เรื่องสั้น : ด้วยรัก...จากพนัน
“เชี่ยเอ้ยยยย! นี่กูแพ้หรอวะเนี่ยยย"
"ใช่ครับเพื่อน รีบๆทำตามกฎเถอะครับ 5555"
"พวกมึงอย่ามาแซวดิวะ เครียดเลยเนี่ย!"มันก็ไม่ยากหรอกครับที่ว่าแพ้แล้วต้องจีบคนในผับนี้น่ะ แต่มันโคตรจะไม่ง่ายตรงที่ต้องจีบเพศเดียวกันนี่แหละครับ หรรมเฮอะ ผมไม่ใช่เกย์อ่ะ
"รีบๆไปสิครับคุณเพื่อน"ไอเพื่อนทั้งสี่ห้าตัวแม่มก็ไล่กันจัง
ผมตัดสินใจยืนขึ้นเพื่อมองหาเหยื่อในราตรีนี้ ทำไมต้องเป็นกรูที่แพ้ด้วยฟร้ะ?! ยิ่งคิดยิ่งขัดใจ
หิ้ววววววววววววววว~~
"สัส!"ผมหันไปด่าแต่มีหรือที่พวกแม่งจะกลัว หัวเราะกันร่วนเลยนะ อย่าให้ถึงทีกูบ้าง พวกเวรเอ้ย!
"ไปจีบใครก็ยิ้มๆไว้นะเพื่อน อย่าทำเขากลัวล่ะะะ"พวกแม่งตะโกนไล่หลังมาสนุกปาก ผมได้แต่คิดในใจ.. อย่าให้ถึงตากูบ้าง!!
"หวัดดีครับ"ผมยิ้มจางๆและโบกมือให้อย่างเป็นมิตร
คนตรงหน้าผมท่าทางจะมาคนเดียวนะ ตอนเล่นเกมกับเพื่อนก็เห็นนั่งอยู่คนเดียวมาสักพักละ เพิ่งอกหักมารึไง
"ค ครับ?"อีกคนที่เพิ่งหลุดจากอาการเหม่อลอยหันมาตอบผม หน้าตาใช้ได้เหมือนกันนะ"คุยกับผมหรอ?"
"มาคนเดียวหรอครับ"ผมถือวิสาสะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเขา และช้อนสายตาคมดุจเหยี่ยวมองใบหน้าของอีกคน
ตาโตจังนะ
"เปล่าหรอกครับ ผมมากับเพื่อนน่ะ พวกนั้นไปเต้นกันหมด"ผมพยักหน้า
"เหมือนกับผมเลย โดนเพื่อนทิ้งหมดแล้วแหละ"ผมขำกลบเกลื่อนความสตอของตัวเอง คนตาโตข้างๆหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยประโยคที่แทบทำผมสตั้น
"เพื่อนทิ้งหรือทิ้งเพื่อนกัน หืม?"
"..ไม่เชื่อผมหรอ?"ผมจ้องเข้าไปนัยน์ตาอีกคน"โดนทิ้งแบบนี้ไม่เหงาหรอ?"
"พวกนั้นไม่ได้ทิ้งซะหน่อย ผมเต้นไม่เป็นต่างหาก"เขาว่าและยกวิสกี้ขึ้นจิบน้อยๆ ผมแสร้งมองไปบนโต๊ะ
"ดื่มเยอะนะ"
"ผมดื่มไปแค่สองเอง ที่เหลือของเพื่อนน่ะ"คนตาโตยิ้มให้ผม ถ้ามองดูดีๆผมคิดว่าคนตรงหน้าก็น่ารักดีนะ ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะควงเล่นคงไม่เสียหายหรอก พวกบ้านั่นจะได้ไม่ล้อด้วย เพราะยังไงซะผมก็ไม่ได้จริงจังอยู่แล้ว
ผมเงียบไปพักนึงนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อให้มีระยะห่างบ้าง กลัวอีกคนจะอึดอัดน่ะ อยู่ๆก็เข้ามาทักเฉยๆเลยนี่นะ ระหว่างนับก็มองไปข้างหน้ามองพวกผู้หญิงผู้ชายที่เต้นกันอย่างสนุกสนาน
"อยากออกไปสนุกข้างนอกกับผมมั้ย"
"หื้อ..?"คนข้างๆผมได้ยินอย่างนั้นก็เกร็งตัวใหญ่เลยแถมยังหันตาโตๆที่เบิกกว้างขึ้นไปอีกใส่กัน อดขำไม่ได้จริงๆแหละ
ไม่นะ มึงจะพูดว่าน่ารักไม่ได้ นั่นผู้ชาย ใจเย็นไว้
"ผมหมายถึงขี่รถเล่นน่ะ อาจจะแวะหาของกินหรือเดินเที่ยว"ผมรีบอธิบายเสริมพลางเก็บยิ้มมุมปากไปด้วย อีกคนที่ไม่รู้ว่าคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็รีบปรับสมองกลับมาทันทีที่ได้ยินผมพูดเลยล่ะ"สนใจมั้ย ไหนๆก็.."
"ไปเป็นเพื่อนผมได้มั้ย?"ผมถาม
คนตาโตจ้องผมสักพักไม่พูดอะไรก่อนรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจะดังขึ้น
"ฮ่าๆ ได้ครับ ผมขอบอกเพื่อนก่อนนะ"อีกคนฉีกยิ้มกว้างให้อย่างจริงใจโชว์ฟันขาวที่เรียงตัวสวยนั่นอีก จะน่ารักไปไหนนะ เฮ้อๆ น่าหนักใจ
ว่าแล้วผมไลน์บอกไอพวกเชี่ยนั่นบ้างดีกว่---
เชี้ยยยยยย.. หลุดคำว่า'น่ารัก'เฉยยย ตั้งสติมึงต้องใจเย็นมากกว่านี้!
ผม : เหยื่อติดเบ็ดละ เห็นกูมะ"
เพื่อนเชี่ย1 : โหหห คนนี้แจ่มมึงง น่ารักว่ะขนาดผู้ชายนะเนี่ยยย
เพื่อนเชี่ย2 : ขุดทองงง
เพื่อนเชี่ย3 : เลวจังเพื่อนกรู เอ้ย เร็ว
บลาาาๆๆๆ
ด้านหน้าผับ
"รอตรงนี้ได้ไหม ผมขอไปเอารถก่อน แป๊บเดียวครับ"
"โอเคครับ"
ใช้เวลาไม่นานก็หยุดจอดตรงหน้าอีกคน ผมลดกระจกลงเพื่อเรียกเขา คนตาโตที่ตอนนี้ออกมาโดดแสงไฟข้างนอก ยิ่งเห็นได้ชัดเลยว่าผิวของคนๆนี้น่ะขาวเอามากๆ สีผมยังดำสุดๆดูรวมๆกับใบหน้าหวานๆนั่นแล้วยิ่งทำให้ดูซื่อขึ้นไปอีก
น่ารัก..
มึงมันเชี่ยยยย ทำไมชอบคิดอะไรแปลกๆวะ
"ขึ้นรถเถอะ ผมจะพาไปหาของกินนะ เป็นที่ๆผมชอบไปกับเพื่อนเวลาดึกๆน่ะ แถวนั้นอร่อยมากเลย หวังว่าคุณจะชอบเหมือนผมนะ"
"ได้สิ ผมก็อยากหาอะไรทานเล่นเหมือนกัน"คนตัวขาวขึ้นมานั่งข้างๆและหันมาพูดกับผมพลางจ้องและยิ้มไปด้วย
ประโยคแบบนั้นน่ะ ตั้งใจจะขายอ้อยให้กันรึไง
"เราก็คุยกันมาพักนึงแล้วนะ ผมยังไม่รู้ชื่อคุณเลย"
"ปิง คุณล่ะ"
"เรียกผมว่าพีก็ได้ครับ"ผมบอก"อายุเท่าไหร่แล้วครับจะได้เรียกถูก"
"21น่ะฮ่าๆ"เขายิ้มพลางเกาแก้มแก้เขิน เด็กจังอายุยังน้อยอยู่เลย
"หื้ม เด็กนะเนี่ย พี่จะเลขสามละ"ผมหัวเราะในลำคอนิดๆ
"งั้นจะเรียกว่าพี่พีละกัน"เอาจริงดิ แบบนั้น.."พี่พี"
เออะ.. เดี๋ยวนะ
"แบบนี้โอเครึเปล่า"
ฉ่าาา -////-
"ก็โอนะ" ผมเขินเด็ก ห่าเอ้ยยยย
ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
"นมร้อนมั้ย"ผมถามอีกคนที่ตอนนี้นั่งโงนเงนคอตกอยู่ตรงหน้า ท่าจะง่วงมากสินะเนี่ย ปกติคงนอนไวมั้ง "เอานมร้อนมั้ย พี่จะสั่งให้"ผมตบแก้มอีกคนเบาๆ
นุ่มกว่านมอีกสัส! (ขาวด้วยเฮอะ)
"โอ๊ะ..!"สะดุ้งตื่นเฉย"ครับ เอ่อ เอาครับ"คนเพิ่งตื่นพูดเร็วจนลิ้นแทบพันกัน ผมยิ้มแล้วยีกลุ่มผมสีดำนุ่มนิ่มนั่นเล่น
..ผมก็เพิ่งรู้นะว่าตัวเองรักเด็ก..
"นมร้อนมาแล้วครับ"ผมพูดเสียงหยอกๆพลางยื่นแก้วให้อีกคน ปิงรับไปแล้วก็นั่งเป่ารอมันพออุ่นๆค่อยกิน
"พี่กินอะไรอ่ะ"
"อ๋อ กาแฟน่ะ ว่าจะอยู่ดึกหน่อย"ปิงพยักหน้าสองสามที
"ถามได้ไหมว่าทำงานอะไร"คนที่ลืมตาแทบไม่ขึ้นถามผม
"บอกได้ แต่ไม่บอกวันนี้ รอเจอกันครั้งหน้าจะบอกนะ"
"ฮ่าๆ น่าตื่นเต้นจังนะ"
"มาเที่ยวน่า อย่าคุยเรื่องงานเลย"
"เราจะไปไหนกันต่อหรอ"ปิงถาม
"ลืมตาขึ้นรึเปล่าเถอะเราน่ะ พี่พาไปส่งบ้านมั้ย"
"เกรงใจน่าา เดี๋ยวเดินกลับเอง"เดินกลับยังไง ง่วงขนาดนี้ เดินๆไปเดี๋ยวก็รถชนหรอก เด็กบ้าเอ้ย
"เดี๋ยวพี่มานะ"ผมลุกไปทันที มีเสียงปิงแว่วๆม่ว่า'เห๋?'เสียงใสชิบ
ไม่ถึง5นาที...
ผมทิ้งตัวนั่งตรงข้ามปิง(ที่เดิม)
"ไปไหนมาอ่ะ"
"จ่ายตัง"
"หื้มมม? แล้วค่านมปิงอ่ะ เท่าไหร่"อยู่ๆก็ตื่นเต็มตาซะงั้นแถมยังทำท่าจะควักเงินมาจ่ายคืนผมอีก
"เป็นอะไร พี่จ่ายให้แล้ว กลับกัน"
"ใจดีจังนะ จะไม่เอาคืนจริงหรอ"ปิงเดินมาคุยข้างๆผม เราเดินทางไปยังที่จอดรถ
"นมแก้วเดี๋ยวพี่ไม่จนภายในพรุ่งนี้หรอก"
"อ๋อ..."ปิงลากเสียงยาว
"ขึ้นรถเถอะเรา เดี๋ยวไปส่งบ้าน"ผมเปิดประตูให้เขาขึ้นไปก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ
"บอกทางด้วยนะ อย่าเพิ่งหลับ ไม่งั้นจะพาไปบ้านพี่แทน ดีปะ?"
"พี่ชอบผู้ชายรึไงเนี่ย"ปิงถามพลางอมยิ้ม ผมรู้ว่าน้องถามหยอก แต่ผมดันคิดจริง
"..."มันเป็นความรู้สึกที่ กูจะตอบไรดีฟร้ะ ถ้าพวกนั้นถามตอบเต็มปากเลยว่า ไม่! มี! ทาง!
แต่เป็นน้องปิงถามไง กูจะตอบว่าไงดีฟร้ะ ใช่ ไม่ ใช่ ไม่ ใช่ ..
"..."
"แล้วเราล่ะ ชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย?"ถามกลับแม่ม
"ปิงหรอ.. ปิงว่าถ้าปิงชอบปิงก็คงชอบแหละ ไม่คิดมากหรอก"แทนตัวเองด้วยชื่อเล่นอีก นี่ถ้าให้ผมคิดนะ น้องขายอ้อยอยู่แน่ๆ แต่ก็ไม่แน่หรอก น้องเขาอาจจะนิสัยอย่างนี้อยู่แล้วก็ได้?
"ฉันก็..คงแบบนั้นมั้ง"กู ชอบ ผู้ หญิง คนที่โนตมน่ะนะ 55555555
ระหว่างทางผมก็ชวนปิงคุยกลัวปิงจะหลับน่ะเดี๋ยวส่งไม่ถึงบ้านพ่อแม่เป็นห่วงตายเลยมั้ง เพิ่ง21เองนี่
ซ่าา ซ่าา
"ฝน ฝนตกหรอพี่พี!"
"เสียงดังขนาดนี้คงตกแล้วแหละ"ผมพูด"ถึงแล้วนะ เอาร่มไปไหมระหว่างเดินเข้าบ้านจะได้ไม่เปียก"
"บ้านปิงทางเดินไม่ได้ยาวนะ เปิดประตูก็เข้าห้องรับแขกเลย"น้องยู่หน้า"เข้ามาก่อนมั้ย"ปิงเงยหน้ามองฟนแล้วเอ่ยปากถามผม
"จะดีหรอ?"
"ผู้ชายเหมือนกันนะพี่ ที่สำคัญฝนมันตกนะ จะกลับเลยหรอ?"
สุดท้ายผมก็หยิบร่มมาคันนึงแล้วเดินไปเปิดประตูอีกฝั่ง เดินไปรับปิงนั่นแหละเดี๋ยวน้องจะเปียก
"โห หนาวแฮะ หนาวกว่าในรถอีก"
"อืม"ส่วนตัวก็คิดว่าไม่หนาวหรอกนะ คงเพราะตัวน้องบางละมั้ง ตัวมีแต่กระดูก ผมสูงกว่าน้องเยอะกลัวน้องจะเปียก ทำใจดีเอียงร่มให้ละกัน เดี๋ยวโดนฝนจะไม่สบาย ทนไหล่ผมเปียกแป๊บเดียวพอฝนหยุดเดี๋ยวก็ได้กลับบ้านละ
ผ่านไปหลายชั่วโมงผมกับเขาเรานั่งคุยกันแก้เบื่อระหว่างรอฝนหยุดตก ผมถามเขาถึงเรื่องเรียน เพื่อน อะไรต่างๆที่เขาชอบ เขาก็ถามผมถึงหน้าที่การงาน
"ฝนไม่มีท่าว่าจะหยุดตกเลยเนาะ"เจ้าของบ้านพูดจบก็หาววอดๆใส่กัน ตอนนี้กลายเป็นว่าคนที่ลืมตาแทบไม่ขึ้นในร้านกาแฟกลับต้องมานั่งรอส่งผมกลับเฉย.................
..................
......
ปิง พาร์ท
เช้าถัดมา
ในหัวสมองผมหนักอึ้งคิดอะไรไม่ออก เบลอไปเสียทุกส่วน ทั้งปวดหัวและครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบายขึ้นมาซะดื้อๆ ความรู้สึกเหนียวตัวปนกับความเมื่อยเหนื่อยหน่ายไหนจะอะไรหนักๆที่พาดบริเวณเอวนั่นอีก พอจะขยับตัวก็รู้สึกปวดร้าวไปหมดจนกระทั้งเห็นคนที่มีใบหน้าคมคายนอนกกกอดกันอยู่ พลันใบหน้าก็ร้อนฉ่าอย่างกับโดนทอดในกระทะร้อนๆ..
.....ร่างสองร่างประกบกอดพลางแลกเอมไซน์กันอย่างมัวเมา ทั้งคู่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวบางออกให้ไหลลงไปกองกับพื้นจนหมดสิ้น คนตัวโตกดอีกคนจนหายจมไปกับโซฟาตัวยาว ณ ตอนนนั้นสติสัมปชัญญะเลือนหายกามราคะและตัณหาครอบคลุมจิตใจทั้งสองคน ยิ่งอีกคนโหมความรุนแรงปะทะเข้าไปลึกเท่าไหร่ อีกคนยิ่งตอบรับสัมผัสมากเท่านั้น ไม่ใช่แค่รอบเดียวแต่โต้รุ่งไปจนจวบฟ้าสาง..
ผมคิดถึงเรื่องเมื่อคืนด้วยความรู้สึกแปลกๆที่ก่อขึ้นในใจ
ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้...
ครั้งแรก... ทำไมถึงรู้สึกดีขนาดนี้กัน
แค่คิดก็แทบระเบิดตัวทิ้งและกลายเป็นแก๊สระเหยหายไปจากเตียง เหลือบมองคนข้างๆที่ตอนนี้ยังนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอกสบายใจก่อนจะยกมือขึ้นแตะลูบและไล้ไปตามกรอบหน้าได้รูป รู้สึกตัวอีกทีก็เผลอกดจมูกสูดดมกลิ่นกายของคนอีกคนนี่เข้าให้แล้ว
นี่มันบ้ามาก
Trrrr.. Trrr..
เสียงโทรศัพท์ที่ไม่ใช่ของผมดังขึ้นใกล้ๆ ผมเอื้อมไปหยิบมันบนหัวเตียง 'พัท' ผมกดรับและคุยแทนคนข้างๆ คาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของอีกคน
//ไงมึงงง มันส์ล่ะสิ คลิปที่ส่งมาในไลน์อย่างเสียวอ่ะ//
หื้อ? คลิปเมื่อคืน..? ในไลน์?
//น้องที่มึงเอาเมื่อคืนชื่อไรนะ ตอนครางปากนี่สั่นระริกพวกกูแม่งตั้งกันหมดเลยนะเว่ย เหี้ย! โคตรเอ็กซ์ น้องปิงปะวะ?//เสียงร้องซี๊ดดังขึ้นและหันไปถามกลุ่มเพื่อนก่อนพวกที่เหลือจะร้องโห่กลับมาและตะโกนเหมือนเป็นเรื่องสนุกปาก ผมกำลังงง สับสน ในใจรู็สึกหนักอึ้งพูดไม่ออก ปิงที่เขาพูดถึงน่ะ หมายถึงผมใช่รึเปล่า
เมื่อคืนที่เรามีอะไรกัน พี่พีแอบถ่ายคลิปไว้ใช่มั้ย คำถามพวกนี้วนเวียนในหัวผมซ้ำไปซ้ำมาจนขอบตาร้อนผ่าว
จนได้ยินเฉลยของคำถามในหัว
//เงียบทำเหี้ยไรสัส ตื่นมาเอากันต่อรึไง//แสลงหูที่สุด!
//มึง เพื่อนเราจะเบนสายว่ะ กับผู้ชายครั้งแรก ติดใจอ่ะเด้ ...ก็อย่างที่บอก แพ้พนันเอง ถือว่าเพื่อนเปิดโลกให้นะ//ปลายสายตะโกนไปพูดกับอีกคน และก็ยังมีอีกคนพูดขึ้นมาท้ายประโยค สรุปคือมีกี่คนกันแน่ที่รวมหัวกันทำเรื่องระยำแบบนี้!
ติ้ดด
ผมชิ่งตัดสายเพราะทนคำพูดหมาๆที่อีกฝ่ายพูดมาไม่ไหว รับไม่ได้กับเรื่องแบบนี้ ผมยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลลงมาท่วมหน้าเสียยิ่งกว่าเขื่อนแตก ทั้งเจ็บใจเสียใจมันแค้นจนจุกอกไปหมด ผมทำเวรกรรมอะไรไว้นักหนาถึงต้องมาเจอกับคนแบบนี้ ฮึก
ผมวางมันที่เดิมบนหัวเตียง
หมับ
สองแขนแกร่งที่โอบรัดร่างผมไว้ทั้งคืนมันคล้องมากอดที่เอวบางจากด้านหลัง ผมมองมันแล้วน้ำตาก็ยิ่งหลั่งไหล ทำไมผมโง่แบบนี้ ทำไมไม่รู้สึกตัวตั้งแต่แรกว่าโดนเขาทำระยำกับตัวเอง
ผมพยายามจิกและแกะมันออก....... สัมผัสน่ารังเกียจ!
พี พาร์ท
ผมเอื้อมแขนไปกอดเอวเล็กๆนั่นซุกหน้าลงกับสะโพกนิ่มและใช้ริมฝีปากดูดดึงจนมันขึ้นรอยแดง แค่นั้นผมก็แสยะยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะต้องขมวดคิ้วอย่างงุนงง ฝ่ามือเล็กระดมจิกและพยายามแกะมือผมออกจากเอวมิหนำซ้ำยังใช้เล็บข่วมแขนผมจนเป็นรอยแดงนั่นอีก แต่ที่ทำผมตกใจคือน้ำที่หยดลงมาโดนแขนไหนจะตัวที่สั่นเพราะแรงสะอื้นนั่นอีก นี่อย่าบอกนะว่าร้องไห้?
ได้กับผมมีอะไรน่าเสียใจ ใครๆก็อยากต่อกับผมกันทั้งนั้น..
ผมลุกขึ้นนั่งโดยไม่ละมือจากเอวคอดบางก่อนจะหลับตาทำสมาธิ ผมจะไม่โกรธ ไม่หงุดหงิด เพราะผมถือว่าผมเป็นคนเปิดซิงน้องเขาเอง ถึงแม้ว่าน้องเขาจะสมยอมก็เถอะ..
เหมือนนึกอะไรบางอย่างออก
ผมละมือจากเอวบางมาข้างหนึ่งเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่อยู่ไม่ไกล เด็กดื้อในร่างดิ้นเอาเป็นเอาตายด้วยสาเหตุบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ผมทนไม่ไหวรั้วร่างเล็กๆจนถลาข้ามมานั่งนิ่งอยู่บนตักพลางร้องโอดครวญไปด้วย คนตัวเล็กเบ้หน้าอย่างเจ็บปวด ผมเผลอใจกระตุกไปแวบนึง
ลืมเลยว่าน้องแม่งเจ็บอยู่ เหี้ยไรวะกูเนี่ย
"ฮึก ปล่อยนะ"พูดจบก็ร้องโอ้ยๆ นั่งเกร็งจนผมรู้สึกอึกอัดแทน คราวนี้ไม่ได้รั้งแต่อุ้มคนตัวเบามานั่งให้ใกล้กันมากขึ้นกอดเขาด้วยแขนเดียวแน่นๆ คิดดูละกันว่าแม่งตัวเล็กขนาดไหน กอดทีตัวแทบจมหายไปกับอกผม ผมพรมจูบและดมกลิ่นบริเวณซอกคอ กลิ่นตัวน้องหอมมากจริงๆ ผมยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะกดโทรศัพท์เปิดเข้าไปดูไลนก่อนเลยอันดับแรก ข้อความมันเยอะจนผมต้องมานั่งไล่อ่าน
'เมื่อกี้โทรไปก็ไม่พูดนะเหี้ยพี'
'ตื่นมาเอากันต่อรึไง'
'มีการตัดสายชิ่งด้วย'
'คราวหลังกูขอบ้างดิ เอาเบอร์ เอาเฟซ เอาไลน์น้องมาให้กรูวว'
'เหี้ย กูขอต่อก่อนดิวะ ดูวนมาหลายรอบละ อย่างเสียว'
'ครั้งหน้าก็จับรุมโทรมแม่งเลย'
เหี้ยละ.. เหี้ยของจริงเลย
โทรมาเหี้ยไรล่ะ ที่บอกว่าชิ่งตัดสายคือไร กูยังไม่ได้รับเฮอะ..
เดี๋ยวนะ?
อย่าบอกนะว่าคนที่รับแม่งเป็นปิงอ่ะ ....ถึงว่า ร้องอย่างกับจะขาดใจ รู้ไรไปบ้างวะ
"เฮ้.. ปิงครับ"ผมวางโทรศัพท์ราคาแพงไว้ข้างตัว เอาหน้าตัวเองกดลงกับลาดไหล่เล็กๆ ยกมือขึ้นเกลี่ยผมที่ตกลงมาปิดใบหน้าน่ารัก
เพี๊ยะะ!!
"อย่ามาจับนะ!"น้องปัดมือผมออกอย่างแรงจนผมรู้สึกชาที่ปลายนิ้ว ใบหน้าน่ารักหันมามองผมตรงๆดวงตากลมโตถลึงตามองผม เหมือนจะโกรธจริงๆแฮะ
เป็นใครจะไม่โกรธบ้างวะ แมร่ง
ผมเอาน้ำเย็นเข้าลูบจับตัวน้องมานั่งหันเข้าหากันตรงๆและกอดเอวเล็กๆไว้ค่อยๆลูบเหมือนลูบแมว คนโดนลูบดันน่ารักเหมือนแมวอีก แล้วสุดท้ายแมวก็แว้งกัด..
"โอ้ย!"ปิงก้มหน้าลงไปกัดแขนผมเต็มแรงเลย ให้ตาย!"พี่เจ็บนะปิง"
"คิดว่าปิงไม่เจ็บรึไง?!"
ห๊ะ.. เมื่อคืนเห็นครางขนาดนั้น เจ็บหรอ ไม่ใช่ว่าชอบหรอ?
"พี่หลอกปิง"คนตัวเล็กช้อยตาแดงๆขึ้นมามองผม ดวงตากลมโตน่ารักบัดนี้แดงช้ำจนดูน่าสงสาร น้ำตาใสไหลอาบแก้มนิ่งลงมาแล้วหยดลงบนหน้าขาผม หยดแล้วหยดเล่า ผมมองอีกคนอย่างใจอ่อน เอื้อมมือหวังจะเช็ดให้ แต่ก็โดนปัดมาอีก ทำไม?
"อย่าคิดว่าฉันใจดีนะปิง"ผมว่าเขาเสียงดุ"ฉันไม่ชอบเด็กดื้อ ทำตัวว่าง่ายหมือนตอนแรกหน่อยไม่ได้รึไง"ผมที่โดนน้องปัดมือตลอดนึกแค้นในใจเลยแกล้งบีบสะโพกนิ่มแรงๆ
ปรากฏว่าน้องสะดุ้งแล้วทุบอกผมอีกหนึ่งดอก น้ำใสไหลออกมานองหน้า มันเจ็บขนาดนั้นเลยอ่อวะ ผมว่าผมเบามือแล้วนะ
"ทำบ้าอะไรอีก?!"น้องแหวใส่
"โกรธอะไรฉันนักหนา เสียใจมากรึไงที่ได้ฉันเป็นผัวเนี่ย"ปากเวร ผมแค่จะถามว่าเป็นอะไร แค่นั้นเอง! คนโดนตะคอกหน้าเสียทำนบกลั้นน้ำตาก็แตกออกอีก จะร้องจนน้ำหมดตัวเลยไหมล่ะ ขี้แยจัง ให้ได้อย่างนี้เถอะ
"ผัวเหี้ยๆ ผมไม่เอาหรอก"
"อย่ามาหยาบกับฉันนะปิง"ผมบอกเสียงดุ
"อยากให้ผมพูดดีด้วยก็พูดดีๆกับผมก่อน"
"เฮ้อ ไปกันใหญ่แล้ว ฉันพูดไม่ดีตรงไหน?"ผมถอนหายใจพลางจ้องตาคู่สวยเขม็ง
ร่างขาวๆพอหันมาตรงแบบนี้ยิ่งตอกย้ำไปว่าเมื่อคืนผมรุนแรงกับน้องเขาไปมากแค่ไหน แค่ตรงหน้าอกก็แดงเถือกแล้ว ดูดไปจนน้ำนมจะออก นึกถึงเมื่อคืน อยู่ๆแม่งก็จะตั้ง ไอ้หัวล่างเวร!
"ก็แทนตัวเองว่าพี่สิ ไม่ตะคอก และก็ไม่ดุด้ว--- อ๊ะ!"น้องเบิกตากว้าง เหมือนจะรู้ตัวแหะ ขนาดมีผ้าห่มกั้นนะเนี่ย ก็อย่างว่าแหละ มันก็แค่ผ้าห่ม ข้างใต้นี่ผมไม่ได้ใส่อะไรเลย"อะ อะไร ข้างล่างมันโดนก้นผม"
ปิงยกมือดันไหล่ผมยกตัวเองหนีอะไรข้างล่างตัวเขาอยู่ ผมยิ้มเยาะอย่างสะใจ
"งั้นปิงก็ต้องแทนตัวเองด้วยชื่อเล่น พูดกับพี่เพราะๆ มีหางเสียง"ผมรวบร่างเล็กๆมากอดแล้วจงใจกดตัวน้องให้นั่งลงจนมันโดนงูผม ผมพยายามกลั้นขำแทบน้ำตาเล็ดเมื่อหน้าสวยๆนั่นแดงแจ๋ อย่าหาว่าแกล้งเด็กเลยนะ ผมแค่แหย่เล่นเท่านั้นเอง"อ้อ แล้วก็อ้อนพี่หนักๆเหมือนเมื่อคืนด้วย"
"ไอ้พี่พี! ปล่อย!"
"น้องปิงอย่าดิ้นสิ อยากให้มันตื่นหรอ?"ผมพูดแค่นั้นเด็กน้อยที่นั่งโวยวายก็เงียบกริบแถมยังยอมนั่งนิ่งๆแต่โดยดี เห็นแบบนั้นผมเลยถือวิสาสะฉกขโมยหอมแก้มนิ่มนั่นแรง
ชื่นใจสัสๆอ่ะ อิ่มโคตร
พอใจกับร่างเล็กๆนี่แค่ไหนก็ดูได้จากหลังเสร็จกิจเนี่ยแหละ .....คนแรกเลยนะที่ผมไม่ไล่แล้วเอาเงินฟาดหัวเนี่ย
"คุยอะไรกับเพื่อนพี่บ้าง"ผมเริ่มเลื้อยมือไปตามส่วนเว้าของคนบนตัก ข้างนึงลูบเอวเอาไว้แกล้งเวลาเด็กมันดื้อ(บีบให้แรงสุดใจ 555) อีกข้างจับหน้าจับคอปลอบเด็กเดี๋ยวเด็กมันร้องขึ้นมาอีกผมจะแย่เอา
เป็นคนอบอุ่นนะผมอ่ะ แพ้น้ำตาง่าย
"พวกพี่พนันอะไรกัน"ผมชะงัก ไม่คิดว่าน้องจะรู้เรื่องนี้ด้วย พวกนั้นแม่งปากสว่านจะตาย ผมก็ดันลืมคิดเรื่องนี้ไป"เงียบนี่คืออะไร? เห็นปิงเป็นตัวอะไร ที่ปิงตามพี่มาข้างนอก คงคิดว่าปิงง่ายมากใช่มั้ย?"เด็กน้อยพยายามตะโกนเสียงดังแต่ทำไม่ได้เพราะเขาใช้มันร้องครางไปทั้งคืนแล้วทำได้แค่ใช้เสียงแหบแห้งโวยวายพลางหยิกแขนผมไปด้วย ผมรู้ว่าน้องเจ็บใจ แต่ฟังผมบ้างไม่ได้รึไงว่าความจริงคืออะไร คิดเองเออเองเสร็จสรรพก็มาฟาดเอาหยิกเอาอย่างเดียวเลย
ความจริงที่ผมจะบอก ต่อให้บอกไปน้องก็ไม่หายโกรธ ผมรู้
"ฟังพี่บ้างได้ไหม อย่าเพิ่งลงมือลงไม้กันสิ"ผมรวมมือน้องทั้งสองข้างภายในมือเดียวแล้วดันมันติดกับอกน้อง มืออีกข้างไม่ได้ละหน้าที่ยังคงลูบเอวน้องต่อไป
หื่นไปอีกกรู
"หยุดร้องแล้วฟังที่พี่จะพูดนะ"ผมปลอบเด็กน้อยที่ตอนนี้ตัวสั่นนิดๆ ทำไมร้องเก่งจังวะ
"พี่ไมได้เอาหนูเป็นของพนัน"เผลอใช้คำว่าหนูไปว่ะ ดูดิปิงเขินแรงมาก น่ารักสุด"จริงๆพี่แพ้พนัน พวกมันบอกแค่ว่า ใครแพ้ให้ไปจีบผู้ชาย แค่นั้นเอง แล้วพี่ก็เลือกหนู มันก็เท่ากับว่าพี่สนใจหนู พี่เลือกหนูไงคะ"ผมอ้อนเด็กเบาๆ
"แล้วเรื่องคลิป?"ผมปล่อมือน้องแล้วยกขึ้นลูบกลุ่มผมนิ่ม ยืดเวลาในการหาคำตอบครับ 555 ทำไมพวกเชี่ยปากกว้างจังวะครับ
"พี่ถ่ายเองน่ะ"น้องเหลือบตามามองผมอย่างแค้นๆทันทีทำท่าจะแหวใส่อีก ได้ยินทีไรเจ็บคอแทนนะ"อย่าเพิ่งโวยวายพี่สิครับ ตรงนั้นพี่ผิด พี่รู้ พี่ขอโทษ พี่แค่ถ่ายไปบอกเพื่อน"
"ว่าอวดเมีย"หมายถึงอวดเมียประจำวันน่ะนะ 55555 ทำไมกูเลวงี้วะ สงสารเด็ก
ผมมองหน้าน้องเต็มๆ แก้มขาวสองข้างนั่นแดงเป็นลูกตำลึงพลางลอกแลกหลบตาผม ท่าทางน่ารักทำเอาผมอดไม่ได้ที่จะกดจูบลงบนกลีบปากอวบอิ่ม ชอบจังนะ ยั่วคนอื่นเนี่ย
"ต่อกันรอบเช้ามั้ย?"
เพี๊ยะะะ!!
หนักกว่าทีแรกอีกกู ผมโดนเต็มทีหน้าเลยครับ
"คนหยาบคายต้องโดนซะบ้าง"ว่าจบก็ลุกหนีไปเข้าห้องน้ำเฉย ทำเหมือนจะล้ม พอผมไปช่วยพยุงดันหันมาว่าสามีคนนี้อีก พี่เปิดหนูคนแรกนะ แถมยังอ่อนโยน ไม่หลงรักผมสักนิดนี่ก็ใจแข็งเกินคนแล้ว
ระหว่างรอน้องเขาอาบน้ำผมควานหากางเกงมาใส่หลวมๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์มานั่งแชทไลน์กับไอ้พวกเชี่ย บังอาจทำกันได้นะพวกมึง น้องเขาจะกินหัวกูอยู่แล้ว
รสหวานๆแบบนี้ใครเขาก็ชอบ ผมคนนึงละที่อ่อนให้เพราะอยากเก็ไว้กินต่อ
น้องใช้เวลาประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมงได้ถึงออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าลุคสบายๆ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงประมาณเข่าสีขาว ดูน่ารักใสๆเข้าไปอีก
"มานั่งนี่ม่ะ พี่เช็ดผมให้"ผมวางเครื่องสี่เหลี่ยมลงอีกครั้ยงแล้วยื่นมือขอผ้าเช็ดผมจากน้อง ปิงตอนแรกทำท่าจะไม่ยอมเดินมาจนผมแกล้งดุนั่นแหละถึงยอมมานั่งแหมะระหว่างขาผมแบบนี้
"ว่านอนสอนง่ายกับผัวตัวเองบ้างก็ได้ อย่าดื้อให้มันมาก"ผมบ่นเบาๆ แต่น้องดันได้ยินซะงั้น นั่นสิห้องมีกันแค่สองคนนี่
"พูดออกมาได้เต็มปากนะ ปิงนึกว่าพี่จะรังเกียจผู้ชายซะอีก เห็นว่าชอบผู้หญิงม้ากมาก"ประชดครับ ประชดกันเข้าไป มันน่าไหม
"พี่ชอบผู้หญิงน่ะปิงก็พูดถูก แต่พี่ชอบปิงนั่นมันก็อีกเรื่อง ยังไงดีล่ะ เมีย"ว่าจบก็ปิดท้ายด้วยการย้ำถึงสถานะของน้องเขากับผม
"เต็มปากเต็มคำนะ มงเมียเนี่ย ปิงไม่ยอมเป็นเมียผู้ชายเจ้าชู้หรอก เลิกกับคนอื่นให้หมดแล้วก็มาจีบปิงใหม่เถอะ พวกเบอร์กับไลน์ที่แลกกันไว้เมื่อคืนถ้าพี่ไม่มาให้ปิงเห็นหน้าบ่อยๆ วันดีคืนดีปิงจะบล็อคทิ้งไปเลย"มีการขู่คนแก่นะเด็กสมัยนี้ ผมฟังแล้วนั่งอมยิ้มเป็นบ้า ไม่มีข้อกังขาใดๆ ไหนๆก็ตั้ง28แล้วลองมีเมียเป็นตัวเป็นตนดูบ้างก็ได้ ไม่ถูกใจก็แค่ทิ้งนี่ ใช่มั้ยล่ะ?
"เดี๋ยวทำให้ตั้งแต่วันนี้เลย"ว่าแล้วก็ก้มลงจูบคอน้องแรงๆ หมันเขี้ยวชอบสั่งดีนัก..”วันนี้มีเรียนไหม?”
“หื้ม อาจารย์ยกคลาสน่ะ ว่างทั้งวัน”น้องบอก
“งั้นมาต่อกันในส่วนของรอบเช้านะ”ผมกระซิบบอกข้างๆใบหูเล็กก่อนจะก้มลงไปงับมันเบาๆ รู้สึกได้เลยว่าน้องขนลุก ปฏิกิริยาน่ารักน่าสนองแบบนี้ใครจะห้ามใจไหว พี่ไม่โทษตัวเองหรอก โทษหนูนั่นแหละ ช่างยั่วดีนัก ว่าแล้วผมก็วางผ้าเช็ดผมลงแล้วหันมาสนใจกับขนมหวานยามเช้าตรงหน้า จะอร่อยแค่ไหนกันนะ?
“หยุดความคิดของพี่เดี๋ยวนี้เลยนะ อ๊ะ ปิงบอกว่าไม่ อ๊ะ ไม่เอาไง!”
THE END
หัวข้อ: ด้วยรัก..จากพนัน(จบแล้ว) (อ่าน 2370 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก