ล่าแต้ม
ตอนที่3 เบส
“ไอ้เบสทางนี้ๆ” เพื่อนที่คณะเขาโบกมือเรียกเขาอยู่ไกลๆ
“พวกมึงไม่ขึ้นเรียนกันเหรอวะ”
“อาจารย์ยกเซคอะดิ” แก้วเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเป็นฝ่ายตอบแทน แก้วเป็นผู้หญิงสวย เปรี้ยว แบบสมัยนิยม
“แล้วกุจะรีบตื่นมาทำไมเนี้ย” เบสบ่นอย่างอารมณ์เสีย
“เออ กูก็เบื่อ เซ็งฉิบ” ปอนด์เพื่อนผู้ชายอีกคนบ่นขึ้นด้วย ปอนด์เป็นคนหนุ่มหล่อที่หน้าตาดูมีเสี้ยวตะวันตก แม้อีกฝ่ายจะบอกว่าเชื้อห่างจนไม่น่าจะเหลือมาถึงมัน
“ไปไหนดีวะ จะกลับหอก็มีเรียนบ่ายอีก” เบสพูดขึ้น
“ไปเดินห้างแก้เซ็งกันมะ” แก้วเสนอความคิดเห็น
“เป็นความคิดที่ดี” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาตกลงที่จะไปรถปอนด์ แม้ว่าแต่ละคนจะมีรถเป็นของตัวเองก็ตาม
“น้องเบสจะไปไหนครับ อาจารย์ยกเซคเหรอ” ระหว่างนั้นเองมีคนทักเขาขึ้น เบสหันไปมงอก็เจอพี่แม็ก รุ่นพี่ปี3 ที่ชอบทักไลน์มาหาเขานั้นเอง
“ใช่ครับ เซ็งเลย” เบสบ่น
“แล้วจะไปไหนกันครับ” แม็กถามขึ้น
“ว่าจะไปเดินห้างใกล้ๆนี่อะครับ” เบสตอบ แต่สายตาเขากลับสนใจผู้ชายที่ยืนข้างพี่แม็กมากกว่า
พี่เกมส์ เดือนวิศวะ ปี3 ตรงตามข้อตกลงที่เขาพูดไว้กับเพื่อนทุกอย่าง อีกฝ่ายก็หน้าตาดีน่าสนใจ ดวงตาเรียว จมูกโด่งเป็นสันสวยจนเขายังอิจฉา ริมฝีปากบางฉียบที่แทบจะไม่ค่อยยกยิ้มหน้านิ่งตลอดเวลานั้น กลับดูน่าค้นหา น่าสนใจกว่าที่คิด
“พี่มีเรียนเช้า อดเลยว่าจะขอไปเดินด้วยซะหน่อย” แม็กหยอดเขาอย่างเปิดเผยจนเพื่อนของเขาอีกสองคนอดที่ตจะตาโตไม่ได้
“ไปเรียนเหอะ เดี๋ยวอาจารย์ด่า” เสียงทุ้มดังขึ้น เกมส์พูดกับเพื่อน แต่สายตากลับจ้องเขา
เบสยกยิ้มการค้าให้อีกฝ่าย รอยยิ้มที่ใครๆก็บอกว่าสวยเหมาะกับใบหน้ากึ่งหล่อกึ่งสวยของเขา
เกมส์หันหน้าไปมองเพื่อนอย่างไม่สนใจยิ้มตรงหน้าทำเอาเบสหน้าเสียเล็กน้อย
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ ยังไงคุยไลน์กัน”
เบสพยักหน้าอย่างแกนๆ แต่สายตาเขากำลังจับจ้องกับเกมส์ ที่ดูเหมือนจะไม่สนใจเขาเหมือนตอนแรก
เบสจ้องมองแผ่นหลังกว้างอขงเกมส์เดินออกไปเรื่อยๆด้วยสายตาไม่พอใจ ไม่เคยมีใครเมินเขาได้ขนาดนี้ แล้วเกมส์เป็นใครถึงกล้าเมินเขาขนาดนี้!
“มึงจ้องพี่เขาขนาดนั้นกินเขาไปเลยมั้ย” แก้วอดที่จะแซวเพื่อนขึ้นไม่ได้
“เหอะ นั้นพี่เกมส์ใช่มะ”
“ใช่ กูจำเขาได้ เขาลงเพจหนุ่มหล่อของมหาลัยตั้งแต่กูเรียนมอหก มีรูปเดียวแต่ก็ลงวนอยู่นั้นแหล่ะ”
“ทำไมวะ” ปอนด์เป็นคนถามขึ้น
“ก็พี่เขาไม่เล่นโซเชี่ยลเลยมึง ไม่มีไอจี ไม่มีเฟสบุ๊ค ไม่มีอะไรที่สามารถส่องพี่เขาได้เลย”
เบสคิดตามอย่างนึกสนุก หยิ่งนักเหรอ เดี๋ยวเจอกันแน่!
“กูก็พอได้ยินกิติศัพท์ความนิ่งของพี่เขามา แต่ไม่คิดว่าจะตัดขาดจากโซเชี่ยลขนาดนี้”
“สุดๆอะคนนี้ ได้เป็นเดือนคณะเพราะพี่แกโดนพี่รหัสบังคับ ไม่งั้นพี่แกไม่ยุ่งหรอก”
“มึงมองขนาดนั้น สนใจรึไง” ปอนด์ถามขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ ถึงเขาจะเพิ่งมาสนิทกับเบสตอนมหาลัย แต่ตอนมอปลายเคยเจอกันบ้างตามที่เรียนพิเศษ ทำให้พอจะรู้จักชื่อเสียงของเบสดี
“ก็น่าสนใจดี” เบสกระตุกยิ้มอย่างเอาแต่ใจ ลองอะไรยากๆบ้างก็น่าสนใจดี
พวกเขาทั้งสามมาถึงห้างสรรพสินค้าใกล้มหาลัย ระหว่างนั่งกินอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง แก้วก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่ทำให้ทั้งโต๊ะมองตาม
“มึงจำไอ้นั้นได้ปะ บอม เดือนคณะเราปีนี้” แก้วพูดจบทั้งสามคนพยักหน้าพร้อมมองหนุ่มหล่อที่มีใบหน้านิ่งคมและดุ ดวงตาเรียวสวย จมูกโด่งจนใครๆที่เห็นก็อิจฉา ส่วนสูงที่สูงถึง185 ทำให้อีกฝ่ายดูโดนเด่นสมกับเป็นเดือนวิศวะปีนี้
“จำได้ ทำไมวะ” เบสเป็นฝ่ายตอบ เขามองบอมอย่างพิจารณา บอมก็น่าสนใจดีสำหรับเขา แต่อีกฝ่าย ดูเป็นชายแท้และนักเลงหัวไม้เกินไป เขาไม่ชอบนัก
“เพิ่งเปิดเรียนได้ไม่นาน แม่งสอยดาวมหาลัยปีนี้แล้วไปแล้ว มึงดูดิ” แก้วยังเม้าท์อย่างออกรส
“ก็แม่งหล่อ ใครๆก็ชอบปะวะ”ปอนด์พูดขึ้นอีกคน
“ละมึงสนใจปะเบส” แก้วมองเพื่อนที่นั่งตรงข้าม
“เฉยๆวะ” เบสตอบพร้อมนึกถึงหน้าอีกคน พี่เกมส์ที่บุคลิกคล้ายกับบอม แต่พี่เกมส์นิ่งกว่า และเย็นชากว่าเยอะ ไม่ได้ดูแบดบอยเหมือนบอม
เสือกับเสือ อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก
“ต้องพี่เกมส์ใช่มะ” แก้วแซวทันที
“ไม่เสือกดิเพื่อน” คำพูดเบาทำเอาทัง้สามคนหัวเราะออกมาเสียงดัง
วันต่อมาเบสเลิกเรียนเสร็จต้องเขาประชุมเชียร์ตามคำสั่งของรุ่นพี่ เขาเบื่อหน่าย แต่ก็โดดไม่ได้ เพราะพี่รหัสของเขาที่เป็นหนุ่งในพี่ระเบียบขอไว้
ถ้าพี่รหัสเขาไม่ขอไว้ อย่าหวังเลยจะเห็นคุณชายเบส!
“อะ ขอโทษครับ” เบสพูดขอโทษคนตรงหน้าที่เหม่อระหว่างเดินออกจากห้องน้ำในช่วงที่รุ่นพี่ให้พักเข้าห้องน้ำ
“ไม่เป็นไรครับน้อง” เบสเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่สูงกว่าเขาเล็กน้อย เขาพอจะจำรุ่นพี่คนนี้ได้ด้วยหน้าตาที่โดนเด่นพอสมควรของอีกฝ่าย
เบสยิ้มหวานให้อีกฝ่ายพร้อมเบี่ยงทางให้อีกฝ่ายเข้าห้องน้ำ
“ว่าแต่น้องเบสไม่รีบออกไปหาเพื่อนเหรอครับ อีกไม่นานจะก็จะเรียกรวมแล้วนะ” รุ่นพี่เอ่ยปากพูดขึ้นทำเอาเบสขมวดคิ้วด้วยความงง อีกฝ่ายรู้ชื่อเขาได้ไง
ฝ่ายรุ่นพี่หัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นท่าทางอีกใยพร้อมชี้ไปที่ป้ายชื่อที่อีกฝ่ายแขวนไว้
“อ๋อ ฮ่าๆ เดี๋ยวก็ไปแล้วครับพี่...”
“มาร์คครับ” มาร์คตอบนิ่งตามสไตล์ ไม่ได้นิ่งจนเย็นชา แต่เป็นนิ่งที่น่าค้นหา เพราะแววตาอีกฝ่ายดูซุกซนไม่น้อย
“พี่มาร์คเรียนภาคอะไรครับ” เบสถามด้วยรอยยิ้ม
“พี่เรียนวิศวะคอมครับ”
“เสียดายเลยคนละภาคกับเบส” เบสยิ้มพร้อมทิ้งสายตาให้อีกฝ่าย
มาร์คมองรุ่นน้องตรงหน้าอย่างสนใจ เขาชอบอะไรแบบนี้ ร้ายๆแต่มีระดับ อ่อยแต่มีชั้นเชิง
“เสียดายอะไรเหรอครับ”
เบสมองแววตาซุกซนของอีกฝ่ายแล้วนึกสนุก “ก็เสียดายจะปรึกษาเรื่องเรียนซะหน่อย”
“ยังไงตัวพื้นฐานก็คล้ายๆกัน พี่ให้คำปรึกษาได้นะครับ”
“งั้นคงต้องรบกวนพี่มาร์คแล้วละครับ”
ทั้งคู่แลกไลน์กันไว้ แต่ไม่ทันที่เบสจะพูดอะไรต่อก็มีเสียงดังขัดขึ้น
“มึงมาห้องน้ำนานจังวะมาร์ค” เสียงใสดังขึ้นพร้อมเห็นจังหวะที่ทั้งสองส่งโทรศัพท์กลับให้กัน
“เสร็จแล้ว มึงมีอะไรวะ” มาร์คหันไปตอบเพื่อนสนิทของเขาที่ชื่อม่าน
ม่านชะงักกับภาพตรงหน้า แต่ก็พยายามไม่สนใจ “พวกนั้นเรียกรวมแล้ว”
“ไปๆ ไปกับน้องเบส เขาเรียกรวมแล้ว”
เบสยิ้มให้อีกฝ่าย ก่อนจะหันมายิ้มน้อยๆให้ม่ายแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป
“มีอะไรกันปะวะ” ม่านถามขึ้นอย่างอยากรู้
มาร์คส่ายหน้าให้เพื่อนตัวเล็ก หน้าหวานของเขาทันทีที่เห็นว่าอีกฝ่ายอยากรู้อยากเห็น
“ไม่มีอะไรหรอกมึง”
ม่านมองเพื่อนที่เดินออกจากห้องน้ำไป ทำไมเขาจะจำน้องเบสไม่ได้ อีกฝ่ายฮอตพอสมควร และไม่ได้ปกปิดว่าตัวเองเป็นเกย์ หรือว่าเพื่อนเขาจะหันมาชอบทางนี้ ทัง้ที่อีกฝ่ายควงผู้ชายมาตลอด
ส่วนเบสออกจากห้องน้ำเขาก็ยกยิ้มอย่างมีความสุข เหยื่อติดกับหนึ่งราย พี่มาร์คเป็นเดือนคณะปี2 นี่แหล่ะคือเหตุผลที่เขาอ่อยอีกฝ่าย ยังไงก็ต้องเก็บให้ได้สักแต้ม
หลังจบการะชุมเชียร์ มาร์คเดินออกจากมีอารมณ์เล็กน้อย เขาทั้งเหนื่อย ทั้งอารมณ์เสียที่ต้องมาโดนกดันอะไรขนาดนี้ เขาอยากกลับไปอาบน้ำนอนเต็มทน
“อ้าว น้องเบสกลับยังไงครับ” พี่แม็กทักเขาขึ้น เขาถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย คนนี้ก็ตื้อเขาไม่หยุด
“กลับหอไงครับ” เบสหันไปตอบติดเหวี่ยงเล็กน้อย
เบสหันไปมองพี่เกมส์ที่หน้านิ่งเหมือนรูปปั้นตลอด เขาละสงสัยจริงๆว่าอีกฝ่ายมีความรมณ์ความรู้สึกเหมือนชาวบ้านเขามั้ย
“เอ่อ ให้พี่ไปส่งมั้ยครับ” แม็กพูดพร้อมพยายามยิ้มเมื่อเห้นว่าอีกฝ่ายอารมณ์เสียนิดหน่อย
“เบสมีรถครับ” เบสพูดจบกดเปิดรถคันหรูของตัวเอง
“อ่า งั้นกลับรถกลับดีดีนะครับ” แม็กขอตัวเดินออกไปเพราะเรถเขาจอดอีกฝั่ง ทิ้งไว้แค่เกมส์ที่จอดรถข้างเบส
“พี่เกมส์มองเบสมีอะไรรึเปล่าครับ” เบสเป็นฝ่ายถามขึ้นพร้อมขี้เกียจจ้องหน้ากับอีกฝ่าย เขาเหนื่อย เขาต้องการการพักผ่อน!
“บ้านก็ดูมีตังค์ อ่อยผู้ชายไปทั่วเพราะอะไร” เสียงทุ้มพูดขึ้นด้วยวาจาเฉือดเฉือน
เบสเบิกตากว้างทันที ชีวิตเขาไม่เคยมีใครมาด่าเขาแบบนี้ แล้วคนตรงหน้าเป็นใคร!
“ผู้อะไรของมึง!” เบสไม่มีอารมณ์จะสุภาพอะไรทั้งนั้น
“หึ ที่ทำในห้องน้ำอย่าคิดว่าใครไม่รู้ อ่อยผู้ชายในห้องน้ำ กูละนับถือจริงๆ” เกมส์พูดพร้อมกวาดสายตามองเบสแล้วส่ายหน้า
“แล้วมึงเสือกอะไรด้วย!”
“กูก็ไม่อยากจะเสือกเรื่องมึงหรอก ถ้ามึงไม่อ่อยเพื่อนกูด้วย”
“ขอโทษนะ แต่เพื่อนมึงเข้ามาหากูเอง กูไม่ได้ไปอ่อย” เบสกอดยืนกอดอกพร้อมกวาดสายตามองเกมส์บ้าง ให้เท่ากับที่อีกฝ่ายมองเหยียดเขาเมื่อกี้! “ส่วนมึง ที่เข้ามาพูดกับกูแบบนี้ หรือว่าสนใจกูอีกคน” เบสกรุกยิ้มอย่างผู้ชนะที่ทำให้หน้านิ่งของเกมส์ตึงขึ้นได้
“หึ กูเหรอสนใจมึง กูไม่สนใจคนร่านๆอย่างมึงหรอก กูไม่ใช่ไอ้หน้าโง่ให้มึงหลอก ” เกมส์พูดพร้อมเดินไปที่รถตัวเองก่อนจะเหยียดยิ้มทิ้งท้าย “กูกลัวติดเอดส์!”
เกมส์พูดจบเปิดประตูเข้ารถทันที
เบสเบิกตากว้าง เขานึกอยากจะกรี๊ดออกมาเสียงดังแต่ได้แค่ทุบกำปั้นบนรถอย่างระบายอย่างอารมณ์
“ปึก ปึก ปึก!!!”
“ไอ้เหี้ย!!!”
เบสมองรถของเกมส์ที่ออกตัวออกไปอย่างเร็วด้วยแววตาเดือด ไม่เคยมีใครกล้าปากดีกับเขาขนาดนี้ มึงได้เจอกูแน่ไอ้เกมส์!!
“อ๊ะ อ๊ะ แรงอีก อ่าห์”
เสียงครวญครางอย่าสุขสมดังขึ้น
“ทำไมวันนี้เร้าร้อนจังเลยละเบส อ่าห์ ซี๊ดดด”
“อย่าพูดมาก ทำไป อ๊ะ ตรงนั้นแหล่ะ ดีมาก ซี๊ดดด”
เสียงครวญครางยังดังไม่หยุดจนทั้งคู่สุขสมอารมณ์หมาย
“วันนี้เล่นแรงจังเบส หลังเราเป็นรอยหมดแล้ว”
เบสมองแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยรอยข่วนของเขาที่เขาระบายอารมณ์ขุ่นมัวที่เพอ่งเจอมา
“ไม่มีอะไรหรอก” เขานอนนิ่งบนเตียงพร้อมขยับมองนาฬิกา
“กลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้เรามีเรียนเช้า”
“แหม่ะ พอเสร็จได้ระบายอารมณ์ก็ไล่เลยนะ ทีก่อนหน้านี้ละโทรจิกยิกๆ” เนมหัวเราะขึ้นเบาๆ
“อย่าพูดมากได้มั้ยเนม!” เบสเหวี่ยงอีกฝ่าย เขาอุส่าห์อารมณ์ดีขึ้นแล้วแท้ๆ
“โอเคๆ ยอมๆ ไปละๆ” เนมลุกขึ้นไปล้างตัวทันที
เบสนั่งพิงหัวเตียงพร้อมถอนหายใจออกมา เขาและเนมเป็นแค่เซ็กซ์เฟรนด์กันเท่านั้น เราทั้งสองเป็นแบบนี้กันมาตั้งแต่มอ5 ใครต้องการก็เรียกหา ไม่มีความสัมพันธ์ทางใจอะไรทั้งนั้น!
“กลับแล้วนะ” เนมแต่งตัวเสร็จบอกอีกฝ่าย เบสได้แต่หยักหน้าให้
เบสนั่งเหม่ออย่างใช้ความคิด เขาไม่มีวันให้ใครมาหลบเหลี่ยมเขาได้ เขาต้องเอาคือไอ้เกมส์อย่างสาสม!!
“อ้าวเนม มาทำไร” มิวทักอีกฝ่ายขึ้นเมใอเจอที่ข้างล่างหอ เยมเป็นเพื่อนตอนมอปลายของเขา เรียนห้องเดียวกัน ตอนนี้ก็อยู่มหาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะ
“มาหาเบสนะ” เนมตอบยิ้มๆก่อนจะหวาดสายตามองมิว มิวน่าสนใจไม่น้อย เพิ่งเลิกกับไอ้บอสด้วย
“อ๋อ งั้นเราไปก่อนนะ” มิวเดินมาขึ้นลิฟต์โดยไม่สนใจสายตาเนม
คงนัดกันมาเสพสมอีกละสิ เพื่อนเขานี่นิสัยเดิมไม่เปลี่ยน!
**********************************************************************
ตอนที่3มาแล้วครับ ตอนนี้รู้จักเบสไปแล้ว ตอนหน้าเรามารู้จักมิวกันบ้าง น้องเล็กของกลุ่ม
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์นะครับ ติชมกันได้
หัวข้อ: - - - - ล่าแต้ม - - - - ตอนที่4 มิว 19/10/2560 (อ่าน 4904 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก