ตอนที่4-ห้องตรงข้าม-
'มึงชอบโดเรม่อนหรอธัน'
'อือ ชอบมาก'
'ทำไมถึงชอบอ่ะ?'
'น่ารักดีตัวอ้วนๆตลกอีกต่างหาก'
'อ่อ...'
'แล้วมึงอ่ะชอบเป็ดไง๊"
'อืม มันน่ารักดี'
'ตรงไหนว่ะ ตัวเหลืองๆปากส้มๆแค่เนี่ย'
'(สีหน้าที่ไม่รู้จะตอบยังไง)'
'ชอบเพราะอะไร'
'ไม่รู้ดิ...แค่ชอบ'
'ไรวะมันต้องมีสาเหตุดิ'
'ก็ชอบไงไม่มีเหตุผล'
'ใจง่ายว่ะ'
'เอ้า..?' ผมพึมพำงุนงง
'เออช่างมัน ไปเรียนเร็วๆ'
"เดี๋ยวๆอะไรๆพี่ธันวานะ"
"เออพี่ธันวาเกี่ยวอะไรว่ะอีช้าง"
แต่ไม่ใช่ผมที่อึ้ง เนสกับเจนก็อ้ำอึ้งถามอีดิสนี่อย่างงุนงง
"มะ..มึงรู้ได้ไง?"
"ก็...ตอนมึงขอไปเข้าห้องน้ำ พี่ธันวาก็ปวดตามไปติดๆ และกูปวดฉี่หลังมึงกับเขานิดเดียว พอกูไปถึงหน้าห้องน้ำช้ะม้ะ กูก็เห็นพี่เขาพูดกับมึง แถมได้ยินมีคำว่าเหตุผลๆอะไรไม่รู้ กูก็งงๆแต่กูไม่ฟังต่อรีบวิ่งกลับให้ทันก่อนมึง เอาซะฉี่กูแทบราดห่า"
"กูก็ว่าทำไมวิ่งมาหน้าตาตื่น'
"เออ แล้วตอนเรียนอีก แม่งสะกิดกูให้พาไปห้องน้ำอยู่นั่น"
นี่อีช้างดิสนี่มันไปแอบฟังผม ไม่ใช่สิ! มันบังเอิญผ่านไปได้ยินผมกำลังคุยกับธันวา ช่างเหมาะเจาะเหลือเกินที่มันปวดฉี่พอดี
แล้วเมื่อนี่ที่กูเล่าไป(!?)
อย่างนี่มันก็รู้กันหมดว่าผมกับธันวาเคยเป็นเพื่อนกัน แถมผมยังแอบชอบธันวาอีก เล่าไปซะหมดเปลืองเลยยย
"มึงไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น พวกกูไม่ล้อหรอก"
อีช้างดิสนี่มันพูดดักผมที่มีสีหน้าอับอายเล็กน้อย เพราะพอมันรู้ว่าใคร ผมก็เริ่มใจหวั่นเล็กน้อย
ตอนแรกแค่จะเล่าออกมาเพื่อระบายความรู้สึกคับแค่นในใจ แต่พอมันมารู้หมดเปลืองแบบนี้ก็ไม่รู้จะเล่าอะไรต่อ
ทำตัวไม่ถูกละตอนนี้
"ถ้าเป็นพี่ธันวามึงก็ต้องเจอพี่เขาทุกวัน คงทำใจได้ยาก"
เนสพูดถูกจะไปทำใจได้ไงใกล้กันทุกวันแบบนี้ ขนาดไม่เจอหน้ากันเกือบสี่ปียังไม่เคยลืมเลย
"เท่าที่กูฟังดูมึงก็ยังมีใจใครเขาอยู่"
เจนพูดออกมาลอยๆทำให้พวกเราสามคนหันขวับไปเป็นจังหวะเดียว
มีใจ...ใครมีใจให้ไอ้ธันวา!?
เออ!กูเอง ผมยอมรับก็ได้ว่าผมรู้สึกกับมันไม่น้อยลง
แต่จะมาให้กับไปเป็นเพื่อนก็ไม่ได้ป่ะ!
"กูรู้สึกอยากย้ายมอมากตอนนี้..."
ผมถอนใจก่อนจะพูดออกไปจากใจที่มันรู้สึกสั่นคลอน
"มึงอย่ามาหนีปัญหา กูว่าพี่เขาก็คงรู้สึกดีกับมึงแหละ ไม่งั้นคงไม่มาขอโทษ และคงไม่มาขอให้มึงฟังเหตุผล"
"ใช่!"
ที่อีช้างพูดผมยังไม่ปักใจเชื่อนักว่ามันจะมีใจให้ผมหรือรู้สึกดีอะไรนั่น
"มึงรู้ได้ไงว่ามันมีใจให้กู"
ผมถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
"จากทีกูเรียบเรียงเหตุการณ์ดู ตั้งแต่ร้านเหล้าละ ตอนมีคนมาขอมึงชนแก้วติดๆ กูว่าพี่เขาแลหงุดหงิดตลอด ยิ่งตอนพี่จอมขอจีบมึง แล้วมึงตอบไปเชิงให้จีบได้ พี่เขายิ่งหงุดหงิดว่ะแถมแทกกระทั่งขอกลับบ้านอีก"
นี่มึงเรียบเรียงเนื้อความได้เก่งมากอีช้างดิสนี่ ผมไม่คิดว่ามันจะสังเกตแล้วมาเรียบเรียงได้ขนาดนี้
"กูว่าที่อีช้างพูดมีสาระ"
"กูก็คิดว่ามันพูดถูก"
เนสกับเจนครุ่นคิดตามแล้วตอบออกมาอย่างเห็นด้วยกับดิสนี่
"มันจะมีใจให้กูได้ไง"
"ทำไมจะไม่ได้ เขาก็บอกอยู่ว่ามีเหตุผล มึงก็ลองฟังดูสิ"
"นั่นดิ"
"รอกูพร้อมก่อนแล้วกัน"
และคงอีกนานกว่าจะพร้อม
ผมกลับมากันที่หอพักหลังนั่งคุยกันยกใหญ่ วันนี้เหนื่อยแค่รับน้อง แต่เรียยไม่เหนื่อยแค่ไม่รู้เรื่องเลย
จะนอนให้หน่ำใจเลยคืนนี้ ผมเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวในชุดนอนลาย'เป็ดเหลือง'ตัวโปรดที่ชอบมากกกกกกเรียบร้อย
เดินหยิบแมคบุ๊คมาเปิดเล่นโซเชียลนู่นนี่ไปเรื่อย จนมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
Rrrrrrrrr Rrrr
-อีช้างดิสนี่-
พอเห็นเป็นชื่อมันผมก็รับทันที ห้องก็อยู่ใกล้แค่นี้ เดินมาเคาะประตูกูก็ได้มั้ง
[แบ่งปันนนน มึงเปิดดูเพจผู้ชายหล่อบอกต่อม.xxx ดิ] มันพูดเสียงตื่นๆจนผมอดสงสัยไม่ได้
"มีไรว่ะทำไมต้องรุกรี้รุกรนด้วย"
[มึงเปิดดูก่อนเถอะน่าา]
"เออๆแป๊บ"
กดวางโทรศัพท์ลงข้างๆแล้วใช้แมคบุ๊คดูในเพสไอ้เพจๆอะไรของมัน ผมเซิ้ตเข้าไปที่เพจ
เลื่อนลงไม่นาก็เห็นโพสล่าสุดที่เป็นรูปไอ้ธันวากับพี่น้ำตาลดาวคณะนิเทศฯปีสอง
ผู้ชายหล่อบอกต่อม.xxx ได้อยู่
@เมาเหล้าข้างมอเมื่อสิบห้านาทีที่แล้ว
ธันวาเดือนมหา'ลัยปีสองที่ทุกคนหมายตาอยากได้เป็นสามี งานนี้คงต้องกินแห้วเมื่อถูกสาวสวยอย่างน้ำตาลดาวคณะนิเทศควงเป็นว่าเล่น รอเปิดตัวเลยคร้าา #นก#ธันวาน้ำตาล
*ภาพมันกำลังนั่งจิบเหล้าพี่น้ำตาลซบไหล
1359like 114comment
อะไรจะไลค์เยอะแยะขนาดนั้น ขนาดไม่ใช่ดารานะ เพจลงแค่ไม่กี่นาทียังปาไปพันกว่าไลค์ร้อยกว่าคอมเมนต์อีก
หวานกันดีนิ แล้วไหนมึงบอกมันเหมือนมีใจให้กูอีช้าง
"แล้วไงว่ะ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดกับอีช้างที่ถือสายรออยู่ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
[ไปร้านเหล้ากัน]
"ขี้กะ..."
ตูด ตูด ตูด
วางสายก็อีกอีห่าราก ยังพูดไม่ทันจบเลย กูอาบน้ำแต่งตัวพร้อมนอนขนาดนี้ละจะให้กูไปร้านเหล้า ไม่มีทาง!
ก๊อกกกกๆ ก๊อกๆ
@ร้าน'เมาเหล้าข้างมอ
หลังจากที่มันเคาะๆประตู ก็ลากผมมาที่ร้านนี้จนได้ บอกจะนอนๆ พอบอกว่าขี้เกียจเปลี่ยนชุดมันก็ลากมาทั้งชุดแบบนั้น
ไม่ถามกูสักคำว่าอายมั้ย แต่ถ้าถามก็คงตอบว่าไม่อาย
เราสี่คนเดินเข้าร้านไปก็มีแต่คนมองมาที่ผมด้วยสายตาแปลกๆ คงสงสัยว่ามึงละเมอมาหรอ มึงมาผิดรึป่าวอะไรแบบนั้น แต่ใครแคร์! ชุดนอนก็ดูดีได้เหอะ
มองกันทำม้ะ(!?)
ผมเดินเชิ่ดหน้าแบบมั่นหน้ามั่นโหนกเข้าไปโดยไม่สนใจสายตาเหล่านั้น
เราเลือกนั่งโต๊ะที่วาง ซึ่งโต๊ะนั้นก็บังเอิญเป็นโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆกับพวกธันวา ผมนั่งลงกับโต๊ะด้วยสีหน้าเนื่อยๆเพราะรู้สึกเบื่อ บอกมันว่าไม่มาก็ขยั้นขยอให้มาจนได้
เราสั่งเหล้ามากันตามเสต็ป ผมชงดื่มอ่อนๆเอาแบบเบาคอเหมือนทุกครั้งเพราะถ้าชกมากกว่านี้คงเมาลิ้นลาก
ผมหันไปมองที่โต๊ะกลุ่มธันวา ที่มีเพื่อนๆมันอยู่ด้วย มันมองหันมามองผมด้วยสายตาครุ่นคิดก่อนผมจะละสายตาเปลี่ยนไปมองพี่จอมที่มองมายิ้มๆผมเลยยิ้มตอบ
เหมือนพี่เขาจะหันไปคุยอะไรกับเพื่อนสักอย่างไม่นานเขาก็เดินตรงมาโต๊ะผมพร้อมแก้วในมือที่ถือมาจากโต๊ะเขา
"เดี๋ยวกูสังเกตการณ์ให้"
อีช้างดิสนี่ยื่นคอมากระซิบเบาๆที่หู แล้วผละออก ผมถอนหายใจเบาๆรำคาญกับการเป็นหูตาที่ดีให้
แต่ผมบอกแล้วไงว่าไม่อยากกลับไม่เป็นเหมือน และไม่อยากจะยุ่งเกี่ยว อยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่เห็นต้องพยายามอะไร
"ดีครับน้องๆ เจอกันอีกแล้วนะ ขอนั่งด้วยคน"
"นี่ขนาดพวกผมเปลี่ยนร้านแล้วยังเจอพี่อีก"
"เอ้า! น้องรหัสคนนี้ เจอพี่นี่ควรดีใจนะ"
"ครับดีใจๆ"
พี่จอมกับเนสพี่รหัสน้องรหัสที่คุยกันสนิทสนม หยอกล้อกันมากขึ้น
"นี่โดนเพื่อนลากมาใช่มั้ยเนี่ย"
"บอกจะนอนก็ไม่ยอมลากมาจนได้ ดูดิพี่ใส่ชุดไรมาไม่รู้"
"น่ารักจะตาย"
"ขอบคุณครับ"
ผมตอบขอบคุณยิ้มๆก่อนจะหันไปปลายตามองธันวาที่สีหน้าเคร่งเครียด คิ้วขมวด
พวกมันก็ร้องแซวนู่นนี่ไปเรื่อย จนพี่เขาขอตัวกลับไปที่โต๊ะก่อนแล้วเดี๋ยวย้ายมานั่งด้วย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้าพี่เขาจะมานั่งด้วย
เรานั่งจิบกันชิวๆโดยมีคนมาขอชนแก้วกับผมเรื่อยๆ ร้านนี่แลจะเฟรนลี่กว่าร้านเก่า เดินมาขอเป็นว่าเล่น จะปฏิเสธก็จะเสียมารยาทเลยจำใจชนๆไป ทั้งๆที่เริ่มเบื่อ แต่ก็คงด้วยร้านนี้ใหญ่กว่าร้านเมื่อวันนั้นคนเลยเยอะเป็นปกติ
ไม่นานกลุ่มพวกพี่จอมก็ย้ายมานั่งกับพวกผมโดยมีแก๊งสาวๆคณะนิเทศฯมาด้วย ผมไม่ได้สนใจมองธันวาเหมือนทุกครั้ง แต่หันไปมองพี่น้ำตาลที่ราศีจับมาก สวย ขาว ดูแพงมีราคา ก็ไม่แปลกที่ใครๆจะหมายให้คู่ธันวา
หล่อสวย ยังไงก็เข้ากัน ผมมองยิ้มๆพี่แกที่ยิ้มหวานให้ จะว่าไปนิสัยเธอก็น่ารักดีนะ พอมองธันวาคู่กับพี่น้ำตาลก็รู้สึกใจสั่นและดีใจกับธันวาถ้าจะคบกับเธอ เพราะเข้ากันมากจริงๆ
ยังไงผู้ชายกับผู้หญิงก็เป็นของคู่กันอยู่แล้วนิ
ผมนึกภาพเวลาธันวาอยู่กับผมแล้วคนอื่นมองไม่ออก ไม่รู้ว่าเขาจะมองว่ามันน่ารักมั้ย ถึงผมจะดูคล้ายผู้หญิงก็เถอะ ยังไงก็ต้องมีคนมองแปลกๆบ้าง
ยิ่งเห็นและคิดแบบนี้ ก็ทำให้ผมถอดใจได้ง่ายขึ้น
bangpun มึงเลิกพูดถึงธันวามันอีกนะ กูไม่อยากกลับไปยุ่งอีก
ผมก้มหน้ากดเข้าไลน์ พิมพ์ส่งในไลน์กลุ่ม
disney ไรวะ กูว่ามึงยังมีหวังนะ
jane นั่นดิ พี่แกดูมองมึงบ่อยๆน่ะ
nest กูก็เห็น
ผมอ่านข้อความที่พวกมันส่งมา แล้วผละตาออกจากจอปลายตาไปมองมันที่มองผมอยู่พอดี
bangpun เอาเป็นว่าเลิกสิ่งที่มึงคิดจะทำซะ เพราะมันไม่มีประโยชน์ กูอยากเริ่มต้นใหม่ ไม่อยากกลับไปจมกับอะไรเดิมๆ
disney ทำไมวะ...เห้ยยย ก็ได้
nest ...ok
jane มึงว่าไงก็ตามนั้น
ผมถอนหายใจโล่งอกเบาๆที่มันยอมฟังง่ายๆ คงไม่ค่อยอยากจิกจุกให้ผมลำบากใจ ยังไงผมก็ตัดสินใจไปแล้วว่าอย่างงั้น
นั่งต่ออีกสักพักผมก็ขอตัวจะกลับก่อน เพราะอีสามตัวนั้นไม่เมาคงไม่กลับ แต่มันก็ทำท่าจะกลับตาม แต่ผมห้ามไว้แล้วบอกกลับเองได้ไม่ต้องห่วง มันคงกลัวโกรธที่ทิ้งให้กลับคนเดียว แต่จะไปโกรธทำไมเรื่องแค่นี้
ผมเดินออกมาจากร้านมายืนหน้าร้าน คงต้องนั่งแท๊กซี่กลับหอเพราะว่าผมไม่ได้เอารถมา ตอนมาๆรถเนส เลยเอาไว้ให้มันขับกลับ
"กลับไง"
จู่ๆก็มีเสียงเข้มเดินตามหลังมา ทำให้ผมหันไปมองมัน แต่ไม่ได้ตอบอะไรก็หันกลับมาดูต่อว่ามีรถมามั้ย
"รุ่นพี่ถามทำไมไม่ตอบ"
พอกูไม่ตอบก็เอาความเป็นรุ่นพี่มาอ้างเลยนะ เพราะในมหา'ลัย พี่ถามน้องต้องตอบ
"แท๊กซี่ครับ"
"เดี๋ยวไปส่ง"
"ไม่เป็นไรครับ ผมเองกลับได้"
"มันอันตราย ดึกขนาดนี้ละ แล้วอย่าพูดมาก เป็นรุ่นน้องมีหน้าที่เชื่อฟังรุ่นพี่ ตามมา"
อะไรของมันว่ะ ในมหา'ลัยก็ไม่ใช่ยังมาใช้มุกรุ่นพี่สั่งนู่นนี่อีก ผมฟังแต่ไม่ทำตามหันกลับมาทำท่าดูรถอีก ทว่ามีมือหนาใหญ่ยื่นมาคว้ามือผมแล้วลากมาที่รถมัน
ผมจำใจขึ้นรถมาก็บอกชื่อหอมัน แต่ไม่ทันบอกตำแหน่งอะไรมันก็บอกว่ารู้ดีไม่ต้องพูด พอกูจะพูดก็บอกไม่ต้องพูด ทีกูไม่พูดนิสั่งเอาๆ ถ้าพากูไปผิดน่ะ! เรานั่งกันเงียบโดยไม่พูดไม่จาจนมาถึงหอผม มันเลี้ยวเขามาข้างมนแล้วจอดในที่จอดรถ
จริงๆมันจอดแค่หน้าหอก็ได้ผมเดินมาเองได้แค่นี้ ไม่เห็นต้องเข้ามาจอดถึงข้างใน
"ขอตัวนะครับ แล้วก็ขอบคุณที่มาส่ง"
ผมขอบคุณมัน แต่มันไม่ได้พูดอะไรนอกจากพยักหน้ารับ ผมเอี้ยวตัวเปิดลงจากรถ ยังไม่ทันปิดเสร็จก็มีคนเปิดประตูลงมาตาม
มึงไม่ต้องลงมาส่งกูก็ได้ม้ะ
"พี่กลับเลยก็ได้ครับ"
"กูก็ถึงแล้วเหมือนกัน"
"หมายความว่าไง...?"
ผมถามด้วยสีหน้างุนงงไม่เข้าใจกับสิ่งที่มันพูด ถึงแล้วเหมือนกัน มันหมายความว่ายังไงวะ!
"ก็เนี่ยหอกู"
หอกู!? อย่าบอกนะว่า...มันอยู่หอเดียวกับผม
กูคงหลงตัวเองว่ามึงจะไปส่งสินะ ห่าหักแบ่งปันคิดไปได้
ผมทำหน้าเข้าใจนิดแล้วรีบเดินเข้าหอขึ้นบันได้ห้อง ทว่ามันยังเดินตามมาติดๆ นี่มึงอยู่ชั้นไหนเนี่ย ไม่ไปสักที ผมอยู่ชั้นสุดท้ายนั้นก็คือสี่ชั้น มันคงไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับผมหรอกนะ
เฮ้ย! มึงไม่ไปสักทีเนี่ย
จนมาถึงหน้าห้องผมมันก็ยังไม่เข้าไปห้องไหนห้องนึงสักที
"ไปได้แล้วมั้งพี่"
เดี๋ยวนะ! ทำไมมันยืนตรงข้ามกลับห้องผม อย่าบอกนะว่า...!?
"ห้องตรงข้ามมึงเนี่ยแหละห้องกู มีไรเคาะเรียกพี่ได้นะ น้องแบ่งปัน หึหึ"
มันพูดเน้นชื่อผมแล้วหัวเระในลำคอแตะคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าห้องไป ในขณะที่มันทิ้งผมให้อ้าปากเหวอ
คำว่าโลกกลมนี่มันมีอยู่จริง มึงจะมาอยู่อะไรหอเดียวกับกู ไม่สิ! ต้องบอกว่าผมเสือกมาอยู่หอเดียวกับมันทำไม เพราะมันมาอยู่ก่อนผมแน่ๆ
เอี๊ยดด
"พรุ่งนี้เลิกเรียนรอใต้ตึกคณะ จะไปเลี้ยงน้องรหัสหน่อย"
"มะ..."
"หรือจะให้บอกอาจารย์ว่าน้องรหัสไม่ให้ความร่วมมือ"
"..."
"น่ารักดีนะ เสื้ออ่ะ!"
ปัง!
"ไอ้....."
ไอ้ธันวาาาาา กวนตีนดีจริงๆนะมึง มันพูดเลิกคิ้วกวนประสาทและก็ปิดประตูไป
น่ารักดี!? นี่มันชมผมแถมแค่นยิ้มอีก
พรุ่งนี้ก็คงต้องไปกับมันสินะ ยิ่งกูถอยมึงยิ่งทำให้กูใกล้มึงเพิ่มขึ้นเนอะธันวา โอ้ยยยยย เกือบสี่ปีที่กูพยายามมามันต้องไม่เสียเปล่า!!!!
กูไม่มีทางใจอ่อน ไม่มีทางเด็ดขาด! ยังไงก็ไม่มีทาง
แค่ไปเลี้ยงรหัส ท่องไว้แบ่งปันๆ! จำให้ขึ้นใจ!
------------------------------------------
Talk : พอขอโทษดีๆแบ่งปันไม่ยอมยกโทษให้ ธันวาก็เอาความเป็นรุ่นพี่มาใช้อ้างนู่นนี่ งานนี้แบ่งปันจะเป็นยังไงน้าาา ใจแข็งไว้ลูก หึ้บ!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
