ตอนที่ 7: ร้าย“ฝุ่น มาดูนี่ให้พี่หน่อย”
“อะไรครับ” ฝุ่นอุ้มหนูน้อยโมเดลขึ้น เมื่อเสียงตะโกนเรียกของคนเป็นพ่อดังผ่านประตูที่เปิดเอาไว้เข้ามา
“ขาวหรือดำ”
“....” ฝุ่นมองเสื้อเชิ้ตในมือของศิลา ถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ สองสามวันมานี่คุณพ่อของเจ้าหนูโมเดลป่วนเขาไม่เว้นแต่ละวัน
“สีไหนก็ได้ครับ”
“เลือกให้พี่ที”
“พี่ศิลารสนิยมดีกว่าผม” ฝุ่นเลิกเรียกคุณศิลาไปแล้ว ตั้งแต่เขาเผลอเรียกครั้งเดียวแล้วถูกอีกฝ่ายลงโทษด้วยการจับตัวเขาหมุนไปรอบๆ เรื่องเวียนหัวไม่เท่าไหร่แต่ความแนบชิดของเนื้อตัวทำให้เขาไม่อยากโดนอีก
“พี่รู้ แต่พี่อยากใส่ที่ฝุ่นเลือกให้มากกว่า ไม่ได้อยากหล่อ”
“.....”
“ตกลงตัวไหนดี” ดวงตาแพรวพราวของคนถามทำให้ฝุ่นคันไม้คันมือนึกอยากฟาดสักเปรี้ยง ต้องพยายามหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับอารมณ์โมโหของตัวเอง ไม่น่าอุ้มหนูน้อยโมเดลเข้ามาด้วยเลยให้ตายเถอะ
“ผมไม่ชอบครับ ผมชอบสีแดง” เอาสิ อยากใส่ที่เขาเลือกให้ใช่ไหม ได้เลย
“งั้นเหรอ” ศิลามองเสื้อที่ถืออยู่ในมือก่อนยักไหล่ “ขอบใจนะฝุ่น”
“ครับ” ฝุ่นอุ้มหนูน้อยโมเดลเดินออกจากห้องไป รู้สึกดีที่ยกนี้เขาชนะ
“ฝุ่นพี่เสร็จแล้ว”
“ครับ” ฝุ่นตะโกนตอบ แม้จะไม่ชอบวิธีคุยกันเสียงดังแบบนี้เท่าไหร่ แต่ถ้าไม่ตอบฝ่ายโน้นจะเรียกเขาไม่หยุด ดูเหมือนจะสอนยากกว่าลูกเสียอีก
“โมครับ ไปกินข้าวเช้ากันดีกว่า”
“ฮับ” หนูน้อยโมเดลเงยหน้าขึ้นจากรถไฟคันเล็กที่เขาเข็นเล่นไปมา
“หิวหรือยังครับ”
“หิวว” หนูน้อยหยิบรถไฟขึ้นมาถือ เดินเอาไปใส่ไว้ในกล่องของเล่นขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ติดกับคอกกั้น หันมามองฝุ่น ยิ้มกว้างก่อนตบมือแปะๆ ให้ตัวเอง
“เก่งมากครับ” ฝุ่นช่วยปรบมือ นับวันเขาก็ยิ่งชื่นใจ หนูน้อยฉลาดและหัวไวมาก สอนไม่กี่ครั้งก็ทำได้เอง
“ไปหาคุณพ่อหนูกันเถอะ อาฝุ่นขี้เกียจโดนตาม”
“ตาม ตาม” หนูน้อยยิ้มร่าพูดตามอาฝุ่น
“นั่งสิฝุ่น”
“ครับ” ฝุ่นมัวแต่ตะลึงจนหยุดเดิน บ้าชะมัด! จะไม่ให้เขาตกใจได้อย่างไรในเมื่อเจ้านายของเขาใส่เสื้อเชิ้ตสีแดงเบอร์กันดี และที่น่าเจ็บใจคือใส่แล้วดูดีมาก
“วันนี้ไปบริษัทกับพี่ไหม”
“วันนี้ผมว่าจะ....”
“ปาย โมปาย” เด็กชายโมเดลโยกตัวไปมาอารมณ์ดีที่จะได้ออกไปเที่ยว ฝุ่นหันไปมองแล้วได้แต่ปิดปากเงียบไม่พูดต่อ เห็นแบบนี้ใครจะกล้าทำให้เสียใจ
“พ่อทำงานเสร็จแล้วไปว่ายน้ำกันไหมครับ”
“ปายฮับ”
“ฝุ่นเตรียมกางเกงว่ายน้ำไปด้วยนะ”
“ได้ครับ” ฝุ่นตักข้าวต้มจากโถใส่ชามเล็กๆ ให้โมเดล ดูให้แน่ใจว่าไม่ร้อนจนเกินไป
“พี่หมายถึงของฝุ่นด้วย”
“ผมไม่ว่ายครับ” ฝุ่นรีบเงยหน้าขึ้นบอก ยังไงก็ไม่มีทาง
“แล้วใครจะดูแลโมเดล”
“พี่ศิลาไงครับ”
“พี่จะไปพบลูกค้าที่สปอร์ตคลับ”
“....” แล้วจะชวนลูกไปว่ายน้ำทำม้ายยย ฝุ่นได้แต่บ่นอยู่ในใจเพราะตอนนี้เขากำลังทำหน้าที่ลูกจ้างจะค้านเจ้านายมากก็ไม่ได้
“รีบทานเถอะ”
“ครับ” ทีอย่างนี้ดันตัดบท วันหยุดเขาเมื่อไหร่จะไม่ยอมขานรับสักคำเลย คอยดู ฝุ่นได้แต่หมายมาดในใจ
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“อาวอิก อาวอิก” หนูน้อยโมเดลหัวเราะเสียงดัง เมื่ออาฝุ่นประคองตัวเขาให้หัดตีขาในน้ำ หนูน้อยเตะเท้าไปมาสนุกอย่าบอกใคร
“ขึ้นไปพักก่อนครับเดี๋ยวค่อยลงมาเล่นใหม่”
“ม่ายย” หนูน้อยหน้ามุ่ย ครู่เดียวก็เปลี่ยนมายิ้มจนตาหยีเมื่ออาฝุ่นมองมา ดื้อแล้วอาฝุ่นไม่ให้ต้องขอดีๆ หนูน้อยจำได้
“เล่นน้า โมยักเล่น”
“พักก่อนครับ ปากกับมือของโมเริ่มซีดแล้วถ้าแช่น้ำนานๆ จะไม่สบาย” เจ้าหนูโมเดลแบมือตัวเองออกดู “ม่ายชาบายเยย”
“ใช่ครับ”
“ฮาดชิ้วเยอ”
“ครับ” ฝุ่นยิ้มด้วยความเอ็นดูดวงตาใสซื่อที่มองขึ้นมา
“ขึ้น ขึ้นเยย โมม่ายชอบฮาดชิ้ว” หนูน้อยโมเดลกอดคอพี่เลี้ยงยินยอมให้พาขึ้นจากน้ำแต่โดยดี
“มาพี่จัดการเอง” ฝุ่นแปลกใจเล็กน้อยเมื่อขึ้นจากน้ำมาเห็นศิลานั่งอยู่ที่เก้าอี้ริมสระ ชายหนุ่มกางผ้าเช็ดตัวออกรับลูกชายไปจากเขา
“เสร็จแล้วเหรอครับ” ฝุ่นถามให้แน่ใจ
“ใช่” คนตอบสาละวนกับการเช็ดตัวให้ลูกชาย ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเขา
“ถ้ารู้ว่าพี่ศิลาประชุมเสร็จไวแบบนี้ผมรอก่อนก็ดี” ฝุ่นบ่นเบาๆ เขาจะได้ไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าลงน้ำ
“พี่ไมได้บอกนะว่ามาประชุม”
“อ้าว” ฝุ่นเผลอออกเสียงด้วยความแปลกใจ
“พี่บอกว่าพี่มาพบลูกค้าที่สปอร์ตคลับ ที่นี่ใช้นายแบบของเราถ่ายภาพสำหรับการโปรโมตตั้งแต่เปิด ไหนๆ จะพาลูกมาว่ายน้ำแล้วพี่เลยแวะทักทายลูกค้าหน่อย นี่ยังนานกว่าที่คิดเพราะเผลอคุยกันเพลิน” ทำร้ายร้างกายเจ้านายจะผิดไหม ฝุ่นทั้งโมโหทั้งหมั่นไส้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่น
“พ่อเล่นโด้ย เล่นกาบโม” หนูน้อยโมเดลอ้อนพ่อ เขาอยากลงไปเล่นอีกเร็วๆ
“ได้ครับ เดี๋ยวพ่อไปเปลี่ยนชุด โมเดลนั่งรออยู่กับอาฝุ่นก่อน”
“ฮับ”
“ฝุ่นสั่งน้ำมาดื่มได้นะจะเอาอะไรก็เรียกพนักงาน”
“ขอบคุณครับ”
“แต่ใส่เสื้อคลุมก่อนเถอะ พี่ไม่อยากให้พนักงานมองจนตาค้างเหมือนพี่” ฝุ่นหยิบเสื้อคลุมขนหนูที่พาดอยู่กับพนักเก้าอี้ขึ้นมาใส่ทับแทบไม่ทัน ไม่ได้กลัวสายตาพนักงานหรอกเขากลัวสายตาคนพูดนี่แหละ
“ยะ..อย่ามาแซวผมเลยครับ ผมรู้ตัวว่าผมผอม ไม่มีกล้ามเหมือนคนหุ่นดีๆ”
“ไม่เคยนึกอยากมองคนมีกล้ามสักที” ฝุ่นเผลอกอดอกโดยอัตโนมัติ เมื่อดวงตาเรียวยาวมองไล่จากหน้าเขาลงมา “ชอบแบบฝุ่นมากกว่า”
“ไม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเหรอครับลูกรอ” ฝุ่นไม่รู้จะทำยังไงกับเจ้านายดีเลยตัดสินใจไล่ไปเสีย
“โอเค” เขาโล่งอกเมื่อคนตัวใหญ่ยอมลุกขึ้นยืน “เดี๋ยวพี่รีบไปรีบมาลูกเราจะได้ไม่รอนาน” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปนขำจุดขึ้น ก่อนร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีแดงเบอร์กันดีจะเดินออกไป ฝุ่นได้แต่อ้าปากค้าง ตาเบิกกว้าง ใช่แล้ว! วันนั้นเขาได้ยินผ่านๆ แต่เพราะมัวสนใจกับการทำงานในสตูดิโอจึงไมได้เอะใจ เมื่อได้ยินอีกครั้งชัดๆ เขาถึงรับรู้ความหมาย ตกลงเจ้านายจะเอาอย่างไรกับเขากันแน่
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
ฝุ่นหันไปมองเก้าอี้เด็กที่เบาะหลัง เมื่อมั่นใจว่าเด็กชายโมเดลหลับพับเพราะความเหนื่อยอ่อนไปแล้วเขาจึงหันไปมองผู้เป็นพ่อ มองสายด้วยตาค้นคว้าพร้อมกับคำถามมากมายที่เกิดขึ้นในใจ
“พี่ศิลาครับ”
“หือ?” ร่างสูงเหลือบสายตามามองเขานิดหนึ่งก่อนหันกลับไปมองถนนตามเดิม
“ผมขอพูดอะไรหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้สิ”
“ผมอยากบอกว่า...”
“พี่ไม่มีกระแสจิตนะอ่านใจเราไม่ได้ ว่าอะไรก็บอกพี่มาเลย” ศิลารออยู่พักหนึ่ง เมื่อไม่เห็นอีกฝ่ายพูดเขาจึงทักขึ้น
“ว่าผมเข้าใจนะครับที่พี่ศิลาพยายามทำตัวเป็นกันเองกับผม คงอยากให้ทำงานด้วยกันอย่างสบายใจ แต่ผมไม่ชินกับอะไรแบบนั้นครับ บางมุกผมก็ไม่เก็ตไม่ขำ ผมขอบคุณมากแต่เป็นเหมือนเดิมเหมือนตอนที่เราเจอกันก็ได้ครับ ผมโอเค”
“คนรู้จักกันมากขึ้นจะเหมือนวันแรกได้ยังไง ไม่มีทางเป็นไปได้” ฝุ่นลอบถอนใจ ดูจากสีหน้าเหมือนกำลังขำของอีกฝ่ายเขาก็รู้แล้วว่าศิลาเข้าใจที่เขาพูดทุกต่างแต่แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ ก็ได้ถ้าจะมามุกนี้ก็พูดตรงๆ มันไปเลยดีกว่า ฝุ่นไม่ชอบความรู้สึกข้องใจ ไม่แน่ใจเหมือนที่เขากำลังรู้สึกอยู่
“พี่ศิลาจีบผมเหรอครับ” ฝุ่นพูดไปแล้วก็ได้แต่กลั้นใจรอฟังคำตอบ
“หึๆ กล้าถามดี” ชมแต่ดันไม่ยอมตอบ ฝุ่นไม่รู้จะทำยังไงกับเจ้านายสุดแสบของเขา
“แล้วใช่หรือเปล่าครับ ถ้าไม่ใช่ผมก็ขอโทษด้วย อย่างที่บอกบางมุกผมก็ไม่เก็ตถ้าพี่ศิลาเล่นเพื่อให้ขำล่ะก็ ดังนั้นหยุดเล่นเถอะครับ”
“แล้วถ้าพี่ตอบว่าใช่ล่ะ”
“.....”
“ทำไมถึงเงียบไป”
“เพราะผมไม่มีคำตอบสำหรับคำว่า..ถ้า..ครับ ผมเลยไม่รู้จะตอบอะไรเงียบไว้น่าจะดีกว่า”
“หึๆ” แสบดีไหมล่ะพี่เลี้ยงลูกเขา เพราะแบบนี้ศิลาถึงสนใจ คนที่ไม่เคยยอมเขา สายตาที่มองมาไม่เคยยอมแพ้ ไม่เคยอ่อนข้อให้ แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นคนอ่อนโยนและใจดีอย่างไม่น่าเชื่อ โมเดลไม่เคยติดใครง่ายๆ โดยเฉพาะพี่เลี้ยง เขาให้ออกมากี่คนแล้วศิลารู้อยู่แก่ใจ แต่กับฝุ่นลูกของเขากลับเชื่อฟังทุกอย่าง
“พี่สนใจฝุ่นก็เพราะแบบนี้ ฝุ่นฉลาด”
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่ชอบคนเจ้าชู้”
“พี่ว่าพี่ไม่ใช่นะ”
“เช้าคนบ่ายคน ผมควรเรียกอะไรดีครับ”
“เรียกว่าคนมีเสน่ห์”
“หึ”
“หัวเราะพี่เหรอ” มือใหญ่เอื้อมมาขยี้ผมเขา
“ตกลงจีบผมจริงๆ ใช่ไหมครับ” ฝุ่นเอียงหัวหลบจนมือของศิลาหลุดออกไป
“อืม”
“เล่นๆ หรือจีบจริงจังครับ”
“ถามแบบนี้แต่งเลยไหม” ฝุ่นหน้าแดงเรื่อแต่ต้องพยายามซ่อนความเขินในน้ำเสียงไว้
“ถ้าอย่างนั้นผมจะถือว่าคำตอบคือใช่ ขอบคุณมากครับที่สนใจแต่ผมขอปฏิเสธ พี่ศิลาจะได้ไม่ต้องเสียเวลา”
“คิดว่าพี่จะฟังเหรอ”
“แต่ผมไม่ชอบผู้ชาย”
“ก็ชอบพี่สิ”
“พี่ศิลา” ฝุ่นเรียกเสียงอ่อนใจ เอากับพ่อเจ้าประคุณสิ ลื่นไหลไปได้ มันไม่เหมือนกันตรงไหนเล่า
“เอาน่า ฝุ่นอย่าเพิ่งคิดมากสิพี่ยังเพิ่งเริ่มจีบเอง รอดูพี่ไปก่อนฝุ่นอาจจะชอบก็ได้” ดูพูดเข้าใครจะไปรอดู ขนาดเพิ่งเริ่มจีบเขายังหวั่นไหวขนาดนี้ ฝุ่นยอมรับกับตัวเองว่าเขารู้สึกเพราะแบบนั้นถึงต้องรีบคุย เขาไม่อยากให้มันไปไกลกว่านี้
“ผมไม่ใช่รสนิยมพี่ศิลาหรอกครับ”
“ใครจะรู้”
“ผมรู้”
“รู้ดีกว่าตัวพี่เองเหรอ”
“.....”
“ฝุ่น”
“...”
“ฝุ่น”
“ครับ” เมื่อถูกเรียกเป็นครั้งที่สอง ฝุ่นจึงยอมขานรับ
“ฝุ่นรักโมเดลไหม” ฝุ่นลังเลก่อนตอบ ไม่ใช่เพราะไม่รักแต่เพราะแอบคิดในใจว่าหรือคุณพ่อหนูน้อยจะเอาลูกมาอ้าง
“รักครับ”
“พี่ก็รักฝุ่นเหมือนกัน”
!!!! ฝุ่นไปไม่ถูกจริงๆ กับคุณพ่อสุดแสบคนนี้ ดูเอาเถอะทำเอาเขาเผลอหน้าแดงออกมาให้เห็นจนได้ แม้จะพยายามซ่อนไว้แค่ไหนก็ตาม พูดออกมาดื้อๆ แบบนี้ใครจะไม่ตกใจ
“ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย” ฝุ่นพูดเบาๆ หน้าแดงไปถึงคอ
“เกี่ยวสิ”
“ตรงไหนครับ”
“ก็ตรงที่เราเป็นครอบครัวเดียวกันไงล่ะ โมเดล ฝุ่นกับพี่ ”
“...”
“ ฝุ่น”
“ผมง่วง” ฝุ่นหันข้างไปทางกระจก เอนตัวพิงเบาะรีบหลับตาลง
“ หึๆ” คนหัวเราะฮัมเพลงออกมาอย่างอารมณ์ดี เมื่ออีกฝ่ายไม่เซ้าซี้พูดต่อฝุ่นก็ลอบถอนใจออกมาเบาๆ บ้าเอ๊ยคิดจะจัดการเจ้านายสุดท้ายดันโดนจัดการเสียเอง อย่าจีบผมเลยครับคุณศิลา ผมกลัว...
....กลัวหัวใจของตัวเอง
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
เรื่องนี้เป็นนิยายขนาดสั้นนะคะ มีแค 16 ตอนจบ มันก็จะรู้สึกหวั่นไหวกันเร็วนิดนะคะ ^^
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✤ Ma man and his boy บ้านนี้ต้องมีพี่เลี้ยง ♥ [ตอนที่ 16 End] 02/01/18 ✿ P.29 (อ่าน 244310 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก