- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
_____LOVE TUTOR_____
สอนรักให้ลงล็อค
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนที่ 1 : ติวเตอร์ [เรื่องซ้อนเรื่อง]
"ฮัลโหล สวัสดีครับ" นี่ให้กูโทรหาใครวะ เดี๋ยวนะไอ้ชาเย็น ถ้าทำให้กูสอบตกนะ กูจะโทรฟ้องแม่มึงแน่
"....."
อ้าว ไม่มีใครพูดเลย นี่ไอ้ชามันให้เบอร์ใครมาวะ กูต้องการคนติวคณิตด่วนนะเฟ้ย "สวัสดีครับ ได้ยินไหมครับ"
"...." ยังไม่มีการตอบตามเคย แต่ได้ยินเหมือนเสียงถอนหายใจ
"คือ ไอ้ชาเย... เอ่อ ชาอะครับ ธชานา ให้เบอร์ของคุณมา บอกว่าสามารถติวเลขให้ผมได้ ไม่ทราบผมโทรมาถูกคนหรือเปล่าครับ"
"...." อะไรวะ ไม่ตอบอีก ไอ้ชาเย็น มึงให้เบอร์มั่วมาเหรอ มึงโดนๆ
"ผมคงโทรผิด แค่นี้นะครับ"
"ผมเองครับ"
ห๊ะๆ อะไรนะ ตอบมาแล้ว "ครับ"
"ผมเองครับที่จะติวให้คุณ" ทำไมฟังเสียงแล้วรู้สึกขนลุกแปลกๆ เหมือนเคยโดนเสียงแบบนี้ด่ามาก่อน
"อ๋อ ครับ ผมชื่อต้อมนะครับ อยู่สถาปัตย์ ปี 1"
"ครับ" ตอบแค่เนี่ย แล้วนี่กูจะรู้ไหมเนียว่าคุยกับใครอยู่
"แล้วจะติวที่ไหนยังไงดีครับ ค... คือเอ่อ ผมพูดตามตรงนะครับ ผมอ่านมาทั้งวันแล้ว ไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่เลย"
"ที่ข้างๆมหาลัย ประตูหก จะมีร้านกาแฟที่ใช้สำหรับติวได้ เจอกันที่นั่นแล้วกัน ในอีกสิบห้านาที"
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด
เอ้า! ว่างสายเฉยเลย
อะไรวะ ฟังเสียงเหมือนไปหงุดหงิดใครมา แล้วนี่จะสอนยังไงวะ
เออๆๆๆ ช่างมันละกัน ไปลองดูก่อน อ่านเองก็ไม่ได้เรื่องอยู่ดี
"ขออเมริกาโน่ทีนึงครับ" ทันทีที่มาถึงร้านกาแฟ ผมก็สั่งก่อนเลย ดื่มกาแฟเป็นทางของผมอยู่แล้ว
ว่าแต่.... คนไหนวะที่จะมาติวให้ แทบจะไม่รู้ข้อมูลอะไรเลย
คงไม่ใช่สาวๆพวกนี้นะ มองอย่างกับจะกินกูอยู่แล้ว เห้ย! แต่เสียงผู้ชายนี่หว่า ไม่ใช่อยู่แล้ว
หึ
นั่นไอ้ชาเย็นไม่ใช่เหรอ มานั่งอยู่ในร้านได้ไง ไหนบอกทำงานที่โรงพยาบาล
เพี๊ยะ
"ไอ้สัด" เจอตบเกรียนไปหนึ่งที ไหนมึงบอกอยู่โรงบาลไง
เชี่ยละ
ไม่ใช่ไอ้ชาเย็นเพื่อนรักนี่หว่า นี่มัน
"น้ำขิง"
"อะไรของนายเนี่ย" น้ำขิงโกรธหน้าแดงเลยครับ
ผมจำได้ไอ้ชาเคยบอกว่า น้ำขิงเป็นลูกพี่ลูกน้องที่หน้าตาคล้ายกันกับมัน แต่ต่างกันสุดขั้ว ไอ้ชาคือเพื่อนโคตรเกรียนของผม งั้นคนนี้ก็ต้องเรียบร้อยสุดชีวิต แล้วเมื่อกี๊.... ทั้งตบกะโหลก ทั้งด่า ซวยแล้วกู
"เห้ยๆ เราขอโทษ เราขอโทษ" เดี๋ยวๆดิ น้ำขิงกำลังจากลุกออกจากโต๊ะ "เรานึกว่าเป็นไอ้ชาเย็น"
"นี่ปกติทักทายชาแบบนี้เหรอ" ยังโกรธจัดอยู่เลย แต่ทำไมเป็นคนที่ด่าได้น่าฟังจัง สุภาพโคตรๆ นี่ซินะที่ไอ้ชาบอก "ไม่แปลกใจเลยที่ชามีนิสัยหยาบคายขึ้น เพราะนายนี่เอง" เออ ด่าไรก็ด่า กูผิดนิ "ขอโทษนะ แต่เราติวให้ไม่ได้แล้ว"
ชิบหายละกู "เดี๋ยวดิๆ" ไม่รู้อ่ะคว้ามือไว้ก่อนแล้วกัน
โห ผิวนิ่มจัง ตระกูลไอ้ชานี่ผิวแบบนี้กันทุกคนเลยรึไง
"เราขอโทษ เราขอโทษจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ อ่ะๆๆ ให้ต่อยคืนเลยก็ได้"
"อะไรนะ! เป็นปัญญาชนหรือเปล่าเนี่ย"
อ้าว พูดแบบนี้ก็ไม่ได้
เห้ย เดี๋ยวดิ ผมโดนสบัดมือออก นี่จะไปจริงใช่ไหมเนี่ย
งานนี้กูซวยเลย ติวก็ไม่ได้ติว แถมถ้าน้ำขิงเอาเรื่องนี่ไปฟ้องไอ้ชา กูโดนเฉ่งแน่
"ให้อภัยผมนะครับ"
เอามุกนี้แล้วกันวะ เคยใช้กับสาวๆได้ผล ไม่รู้อะ นึกไรไม่ออกแล้ว คุกเข่าขอร้องซะเลย
"น.... นี่ทำอะไรของนายเนีย คุกเข่าทำไม ค....คนมองกันทั้งร้านแล้ว"
"ก็น้ำขิงไม่ให้อภัยผมอ่ะ" ตะโกนด้วยเลย แบบนี้ขั้นต่อไป เค้าต้องรีบเข้ามาใกล้ชิดเรา
"จะตะโกนทำไมเล่า" นั่นไง ได้ผลจริงด้วย โดนมือเล็กๆนิ่มๆปิดปากไว้ ตัวหอมแหะ
"ไว่วะวัยว้มวายวัง"
"ห๊ะ" เพิ่งจะรู้ตัวว่าปิดปากผมไว้หรือไงครับคุณน้ำขิง
"ให้อภัยผมได้ยัง"
"ไม่"
"ให้อภัยผมได้ยัง"
"ก็ได้" โดนปิดปากอีกรอบ คนมองผมรอบร้านเลย ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นอะ ทำผิดต้องรีบขอโทษก่อน นี่คือคติของผม ไม่ให้อภัยกูตื๊อไม่เลิกแน่นอน
น้ำขิงค่อยๆเอามือออกจากปากของผม กลิ่นหอมของมือยังติดอยู่บนหน้าอยู่เลย
"ห้ามตะโกนอีกนะ ถ้าตะโกนอีก เราออกจากร้านจริงด้วย" น้ำขิงยังคงระแวง เป็นคนที่ขู่ได้น่ารักมากเลย ไม่ได้มีความน่ากลัวซักนิด
"โอเคครับ"
"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" พี่พนักงานร้านเดินเข้ามาถามสถานการณ์ ก็แน่ละ ผมทำวีรกรรมขนาดนี้
"ไม่มีอะไรครับ" น้ำขิงรีบตอบเลย "พี่สาวครับ ห้องติวเตอร์รูมว่าไหมครับ ผมจะขอเช่า"
"อ๋อ ว่างค่ะ เดี๋ยวเชิญทางนี้เลยค่ะ"
คือไรวะ พาไปไหน
อ๋อ..... ร้านกาแฟร้านนี้มีห้องส่วนตัวให้เช่าด้วย อารมณ์คล้ายๆวีไอพี แต่เป็นห้องที่มีกำแพงด้านหนึ่งเป็นกระจกใส สามารถมองทะลุเห็นรถราที่วิ่งบนถนนด้านนอกร้านได้ พร้อมกับโซฟายาวสองตัวกับโต๊ะ แถมกระดานไวท์บอร์ดด้วย รู้แล้วทำไมเรียกติวเตอร์รูท
"เสร็จแล้วไปเช็คบิลที่เค้าเตอร์นะคะ ถ้าจะสั่งอะไรรบกวนที่เค้าเตอร์เหมือนกันค่ะ" พนักงานเดินออกไป
น้ำขิงนั่งบนโซฟา ผมก็นั่งด้วยดิ
"นี่โซฟาของเรา นายไปนั่งฝั่งโน้น" อ้าวโดนไล่เลยกู
"แล้วน้ำขิงจะเขียนยังไงอ่ะ นั่งกันคนละฝั่ง"
"อย่างแรกนะ เราเขียนกลับหัวได้ และอย่างที่สองห้ามเรียกเราว่า น้ำขิง เด็ดขาด"
"ก็น่า...." โอเค มองแรงขนาดนี้ ผมยอมก็ได้ครับ ลุกขึ้นไปนั่งที่ตัวเองอย่างสงบดีกว่ากู
"แล้วน้ำ... เอ่อ ขิงเก่งคณิตเหมือนไอ้ชาเย็นเลยเหรอ"
"ชา ลูกพี่ลูกน้องของเราชื่อ ชา" นี่ก็ดุตลอดเลย นี่มาติวหรือมาเข้าคอสฝึกมารยาทกันแน่ "เราเก่งไม่ได้เท่าชาหรอก หรือไม่คิดว่าเราสอนได้ เราโทรเรียกให้ชามาสอนให้ก็ได้นะ"
"ไม่ใช่อย่างง้านนน เราก็แค่อยากรู้ ทำไมดุจัง ขิงไม่ชอบเราขนาดนั้นเลยเหรอ เราก็เพื่อนไอ้ชานะ"
"....." ไม่ตอบ
"แล้ว..."
"ลองทำนี่ซิ" ห๊ะ อะไรวะ "โจทย์ 10 ข้อ"
"เรามาติวไม่ใช่เหรอ ต้อมยังไม่ได้เรียนเลยนะ จะทำได้ไงกันอ่ะ"
"บอกให้ทำก็ทำซิ" ดุอีกแล้ว ตอนไอ้ชาเย็นสอน ถึงมันจะเกรียนแต่มันก็ไม่เคยดุเลยนะ
โห...แล้วถ้าเก่งจะให้มาติวให้ไหมเนีย จะทำยังไงวะ ตัวเลข แค่เห็นก็จะอ้วกแล้ว
"อันนี้เค้าเรียกว่าทดสอบก่อนเรียน" หึ เปลี่ยนน้ำเสียง สงสัยเห็นกูหน้าโง่มั้ง "ไม่ได้จะบังคับให้ทำขนาดนั้น แต่อยากรู้ว่าพื้นฐานอยู่ที่ระดับไหน เราจะได้เริ่มสอนได้ถูก ที่สำคัญ เราจะได้รู้ด้วยว่ากระบวนการคิดกับวิเคราะห์ของนายเป็นแบบไหน เราไม่ใช่ชานะ ไม่ได้รู้จักหรือเคยสัมผัสนายมาก่อนหน้านี้"
ก็สอนดีนี่หว่า น่าฟังกว่าไอ้ชาเย็นอีก
"เอาซิ ลองทำดู เราไม่มีไม้เรียวอยู่แล้ว ตีใครไม่ได้"
พูดซะน่ารักเชียว
พอเริ่มปรับความเข้าใจกันได้ น้ำขิงก็เริ่มติวให้ผมจริงจัง แต่เค้าก็ยังไม่ทิ้งลายดุนะ อาจจะเป็นเพราะผมคอยกวนเค้าอยู่เรื่อยๆก็ได้ 5555 ก็เค้าน่าแกล้งนี่นา
เอาจริงๆนะ สาเหตุที่ผมสนิทกับไอ้ชาเย็นเพื่อนรักเนีย มีอยู่สองประเด็นด้วยกัน
อย่างแรก มันเก่งเลขมาก ในขณะที่ผมหวยสุดชีวิต ถ้าไม่มีมันช่วย ผมคงต้องไปพับถุงกล้วยแขกขาย แล้วผมก็ดันใฝ่สูงอยากเรียนสถาปัตย์ ก็ผมอยากเรียนอ่ะ เพราะงั้น ไม่คบมันแล้วผมจะไปคบใคร
อีกประเด็นนึง จริงๆก็ไม่ค่อยอยากยอมรับนะ ผมว่าผมแอบชอบไอ้เพื่อนคนนี้นิดๆนะ ก็รู้แหละว่ามันเป็นผู้ชาย แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันหน้าตาน่ารัก ตัวเล็กๆ ผิวนี่ใสเนียนละเอียด น่าทะนุถนอม
แต่.... ผมชอบมันไม่ลงจริงๆ ร้ายก็เท่านั้น เกรียนก็เท่านั้น คอยแต่จะตบหัวผมแล้วก็ทำตัวเป็นนายใหญ่ มันก็รู้ทั้งรู้นะว่าผมกลัวโดนคนด่า แล้วเวลาไอ้นี่ด่าผมที อย่างกับรู้จุดอ่อน ยังๆ ยังไม่หมด วันๆมันก็สนใจแต่เรื่องจะแข่งกับพี่ตอง รุ่นพี่ต่างสถาบัน ลำบากผมตลอด แล้วแบบนี้ผมจะไปชอบมันลงได้ยังไง สุดท้ายก็เลยกลายเป็นเพื่อนรักสุดเกรียนของผมไป
ฮั่นแน่.... ผมรู้นะว่าพวกคุณรู้กันแล้ว ใช่แล้วครับ เหมือนผมเจอไอ้ชาเย็นในอีกมิตินึง
รูปร่าง หน้าตา ก็คล้ายๆกัน ผิวเนียนใสเหมือนกัน เนื้อตัวนิ่มๆเย็นๆ รู้สึกสดชื่นที่ได้สัมผัสเหมือนกัน แต่นิสัยคนละขั้วเลย สุภาพ เรียบร้อย สายตาไม่เอาเรื่องเหมือนไอ้เพื่อนเกรียน ที่สำคัญ ทำไมผมชอบฟังเวลาเค้าดุผมจัง
#เสียงโทรศัพท์
ใครโทรหาขิงวะ ขัดจังหวะเวลาติวชะมัด กำลังจะโดนด่าเลย อดฟินเลยกู
"ครับผม" ผมไม่ได้แอบฟังนะ แต่น้ำขิงพูดดังเอง "อ๋อ จำได้ซิครับ..... วันมะรืนเลยใช่ไหมครับ.... ได้ซิครับ..... ครับๆ ขอบคุณครับ แล้วพบกันครับ"
จะไปพบใครวันมะรืนวะ
"ใครเหรอ"
อ้าว กรรม มองว่าผมเสียมารยาทอะดิ ขอโทษคราบบบ ผมลืมตัว
"เรียนต่อครับเรียนต่อ" ผมรีบแก้ตัวเลย
"อีกข้อหนึ่งนิ ทำให้เสร็จก่อน ค่อยพูดถึงหัวข้อต่อไป"
โอเค ทำก็ทำ
เวลาปกติก็ดุนะ แต่เวลาสอนเนียจริงจังน่าดูเลย เหมือนจะคาดหวังกับการสอนแฮะ สอนคนละแบบกับไอ้ชาเย็น ถึงจะสอนไม่เก่งเท่ามัน แต่ก็ถือได้ว่าน้ำขิงเป็นครูที่ดีในอนาคตได้เลย
"ขิงครับ ถ้าพรุ่งนี้ผมสอบตกขึ้นมา ขิงจะโกรธผมไหม" เริ่มซึมซับมารยาทมาแล้ว
"จะโกรธได้ไง เราต้องโกรธตัวเองต่างหาก การสอบผ่านไม่ผ่านของผู้เรียนก็เป็นตัวชี้วัดของผู้สอนนะ ถ้าทำเต็มที่แล้วยังตกอีก เราก็ต้องคิดหาวิธีแก้ไข"
โอ้โหจริงจังน่าดู นี่ถ้าพูดกับไอ้ชาเย็นแบบนี้ ผมโดนตบเกรียนแตกไปแล้ว
"แต่เราโง่คณิตมากเลยนะ"
"อย่าพูดแบบนี้นะ"
เห้ยอะไรวะ อยู่ดีๆก็ดุ แต่ดุแบบเป็นห่วงนะะ ผมทำไรผิดวะ
"อย่าพูดแบบนี้เด็ดขาด ไม่มีใครโง่ คนเราแค่ถนัดไม่เหมือนกัน เราอาจจะสอบคณิตได้คะแนนน้อย แต่ไม่ได้หมายถึงว่าเราเป็นคนโง่นะ"
"ก็ผม.... เห็นขิงจริงจังเวลาสอน แล้วผมก็ชอบกวนเวลาขิงสอนด้วย คือ... บางที ผมก็รู้ตัวนะ แต่ผมอยู่ในบรรยากาศเครียดนานๆไม่ได้ สมองมันจะตื้อ แต่ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ขิงดูจริงจังมากเวลาที่สอน ผมหัวไม่ดี ถ้าตกขึ้นมา แล้วจะทำให้คนสอนเสียความรู้สึกหรือเปล่า"
หึ น้ำขิงเอื้อมมือมาจับข้อมือของผมที่กำลังเขียนอยู่
"ไม่ต้องกังวล ถ้าต้อมไม่ผ่าน พรุ่งนี้เราสัญญาว่าจะติวให้อีก เรายังมีเวลาตั้งสามวันในการสอบ เพราะฉะนั้น ห้ามดูถูกตัวเองอีก โอเคไหม"
"ค... ครับ"
แม่เจ้าาาาาา อย่างกับนางฟ้าลงมาโปรด ไอ้ชาเย็น มึงมีญาติแสนดีขนาดนี้เลยเหรอวะ กูอุตส่าแอบชอบมึงนิดๆแต่มึงดันมาเกรียนใส่กู ตอนนี้กูมีของจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว
ไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่
ผลการสอบ
นายสิรภพ อาจแผ่นดิน 64.5% ไม่ผ่าน
กูไม่ผ่าน อ้าว แล้วกูจะดีใจทำไมวะ ไม่ผ่านต้องรู้สึกแย่ดิ
55555 จะรู้สึกแย่ได้ไง ในเมื่อจะได้มีเหตุผลไปเจอน้ำขิงอีก
จะว่าไป ลองค้นหาชื่อน้ำขิงดูดีกว่า เอ๊ะ นี่ชื่อไอ้ชาเย็นนี่หว่า ขึ้นมาหัวตารางเลย
นายธชานา ธนกฤษ 100% ผ่าน
ไอ้เพื่อนเวร เก่งเหมือนเดิมนะมึงอะ นี่ขนาดไม่มีเวลาอ่านหนังสือนะ โทรไปบอกมันก่อนดีกว่า
"มีไรวะไอ้ต้อม" ดูมัน ทักทายกูได้สถุนมาก ไม่มีมารยาทเหมือนน้ำขิงเลยไอ้เพื่อนเวร
"มึง ผลคะแนนออกแล้วว่ะ กูขาดไปหนึ่งคะแนน เวรเอ๊ยยยยย"
"เห้ยมึง กูโทษทีนะเว้ยที่กูไม่ได้ติวให้มึงเองอ่ะ มึงไม่น่าตกเลย" กูตั้งใจให้ตกเฟ้ยยยย
"อ.... เอ่ออออ ไม่เป็นไรหรอกมึง พรุ่งนี้กับวันมะรืนยังสอบได้อีกตั้งสองวัน" อย่าซีเรียสเพื่อน อย่าซีเรียส
"เออ เอาอย่างนี้ เดี๋ยวเย็นนี้กูกลับตรงเวลา กูจะไปติวให้มึงเองเลย รับรองพรุ่งนี้มึงผ่านเกณฑ์แบบไม่ต้องเฉียวฉิวเลย" ไอ้เพื่อนเวร จังหวะเป็นห่วงของมึงแย่มาก เอาไงดีวะกู
"เห้ยมึง ลำบากเปล่าๆ งานที่โรงพยาบาลเยอะแยะ ไม่ต้องหรอก" เอาเรื่องงานมันมาอ้างละกัน
"มึงแปลกๆนะวันนี้" แปลกเ-ี้ยไรละ
"......" ตอบไม่ถูกเลยกู
"แล้วมึงจะทำไง อ่านหนังสือเองหรือไง จะผ่านได้เหรอวะ อย่างมึงอ่านเองไม่มีทางทำได้อ่ะ กูรู้จักมึงดี"
"เออ กูจัดการของกูได้... ว่าแต่มึงรู้คะแนนตัวเองหรือยัง" เปลี่ยนเรื่องๆ
"เออ ยังว่ะ ดูที่ไหนวะ"
"เดี๋ยวกูส่งลิงค์ประกาศคะแนนให้ มึงค้นหาชื่อตัวเองได้เลย รวดเร็ว แต่มึงคงไม่ต้องค้นหรอกม้างงงง"
"ทำไมวะ"
"มึงดูเอาเองแล้วกัน..... กูไปละ"
"ไปไหนวะ"
"เสือก" จัดไปหนึ่งดอกก่อนวางสายนะเพื่อน แล้วก็เอาลิงค์สำหรับเช็คคะแนนไป
โอเค เสร็จแล้ว ไหนลองค้นหาชื่อน้ำขิงดิ ชื่อจริงอะไรหว่า ไม่ได้ถามมานี่นา ลองค้นหาเป็นนามสกุลละกัน ธนกฤษ นี่ไงเจอแล้ว
นายคฑาเทพ ธนกฤษ 99% ผ่าน
ตระกูลนี้ มันกินไอสไตร์เข้าไปกันหรือไงวะ
"ฮัลโหลขิง" รีบโทรรายงานเลยดีกว่ากู ต้องทำเสียงเศร้าๆหน่อย "ผมสอบตกอ่ะ ได้แค่ 64.5% เอง"
"จริงเหรอ" อ้าว ชิบหายแล้วกู น้ำเสียงแบบนี้ เศร้าจริงนี่หว่า รู้สึกผิดเลยกู "ทำตรงไหนไม่ได้บ้าง จำได้ไหม" น้ำเสียงยิ่งแย่ไปใหญ่ กูชั่วชิบหายเลยที่ไม่ตั้งใจทำข้อสอบ ทั้งๆที่ก็เรียนรู้เรื่องนะ แต่ดันเอาเหตุผลควายๆมาทำให้คนสอนต้องเสียใจ
"ผมขอโทษ" สำนึกผิดให้ไวเลยกู
"ขอโทษทำไมเล่า มันเป็นความผิดของเราเอง" ความผิดของผมเองงงงงง อย่าโทษตัวเองแบบนั้นเลย แค่นี้ก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว "เอาอย่างนี้แล้วกัน ตอนบ่ายโมงไปเจอกันที่เดิมนะ เราขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บเดียว"
"โอเคครับ"
โคตรรรรรรรรรร รู้สึกผิดเลยกู
ทำให้น้ำขิงทั้งผิดหวัง เสียใจ แถมยังทำท่าเป็นห่วงเป็นไยกูอีก
ไม่ได้แล้ว วันนี้ต้องตั้งใจใหม่ ที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ต้องไม่ทำให้เค้ามาเสียใจเพราะเราอีก
"สรุปว่ารู้ไหมว่าไม่ได้เนื้อหาไหนที่สุด" เปิดประเด็นมาก็ทำเอาผมเศร้าเลย "ไม่ต้องเศร้าน่า พรุ่งนี้สอบใหม่นะ เอางี้ไหม เดี๋ยววันนี้เราจ่ายค่ากาแฟให้"
โอ๊ยยยย ใจดีเกินไปแล้วนะ รู้สึกผิดจะแย่แล้วเนี่ย
"ไม่เป็นไรครับ ขิงมาติวให้ผมแล้วอ่ะ ยังต้องมาจ่ายตังให้อีก แค่นี้ก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว"
เลิกทำหน้ากุ้มใจใส่ผมได้แล้วคราบบบ ผมสัญญาว่าจะตั้งใจทำข้อสอบ เอาให้ทะลุ 70% ไปเลย
"แบบนี้ดีกว่า อืม.... นายจะว่าเราหลอกเด็กไหมอ่ะ ถ้าสมมติเราทำเหมือนตอนเด็ก ถ้าสมมตินายสอบผ่านเราจะให้ของที่นายอยากได้หนึ่งอย่าง เอาไหม"
เห้ยยยยยยยย
นี่มันโอกาสชัดๆ ตอนนี้เริ่มรู้สึกผิดน้อยลงแล้ว ความชั่วเข้ามาแทนที่
"งั้น.... ไม่เอาสอบผ่านดีกว่า" ผมเริ่มคิดแผน "ถ้าผมผ่าน 70% ผมขอให้ขิงเรียกแทนตัวเองว่า น้ำขิง ได้เปล่า"
"......" มองตาปริบๆ นี่กูชั่วไปไหมวะ
"แค่ใช้กับผมคนเดียวก็ได้"
"เอาจริงเหรอ" เหมือนจะได้ผล
#เสียงโทรศัพท์
ใครแม่งขัดจังหวะอีกแล้ววะ นี่ก็ลุกออกไปคุยโทรศัพท์เร็วเหลือเกิน
"ฮัลโหลครับพี่ตอง"
อ่อ พี่ตอง รุ่นพี่โรงเรียนเดียวกัน คุยไรกันวะ ได้ยินไม่ค่อยถนัด ช่างมันเหอะ สนใจเรื่องของกูก่อน
คุยเสร็จ ขิงก็กลับมานั่งที่เดิม
"ว่าไงครับ" ผมทวงข้อเรียกร้อง "ถ้าผมได้ 70%"
"แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับเราด้วยละ ขออย่างอื่นก็ได้นิ"
"ก็ผมอยากได้อันนี้อ่ะ มันช่วยให้ผมมีกำลังใจ" เห้ย กูหยอดได้ผล หน้าแดงซะด้วย
"ไม่รู้ ขอคิดก่อน"
โอเค เร่งรัดไปอาจจะผิดหวังได้ ช้าๆได้พล้าเล่มงาม
เหมือนเคยครับ น้ำขิงยังคงจริงจังกับการสอน แต่วันนี้ผมนี่แหละที่แปลกไป กวนเค้าน้อยลง ตั้งใจมากขึ้น ถ้าต้องทำให้คนตรงหน้าเสียใจอีก ผมไม่โอเคแน่นอน
"เห้อออออ เหนื่อยจังเลย" เป็นเวลาดึกมากครับที่ผมเรียน โชคดีนะที่ร้านนี้มีอาหารทั่วไปขายด้วย แล้วก็เปิดทั้งคืน อยู่กับบทเรียนเกือบสิบชั่วโมง ถ้าไอ้ชาเย็นรู้ มันคงตกใจ แต่กำลังใจผมดีไงวันนี้ ไม่เคยเรียนเลขแล้วรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนนะ เออ อย่าลืมทวงสัญญา "แบบนี้จะสอบผ่านไหมน้าาาา"
"....." เหมือนคนตรงหน้าจะรู้ตัว
"ถ้ามีอะไรมาช่วยให้มีกำลังใจในการสอบก็คง..."
"อืมมมม ก็ได้"
เห้ย จริงดิ
#เสียงโทรศัพท์
อีกแล้ว นี่น้ำขิงธุระเยอะไปไหม จังหวะการโทรเข้านี่ก็นรกสัดๆ แผนกำลังจะสำเร็จแล้วเชียว
"สัญญาแล้วนะว่าถ้าสอบผ่านเกิน 70% จะเรียกแทนตัวเองว่าน้ำขิง" กูตะโกนดื้อๆแม่งเลย อยากคุยโทรศัพท์ตอนช่วงสำคัญดีนัก
"ชูวววววว คุยโทรศัพท์อยู่" ก็ยังเป็นคนที่ดุได้น่าดูเหมือนเดิม
อ้าว แล้วนี่ไปคุยศัพท์มายังไงเนีย ทำไมดูเครียดๆ ตาแดง จมูกแดง อย่างกับจะร้องไห้
"ขิง เป็นไรครับ"
"เปล่า...."
#เสียงโทรศัพท์
อีกแล้วเหรอว่ะ นี่เกิดไรขึ้นเนีย ไอ้คนปลายสายมันเป็นใครวะ
ขิงมองโทรศัพท์กล้าๆกลัวๆอยู่สักพัก แล้วตัดสินใจลุกไปคุยโทรศัพท์อีกรอบ
ตอนนี้คุยเบากว่าปกติอีก มีอะไรวะ
แล้วไม่นานน้ำขิงก็ตัวสั่นเลย ร้องไห้แหงเลยสภาพนี้
"เห้ยขิงเป็นไรอ่ะ ร้องไห้ทำไม"
ผมโดนส่งสัญญาณว่าห้ามรบกวนการสนทนาครับ จะบ้าหรือไงวะ นี่มันเป็นใครวะ ถึงขั้นทำน้ำขิงร้องไห้
ผมเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ตลอดเวลา
ร้อนใจจริๆ ค่อยๆเดินไปข้างหลังดีกว่า ชักเป็นห่วงแล้วดิ ดูดิว่าคุยอยู่กับใคร
"....ไม่ได้กำลังอยู่คนเดียวใช่ไหม พี่เป็นห่วง" ผมเดินมาอยู่หลังน้ำขิงแล้ว แต่เค้าคงไม่รู้ตัว และมีเสียงใครคนหนึ่งดังออกมาจากโทรศัพท์จนผมได้ยิน
"เปล่าครับ ขิงอยู่กับ..."
"ต้อมเว้ย กูชื่อต้อม มึงเป็นใครวะมาทำให้ขิงร้องไห้" ผมไม่สนอ่ะว่าจะโดนด่าว่าเสียมารยาทหรือเปล่า แต่มาทำน้ำขิงร้องไห้ ผมไม่ยอมแน่
"จะโวยวายทำไม อายเค้า" น้ำขิงหันมาดุผม ไม่รู้หละ หัวร้อน
"ต้อมยังสอบไม่ผ่านนะพี่ตอง " ห๊ะ พี่ตองเหรอ แล้วก็ถามถึงเราด้วย อะไรวะ เรื่องไรกัน "ชาไม่ว่างมาติวตั้งแต่แรกแล้ว...."
ผมเลิกสนใจฟังแล้ว รู้สึกว่ายิ่งฟังยิ่งเป็นห่วงแฮะ สงบสติอารมณ์ตัวเองก่อน ดูๆแล้วก็คงไม่ใช่ปัญหาร้ายแรงอะไร
ในที่สุดน้ำขิงก็คุยโทรศัพท์เสร็จ
ดูหน้าเศร้าๆ อย่างกับรู้สึกผิดอะไรสักอย่าง
"วันนี้พอแค่นี้แล้วกันนะ" อ้าว ยังไม่หายเศร้านี่หว่า
น้ำขิงเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับ
เอาไงดีวะกู เป็นห่วงก็เป็นห่วง
น้ำขิงยังน้ำตาไหลอยู่เลย "พรุ่งนี้ก็ทำให้เต็มที่นะ"
ไม่รู้เว้ย ใครจะว่ากูฉวยโอกาสก็ช่าง
ก่อนน้ำขิงจะเดินออกจากห้อง ผมตัดสินใจคว้าตัวเค้ามากอด คนเศร้าขนาดนี้จะให้ผมปล่อยกลับไปได้ไงละ กอดให้แน่นเลย โดนต่อยก็ค่อยว่ากันทีหลัง
"......." น้ำขิงไม่ดุไม่ด่าอะไรผมเลย แต่กลับร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก คล้ายว่าเค้าสามารถร้องไห้ได้อย่างปลอดภัยในอ้อมอกของผมแล้ว
แล้วแบบนี้จะไม่ให้ผมอยากปกป้องเค้าได้ยังไงกัน
"ไม่เป็นไรนะ ผมจะปกป้องขิงเอง"
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
