ตอนที่ 11: เชื่อ “ฝุ่นเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าครับ” ฝุ่นสบตาคนถามได้ไม่นาน เมื่อศิลาเอาแต่จ้องเขาด้วยสายตาจริงจัง
“พี่ว่าพักนี้ฝุ่นดูเหม่อๆ นะ พี่เรียกก็ไม่ได้ยิน”
“พี่ศิลามีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ชวนคุยเรื่อยเปื่อยนะ”
“ฝู่น กินด้ายยาง”
“ยังครับต้องรอให้อาฝุ่นเอาไปอบก่อนถึงจะกินได้”
“ฮับ” เด็กชายพยักหน้าแต่ตาจ้องขนมไม่วางตา
“หิวมาจากไหน เมื่อกี้พ่อเห็นเพิ่งดื่มนมเข้าไป”
“ม่ายหิว” หนูน้อยโมเดลส่ายหน้า “ยักกิน”
“ฮ่าๆ ดีมากลูก ชัดเจนสมเป็นลูกพ่อ” ฝุ่นนึกหมั่นไส้คนพ่อ ไม่หิวแต่อยากกินเขาตีความหมายไปไกลเชียวล่ะ ยิ่งคิดถึงคำพูดของว่านที่บอกว่าเป็นความสัมพันธ์ทางกายแล้วฝุ่นยิ่งหมั่นไส้จนเผลอส่งสายตาค้อนไปให้
“พี่นั่งของพี่ดีๆ นะ ไม่ได้ทำอะไรเลย” คนถูกมองร้อนตัว
“ผมก็ไม่ได้พูดอะไรนี่ครับ”
“ไม่ได้พูดแต่สายตาของฝุ่นมันฟ้อง”
“ฟ้องว่าอะไรครับ”
“ว่าเอ่อ..” เจอเสียงเข้มๆ เข้าไปศิลารู้ตัวแล้วว่าพลาด สายตาแบบนี้แปลว่าเขามีความผิดอยู่ ขืนถามต่อต้องโดนแน่
“ว่าพี่ควรนั่งดีๆ ดีกว่าไม่อย่างนั้นจะโดนดุ”
“คิกคิก”
“หัวเราะอะไรเจ้าตัวเล็ก”
“พ่อโดนฝู่นดุเยย”
“สองพ่อลูกไปนั่งเล่นห้องโน้นเลยครับ ไม่อย่างนั้นผมทำไม่เสร็จแน่” ฝุ่นบ่นเบาๆ
“ไปลูก แม่เขาไล่แล้ว” ศิลาอุ้มลูกชายขึ้นจากเก้าอี้เด็ก
“พี่ศิลา!”
“อาฝุ่นดุใหญ่แล้วเผ่นกันเถอะ” คนพ่อเปลี่ยนเป็นอุ้มลูกชายขนานกับพื้น จับลูกบินร่อนเหมือนเครื่องบินออกไปยังห้องรับแขก
“อาวอิก อาวอิก”
ฝุ่นได้แต่ถอนใจ คุยกันไปกี่ครั้งเคยฟังกันบ้างไหมว่าต่อหน้าลูกให้ระวังคำพูด เหนื่อยกว่าสอนหนูน้อยก็ผู้ชายตัวโตๆ นี่แหละ แล้วอย่างนี้เขาจะกล้าไปได้อย่างไร ฝุ่นถอนใจอีกครั้งเมื่อคิดขึ้นมา โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของคนตัวสูงมองอยู่
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“ฝุ่นวันนี้เตรียมตัวด้วยนะ พี่จะไปงานเปิดตัวสินค้าของลูกค้าที่เขาใช้นายแบบเราเป็นพรีเซ็นเตอร์ พี่ต้องไปร่วมแสดงความยินดีด้วย”
“ได้ครับ” ฝุ่นไม่ซักถามอะไรมาก เขาเริ่มชินกับการที่ศิลาพาลูกชายไปออกงาน ทุกครั้งเขาจะตามไปช่วยดูแลด้วย
“ใส่สูทนะฝุ่น พี่ไปทำงานก่อนเดี๋ยวตอนเย็นกลับมารับ”
“ครับ” ฝุ่นพยักหน้ารับ ในหัวกำลังคิดว่าจะจัดชุดไหนให้หนูน้อยโมเดลดี จะได้หล่อเหมือนคุณพ่อ
“พี่ไหมยังไม่กลับเหรอครับห้าโมงเย็นแล้ว” ฝุ่นเห็นแม่บ้านยังพับเก็บเสื้อผ้าของโมเดลจึงทักขึ้น เกรงว่าอีกฝ่ายจะทำงานจนลืมดูเวลา
“วันนี้พี่อยู่ทำงานต่อค่ะ คุณศิลาจ่ายเงินล่วงเวลาให้สองเท่า”
“อ๋อครับ” ฝุ่นไม่ได้ซักถามอะไรมาก เพราะงานแม่บ้านนั้นไม่จบง่ายๆ มีให้ทำได้ทั้งวันทั้งคืนอยู่แล้ว
“ฝุ่นเตรียมตัวได้แล้ว” เสียงมาพร้อมกับประตูที่เปิดออก ศิลาอยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ร่างสูงดูผึ่งผาย ดูดีจนฝุนอดตะลึงไม่ได้
“คะ..ครับ เดี๋ยวผมรีบแต่งตัวให้โมเดล”
“ไม่ต้อง ฝุ่นไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวทางนี้ให้ไหมจัดการ วันนี้งานเป็นทางการพี่อยากให้ฝุ่นแต่งตัวดีๆ หน่อย
“ก็ได้ครับ” ฝุ่นเตรียมชุดไว้ให้โมเดลแล้วจึงไม่ห่วงอะไร ปล่อยให้พี่ไหมจัดการแทนได้
“อ้าว โมเดลล่ะครับ” ฝุ่นเดินลงมาชั้นล่างเจอศิลานั่งรออยู่คนเดียว เมื่อครู่เขาไปหาที่ห้องก็ไม่เจอ
“อยู่กับไหม ไปกันเถอะพี่รีบเดี๋ยวรถติด” มือใหญ่คว้าแขนของเขาดึงให้ออกเดิน
“เดี๋ยวครับ แล้วโมเดล?”
“วันนี้ลูกอยู่บ้านพี่ไปกับฝุ่นแค่สองคน”
“งั้นพี่ศิลาไปเถอะครับ” ฝุ่นพยายามดึงมือของตัวเองออกแต่สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้
“ฝุ่น งานนี้สำคัญกับพี่มากอย่าเพิ่งประท้วงพี่ได้ไหม” น้ำเสียงจริงจังของศิลาทำให้ฝุ่นไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่เดินตามอีกฝ่ายไปด้วยความไม่เข้าใจ
“ทำไมผมต้องไปด้วยครับ” ฝุ่นถามขึ้นเมื่อศิลาขับรถออกมาแล้ว
“ไปเป็นเพื่อนพี่”
“แต่ผมไม่ชอบงานแบบนี้เลยครับ พี่ศิลาน่าจะชวนคนที่ออฟฟิศไปด้วยหรือไม่ก็พวกนายแนบนางแบบก็ได้ เห็นปกติก็ควงออกงานบ่อยไป”
“มีแฟนแล้วควงคนอื่นได้ที่ไหน”
“ผมไม่ใช่แฟนพี่ศิลา”
“ผิด พี่อาจจะยังไม่ใช่แฟนฝุ่น แต่ฝุ่นเป็นแฟนพี่แล้ว”
“เอาแต่ใจชะมัด” ฝุ่นบ่นออกมาเบาๆ แต่ไม่คิดจะท้วงว่าไม่ถูกต้องเพราะพูดไปก็ป่วยการ ฝุ่นคิดว่าเขารู้นิสัยอีกฝ่ายดีพอ
“ใครๆ ก็บอกพี่แบบนั้น” คนเอาแต่ใจยิ้มรับคำชมหน้าชื่นตาบาน ถ้าจะตีมึนขนาดนี้เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“ยินดีด้วยครับ”
“ขอบคุณครับ” เจ้าของงานรับกระเช้าดอกไม้จากศิลา “พาใครมาด้วยครับเนี่ย นายแบบใหม่หรือเปล่า สนใจมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ผมไหมครับ” ฝุ่นรีบยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้ม เห็นชัดว่าเจ้าของงานเป็นคนอัธยาศัยดี การทักทายจึงเป็นกันเองมาก
“ไม่ใช่ครับ คนนี้แฟนผม”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“เช่นกันครับ” ฝุ่นยื่นมือออกไปจับกับมือที่ยื่นมา จะป่าวประกาศว่าเขาไม่ใช่ก็ทำไม่ได้ ศิลาใช้มือข้างหนึ่งแตะที่หลังเขา แสงแฟลตจากนักข่าวและช่างภาพของงานสว่างวาบขึ้นมา ฝุ่นจึงไม่อยากหักหน้าอีกฝ่าย
“คุณศิลาน่าจะบอกก่อนว่าจะพาแฟนมาเปิดตัว ผมจะได้จัดโต๊ะแถลงข่าวให้ รับรองงานนี้ผู้สื่อข่าวมางานผมเพียบ” เจ้าของงานแซวอย่างอารมณ์ดี
“อย่าเลยครับ ให้คุณกรเด่นดีกว่า”
“ฮ่าๆ ได้ครับถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน งานใกล้เริ่มแล้ว เชิญคุณศิลาตามสบายครับ”
“ขอบคุณครับ”
“โอ๊ย!” ศิลาโก่งตัวหนีเมื่อเนื้อข้างลำตัวถูกบิด
“อย่ามาทำสำออยครับ ผมบิดนิดเดียวไม่เจ็บสักนิด” ฝุ่นกัดฟันพูดเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน
“แต่พี่เจ็บ” คนโดนบิดเสียงอ่อย
“ไปบอกแบบนั้นได้ไงครับ”
“ก็มันเรื่องจริงทำไมจะบอกไม่ได้ พี่บอกฝุ่นแล้วนะว่าฝุ่นเป็นแฟนพี่ ไม่ได้แอบพูดหลับหลังเลย” ฝุ่นอ้าปากค้าง เอากับเขาสิ ใครจะคิดว่าคำพูดพวกนั้นจะถูกยกขึ้นมาเป็นข้ออ้างว่าเขารับรู้แล้ว
“ผมไม่ขำ”
“พี่ก็ไมได้อยากให้ขำ อยากให้สบายใจมากกว่า”
“หมายความว่ายังไงครับ”
“ไปเถอะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน มีคนที่พี่อยากแนะนำให้ฝุ่นรู้จัก” ฝุ่นตัวปลิวตามแรงดึง หลังจากนั้นเขาต้องเข้าไปทักทายผู้คนมากมายจนจำชื่อได้ไม่หมด ฝุ่นพยายามยิ้มและรักษามารยาทให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้ศิลาขายหน้า คำว่าแฟนผมออกจากปากของศิลาไม่ขาดระยะ จากแอบส่งตาเขียวไปให้กลายเป็นยิ้มรับในที่สุด ดื้อขนาดนี้ดุไปก็เหนื่อยเปล่า และถ้าไม่โกหกตัวเองจนเกินไป ฝุ่นต้องยอมรับว่าเขามีความสุขมาก ใจพองออก รู้สึกตัวโตขึ้นมาทันใดเมื่อศิลาให้ความสำคัญ
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“ฝุ่นอย่าเพิ่งขึ้นไป นั่งคุยกันก่อน” ศิลาดึงแขนของฝุ่นไว้เมื่อเข้ามาในบ้านเรียบร้อย
“แต่มันดึกแล้วครับ พี่ไหมจะได้กลับบ้าน”
“ไม่นานพี่มีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย”
“ก็ได้ครับ” ฝุ่นเดินตามศิลาไปนั่งบนโซฟารับแขก ศิลาถือวิสาสะจับมือฝุ่นมากุมไว้ บีบเบาๆ ให้อีกฝ่ายรับรู้
“เชื่อใจพี่หรือยังครับต่อไปห้ามคิดมากอีกแล้วนะ”
“พี่ศิลาพูดถึงเรื่องอะไรครับ”
“เรื่องที่ฝุ่นว่าพี่เป็นจอมเจ้าชู้ พี่หยุดแล้วเคลียร์ตัวเองแล้วด้วย ไม่มีใครซุกซ่อนอยู่รับประกันได้”
“อืม” ฝุ่นทำท่าคิด “เชื่อก็ได้ครับ แต่ผมไม่ได้คิดมากเรื่องนี้สักหน่อย”
“คิดว่าพี่ไม่สังเกตเหรอ สองสามวันนี้ฝุ่นถอนใจเป็นว่าเล่น เหม่อลอย ไม่ค่อยยิ้มเลย คงคิดว่าพี่หลอกอยู่ใช่ไหม พี่ไมได้หลอกไม่คิดจะทำอย่างนั้นสักนิด รักจริงๆ อยากอยู่กับฝุ่นจริงๆ”
“พี่ศิลาตั้งใจพาผมมาเปิดตัวเพราะเรื่องนี้เหรอครับ”
“ใช่สิพี่ไม่อยากให้ฝุ่นคิดมาก แล้วก็อยากเคลียร์ตัวเองด้วย ฝุ่นจะได้เปิดใจให้พี่สักที”
“หึๆ” ฝุ่นหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าร้อนใจของอีกฝ่าย
“หัวเราะอะไรครับ”
“พี่ศิลาเข้าใจผิดแล้วผมไม่ได้คิดมากเรื่องนี้หรอกครับ สมมุตินะครับว่าถ้าเป็นเรื่องนั้นจริง สมมุติว่าผมตกลงคบกับพี่ศิลาผมจะจัดการเอง” เห็นสายตาของฝุ่นแล้วศิลาได้แต่เหงื่อตก ไม่อยากรู้สักนิดว่าอีกคนจะจัดการอย่างไร ขนาดเขาที่ว่าร้ายๆ ฝุ่นยังเอาอยู่มาแล้ว
“แล้วฝุ่นกลุ้มใจเรื่องอะไร เรื่องที่บ้านหรือเปล่าหรือเรื่องเงิน บอกพี่ได้นะพี่พร้อมจะช่วย”
“ไม่ใช่หรอกครับ เรื่องงานน่ะผมได้งานแล้ว”
“หะ!”
“บริษัทที่ผมไปสัมภาษณ์โทรมาตามแล้วครับว่าให้ไปเริ่มงานสิ้นเดือนนี้ได้เลย”
“ไม่ได้!” หน้าของศิลาบึ้งขึ้นมาทันที ดวงตาแฝงความเด็ดเดี่ยวและเอาแต่ใจ
“ผมกำลังคิดอยู่” ฝุ่นโกหกออกไปเพราะความจริงเขาตัดสินใจได้แล้ว
“พี่ไม่ให้ฝุ่นไป”
“นี่มันงานผมครับไม่ใช่งานพี่ศิลา”
“ฝุ่น~” เมื่อใช้ไม้แข็งไม่สำเร็จ ศิลาจึงเปลี่ยนมาเป็นไม้อ่อนแทน “อย่าไปเลยนะ ฝุ่นจะทิ้งพี่กับลูกลงเหรอครับ”
“.....”
“นะครับอยู่ด้วยกันเถอะ พอโมเดลโตพอเข้าโรงเรียนแล้วฝุ่นก็ไปทำงานกับพี่ที่บริษัทก็ได้ ถ้าไม่อยากอยู่บ้าน”
“โมเดลลิ่งคงไม่เหมาะกับผมมั้งครับ”
“ฝุ่นจบเศรษฐาสตร์ใช่ไหมงั้นคุมการเงินให้พี่ก็ได้เอ้า ไม่ตรงเท่าไหร่แต่เก่งอย่างฝุ่นทำได้อยู่แล้ว” ศิลาพยายามเสนอตำแหน่งที่คิดว่าฝุ่นจะสนใจ
“คุมการเงินเหรอครับ” ศิลาเริ่มมีความหวังเมื่อฝ่นทำหน้าคิด
“ใช่ มาช่วยพี่ดูแลหน่อย”
“อืม...”
“นะครับ”
“ตกลงครับ”
“ฝุ่นไม่ไปแล้วใช่ไหม! จะอยู่กับพี่กับลูกใช่ไหมครับ ไม่ไปไหนแล้วนะ” ศิลาดึงฝุ่นเข้ามากอดด้วยความดีใจ ซบใบหน้าลงกับกลุ่มผมนุ่ม
“ก็ผมต้องช่วยดูแลให้โมนี่ครับ เดี๋ยวไม่มีเหลือถึงลูกเพราะพ่อเอาไปเลี้ยงสาวๆ หรือหนุ่มๆ หมด”
“พี่ไม่เคย!” ศิลารีบปฏิเสธ เคยไม่เคยไม่รู้ล่ะต้องไม่เคยไว้ก่อน
“แน่เหรอครับ”
“แน่สิ” คนพูดผละหน้าออกเพื่อจ้องตากับเขา ฝุ่นส่งยิ้มให้กับนัยน์ตาคู่นั้น
“เมื่อวานผมอยู่ในห้องแคนทีนพอดี ได้ยินพนักงานคุยกันเรื่องที่เดือนนี้พี่ศิลาเบิกงบสังสรรค์เกินวงเงินไปแล้ว ต่อไปถ้าผมคุมนอกจากจะไม่จ่ายเพิ่มให้แล้ว ถ้าเดือนไหนเกินเดือนต่อไปต้องตัดงบลงจะได้รู้จักใช้ให้เหมาะสม”
“ฝุ่น~”
“ตกลงจะให้ผมทำไมครับ เรียกเสียงแบบนี้สงสัยไม่อยากให้ทำ” ศิลาพูดไม่ออก แล้วจะให้เขาพูดอะไร ตอบว่าไม่อยากให้ทำคะแนนที่สะสมมาคงพังพินาศแน่ แต่ถ้าตอบว่าอยากให้ทำต่อไปสงสัยต้องกัดก้อนเกลือกิน
“ว่าไงครับ”
“อยากสิครับ” เสียงคนอยากแห้งแล้งพอดีๆ กับรอยยิ้มฝืดเฝื่อน
“เสียงพี่ศิลาเต็มใจมากเลยครับ แต่ไม่เป็นไรเพื่อหนูโมผมจะทำเป็นไม่ได้ยิน ตกลงครับผมจะทำงานกับพี่ศิลา”
“ฝุ่นของพี่น่ารักที่สุด ขอบคุณครับที่ยอมตกลง” ศิลาจับมือของฝุ่นขึ้นมาประทับริมฝีปากลงไป ทำเป็นไม่เห็นสายตาของอีกฝ่าย
“อย่าเพิ่งดีใจไปครับ แล้วก็อย่ามาทำตีเนียนเหมารวม ผมตกลงทำงานกับพี่ศิลาไม่ใช่ตกลงคบกัน ช่วยทำความเข้าใจใหม่ด้วยครับ”
“เกลียดคนรู้ทัน”
“ตกลงพี่ศิลาเกลียดผมเหรอครับ” ฝุ่นต้องพยายามกลั้นยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนคนไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิตของตัวเองดีของศิลา
“รักครับ รักจะบ้าอยู่แล้ว”
“หึๆ” ฝุ่นหลุดยิ้มกว้างออกมาจนได้จนต้องรีบลุกขึ้นยืนเดี๋ยวคุณพ่อหนูโมจะได้ใจ “หมดเรื่องคุยแล้วผมขอไปพักก่อนนะครับง่วงแล้ว”
“ถือไพ่เหนือกว่าเราเอาใหญ่ คอยดูเถอะ” ศิลาคิดว่าเขาพูดลับหลัง แต่คนตัวเล็กดันหูดีดันหันกลับมามอง
“พี่ศิลาพูดอะไรนะครับ”
“พี่บอกว่ายอมหมดแล้ว ยอมทุกอย่าง แล้วแต่ฝุ่นจะบัญชาเลย”
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปดูลูกได้แล้วครับ พี่ไหมจะได้กลับบ้านเสียที”
“ครับ” ศิลาตอบเสียงอ่อน เห็นแววความเป็นทาสมาแต่ไกล โธ่มันต้องฮึดสู้สิวะขืนหงอแบบนี้เอ็งตายแน่ศิลา ศิลาพยายามปลุกความกล้าของตัวเอง
“พี่ศิลาครับ”
“คร้บผม พี่ไปเดี๋ยวนี้เลยครับ”
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
**อีก 5 ตอนจบแล้ว ^^
ตอนหน้าหนูโมมาเต็มๆ ให้พี่ๆ หายคิดถึงค่า
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✤ Ma man and his boy บ้านนี้ต้องมีพี่เลี้ยง ♥ [ตอนที่ 16 End] 02/01/18 ✿ P.29 (อ่าน 244355 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก