หัวข้อ: {เรื่องสั้น} วาเลนไทน์ ส่งความรักผ่านเสียงเพลง ตอนที่1 หลง~ 22.10.17

[Vanilla2]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

[Vanilla2]

ตอนที่1 หลง~

​​​​
"หลง" นั้นคือชื่อเพื่อนสนิทที่สุดของผม เราสองคนรู้จักกันตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยแรกๆเราเรียนคณะเดียวกันเอกเดียวกันจึงสนิทกันมาก ไปไหนไปกันตลอด วันนี้ผมโทรนัดให้มันขึ้นมาบนด่านฟ้าตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลานัดแล้วแต่ผมยังไม่เห็นมันเลย

ไม่นานนักหลงก็เดินขึ้นมาบนด่านฟ้าที่ไทน์นัดเอาไว้ หลงเห็นไทน์ยืนมองด่านฟ้าอยู่เงียบๆเหมือนจะมีเรื่องให้คิดสักอย่าง หลงไม่ปล่อยให้เพื่อนรอนานหลงจึงรีบเดินเข้าไปทัก
"เฮ้ยมึงมีไร ทำไมยืนตรงนี้คนเดียววะ  หรือว่ามึง...อย่า...บอกนะว่ามึงจะฆ่าตัวตายอะ" พูดจบประโยคก็ขำ
"เออ กูจะฆ่าตัวตาย...ก็บ้าล่ะ กูกำลังมองทุกๆอย่างวะ มึง...รู้ป่าว เวลากูขึ้นมานะ กูชอบคิดว่าเมื่อวานกูทำอะไรไปบ้างแล้ววะ และวันนี้กูจะทำอะไรดีวะ  และสรุปว่า วันนี้กูอยากถ่ายรูปอ่ะ เลยเรียกมึงมาถ่ายรูปให้ไง" หลังบอกจุดประสงค์ที่ผมเรียกให้มันขึ้นมาบนด่านฟ้า ผมก็ส่งยิ้มกว้างไปให้มันอีกที ไอหลงมันยังคงยืนนิ่งและยังทำหน้าสงสัยไม่เลิก
"อารมณ์ไหนของมึง"
"มึงอย่าถามมาก และเลิกด่ากูในใจได้แล้ว "
"ป๊าววว ไม่ได้ด่าเลย"
ระหว่างที่ทั้งสองคนยืนเถียงกันอยู่นั้น บนด่านฟ้าที่ตอนแรกมีแต่พวกเขาสองคน ตอนนี้เริ่มมีคู่รักอีกหลากหลายคู่ขึ้นมาถ่ายรูปเล่นกัน และจู๋จี้กันอย่างไม่สงสารใจคนโสดอย่างพวกเขาทั้งสองคนเลย ไทน์กำลังมองดูคู่รักชายชายคู่หนึ่งที่กำลังกอดคอกันถ่ายเซฟฟี่ในใจก็ได้แต่คิดว่าเขาสองคนนั้นช่างน่าอิจฉา พวกเขาเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แท้ๆแต่ก็ยังคบกันและสวีตกันอย่างไม่แคร์สายตาใครๆ
ไทด์นึกขึ้นได้ว่าไม่นานมานี้ไอภัคเพื่อนในกลุ่มอีกคนพึ่งจะสละโสดไปและเหลือเขากับไอหลงเนี่นที่ยังโสดอยู่แค่สองคนในกลุ่มไอภัคมันก็เตือนเขาว่าให้รีบมีแฟนระวังจะได้เป็นหนุ่มโสดแล้วเกาะคาน
"เออ มึง นี้เรา2คน ก็จะจบปีสี่แล้วนะเว้ย พวกเราแม่งเรียนมหาลัยมาตั้ง4ปี แต่ไม่เคยมีแฟนเลยนะเว้ย กูว่าเราควรหาแฟนได้แล้วนะ ไอ้ภัคมันบอกกูว่า ถ้าไม่มีแฟนก่อนจบปี 4 ปีนะ พวกเราจะได้เป็นหนุ่มโสดขึ้นคานวะ ฮ่าฮ่า "
 "ไร้สาระ แล้วไงว่ะ ขึ้นคานก็ขึ้นดิ ตั้งแต่เกิดมากูก็ยังไม่มีเคยมีแฟนก็อยู่ได้ ไม่เห็นตาย" หลงตอบพร้อมกับทำท่าทางสบายๆ ไม่มีแฟนก็ได้ไม่มีปัญหา
ไทน์ถึงกับขำในความไม่คิดมากกับเรื่องขึ้นคานของหลง
หลงถ่ายรูปให้ไทน์มาพกใหญ่จนคิดว่าไทน์สามารถลงรูปที่ถ่ายวันนี้ไปได้อีกครึ่งปี
และในระหว่างที่ทั้งสองกำลังรอถ่ายพระอาทิตย์ตก ไทน์ก็นั่งคิดอะไรเงียบๆสักพักก็นึกขึ้นได้อีกเรื่อง
"มึง...นี่เราก็จะเรียนจบแล้วนะ ยังมีอะไรที่เรายังไม่ได้ทำบ้างว่ะ"
หลงคิดหนักอยู่ในใจ เขาได้แต่มองหน้าไทน์แต่ไม่กล้าตอบ ไม่กล้าพูดออกไปว่าเขานั้นรู้สึกอย่างไรกับไทน์ ที่เขายังโสดและยังไม่เคยมีแฟนเพราะว่าเขานั้นแอบชอบไทน์มาตั้งแต่ต้นตั้งแต่ช่วงม.6 ตอนที่บังเอิญมาสมัครสอบที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ และได้เจอกับไทน์ครั้งแรก มันกำลังนั่งคุยกับเพื่อนด้วยเรื่องอะไรสักอย่างที่ดูมีความสุขและยิ้มสดใส เขามองยิ้มนั้นของมันตาค้าง มันสะกดทุกอย่าง โลกของเขาสดใสขึ้นมากตั้งแต่ได้เห็นรอยยิ้มของมันวันนั้น เขาไม่รู้จะบอกความรู้สึกที่เขามีต่อมันยังไง ในเมื่อเขากับมันสนิทกับมากขนาดนี้ เขากลัวว่าถ้าหากมันไม่คิดเหมือนกันแล้วความเป็นเพื่อนของพวกเราจะจบลง สิ่งที่ยังไม่ได้ทำหรอ คือการที่กูอยากบอกว่าชอบมึงไง เขาได้แต่คิดในใจและตอบออกไปเพียงว่า
​​​​​​" เออ...คือ... ก็...มีนะ"
"อะไรอะ รีบพูดมาดิ"
เมื่อได้ยินดังนั้นมันทำให้หลงคิดหนัก มันคงถึงเวลาแล้วที่ควรจะบอกความรู้สึกในใจที่มีต่อมันมาตลอด 4ปี หากมันไม่ได้คิดเหมือนกับเขาก็คงไม่เป็นไร ก็อาจจะแค่บอกว่าเป็นเรื่องล้อเล่นขำๆเมื่อหลงตัดสินใจได้ดังนั้นก็พูดไป
"เออคือกูช..."
หลงยังพูดไม่มันจบประโยคดี เสียงโทรศัพท์ของไทน์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะพอดี ไทน์รับสาย
"ครับแม่ กำลังจะกลับแล้วๆ มึง กูกลับแล้วนะ แม่เรียกตัววะ ไว้เจอกัน" ประโยคแรกไทน์บอกกับแม่ที่อยู่ในสาย และประโยคหลังหันมาพูดกับหลงและรีบเก็บกล้องลงกระเป๋าและเดินจากไป
หลังจากไทน์กลับไปได้สักพักใหญ่ๆ หลงก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม นั่งคิดเรื่องของไทน์ไปเรื่อยๆ จนเมื่อเห็นว่ามืดมากแล้ว หลงจึงนั่งรถกลับบ้าน
​
เมื่อหลงกลับถึงบ้านได้สักพักใหญ่ระหว่างที่กำลังเก็บของ เสียงแชทในโทรศัพท์มือถือของหลงก็ดังขึ้น หลงเดินมาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียง

(LINE)
-วาเลนไทน์- : หลง
-วาเลนไทน์- : โทดทีว่ะ วันนี้กูรีบจริง แม่ตามว่ะ

หลง : กูเข้าใจ ไม่เป็นไรๆหรอกมึง

-วาเลนไทน์- : เออตอนเย็น มึงจะพูดอะไรนะ

หลง : กูลืมแล้วว่ะ
-วาเลนไทน์- : ​เหรอ โอเคๆ

หลง : เออ​​​​​ไทน์พรุ่งนี้ว่างปะ ไปดูหนังเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ

​​​​​-วาเลนไทน์- : อื้มมมม...
-วาเลนไทน์- : ว่างนะ แต่มึงต้องเลี้ยงกู

หลง : ได้ครับ สบายมาก

-วาเลนไทน์- : เออ ที่ไหนกี่โมงครับ

หลง : ห้าง P แล้วกัน สักเที่ยงเจอกัน

-วาเลนไทน์- : โอเค เจอกัน บาย
หลง : ฝันดี

-วาเลนไทน์- : เออ ฝันดีครับคุณเพื่อน

หลังจากคุยไลน์กับไทน์หลงก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย

ห้าง P
ไทน์กำลังยืนรอหลงอยู่ในห้างไม่นานนักหลงก็เดินมาถึงพอดี ไทน์กับหลงจึงเดินไปซื้อตั๋วหนังเรื่องที่หลงอยากดู หนังกำลังจะเข้าพอดี เมื่อซื้อตั๋วหนังเสร็จ ทั้งสองจึงแวะเข้าห้องน้ำ และเข้าโรงภาพยนตร์เพื่อดูหนังที่หลงอยากดู ในโรงหนังผู้คนแน่นเต็มโรง ทั้งสองก็แค่นั่งดูหนังด้วยกันปกติ แต่คนที่อยากดูหนังนั้นสิไม่ปกติ เพราะหลวนั้นหันไปมองคนข้างๆแทบจะตลอดทั้งเรื่อง สรุปว่าหลงอยากมาดูหนังหรืออยากจะมานั่งดูไทน์กันแน่ เมื่อหนังจบ
ไทน์ก็ขอแวะร้านหนังสือซื้อการ์ตูนที่ชอบอ่านติดกลับบ้านไปสักสองสามเล่ม ไทน์จ่ายตังเสร็จก็บอกกับหลงที่ยืนรออยู่ "ปะ เรียบร้อย"
และเดินไปจูงมือหลง พร้อมกับบ่นว่าหิว หลงจึงแวะร้านอาหาร วันนี้หลงเลือกทานอาหารญี่ปุ่นที่ไทน์ชอบและต่อด้วยพาไทน์ไปทานไอศกรีม
วันนี้ไทน์ทำตัวน่ารักมาก มันตามใจหลงอย่างหนัก ไม่ใช่ว่าปกติมันไม่ตามใจนะ แต่ไม่รู้สึกสิ หลงคิดว่าวันนี้ไทน์มันแปลก มันดูทำตัวน่ารักขึ้น มันทำให้หลงยิ่งชอบ และวันนี้หลงรู้สึกดีมาก มากซะจนไม่อยากให้หมดวันนี้ไปเลย หลงรู้สึกว่าวันนี้เหมือนเป็นอีกวันที่พิเศษ พวกเขาเคยเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้มันถึงแตกต่างออกไปกว่าวันอื่นๆ และนี้ก็ใกล้ค่ำ หลงคิดว่าวันนี้จะไปส่งไทน์ที่บ้านเหมือนเคย และเมื่อขึ้นมาอยู่บนรถ หลงคิดว่าจะบอกความรู้สึกที่ค้างอยู่ในใจในไทน์รู้ เพราะวันนี้ไทน์น่ารักมาก และวันนี้หลงมีความสุขมาก หลงคิดว่ามันถึงเวาแล้วที่เขาจะต้องบอกความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนสนิทคนนี้
"​​​​​ไทน์กูมีอะไรจะบอก... เออคือ..."
 ​​​​เฮ้อ...พอถึงเวลาจะพูดจริงๆ ผมก็ไม่กล้าว่ะครับ ผมจะบอกมันว่ายังไงดี ว่าผมเพื่อนสนิทมันที่สนิทกันมา4 ปีแอบชอมันนะแบบนี้เหรอครับ มันจะเป็นเหมือนในหนัง เพื่อนสนิทป่ะว่ะ ที่ไข้ย้อยบอกรักดากานดา แต่ถ้าไม่ได้บอกมันจะเหมือนวันนั้นนะ หี้ยยคิดหนักว่ะครับ
 "มีไร"
"วันนี้สนุกดีเนาะ" หลงได้แต่กัดฟันพูด
"5555 ใช่สนุกมาก ขอบคุณนะ"
​​​"เอ่ออออ.... " หลงอำอึ้งไม่กล้าพูดสักที
จากที่ไทน์อยากรู้แต่เมื่อเห็นหลงอำอึ้งอยู่นานก็เริ่มทำหน้าเซ็ง หลงมันจะพูดแล้วก็ทำท่าเหมือนจะไม่พูดๆอยู่นั้น







" กูชอบมึง "
ประโยคข้างบนคือประโยคที่ผมอยากจะพูดกับมันมาตลอด4ปี แต่ไม่กล้าพูดและตอนนี้ ประโยคนั้นไม่ได้ออกมาจากปากผมครับแต่ดันออกมาจากปากไทน์ มันคือว่ามันชอบผมหรอครับผมอึ้ง และช็อกแรงมากไม่พอผมงงด้วย ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้ มันชอบผมจริงๆหรือมันแกล้งหลอกให้ผมดีใจกันแน่แต่ตอนนี้ผมก็ดีใจอยู่นะ ผมสับสนได้ไม่นาน คนข้างๆก็พูดต่อ
"และกูรู้ว่ามึงก็ชอบกู แต่ถ้ารอมึงพูดนะ กูคงต้องรอถึงชาติหน้าอะ" มันพูดจบก็ขำ
ผมยังอึ้งอยู่ครับ มันเกิดขึ้นได้ยังไง ตอนไหน ความรู้สึกมันที่คิดแบบเดียวกับผมเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่

ไทน์​​​​​เมื่อเห็นว่าหลงชักจะอึ้งนานเกินไปก็เอื้อมมือมาจับมือหลงพร้อมกับจ้องตาแล้วพูดต่อไปว่า
"อย่ามัวแต่อึ้งสิวะ กูเขินนะเว้ย" จบประโยคแก้มขาวๆของไทน์ก็แดงขึ้นเรื่อยๆเหมือนมะเขือเทศสุกแก้มไทน์แดงจนลามไปจนถึงหลังหู แม้ว่าไทน์จะเขิยและอายมากแต่ไทน์ก็ยังยื่นหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ๆหูหลงด้วยน้ำเสียงที่นุ่มน่าฟัง "ที่รัก"
หลงดึงตัวไทน์เข้าไปกอดแน่นและยิ้มกว้าง เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้วันที่พวกเขาทั้งสองคนนั้นใจตรงกัน เขาแอบรักมันมาตลอดก็จริงแต่ก็ไม่เคยกล้าคิดว่ามันจะรักเขาเหมือนอย่างที่เขารัก แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันรักเขามันคิดเหมือนกับที่เขาคิดเขามีความสุขมาก เมื่อเราสองคนใจตรงกันเขาก็ไม่ควรรีรอ
"หลงรักวาเลนไทน์นะครับ"
จบประโยคนั้นปากพวกเขาทั้งสองคนก็ไม่ว่างอีกต่อไป พวกเขาทั้งสองส่งความหวานกันผ่านปลายลิ้นผ่านรสจูบที่มีแต่ความรักให้กันตลอด4ปีที่ผ่านมา










ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ เป็นเรื่องสั้นๆ น่าจะมีสัก 4-6 ตอนค่ะ ฝากติดแท็กติชมได้นะคะ #หลงรักวาเลนไทน์
โอ๊ยย เมะกากค่ะเรื่องนี้ แอบชอบเขามา4ปี ดันนน รอให้เขาบอกรักก่อนค่อยพูดนะนังหลง 5555555555

[ืniyataan]

หลงช้าอ่ะ..ไทน์ชิงบอกก่อนซะงั้น