อยากเล่นกับไฟ last chapter หลังจากหมูพุกโดนไอ้พี่เอยลากออกไป พี่ไฟที่เคยเกาะผมเป็นปลิงก็ปล่อยมือที่กอดผมออก โห้ย กำลังฟิน แต่ว่านะกลิ่นน้ำหอมพี่ไฟก็หอมดีนะแม้จะมีกลิ่นของหมูทะผสมเหล้ามาด้วยก็เถอะ
“เพราะพี่เลยที่ทำให้เพื่อนผมโดนลากไป” ผมหยุดฟินแล้วหันมาทำเสียงจริงจังใส่พี่ไฟแต่มีเหลือที่แกจะกลัว ใช่ครับพี่แกเล่นนั่งจิบเหล้าชิลๆ ไม่ห่วงพุกกี้ของพี่เลยหรอครับ
“มึงจะโวยวายทำไมมิกกี้ สองคนนั้นมันเป็นแฟนกัน” หลังจากที่แกพูดว่าเป็นแฟนกันออกไปทั้งโต๊ะก็หยุดชะงัก คือพวกมึงจะหยุดทำไมวะ
“เอ่อ พี่ไฟครับสองคนนั้น ผมหมายถึง…” ไม่ทันที่ไอ้นิวจะพูดจบพี่ไฟแกก็พ้นเรื่องราวของเพื่อนผมออกมา
“หึ รู้ๆไม่ต้องพูด คือมันงอนกันนิดๆหน่อยๆ เดี๋ยวพอง้อกันคืนนี้เสร็จก็คงคืนดีกัน” งอนบ้านมึงสิไอ้พี่ไฟ มันเลิกกันเว้ย ไม่ได้เลิกสิวะ ไอ้พี่เอยมันทิ้งเพื่อนผมไปแบบไม่ร่ำไม่ลา ปล่อยเพื่อนผมรอ แล้วมันก็ไปควงผู้หญิง โถ่! ผมเถียงคอเป็นเอ็นอยู่ในใจ เพราะถ้าอธิบายไป เรื่องมันจะใหญ่ ทุกคนก็ต้องอยากรู้มากกว่านี้ ผมไม่อยากให้หมูพุกถูกมองด้วยสายตาของความสงสารมันถูกมองมามากพอแล้ว
“ผมว่าพี่เมาแล้ว กลับบ้านเถอะ เช็คบิลเลยพี่” สองประโยคแรกผมบอกพี่ไฟที่เมาจริงแล้ว ส่วนประโยคที่สามผมบอกเพื่อนพี่ไฟ และทุกคนก็เห็นตามกับผมเพราะว่ามันดึกมากแล้ว
หลังจากเช็คบิลเสร็จผมก็หิ้วปีกพี่ไฟมาขึ้นรถของพี่ไฟ เพราะแกเล่นเมามายไม่ได้สติเลย ผมขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงเขตมหาลัยแต่ผมลืมไปว่าผมไม่รู้จักหอพี่ไฟ ดูจากสภาพก็ไม่น่าจะช่วยได้เลยพาไปหอผมดีกว่า
ผมแบกพี่ไฟขึ้นมาที่ห้อง ปล่อยแกลงที่เตียง หาน้ำหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้พี่แก พี่ไฟมีขี้แมลงวันที่ไหปลาร้าด้วยแหละ ผมรีบเช็ดตัวให้พี่แกก่อนที่อะไรในร่มผ้าจะแตกตัว ผมจัดการพี่ไฟเสร็จผมก็ไปจัดการตัวเองบ้าง
.
.
แสงแดดส่องเข้ามากระทบหน้าของไฟ เขาจำได้ว่าห้องเขาแดดไม่ส่อง เพราะเขาไม่ชอบเปิดม่านแต่ใครเปิดม่านห้องเขาละ หรือว่าขโมย คิดได้ดังนั้นไฟก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาจากเตียง
“ปวดหัวชิบหาย แต่นี่ห้องใครวะ” ไฟมองสำรวจไปทั่วห้อง ห้องเขาไม่มีขนม เพราะเขาไม่ชอบ ห้องเขาไม่มีการ์ตูนโคนัน เพราะเขาชอบดูนารูโตะ เขานั่งกุมขมับตัวเองและก็ต้องเงยหน้าเมื่อได้ยินเสียงประตู
“เอ้าตื่นแล้วพี่ ผมซื้อข้าวกับน้ำมะนาวมาให้กินแก้แฮงค์” ร่างสูงของคนตรงหน้าพร้อมน้ำเสียงบวกรอยยิ้มที่เขาหมั่นไส้ตั้งแต่แรกพบก็โผล่หัวเข้ามาในห้องที่เขาพึ่งตื่น
“กูอยู่ที่ไหน” ไฟตัดสินใจถามออกไป ก็เขาไม่รู้นี่ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
“สวรรค์พี่ เพราะมีเทพบุตรหล่อๆแบบผม” เขาพยักหน้าเป็นอันเข้าใจว่าอยู่หอมัน และมันก็กวนเขาแต่เช้า ไฟไม่สนใจมิก ลุกได้ก็รีบเดินไปห้องน้ำ
“กินข้าวก่อนดิพี่ผมอุตส่าห์ซื้อมาเผื่อ” โผล่ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นรุ่นน้องนั่งเทข้าวดูการ์ตูนอยู่ ก่อนที่มันจะหันมายิ้มแล้วเรียกเขาไปกินข้าว ไฟไม่ตอบแค่เดินไปเอาจานช้อนมานั่งกินข้าว
“เมื่อคืนกูไม่ได้ทำอะไรไว้ใช่ไหม” หลังจากที่ไฟถามออกไปดูเหมือนมิกจะนิ่งไปสักพักก่อนส่ายหน้าปฏิเสธ ไฟก็แค่พยักหน้าตอบ ทั้งคู่ไม่มีใครพูดอะไรระหว่างกินเพราะสนใจแต่การ์ตูนตรงหน้า
“ผมถามไรพี่อย่างดิ” ไฟไม่ได้ขานรับหลังจากได้ยินเสียงคนข้างๆเพียงแค่หันหน้ามาเพื่อรอฟังเท่านั้น
“ผมจีบพี่ได้ไหม” หลังจากที่มิกถามออกไป มิกไม่รู้ว่าไฟคิดยังไง จะตอบแบบไหน แต่ไฟทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
“อย่ามายุ่งกับกูเลย อยู่ในส่วนของมึงไปเถอะ” ไฟตอบแค่นั้น มิกถอนหายใจ ที่ถอนใจก็เพราะรู้คำตอบอยู่แล้วว่ายังไงเขาก็ไม่ใช่ผู้ที่ถูกเลือก
“พี่ไม่คิดให้โอกาสผมหรอ” แม้รู้ว่าไม่มีหวังแต่ขอให้เขาได้หวังสักนิด มิกไม่รู้ไฟคิดอะไร แต่ไฟหายใจเข้าลึกก่อนจะหันมาตวาดใส่มิก
“กูเกลียดความรัก มึงเข้าใจไหมกูเกลียดมัน เกลียดความเจ็บปวดของความรักที่มันสร้างแผลให้กู” ไฟร้องไห้ น้ำตาของไฟไหลออกมา ไฟไม่รู้ว่าจะตวาดน้องทำไม ทั้งๆที่น้องไม่ผิด มิกแค่ไม่รู้ ไฟควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
“ฮึก กูขอโทษ กูควบคุมตัวเองไม่ได้” ไฟตัวสั่น มิกไม่ตอบอะไรแค่ดึงไฟมากอด มิกไม่รู้ว่าไฟต้องเจอกับความรักมาในรูปแบบไหน ทำไมไฟถึงเกลียดมันขนาดนี้แต่มิกจะเป็นคนที่ทำให้ไฟรู้จักนิยามของคำว่ารักใหม่อีกครั้ง
“ไม่เป็นไรพี่ พี่ยังไม่ต้องให้คำตอบผมวันนี้ก็ได้ ผมจะรอในวันที่พี่พร้อม แต่ผมจะจีบพี่ไปเรื่อยๆ จีบจนกว่าจะได้โอกาส ไม่ร้องนะครับ” ไฟไม่ตอบ มันเป็นความเจ็บปวดที่ไฟจำไม่เคยลืม พ่อทิ้งแม่ไฟไปมีคนใหม่ แม่ทำใจไม่ได้ แม่ร้องไห้ แม่ไปอ้อนวอนพ่อจนแม่ตรอมใจ ความรักรูปแบบที่ 1 ที่ไฟเจอ ไฟและพี่สาวต้องย้ายมาอยู่บ้านลุง แต่ดูเหมือนมันยังไม่จบเมื่อพี่สาวเขาตัดสินใจฆ่าตัวตายเพราะถูกทิ้งจากคนที่รัก และคนนั้นไม่ได้พรากพี่สาวเขาไปแต่พรากหลานที่อยู่ในท้องพี่สาวไปด้วย ความรักรูปแบบที่ 2 ที่ไฟเริ่มขยาดมัน และสุดท้ายมันก็คือเรื่องราวของไฟ ผู้ชายคนนั้นทำให้ไฟกลับมาศรัทธาในความรักอีกครั้ง เขาดีกับไฟ ดีจนเกินไป เขาคือคนที่ไฟมอบครั้งแรกให้ เพราะเขาอ้างคำว่ารัก แต่แล้วสิ่งที่น่าเจ็บปวดคือเขามองความรักของไฟเป็นแค่ของเล่นฆ่าเวลา ไฟร้องไห้และจากความรักคร้้งสุดท้าย ไฟก็ไม่เคยเชื่อในความรักอีกเลย
ผ่านไปนานกว่าไฟจะสงบใจลง มิกคลายอ้อมกอดแล้วเช็ดน้ำตาให้คนตรงหน้า ไฟไม่ได้ขัดขืน เขาเช็ดน้ำตาโดยแผ่วเบาก่อนจะจุมพิตลงไปที่ปลายเปลือกตา เขาหวังแค่จูบนี้จะช่วยไฟให้ดีขึ้นบ้าง
“พี่ไฟ ผม…” มิกพูดได้แค่นั้นเมื่ออยู่ๆคนตรงหน้าก็จูบลงมาที่ริมฝีปาก มิกอึ้งในคราแรกแต่พอมิกได้สติก็กลับมาเป็นฝ่ายไล่ต้อนนานหลายนาทีกว่าจูบนี้จะสิ้นสุด
“มึงช่วยทำให้กูกลับมาศรัทธาในความรักใหม่ด้วยละ” ไฟพูดแค่นั้น ก็ลุกเอาจานไปเก็บ มิกที่นั่งประมวลผลอยู่ก็เริ่มนึกขึ้นได้ มิกยิ้มแก้มปริ เขาไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน และเขาก็เห็นไฟกำลังใส่รองเท้า
“พี่ไฟ ผมจะทำให้พี่ศรัทธาในตัวมันจนลืมไม่ลงเลย” มิกพูดออกไป ไฟแค่พยักหน้ารับ และกำลังจะบิดลูกบิด แต่ไฟก็หยุดนิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนตัดสินใจพูดออกมา
“เจอกันพรุ่งนี้” ไฟเดินออกไปแล้ว แต่มิกรู้สึกว่าเขายังจำรสจูบนั้นได้ดี รสจูบที่เขาโหยหามานาน ไม่ร้อนแรงเหมือนชื่อคนจูบแต่มันละมุนและหวาน
.
.
.
1 ปีต่อมา
Fai passakorn in relationship with mixer mixxx
The end
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] อยากเล่นกับไฟ The end (อ่าน 1860 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก