White Lie 3 : โกหก (ธนาคินxภัทรกร)
[/size]
รถคันสวยวิ่งเข้ามาเทียบหน้าโรงเรียนดังแห่งหนึ่ง ซีที่วันนี้มาส่งน้องชายตัวเองเพราะวันนี้ต้องไปทานข้าวกับพ่อและแม่ที่ทั้งคู่หันกลับมาคุยกันอีกครั้ง
“เย็นนี้พี่มารับนะ”ซีเอ่ยบอกน้องชาย
“ครับผม แล้วย่าลืมไปเอาของที่ป๋าสั่งไว้นะครับ”วายเอ่ยย้ำพี่ชายอีกครั้ง
“เอ่อ รู้แล้วรีบๆไปได้แล้ว เดี๋ยวพี่จะสาย”ซีเอ่ยบอกน้องชาย
“เจอกันเย็นนี้ครับ”วายเอ่ยขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้าโรงเรียนไป ซีมองน้องชายตัวเองเดินเข้าโรงเรียนจนลับตาก่อนจะขับรถออกไป
ซีขับรถมาจอดที่คณะตัวเอง ที่ประจำของเขาวันนี้เขาไม่ได้ไปรับเบนซ์และหมอไวท์เพราะว่าต้องไปรับไปส่งวาย ระหว่างที่ซีเตรียมตัวลงรถพลันสายตาก็ไปเห็นร่างสูงของหมอไวท์ที่กำลังยกหนังสือกองโตให้หญิงสาว รอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้าทั้งคู่ทำให้ซีเข้าใจตัวเองมาขึ้นว่าอย่าหลงรุ่นพี่คนนี้ใหมากกว่านี้
“ไอ้ซี มานานยังว่ะ”เสียงหวานที่เอ่ยจากเพื่อนรัก ซีที่พยายามเดินเลี่ยงไม่อยากเจอภาพที่รู้สึกเจ็บมากกว่านี้ แต่ก็รอดพ้นสายตาของเพื่อนรักไปได้
“เพิ่งมาอ่ะ สวัสดีครับพี่หมอ”ซีเอ่ยพร้อมยกมือไหว้รุ่นพี่ สายตาพยายามหลบสายตาของหมอไวท์ให้มากที่สุด
“กินรัยยังมึง แม่กูฝากแซนวิสมาให้ลูกรักอย่างแก อ่ะ”เบซ์เอ่ยขึ้น ซีรับกล่องแซนวิสไปและยกยิ้ม
“ฝากขอบคุณคุณแม่ด้วยนะ ว่าแต่มากับพี่หมอหรอ”ซีเอ่ยถาม
“เปล่า เพิ่งเจอกันตรงข้างหน้าเนี้ยอ่ะ ว่าแต่คุณมี๊มึงกลับมาอยู่ไทยถาวรแล้วหรอ”
“อื้ม ดีใจชะมัดเลยอ่ะ”ซีเผลอเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ รอยยิ้มที่ยกยิ้มขึ้นเป็นอะไรที่จริงใจมากเวลาซีดีใจจะเผลอยิ้มน่ารักแบบนี้ออกมาเสมอ
“เวลามึงทำท่าดีใจ มึงนี่ตุ๊ดชะมัดเลย ฮ่าๆๆ”เบนซ์เอ่ยหยอกเล่นเพื่อนรักก่อนจะที่ซีจะยกมือยีหัวกลมของเบนซ์ไปมาพร้อมเสียงหัวเราะของทั้งคู่
“พี่ว่า เดี๋ยวพี่ไปคณะก่อนนะ เอาไว้เที่ยงๆพี่มาทานข้าวด้วย”หมอไวท์เอ่ยขึ้น เขายืนตรงนี้นานไม่ไหวแล้วเพราะวีนนี้มีเคสช่วงเก้าโมงด้วย ขืนยืนอยู่เขาต้องละลายเพราะใบหน้าน่ารักและรอยยิ้มหวาน
“ได้คะ ไอ้ซีมายกหนังสือที่กูเอามาทำรายงานที่พี่หมอดิ”เบนซ์เอ่ยสั่ง เป็นแบบนี้เสมอสำหรับซีและเบนซ์ ซีเดินไปหอบหนังสือจากอ้อมกอดของหมอไวท์
อึก
กลิ่นน้ำหอมที่แสนยั่วยวน ชาเนลราคาแพงซีสัมผัสได้ ใบหน้าของซีร้อนขึ้นกว่าเดิมเมื่อหมอไวท์โน้มตัวเพื่อยกหนังสือให้ซี แต่ปลายจมูกของหมอไวท์กลับชนเข้าที่หน้าผากของซี แม้ไม่จงใจนักแต่ก็รู้สึกว่าหมอไวท์สูดกลิ่นนั้นเช่นกัน
“ร้อนหรอมึง ไม่สบายหรือเปล่า”เบนซ์เอ่ยขึ้นถามเพื่อนรักเมื่อเห็นหน้าซีแดงมาก
“ไหนพี่ดูสิ”เสียงหมอไวท์เอ่ยขึ้น ไม่เอ่ยเปล่าเมื่อมือของหมอไวท์กำลังแตะที่หน้าผากของซี ลำคอที่แห้งผาดของซีมันดูเจ็บไปหมดพอๆกับใจที่เต้นแรง ฝามือนิ่มแสนอบอุ่นทำเอาซีใจเต้นแรง
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับสงสัยอากาศมันร้อนครับ”ซีเอ่ยขึ้นก่อนจะเบี่ยงตัวออกเล็กน้อยเพราะขืนอยุ่แบบนี้หัวใจทำงานหนักแย่เลย
“งั้นเอาไว้เจอกันตอนเที่ยงนะครับ ป่ะไอ้เบนซ์”ซีเอ่ยพร้อมเดินจ้ำอ้าวไปทันที
“ไอ้อ้วนรอกูด้วย”เบนซ์เอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปบอกหมอไวท์ที่ยืนงงอยู่
“เอาไว้เอจกันตอนเที่นงนะคะพี่หมอ”เบซ์เอ่ยพร้อมวิ่งตามเพื่อนรักออกไป
“ไอ้อ้วนรอกูด้วย...”เสียงโวยของเบนซ์เอ่ยพร้อมพาร่างบางวิ่งตามเพื่อนไป
“น่ารักจัง”หมอไวท์เอ่ยออกมาเบาๆก่อนจะเดินออกไป
เที่ยงกว่าแล้วหมอไวท์เองยังคงตรงคนไข้อยู่ วันนี้คนไข้เยอะมากจริงๆจนหมอไวท์ลืมเวลาที่จะไปทานข้าวกับรุ่นน้องสองคนนั้น
“อ้า...คนไข้เหลืออีกเยอะไหมครับ”หมอไวท์เอ่ยขึ้นถามพยาบาลเวร
“เหลืออีกสองรายคะ คุณหมอจะให้สั่งข้าวเลยไหมคะ”พยาบาลเวรเอ่ย
“ไม่ต้องครับเดี๋ยวผมลงไปทานที่โรงอาหารก็ได้ครับ ผมขอพักสักห้านาทีแล้วเรียกคนไข้เข้ามาเลยนะครับ”
“คะคุณหมอ”พยาบาลเวรเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกไป หมอไวท์ยกมือถือขึ้นมากดเบอรืหารุ้นน้องทันที กลัวว่าทั้งสองจะรอ
(“ครับพี่หมอ”)
“ซีหรอ”
“ครับพี่หมอ พี่หมอจะทานอะไรครับซีจะได้สั่งไว้ให้”ซีเอ่ยขึ้นเพราะธรรมดาหมอก็มักจะโทรหาซีเสมอ
“พี่จะบอกว่าวันนี้พี่คงไปทานข้าวด้วยไม่ได้นะ”หมอไวท์เอ่ยขึ้น เสียงปลายสายเงียบลงทันทีก่อนจะ
“ครับ”ซีเอ่ยขึ้น
“เอาไว้เย็นนี้ไปทานข้าวกันไหม”หมอไวท์เอ่ยขึ้นถาม
(“เย็นนี้ซีมีนัดทานข้าวกับที่บ้านอ่ะครับ”)
“หรอ งั้นพรุ่งนี้จะไปรับพี่ไหม”หมอไวท์เอ่ยถาม
(“วันนี้ซีต้องไปนอนที่บ้านครับ”)
“อ่อ งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่นั่งแท็กซี่มาก็ได้”หมอไวท์เอ่ยขึ้นเสียงเบาลงจนซีรู้สึกแปลกๆว่าอยากแคร์ผู้ชายคนนี้
(“เอางี้ดีกว่า พี่หมอรอซีที่ห้องนั้นหล่ะเดี๋ยวซีไปรับพี่ที่คอนโดนะครับ”)
“ซีสะดวกหรอ ไม่สะดวกไม่เป็นไรนะพี่ไปเองได้”หมอไวท์เอ่ยขึ้น
(“ไม่เป็นไรครับ เอาไว้เจอกันพรุ่งนี้เช้านะครับ”)ซีเอ่ยก่อนจะวางสายไปเพราะกลัวว่าหมอไวท์จะเปลี่ยนใจ
รอยยิ้มที่ผุดขึ้นหลังจากที่หน้าดูไม่สบอารมณ์เมื่อสักครู่ทำเอาเพื่อสนิทเอ่ยถามอย่างกวนๆขึ้นมาหลังจากไปซื้อข้าวกลับมา
“ใครโทรมาว่ะ ทำไอ้หน้าอ้วนหงิกเมื่อกี้หายไปเลย”
“ไอ้บ้า แล้วซื้ออะไรมาแดกเนี้ย”ซีเอ่ยขึ้นถามอย่างอารมณ์ดี
“นี่ของกูกับพี่หมอ ของมึงไปซื้อเองเว้ย”เบนซ์เอ่ยขึ้น ซีหุบยิ้มเล็กน้อยเมื่อเพื่อนเอ่ยถึงอีกคน
“ไอ้เบนซ์มึงชอบพี่หมอหรอว่ะ”ซีเอ่ยถามเพื่อนตรงๆ
“เอ่อดิ กูว่าพี่หมอเป็นผู้ชายที่แม่ง ทั้งหล่อ ทั้งสุภาพและโคตรอบอุ่นเลยอ่ะ สาวๆที่ไหนก็ชอบป่าวว่ะ”เบนซ์เพ้อขึ้นทำให้ซียิ่งหน่วงที่อกอย่างบอกไม่ถูก
“พี่หมอไวท์โทรมาบอกว่ามาไม่ได้ มีธุระด่วนอ่ะ”ซีเอ่ยบอก
“อ้าวหรอ นี่กูซื้อผัดผักโมของโปรดพี่หมอไว้เลยนะเนี้ย”เบนซ์เอ่ยขึ้น
“แฟนพันธ์แท้นะมึง รู้ได้ไงเขาชอบผักโขมอ่ะ”
“ไม่รู้อ่ะเห็นพี่หมอชอบบ่นมึงว่าแดกแต่มันๆหมูๆกูก็คิดว่าพี่แกชอบผักอ่าดิ”เบนซ์เอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าเซ็งทันที
“แล้วนี่กูจะแดกหมดไหมว่ะ”เบนซ์เอ่ยขึ้นเพราะรู้ดีว่าเพื่อนรักคนนี้คงไม่กินผักแบบนี้แน่ๆ
“เอามากูแดกเอง”ซีเอ่ยพร้อมดึงจานข้าวมาก่อนที่จะตักเข้าปากไป แม้ไม่อร่อยกับผักที่แสนเกลียดเพียงแค่คิดก็แทบอ้วกแล้วแต่เขาคิดว่าพี่หมอคงชอบให้เขากินผักมากกว่า
“เห้ย มึงแดกได้จริงอ่ะ”เบนซ์เอ่ยถามอย่างไม่เชื่อว่าเพื่อนรักจะกินผักเข้าไปได้ และก็แทบไม่เชื่อกับใบหน้าที่ตอนนี้แสดงออกมาเมื่อซีตักผักเข้าปาก
“กิน...ห้ามคายนะมึงฮ่าๆๆ”เบนซ์เอ่ยออกมาและบังคับซีกินจนหมด
“เอ้อวันก่อนมึงไปดูหนังคนเดียวเป็นไงมั้งว่ะ หนังสนุกไหม”เบนซ์เอ่ยถามเพื่อนรัก
“สนุกดี แต่กูมัวแต่มองหน้าคนข้างๆว่ะ แม่งน่ารักมากเลยว่ะแต่เสียดาย มีผัวแระ ฮ่าๆๆ”ซีเอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราออกมา
“มึงนี่ก็เนอะเจอแต่คนที่มีแฟนตลอดเลย”เบนซ์เอ่ยขึ้นเพราะมันคือเรื่องจริง ซีไม่ว่าจะถูกใจใครสักคนก็มักมีแฟนแล้วเสมอ
ช่วงเย็นซีขับรถมารับน้องชายของตัวเองที่โรงเรียนและวันนี้เขากลับเจอกับเพื่อนของน้องชายอย่างรอยด์ เขาชอบความน่ารักของรอยด์คนที่เขาเคยเจอที่โรงหนัง
“พี่ซี นี่เพื่อนของวาย ชื่อ....”ยังไม่ทันที่วายจะเอ่ยแนะนำรอยด์เสียงซีก็เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มและท่าทางดีใจ
“คุณรอยด์”
“คุณซี”
ทั้งสองทักทายกันอย่างคุ้นเคยจนวายเองสงสัยจึงถามขึ้นว่ารู้จักกันได้ยังไง และพากันมานั่งคุยกันที่ร้ายไอศกรีมข้างๆโรงเรียน ซึ่งตอนแรกรอยด์เองก็ตั้งใจรอธนาคิม แต่ซีบอกว่าใกล้ๆนี่เอง
“ไม่คิดว่าจะเจอคุณรอยด์ที่นี่ และไม่คิดว่าจะเป็นเพื่อนกับเจ้าหัวเล็กด้วย”ซีเอ่ยขึ้น
“เราสองคนเพิ่งเป็นเพื่อนสนิทกันช่วงที่ผมเพิ่งย้ายมานี่หล่ะครับ”รอยด์เอ่ยขึ้น
“อ้าว แล้วคุณรอยด์เคยเรียนที่ไหนมาก่อนหรอครับ”ซีเอ่ยถาม
“ผมย้ายมาจากซิคาโก้ครับ”
“ว้าว ไกลจังนะครับ แต่เราสองคนก็ได้มาเจอกัน”ซีเอ่ยออกมา เหมือนคนมุขเสี่ยวๆ เพราะซีออกจะเป็นคนตลอกหน่อยๆ งายหันมองพี่ชายทันทีก่อนจะแตะที่เท้าพี่ชายตัวเอง
ปึก
“โอ๊ย ไอ้หัวเล็กมาแตะพี่ทำไมว่ะ”ซีหันไปดุน้องชาย
“รอยด์อ่ะ เพื่อนสนิทเค้าอย่ามารุ่มร่ามนะ”วายเอ่ยบอกพี่ชาย ทั้งสองจึงทำสงสครามขนาดย่อมเล็กน้อยจนรอยด์หัวเราะออกมากับความน่ารักของพี่น้องคู่นี้
“ผมอยากมีพี่ชายแบบคุณซีจังครับ”รอยด์เอ่ยขึ้น ซีจึงยิ้มหวานใหห้ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ผมยินดีครับ แต่ที่จริงไม่อยากเป็นพี่ชายเลย สำหรับคุณรอยด์”ซีเอ่ยขึ้นพร้อมยกยิ้มหวานออกมา
ซีขับรถพาน้องชายมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ทั้งสองดีใจมากที่พ่อและแม่ของเขากำลังคืนดีกันและครอบครัวของเขาก็กำลังกลับมามีความสุขอีกครั้ง
“วายมีความสุขที่สุดเลยรู้ไหม”เสียงน่ารักของน้องชายของซีเอ่ยออกมา
“มี๊ก็มีความสุขมาก”หญิงสาวคนเดียวของโต๊ะเอ่ยก่อนที่ซีจะเอ่ยขึ้น
“งั้นมาถ่ายรูปกันหน่อยครับ ป๋ากอดเมียหน่อยสิ ใกล้ๆกันหน่อย”
“ก็ป๋าเขินนะเนี้ย”
“จะเขินอีกหรอมีซีกับเจ้าวายสองคนแล้วยังจะเขินอีกหรอครับเนี้ยฮ่าๆๆ”ซีเอ่ยขึ้นพร้อมหัวเราะออกมาก่อนจะถ่ายรูปไว้เป็นที่เตือนความจำว่าเคยมีความสุขที่สุดของชีวิต
เวลาเกือบห้าทุ่มซีขับรถมาถึงคอนโดของตัวเอง ซึ่งที่บ้านก็บอกให้เขาค้างที่บ้านแต่เขากลับไม่ยอมค้างเพราะพรุ่งนี้เขาต้องไปรับหมอไวท์
ติ้งติง
ซี : พรุ่งนี้ให้ผมไปรับกี่โมงครับ
White : สักแปดโมงไหวไหม
ซี : ไหวครับ
White : ต้องไปรับเบนซ์ด้วยไหม
ซี : ไอ้เบนซ์ไปเองครับ พรุ่งนี้มันมีเข้าชมรมเช้าก่อน
White : งั้นแปดโมงเจอกันนะ
ซี : ครับพี่หมอ
White : ฝันดีนะ
ซี : ฝันดีเช่นกันครับ
White : สติ๊กเกอร์ จุ๊บ จุ๊บ
ทำเอาซีตกใจเล็กน้อยหน้ากลับขึ้นสีทันที ร้อนผ่าวไปหมดก่อนที่จะยกรูปถ่ายหัวเตียงขึ้นมาและเอ่ยกับรูปถ่ายนั้นก่อนนอนเช่นกัน
“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้เจอกันครับ”ซีเอ่ยขึ้นก่อนจะเอารูปถ่ายมากอดแนบอก
“พี่ครับ ผมหลงรักพี่ชายคนนี้ไปแล้ว พี่อย่าเพิ่งโกรธแก้มยุ้ยนะครับ”ซีเอ่ยขึ้นกับรูปถ่ายก่อนจะหลับไป
...
..
หลายวันแล้วที่ซีดูจะมีความสุขกับครอบครัวและพี่หมอไวท์เพราะเขาได้อยู่ใกล้พี่หมอคนที่เขาเผลอแอบหลงรักโดยไม่รู้ตัวแต่รู้เพียงว่าถ้าเบนซ์ชอบพี่หมอเขาก็ควรหลีทางให้เพื่อนรัก
“ซีเลี้ยวซ้ายตรงหน้านะและก็จอดที่รั้วสีเงินนั้นนะครับ”เสียงวายเอ่ยบอกพี่ชาย
“ว้าว บ้านคุณรอยด์ใหญ่จังเลยอ่ะ”ซีเอ่ยขึ้นพร้อมทำตาโต
“พี่ซี พี่ซี ประตูเปิดแล้ว”เสียงตื่นเต้นของวายเอ่ยขึ้นเมื่อประตูค่อยๆเปิดออก
“คุณเกรย์ให้เชิญคุณเข้าไปครับ”รปภ หน้าหน้าบ้านเอ่ยบอก ซีขับรถเข้าไปในบ้านและเดินตามสาวใช้เข้าไปในบ้านระหว่างที่รอรอยด์เดินลงมา
“ว้าว ว่าข้างนอกสวยแล้วนะ ข้างในสวยกว่าอีกอ่ะ”วายเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินดูรอบๆบ้านที่ตกแต่งอย่างสวยงาม
“อย่าซน อย่าจับดิวาย เดี๋ยวของเขาแตกหรอก”ซีเอ่ยบอกน้องชาย
“พี่ซีดูนี่ดิ รูปนี้เหมือนของพี่ซีเลย”วายเอ่ยขึ้นพร้อมชี้มือไปยังรูปถ่ายที่ตั้งโชว์อยู่ ซีรีบเดินไปดูทันทีก่อนที่จะตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อรูปถ่ายถัดมาคือรูปถ่ายของใครคนหนึ่งที่ซีรู้จักดี เขาควรดีใจที่เจอบ้านพี่หมอไวท์แต่ที่ต้องนิ่งสนิทคือ รูปถ่ายชุดครุยแพทย์มหาวิทยาลัยของอเมริกทำให้ซีกลืนน้ำลายลงคอแสนฝืด ก่อนที่รอยด์จะเดินลงมาจากชั้นบน และพากันไปนั่งที่ศาลาข้างนอกบ้าน
“รอยด์ว่าเราไปนั่งข้างนอกกันเถอะครับ พอดีวันนี้เจ้าของบ้านอยู่หลายคน รอยด์เกรงใจพวกเขาครับ”รอยด์เอ่ยขึ้น ทั้งซีและวายจึงเห็นด้วย แต่ยังไม่ทันที่ทั้งหมดจะเดินออกไป เสียงของเจ้าของบ้านคนรองก็ดังขึ้น
“จะไปไหนกัน”ธนาคิมเอ่ย ซีหันมองตามก่อนที่จะหลบสายตาเมื่อเห็นหมอไวท์เดินเข้ามาด้วย ซีใบหน้าซีดทันทีหัวใจกลับเต้นแรงเกินกว่าจะรับได้ ไม่ได้สนใจรอยด์และธนาคิมที่กำลังลากกันขึ้นข้างบน
“กลับกันเถอะวาย พี่ปวดหัวใจ”ซีเอ่ยขึ้น ไม่ได้มองหมอไวท์เลยสักนิดจนวายเอ่ยขึ้น
“ครับพี่ซี พี่หมอกลับก่อนนะครับ”วายเอ่ยขึ้นพร้อมยกมือไว้หมอไวท์ที่กำลังเดินดิ่งเข้าไปหาซี แต่ซีกลับเดินหนีขึ้นรถก่อนจะขับออกไป
“พี่ซีเป็นอะไรไป พี่ซีรู้จักพี่หมอใช่ไหมครับ”วายเอ่ยขึ้นถามพี่ชาย
“อย่ารู้เลย เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านนะ”
“อ้าวแล้วไม่เข้าบ้านหรอ”
“พี่มีธุระต่ออ่ะ เอาไว้พี่จะมาค้างด้วยบอกป๋ากับมี๊ด้วยนะ”ซีเอ่ยขึ้น วายเองก็ไม่ได้ถามอะไรพี่ชายต่อนักก่อนจะกดรับโทรศัพท์เพื่อนรักอย่างรอยด์ที่โทรมาถามด้วยความเป็นหวง
“พี่ซีพี่หมอตามมาแล้ว”วายเอ่ยขึ้นก่อนจะวางมือถือ ซีเองก็เร่งเครื่องเต็มที่พยายามหลบให้ไกลที่สุด ซีอยากจะอยู่คนเดียวเงียบๆอยากจะทบทวนว่าพี่ชายตัวสูงที่เขาสนิทและหลงรักเมื่อสิบสามปีก่อนกับพี่หมอไวท์ที่เขาคิดว่าเรียนแพทย์อยู่นั้นคือคนคนเดียวกับคนที่เขามอบหัวใจให้แล้ว และก็เป็นคนที่เพื่อนรักของเขาชอบมาเสียด้วยสิ
“ไอ้คนหลอกลวง แก้มยุ้ยเกลียดพี่ครับ”
..........................
"เจ็บแค่ไหนเมื่อคนที่เรารักโกหกเรา แต่ยังไม่เจ็บเท่าคนที่เรารักไม่รักเรา"
[/size]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
