ตอนที่ 13: ฝุ่นเสียอย่าง“ยังไม่ต้องรีบก็ได้ครับ อีกเกือบปีกว่าโมเดลจะเข้าเรียน” ฝุ่นตัดสินใจแล้วว่าจะเริ่มไปทำงานกับศิลาที่บริษัทหลังจากโมเดลเข้าโรงเรียนแล้ว เขาอยากเตรียมความพร้อมหนูน้อยให้ได้มากที่สุดก่อน
“ไปเถอะ พี่อยากให้ฝุ่นเรียนรู้งานเอาไว้ถึงเวลาจะได้ทำได้เลย” ศิลาชวนฝุ่นไปบริษัทด้วยกัน เพราะวันนี้พ่อกับแม่ของเขามารับหลานไปเที่ยวต่างจังหวัดค้างหนึ่งคืน
“ไม่ใช่ผมสนใจนะครับ แต่ไปวันนี้แล้วก็ไม่รู้ว่าจะได้ไปอีกวันไหน ผมเลยอยากเข้าไปแบบพร้อมแล้วจะได้เรียนรู้งานอย่างจริงจัง ไม่อยากให้คนสอนงานรำคาญว่ามาๆ หายๆ”
“งั้นก็ยังไม่ต้องเรียนงานไปเป็นเพื่อนพี่เฉยๆ ก็พอ”
“โธ่พี่ศิลา” ฝุ่นเรียกอย่างอ่อนใจ เรื่องดื้อต้องยกให้คุณพ่อคนนี้ เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง
“ไปนะ ลูกไม่อยู่ดูแลพ่อแทนสักวัน”
“นี่จะเอาให้คุ้มค่าจ้างเลยใช่ไหมครับ” ฝุ่นแซวขำๆ “ผมนึกว่าจะได้หยุดพักสบายๆ สักวันหนึ่งเสียอีก”
“ฝุ่นเหนื่อยเหรองั้นไม่เป็นไรพักเถอะ” น้ำเสียงของศิลาเปลี่ยนเป็นห่วงใยทันที เขาก็ลืมคิดว่าการเลี้ยงเด็กทั้งวันนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
“ไม่เหนื่อยหรอกครับผมก็พูดไปอย่างนั้นเอง ไปก็ได้ครับ”
“งั้นก็ไปแต่งตัวหล่อๆ พี่จะพาไปโชว์ตัวในฐานะแฟนเจ้าของบริษัทอย่างเป็นทางการ”
“โชว์ตัวอีกแล้วเหรอครับ” ฝุ่นเสียงอ่อยเริ่มไม่อยากไปขึ้นมา
“หึๆ มีแต่คนอยากให้พี่พาไปเปิดตัวมีฝุ่นนี่แหละไม่อยากไป ดูทำหน้าเข้า”
“ก็ผม.....”
“ชินได้แล้วฝุ่น ฝุ่นเป็นแฟนพี่เข้าใจไหมครับ” ฝุ่นหน้าแดงเขินที่ศิลาจับได้ว่าคิดอะไรอยู่
“เข้าใจแล้วครับ” ฝุ่นยอมลุกขึ้นยืน
“แต่งตัวหล่อๆ เสร็จงานแล้วไปดินเนอร์กัน ไหนๆ วันนี้ลูกก็ไม่อยู่”
“ครับ” ฝุ่นพยักหน้ารับ เขาอดตื่นเต้นไมได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขากับศิลาจะได้ออกไปไหนมาไหนด้วยกันแค่สองคน
✪✣✤✥✦✣✤✥✦✧✪
“พี่มีประชุมกับลูกค้าไม่เกินชั่วโมงหนึ่ง ฝุ่นนั่งเล่นไปก่อนหรือจะไปดูเขาถ่ายรูปในสตูก็ได้”
“ครับ พี่ศิลาไปทำงานเถอะไม่ต้องเป็นห่วงผม เดี๋ยวผมไปนั่งรอที่ห้องของหนูโม”
“ไปทำไม” คนพูดกดไหล่เขาไม่ให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้
“แต่..”
“เราเอาแต่บอกว่าพี่ดื้อ ฝุ่นดื้อกว่าพี่เป็นร้อยเท่า เคยฟังกันบ้างหรือเปล่า”
“ฟังสิครับ พี่ศิลาเป็นนายจ้างทำไมผมจะไม่ฟัง”
“หึๆ งั้นเอาเป็นว่าพี่ขัดใจฝุ่นไม่ได้เอง แต่ครั้งนี้ขอเถอะอยู่เป็นเจ้าของบริษัทแทนหน่อย”
“มันเป็นแทนกันได้ที่ไหนครับ”
“งั้นก็นั่งเป็นแฟนเจ้าของบริษัท รับรองว่าอำนาจมากกว่ากันเยอะ”
“ล้อผมเล่นสนุกไหมครับ” คนยิ่งเขินๆ ก็พูดอยู่นั่นแหละ
“ใครว่าพี่ล้อ เอาน่าอยู่ให้ลูกน้องมันชินจะได้รู้ว่าฝุ่นสำคัญกับพี่แค่ไหน” เจอประโยคนี้เข้าไปใครจะกล้าค้าน นอกจากไม่ค้านแล้วหัวใจของเขายังพองโตอีกด้วยที่อีกฝ่ายให้ความสำคัญ
“เป็นเด็กดีนะตกลงไหม เดี๋ยวเสร็จงานแล้วพี่จะพาไปเที่ยว”
“ผมไม่ใช่เด็ก!”
“ฮ่าๆ” คนกวนอารมณ์เขาได้หัวเราะชอบใจ สงสัยชอบให้โมโห ฝุ่นค้อนลมค้อนแล้งนึกหมั่นไส้เจ้าของบริษัทขึ้นมา
“พี่ไปก่อน”
“ครับ” ฝุ่นพยักหน้า มองเจ้าของห้องหยิบโน้ตบุ๊คเดินออกไปประชุม
ฝุ่นนั่งอยู่ในห้องของศิลาเกือบครึ่งชั่วโมง เมื่อไม่มีอะไรให้ทำจึงคิดจะเดินออกไปดูที่สตูดิโอเหมือนที่ศิลาแนะนำไว้ อย่างน้อยเข้ามาทั้งทีก็ศึกษาเอาไว้เป็นความรู้ด้วยตัวเองก่อนก็คงดี
ฝุ่นเดินออกไปจากห้องทำงานของศิลา ตลอดทางที่เดินผ่านโต๊ะทำงานเขารู้สึกได้ว่าถูกจับตามอง ฝุ่นแค่ยิ้มน้อยๆ เข้าใจในความอยากรู้ของทุกคน ถ้าเป็นเขาก็คงอยากรู้เหมือนกัน
ฝุ่นเปิดประตูสตูดิโอเข้าไป เขาค้อมศีรษะเป็นการขออนุญาตคนที่ยืนอยู่ ศิลาแนะนำให้เขาทำความรู้จักกับทีมงานส่วนใหญ่แล้ว ทุกคนจึงไม่แปลกใจเมื่อเห็นเขาเดินเข้าไป
ฝุ่นเลือกมุมที่ไม่รบกวนคนอื่น ยืนมองอยู่เงียบๆ แต่ดูเหมือนเขาจะเป็นจุดสนใจ เสียงกระซิบเบาๆ พร้อมกับสายตาที่มองมาจากคนกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังห้องบ่งบอกว่าเขากำลังเป็นหัวข้อสนทนา ฝุ่นปล่อยให้พูดกันไปแต่เมื่อเห็นว่าการพูดคุยเริ่มออกรสออกชาติเกินพอดี เสียงหัวเราะขำที่ดังออกมาทำให้เขาไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ถึงจะเป็นคนใจเย็นแค่ไหนก็ตาม ฝุ่นตัดสินใจเดินเข้าไปหา ยิ้มอ่อนๆ ก่อนถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ “มีอะไรอยากถามผมไหมครับ”
“มะ..ไม่มีค่ะ” คนพูดตกใจจนเสียงตะกุกตะกัก คงไม่คิดว่าเขาจะเดินเข้าไปหา
“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญคุยกันต่อได้เลยครับ ผมไม่รบกวน” ฝุ่นเดินกลับมายืนที่เดิม ทั้งกลุ่มเงียบสนิท สายตามองไปคนละมุม ไม่มีใครพูดอะไรอีก ฝุ่นยังคงตั้งใจมองการทำงานตรงหน้า ใบหน้าติดรอยยิ้มอ่อน เขาเป็นคนใจเย็นแต่คนใจเย็นไม่ได้แปลว่าไม่สู้คน
“พี่ฝุ่น”
“ว่าน!” ฝุ่นหันไปยิ้มให้กับคนที่โผล่หน้ามาทักจากด้านหลัง เขาดีใจจริงๆ ที่เห็นอีกฝ่าย รู้สึกเหมือนมีเพื่อน
“มากับพี่ศิลาเหรอ”
“ครับ”
“ผมก็ถามไปงั้นแหละ รู้อยู่แล้ว ฮ่าๆ” เด็กกวนก็ยังกวนอยู่วันยังค่ำ ฝุ่นยิ้มด้วยความเอ็นดู
“แล้วว่านล่ะ พี่ได้ข่าวว่ายุ่งมากไม่ใช่เหรอ”
“เพราะยุ่งมากไงเลยได้เข้ามาบ่อยๆ มารับเช็ค”
“ไม่ให้ทางบริษัทโอนไปให้ล่ะครับ”
“ไม่ดีกว่า ว่านชอบเข้ามา”
“เหงาเหรอ”
“เปล่าสักหน่อย!” คนปฏิเสธเสียงดังแต่หน้าแดง
“ไปคุยกันในห้องพี่ศิลาไหม มีเวลาหรือเปล่า” ฝุ่นมั่นใจว่าอีกฝ่ายคงเหงาจึงชวนไปนั่งคุยเล่น
“ว่าง ไปสิ”
ฝุ่นเดินนำว่านกลับไปที่ห้องทำงานของศิลา พวกเขานั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ด้วยเรื่องสัพเพเหระ ส่วนใหญ่ฝุ่นจะเป็นคนฟังปล่อยให้อีกคนบ่นไป
“ศิลาคะ!” ประตูที่เปิดเข้ามาโดยไม่มีการเคาะนำทำให้ว่านกับฝุ่นชะงักการสนทนา สายตาสองคู่มองตรงไปยังผู้มาใหม่
“ศิลาไปไหน” น้ำเสียงกระชากและไม่ให้เกียรติคนคุยด้วยทำให้ฝุ่นไม่อยากตอบ เขาจึงเพียงมองหน้าอีกฝ่ายยิ้มๆ
“ไปไหนก็เรื่องของพี่ศิลา เกี่ยวไรกับป้า”
“ไม่ใช่เรื่องของเราเหมือนกัน อย่ายุ่งสักเรื่องได้ไหม” ว่านยักไหล่ แต่ก็ยอมเงียบเพื่อดูว่าอีกฝ่ายมาไม้ไหน
“ว่าไง” น้ำเสียงตะคอกส่งมาให้เขาคนเดียว ฝุ่นยังคงยิ้มแม้สายตาจะเริ่มเปลี่ยน
“ไปประชุมครับ”
“จริงหรือเปล่าที่ศิลาพาแกมาแนะนำว่าเป็นแฟน”
“แล่นมาถึงนี่คงมีสายรายงานไปล่ะสิป้า ถ้าอย่างนั้นก็ไม่น่าต้องถาม”
“เงียบไปเลย!!” ดูเหมือนผู้มาใหม่จะเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ยิ่งอีกฝ่ายร้อนฝุ่นกลับยิ่งเย็นลง
“ถ้าคุณทาเรียอยากรู้มากขนาดนั้นล่ะก็..จริงครับ” ฝุ่นประสานมือวางบนโต๊ะ พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“แกกับศิลาคบกันตอนไหน เมื่อไหร่ ให้ท่าศิลาสินะ คิดอยู่แล้วว่าเรียนสูงอย่างแกไม่น่าจะมาเป็นพี่เลี้ยง ที่แท้ก็หัวหมอ หวังสูง”
“ผมต้องตอบหรือเปล่าครับ เพราะดูเหมือนคุณทาเรียมีคำตอบในใจอยู่แล้ว” ฝุ่นยังรักษาความใจเย็นเอาไว้ได้
“ยอกย้อนฉันเหรอ แกมันก็แค่ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ไม่มีอะไรดีสักอย่าง คิดเหรอว่าศิลาจะจริงจัง พอเบื่อแกก็จะโดนเฉดหัวทิ้ง”
“แล้วป้าดีนักหรือไง” เมื่อฝุ่นไม่ตอบโต้ว่านจึงทนไม่ได้ อย่างป้ามหาภัยนี่ต้องเจอเขา
“แก่หนังเหี่ยวแล้วยังไม่รู้ตัว”
“ไอ้ว่าน!”
“ว่าไงป้า” ฝุ่นเอื้อมมือไปจับแขนของว่านส่ายหน้าช้าๆ เมื่อว่านหันมามอง เขาลุกขึ้นยืน เดินไปหยุดหน้าโต๊ะทำงาน เอนหลังพิงขอบโต๊ะส่งยิ้มให้กับทาเรีย
“ก็จริงอย่างที่คุณทาเรียพูดนะครับ ผมดูไม่เหมาะสมกับคุณศิลาเลย อยากจะเข้าข้างตัวเองว่าหน้าตาผมก็พอใช้ได้ แต่เมื่อเทียบกับระดับพวกคุณ ผมคงดูบ้านๆ อย่างที่ว่า การศึกษาก็น่าจะธรรมดา ไม่ได้จบคณะดังอะไร ฐานะทางบ้านก็รู้ๆ กันอยู่ ถ้าดีมากผมคงไม่มาสมัครงานเป็นพี่เลี้ยง”
“หึ ก็รู้ตัวนี่” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเต็มไปด้วยความดูแคลน
“ครับ แต่เพราะแบบนั้นผมเลยเกิดความสงสัยขึ้นมา” ฝุ่นขมวดคิ้ว เอียงคอน้อยๆ มองนางแบบที่ยืนเชิดหน้าอยู่
“อะไรยะ” ทาเรียตวาดเมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่ายมองเธออย่างพินิจพิจารณา
“คุณทาเรียดีกว่าผมทุกอย่าง ทำไมถึงยังไม่มีใครครับ”
“อี...” ทาเรียชี้หน้าของฝุ่น มือสั่นระริก แต่เพราะภาพลักษณ์ที่รักษามานาน เธอจึงต้องกล้ำกลืนคำหยาบคายลงคอ
“มันน่าคิดนะครับ” ฝุ่นทำหน้าเหมือนคิดหนัก” สวยก็สวยโปรไฟล์ก็ดีทำไมถึงยังไม่มีแฟน จะบอกว่าควรไปปรึกษาหมอ คุณทาเรียก็ดูปกติดีคงไม่ถึงขั้นต้องไปพบจิตแพทย์มั้งครับ ถ้าอย่างนั้น...” ฝุ่นลากเสียงยาว ยกยิ้มเย็นขึ้นที่มุมปาก
“ไปหาหมอดูดีไหมครับ เผื่อเขาจะบอกได้ว่าชาติที่แล้วทำกรรมกับใครเอาไว้บ้าง ชาตินี้ถึงต้องยังอยู่แบบนี้”
“อีฝุ่น!!”
“ผู้ชายเขาใช้ไอ้ครับ ถ้าจะด่าผมว่าพูดให้ถูกนิดหนึ่งก็ดี จะได้ดูมีการศึกษาสมหน้าตา”
“ฮ่าๆ โอ๊ยสะใจ” ว่านแทบจะยกสองนิ้วให้ พี่ฝุ่นเก่งกว่าที่เขาคิดไว้เยอะเลย
“ชั้นต่ำ” สายตาที่มองเขากับว่านเหยียดอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยู่ต่ำก็ยอมรับว่าต่ำ แต่คุณทาเรียอย่าอยู่สูงนานไปนะครับได้ข่าวว่าบนนั้นมันหนาว หาทางลงมาก็ดีตอนแก่จะได้ไม่เหงา ผมเป็นห่วง”
ดูเหมือนคนฟังจะโกรธจนควันออกหู ปากสั่นระริกก่อนจะหลุดออกมาเป็นคำพูดได้
“อีบ้า!!” ฝุ่นสะดุ้งเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะคำที่เปล่งออกมาแต่เป็นเพราะเสียงเปิดประตูด้วยความรุนแรงและกระแทกปิดดังปังใหญ่ตามหลังร่างระหงที่เพิ่งก้าวออกไป
“โอ๊ยพี่ฝุ่นสุดยอด สุดยอดจริงๆ” ว่านหัวเราะด้วยความสะใจ สายตาเป็นประกาย
“พี่ไม่ได้ทำอะไร” ฝุ่นยังยิ้มน้อยๆ
“ดีนะผมไม่คิดสู้ เห็นแบบนี้ไม่กล้ามีเรื่องกับพี่ฝุ่นเลย”
“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” เสียงทักดังหลังจากศิลาเปิดประตูเข้ามา ว่านจึงหยุดคุยกับเขา “พี่เห็นหลังทาเรียไวๆ เดินอย่างกับเกิดไฟไหม้”
“เมื่อกี้เข้ามาถามหาพี่ศิลาครับ ผมบอกไปแล้วว่าติดประชุม คงไม่อยากรอมั้งครับ”
“ป้าเขาอยากรู้ว่าพี่ฝุ่นเป็นแฟนพี่ศิลาหรือเปล่า”
“ว่าน” ฝุ่นปรามเพราะไม่อยากให้ศิลาต้องมาฟังเรื่องไร้สาระแบบนี้
“เข้าใจแล้ว” ศิลาพยักหน้า “แล้วได้ตอบหรือเปล่า”
“ตอบ พี่ฝุ่นตอบว่าใช่ เดี๋ยว! พี่ศิลาไม่ต้องทำหน้าปลื้มแบบนั้นได้ไหมเห็นแล้วหมั่นไส้” ว่านลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ ตวัดสายตาเคืองๆ ให้ศิลาหนึ่งทีก่อนหันไปทางฝุ่น
“ผมไปดีกว่า ไว้เจอกันใหม่นะพี่ฝุ่น”
“ครับ”
“อ๋อ แล้วพี่ฝุ่นก็ไม่ต้องคิดมากเรื่องป้ามหาภัยล่ะ เห็นเจ้าชู้แบบนี้แต่พี่ศิลารักใครรักจริง ตั้งแต่ผมรู้จักมาไม่เห็นเคยบอกรักใครสักคน”
“ขอบใจมากว่าน” คนถูกชมรีบขอบคุณ
“แต่ถ้าพี่ฝุ่นไม่มั่นใจ ผมแนะนำให้พาไปทำหมันซะ รับรองช่วยให้อุ่นใจขึ้นเยอะ”
“เจ้าเด็กนี่ว่าจะขึ้นเปอร์เซ็นต์ให้ปีหน้า เอาเท่าเดิมไปก่อนเถอะ” ศิลาเข่นเขี้ยวเคี่ยวฟัน นึกว่าจะอยู่ข้างเดียวกันเสียอีก
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับแต่พี่คงไม่ทำ”
“เห็นไหม ฝุ่นไม่หูเบาหรอก”
“พี่ไม่เสียเวลาส่งไปทำหมันหรอกครับ มีวิธีอื่นจัดการได้เร็วกว่านั้นตั้งเยอะ”
“ฝุ่นนน” ศิลารู้ว่าล้อเล่นแต่ก็อดหน้าซีดไม่ได้ เล่นเอาว่านขำจนท้องเกือบแข็ง
“ฮ่าๆ พี่ศิลาเสร็จแน่ ต้องแบบพี่ฝุ่นนี่แหละถึงจะเอาพี่ศิลาอยู่”
“แล้วว่านก็ไม่ต้องกลัวนะปีหน้าพี่จะเพิ่มเปอร์เซ็นต์ให้เอง ได้ใช่ไหมครับพี่ศิลาเพราะผมคุมการเงินนี่” คำถามแบบไม่ต้องการคำตอบทำให้ศิลาได้แต่ยิ้มแห้งๆ
“ได้”
“ผมนี่ฉลาดจริงๆ เลือกข้างถูกต้องตั้งแต่แรก ผมทีมพี่ฝุ่นนะฝากเนื้อฝากตัวด้วย”
“ได้เลยครับว่าน”
“ว่านเข้ามารับเช็คไม่ใช่เหรอ รีบไปไป๊ก่อนที่พี่จะโทรไปสั่งระงับตอนที่ยังมีอำนาจอยู่”
“ฮ่าๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ สนุกจริงๆ” คนพูดยักคิ้วให้ศิลาเป็นเชิงล้อเลียนก่อนเดินออกจากห้องไป
“ฝุ่นจะทำจริงๆ เหรอ”
“ล้อเล่นครับ”
“ค่อยยังชั่ว” ศิลายกมือขึ้นลูบอก
“ผมสั่งตัดเงินพี่ศิลาง่ายกว่าเยอะ มาดูกันว่าจนแล้วจะยังมีใครสนไหม”
“ฝุ่นนนน”
ศิลารู้ตัวแล้วว่าเขาคงไม่กล้าหือกับคนตัวเล็กกว่า ไอ้เรื่องจะกลับมาเป็นใหญ่ในบ้านให้ได้คงต้องเลิกคิด เห็นอย่างนี้แสบเกินตัวจริงๆ
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
ตอนหน้าคุณพ่อกับว่าที่แม่ทูนหัวเขาจะสวีทกัน
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ✤ Ma man and his boy บ้านนี้ต้องมีพี่เลี้ยง ♥ [ตอนที่ 16 End] 02/01/18 ✿ P.29 (อ่าน 244375 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก