ตอนที่11
[60%]
ธันวา : ปัน!!!
ผมละสายตาจากหนังสือหยิบโทรศัพท์ข้อความไลน์ที่ดังขึ้นมาดูเมื่อเห็นธันวาเลยตอบกลับ
แบ่งปัน : ว่า?
ธันวา : ทำไรอยู่
แบ่งปัน : อ่านหนังสือ...กำลังจะนอน
ธันวา : อย่าเพิ่งนอนดิกูยังไม่ง่วง
แบ่งปัน : แต่กูเริ่มง่วงแล้ว
ธันวา : ไม่ได้ๆห้ามนอนนะเว้ย!
แบ่งปัน : ธันนนนน ปันง่วงแล้ว
ผมจะแทนตัวเองปันกับมันเวลาอ้อนให้มันตามใจ แต่เหมือนครั้งนี้จะไม่ได้ผล ซึ่งผมไม่ไหวแล้ว....
ธันวา : ถ้านอนกูโกรธ
....
ปัน!
อย่าเงียบ!
บอกว่าเพิ่งนอนไง!
จะตอบมั้ย!
โกรธจริงนะ! พน.เจอดีแน่
"อย่าไปสนใจมึง"
เจนบอกผมหลังจากที่เข้ามาในโรงอาหารมาคนมองมาเต็มไปหมด บ้างคนก็มองมายิ้มๆแต่บางก็มองมาด้วยสายตาขุ่นไม่สื่ออารมณ์ คงรู้เรื่องเมื่อวานกันหมดแล้ว
ผมไม่สนใจเดินไปนั่งที่โต๊ะว่างวันนี้มีเรียนบ่ายเราเลยว่าจะทานข้าวกันก่อนแล้วค่อยเข้าเรียน จัดวางของเสร็จก็ไปซื้อข้าวที่ร้านประจำแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะยังไม่ทันได้นั่งก็เจอนักศึกษากลุ่มนึงยืนกอดอกขว้างเราอยู่ ดูๆแล้วอยู่ปีหนึ่งเหมือนกันแต่คนละคณะ
"ขอทางด้วย"
ดิสนี่ว่าเสียงเรียบแต่พวกนั้นกลับยกมุมปากไหวไหล่ใส่แล้วมีคนนึงพูด
"ทางมีเยอะแยะก็ไปเดินสิ"
เริ่มกวนตีนละ
"ก็ถ้าทางมีเยอะแยะไม่ยืนเอง สะหลอนมายื่นห่าอะไรตรงนี้ทำไม?"
ผมพูดไปใจเริ่มกระตุกแบบอยากอยากเควี้ยงจานข้าวทิ้งกระชากพวกมันลงมาแล้ว คือมันตั้งใจมาหาเรื่องแน่นอน อยากโชว์ว่างั้น?
"ปากดีจัง"
"มึงทำอะไรพี่นำตาลไว้เมื่อวาน คิดว่าแน่มากหรอ?"
"มีสิทธิ์อะไรไปสาดหน้าพี่น้ำตาลของพวกกู"
เหอะ! หมามาแสดงความห่วงใยเจ้าของนี่เอง ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่คิดว่าตัวเองแน่มากรึไง มาผิดที่มากที่มาคณะวิศวะฯ เพราะทุกคนรอบๆต่างส่งสายต่างยืนรอให้ความช่วยเหลือ แต่อีพวกลิ้นสองแฉกคงไม่ถึงมือพวกเขาหรอก
"ตัวเองดีมากเลยเนอะอีxอก"
"จะเอาก็เข้ามาอย่าพิธีรีตองเยอะ"
"ถ้าแน่เขาไม่มายืนเห่าแบบนี้หรอก เพราะถ้าเป็นพวกกูตบไปละ! ไม่ชอบเห่า!"
มันเริ่มขึ้นกันแล้วแหละ เมื่อวานมันไม่ได้จัดการแต่วันนี้ผมว่าได้จัดการแน่
"อี....!!!"
"อย่ามาด่าเพื่อนกู!"
พวกมันหุบปากฉับทันทีที่ผมตะคอกเสียงแข็งใส่
"กูไม่แน่หรอกแต่ถ้ามาละลานกับกูแล้วด่าเพื่อนกูเนี่ยไม่ได้เดินออกไปดีๆหรอก อาจจะต้องคลานออกไป แล้วสิทธิ์อ่ะหรอ? หึ ไม่มีหรอก แต่ถ้าอย่างอีน้ำตาลพี่พวกมึงตอแหลขนาดนั้นแล้วกูไม่สนองให้คงไม่สมจริงเท่าไหร่"
ผมยกมุมปากหน้านิ่งเดินเข้าไปใกล้ขึ้นจนมันจะหลบ คือไร? ทำเหมือนจะมาท้าตบแต่คิดจะถอย มันหันซ้ายหันขวามันกันเองอย่างไปไม่ถูก
"มาถึงนี่ละจะเอายังไงว่ามาดีกว่า อย่ามาแบบเสียเวลานะเพราะไม่ชอบ"
"พวกกู....พวกจะตบให้พี่น้ำตาล!"
งั้นไม่ต้องรอช้าละผมรีบวางจานลงที่โต๊ะอย่างรวดเร็วและเริ่มกระชากมันออกมาสองคน อีกสามคนให้เพื่อมผมจัดการคนละคน ผมล็อคหน้าอีกคนนึงไว้มันก็ทุบๆท้องผมแต่ผมไม่รู้สึกพอผมเริ่มรำคาญเลยบิดคอมันแรงๆหนึ่งทีจนมันเหมือนปวดคอเลยนิ่งไป ผมก็จัดทุบๆไปที่หน้าอีกคนนึงด้วยแรงทั้งหมดจนมันกรี๊ดและถีบมันลงไปนอนกับพื้นร้องโอดครวญกุมท้อง
กลับมาอีคนที่ล็อคไว้ต่อผมดึงหน้ามันออกมาแล้วทุบแรงเข้าที่หน้าแล้วเย้อหัวสุดแรงพร้อมกระแทกๆไปที่หน้า ใช้เท้าเตะๆที่ขามันจบพับลงไปนอนกระพื้นได้จังหวะก็นั่งค่อมที่บ่าล็อคไว้เพื่อไม่ให้มันลุกไปอีก ตบด้วยหน้ามือหลังมือจนปากมันเลือดสาดแล้วกระชากผมกระแทกกับพื้นแรงๆ ผมลุกขึ้นเร็วๆยืนแล้วกระทืบลงไปที่ท้องแรงๆสองสามทีแล้วที่ส่วนขามันทุกส่วนมันเลยโอดครวญ
มาที่อีตัวปากดีหัวหน้าแก๊งค์ที่ยังท้าวหัวตบๆเรียกสติอยู่ มึงไม่ต้องเดี๋ยวกูตบเรียกให้ ผมกระทืบลงไปที่ท้องสองทีจนมันตัวงอผมก็ลงไปนั่งค่อมเพื่อล็อคคอมันให้ลุกไม่ได้แล้วตบๆที่หน้าอย่างแรงจังๆจนมันเลือดออกปาก ผมไม่พอทุบๆไปที่หัวแรงๆเพราะจะทำให้มันมึนเข้าไปอีกจากนั้นก็กระชากๆกระแทกๆลงกับพื้นแรงๆจนตามันปิดทั้งสองข้าง ก่อนจะกระชากหัวมันขึ้นมามาเสวนาด้วย
"อย่ามาละลานพวกกูอีก เพราะมึงไม่เจอแค่นี่แน่!"
ผมกระชากแล้วปล่อยหัวมันลงไปกับพื้นลุกขึ้นมากระทืบตามขามัน กูบอกแล้วว่ามึงจะไม่ได้เดินออกไปดีๆแน่! ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงไม่จบเร็วแบบนี้แต่นี่มหา'ลัยแล้วต้องลดลงบ้าง
ดีที่มันเป็นเกย์ทั้งคู่เพราะผมจะไม่ตบผู้หญิงถ้าไม่โดนหาเรื่องแบบมัดมือชกเอง
หันไปมองเพื่อนผมที่จัดการมันอยู่แล้วลุกขึ้นมาเมื่อเสร็จ จะสงสารก็ตรงคู่อีดิสนี่มันเล่นขย่มๆเขาจนกลัวแบน มีแค่เจบคนเดียวที่ตบผู้หญิง เนสก็ตัวพอๆกันส่วนของดิสนี่นี่ไซส์ช้างเหมือนกันอาจใหญ่กว่าดิสนี่มัน
"โว้ยยยยย สะใจอีxอก ไม่ได้ลงมือนานละ!"
"กูนี่หายอยากเลย ขาดมือมานาน"
"นี่ว่าจะไม่ตบละแต่อดไม่ได้ คริคริ"
ผมยิ้มให้มันแล้วเดินไปหยิบจานข้าวไปนั่งกินกันที่โต๊ะ ไม่สนใจซากเดนพวกมันที่นอนกระอักเลือดอยู่กับพื้น เหอะ!!! มาไงก็กลับงั้นแต่คงกันกลับลำบากหน่อยนะอีผี!
ทุกคนที่เชียร์อยู่ก็แยกย้ายเพราะกลัวว่าอาจารย์จะมาเห็น ซึ่งถ้าเห็นอีพวกนั้นสภาพนอนอาบเลือดแบบนั้นเดี๋ยวเขาก็พาไปห้องปฐมพยาบาลเองแหละหรืออาจส่งโรงพยาบาลก็ได้(อย่างหลังหน้าจะดีกว่า)
กินข้าวได้สิบกว่าคำก็มีเหมือนเห็นผู้ชายชุดสูทยืนอยู่ตรงหน้า ผมปลายตาขึ้นมองเป็นมีอายุอ้วนๆพร้อมบอดี้การ์ดห้าคน คงเป็นพ่ออีน้ำตาล เลยวางช้อนทานข้าวละมองหน้าเขาหน้านิ่ง
เรื่องเพิ่งจบเมื่อกี้ก็มาอีกละ
"เจอผู้ใหญ่ไม่คิดจะไหว้หน่อยเหรอ?"
ความจำเป็นมั้ย? ถามใจลุงดูนะ เหอะ!
"อย่างว่าล่ะเนอะเด็กแบบนี้คงไม่มีใครอบรมสั่งสอนมาถะ...."
ปัง!
ผมใช่ฝ่ามือตบลงที่โต๊ะแรงๆแล้วลุกขึ้น แก่แล้วยังมาลามปามแบบนี้ผมก็ไม่เอาไว้หรอกนะ จะเก่งแค่ไหนก็เถอะอย่ามาลามพ่อแม่ผมอย่างเดียว
"ถึงได้ทำตัวทรามๆแบบนี้ เธอกล้าดียังไงมาสาดของแบบนั้นใส่ลูกฉัน! คิดว่าเก่งว่าสูงมาจากไหน! ฉันเลี้ยงลูกฉันมาอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม"
"ยุงอาจไม่ไต่ไม่ตอมแต่ผู้ชายนี่คงตอมได้ยันรูสินะ ทำตัวเองทั้งนั้น ไล่ตามผู้ชายแล้วเขาไม่เอาก็มาทำตัวต่ำๆใส่ กระแดะสาดน้ำใส่ตัวเองแล้วกรี๊ดกราดเหมือนรูโดนเสียบ ไอ้เราก็หวังดีเห็นกรี๊ดไม่สุดแรงเลยช่วย!"
เพี๊ยะ!
"มึง! ไม่เด็กพ่อแม่ไม่สอนสั่งเหี้ยแบบนี้คงได้พ่อแม่เป็นแบบอย่าง!"
เพี๊ยะ!
เพี๊ยะคือเขาตบผมส่วนเพี๊ยะสองคือผมตบเขาเน้นๆทันทีที่เขาพูดจบ สิ่งที่ผมไม่เคยยอมเลยคือการลามปามบุพการีของผม ต่อให้ต้องตายก็สู้สุดฤทธิ์!
"กล้าดียังไงมาตบหน้ากู!"
"แล้วคุณกล้าดียังไงมาด่าถึงพ่อแม่ผม! ว่าผมได้พ่อแม่ ลูกคุณก็คงได้แม่เป็นกระหรี่สินะถึงได้ถ่างรูให้เขาไม่เลือกหน้า ขอแค่รวยก็เสียบได้ฟรีๆ อ๋อ! คงไม่ใช่กระหรี่แล้วแหละเพราะนั้นมันได้เงินแถมเป็นอาชีพสุดจริตของใครหลายๆคน อย่างลูกคุณเขาเรียกร่านxวย บานหมดแล้วมั้งป่านนี้ ตอนแรกก็คิดว่าน่ารักใสๆพอผู้ชายมาชอบเราหน่อยออกตัวเหี้ยมาเลย"
"เด็กเปรต!"
ผมไล่ยาวไม่ให้เขาได้พูดอะไรทั้งนั้น ตอนนี้คงเลือดขึ้นหน้ามา นี่อุสาห์ไม่ขึ้นกูมึงด้วยแล้วนะ ผมหันไปขยิบตาให้บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่รอบโรงอาหารที่พ่อส่งมาดูแลผมว่าให้เข้ามา การ์ดสิบคนเข้ามายืนหลังผมหมด ไอ้แก่พ่ออีน้ำตาลก็อึ้งๆเหมือนกันที่เห็นการ์ดเยอะกว่าแบบนี้
"จะเอาไงต่อก็ว่ามานะครับ ผมไม่มีเวลามากต้องเข้าเรียน"
ผมถามเขาเสียงนิ่งใบหน้าเรียบไม่สื่ออารมณ์
"เอาไว้เจอกูที่ห้องอธิบดีแล้วกัน กูจะเอามึงออกให้ได้!"
ผมไหวไหล่ให้จนเขากัดฟันกรอดชี้หน้าผมแล้วเดินออกไปพร้อมการ์ดทั้งหมด
"ขอบคุณมากครับ พี่ๆไปหาอะไรกินหรือไปพักผ่อนก่อนก็ได้ เดี๋ยวเข้าเชียร์เสร็จปันโทรเรียก"
"จะดีหรอครับคุณหนู"
"ดีสิ ปันดูแลตัวเองได้พวกพี่ก็เห็น"
"งั้นเดี๋ยวทำธุระเสร็จพวกผมจะมารอหน้าตึกนะครับ"
"เอางั้นก็ได้ครับ"
ผมรับคำเขาแบบปฏิเสธไม่ได้ อยากให้เขาพักแต่เขาคงคิดว่าการมายื่นรอผมเป็นงาน ผมเลยไม่อยากขัดและที่เขารีบไปรีบมาคงเป็นห่วงกลัวเกิดอะไรขึ้นกับผมอีก ตอนจะตบอีพวกนั้นเขาก็จะเข้ามาแล้วแต่ผมส่งสายตาห้ามไว้
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด"
"เป็นไรอีดิสนี่!"
"การ์ดมึงหล่อทุกคนเลยอ่ะ คัดหน้าตาเข้ามาเปล่าว่ะ กูอยากโดนรุมโทรม~~"
"กูสงสารเขาว่ะ"
เราสามคนส่ายหน้ามองดิสนี่เอือม การ์ดก็ไม่เว้นจริงๆนะมึง ก่อนมันจะมาเกาะแข้งเกาแขนผมทำตากระพริบๆ
"อะไรมึง?"
ตาผมเต็มไปด้วยคำถาม
"มึงสั่งเขารุมโทรมกูหน่อยดิ"
"อีบ้า!!!"
เจนกับเนสด่าพร้อมกัน ผมว่ามันบ้าแน่ๆถึงขออะไรแบบนี้
"เขาเป็นการ์ด จะให้กูสั่งด่าๆแบบนั้นได้ยังไง"
"ไม่ลองดูวะ มึงสั่งไรเขาทำตามหมดแหละเชื่อกู"
"แต่กูไม่สั่ง"
"งื้อออออ ดิสอยากได้อยากโดนอ่า ไม่เป็นไร! เดี๋ยวดิสจะอ่อยจนอยากเสียบทางรักดิสเลย คริคริ"
"แรด!!!"
อันนี้คือทุกคนด่ามันครับ มันคิดจะเล่นบ้าอะไรของมัน ฮ่าๆ ผมนี่ขำกับความคิดมันจริงๆไม่รู้จะพูดกับมันยังไงดี
เราเดินขึ้นตึกตรงไปที่ห้องที่อาจารย์นัดไว้ วิชานี้เหมือนจะหมดแรงเรียนเลย เพราะเกิดแต่เรื่อง ผมคิดว่าตัวเองคงจะเข้มแข็งได้ตลอดแต่เปล่าเลยทุกอย่างมันเหนื่อยมาก เหนื่อยจนท้อ แต่ผมจะไม่ยอมถูกใครรังแกอีกอย่างแน่นอน
วันนี้มาเร็วหน่อยนะเพราะยังไม่นอน อิอิ
ตอนนี้ก็จะแซ่บๆแอบรุนแรงหน่อยนะคะ ใครไม่ชอบรุนแรงขอโทษด้วยนะคะ นายเอกเราเป็นคนตรงๆแรงๆแบบนี้มีใครชอบมั้ยน้าาา แต่จริงๆข้างในยังคงอ่อนแออยู่แค่ปันจะค่อยบอกตัวเองว่าต้องไหวๆฉันแข็งแรง >>>>>>>>>>>ต่อด้านล่าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
