#ซอโซ่ล่ามธีร์
ด่านที่ 19 (PART 1/2)
PRO NO SLEEP
โซ่กำลังสับสนเป็นอย่างหนัก กับความเปลี่ยนแปลงที่ทำให้ทุกอย่างหมุนติ้ว ๆ ยิ่งกว่านั่งบนเครื่องเล่นหวาดเสียว เขาคิดมาตลอดว่าถ้าความสัมพันธ์พัฒนามากขึ้น อย่างมากก็แค่ปรับตัวให้ชินกับการถูกจูบ แต่แบบเมื่อคืนมันน่าตกใจมากเลย ทั้งเรื่องที่พี่ธีร์แปลงร่างตั้งแต่นาทีแรกของปีใหม่ แล้วก็ตกใจตัวเองด้วยที่รู้สึกหวิว ๆ ถึงจะกลัวแต่ก็รู้สึกดีจนน่าอาย ถ้าเล่าให้อาร์มกับเจมส์ฟังคงโดนล้อแน่
นึกถึงสีหน้าพี่ธีร์ตอนจริงจังแล้วหน้าก็ร้อนขึ้นมา แววตาคู่นั้นมองเขาแบบไหนกันนะ เหมือนจะจับกลืนลงท้องแล้วไม่ยอมย่อยเลย
โซ่นอนไม่หลับเพราะรอคนเข้าห้องน้ำ นานมากเลยล่ะ ทำไมพี่ธีร์ถึงใช้เวลานานขนาดนั้นนะ มันเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า ตอนนั้นโซ่คิดไปต่าง ๆ นานาเลย กลัวพี่ธีร์เป็นโรคจนต้องไปโรงพยาบาลให้หมอตรวจ แต่เหมือนพี่ธีร์จะรู้ว่าโซ่คิดอะไรอยู่ถึงเดินกลับมา
ไม่มีแม้แต่การสะกิด เด็กหนุ่มตัวผอมไม่กล้าหันไปถามว่า ‘พี่ธีร์โอเคไหมครับ?’ เพราะมันคงแปลกพิลึกถ้าหากจะถามคนที่เพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจลับจากห้องน้ำ โซ่ไม่ควรพูดอะไรทั้งนั้นเลย เขาควรนอนแล้วก็ตื่นมาอีกทีตอนเช้า แต่ตอนนั้นเขาเป็นห่วงจริง ๆ คิดว่าจะลองใช้วิธีแกล้งหลับแล้วพลิกตัวหันไปหา แต่ก็กลัวจะถูกมองว่าให้ท่า โซ่แค่อยากเห็นว่าพี่ธีร์นอนแล้วหรือยังก็เท่านั้นเอง
‘ขอพี่กอดหน่อยนะ’
คำขออนุญาตกระซิบบอกเบา ๆ และเด็กที่จมอยู่กับความกังวลก็ปล่อยให้ร่างของตัวเองหายเข้าไปในอ้อมกอดโดยไม่พูดอะไรทั้งนั้น โซ่ยังคงแกล้งหลับ ปล่อยให้พี่ธีร์จุ๊บศีรษะซ้ำ ๆ ก่อนจะหลับไปพร้อมความสบายใจ ขอบคุณที่พี่ธีร์ไม่โกรธที่โซ่ไม่มีหน้าอก
เริ่มต้นวันแรกของปีใหม่ด้วยการตื่นแปดโมง โซ่ปล่อยให้พี่ธีร์นอนต่อ ส่วนเขาก็ลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน วันนี้เครื่องดูดฝุ่นทำได้แค่มอง เพราะแขกของห้องกำลังทำความสะอาดด้วยไม้กวาดเพราะไม่อยากให้คนหลับต้องตื่นจากเสียง
ผ้าชุบน้ำกำลังถูลงบนโต๊ะสุดแสนอลังการที่ใครมาเห็นคงอิจฉา ไม่ว่าจะเป็นสเปกคอมที่พี่แหลมเคยเล่าให้ฟังว่าพี่ธีร์ซื้อชิ้นส่วนมาประกอบเอง ไหนจะจอทั้งสามที่วางเรียงกัน มันคงเป็นสิ่งเดียวในห้องที่พี่ธีร์พยายามดูแลรักษาเพราะโซนนี้ดูสะอาดที่สุด โซ่พยายามเช็ดถูอย่างระมัดระวัง ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเพราะโดนจิ้มเอวจากใครอีกคน
“คุณพระ!!!”
“ทำไรหนู?”
“...เช็ดโต๊ะคอมให้ครับ มันมีฝุ่นเกาะอยู่นิดนึง” พอเผชิญหน้ากันตรง ๆ ก็เขินขึ้นมาเสียอย่างนั้น โซ่ก้ม ๆ เงย ๆ หลบสายตาซึ่งคนเพิ่งตื่นคงจับได้ง่าย ๆ แต่เขาก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำตัวอย่างไรหลังจากเกิดเรื่องเมื่อคืน
“ซ้อมเป็นพ่อบ้านให้พี่เหรอ?” มือพี่ธีร์อาจจะมีเวทย์มนตร์ โซ่ถึงรู้สึกว่าความกังวลและความขลาดอายที่เพิ่งเกิดขึ้นได้หายไปเป็นปลิดทิ้งหลังจากมือแกร่งวางลงบนศีรษะเขาพร้อมยีเบา ๆ
“โซ่กลัวพี่ธีร์จามก่อนแม่บ้านจะมาทำความสะอาดให้น่ะครับ...”
“น่ารักอีกแล้ว” เด็กหนุ่มค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงหัวเราะในลำคอ
“พี่ธีร์เหมือนยังง่วงอยู่เลย ไปนอนต่อไหมครับ เดี๋ยวสิบเอ็ดโมงโซ่ลงไปซื้อข้าวให้”
“ไม่เอา” คนเมาง่วงอมยิ้ม ก่อนจะรั้งตัวเขาเข้าไปกอดหลวม ๆ “พี่ไม่ยอมให้เราทำอะไรคนเดียวในวันแรกของปีใหม่หรอก”
“อะไรกันครับ พูดเหมือนจะไปเอาไปหยิบไม้ถูพื้นมาช่วยโซ่อย่างนั้นแหละ...” คนขี้เขินพูดเสียงอู้อี้ ถ้าต่างฝ่ายต่างแกล้งตายเรื่องเมื่อคืนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันโซ่จะได้ผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยร่างกายก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาต่อต้านตอนถูกกอดแล้ว แบบนี้จะเรียกว่าชินได้ไหมนะ
ไม่ใช่หรอก เพราะถ้าชินแล้วโซ่คงไม่ใจเต้นแรงขนาดนี้
“เห็นนี่ไหม?” พี่ธีร์คลายอ้อมกอดออกเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวไปหยิบบางอย่างเอามาให้โซ่ดู มันคือตุ๊กตาหมูสีเหลืองแก้มแดงตัวนั้น ตัวที่ทั้งคู่เคยไปคีบด้วยกันเมื่อนานมาแล้ว “ตัวแรกโซ่บอกให้พี่เก็บไว้ งั้นวันนี้เราไปจับตัวที่สองด้วยกันดีไหม?”
‘โซ่จะเอาตัวที่สอง มาคราวหน้าพี่ธีร์คีบให้โซ่ด้วยนะครับ’
“...”
อยู่ ๆ ก็รู้สึกว่าหนึ่งมกราคมเป็นวันวาเลนไทน์ เพราะคนตรงหน้าถอดคราบผู้ชายกะล่อนทิ้งแล้วสวมบทคนโรแมนติกตั้งแต่เช้า คิดไม่ถึงเลยว่าพี่ธีร์จะจำที่มาของตุ๊กตาตัวนี้ได้ และถึงจำได้โซ่ก็ไม่กล้าคิดว่าอีกฝ่ายจะให้ความสำคัญแบบนี้
“วันนี้พี่ธีร์ไม่สตรีมเหรอครับ แฟนคลับน่าจะรอพี่ธีร์ไปสวัสดีปีใหม่อยู่นะ ไว้ค่อยไปคีบตุ๊กตากันวันหลังก็ได้ครับ”
“แฟนคลับอะสองทุ่ม แต่ว่าที่แฟนครับต้องตอนนี้”
“แน่ะ...” คนโดนหยอดขมวดคิ้วมอง พี่ธีร์เป็นคนโรแมนติกได้แค่แป๊บเดียวจริง ๆ
“เดี๋ยวพี่อาบน้ำเสร็จแล้วเราไปกินข้าวกัน หลังจากนั้นโซ่อยากไปไหนพี่จะพาไปทุกที่เลย”
“มีรถแล้วป๋าเหรอครับเนี่ย?”
“มากอะ อยากได้ตุ๊กตาหน้ารถแบบคนแถวนี้ด้วย” ธีร์โอบแก้มน้องทั้งสองข้างพร้อมบีบเข้าหากันจนปากจู๋ “รอดตัวไปนะ ถ้าพี่แปรงฟันแล้วเราโดนจุ๊บแน่”
“พี่ธีร์ฟันเน่า”
“ขอไปแปรงก่อน เดี๋ยวมาเอาคืน” คนทะเล้นมูนวอร์คออกไปพร้อมขยิบตาใส่เด็กเด๋อที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะคอม “เชี่ย!!”
โซ่หลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เพราะคนที่เคยทำเท่เมื่อครู่ดันเตะปุ้งเต้ากับไม้กวาดที่เขาวางเอาไว้เพราะยังกวาดไม่เสร็จ
“เดี๋ยวโซ่เก็บเองครับ”
“จัดการด้วยนะพ่อบ้าน” เพราะผมที่ชี้โด่เด่หรือท่าทางเสียฟอร์มกันนะที่ทำให้พี่ธีร์ดูตลกอย่างนั้น โซ่พยักหน้ารับพลางมองขายาว ๆ ที่กำลังสะบัดเอาฝุ่นออกจากเท้า ก่อนจะเขย่งเข้าไปในห้องน้ำ
*
ธีร์ใส่หมวกกับผ้าปิดปากสีดำเพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเขามาเดินห้างกับน้องเด๋อ มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้จริง ๆ ที่เกิดมาหน้าตาดี โดดเด่นจนใคร ๆ ต้องเหลียวหลังมอง ดังนั้นการเซฟตัวเองเพื่อน้องจึงบังเกิด
วันนี้คนออกมาข้างนอกอย่างเยอะ มีโอกาสเสี่ยงเจอแฟนคลับสูง ซึ่งถ้าโป๊ะเจอสถานการณ์เดียวกับไอ้โฟร์คือน้องเด๋อต้องแกล้งเป็นใบ้เท่านั้นอะถึงจะรอด
วันปีใหม่ที่เรียบง่ายผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่ออยู่กับเด็กคนนี้ ชายหนุ่มรู้สึกดีที่เมื่อคืนเลือกหักห้ามใจแทนที่จะทำไปตามอารมณ์ เขาไม่ควรคิดมากกับความรัก แต่ก็ควรคิดให้เยอะ ๆ เพื่อรักษาความรู้สึกน้องเด๋อไว้ ธีร์คิดไม่ออกเลยว่าเช้านี้จะเป็นอย่างไรถ้าหากเขาทำตามใจตัวเองเหมือนที่เคยทำกับคนอื่น ๆ
ต่อให้น้องจะยอมหรือไม่ แต่สำหรับเด็กที่ไม่เคยมีความรักและไม่เคยผ่านประสบการณ์เรื่องอย่างว่ามาก่อน ธีร์คิดว่าเขาควรจะอ่อนโยนและรอเวลาไปอีกสักพักใหญ่ ๆ เลยว่ะ รู้สึกเลวขึ้นมาเป็นเท่าตัวเพราะคิดเรื่องลามกอยู่หลายครั้ง ยอมรับแบบเหี้ย ๆ เลยก็ได้ว่าความรักเป็นเรื่องของความรู้สึกจริง ๆ แต่เดี๋ยวนี้เขามองหน้าน้องเด๋ออย่างบริสุทธิ์ใจไม่ได้แล้ว
มันมีความอยากจับน้องกดลงกับเตียง แล้วกอดหอมจนกว่าจะพอใจ อยากจูบแล้วผละออกมามองหน้าแดง ๆ แล้วกดริมฝีปากซ้ำลงไปอีกครั้งเพื่อให้น้องรับรู้ว่าไอ้บ้านี่แทบจะคลั่งอยู่แล้ว หลงจนโงหัวไม่ขึ้นอะไรขนาดนี้ แม้จะไม่เคยลองกับผู้ชาย แต่ธีร์เชื่อว่าพอถึงเวลาจริงบรรยากาศมันต้องพาเขาไปได้จนสุดทางแน่ ๆ มั่นหน้ามั่นโหนกเต็มที่
ธีร์ชอบผู้หญิงหน้าอกบึ้ม ๆ แต่น้องไม่มี อันนี้โอเค ไม่เป็นไร ไม่ใช่ปัญหา แค่ได้ฟังเสียงน้องร้องอู้อี้เหมือนจะร้องไห้อย่างเมื่อคืนก็ชนะนมสามร้อยห้าสิบซีซีแล้ว
เดี๋ยวนะ ทำไมในหัวกูมีแต่เรื่องแบบนี้วะ?
“พี่ธีร์ครับ รถจอดอยู่ทางนั้น”
“อ้าว” ชายหนุ่มหลุดออกจากความคิดแล้วหันกลับไปหาน้องเด๋อที่ยืนถือแก้วคาราเมลเฟรปเป้อยู่ด้านหลัง เวร พอคิดเรื่องจั้มบ๊ะแล้วสติก็หลุดไปชั่วขณะเลย
“พี่ธีร์ดูเหม่อ ๆ คิดอะไรอยู่หรือเปล่าครับ หรือว่าเบื่อที่มากับโซ่?”
“ก็แย่ละ” ชอบขนาดนี้จะเอาอะไรไปเบื่อ แต่จะให้อธิบายเหตุผลสมเต่าถุยก็ไม่ใช่เรื่อง
ชายหนุ่มคาดเข็มขัดแล้ววางแก้วกาแฟลง พอหันไปหาคนข้างตัวก็ต้องเบิกตากว้างเพราะภาพที่เห็น วิปครีมราดคาราเมลจะอร่อยแค่ไหนคงมีแค่น้องเท่านั้นที่รู้ ธีร์เริ่มหายใจติดขัดเพราะลิ้นเล็กที่กำลังตวัดเลียครีมสีขาวจากนิ้วตัวเองอีกทั้งยังเลียปากตบท้ายอีก
โว้ยยยยยยยยยยยยย!!!
“หลอดหายไปไหน?!!!!!!!!!!”
“ครับ...? มันตกพื้นไปตอนที่โซ่มัวแต่ตอบไลน์แพรวน่ะ” น้องหันมาตอบหน้าซื่อ ๆ ก่อนจะก้มลงมองแก้วกาแฟโลโก้เงือกสีเขียวที่วิปครีมลดลงไปเกินครึ่งแก้ว “ขอโทษที่สกปรกนะครับ แต่วิปครีมอร่อยเกินกว่าที่โซ่จะยอมตัดใจทิ้งมันลงถังขยะ”
มันไม่ใช่เรื่องสกปรกไม่สกปรกปะ?!!!!!
“นั่นก็ทักมาไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริง” เขาหยิบหลอดจากแก้วตัวเองยัดใส่แก้วน้องแล้วหมุนพวงมาลัยเคลื่อนรถออก
“แพรวทักมาสวัสดีปีใหม่ครับ แล้วก็ชวนโซ่ไปเที่ยววันเด็กด้วย”
“โตจนลิงเลียตูดไม่ถึงแล้วยังจะมาวันด่งวันเด็กไรอีกคะน้องโซ่ขา” ธีร์ดัดเสียงพลางคาดโทษคนข้าง ๆ ดีนะที่ยังรู้จักใช้หลอดของ ถ้ายังดูด ๆ เลีย ๆ นิ้วอยู่สติเขาคงหลุดได้ง่าย ๆ
“ไปไม่ได้เหรอครับ แพรวบอกว่าจะชวนพี่แหลมด้วยนะ”
“แล้วทำไมไม่ชวนพี่ด้วย?”
“พี่ธีร์อยากกลับไปเป็นเด็กเหมือนกันสินะครับ โซ่เข้าใจนะ” น้องมองตาปริบ ๆ คนขี้มันเขี้ยวจึงเอื้อมไปดึงแก้มเบา ๆ พอได้ยินเสียงร้อง ‘โอ๊ะ’ ก็พอใจ
“เปล่า อยากไปเป็นผู้ปกครอง”
“แน่ะ อย่าบอกนะครับว่าที่หน้าบึ้งอยู่ตอนนี้คือหึงโซ่กับแพรว”
“เออ รู้แล้วก็อย่าทำให้เป็นหมาบ้าดิ หัวร้อนเลยเนี่ย” ชายหนุ่มบ่นอุบอิบ ก่อนจะขมวดคิ้วเพราะมือข้างซ้ายที่เคยวางอยู่กับหน้าขากำลังถูกจับไปกุมไว้โดยคนข้าง ๆ
“เย็นลงหรือยังครับ?” น้องเด๋อคงเขินมากแต่ก็เลือกง้อด้วยวิธีน่ารักเอาเรื่อง แล้วแบบนี้ใครจะกล้าบอกว่าที่มึนตึงใส่เมื่อครู่เป็นแค่การแสดง
“ยัง”
“งั้นโซ่จะจับไว้นาน ๆ จนกว่าพี่ธีร์จะหายนะ”
“ถ้านานขนาดนั้นก็ต้องช่วยเข้าเกียร์แล้วปะ?”
“จริงด้วย โซ่ลืมคิดไปเลยครับว่ามันอันตราย” น้องงึมงำระหว่างคิดหาวิธีง้อ ก็ดีเหมือนกัน ถ้ารู้ว่าตอแหลแล้วจะได้เห็นน้องเด๋อมุมนี้ ไอ้ธีร์จะแกล้งงอนบ่อย ๆ เลย
“ปล่อยเลยปล่อย”
“อย่าปฏิเสธเสียงแข็งแบบนั้นสิครับ โซ่ใจวูบเลยอะ”
“ทีตอนเล่าว่าจะไปกับแพรวยังไม่เห็นวูบ แต่ก็เข้าใจอะนะ เรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน โซ่จะไปไหนกับใครก็ได้ พี่ไม่มีสิทธิ์ไปรั้ง”
“ไม่ใช่อย่างนั้นเลยนะครับ โซ่น่ะ --”
“ทำไม โซ่ทำไม?” เขาเลิกคิ้วมองพลางเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ดูคนบางคนช้อนตามองมาเหมือนอยากอ้อนให้หยุดมึนตึงใส่เสียที ชายหนุ่มหันไปขับรถต่อ พอถึงทางแยกก็เหยียบเบกก่อนจะหันเข้าหาเด็กเด๋อที่กำลังนั่งยืดหลังตรง สองมือกำแน่นวางบนหน้าขา ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้เขา
เอาว่ะ!!! อย่าบอกว่าจะขึ้นมาคร่อมตัก มีกรี๊ดนะบอกเลย!!!
“โซ่ชอบพี่ธีร์ครับ!!!!!!!!!!!”
“เชี่ย!!!” คนถูกตะโกนบอกความในใจถึงกับวิ้งยันสมองซีกกลีบท้ายทอย ธีร์ขมวดคิ้วคาดโทษคนข้าง ๆ ที่ทำหน้ามึนใส่เหมือนว่ากำลังรอดูผลงานตัวเองที่ทำไปเมื่อครู่ “ผีเข้าเหรออยู่ ๆ มาตะโกนใส่ ขี้หูเต้นระบำแล้วมั้งเนี่ย”
“ก็พี่ธีร์บอกว่าถ้ารู้สึกเหมือนกันให้ตะโกนดัง ๆ โซ่ไม่ผิดสัญญาหรอกนะครับ โซ่เป็นคนเข้ม”
อยากมองทะลุไปหาความใสซื่อแต่ก็หาไม่เจอ น้องเด๋อแม่งสุดสัด เมื่อครู่นี้คือการเอาคืนที่ทำให้นึกถึงตอนสารภาพรักกับน้องครั้งแรก แต่ธีร์ไม่เคยคิดว่าน้องจะยอมทำตามที่เคยบอก
“ชอบก็พาพี่ไปวันเด็กด้วยดิ” คราวนี้ถึงกับเสียงอ่อน ถ้าพวกไอ้แหลมได้ยินมันคนเบ้ปากคว่ำใส่เป็นแน่แท้ แพ้ลูกอ้อน แพ้ความงุงิ
“ครับ ไปด้วยกันนะผู้ปกครองของโซ่”
ได้ยินคำตอบแสนพอใจก็อมยิ้มจนเมื่อยหนังหน้า ชายหนุ่มเข้าเกียร์เมื่อสัญญาณไฟขึ้นสีเขียว ดวงตาคู่นี้ยังคงมองถนน แต่หูกำลังฟังเสียงฮัมเพลงของเด็กเด๋อที่ไม่ได้สร้างความรำคาญเลยสักนิดเมื่อเทียบกับไอ้แหลม พอถนนโล่งและบรรยากาศในรถเริ่มเงียบ ธีร์จึงแบมือออกเพื่อรอการเติมเต็มจากคนข้าง ๆ
“จับต่อสิ พี่ไม่ต้องเข้าเกียร์แล้ว” ชายหนุ่มละสายตาจากถนนมามองหน้าอีกฝ่ายได้แค่ครู่เดียว แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าน้องกำลังเขิน
ชั่วขณะหนึ่งธีร์คิดไปว่าวันนี้มันคงเหมือนเมื่อวาน แต่พอหันไปเห็นว่าน้องอยู่ข้าง ๆ เรื่องของเมื่อวานจึงพิเศษน้อยกว่านิดหน่อย เขาชอบเสียงน้องเด๋อตอนพูดไปเรื่อย แม้แต่ตอนทาบมือกับกระจกสบตากับหมาพันธุ์โกลเด้น รีทรีฟเวอร์รถคันข้าง ๆ เหมือนว่าอยากจะสื่อสารกันแม้ไม่ได้ยินเสียง แบบนั้นก็น่ารักจนมือขวาเผลอถ่ายคลิปลงไอจีสตอรี่พร้อมแคปชั่นว่า
‘ดูมนุษย์ต่างดาวคุยกัน’
ธีร์ชอบสกินชิพ ชอบมากด้วย แต่เขาทำอย่างนั้นกับน้องเด๋ออย่างเปิดเผยไม่ได้ ด้วยสายตาสังคมที่ยังมองเห็นว่ารักเพศเดียวกันเป็นเรื่องแปลก แม้ปากจะยอมรับแต่เขาก็ไม่อยากให้น้องตกเป็นขี้ปากใคร แม้ว่าทั้งคู่จะเริ่มต้นจากการเล่นเกม แต่ธีร์ขอสัญญากับตัวเองว่าจะปกป้องเด็กคนนี้ให้ดีที่สุด
ไม่ว่าจะเป็นภัยจากตัวเองหรือคนรอบข้าง
ความรักที่เกิดขึ้นกับผู้ชายด้วยกันไม่ได้ต่างจากความรักกับแฟนเก่าสักเท่าไหร่นัก อันที่จริงถ้าตัดเรื่องเพศออกไป ธีร์คิดว่ามันเป็นเรื่องของนิสัยมากกว่า ทั้งคู่กำลังทำความรู้จักกันและกันทีละนิด เรียนรู้ว่าอีกฝ่ายชอบหรือไม่ชอบอะไร เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายให้กัน เป็นห่วงเป็นใย ไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ และพร้อมอยู่ด้วยกันในวันที่มีความสุขหรือไม่สบายใจ เพียงเท่านั้นความรักครั้งนี้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีก นอกจากความขี้หึงของตนเอง
“โซ่”
“ครับพี่ธีร์?”
“แวะซุปเปอร์กันเถอะ พี่อยากทำมื้อเย็นให้เรากิน”
50%พาน้องโซ่มาส่งวันวาเลนไทน์ค่า
คุณแม่คะ 2 ทุ่มวันนี้ (14 กุมภา) เปิดให้โอน #ซอโซ่ล่ามธีร์ เป็นวันแรกนะคะ
500 เล่มแรกได้สมุดบันทึกน้องโซ่ไปฟรี ๆ เลยค่า แต่ถ้าหมดโควตาแล้วคุณแม่ยังสามารถซื้อสมุดบันทึกน้องได้ในราคาเล่มละ 50 บาทนะคะ
หากสนใจอย่ารอช้าค่ะคุณแม่
รายละเอียดลิงก์การโอนพินไว้ในเพจ
หน่วยกล้าวาย ในเฟซบุ๊กแล้วค่า
หัวข้อ: ▲เกมเมอร์และน้องเด๋อของเขา▲ #ซอโซ่ล่ามธีร์ (01/09/61) (อ่าน 223675 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก