ตอน Just close your eyes, the sun is going down
ทีแรกผมคิดว่าเรื่องที่ผมกับพี่ฟ้าต้องคบกันตั้ง7วันจะเป็นเรื่องเฉพาะกลุ่มที่เล่นเกมส์กันแต่หลังจากกลับมาเรียนตามปกติได้เพียงวันเดียวข่าวลือก็แพร่กระจายออกไป ไม่ใช่แค่ในคณะแต่มันลามไปถึงคณะอื่นด้วย
“โฮกกกกกก พระเจ้าใจร้ายกับพี่มากอ่ะ เนี่ย รู้มั้ยว่าเมื่อเช้าตอนพี่เข้ามอมาพี่ต้องเจอกับอะไร มีคนเดินเข้ามาขัดขาพี่! พระเจ้า พลังของแฟนคลับช่างน่ากลัว...”ตอนเที่ยงพี่ฟ้ามารอผมที่หน้าคณะและลากผมไปกินข้าวเวฟในสวนหย่อมอันเงียบสงบ
ผมยกยิ้มแห้งๆไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายแบบนี้เหมือนกัน
“งั้นเราก็ไม่ต้องมาเจอกัน ปล่อยให้เรื่องมันเงียบไปเอง พอถึงเวลาก็แค่มาบอกลากัน...ดีมั้ยครับ”ผมเสนอ
พี่เขาพยักหน้าเห็นด้วย
“ดีๆ ถึงมันจะเหลืออีกแค่สองสามวันแต่พี่ก็อึกอัดจนอกแทบแตกตายแล้วอ่ะ ทุกสายตามองพี่จนพี่กดดันไปหมด นี่เราต้องใช้ชีวิตแบบนี้มานานยังเนี่ย”พี่ฟ้ายกมือขยี้หัวจนยุ่งแต่มันก็ยุ่งไม่เท่าหน้าตายู่ยี่ของเขาตอนนี้หรอก
“หล่อมาตั้งแต่เกิดจนชินแล้วล่ะครับ ฮ่ะๆๆ”พี่เขาเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้
“แล้วเราจะเลิกกันแบบเป็นทางการตอนไหนดีอ่ะ”
“วันเสาร์นี้ตอนพระอาทิตย์ตกดินดีมั้ยครับ”ผมเสนอ
“โรแมนติกไปอี๊ก”
“ก็เราคบกันตอนพระอาทิตย์ตกดิน ถ้านับตามเวลาเป๊ะๆก็ต้องเลิกกันตอนพระอาทิตย์ตกดินพอดีสิครับ ฮ่าๆๆ”ผมจงใจทำให้มันโรแมนติกจริงๆนั่นแหละ แต่ผมไม่ได้มีเจตนาจะจีบพี่เขาหรอกนะ
ถึงพี่ฟ้าจะเป็นผู้ชายที่หน้าตาน่ารักแค่ไหนแต่นิสัยของอีกฝ่ายก็แมนเกินหน้าตาไปมาก ผมไม่แบ่งเพศก็จริงแต่ผมชอบคนเรียบร้อยกว่านี้ ที่ผมเลือกบอกลาพี่เขาในบรรยากาศโรแมนติกแบบนั้นก็เพราะผมคิดว่ามันเป็นความทรงจำดีๆครับ
ถึงจะเป็นแค่เกมส์แต่เขาก็เป็นแฟนคนแรกของผม ผมไม่อยากบอกเลิกแบบส่งๆ
นั่นเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดและฝังใจผมไปจนวันตาย...
เช้าวันเสาร์อยู่ดีๆเอิญก็มาหาผมที่หอ เธอบอกว่าสนใจอยากเอนทรานซ์เข้าคณะเดียวกับผมเลยขอให้ผมเดินพาทัวร์รอบๆคณะสักหน่อย
ผมที่ไม่ได้คิดอะไรก็ตอบตกลงและพาเธอมาที่คณะ
เนื่องจากวันนี้ไม่มีเรียนคนที่คณะเลยน้อย ผมเห็นรุ่นพี่บางคนนัดรวมกลุ่มกันทำงานอยู่ในห้องสตู บางคนก็เล่นบาสอยู่ในสนาม ผมนึกนับถือความบ้าของพวกพี่เขาในใจเพราะอากาศตอนบ่ายมันร้อนมาก ขนาดผมพาน้องเดินดูรอบๆตั้งนานยังเหงื่อแตก พอคล้อยบ่ายแก่ผมยังเห็นพวกพี่เขายังเล่นกันอยู่
ชะอ้าว ในสนามไม่ได้มีแค่รุ่นพี่ แต่มีไอ้เจอยู่ด้วยนี่หว่า
“เห้ย ไอ้เจ!”ผมเดินนำเอิญเข้าไปข้างสนาม เดินเข้าไปทักทายเพื่อนสนิทที่ยืนหอบแฮ่กๆ
มันเดินกระหย่องๆเข้ามาใกล้ก่อนมองเอิญด้วยสายตาสงสัย ผมจึงแนะนำเอิญให้มันรู้จัก
“นี่น้องกู ชื่อเอิญ เอิญนี่เพื่อนพี่ ชื่อเจครับ”คำแรกพูดกับเพื่อนก็จะหยาบคายหน่อยๆส่วนคำที่ใช้กับน้องสาวนั้นแสนสุภาพจนเพื่อนสนิทถึงกับเบ้ปากหมั่นไส้
“ว่าแต่มึงเปรี้ยวมาเล่นอะไรกับพี่ปี2คนเดียววะ”ผมมองเลยไปเห็นว่าในสนามส่วนใหญ่เป็นปี2
“ก็พวกพี่นนท์อ่ะดิแกล้งกู บอกว่าถ้าจะจีบมีตองต้องเอาชนะพวกพี่เขาให้ได้ ไอ้ห่า เล่นมาตั้งแต่เที่ยงกูยังไม่ชนะเลยเนี่ย”เท่าที่ผมมองผ่านๆพวกเขาเล่นกันแบบ 3on3ครับ ไอ้เจต้องจับทีมกับพี่ปี2อีก2คนซึ่งไม่ค่อยตามลูกเท่าไหร่ คิดว่าจงใจแกล้วล้มมวยให้มันแพ้
ผมหัวเราะแห้งๆก่อนเสนอตัว”ให้กูช่วยป่ะ... พี่ๆ!! ผมขอเปลี่ยนตัวๆๆ”ไม่รอให้ใครอนุญาตผมก็เดินเข้าไปในสนามแต่ติดที่น้องสาวคนดีรั้งชายเสื้อเอาไว้ก่อน
“พี่ยังพาเดินไม่ครบเลย...”
“เห ก็ครบแล้วนี่ครับ อ้อ เหลือตึกอิฐนั่นเอง เอิญไม่ต้องสนใจหรอก ตึกนั้นไม่มีอะไรพิเศษ คล้ายๆตึกเก็บของนั่นแหละ มาดูพี่เล่นบาสดีกว่าครับ สนุกกว่าเยอะเลย”
“เอิญอยากดูตึกนั้น”วันนี้น้องของผมมาแปลก ปกติเธอชอบดูผมเล่นบาสจะตาย ขณะที่ผมกำลังลำบากใจอยู่นั้นใครคนนึงก็เดินเข้ามาช่วย
“ให้พี่พาเดินแทนได้มั้ย”พี่ฟ้ากล่าวด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร”สวัสดีครับ พี่ชื่อฟ้านะ น้องสาวของกาจน์น่ารักจังเลยน้า ตาสวยมากๆเลย...”
ผมยกยิ้มอย่างภาคภูมิใจเมื่อได้ยินคนเอ่ยชมน้องสาว แต่ตามนิสัยขี้อายของเอิญผมคิดว่าเธอต้องเอ่ยปฏิเสธแน่ๆ
ทว่าผมกลับคิดผิด เอิญพยักหน้าด้วยรอยยิ้มมุมปาก
“เป็นไรวะ ดูเหม่อๆ...”ไอ้เจถามเพราะผมมัวแต่มองแผ่นหลังของแฟนกำมะลอกับน้องสาวเดินจากไป
ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรแต่ใจคอผมไม่ดีเอาเสียเลย
เหมือนกำลังจะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น
ด้วยความกังวลทำให้ผมเล่นไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็ช่วยจนไอ้เจชนะเกมส์แรกได้ มันดีใจเหมือนจีบพี่สาวคนนั้นติดแล้วแต่ผมไม่ได้อยู่ร่วมดีใจกับมันนาน
พระอาทิตย์เริ่มตกดินแล้ว ผมอยากไปหาน้องกับพี่ฟ้า ด้วยความกังวลแปลกๆในใจแล้วก็คิดได้ว่าวันนี้ครบกำหนดของพวกเราแล้ว
บอกเลิกกันตอนพระอาทิตย์ตกดิน
“เห้ย รีบไปไหนวะ”
“ไปหาพี่ฟ้า”ผมตอบเจแบบนั้นก่อนวิ่งไปทางตึกอิฐ
ที่คณะตอนนี้แทบไม่มีคนอยู่ ท้องฟ้าเบื้องบนแปรเปลี่ยนเป็นสีส้ม
ผมเงยหน้ามองตึกอิฐที่เห็นอยู่ไม่ไกล และท่ามกลางเสียงฝีเท้าของผม ผมก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนของเอิญ
“ทำไมคุณถึงต้องมาแย่งพี่จากหนูด้วย!!? ก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!”
เสียงกรีดร้องนั้นลากยาวและดังกังวาน ผมมองหาทิศทางที่มาของเสียงเพราะคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาว
แต่ภาพที่เห็นกลับเป็นร่างของพี่ฟ้าค่อยๆร่วงหล่นลงมา...
เลือดในกายของผมเย็นเฉียบ ผมพยามวิ่งเข้าไปรับคนที่กำลังหล่นลงมาจากบันไดหนีไฟของตึก แต่จากตำแหน่งที่ผมอยู่ กว่าจะกระโจนไปถึงก็สัมผัสได้เพียงกองเลือด
ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
ได้ยินเสียงโหวกเหวกของไอ้เจที่ตามผมมา รับรู้ว่ามันโทรเรียกรถพยาบาลแล้วผมก็วางใจ ในขณะที่หัวสมองกำลังว่างเปล่าสายตาก็เสมองขึ้นไปหาน้องสาวที่นั่งทรุดเกาะราวระเบียงอยู่ด้านบน ใบหน้าของน้องเต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่ผมไม่รู้สึกสงสารสักนิด คนที่น่าสงสารคือพี่ฟ้าที่เต็มไปด้วยเลือดต่างหาก
“ฮ่ะ...”เสียงแผ่วเบาใกล้รวยรินของคนที่ผมกอดประครองอยู่ค่อยๆดังขึ้น
คงเพราะระยะที่ตกลงมามันไม่ถูกมากพี่ฟ้าจึงไม่ได้หมดสติในทันที
ด้วยความใกล้เท่านี้ผมเห็นว่าตรงหางตาของเขาค่อยๆมีหยาดน้ำเอ่อล้นออกมา ไม่รู้ว่าด้วยความเจ็บหรือความกลัวทำให้เขาร้องไห้
“ผมขอโทษครับ ผมขอโทษครับ ผมขอโทษครับ ผมขอโทษครับ...”ผมพูดคำเดิมซ้ำๆเหมือนตุ๊กตาเสียกบาล
ถ้าผมบอกเลิกเขาไปตั้งแต่แรก ไม่เก็บมาสร้างฉากประทับใจโง่ๆตอนเย็นล่ะก็...
ถ้าหากผมไม่ให้เอิญมามหาลัย
ถ้าหากผมไม่เข้าไปทักไอ้เจ
ถ้าหากผมไม่ให้พี่ฟ้าพาเอิญมาที่นี่
ถ้าหากผมชนะบาสเร็วกว่านี้
ถ้าหากเมื่อ7วันก่อนผมไม่ได้หยิบฉลากหมายเลข7นั่นขึ้นมา
”ฮึก ผมขอโทษครับ ผมขอโทษครับ...”
“ฮ่ะๆ...พี่ต่างหาก ที่ ต้อง ... ขอโทษ ... พระอาทิตย์ยังไม่ตก พี่ก็ตกลงมาซะก่อน...”
“ไม่ตลก!! ฮึก พี่ฟ้า ไม่เอา แบบนี้ไม่ตลก ผมไม่ให้มุกนี้ผ่าน ทีหลังอย่าเล่นมุกแบบนี้อีกนะ สัญญากับผมสิ ถ้าผมได้ยินพี่ปล่อยมุกเครียดแบบนี้อีกผมจะโกรธมากนะ ผมไม่ยอมแน่ๆอ่ะ โว้ยยย ไอ้เจ รถพยาบาลยังมาไม่ถึงอีกเหรอ!!? พี่ฟ้า ตอบผมสิ พี่ฟ้าครับ ผมขอโทษครับ หลังจากนี้ผมจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว ผมจะระวังตัวให้มากขึ้น พี่จะไม่ต้องมาเดือดร้อนเพราะผมอีก ฮึก ผมขอโทษที่สั่งสอนน้องไม่ดี ผมผิดเอง ผมไม่เคยสังเกตเลยว่าน้องคิดยังไงกับผม... พี่ฟ้า ผมขอโทษ!!! พี่ฟ้า!!!! พี่ฟ้า!!!!!!!!!!! ฮือ ไอ้เจ รถพยาบาลล่ะ!! พี่ฟ้า!! พี่ฟ้า!! พี่ฟ้า!!”
ผมแหกปากเป็นคนบ้า หูอื้อตาพร่าไปหมด
ไม่ได้ยินไม่เห็นไม่รับรู้อะไรเลย
ได้แต่กอดร่างแน่นิ่งในอ้อมแขนเอาไว้แน่น
“พอแล้วมึง พี่เขาตายแล้ว”
กระทั่งเพื่อนสนิทเดินเข้ามาดึงตัวของผมออกผมจึงรู้สึกตัวว่ารถพยาบาลมาถึงแล้ว
ผมค่อยเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าและพบว่ามันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำเข้ม
พระอาทิตย์ตกดินไป... โดยที่ผมไม่มีโอกาสบอกลาพี่ฟ้าอีกเลย
กลับกัน ภาพของท้องฟ้าที่ถูกย้อมเป็นสีแดงนั้นกลับฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ
_______________________________
เชื่อว่าทุกคนคงจำไม่ได้...Just close your eyes, the sun is going down คือข้อความหางไลน์ของพี่กาจน์นั่นเอง
พี่กาจน์ตอนนี้ใจพังมากเลยนะ มีคนตายเพราะตัวเอง แถมเงยหน้าขึ้นไปเห็นว่าน้องเป็นคนทำ...
หัวข้อ: --- ✦ เจ้าชายต้องห้าม ✦ --- ตอนพิเศษ P.48 --- 17-02-18 (อ่าน 318849 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก