หัวข้อ: ( เรื่องสั้น ) “ p l e a s e d ( to unknown you ) ” ( ตอนเดียวจบ ) ( จบแล้ว )

[hip]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

“ p l e a s e d
   ( to unknown you ) ”

ฉันนั่งเงียบๆคนเดียวเพื่อรอให้ใครถามไถ่
ว่าเป็นอะไรมั้ย
วันนี้ฉันดูแปลกไป


หลายครั้งบางทีคนเราทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่
และดูไม่เอาไหน
บางครั้งก็เอาแต่ใจ


ฉันอยากจะหายละลายไปในตอนนี้
ไม่อยากจะรับเรื่องราวที่เจอทุกที


ได้โปรดเถอะช่วยมาดูแลฉันก่อน
ตอนนี้


ช่วยมาบอกฉันที
ตอกและย้ำซ้ำๆ
อีกหนึ่งครั้ง
ว่าฉันจะกลายเป็นคนที่ดี


กว่านี้ ..

ผมกำลังใส่หูฟังพร้อมกับเร่งเสียงเพลงกอด ของวงในดวงใจอย่าง Stoondio ให้ดังขึ้น




ผม
ที่นั่งอยู่บนรถสายสายหนึ่ง
ที่ไม่รู้ว่าปลายทางสิ้นสุดของรถสายคันนี้คือที่ไหน




ผม ..
ที่กำลังนั่งอยู่บนรถสายที่กำลังเคลื่อนไปอยู่ในเมืองที่ผมไม่คุ้นเคย


ความจริงก็คือ
ผมเบื่อ ..


คนเราจะใช้ชีวิตคนเดียวโดดเดี่ยวโดยที่ขาดกำลังใจไปได้นานสักเท่าไหร่เชียว


มันคือคำถามที่ติดอยู่ในหัวผม


ผมไม่เคยมีความรัก
( หมายถึงเรื่องคู่รักนั่นแหละ )


ผมไม่ได้มีชีวิตที่เรียบง่ายเหมือนคนอื่นๆ
ไม่ได้มีเงิน
มีรถให้ขับสบายๆเหมือนคนอื่น


แต่ผมมีความหวัง


หวังที่จะได้รับสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ตอบแทนกลับมาบ้าง


สิ่งที่ผมต้องการคือ " กำลังใจ หรือ ความรู้สึกดีๆที่ใครสักคนมอบให้ "


จำได้ว่าได้ครั้งล่าสุดคือตอนอยู่ ม.1 นู้นมั้ง
จนตอนนี้เรียนจบมาได้ 2 ปีแล้ว
ไม่เห็นเคยได้รับมันอีกเลย
ไอ้คำว่ากำลังใจ


หลายปีเลยล่ะที่ชีวิตสอนให้ผมเผชิญหน้ากับความผิดหวังซ้ำๆซากๆ
สอนให้ยืนขึ้นเองในเวลาที่หกล้ม
โดยที่ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วย


แค่คนที่จะอยู่เคียงข้างยังไม่มี


" ไอ้หนู "
" เอ็งจะลงตรงไหน " คนขับรถเปิดกระจกพร้อมกับยื่นหน้าออกมาและตะโกนถามผม


" มันสุดสายแค่นี้หรอคุณลุง "


" ลุงต้องรีบไปธุระ ลูกสาวลุงกำลังจะคลอด "


โอเค
พูดแบบนี้แปลว่าผมควรจะรู้ตัวแล้วละว่าต้องลงตรงนี้


" อ๋อ ครับคุณลุง "
" ผมลงตรงนี้ก็ได้ "


" โทษทีนะไอ้หนุ่ม "


" ไม่เป็นไรครับลุง ลูกลุงสำคัญกว่า "


" ขอบใจนะ "


คุณลุงยิ้มให้ผมแล้วรีบเร่งคันเร่งขับรถออกไป


เอายังไงต่อดีทีนี้
ที่นี่คือทีนี่ไหน


มองรอบๆตัวก็มีหนองน้ำเป็นส่วนใหญ่
อีกฟากก็เป็นโรงพยาบาลกับร้านอาหารที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก


ตอนนี้เป็นเวลา 14.00 น.
แดดยังแรงอยู่เลย ..


เดี๋ยวลองเดินเลาะไปตามทางข้างหน้านี่ก่อนแล้วกัน


โครกกกกก
ครากกกกกกกกก


โอ้ยให้ตายมาหิวอะไรตอนนี้วะ !


แถวนี้มีอะไรกินบ้างเนี่ย ..


โอะ


มีร้านอาหารตามสั่งอยู่ตรงนั้นด้วยนี่หวา


แล่มเล้ยยยยยยยย !


" ป้าค้าบ เอากะเพราหมูกรอบไข่เจียว จานนึง "


" ได้ลูก "
" พ่อหนุ่มเข้าไปนั่งรอในร้านแปปนึงนะ "
" เดี๋ยวป้ารีบผัดให้แปปเดียว "


คนที่นี้ใจดีจังนะ ..




" ป้าค๊าบบบบบบ "
" เอากะเพราหมูกรอบไข่เจียว ที่นึงครับ "
" ขอด่วนๆเลยนะ "
" ผมหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว "


ใครวะ
สั่งอาหารเหมือนเราเลย


" จ้า ”
" รอแปปนึงนะ เหลืออีก 1 คิว "
" เข้าไปนั่งรอในร้านเลยจ้า "


" ค๊าบบบ "
" แต่ป้าครับ "
" โต๊ะในร้านของป้ามันเต็มแล้ว "


" อ้าว เวรละสิ "
" พ่อหนุ่ม "


" พ่อหนุ่มคนนั้นน่ะ "


ห่ะ ?
ป้ากำลังเรียกผมอยู่หรอ ?


" ครับคุณป้า "
" ป้ารบกวนพ่อหนุ่มแบ่งที่นั่งให้สุดหล่อคนนี้ได้มั้ยจ๊ะ ? " ป้ามองมาที่ผมแล้วยิ้ม

" ได้ครับ "

" เยส " เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่พึ่งสั่งอาหารเหมือนผมไปเมื่อกี้

" ขอบคุณนะค๊าบบบ ที่แบ่งที่นั่งให้กับผม " ทำไมต้องลากเสียงด้วยวะ
" ผมหิวข้าวจะตายอยู่แล้ว " ลากเก้าอี้เข้ามานั่งตรงข้ามกับผม

" ครับ ไม่เป็นไรครับ "

" เป็นคนที่นี่หรอค้าบ ? " เขาถาม

" เปล่าครับ "
" ผมแค่ออกเดินทางมาจากบ้านผม แล้วผ่านมาที่นี่เฉยๆครับ "
" ไม่มีจุดหมาย ไม่มีปลายทาง แค่เดินทางไปเรื่อยๆ ค่ำไหนนอนนั่นน่ะ "

" คุณนี่ดูชิลล์ดีเนอะ "
" เป็นพวกอินดี้หรอครับ ? "

" คิดว่านะ "
" ผมแค่เบื่อและอยากลองทำตามใจตัวเองดูบ้าง "




" แล้วนี่คุณไม่ทำงานหรอครับถึงออกมาเที่ยวเล่นได้ ? " เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นโหมดจริงจังซะงั้น


" ผมทำอาชีพเป็นช่างถ่ายภาพอิสระน่ะครับ "
" ช่วงนี้ไม่ค่อยมีงาน และผมก็เก็บเงินได้ก้อนนึงพอดี "
" ก็เลยอยากพักผ่อนบ้าง "


" อย่างนี้นี่เอง " เขาตอบ




" พ่อหนุ่มกับสุดหล่อ กะเพราได้แล้วจ้า กำลังจะเอาไปเสิร์ฟเดี๋ยวนี้ " คุณป้าใจดีตะโกนมาจากหน้าร้าน
" เอานี่ "
" ป้าทำให้พิเศษเลยนะ ( ยิ้ม ) "


" ขอบคุณมากค้าบบบ " ผมกับเขาตอบพร้อมกัน


" จ้า "
" กินให้อร่อยนะ "




หลังจากคุณป้าเดินจากไป
เขาคนนั้นก็กระหน่ำยัดกะเพราจานพูนเข้าปากอย่างรวดเร็ว


ไปหิวมาจากไหนวะนั่น ..


" นี่คุณ "


หึ
ถามผมหรอ ?


" ครับ ? "


" ทำไมถึงมาเที่ยวคนเดียวละ ? "
" แฟนไม่มาด้วยหรอ "


" ฟงแฟนน่ะไม่มีหรอกครับ "


" ห่ะ "
" หน้าตาน่ารักขนาดนี้เป็นไปได้หรอกที่จะยังไม่มีแฟน "


" นี่ๆ ผมเป็นผู้ชายน่ะคุณ น่ารักอะไรเล่า "


" ผมบอกน่ารัก ก็คือน่ารักสิคุณ " เขาตอบ
" เอางี้ คุณได้ที่พักรึยัง ? "


" อืม .. "
" ยังครับ "


" ดีเลย "
" ไปนอนบ้านผมมั้ย "


" ห่ะ ? "
" ได้ไงคุณ เราไม่ใช่เพื่อนกันสักหน่อย จะไปนอนบ้านกันได้ยังไงละ "


" เอาหน่าา "
" ผมไม่ถือ "
" เนี่ยแหละ เดี๋ยวเราก็เป็นเพื่อนกัน "


" เอางั้นหรอ "
" พ่อแม่คุณจะไม่ว่าหรอ พาคนแปลกหน้าเข้าบ้านเนี่ย "


" โห้ยคุณ "
" ไม่ว่าหรอก "
" ผมอยู่คนเดียว "


" อ้าว "
" พ่อกับแม่คุณละครับ "


" อยู่คนละจังหวัด "
" ผมบรรจุเข้าทำงานที่นี่น่ะ "
" เลยซื้อบ้านเอาไว้ "


" คุณเป็นครูหรอครับ ? "


" เปล่าครับ "
" ผมเป็นหมอ "
" หมอหมาน่ะ "


เออ
หน้าเหมือนหมาอยู่เหมือนกันนะ ..


" ถ้าคุณไปนอนบ้านผมนะ "
" คุณจะต้องชอบแน่ "
" เพราะผมจะเป็นไกด์พาคุณไปเที่ยวเอง " เขายิ้ม


" ผมไว้ใจคุณได้ใช่มั้ยคุณหมอ "


" แน่นอนสิครับคุณ .. "
" เอ้อ .. ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนะ "


" เรียกผมว่า " บรู๊ค " ละกัน "


" อ้าว "
" ทำไมไม่บอกชื่อจริงคุณมาละครับ "


" ไม่บอกดีกว่า ถ้าเกิดผมทำอะไรฮาๆขึ้นมา เดี๋ยวคุณเอาผมไปเม้าท์ได้ " ผมเคี้ยวข้าวไปเงยหน้าไปตอบเขาไป


" ปัดโถ่ เรื่องแค่นี้เอง "
" ก็ได้ๆ คุณบรู๊ค "
" และผมชื่อ .. "


" ไม่ต้องๆ เดี๋ยวจะผมเรียกคุณว่าหมอหมาแหละ จะได้แฟร์ๆ "


" กวนมึงโฮปะเนี่ย "
" ยินดีที่ไม่รู้จัก "


เราทั้งสองมองหน้ากันแล้วหัวเราะ


ใครจะไปคิดว่า
การคุยกับคนแปลกหน้าจะรู้สึกดีขนาดนี้
ขอบคุณนะที่ทำให้หายเบื่อ




" ไป "
" รถผมจอดอยู่หน้าร้าน "
" เดี๋ยวผมช่วยขนของไปขึ้นรถ"


อ๋อ
ลืมบอกไปน่ะ
ผมแบล็คแพ็กมาด้วย




" คุณมีที่ไหนอยากไปมั้ย "
" ห้าง , แลนด์มาร์คอะไรพวกนี้มั้ย ? "


" ไหนคุณหมอบอกว่าจะเป็นไกด์ไง "
" คุณหมอต้องทำให้ผมเซอร์ไพร์สสิ "


เขาหัวเราะ


" ได้ครับ "
" เดี๋ยวถึงบ้านเอาของไปเก็บก่อน แล้วผมจะพาไปที่ๆนึง "




พึ่บ


อ่าาา


" ผมวางสัมภาระคุณไว้ให้ตรงนี้นะ
อยู่ข้างๆเตียงนั่นแหละ "


บ้านของคุณหมอไม่ได้กว้างขวางมากมายใหญ่โตอะไรเหมือนที่คิด


เป็นบ้านที่ถูกออกแบบมาให้มองแล้วรู้สึกว่ามันสร้างขึ้นมาอย่างเรียบง่าย โทนอบอุ่น บวกกับแสงแดงที่ส่องเข้ามาในบ้านกับต้นไม้ที่ปลูกไว้หน้าบ้าน


สดชื่อจังนะ


ภายในตัวบ้าน
มีห้องอยู่ 7 ห้อง
ห้องน้ำ 3 ( ในตัว 2 ข้างนอก 1 )
ห้องครัว 1
ห้องนั่งเล่น 1
ห้องนอน 2


และสัมภาระของผมอยู่ห้องที่สอง




" เอาละ "
" คุณพร้อมรึยังคุณบรู๊ค "


" แน่นอนคุณหมอ "
" ผมพร้อมแล้ว "




..






เราใช้เวลาในการเดินทางทั้งหมด 40 นาที
กว่าจะฟ่าฟันดงรถติดมาถึงจุดหมายปลายทางได้


สถานที่ที่คุณไกด์พามา
ดูเหมือนจะเป็นแลนด์มาร์คหรือศูนย์การค้าอะไรซักอย่าง
ใหญ่เหมือนกันนะ


เป็นทางให้เดินยาว
มีร้านค้าต่างๆตั้งอยู่ข้างๆ
อาหารบ้าง
เสื้อผ้าบ้าง
Accessories ต่างๆ
มีกำไรมือที่ผมชอบมากขายอยู่ด้วย
พวกของ handmade ต่างๆ
พร้อมกับมุมอาร์ตไว้ให้ถ่ายรูปเล่น
ว้าวววววววว




" ประทับใจมั้ย "
" ผมคิดว่าคุณน่าจะชอบ "




" มันดีเลยละคุณ "
" ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้วนะ "
" ตั้งแต่เรียนจบมาก็ทำแต่งานอย่างเดียว "
" ไม่ค่อยได้ออกมาทำอะไรแบบนี้หรอก "
" วันๆก็เอาแต่ถ่ายรูปกับนั่งแต่งรูปขาย "
" แป๊บๆก็หมดวันแล่ว "


" ชีวิตที่น่าสงสาร " เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ


" นี่คุณ "
" มันไม่ตลกนะเว้ย "
" คนทำมาหากินเลี้ยงตัวเองก็ต้องแบบนี้แหละ " เริ่มทำหน้าฉุน


" โอเคๆ "
" ผมขอโทษ "
" ผมไม่ได้มีเจตนาจะดูถูกคุณนะ "
" ที่ผมหัวเราะเพราะมองหน้าคุณเวลาคุณพูดต่างหากละ "


ห่ะ ?
มองหน้าผมเนี่ยนะ ..


" มันน่าตลกตรงไหนมิทราบ " ทำหน้ามุ่ยหลับตาแล้วเดินหนี


ผู้ชายเสียงทุ้มพอเห็นเพื่อนใหม่เริ่มงอนก็เริ่มวิ่งตามมาง้อทันที


" ผมขอโทษ "
" ไม่งอนนะ "


" ผมไม่ได้งอนคุณซะหน่อย " งอนนั่นแหละ โกหกทำไมวะ ..


" เอางี้ "
" หลังจากเราเที่ยวกันเสร็จ "
" ตอนเย็นผมจะพาไปเลี้ยวข้าว "


โอ้
ข้อเสนอน่าสนใจวะ
แต่


" ไม่ได้หรอกคุณ ผมมารบกวนคุณทั้งวันแล่ว "
" ให้ผมเลี้ยงนะ "


" ไม่ได้ดิคุณ "
" ผมเป็นเจ้าถิ่นนะ ต้องเลี้ยงดิ "


" ไม่ได้ดิ ผมมารบกวนคุณน... "


เราสองคนเถียงกันอยู่แบบนั้น
จนได้ข้อสรุปว่า


" คนละครึ่งละกัน " เขาตอบ


" โอเค "
" ตามนั้น "
" ไป "
" เดิน "
" พาผมเที่ยวเลย "


" นี่ๆคุณ ผมจะแนะนำร้านนี้ "
" เป็นร้านของ handmade งานละเอียดอย่างดีเลยนะคุณ "
" ชอบถ่ายรูปแบบคุณคงจะชอบอะไรแบบนี้บ้างแหละ "


" รู้ดีจริงนะหมอ " ผมยิ้ม
" โห่ววววววว คุณ "
" ดูชิ้นนั่นดิ "
" ดีต่อใจเนอะ "
" โห่วววววว "
มันคือสร้อยข้อมือหนัง แนววินเทจสีน้ำตาล ที่สามารถสลักชื่อได้
แล้วยังมี Accessories น่ารักๆ ห้อยอยู่ใต้สร้อยด้วย


" อยากได้หรอ " เขาถามผม


" แหม จ้องขนาดนี้ไม่อยากได้มั้งคุณ "


" เอามั้ย เดี๋ยวผมซื้อให้ "


" เห้ยบ้า ของผมผมซื้อเองดิ "
" พี่ครับ อันนี้ราคาเท่าไหร่ "


" 200 ค่ะ "


" ครับ "
" นี่ครั.."


ฟึ่บ


" นี่ 200 ครับ " เขาชิงจ่ายตังค์ตัดหน้าผม


เอ๊ะ ไอ้หมอ
ทำตัวป๋าหรอวะ // เริ่มมีน้ำหู


" เห้ย "
" คุณจ่ายแทนผมทำไมเนี่ย " ลมออกหู


" หน่าา "
" ก็ผมอยากซื้อให้ "
" เอาไว้เป็นของขวัญที่เรารู้จักกันไง "


" งั้นผมจะซื้อให้คุณด้วยอีกอัน "
" จะได้เจ๊ากัน "


" เห้ย ไม่เอาคุณ ผมซื้อให้คุณคนเดียวแหละโอเคแล้ว "


" ไปเลือกมาเดี๋ยวนี้ " ผมทำหน้าจริงจัง


" .. ก็ได้ครับ คุณบรู๊ค "


" เอ่อ .. "
" ขอโทษนะคะ รบกวนช่วยเขียนชื่อที่จะสลักลงในสร้อยด้วยคะ ( ทำสีหน้ากังวล ) " สาวหน้าใสเจ้าของร้านที่ยืนมองพวกเรารบกันอยู่นานแล้ว


" อ๋อ "
" ได้ครับ " เขาตอบ หมอหมานั่นแหละ




เราทั้งสองได้กระดาษสีเหลี่ยมแผ่นเล็กๆมาคนละใบ


" คุณจะสลักคำว่าอะไร " เขาถาม


" เดี๋ยวเสร็จแล้วคุณก็รู้เองน่า " ผมตอบ


" โห่ อะไรว้าา "
" ไม่ถามก็ได้ "
" แต่ผมจะสลักคำว่า Brook ละกัน "


" อ้าว ทำไมต้องเป็นชื่อผมละ " ผมถาม


" จะได้จำได้ไง ว่าของชิ้นนี้ผมซื้อมันกับคุณ " เขายิ้ม


" ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งหมอ ชอบอะไรก็สลักอันนั้นแหละ "


" ผมชอบชื่อนี้แหละ ดีแล้ว "


" งั้นตามใจ "




" นี่ครับพี่ " ผมยื่นกระดาษสองแผ่นเล็กให้กับเจ้าของร้าน


" รอสักครู่นะคะ "


" ครับบ " เราสองคนตอบพร้อมกัน


" เออนี่คุณ "
" เราจะไปทานข้าวไหนกันน่ะ ? " ผมถาม


" คุณอยากกินอะไรละครับ "
" อยากกินแบบไหน ผมพาไปได้หมด "

[hip]

" คุณแน่ใจน่ะ "
" ถ้าผมเลือกแล้วจะพาผมไป "


คุณหมอเสียงทุ้มร่างสูงใช้เวลาครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย
ก่อนจะตอบประโยคที่ว่า


" ได้ครับ "
" แต่ไม่เอาแบบ ไปนั่งกินชิลล์บนตึกที่ยังไม่สร้างไม่เสร็จสูงนะครับ "


" เห้ยยย "
" ทำไมคุณรู้ว่าผมอยากไป " ทำหน้าตาจริงจัง


เขาทำหน้าอึ้งไปชั่วขณะ
สตั้นไปเลยสัก 3 วิ
.
.
.


" 55555555555555555555555555555 "
" ผมล้อเล่นน่ะคุณ "
" คุณกลัวความสูงใช่ม่าา ? "


" โห่ อย่าเล่นแบบนี้ดิคุณ "
" ผมนึกว่าผมต้องไปจริงๆแล้วน่ะเนี่ย "


" ( ผมยิ้ม ) โอ๋ ขอโทษ "
" ล้อเล่นน่ะ "
" ผมอยากย่างบาร์บีคิวกินตรงสวนหน้าบ้านคุณ "
" แล้วก็นั่งดูดาวบนฟ้ากับคุณสองคน "




สีหน้าของเขาดูแปลกใจเล็กน้อย
แต่ก็ตอบ


" โอเค " แน่นอน เขายิ้ม


" งั้นเรารีบไปซื้อวัตถุดิบกันมั้ย เดี๋ยวเรื่องเดินโอกาสหน้าผมจะพามาใหม่ "
" ตอนนี้ก็ห้าโมงครึ่งแล้วคุณ ผมกลัวมันจะค่ำไป "


" ได้เลยครับพี่หมอ "
" พี่หมอนำทางไปเลย "


" ได้ครับ น้องบรู๊ค "
" ตามพี่หมอมาทางนี้น่ะครับ "


" เดี๋ยวค่ะๆ " เจ้าของร้านวิ่งหน้าตั้งมานู้นแล่ว
" สร้อยข้อมือค่ะ สร้อยข้อมือ "


เราสองคนหันมาสบตาแล้วหัวเราะไปพร้อมกัน


" ขอบคุณมากๆครับ " ผมตอบแม่ค้า


" อ่ะนี่ ของคุณ "
" ส่วนชื้นนี้ของผม "


" คุณจะใส่มันข้างไหน " เขาถาม


" ข้างซ้าย "


" งั้นผมจะใส่ขวา " อ้าว อะไรของหมอเนี่ย
" ไหน ของคุณสลักคำว่าอะไร "


" veterinary dog " ผมยื่นไปให้เขาดู พร้อมกับยิ้มกว้าง
" ไงละ คิดไม่ถึงละสิ " ผมหัวเราะ


เขาทำหน้านิ่ง


" อ้าว "
" คุณไม่ชอบหรอ ? "
" ผมแค่อยากทำเหมือนที่คุณพูดไง จะได้จำได้ไงว่าของชิ้นนี้ผมซื้อมันมาพร้อมกับคุณ "


" คุณทำให้ผมอยากร้องไห้ " เขาตอบ


" อ้าว ทำไมละ "
" มันเป็นเรื่องน่ายินดีออก "


เขายิ้ม แล้วใช้มือเรียวยาวจับมือผมให้เดินตามเขาไปที่เทสโก้โลตัส ที่ตั้งอยู่ไม่ห่างจากที่นี่มาก


" ไม่ถือใช่มั้ย "
" เพื่อนกันจับมือกันเดินสักวัน คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง " เขาพูดขึ้นมาระหว่างเรากำลังเดินเข้าไปที่โลตัส


" ผมไม่ถือหรอก "
" เราไม่รู้จักกันหนิ เราจะทำอะไรก็ได้ "


เขาหันกลับมายิ้มให้กับผม
แต่รอยยิ้มครั้งนี้ดูเจื่อนลง


" เอาละ "
" เอาแบบนี้นะ ผมจะไปเลือกผัก "
" ส่วนคุณไปเลือกหมูกับไก่และเครื่องเคียงนะ " เขาบอกแบบนั้น




...




" ทั้งหมด 1200 บาท ครับ " แคชเชียร์หนุ่มที่ดูจะแอบสาวททำหน้าที่บอกราคาสิ้นค้าทั้งหมดที่ผมกับหมอซื้อไป




" งั้นคนละ 600 น่ะคุณ "


" ครับ "
" เอานี่ 600 "


" โอเค "
" นี่ครับ 1200 " ผมยื่นเงินไปให้พนักงานแคชเชียร์


" ไป ยกของใส่รถเข็นแล้วกลับรถกัน " เขาบอก




แฝ่บแฝ่บแฝ่บบรืน ..


ปึบ ( เสียงปิดประตูรถ )


" พอเราถึงบ้านแล้ว "
" ผมจะล้างผักกับตั้งเตา ส่วนคุณดูแลเรื่องหมูกับเครื่องปรุงไปนะ "


" ค้าบบบบ " เป็นผู้ชายที่ชอบสั่งสินะ ( แอบคิดในใจ )


" ว่าแต่วันนี้วันที่เท่าไหร่แล้วนะ " ผมถาม


" 24 ธันวา " เขาตอบ


" เห้ย "
" งั้นวันนี้ก็คริสมาสต์อีฟอะดิ "


" ก็ใช่น่ะสิ "
" ไปอยู่ไหนมาเนี่ย ถึงไม่รู้วันรู้คืน "


" ก็จับโทรศัพท์แบบไม่ดูวันเวลาเลยนี่น่า เช็คแค่เฟสบุ๊คกับเปิดเพลงฟังแค่นั้น "


" คงชอบฟังเพลงมากเลยสินะ คุณน่ะ " เขาถาม


" ก็นะ ติดเลยแหละ "
" ก็มีเพลงนี่แหละที่เป็นเพื่อน "
" เพื่อนจริงๆไม่ค่อยมีหรอก "
" แต่ก่อนอะมีเยอะ แต่พอทำงานแล้ว ก็ลดลงไปเรื่อยๆจนเหมือนเหลือตัวคนเดียวเลยแหละ "


" อืม "
" ผมเข้าใจ "
" คุณไม่เหงาหรอ เวลาที่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียว "


" เรียกว่าชินดีกว่านะ "
" แต่มันก็สะดวกดีหนิ ไม่ต้องรอใคร "


" ติดนิสัยทำอะไรคนเดียวจนได้สินะ "


" แหม ทำมาเป็นรู้ดีอีกละคุณอะ "
" อืม ก็ใช่แหละ "
" ทำอะไรคนเดียวก็สบายดีเหมือนกัน "
" แล้วคุณอะ โดดงานบ่ายมาแบบนี้ ไม่โดนว่าหรอ "


" ผมสายชิลล์ ไม่เป็นไรหรอกน่า "
" เดี๋ยวค่อยกลับไปให้เค้าด่าทีเดียวพรุ่งนี้ " เขาหัวเราะ


" เอ้อนี่ ตอนเย็นไม่ชวนแฟนคุณมากินด้วยละ "
" ขอโทษนะ พอดีผมเห็นรูปที่คุณยืนคู่กันกับแฟนคุณตั้งอยู่บนโต๊ะในบ้านน่ะ "
" คิดว่าน่าจะเป็นรูปสมัยมอปลายน่ะ "
" เห็นกอดคอกันเลยคิดว่าคงจะเป็นแฟนคบกันมาตั้งแต่สมัยมอปลายละมั้ง "


" อ๋อ "
" นั่นเพื่อนรักผมครับ เธอเสียแล้ว "


" ขอโทษนะคุณ ผมไม่น่าถามเลย "


" ไม่เป็นไรครับ "
" เธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมสนิทที่สุดแล้ว "
" บ้านเราอยู่ข้างกัน "
" ตอนเด็กๆเล่นด้วยกันบ่อยๆ "
" ตอนโตขึ้นมาเลยสนิทกันมาก "
" นี่มีครั้งนึง เค้าเคยไปจีบเพื่อนคณะเดียวกันกับเค้าให้ผมด้วยครั้งนึง "


" น่ารักจังเนอะ "
" แล้วคุณจีบติดมั้ย คนๆนั้นน่ะ " ผมถาม


" เค้าทำแต่งานน่ะ "
" ไม่ค่อยสนใจโลกหรอก "
" เค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกำลังจีบเค้าอยู่ "
" ผมก็เลยแห้วไป "


" อ้าว ไม่เป็นไร ไม่เศร้านะๆ " ผมเอื้อมมือไปตบไหล่หมอหมาที่ทำหน้าหงิกเป็นไอ้ตูดหมึก
" โอ้เย้ ถึงบ้านแล้ว "
" เดี๋ยวผมลงไปเปิดประตูรั้วให้นะ "


ปึ้บ ! ( เสียงปิดประตูรถ )




..



" นี่คุณ "
" คุณบรู๊ค "


" ห่ะ "
" ว่าไงครับ "


" ผมเตรียมเตาเสร็จแล้ว "
" ขอไปอาบน้ำก่อนนะ "


ผมที่สวมผ้ากันเปื้อนสีเหลืองอดที่จะหัวเราะไม่ได้
เมื่อเดินออกมาจากในครัว
แล้วเห็นหน้าหมอหน้าที่ดำปรี่ขนาดนั้น


" 5555555555555555555 "
" ไปทำอะไรให้หน้าดำขนาดนั้นคุณ "


" มีข้อผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อยนะคุณ " เขาตอบ


" 555555555555555555555 "
" มานี่มา เดี๋ยวผมเช็ดออกให้ "


ขณะที่เช็ดหน้าให้หมอหมาอยู่
ก็นึกคิดมาได้ว่า
เหมือนเคยเห็นผู้ชายคนนี้ที่ไหนมาก่อนมั้ยนะ
รูปตาเรียวยาว กลมโตกำลังพอดี
แต่ตอนนั้นที่จำได้คนนั้นเค้าใส่แว่นนี่หว่า
ไม่ใช่หรอกมั้ง


เราสองคนจ้องตากันอยู่นาน
เป็นผมที่ผลักตัวออกก่อน


" เสร็จแล้ว "
" ไปอาบน้ำได้แล้วไป "
" เดี๋ยวผมเสียบเครื่องบาร์บีคิวรอ "


" ได้ค้าบบ " เขายิ้ม


ยิ้มทำไมนักหนาวะ ..




" มาแล้ววว "
" ผมมาแล้ว "


" กลิ่นตัวหอมเชียวนะหมอ " ผมแซว


แต่เขายิ้มตอบกลับมาเพียงแค่นั้น


" ไปปิ้งบาร์บีคิวเลยคุณ ผมจะไปอาบน้ำบ้าง "


ยิ้มกรุ้มกริ่มแบบนั้นคืออะไรวะ
ใจเต้นแรงแปลกๆ
ทำหน้าหล่อทำไมเนี่ย




.. ลมหนาวตอนค่ำๆผสมกับแสงไฟจากโคมไฟที่หมอหมาติดไว้ตามบ้านในจุดต่างๆ ให้บรรยากาศอบอุ่นแบบแปลกๆ


แต่ชอบจัง ..


หมอหมาทำหน้าหล่อพร้อมกับถือไวน์แดงที่แอบไปซื้อมาไว้ตอนไหนก็ไม่รู้ออกมาจากบ้าน


ถ้ามีเพลงด้วย
คงโรแมนติกน่าดูเลยเนอะ


เขินทำไมวะเนี่ย ! ..


" นั่งยิ้มอะไรอยู่คนเดียวครับ " เขาถาม


" กำลังคิดอยู่ว่า ในชีวิตผมมันจะมีวันแบบนี้อยู่จริงๆหรอ "


" มีสิ "
" มันจะเป็นแบบนี้ทุกวันถ้า .. "


" หู้ววววววว ตะกี้คุณเห็นมั้ย "
" เมื่อกี้ "
" ดาวตกกกก "
" มันผ่านไปเร็วมากเลย ฟิ้วๆ " ผมใช้นิ้วชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อบอกตำแหน่งดาวตกที่ผ่านไปให้หมอหมาดู


" ตะกี้ คุณพูดว่าอะไรนะ "
" ผมไม่ทันได้ฟัง " ผมถาม


" เปล่านะ ผมไม่ได้อะไร " เขาตอบ


" นี่ คุณไม่เหงาหรอ ต้องอยู่บ้านคนเดียวทุกวันเนี่ย "
" ไม่หาแฟนมาอยู่เป็นเพื่อนละ ? หือ ? "


" ผมกำลังรอใครบางคนอยู่ "


" งั้นหรอ "
ผมยิ้ม
" ขอให้คุณเจอกับเค้าเร็วๆนี้ละกันนะ "
" คุณเป็นคนดี ผมว่าเค้าต้องชอบคุณมากๆแน่เลยละ "


" คุณคิดแบบนั้นหรอ "


" อื้ม "
" ก็คุณให้ที่พัก แถมยังพาไปเที่ยวอีก เป็นใครจะไม่ชอบ "


" งั้นคุณ .. "


" หู้วววว คุณๆ ! "
" มันมาอีกแล้ว คราวนี้เยอะเลย "


" ห่ะ ? "


" ดาวตกไง "
" รีบอธิษฐานก่อนมันจะหมดเร็ว "


" คุณเชื่อเรื่องแบบนั้นด้วยหรอ "


" เชื่อดิ "
" เร็วดิ้คุณ ! รีบขอ "


" ค้าบๆ "




" เย้ "
" ขอให้มันเป็นจริงด้วยเถิด "


" คุณขอว่าอะไร "


" ผมขอให้คุณเจอกับคนๆนั้นของคุณเร็วๆ "
" แล้วคุณละ ? "


" ผมขอให้คุณมีความสุขกับสิ่งที่คุณกำลังจะทำต่อไป " สีหน้าของหมอหมาดูแตกต่างออกไปจากเมื่อครู่ หมายความว่ายังไงนะ สีหน้าแบบนี้ เหมือนสีหน้าของคนที่ ..


" ขอบคุณนะ " ผมตอบเขาไปแบบนั้น


" มา จิบไวน์กันดีกว่า "


หมอหมาบรรจงรินไวน์ใส่แก้วทรงสูงปากกว้างให้กับผมแล้วจึงเปลี่ยนไปรินให้กลับตัวเอง


ชนนนนน


ตึ่ง


เย้


อึกอึก


" ฮื้มมมมมมมม "
" ไวน์กลิ่นหอมอร่อยมากเลยอะคุณ "


" ใช่มั้ยละ "
" ผมเก็บไว้มาหลายปีแล้ว ถือโอกาสเปิดมันวันนี้ซะเลย "


" ขอบคุณหมอมากๆเลยนะ วันนี้ " ผมบอก
" หมอช่วยคนแบบนี้ตลอดเลยหรอ " ผมถาม


" เปล่าหรอก .. "
" แค่กับบางคนน่ะ "


" ดีแล้ว "
" คุณช่วยทุกคนไม่ได้หรอก "
" ถ้าคุณช่วยหมดทุกคน คุณก็ไม่มีความสุขพอดี "
" มีเวลาให้ตัวเองแบบนี้แหละดีแล้ว "


" ผมเหงา .. "


" อืม "
" ใครๆก็เหงา "


สายลมหนาวเย็นอ่อนๆพลัดมาจากทางไหนไม่รู้ ให้ความรู้สึกเย็นสบายบอกไม่ถูก ..


" เมาแล้วหรอคุณ " ผมถาม


" นิดหน่อย " เขาตอบ


" ตาหวานเชียวนะ "


เขาทำเพียงแค่มองมาแล้วยิ้มตอบ


ผ่านไปหลายนาทีแล้ว
เขาก็ยังจ้องอยู่แบบนั้น


" นี่คุณ "
" เป็นไรรึเปล่า "
" ทำไมจ้องแต่ผมแบบนั้นละ "


" ขอผมมองคุณอีกหน่อย "
" พรุ่งนี้คุณก็จะไม่อยู่แล้ว " เขาบอก


" ถึงกับต้องเพ้อเลยหรอ "
" ผมไม่ใช่คนๆนั้นของคุณนะ "
" แต่ก็ใช่ที่ว่าพรุ่งนี้ผมก็ต้องไปแล้ว "


" แล้วปีใหม่คุณจะทำยังไง "
" ใครเขาพาเดินทางคนเดียวช่วงปีใหม่ห่ะ ? " เขาถาม


" นั่นน่ะสิ "
" คิดว่าถ้าถึงวันที่ 31 ธันวาจริงๆ ผมไปหยุดอยู่ตรงไหน คงฉลองอยู่ที่นั่น "
" เหมือนวันนี้ ที่ผมนั่งกินข้าวกับคุณที่นี่ไง " ผมยิ้ม


เขายิ้มตอบ


" คุณจะคิดถึงผมมั้ย " เขาถาม


" แน่นอนสิคุณ "
" คุณจะเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของผมอย่างนึงเลยละคุณหมอ " ผมตอบ


เขายิ้มอีกแล้ว
แววตาเศร้าโศกแบบนั้นหมายความว่ายังไงกันนะ ..


" คุณดูง่วงมากเลยนะคุณหมอ "
" เข้าไปนอนก่อนมั้ย "
" เดี๋ยวตรงนี้ผมเคลียเอง "


" ผมไหว "
" ให้ผมอยู่กับคุณอีกสักแปปเถอะนะ " เขาตอบ


คุณไหวจริงๆใช่มั้ยคุณหมอ ..


" งั้นมาชนกับผมอีกแก้วละกัน " ผมตอบ


ชนนนนนนน


เป๊งงงงง ..


รอบนี้ชนแก้วแรงแฮะ..


อึกอึกอึก ..


" ผมมีความสุขมากเลยนะวันนี้ " เขาพูด


" ผมก็มีความสุขเหมือนกัน " หันหน้าไปหาหมอหมาแล้วยิ้ม
" แต่หมอดูไม่ไหวแล้วนะครับ หลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวผมปลุก "


" อือออื้มม ... " โห่ กลายเป็นพูดไม่รู้เรื่องแล้วเว้ย
" คออ่อนก็น่าจะบอกกันก่อน "
" โถ่เอ้ย "




...


เช้าวันใหม่มาถึงแล้ว ใกล้หมดเวลาแห่งความสุขแล้วละ ..




" อือออออออ " หมอหมายืดเส้น ยืดสาย


" อ้าว ตื่นแล้วหรอคุณ "
" ผมทำน้ำพริกอ่องไว้ให้คุณด้วยนะ "
" วางอยู่บนโต๊ะนู้นแหน่ะ "


" เมื่อคืนผมเข้ามานอนที่ห้องได้ยังไง "
" คุณแบกผมมาหรอ "


แสดงว่าจำอะไรไม่ได้เลยสินะ
ดีแล้วละ ..


" ใช่เส้ "
" ผมนี่แหละแบกคุณเข้ามา "
" ตัวหนักเป็นบ้า "
" ไป ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก "


" นี่กี่โมงแล้ว "


" 8 โมงแล้ว "


" เชี้ยยยย "
" ผมต้องโดนด่าเละแน่ๆไหนจะเมื่อวานอีก "


" 5555555555555555 "
" สู้เค้านะ ทาเคชิ "


" ชิไรเล่า "
" ผมไปอาบน้ำแล้วนะ แล้วเดี๋ยวไปกินอาหารที่คุณทำไว้ "




ร่างสูงใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวไม่นาน
ก็โผล่หน้าออกมากับเสื้อคุมสีขาวฟ้าอ่อนๆ
พร้อมกับยื่นเน็กไทค์มาที่ผม


" ผูกให้หน่อย "


" อ้าว ทำไมไม่ผูกเองวะ "


" เออน่า ผูกให้หน่อย "
" ผมขออะไรก็ทำให้ผมหน่อยนะ "


" เออๆ ก็ได้ "


" น่ารักมากน้องบรู๊ค "


" ไม่ต้องเลย ขี้เกียจก็บอกขี้เกียจ "


" แฮะๆ " เขาตอบ


" อื้อ เดี๋ยวผมขอติดรถคุณไปลงสถานนีรถไฟได้มั้ย "
" ผมไม่รู้จักทาง จะไปเองก็กลัวจะหลง "


" ได้ครับ "
" ผมจะไปส่งคุณก่อนแล้วค่อยเข้าไปทำงาน "
" ไหนๆวันนี้ก็สายแล้ว " เขายิ้ม


" ขอบคุณมากๆเลยนะ " ผมตอบ


" ได้เสมอ "




เราสองคนมาถึงสถานีรถไฟ หลังจาก 30 นาทีที่ผ่านมา




" คุณไม่อยากอยู่ต่ออีกสักสองสามวันหรอ " เขาถามขณะที่ผมกำลังซื้อตั๋วรถไฟ


" ไม่ดีกว่า ผมไม่อยากรบกวนคุณกว่านี้ "


" คุณไม่ได้รบกวนผมสักหน่อย "


" ฮึม " ผมยิ้ม และเดินขึ้นไปบนรถไฟวางสัมภาระไว้ที่วางของข้างบนที่นั่งพร้อมโผล่หน้าออกมาจากช่องหน้าต่าง เพื่อบอกกับผู้ชายที่ยื่นนิ่งอยู่ข้างล่างตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
" ไว้โอกาสหน้า ถ้าเราบังเอิญเจอกันอีก ผมจะเรียกคุณว่าหมอหมานะ จำเสียงและชื่อของผมไว้ให้ดีๆละ "


" ผมไม่มีทางลืมคุณอยู่แล้ว คุณบรู๊ค "


" ผมก็จะไม่ลืมคุณ หมอหมา "


เขายิ้มแล้วปล่อยโฮกลางสถานีรถไฟ .. และตะโกนบอกผมว่า




" ผมจะคิดถึงคุณนะ ! "
" มันมีความสุขมากๆตอนที่ได้อยู่กับคุณ ! "


น้ำตาของเขายังไหลลงมาจากดวงตาเรียวยาวกลมโตอย่างต่อเนื่อง


คุณทำให้ผมอยากร้องไห้คุณรู้มั้ยหมอหมา
ผมก็จะคิดถึงคุณ ..


ปู๊นปู๊นนนนน ..
ชึกชักชึกชัก


" ขณะนี้สถานีรถไฟจังหวัดxxxกำลังจะเดินทางไปยังสถานีxxx "
" ผู้โดยสารโปรด .. "


ถึงเวลาต้องบอกลาแล้วสินะ ..


" คุณบรู๊ค " เสียงทุ้มของชายร่างสูงตะโกนขึ้นมาบนรถไฟ


" ห่ะ ? "


" สร้อยข้อมือ "
" ผมขอร้องได้มั้ย ห้ามถอดมันนะ "


" อื้มมมมม ผมจะไม่ถอดหรอก " ผมตะโกนกลับไป
" คุณหมอ ถึงเวลาที่ผมจะต้องไปแล้ว "
" ถ้าเป็นไปได้ ขอให้เราบังเอิญเจอกันอีกครั้งหน้านะ "
" ยินดีที่ไม่รู้จักกกก "




...




รถไฟเคลื่อนขบวนออกจากสถานนีอย่างช้าๆ
ผมคนนี้รู้สึกเหมือนกันจะสูญเสียสิ่งสำคัญบางอย่างไป




คุณจำผมไม่ได้จริงๆหรอ ..




การเจอกับบรู๊คไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ผมเจอเขามาก่อนหน้านั่น
เมื่อ 4 ปีที่แล้ว


ไม่มีใครรู้ชื่อที่เป็นชื่อจริงๆของบรู๊คสักคน
เขาใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า " บรู๊ค "


บรู๊คเรียนคณะนิเทศศาสตร์สาขาภาพยนตร์ แต่ว่าไม่รู้ทำไมถึงจบออกมาทำงานเป็นช่างภาพอิสระ
ไม่ค่อยมีเวลาว่างมาสนใจอย่างอื่นเหมือนคณะแพทย์ของผม


เราเจอกันครั้งแรกตอนที่บรู๊คต้องเล่นเป็นผู้หญิงตอนที่ถ่ายหนังสั้นของมหาลัยไปประกวดเพราะตอนนั้นบรู๊คไว้ผมยาว แล้วก็หน้าหวาน
เพื่อนรักของผม " ว่าน " เธอก็เป็นหนึ่งในนักแสดงของกองนั้น เธอวานให้ผมเข้ามาช่วยงานในกองของบรุ๊ค


ผมคือผู้ชายร่างสูง ใส่แว่นในวันนั้น


( ลุ๊คเนิร์ดๆแบบนั้น บรู๊คไม่มีทางจำผมได้หรอก )


" ขอโทษครับคุณ .. "


" สพลครับ ผมสพล "


" อ๋อ "
" ผมบรู๊คนะครับ "
" คุณช่วยมาเล่นเป็นพระเอกให้หนังสั้นเราได้มั้ยครับ "
" รับรองไม่มีเหนื่อย แค่แสดงเฉยๆครับ "
" สวัสดิการเรามีให้พร้อม "
" นะครับ เล่นให้พวกเราได้มั้ย "
" พระเอกอีกคนเค้าติดสอบมาเล่นให้ไม่ได้น่ะครับ "


นี่เดินมาขอกับตัวเองเลยหรอ
เพื่องานต้องขนาดนี้เลยหรอ ..




" ไม่นานใช่มั้ยครับ " ผมถาม


" ไม่นานหรอกครับ " บรู๊คยิ้ม


รอยยิ้มที่สดใสในตอนนั้นกับตอนนี้ยังเหมือนเดิมเลยนะ




หลังจากเราถ่ายงานเสร็จ
ผมก็คอยตามดูบรู๊คตลอด
ผมไม่ใช่สต็อกเกอร์น่ะ
และผมก็ไม่ใช่เกย์ด้วย


ผมเคยชอบผู้หญิง


แต่กับผู้ชายคนนี้ต่างออกไป
มันโหยหา
ผมชอบเวลาที่มองหน้าบรู๊ค
ตอนเวลาเขาทำงาน
ตอนเวลาที่กำลังแสดงต่อหน้ากล้อง
เวลายิ้ม
เวลาคุย


โลกมันดูสว่างสดใสไปหมดเลย


ผมพยายามที่จะลองเข้าไปจีบ
แต่กลับไม่สามารถเข้าถึงได้
เวลาบรู๊คตั้งใจทำอะไรสักอย่าง
สิ่งรอบตัวจะไม่มีปฎิกิริยาอะไรกับบรู๊คเลย
เหมือนโลกนั้นมีแค่บรู๊คคนเดียว
คนที่เวลาที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่างแล้ว
ต้องทำให้สำเร็จ


และเราทั้งสองก็แยกย้ายจากกันไปคนละทิศคนละทาง


นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมไม่รั้งบรู๊คไว้
ผมถึงต้องเสียเขาไปเป็นครั้งที่สอง ..


ผมดีใจมากกับการกลับมาเจอกันครั้งนี้ของผมกับบรู๊ค
ผมไม่เคยลืมบรู๊คได้เลย
เห็นครั้งแรกก็รู้แล้ว
ว่าเป็นบรู๊ค
บรู๊คแน่ๆ


คนที่เดินลงมาจากรถสายของลุงคนนั้น


คนที่ดูเหมือนไม่เคยมาที่นี้มาก่อนเลย


คนที่ตามหาร้านอาหารตามสั่ง


คนที่ผมอยากจะเห็นหน้าชัดๆให้ได้


คนที่ผมคิดถึงที่สุด




“ ป้าค๊าบบบบบบ ”
“ เอากะเพราหมูกรอบไข่เจียว ที่นึงครับ ”
“ ขอด่วนๆเลยนะ ”
“ ผมหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว ”

' Cause baby you look happier, you do
My friends told me one day I’ll feel it too
And until then I’ll smile to hide the truth
But I know I was happier with you ..

( Happier – Ed Sheeran )

...




ชึกชักๆ
รถไฟออกจากสถานีได้สักพักแล้ว
รู้สึกผูกพันกับหมอหมาคนนั้นแปลกๆแฮะ ( ยิ้ม )


อยากเจอกันอีกสักครั้ง ..




- เมื่อคืน -


" นี่ๆ หมอ ตื่นได้แล่ว "
" อากาศมันหนาว เข้าไปนอนข้างในไป "


" ไม่เอา ผมจะนอนกับคุณ " เขาตอบ


" ฮือ " ผมถอนหายใจ
" ก็ได้ ผมจะพาคุณไปส่งที่ห้องแล้วก็จะรอจนกว่าคุณจะหลับค่อยออกมานอนที่ห้องตัวเอง
โอเคมั้ย ? ตอบแทนที่คุณให้ที่พักผมแล้วกัน "
" แต่ขอผมเก็บของเสร็จก่อนนะ คุณรออยู่ตรงนี้สักพัก " ผมใช้เสื้อกันหนาวที่ผมสวมมันออกมาด้วยคุมไว้บนตัวเขา

" รีบมานะ ผมเหงา "


เมาแล้วเพ้อเจ้อแบบนี้ตลอดมั้ยเนี่ย .. ?




" อื้อออออ "
" ทำไมตัวหนักงี้ว้าาาา "
" เห้ย ถึงสักที " ผมถอนหายใจ


" อื้อออ "
" อย่าทิ้งผมไปอีกนะ "


" เพ้ออะไรของหมอเนี่ย ไหนบอกไม่เคยมีแฟน ? " ผมมองหน้าคนเมา แล้วหัวเราะ
" อืม .. ตอนนอนหลับหมอเหมือนเด็กไร้เดียงสาเลยนะ "


ไม่รู้ว่ามือไม้ของตัวเองมันยื่นไปสัมผัสที่แก้มของหมอตั้งแต่เมื่อไหร่
รูปคลำไปมาอย่างอ่อนโยน
ค่อยๆลูบหัวกล่อมให้ชายร่างสูงนั่นนอนหลับ


ว่าแต่
นั่นมันอะไรน่ะ ..


ทำไมถึงมาวางรูปถ่ายตัวเองกับเพื่อนสนิทสมัยมหาลัยไว้ตรงนี้นะ
ดูเหมือนรูปจะถูกถ่ายจากที่ไหนสักที่
แบล็คกราวข้างหลังเป็นกลุ่มคนที่กำลังยุ่งกับการทำอะไรสักอย่าง


อืมมมมม


นึกไม่ออก


โอะ
แต่ผู้หญิงคนที่อยู่ข้างหลังแบล็คกราวน่ารักจังนะ


.. หมอเนี่ย สมัยเรียนก็หล่อดีเหมือนกันเนอะ
สาวคงตรึมเลยละสิ
ดูจากการยิ้มวันนี้แล้ว
มันต้องร้ายมากแน่เลย ไอ้หมอหมา




ฮาววววว ..
ง่วงนอนบ้างแล้วสิ
เหนื่อยจัง


ขอนอนบนเตียงกับหมอคืนนึงหมอคงไม่ว่าอะไรมั้ง
เอาหัวลงหมอนไม่ทันไร ก็หลับสนิท






.. แสงแดดยามเช้าทะลุออกมาจากผ้าม่านคลุมหน้าต่างที่ปิดไม่สนิท


" อื้ออออ เช้าแล้วหรอ "
" อือ วินหัวจังนะ "
" แต่เอ๊ะ "
" มือใคร "


ผมหันไปแล้วพบว่าตัวเองกำลังถูกกอดโดยผู้ชายร่างสูงที่นอนอยู่ข้างหลังอย่างแน่น


" คุณนี่นะ "
" ไปกอดหมอนข้างนู้นไป "


ปลายสายไม่มีการตอบรับใดๆทั้งสิ้น
เมื่อคืนท่าจะหนัก
ถึงหลับเป็นตายแบบนี้


ทำไมถึงกอดแน่นเหมือนกลัวหายไปขนาดนี้นะ ..


..




- บนรถไฟ -


ตึ้ง !
( เสียงเมซเซสเข้า )


" คุณมีความทรงจำร่วมกับ .. "


" ออนดิสเดย์หรอ "


ผมกดเลื่อนหน้าจอเข้าไปดูความทรงจำที่แจ้งเตือนบนเฟสบุ๊ค




4 ปีที่แล้ว


Phuwadin
" เสร็จสักทีเว้ยยยยยย ถ่ายงานเสร็จแล้วเว้ยยยย ! "


รูปเป็นรูปรวมของเพื่อนกลุ่มทำหนังของผมและนักแสดงคนอื่นๆที่ไปขอยืมตัวมาจากคณะอืนๆ
หนึ่งในนั้นมีผู้ชายใส่เสื้อขาว สวมแว่น ..


เดี๋ยวนะ


สวมแว่น ..


( ใช้นิ้วจิ้มซูมเข้าไปดูที่รูป )


เห้ย !


ผู้ชายคนนั้น


" หมอหมา "


ความพูดในความทรงจำลอยขึ้นมา


" รีบมานะ ผมเหงา "


" อย่าทิ้งผมไปอีกนะ "


" เออน่า ผูกให้หน่อย "
" ผมขออะไรก็ทำให้ผมหน่อยนะ "


รู้อยู่แล้วหรอว่าเป็นเรา ..


ผมทำอะไรลงไป


ทำไมผมจำเค้าไม่ได้ ..
น้ำตาเริ่มก่อตัวเป็นก้อนและหลังไหล่อาบลงมาที่แก้ม ..




ผมไม่รอช้าที่จะคอมเม้นต์ถามเพื่อนในรูป

Brooklyn : พวกมึง มีใครพอจะมีเฟสบุ๊คผู้ชายคนที่ใส่แว่นสวมเสื้อขาวนั่นมั้ย ..

เคยอยู่อย่างเดียวดาย
ไม่มีความหวังที่จะทำอะไร
เคยไม่มีแรงใจ
ขาดคนคอยรักและเติมเต็มที่ขาดหาย
ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป ..
ตั้งแต่ฉันได้มาเจอกับเธอ

( รักที่ตามหา - แม็กซ์ เจนมานะ , ตุ๊กตา จมาพร )

[colorofthewind21]

น้องบรู๊คค รีบกลับไปหาพี่หมอนะ พี่หมอเหงาาา

[yunnutjae]

ควรมีต่อออออ 
อยากแนะนำเวลาตัวละครสนทนากันอะ อยากให้ใช้ "....................." ยาวๆครั้งเดียวไปเลย เพราะงงอะ ควรใช้
"......" คำพูดของบรู๊ค
"......." คำพูดโต้ตอบของหมอของหมอ ไปเลย

[ืniyataan]

อย่าเพิ่งตัดจบ เอาอี๊ก..กกกกกกกกกกก

[unicorncolour]

อย่าจบแบบนี้ 

[freze]

โอ้ยดีต่อใจมากกกก รีบกลับไปหาพี่หมอเร็ว

[FeaRes]

อ้าว กลับไปหาหมอเร็ววว งือออ

[Meen2495]

ยังไม่ได้ตั้งใจอ่าน และยังอ่านไม่จบค่ะ
มีเวลากว่านี้ จะกลับมาอ่านนะคะ

... อ่านผ่าน ๆ เจอคำผิดค่ะ เห็นแล้วขัดใจจัง



ผมแบล็คแพ็กมาด้วย ---- แบ็คแพ็ค

มีกำไรมือที่ผมชอบมากขายอยู่ด้วย --- กำไลมือ

[ImInDragon]

เฮ้ยยยย

น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

จบสตั้นท์
ค้างนิด
แต่เราชอบบ

[QueenPlai]

พี่จ๋าอย่าพึ่งจบบบบ กลับมาก๊อนนน ฮืออ ค้างมากเยย
ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไง ขอให้มีความสุขกันทั้งคู่นะ