หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Allure ล่อ/ลวง/รัก(3p) บทที่ 3 หลอก 27/4/2563

[leGGyDan]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

แนะนำเรื่อง

'อเล็กซ์ โฮเมอร์' ดีไซเนอร์คนเก่งของแบรนด์ชั้นนำ Allure ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องของเครื่องแต่งกายแบบ Unisex เน้นความหรูหราเซ็กซี่ และเย้ายวนที่สามารถสวมใส่ในชีวิตประจำวันได้ทุกวันวันหนึ่งอเล็กซ์ได้รับโจทย์จากบอสให้ออกแบบกางเกงในชายซึ่งเป็นหนึ่งในเครื่องแต่งกายที่จะออกวางขายใน collection secret summer นี้ซึ่งมันเป็นงานที่เขาไม่ถนัดเลย
คราวด์กับเควิน ไรลีย์ สองพี่น้องที่มีบุคลิกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คราวด์คนพี่เป็นบอสใหญ่มาดนิ่งเครื่องหน้าคมเข้มราวกับรูปสลัก ในขณะที่เควินคนน้องเป็นนักเขียนนิยายชื่อดังสวมแว่นตาหนาเตอะหน้าตาน่ารักที่ชอบหมกตัวอยู่กับบ้าน

มีความลับอย่างหนึ่งที่อเล็กซ์ยังคิดไม่ตก และเป็นความลับที่บอกใครไม่ได้ คือเขาเผลอตกหลุมรักสองพี่น้องนี้เข้าให้แล้วและกำลังสับสนไม่รู้ว่าจะเลือกใครสอง

พี่น้องไรลีย์เองก็มีความลับอย่างหนึ่งที่ไม่เคยบอกให้อเล็กซ์ล่วงรู้เช่นกัน นั่นคือทั้งสองต่างก็ตกหลุมรักอเล็กซ์ และตกลงกันได้
มานานแล้วว่าจะแบ่งอเล็กซ์กันยังไง

**********************

ฝากนิยาย 3p เรื่องแรกไว้ในความดูแลด้วยนะคะ

[leGGyDan]

บทที่ 1 ล่อ

“เฮ้อ~”
   
“ถอนหายใจเสียงดังขนาดนั้นมีเรื่องกลุ้มใจอะไรเหรออเล็กซ์”
   
เจ้าของชื่อหันไปหาชายหนุ่มสวมแว่นหนาเตอะในเสื้อคาร์ดิแกนสีครีมตุ่นยาวคลุมเข่าที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นแม้ว่าตอนนี้จะอยู่ในช่วงปลายเดือนมกราคมที่อากาศของมหานครนิวยอร์กเริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆ เขาอยู่ในสภาพคล้ายคนเพิ่งตื่นผมทรงซอยยาวระต้นคอและไว้หน้าม้าปรกตาดูยุ่งเหยิง แต่ถึงกระนั้น ‘เควิน ไรลีย์’ ก็ยังดูผุดผ่องด้วยผิวที่ขาวราวกับหิมะเพิ่งตกใหม่ ผมสีบรอนด์สว่างเหมือนพระทิตย์ในฤดูร้อน และนัยน์ตากลมเป็นประกายสีฟ้าสดใสดูซุกซน ต่างกับเขาซึ่งเป็นลูกเสี้ยวเอเชียที่มีทั้งตาและผมสีดำสนิท
   
อเล็กซ์ เควิน และพี่ชายของเควินที่ชื่อ ‘คราวด์ ไรลีย์’ พวกเราสามคนรู้จักกันตั้งแต่เด็กเพราะพ่อแม่ทำธุรกิจขายวัสดุก่อสร้างร่วมกัน ตอน อเล็กซ์อายุสิบสามพ่อกับแม่ของเขาตัดสินใจย้ายบ้านไปอยู่รัฐอื่นเพื่อดูแลสาขาที่เปิดใหม่ พ่อกับแม่ของเควินก็เช่นกัน แต่พวกเขาปรึกษากันแล้วและตัดสินใจที่จะไม่ย้าย ด้วยเหตุผลง่ายๆ ของเด็กในตอนนั้นก็คือติดเพื่อน พ่อกับแม่ของพวกเขาก็เลยรวมเงินกันซื้อทาวน์โฮมสองชั้นใกล้ๆ กับโรงเรียนเพื่อให้ทั้งสามคนอาศัยอยู่ด้วยกัน

ปีนี้อเล็กซ์อายุครบยี่สิบห้าปีเท่าคราวด์ ส่วนเควินที่เป็นน้องนั้นถ้านับตามคศ.เกิดแล้วถือว่าอายุเท่ากันเพราะคราวด์เกิดต้นปี ส่วนเควินเกิดปลายปี ด้วยเหตุนี้ทั้งสามจึงเรียนชั้นเดียวกันมาตลอด

‘อเล็กซ์ โฮเมอร์’ เป็นดีไซเนอร์หนุ่มไฟแรงของแบรนด์เสื้อผ้าชื่อดัง Allure ซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องของความเป็น Unisex สวมใส่ได้ทั้งชายหญิง เน้นความหรูหรา เซ็กซี่และเย้ายวน เขามาสมัครเข้าทำงานที่นี่นับตั้งแต่เรียนจบ จนกระทั่งผ่านไปสี่ปีผลงานที่โดดเด่นเป็นที่เข้าตาก็ส่งให้เขาก้าวกระโดดขึ้นมายืนในกลุ่มดีไซเนอร์หลักของแบรนด์ที่มีกันอยู่ทั้งหมดห้าคนได้

เควินนั้นเป็นคนชอบเก็บตัวไม่ชอบไปไหน และยึดอาชีพนักเขียนเป็นงานหลักหลังจากที่เขียนเล่นๆ แต่ดันได้รับรางวัลนักเขียนหน้าใหม่ตั้งแต่ตอนอยู่ม.สี่

คราวด์จึงเป็นคนเดียวที่เจริญรอยตามที่บ้าน เขาจบปริญญาโทสาขาบริหารธุรกิจด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ตอนนี้กำลังฝึกงานเป็นผู้จัดการสาขาอยู่ที่ร้านในนิวยอร์ก เรียกได้ว่าคราวด์เป็นความหวังของหมู่บ้านที่มีพวกเขาสามคนอาศัยอยู่จริงๆ 

“หัวฉันตื้อไปหมดแล้วเควิน” อเล็กซ์รำพึงพลางทิ้งตัวลงนอนแผ่อย่างอับจนหนทางบนโซฟา

ย้อนไปราว 1 เดือนก่อนหน้านี้

“ผมต้องการให้พวกคุณออกแบบคอลเลคชั่นใหม่ที่จะวางขายในหน้าร้อนนี้ คอนเซปต์คือ Secret Summer ซึ่งประกอบไปด้วยชุดชั้นใน ชุดว่ายน้ำ ชุดลำลอง ชุดทำงานไปจนถึงชุดออกงานทางการ”

ชายหนุ่มหน้าตาคมสันในชุดสูทเข้ารูปสีขาวที่ยืนอยู่บนรองเท้าส้นเข็มสีแดงโฉบเฉี่ยวและกำลังพูดอยู่หน้าห้องประชุมนี้คือ ‘แมทธิว แมคโลริค’ เจ้าของและผู้ก่อตั้งแบรนด์ Allure

“เดี๋ยวผมจะแบ่งงานให้พวกคุณไปออกแบบคนละอย่าง แต่ว่าคราวนี้ผมจะท้าทายพวกคุณโดยไม่ให้ออกแบบในสิ่งที่ถนัด”

“บอสเล่นพิเรนทร์อะไรของเขาอีกวะ” ไรอันบ่นพึมพำ เขาอายุพอๆ กับอเล็กซ์ จบปริญญาด้านการออกแบบจากฝรั่งเศส ทั้งสองเข้าบริษัทมาพร้อมๆ กันจึงสนิทกันอย่างรวดเร็ว ไรอันนั้นถนัดออกแบบพวกสูททางการ อเล็กซ์ก็เช่นกันแต่ถึงจะได้ชุดลำลองก็ไม่มีปัญหา ชุดว่ายน้ำก็เคยมีประสบการณ์ร่วมทีมทำมาบ้าง ขออย่างเดียวไม่เอาชุดชั้นใน นั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่ถนัดเอาเสียเลย พูดไปแล้วก็น่าขายหน้าทั้งที่เป็นแบรนด์ดีไซเนอร์แต่งตัวโก้เก๋เป็นผู้นำแฟชั่นแต่ตั้งแต่จำความได้จนถึงตอนนี้เขาสวมแต่กางเกงในแบบขาสั้นหรือที่เรียกว่า Trunk แล้วต้องเป็นสีขาวเท่านั้นด้วย

“เราจะใช้วิธีการจับสลาก” แมทธิวยังคงพูดต่อไปโดยไม่สนใจเสียงซุบซิบในห้องและหยิบเอากล่องใส่อมยิ้มสีหวานห้าชิ้นขึ้นมาวางบนโต๊ะโดยมีสีแดง สีเหลือง สีฟ้า สีน้ำเงิน สีเขียว “เอาล่ะ ทุกคนเดินออกมาหยิบอมยิ้มไปคนละอัน ข้างในห่อจะเขียนโจทย์ที่พวกคุณต้องทำไว้”

ไรอันเลือกอมยิ้มสีแดงแต่อเล็กซ์คิดว่ามันดูอันตรายไปหน่อย สีแดงเป็นสีแห่งความร้อนแรงเป็นตัวแทนของดวงอาทิตย์มันจะต้องเป็นอะไรที่อล็กซ์ไม่อยากได้แน่ๆ อเล็กซ์จึงเลือกอมยิ้มสีฟ้าซึ่งเป็นตัวแทนท้องฟ้าปลอดโปร่งยามที่ไร้เมฆมาบดบัง และถ้าเขาอ่านใจคุณแมทไม่ผิด สีแดงน่าจะเป็นชุดว่ายน้ำ

“Shit! Swimmer Suit” ไรอันอุทาน อเล็กซ์รีบกลั้นยิ้มทันที

“ถ้าไม่พอใจก็ไม่อนุญาตให้เปลี่ยนหรือแลกกับใครนะจ๊ะคุณไรอันที่รัก” แมทธิวชี้หน้าเขาด้วยอมยิ้มอันใหญ่ที่ดูดเล่นอย่างสนุกสนานระหว่างดูดีไซเนอร์แต่ละคนทำหน้าเหยเกตอนเปิดฉลากออกมาได้โจทย์ที่ไม่ถูกใจ

ไรอันยัดอมยิ้มเข้าปากดูดแจ๊บๆ แก้เซ็ง

“แล้วคุณได้อะไรล่ะ อเล็กซ์” แมทธิวหันมาถาม

เขารีบแกะของตัวเอง ท้องฟ้าสดใส... เหมาะกับการออกไปเที่ยว มันต้องเป็นชุดลำลองแน่ๆ ใช่! ต้องใช่แน่ๆ ขอให้เป็นชุดลำลองทีเถอะเพี้ยง!...

ทาด้า...

อเล็กซ์หน้าซีดเหลือสองนิ้วทันทีที่เห็นสิ่งที่เขียนอยู่ด้านใน ไรอันชะโงกหน้ามาดูและหัวเราะเยาะเสียงดัง

“ทำไมบอสเลือกสีฟ้าให้ชุดชั้นในล่ะ!”

“ชู่ว์” แมทธิวจุ๊ปากด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ “ท้องฟ้าปลอดโปร่ง เหมาะกับกิจกรรมเอ๊าดอร์ ผมคาดหวังกับ secret summer นี้ของคุณมากเลยนะอเล็กซ์”


“เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละเควิน” อเล็กซ์ถอนหายใจ นัยน์ตาสีดำสนิทจับจ้องไปยังชุดต้นแบบที่อยู่บนหุ่น ถึงมันจะเริ่มต้นเป็นรูปเป็นร่างแล้วแต่อเล็กซืก็ยังรื้อๆ แก้ๆ อยู่หลายรอบเพราะไม่ถูกใจสักที บอสนะบอสเล่นพิเรนทร์อะไรก็ไม่รู้อยากเฆี่ยนด้วยแส้ให้ตูดลายจริงๆ

เควินเดินเข้ามาใกล้ชุดต้นแบบที่เป็นกางเกงในแบบจีสตริงสีดำสนิทประดับด้วยลูกไม้ เขาใช้ปลายนิ้วก้อยเขี่ยสายเล็กๆ ขึ้นมาแล้วปล่อยมันดีดกลับลงไป “แนว SM เหรอ นายได้ไอเดียจาก Fifty shade of Grey ใช่ไหม แต่ฉันได้ยินมาว่าคอลเลคชั่นที่นายจะทำชื่อ Secret Summer นี่นา อย่างน้อยมันควรจะเป็นสีสันสดใส ไม่ใช่สีดำหรือเปล่า”

“นายพูดอีกก็ถูกอีก” อเล็กซ์ถอนหายใจเสียงดัง “เพราะอย่างนี้ไงฉันถึงไม่ถนัดแนวชุดชั้นใน หลายคนบอกว่าชุดชั้นในเซ็กซี่น่ะทำง่ายจะตาย แต่ฉันเข้าไม่ถึง แถมยังต้องเป็นชุดชั้นในที่ผู้ชายใส่ได้ ผู้หญิงใส่ดี เกย์ใส่ก็เก๋ด้วยนะ แล้วทายสิ ว่านายแบบงานนี้เป็นใคร คุณแมท! เขาจะลองเองทุกชิ้น ให้ไซซ์มาเรียบร้อยถ้าชิ้นไหนเขาใส่แล้วไม่ปังก็ถือว่าไม่ผ่าน”

“พยายามเข้านะ” เควินตบบ่าแปะๆ ให้กำลังใจ “แต่ถ้าถามความเห็นฉัน นายควรเลิกดูหนังอิโรติกสร้างแรงบันดาลใจได้แล้ว ฉันว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณแมทของนายต้องการหรอก”

“ฉันก็ว่างั้น แล้วนายมีคำแนะนำอะไรดีๆ ให้ฉันไหมเควิน”

“แทนที่นายจะเอาแต่ดูหนังแล้วจินตนาการหน้าคุณแมทใส่เข้าไป นายลองมองคนที่อยู่รอบๆ ตัวนายดูไหม” เควินเสนอ “ในเมื่อชุดที่นายกำลังจะออกแบบเป็นชุดที่ใครจะใส่ก็ได้ ทำไมนายไม่ลองจินตการภาพแม่บ้านขี้เหงาที่รอทำเซอร์ไพรส์สามีตอนกลับจากทำงานเหนื่อยๆ หนุ่มออฟฟิศสุดเฉิ่มที่อยากจะมัดใจสาวในเดทแรก หรือเกย์หนุ่มก๋ากั่นที่อยากจะชวนแฟนหนุ่มออกเล่นสนุกนอกระเบียง คุณแมทก็พูดเองนี่นาว่ามันเหมาะกับกิจกรรมเอาท์ดอร์”

“สมกับเป็นนักเขียนนิยายชื่อดังจริงๆ ขอบคุณนะเควิน ทีนี้ปัญหาก็อยู่ตรงที่ฉันจะยึดเอาใครเป็นแบบหรือแรงบันดาลใจดีล่ะ”
เควินชี้มือไปที่หน้าบ้าน “ออกไปนั่งเก้าอี้ผ้าใบจิบโมฮิโต้ดูคนเดินผ่านไปผ่านมาสักวัน แล้วนายก็เลือกมาสักคนละกัน”

อเล็กซ์ลองทำตามที่เควินบอก เขากางเก้าอี้ผ้าใบแล้วออกมานั่งหน้าบ้านดูคนเดินไปเดินมาทั้งวันสามวันติด แต่ก็ไม่ช่วยให้ได้ไอเดียอะไรดีๆ ขึ้นมาเลย

พอตะวันลับขอบฟ้า อเล็กซ์ก็ลากเก้าอี้ผ้าใบเดินหงอยๆ กลับเข้ามาในบ้าน หรือบางทีก่อนจะเริ่มที่แบบเขาควรเลือกสีหลักที่จะทำออกมาให้ได้ก่อน กระดาษห่ออมยิ้มที่เขาเลือกเป็นสีฟ้านั่นก็เป็นการบอกใบ้ว่าเขาควรเลือกใช้สีฟ้าออกแบบสินะ

สีฟ้า... นอกจากสีของท้องฟ้าแล้วเขาจะนึกถึงอะไรได้อีกนะ... อะไรที่มองแล้วสดใส... อะไรที่เป็นสีฟ้า...

“อือ... อ๊ะ... อย่านะ...”

เสียงครางกระเส่าที่ดังแว่วมาเข้าหูทำเอาเก้าอี้ผ้าใบแทบหลุดจากมือ อเล็กซ์ค่อยๆ เหลือบตามองช้าๆ ไปยังทางที่มาของเสียง
ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่หน้าห้องนอนของเควิน ประตูนั้นปิดไม่สนิทและตอนที่เขากำลังหันรีหันขวางอยู่นั่นเองก็เหมือนลมจะเป็นใจพัดแทรกเข้ามาทำให้ประตูแง้มออกอีกเล็กน้อย ถึงจะไม่มากเท่าไหร่แต่ก็พอทำให้เขามองเห็นนัยน์ตาสีฟ้าสดในแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนตลอดระยะเวลายี่สิบห้าที่รู้จักกันมา

เควินนอนอยู่บนเตียง ชายเสื้อคาร์ดิแกนสีครีมตุ่นถกขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก เผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนปราศจากไขมันส่วนเกิน หน้าท้องแบนราบ แขนและขาที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อตัวหลวมโพรกพรากเรียวยาวได้สัดส่วน เช่นเดียวกับสะโพกกลมกลึงได้รูป

“อย่าจับตรงนั้น... อ๊ะ! แบบนั้นแหละ... อา...”

เสียงหวานร้องครางดังขึ้นเรื่อยๆ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่ามีใครกำลังแอบมองเพราะกำลังเล่นสนุกอยู่กับร่างกายของตัวเอง มือข้างหนึ่งบีบเค้นอยู่ที่ยอดอกสีชมพูอ่อนที่กลายเป็นตุ่มไตแข็งชูชัน ในขณะที่มืออีกข้างอยู่ซุกระหว่างเรียวขาทั้งสอง กอบกุมส่วนอ่อนไหวที่อเล็กซ์มองเห็นไม่ชัดชักรูดขึ้นลง

อเล็กซ์ปิดปากแน่น ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นร่างเปลือยของเควิน แต่ว่านั่นมันก็หลายปีมาแล้วตั้งแต่สมัยที่พวกเพิ่งเข้าวัยรุ่นขนยังไม่ขึ้นด้วยซ้ำ และนี่ก็เห็นเพียงแค่วับๆ แวมๆ ผ่านช่องแคบๆ ของประตูที่ปิดไม่สนิทแต่ทำไมเสียงครางหวานๆ กับสีหน้ายั่วยวนนั้นกลับตรึงเขาได้ขนาดนี้ สองขาขยับไม่ออก รู้สึกหวามไหวในอกราวกับว่าตัวเองกำลังมีส่วนร่วมในการละเล่นนี้ แล้วส่วนล่างของร่างกายเขาก็เริ่มร้อนและชื้นแฉะขึ้นทุกที

เควินละมือจากยอดอก อเล็กซ์สะดุ้งเล็กน้อยเพราะคิดว่าถูกจับได้ แต่เควินเพียงเบื่อกับท่าเดิม เขาพลิกตัวนอนคว่ำแล้วยกสะโพกขึ้น ซึ่งมันหันมาทางประตูห้องนอนอย่างพอเหมาะพอเจาะราวกับจงใจทำให้อเล็กซ์เห็นร่องเนื้ออ่อนสีชมพูนั้นชัดเต็มสองตา อเล็กซ์นึกสงสัยว่าเควินกำลังจะทำอะไรแล้วหัวใจของเขาก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะเมื่อเควินแลบลิ้นเลียปลายนิ้วชี้กับนิ้วกลางจนมันชุ่มก่อนจะค่อนสอดเข้าไปในร่องนั้นช้าๆ

“อีกสิ... เข้ามา... ลึกอีก...”

อเล็กซ์ไม่อยากจะคิดเลยว่าเควินกำลังจินตนาการถึงใครถึงได้มีอารมณ์ยั่วยวนมากขนาดนี้ เขารู้แค่ว่าตอนนี้ภายในกางเกงของเขาคับตึงขึ้นทุกที ตรงนั้นปวดหนึบหนับและแฉะไปหมดจนยืนขาชิดตามปกติไม่ได้ เขาได้ยินเสียงตัวเองหอบหายใจหนักแล้วโดยที่ไม่รู้ตัวมือของเขาก็ค่อยๆ ขยับสอดเข้าไปตรงขอบกางเกง และในตอนที่กำลังจะสัมผัสกับส่วนแข็งกร้าวที่พร้อมจะระเบิดออกมานั้นเสียงทุ้มทรงพลังก็ดังขึ้นด้านหลัง

“ทำอะไรอยู่เหรออเล็กซ์”

อเล็กซ์สะดุ้งเฮือกชักมือออกแทบไม่ทัน เขาหันไปสบตากับนัยน์ตาสีฟ้าสดอีกคู่ของร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำสนิทซึ่งยืนอยู่ที่ประตู

ชายคนนี้คือคราวด์ ไรลีย์ พี่ชายแท้ๆ ของเควิน สองพี่น้องนั้นเหมือนกันแค่สีผมและสีตา นอกจากนั้นคือไม่เหมือนกันเลยสักนิด คราวด์สูงร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตร เนื้อตัวเต็มไปด้วยมัดกล้ามเพราะเป็นนักกีฬาฟุตบอลเล่นตำแหน่งศูนย์หน้าตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ตอนนี้ก็ยังไปยิมสม่ำเสมอ เรือนผมสีบรอนด์ทองตัดเป็นรองทรงสั้นใส่เจลเนี้ยบเปิดหน้าผากให้เห็นเครื่องหน้าคมเข้ม

“มายืนทำอะไรตรงนี้” คราวด์ถามซ้ำเมื่อไม่ได้คำตอบพลางเดินเข้ามาใกล้

“เปล่า... แค่มากินน้ำน่ะ”

“แล้วทำไมหน้านายดูแดงๆ ไม่สบายหรือเปล่า”

มือใหญ่ยกขึ้นมาสัมผัสแก้ม อเล็กซ์รู้สึกอุ่นวาบตรงจุดที่คราวด์สัมผัสราวกับถูกแสงอาทิตย์ของหน้าร้อนจากสีผมและสีตาของเขาแผดเผา ส่วนล่างของร่างกายสั่นระริกพร้อมจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อยามที่มือใหญ่นั้นลูบไล้ลงมาตามลำคอ

“ฉันนั่งข้างนอกมาทั้งวันน่ะ ไม่มีอะไร ไปนอนก่อนนะ” อเล็กซ์ปัดมือคราวด์ออกแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องนอนของตนที่อยู่ชั้นสอง เขาปิดประตูแล้วหันหลังพิงประตูห้องแข้งขาสั่น

เขาโยนเก้าอี้ผ้าใบไปกองไว้ทางหนึ่ง รีบปลดกระดุมกางเกงออกแล้วสอดมือเข้าไปสัมผัสส่วนแข็งกร้าว อเล็กซ์หลับตาลงนึกถึงร่างเปลือยเปล่าเควินที่มีเขาทาบทับอยู่ด้านบน เสียงหวานนั้นยังคงดังชัดเจนอยู่ในหูราวกับเจ้าตัวกำลังโอบกอดเขาเอาไว้

“อีกสิ... เข้ามา... ลึกอีก...”

และเพียงแค่ชักเข้าออกไม่กี่ครั้งเขาก็ปลดปล่อยออกมา อเล็กซ์แบมือออกดูของเหลวสีขาวขุ่นที่ล้นทะลักอยู่เต็มอุ้งมือ แก้มขาวร้อนวาบในขณะที่ส่วนล่างของร่างกายยังคงรู้สึกวาบหวามไม่หาย อเล็กซ์รีบกระโดดขึ้นเตียงมุดเข้าไปซุกในโปงผ้านวมด้วยความอับอายกับสิ่งที่เพิ่งทำลงไป

...ตายๆๆๆๆ เขาจะให้เควินรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นเข้าหน้าไม่ติดแน่ๆ แล้วไม่รู้เมื่อกี้คราวด์เห็นหรือเปล่าว่าเขากำลังแอบดูเควินอยู่...

ในขณะที่อเล็กซ์กำลังวุ่นวายใจอยู่นั้น ที่ชั้นล่างคราวด์ชะโงกหน้ามองแผ่นหลังของอเล็กซ์ที่ผุบหายขึ้นไปบนชั้นสองแล้วเดินไปยังห้องนอนของน้องชายแล้วดันประตูที่ปิดไม่สนิทเปิดผัวะเข้าไปอย่างไม่คิดจะเกรงใจเจ้าของห้อง

“จะทำอะไรก็อย่าทำให้มันประเจิดประเจ้อนักสิเควิน”

เควินที่จัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วลุกขึ้นนั่ง นัยน์ตาสีฟ้าสดยามไม่มีแว่นตาอันโตปกปิดนั้นไม่ต่างอะไรกับของพี่ชายร่วมสายเลือด เจ้าเล่ห์และซุกซน ไม่ได้ดูนุ่มนิ่มน่าถนอมอีกต่อไป เขาหยิบแว่นตาขึ้นมาเช็ดรอยเปื้อนบนกระจกอย่างใจเย็นแล้วตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ไม่เอาน่าคราวด์ ก็แค่แกล้งแหย่เล่นนิดๆ หน่อยๆ เอง”

“แต่นายเล่นแหวกหญ้าเสียงดังขนาดนั้น เดี๋ยวลูกแกะตื่นเราก็อดกินกันพอดีน่ะสิ”

เควินวางแว่นลงบนสันจมูกแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาพี่ชายของตนเต็มที่ “นายน่ะมัวแต่ชักช้า เอาเป็นว่าฉันขอกินก่อนแล้วกันนะ”



***************************************************************

Talk

เราเคยประกาศกร้าวกับตัวเองว่าไม่เขียน 3p ยังไงก็ไม่เขียนเพราะเข้าไม่ถึงจริงๆ กับความรักของคนสามคนแล้ววันหนึ่งซึ่งก็คือไม่กี่วันนี้แหละ มานั่งตั้งคำถามกับตัว แล้วก็ตอบเอง ว่ามันน่าจะได้นะ ไหนๆ ก็ไหนแล้วว่ามองกันดูสักตั้งสิวะ ว่าเราจะอินไปกับทั้งสามคนและเขียนออกมาให้สมูทได้ไหมมาเอาใจช่วยอเล็กซ์กันค่ะ ว่างานนี้อเล็กซ์จะ 'ได้กิน' หรือ 'ถูกกิน' กันแน่

[วายซ่า]

อเล็กซ์จะได้กินหรือจะถูกกินก่อนกันนะ ลุ้นตอนต่อไปนะจ๊ะ 

[ืniyataan]

เหมือนสองพี่น้องจะรวมหัวกันกินตับอเล็กซ์ 

[TrebleBass]

ไม่รอดแน่นอนอเล็ก

[leGGyDan]

บทที่ 2 ลวง

“เป็นอะไร ทำไมดูอ่อนระโหยโรยแรงแบบนั้น” เควินถามคนที่นั่ง จ๊องอยู่ในห้องครัวขอบตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า

“ฉันนอนไม่หลับน่ะสิ” อเล็กซ์ฟุบหน้าลงกับท่อนแขนหนีนัยน์ตากลมสีฟ้าสดซุกซนที่มองมา สาเหตุที่เขานอนไม่หลับก็เพราะเอาแต่คิดเวียนวนถึงภาพของเควินยามช่วยตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วน้องชายของเขาก็ตื่นตัวตลอดเวลา กว่าจะจัดการให้สงบลงได้ฟ้าก็เหลืองพอดี

“กาแฟไหม ฉันจะชงเผื่อ”

“ไม่ล่ะ ขอบคุณ” เควินตอบนือยๆ พลางภาวนาให้เควินรีบชงกาแฟให้เสร็จๆ แล้วออกไปจากครัวสักที

“อุ๊ย! เปื้อนหมดเลย ซุ่มซ่ามจริงๆ เลยฉัน”

ได้ยินเสียงเควินอุทานอย่างหงุดหงิด อเล็กซ์จึงเงยขึ้นมาจากวงแขน เห็นเควินในชุดคาร์ดิแกนยาวคลุมเข่าสีครีมตุ่นกำลังสาระวนอยู่กับการใช้ทิชชูเช็ดกาแฟที่เจ้าตัวทำหกทิ้งเป็นคราบเป็นดวงๆ ฝังแน่นบนเสื้อตัวโปรด เขาดึงชายเสื้อขึ้นมาและเดินไปที่อ่างล้างมือเพื่อซักรอยเปื้อนนั้นออก

อเล็กซืกลืนน้ำลายเมื่อชายเสื้อถูกถกสูงขึ้นทุกทีเพื่อให้เจ้าตัวชำระล้างคราบได้ถนัดถนี่ทำให้เห็นเรียวขาขาวไปจนถึงขาอ่อน ยิ่งตอนที่เควินบิดผ้าให้หมาดชายเสื้อก็รั้งขึ้นไปจนหมิ่นเหม่เห็นแก้มก้นเนียนน่าฟัดที่ไม่ได้สวมใส่ชั้นใน

อเล็กซ์รีบฟุบหน้าลงกับท่อนแขนตามเดิมทันที เควินเอ๊ย! นายจะแต่งตัวสบายเกินไปแล้วนะ ฉันรู้อยู่แล้วว่านายไม่ใส่กางเกงไว้ข้างใน แต่ถึงขั้นไม่ใส่แม้กระทั่งบ๊อกเซอร์หรือกางเกงชั้นในนี่มันก็เกินไปไหม!

ใบหน้าของอเล็กซ์ร้อนวูบในขณะที่แกนกลางของร่างกายนั้นร้อนยิ่งกว่าและโป่งนูนขึ้นเรื่อยๆ ในหัวมีแต่ภาพเรือนร่างขาวเนียนของเพื่อนรัก นัยน์ตาสีฟ้าสดยั่วเย้ายามใกล้ถึงฝั่งฝัน และเสียงครวญครางหวานหู...


เข้ามาสิอเล็กซ์... ฉันอยากให้นายเข้ามาในตัวฉัน... ลึกอีก... อย่างนั้นแหละอเล็กซ์ดีมากเลย ฉันต้องการนายนะอเล็กซ์


อเล็กซ์ผุดลุกขึ้นนั่งรวดเร็ว เหงื่อแตกเต็มหน้าและส่วนล่างของร่างกายก็เปียกแฉะจากการที่เพิ่งฝันจัดหนักแล้วปลดปล่อยออกมาชุดใหญ่ เขาหอบหายใจถี่กระชั้น ภาพของเควินในฝันยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เขาเคยร่างเปลือยของผู้ชายมาเยอะและก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากจับตรงนั้น บีบตรงนี้ เลียให้ชุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า แทรกตัวเข้าไปข้างในจุดร้อนชื้นนั่นแล้วกระแทกแรงๆ ให้ใครคนนั้นครางเรียกแต่ชื่อของเขา

อเล็กซ์ทึ้งหัวตัวเอง นี่เขาเป็นบ้าอะไรไปแล้วเนี่ย!

แต่ว่า... แต่ว่า... ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะออกแบบชุดชั้นในของคุณแมทยังไง!

อเล็กซ์พุ่งไปที่โต๊ะปลายเตียงแล้วลงมือร่างแบบทันที

หลายวันผ่านไปเควินที่เห็นอเล็กซ์ซึ่งช่วงนี้เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องโหมทำงานทั้งวันทั้งคืนยืนมองชุดต้นแบบบนหุ่นในห้องโถงชั้นล่างด้วยหน้าตาเคร่งเครียดจึงเดินเข้าไปถาม

“ชุดเสร็จแล้วเหรอ”

“ใช่” อเล็กซ์ตอบโดยไม่หันมา “แต่ว่า... ไม่รู้ว่ามันจะเข้าคุณแมทหรือเปล่า ฉันตัดสินใจเลือกทรงบิกินี่เพราะคิดว่ามันเหมาะกับหน้าร้อนที่สุด โคนขาเว้าสูงกว่าทรงอื่นช่วยให้ระบายอากาศได้ดีไม่อับชื้น และใช้สีหลักเป็นสีฟ้าซึ่งใส่ได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง ตรงส่วนเอวฉันใส่ลูกเล่นไล่ระดับสีจากเข้มไปอ่อนเหมือนกับสีท้องฟ้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ทุกวัน บางวันก็สดใส บางวันก็หม่น บางวันก็ร้อนแรงแต่ก็ยังคงเป็นท้องฟ้าผืนเดิมที่เรามองเห็นทุกวัน ข้างบนที่เป็นสีอ่อนสดใสส่วนข้างล่างเป็นสีทึบเปรียบเสมือนว่าเรารู้จักท้องฟ้าของเราดี แต่จริงๆ แล้วก็ยังมีส่วนที่ไม่รู้ให้ต้องลองค้นหาดูข้างในว่ามีอะไรซ่อนอยู่”

เควินพยักหน้า “ลึกซึ้ง”

อเล็กซ์ยิ้มเขินอย่างไม่กล้าสบนัยน์ตาสีฟ้าสดตรงหน้า จะให้พูดออกไปได้อย่างไรว่านายนี่แหละที่เป็นทั้งต้นแบบและแรงบันดาลใจ “แต่ฉันคิดว่ามันยังขาดอะไรบางอย่างไป แต่คิดยังไงก็ยังคิดไม่ออกสักที” 

“นายลองใส่ดูหรือยังล่ะ เผื่อจะนึกออก”

“ฉันไม่ลองชุดที่ตัวเองยังทำไม่เสร็จ เพราะมันจะทำให้อิมเมจในหัวไขว้เขว”

“ถ้างั้นฉันลองให้เอาไหม” เควินเสนอตัว

“นายว่าไงนะ” อเล็กซ์สะดุ้งหันไปมองเควินเต็มตาเป็นครั้งแรก เขายังคงอยู่ในชุดเสื้อคาร์ดิแกนสีครีมยาวคลุมเข่าเหมือนเคย

อเล็กซ์เคยถามแล้วว่าได้ซักบ้างหรือเปล่าและคำตอบที่ได้คือเควินมีเสื้อแบบนี้ทั้งหมดเจ็ดตัวไว้ใส่สลับกัน สาเหตุที่ชอบซื้อเสื้อซ้ำๆ กันเยอะเพราะเป็นคนไม่ชอบคิดอะไรจุกจิก เควินบอกว่าเขาอยากเอาเวลาคิดว่าวันนี้จะใส่เสื้อตัวไหนดีไปคิดพล็อตนิยายเรื่องใหม่ดีกว่า

“ฉันเพิ่งส่งต้นฉบับไป ตอนนี้ว่างระหว่างรอคิดงานใหม่ ถ้านายไม่ว่าอะไรฉันลองให้ก็ได้ ปกติชุดที่นายออกแบบฉันกับคราวด์ก็ได้ใส่เกือบครบทุกคอลเลคชั่นอยู่แล้วนี่นา”

ที่เควินพูดมาก็ถูก ด้วยความเป็นที่เพื่อนกันมานานและอยู่ด้วยกันตั้งแต่อายุสิบสาม ถ้าอเล็กซ์ไม่ให้ชุดที่ออกแบบเองกับสองพี่น้องเป็นของขวัญเนื่องในโอกาสต่างๆ บางทีเจ้าตัวชอบก็ไปซื้อหามาใส่เป็นการอุดหนุนงานของเพื่อน จะว่าไปแล้วเสื้อคาร์ดิแกนที่เควินสวมอยู่ก็เป็นคอลเลคชั่นฤดูใบไม้ร่วงที่เขาออกแบบตั้งเข้าวงการแรกๆ เมื่อสี่ปีก่อน เพราะว่าใส่แล้วอุ่นสบายเมื่ออยู่ในห้องแอร์และไม่ร้อนจนเกินไปตอนออกไปเดินกลางแจ้ง เควินที่เป็นคนง่ายๆ จึงมักจะหยิบมาใส่อยู่เป็นประจำ และเสื้อสูทที่คราวด์ใส่เมื่อวานเขาก็เป็นคนออกแบบอีกเหมือนกัน

ยังไม่ทันจะเอ่ยปากอนุญาตอย่างเป็นทางการ เควินก็ถือวิสาสะปลดกางเกงชั้นในออกจากหุ่นไปสวมเรียบร้อยแล้วถกชายเสื้อคาร์ดิแกนขึ้นรวบไว้ที่รอบเอวเพื่อให้เห็นทรวดทรงชัดเจน

“เป็นไงบ้าง”

อเล็กซ์กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ รู้สึกริมฝีปากแหบแห้งขึ้นมาทันที “สวย”

...ไม่ได้ชมกางเกงในที่ตัวเองออกแบบ แต่เป็นเรือนร่างของนายนั่นแหละ...

เควินวิ่งไปส่องกระจกบานใหญ่ตรงมุมห้องแล้วหมุนไปหมุนมา “ฉันว่ามันเข้ากับฉันนะ”

...ก็ต้องเข้าอยู่แล้ว เพราะฉันคิดถึงนายตลอดเวลาตอนออกแบบชุดนี้น่ะสิ...

“ใส่สบายดีด้วย เอาไว้วางขายเมื่อไหร่ฉันซื้อแน่ๆ” เควิน บอกพลางเดินกลับมาหาแล้วบิดตัวยกสะโพกขึ้นข้างหนึ่ง “จะว่าไปตรงนี้มันไม่กระชับเข้ารูปเลย หรือว่านายตั้งใจให้เป็นแบบนี้”

“ขอดูหน่อย” อเล็กซ์หน้าเครียดขึ้นทันทีเมื่อเจอจุดบกพร่อง เขาย่อตัวลงนั่งคุกเข่าเพื่อให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกับสะโพกของเควินแล้วจับเนินเนื้อตรงนั้นบีบเบาๆ และลองเอานิ้วสอดเข้าไปตรงขอบขากางเกง “อืม ไม่กระชับจริงๆ ด้วยต้องลองปรับทรงกับเนื้อผ้าดูเพราะผู้ชายเนื้อตรงนี้จะไม่เยอะเท่าผู้หญิงใส่แล้วคงรู้สึกหลวมอย่างที่นายว่า”

“แล้วขอบก็แข็งไปหน่อย เวลาขยับมันบาดขอบขาน่ะ”

“ตรงไหน”

“ตรงนี้ไง”เควินหมุนตัวมาด้านหน้า กางขาออกเล็กน้อยแล้วชี้ไปตรงขอบด้านในที่อยู่ชิดกับเนื้ออ่อนตรงขาหนีบพอดี

อเล็กซ์ลูบมือไปรอบๆ ทั้งบริเวณข้างขาและเป้ากางเกงชั้นในเพื่อหาจุดบกพร่องอื่นๆ พลางครุ่นคิดหาวิธีแก้ไข จนผ่านไปสักพักเขาถึงเริ่มสังเกตเห็นว่าผ้าที่ดูหลวมนิดหน่อยในตอนแรกนั้นมันค่อยๆ คับตึงขึ้นทุกที

นัยน์ตาสีดำสนิทเหลือบขึ้นมานัยน์ตาสีฟ้าที่กำลังมองสบลงมาพอดี “เอ่อ... เควิน... นาย...”

“อย่าคิดมากน่า ก็นายเล่นทั้งจับทั้งคลำของฉันซะขนาดนั้นมันก็ต้องมีบ้างน่ะแหละ” เควินหัวเราะกลบเกลื่อนพวงแก้มที่สุกปลั่งจนเป็นสีแดงก่ำ นัยน์ตาสีฟ้าวูบไหว

อเล็กซ์รู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นมาทันที เขานึกถึงความฝันเมื่อคืนและลองถามหยั่งเชิงดู “นายจะช่วยฉันต่อไหม”

“ด... ได้สิ... เรื่องแค่นี้เอง”

“งั้นไปที่โซฟากันนะจะได้ทำถนัดๆ” อเล็กซ์ลุกขึ้นดึงมือเควินไปที่โซฟา

พอเควินหย่อนตัวลงนั่งได้ อเล็กซ์ก็จับเรียวขาข้างหนึ่งของเควินตวัดขึ้นมาคร่อมรอบเอวแล้วสอดตัวเองเข้าแทรกตรงกลาง

“ขอโทษนายจริงๆ นะเควินที่ต้องให้ช่วยถึงขนาดนี้ แต่ฉันไม่ถนัดเรื่องชุดชั้นใน เวลาผู้ชายมีอารมณ์ขึ้นมาอย่างที่นายกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันก็คับขึ้นหน่อยใช่ไหมล่ะ งั้นฉันก็ต้องเลือกผ้าที่กระชับแต่ก็ยืดหยุ่นพอจะได้รองรับสรีระตรงนี้ได้” อเล็กซ์กอบกุมส่วนกลางลำตัวของเควินไว้แล้วเริ่มเค้นคลึงเบาๆ “รู้สึกว่ากางเกงในมันรัดแน่นไปไหม”

“ก็นิดหน่อยแต่ไม่เยอะ”

“แต่ของนายยังขยายใหญ่ได้มากกว่านี้ใช่ไหม งั้นฉันจะทำต่อน่ะ ถ้านายนั่งไม่ถนัดจะนอนลงก็ได้นะ” ในขณะฝ่ามือเค้นคลึง นัยน์ตาสีดำสนิทก็จับจ้องอยู่ที่จุดเล็กๆ บนกางเกงชั้นในซึ่งเกิดจากน้ำที่ผลิตจากส่วนปลายของเควินซึมขึ้นมา

เควินพยักหน้าแล้วค่อยๆ เอนตัวนอนราบลงบนโซฟา ก่อนที่เขาจะสะดุ้งเนื้อตัวสั่นสะท้านไปหมดเพราะอเล็กซ์เล่นก้มหน้าลงตรงกลางระหว่างขาโดยไม่บอกกล่าวแล้วแตะปลายลิ้นลงบนส่วนที่โป่งนูนที่สุด “น... นั่นนายทำอะไรน่ะเอล็กซ์”

 “ฉันกำลังทดสอบสัมผัสของเนื้อผ้าน่ะ” อเล็กซ์บอก เสียงของเขาอู้อี้นิดๆ เพราะกำลังอ้าปากให้กว้างที่สุดเพื่องับส่วนที่นูนขึ้นมาให้หมดแล้วเลียชิมน้ำของเควิน มันหวานลิ้นอย่างที่เคยคิดไว้ไม่มีผิด “ฉันกำลังว่ามันลื่นหรือสาก ใช้มือจับดูบางทีก็ไม่รู้น่ะ ลิ้นน่าจะดีกว่า แล้วผ้าก็ไม่ควรมีรสด้วยเพราะจะให้รสชาติของตรงนี้เพี้ยนไป”

“แล้วต้องดูโด้วยเหรอ”

“จะได้รู้ไงว่าผ้ายืดคืนตัวได้ดีและไม่ย้วย”

“นายนี่รอบคอบดีจังเลย คิดเผื่อถึงขนาดนี้เลย”

“ดีไซเนอร์ที่ดีน่ะไม่ใช่แค่ออกแบบมาสวย แต่ควรจะต้องรู้ถึงคุณสมบัติของเนื้อผ้าแต่ละชนิดด้วยว่าใส่แล้วสบายตัวไหม ดูแลรักษาง่ายหรือเปล่า คนซื้อไปจะได้หยิบเอามาใส่บ่อยๆ ไม่ใช่ใส่แค่ครั้งเดียวแล้วก็เก็บเข้าตู้หรือเอาไปบริจาคทิ้ง คุณแมทใส่ใจกับเรื่องพวกนี้มาก ฉันต้องทำให้ดีเพราะถ้าเขาไม่ถูกใจฉันอาจจะโดนลดตำแหน่งจากดีไซเนอร์หลักกลับลงไปอยู่ทีมซัพพอร์ตก็ได้” อเล็กซ์แสร้างทำเสียงอ่อยลงเพื่อเรียกคะแนนสงสารจากเควิน “แต่ถ้ามันทำให้นายลำบากใจฉันจะหยุดก็ได้นะ”

และมันก็ได้ผล เควินผู้น่ารักรีบคว้าแก้มเขาให้หันมาทันที “ไม่ต้องหยุดหรอกอเล็กซ์ ฉันจะช่วยนายเต็มที่เลย”

“ขอบใจนะ ที่นายช่วยฉันวันนี้ฉันจะไม่มีวันลืมเลย”

แล้วอเล็กซ์ก็เริ่มได้ใจลงลิ้นหนักขึ้นเรื่อยๆ จนตรงนั้นของเควิน เปียกชุ่มไปหมด เขาค่อยๆ สอดปลายนิ้วเข้าไประหว่างขอบกางเกงชั้นในแล้วดึงมันแหวกไปข้างหนึ่งจนเห็นรอยจีบที่ด้านหลังแล้วสอดลิ้นเข้าไป

เควินรีบเอื้อมมือมาดึงไว้ทันที “นายจะทำอะไรน่ะ”

“ก็จะทดสอบให้ถึงที่สุดไง ไม่เป็นไรหรอกนะเควินเรื่องแค่นี้ ฉันไม่ถือหรอก” อเล็กซ์ว่า “แล้วก็นะวันก่อนฉันเห็นนายแอบช่วยตัวเองด้วย... ไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูนะ แต่นายปิดประตูไม่สนิท... นายเป็นพวกชอบแบบนั้นเหรอ ที่เข้าทางข้างหลังน่ะ”

แก้มขาวของเควินกลายเป็นสีเข้มจัดเมื่อรู้ตัวว่าโดนแอบเห็นช่วงเวลาที่น่าอับอาย เขารีบยกมือขึ้นปิดหน้า “ล... แล้วมันยังไงล่ะ”

“เปล่า แค่แปลกใจนิดหน่อยน่ะ เพราะฉันก็เห็นนายแต่งนิยายแนวชายหญิงปกติ”

“งานที่ทำกับรสนิยมมันคนละเรื่องกันนี่นา”

อเล็กซ์ดึงมือทั้งสองข้างของเควินออกมากุมไว้แล้วประทับริมฝีปากลงไปครั้งหนึ่งก่อนจะบอกอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องห่วงนะเควิน เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน ฉันไม่บอกพี่นายแน่ๆ”

“สัญญาแล้วนะ”

“อือ” อเล็กซ์ให้คำมั่น เขารู้ดีว่ามันผิด  เควินผู้น่าสงสารกำลังถูกเขาล่อลวง แต่ตอนนี้อเล็กซ์ได้โยนคำว่าศีลธรรมพวกนั้นทิ้งไปหมดแล้วเพราะอยากเห็นนัยน์ตาสีฟ้าสดใสนั่นในอีกหลายๆ รูปแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน และจะมีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่ได้เห็นคนเดียว

อเล็กซ์อดทนรอจนเควินรู้สึกวางใจและพยักอนุญาตให้ทำต่อได้จึงก้มหน้าลงลงเลียต่อตรงจุดที่ทำค้างไว้ เควินเป็นดูแลตัวเองดีมากเขาโกนขนจนเกลี้ยงเกลา ผิวก็นุ่มลื่นเหมือนผิวเด็กและใส่น้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ ทำให้อเล็กซ์ทั้งดูดและขบเม้มเนื้ออ่อนตรงนั้นอย่างเอร็ดอร่อยถูกใจที่สุด เนื้อผ้าของชั้นในก็นุ่มลื่นมือและยืดหยุ่นเป็นใจไม่ว่าเขาจะดึงให้ไปทางไหนก็ง่ายดายและดีดกลับเข้าที่โดยไม่ย้วย

“อา...” ร่างกายของเควินสั่นเทิ้ม เขายกมือทั้งสองข้างปิดปากแน่นเพื่อไม่ให้เผลอส่งเสียงครางแปลกๆ ออกไปอีก อเล็กซ์รีบเอื้อมมือไปดึงออก

“ไม่เป็นไรหรอกเควิน ฉันไม่ล้อนายหรอกร้องออกมาเลย ร้องไห้เต็มที่ ฉันอยากได้ยินเสียงเพราะๆ ของนาย” แล้วอเล็กซ์ก็ก้มลงจูบ กลีบปากบางนั้นหวานลิ้นเสียจนเขาอดใจไม่ไหวดูดดึงเล่นจนกลายเป็นสีแดงสด เขาจูบแลกลิ้นจนพอใจก่อนจะเขยิบตัวลงมาที่เนินอกเรียบ อเล็กซ์ดึงชายเสื้อคาร์ดิแกนของเควินขึ้นไปกองไว้ที่คอแล้วก้มหน้าลงเลียยอดอกสีหวานที่เขาปรารถนาอยากจะลองลิ้มชิมรสมาหลายวัน

สะโพกของเควินเริ่มอยู่ไม่สุขและยกขึ้นถูไถกับตัวของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ และอเล็กซ์เองก็แทบคุมตัวเองไม่ได้แล้วเช่นกัน เขาขยับตัวขึ้นไปจูบเควินและถามความสมัครใจอีกครั้ง

“เควิน... ฉันทนไม่ไหวแล้ว ถ้านายไม่รังเกียจ ฉันขอใส่เข้าไปในตัวนายได้ไหม”

“จะดีเหรออเล็กซ์ นายเคยทำมาก่อนหรือเปล่า” นัยน์ตาสีฟ้าสดหลังกรอบแว่นของเควินเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นและตกประหม่าอย่างเห็นได้ชัด

อเล็กซ์ใช้มือเสยผมชื้นเหงื่อที่ลู่ลงปรกตาและหน้าผากเนียนขึ้นแล้วจูบปลอบขวัญ “ไม่เคย นายเป็นผู้ชายคนแรกของฉัน แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุด นายไม่ต้องกลัวนะ”

เควินพยักหน้าแล้วปล่อยให้อเล็กซ์ดึงกางเกงชั้นในรูดลงไปตามเรียวขาแล้วโยนทิ้งไว้ที่พื้น ก่อนอเล็กซ์จะลุกขึ้นยืนแล้วถอดกางเกงของตนออกบ้าง ความแข็งกร้าวของเขาก็ผงาดออกเต็มที่

เควินถึงกับก้มหน้าหลบตา “มันต้องเจ็บแน่ๆ เลย ของนายทั้งใหญ่ทั้งยาวเหมือนท่อนแขนเด็กขนาดนั้นใหญ่กว่านิ้วฉันตั้งเยอะมันจะเข้ามาในตัวฉันได้เหรอ”

“ได้สิ ฉันจะขยายให้นายก่อนแล้วก็จะไม่ฝืนด้วย ถ้านายเจ็บทนไม่ไหวก็ถีบฉันออกได้เลย”

เควินมีสีหน้าลังเลแต่ก็พลิกตัวนอนคว่ำ เขากอดหมอนอิงไว้เป็นหลักยึดแล้วยกสะโพกขึ้นสูง ใช้มือข้างหนึ่งแยกแก้มก้นกลมมนนั้นออกจากกันจนเห็นรอยจีบสีชมพูสดที่อเล็กซ์บังเอิญเห็นเมื่อหลายวันก่อนและเฝ้าฝันมาตลอดว่าจะได้ใส่มันเข้าไปชัดถนัดตา

“ช่วยอ่อนโยนหน่อยนะ ฉันกลัวเจ็บ”

“ทำไมนายถึงน่ากินไปทั้งตัวขนาดนี้นะเควิน”

อเล็กซ์ก้มหน้าลงแตะปลายลิ้นที่กึ่งกลางรอยพับนั่น สะโพกมนสะดุ้ง แข้งขาสั่นระริกจนเขาต้องฉวยไว้ไม่ให้เผลอขยับหนี อเล็กซ์นึกถึงหนังในพอร์นฮับทุกเรื่องที่เคยดูมาก ถ้าหากไม่เตรียมพร้อมให้ดีอีกฝ่ายจะเจ็บมาก เขาไม่อยากให้เควินต้องเจ็บปวดและมีเลือดออกแบบในคลิปพวกนั้น

เขาค่อยๆ ละเลงปลายลิ้นจนตรงนั้นชุ่มชื้น รู้สึกว่ามันเริ่มนุ่มขึ้นบ้างแล้ว เขาจึงเลียนิ้วชี้กับนิ้วกลางของตัวเองเลียนแบบสิ่งที่เคยเห็นเควินทำแล้วค่อยๆ สอดนิ้วชี้เข้าไปตามด้วยนิ้วกลาง อเล็กซ์หมุนนิ้วเป็นวงช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ จนสะโพกมนขยับโยกตามนิ้วเขา เควินซุกหน้ากอดหมอนอิงแน่น

“อา... อเล็กซ์... ดีจังเลย...”

เสียงหวานที่ครางเรียกชื่อเขาไม่หยุดเหมือนในฝันทำให้อเล็กซ์แทบสติเตลิด เขาชักนิ้วออกเมื่อรู้สึกว่าภายในของเควินตอดรัดนิ้วของเขาเป็นจังหวะถี่และแน่นขึ้นทุกที เขาอยากไปถึงฝั่งฝันพร้อมกับเควิน

อเล็กซ์หยิบซองถุงยางอนามัยที่พกติดไว้ในกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา จัดการฉีกซองโยนทิ้งแล้วสวมลงบนแก่นกายของตนที่พร้อมเต็มที่ และเพียงแค่สอดส่วนหัวเข้าไปได้ต่างคนก็ต่างสะดุ้งด้วยความรู้แปลกใหม่ที่ไหลอาบไปทั่วร่าง

“เป็นไงบ้างเจ็บไหม” อเล็กซ์โน้มตัวลงกระซิบที่ข้างหูพลางโอบกระชับรอบตัวเควินไว้แน่นเพื่อเตรียมตัวขยับในขั้นต่อไป

“ไม่เลยอเล็กซ์ ฉันรู้สึกดีมากๆ เลย”

“ฉันก็เหมือนกัน นายรัดแน่นจนฉันเสียวไปหมด ฉันจะใส่เข้าไปให้หมดแล้วนะ”

“ใส่เข้ามาเลยอเล็กซ์ฉันพร้อมแล้ว...”

“อา... เควิน ในตัวนายมันร้อนจนทำให้ฉันรู้สึกดีมากเลย” 

“ถ้าชอบก็ขยับแรงๆ เลยอเล็กซ์ ฉันเองก็รู้สึกดีเหมือนกัน” เควิน บอกพร้อมกับยกสะโพกขึ้นเด้งสวนและเลื่อนมือลงมาจับส่วนหน้าของตนชักเข้าชักออกไปด้วย “เอาอีก... ดีมากอเล็กซ์... อย่างนั้นแหละ... อา~”

“ฉันจะไปแล้วแล้วนะ” อเล็กซ์กระแทกเข้าไปเป็นครั้งสุดท้าย

ร่างของทั้งคู่กระตุกเป็นจังหวะแล้วปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน อเล็กซ์ล้มตัวลงนอนทับเควินอย่างหมดแรง ร่างกายของทั้งสองชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งที่ห้องเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ

“รู้สึกดีไหมเควิน”

เควินไม่ตอบแต่ชะโงกเข้าจูบเขาเบาๆ ครั้งหนึ่งอย่างเคอะเขิน

ไม่แปลกเลยที่เควินจะรู้สึกเช่นนั้นเพราะเขาเองก็เหมือนกัน อเล็กซืจ้องมองคนตรงหน้าแล้วคว้ามือมาลูบเบาๆ ก่อนจะจูบลงไป “ฉันชอบนายนะเควิน ฉันขอทำนายแบบนี้อีกจะได้ไหม”

แก้มขาวซับสีแดงระเรื่อ “นายจะไม่บอกคราวด์ใช่ไหม”

“ไม่บอกหรอก มันจะเป็นความลับของเราสองคนนะ”

เควินพยักหน้า อเล็กซ์สอดมือเข้าใต้ตัวเควินดึงมากอดแนบอกแล้วจู่ๆ ความร้อนที่สงบลงไปแล้วครั้งหนึ่งก็ประทุขึ้นมาอีกครั้ง
อเล็กซ์จูบเควินพลางดึงเสื้อคาร์ดิแกนสีครีมออกให้พ้นทางแล้วเริ่มต้นลองชุดกันอีกรอบก่อนที่ทั้งสองจะหมดแรงผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของกันและกันกันบนโซฟาในห้องโถงนั่นเอง

ยังไม่ทันจะเข้าหน้าร้อนเลยแท้ๆ อเล็กซ์ก็มีความลับที่บอกใครไม่ได้โดยเฉพาะคราวด์เพิ่มขึ้นมาอย่างหนึ่งซะแล้ว

*********************************

หุหุ ยกแรกได้กิน เดี๋ยวมาดูยกที่สองกันว่าพี่่น้องไรลีย์ยังมีดีอะไรดี
ฝาก 3p เรื่องแรกไว้ในความดูแลด้วยนะคะ

[วายซ่า]

ยกแรกนี่คือเควินได้กินอเล็กแล้วใช่ป่ะ. 

[ืniyataan]

 

[leGGyDan]

บทที่ 3 หลอก

“เควินเล่าให้ฟังว่านายออกแบบชุดในคอลเลคชั่นใหม่เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วจะมานั่งเครียดอะไรอีกล่ะอเล็กซ์” คราวด์ถามคนที่กอดหมอนนั่งหน้ามุ่ยมองหุ่นลองเสื้ออยู่บนโซฟาในห้องโถง
   
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คราวด์จึงไม่ต้องเข้าออฟฟิศ เขากำลังนั่งอ่านนิตยสารฟอร์บส์ออนไลน์ผ่านทางโทรศัพท์มือถืออยู่อีกฝั่งหนึ่งของโซฟา ส่วนเควินออกไปคุยธุระเรื่องนิยายตั้งแต่เช้าแล้วและคงจะกลับค่ำๆ เลย ตอนนี้ทั้งบ้านจึงมีแค่คราวด์กับอเล็กซ์อยู่กันสองคน
   
“เสร็จแล้วแต่มันยังไม่เสร็จดี คุณแมทให้ส่งรายงานความคืบหน้าไปให้ดูเขาก็ตอบกลับมาเหมือนที่ฉันคิดว่ามันยังดูขาดอะไรไป”
   
“งั้นก็ทำต่อสิ”
   
“พูดง่ายแต่มันทำยากนะเว้ย! นายไม่รู้หรือไงว่าจะคิดได้ แต่ละลายเส้นที่ร่างขึ้นมาหรือสีที่ไปน่ะฉันต้องใช้ทั้งพลังกาย พลังใจและพลังสมองไปตั้งเท่าไหร่”
   
“รู้สิ” คราวด์ลูบมือลงบนศีรษะอย่างอ่อนโยน “นายเป็นคนมีความตั้งใจและพยายามมากแค่ไหนทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะอเล็กซ์ ก็เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กแล้วนี่นา นายคว้าความฝันมาอยู่ในมือได้แล้วนี่นาพยายามต่อไปนะ ฉันคงช่วยนายคิดไม่ได้หรอกเพราะไม่มีหัวทางนี้แต่จะคอยเป็นกำลังใจให้นายนะ”

อเล็กซ์เหลือบตามองคนหน้านิ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วรำพึงออกมา “เหนื่อยจัง”

“นอนไหม สักงีบตื่นมาหัวจะได้เล่น” คราวด์เสนอพลางยกแขนขึ้น

อเล็กซ์ตาโตด้วยความดีใจแล้วล้มตัวลงนอนทันที ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีคราวด์ก็ยังเป็นคนที่รู้ใจเขาดีเสมอ เมื่อก่อนเวลาเขานอนไม่หลับหรือมีเรื่องกลุ้มใจเขาจะนอนหนุนตักแม่ ตื่นขึ้นมาก็มีแรงฮึดสู้ต่อ และพอแม่ย้ายบ้านไปคราวด์ก็ยอมเสียสละตักให้เขาหนุนนอนแทนมาตลอด

“แค่ชั่วโมงเดียว ปลุกด้วยนะ”

แต่เวลายังผ่านไปไม่ทันถึงครึ่งชั่วโมงร่างของอเล็กซ์ก็ถูกเขย่าเบาๆ อย่างนุ่มนวล

“อเล็กซ์ อเล็กซ์ ตื่นได้แล้ว” คราวด์เรียก “ขอโทษที่ต้องปลุกก่อนถึงเวลานะแต่ฉันต้องไปทำงานแล้ว พอดีเลขาโทรมาบอกว่าที่ทำงานมีปัญหานิดหน่อยน่ะ”

อเล็กซ์งัวเงียลุกขึ้นนั่ง “ไปเถอะๆ”

“เย็นนี้นายจะกินอะไรเดี๋ยวฉันแวะซื้อมาทำให้”

“พาสต้า”

“ได้เลย” คราวด์ตอบ “ฉันไปแล้วนะ นายอยู่คนเดียวล็อกบ้านดีๆ จะนอนต่อก็ห่มผ้าด้วย ไม่ก็ขึ้นไปนอนบนห้องเดี๋ยวจะไม่สบายนะ”

เวลาอเล็กซ์อยู่กับเควินเขาจะรู้สึกว่าตัวเองต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่คอยดูแล แต่เวลาอยู่กับคราวด์เขากลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กที่อยากจะอ้อนจะร้องขอโน่นนี่นั่น และคราวด์ก็ดันตามใจเขามาตลอด ถ้าหากเปรียบเควินเป็นพระอาทิตย์ในฤดูร้อน คราวด์ก็เป็นก้อนเมฆก้อนใหญ่ เวลาที่แดดร้อนเกินไปก็มาหลบนั่งพักแล้วค่อยไปต่อ

พอตกเย็นคราวด์ก็กลับมาพร้อมอุปกรณ์ทำพาสต้าซีฟู๊ดตามสัญญา อเล็กซ์รีบนั่งประจำที่ตรงเก้าอี้ประจำตำแหน่งในครัว เขารอไม่นานพาสต้าซีฟู๊ดที่ใส่ทั้งกุ้งแม่น้ำหัวมันเยิ้ม หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ตัวเท่าฝ่ามือและปลาหมึกเนื้อขาวแน่นเด้งสู้ฟันก็ถูกเสิร์ฟลงตรงหน้า

“อร่อยไหม” คราวด์ถามคนที่ตักพาสต้าใส่ปากไม่หยุด ไม่ยอมพูดยอมจา ก็รู้หรอกว่าอร่อยแต่เขาก็อยากได้ฟีดแบ็กเป็นคำพูดบ้างถึงการได้เห็นอเล็กซ์กินอย่างเอร็ดอร่อยจะทำให้ชื่นใจจนหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งแล้วก็เถอะ

“ฝีมือนายสุดยอดอยู่แล้ว” อเล็กซ์ยกนิ้วโป้งให้สองมือ “ว่าแต่นี่ก็เย็นมากแล้วนะ เควินยังไม่กลับมาเลยไม่รู้เป็นอะไรหรือเปล่า”

“เห็นว่าคุยเรื่องจะเอานิยายเรื่อง Last Summer ที่หมอนั่นเขียนเมื่อปีก่อนไปทำซีรีส์น่ะ แต่มีบทที่ต้องปรับนิดหน่อยเลยต้องคุยต่อหน้า นายก็รู้ว่าเควินเป็นคนว่าง่ายหัวอ่อนก็จริง แต่เฉพาะกับเรื่องนิยายเท่านั้นที่ไม่ว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม ฉันดูทรงแล้วถ้าต้องปรับเยอะหมอนั่นคงเลือกที่จะไม่ทำดีกว่า”

“แต่การที่นิยายได้ทำเป็นซีรีส์จะทำให้หนังสือขายดีแล้วเควินก็จะยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้น และนี่ก็เป็นความฝันของหมอนั่นด้วยนะ ถ้าไม่ได้ทำก็น่าเสียดายแย่ ฉันอ่านเรื่องนั้นแล้วสนุกมาก ร้องไห้ตามนางเอกและด่าพระเอกทุกตอนเลยโดยเฉพาะตอนที่พระเอกปล่อยให้นางเอกยืนรอเก้อหน้าร้านไอศกรีมตากแดดจนหน้าไหม้แล้วไปนั่งกินข้าวกับผู้หญิงอีกคนน่ะ ... ว่าแต่นายเถอะคราวด์ที่โดนเรียกกลับบริษัทด่วนเมื่อกลางวันน่ะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม”

“นายกำลังพูดอยู่กับใครอเล็กซ์ นี่คราวด์ ไรลีย์ เกียรตินิยมอันดันดับหนึ่งจากมหาวิยาลัยฮาร์วาร์ด แถมยังเป็นเจ้าของตำแหน่งพนักงานขายยอดเยี่ยมสามปีซ้อน และได้เป็นขึ้นผู้จัดการสาขาที่อายุน้อยที่สุดเท่าที่บริษัทเคยมีมาด้วยความสามารถของตัวเองล้วนๆ เลยนะ”

“ใช่สิพ่อคนเก่ง” อเล็กซ์ยิ้มแซวแล้วยกกุ้งแม่น้ำขึ้นแทะ

“แต่ที่ทำงานนายจะมีใครรู้บ้างไหมหนอว่าผู้จัดการสาขาสุดเฮี้ยบแสนดุของพวกเขาจะมีงานอดิเรกเป็นการทำอาหารและทำนี้ดเดิ้ลเฟลท์”

“ไม่รู้ แต่ถึงรู้ก็ไม่ทำไม ฉันชอบของฉันนี่หว่า กินให้มันดีๆ หน่อยสิเลอะเทอะหมดแล้ว นายอายุยี่สิบห้าแล้วนะอเล็กซ์ไม่ใช่เด็กห้าขวบ”

อเล็กซ์ที่กำลังเคี้ยวกุ้งแก้มตุ้ยเหลือบตาลงมองคราบซอสมะเขือเทศที่ติดข้างแก้มแล้วเอียงหน้าให้คราวด์ “เช็ดให้หน่อย”

“อะ-เล็กซ์” คราวด์เรียกชัดถ้อยชัดคำ “ฉันเพิ่งบ่นไปแหมบๆ ใช่ไหมว่านายโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เรื่องแค่นี้ก็ทำเองสิ ฉันไม่ทำให้หรอกนะ”

“อย่าเล่นตัวน่าคราวด์เช็ดให้หน่อยเร็ว” อเล็กซ์เร่งแล้วขยับแก้มเข้ามาใกล้มากขึ้นอีก “จะเช็ดไหมเนี่ย ไม่เช็ดฉันจะกินกุ้งต่อแล้วนะ”

คราวด์พ่นลมออกจมูกแล้วยื่นมือไปลูบแก้มนิ่มเช็ดเอาคราบซอสมะเขือเทศออกแล้วเอามาแตะที่ปลายลิ้นตัวเอง

“นั่นนายทำอะไรน่ะ” อเล็กซ์ว่าจู่ๆ ก็รู้สึกเขินขึ้นมากับสิ่งที่มักจะทำเป็นปกติ

“มีปัญหาอะไรเหรอ ซอสนี่ฉันก็ทำเอง นิ้วนี่ก็นิ้วฉัน” คราวด์พูดหน้าตาเฉยแล้วยื่นนิ้วมาตรงหน้า “หรือนายจะดูดให้แทน”
อเล็กซ์หลุบตาลงมองท่อนนิ้วยาวเรียวที่เลอะซอสตรงปลายแล้วโวยวายเสียงดังกลบอาการเขิน “อยากทำอะไรก็ตามใจนายเถอะ”

กินเสร็จอเล็กซ์ก็เพียงแค่ย้ายตัวเองออกจากโต๊ะอาหารไปนั่งผึ่งพุงดูโทรทัศน์ที่โซฟาเพราะคราวด์จะเป็นคนเก็บจานล้างและเช็ดโต๊ะทั้งหมด หลังจากทำความสะอาดเรียบร้อยคราวด์ก็เช็ดมือจนแห้งแล้วเดินไปนั่งลงข้างๆ แล้วหยิบเอางานอดิเรกอีกอย่างขึ้นมาทำต่อจากที่ค้างไว้

อเล็กซ์ละสายตาจากรายการโทรทัศน์ที่ดูอยู่หันไปมองปลายนิ้วแข็งแรงที่จับเข็มเฟลท์ปักซ้ำๆ ลงไปบนขนแกะอย่างเป็นจังหวะสม่ำเสมอ คราวด์เคยอธิบายให้ฟังว่าเข็มเฟลท์นี้ตรงปลายของเข็มจะมีรอยบากเล็กๆ สำหรับเกี่ยวใยขนแกะให้เกี่ยวติดกัน ยิ่งเราจิ้มมากขนแกะก็จะยิ่งพันกันแน่นขึ้นเป็นรูปร่างสวยงามตามที่ต้องการ

“จะว่าไปนี้ดเดิ้ลเฟลท์ที่นายกำลังทำอยู่นี่น่ารักดีว่ะ ทำให้ฉันสักอันได้ไหม ฉันว่าฉันได้ไอเดียดีๆ แล้วล่ะ”

“อยากได้รูปอะไรล่ะเดี๋ยวทำให้”

อเล็กซ์เดาะลิ้นคิดอยู่อึดใจ “ไม่เอาดีกว่ามันรบกวนนายเกินไป ฉันว่านายสอนฉันทำละกันเดี๋ยวฉันไปทำต่อเอง”

“ตามใจนาย”

ด้วยความที่อเล็กซ์เป็นมือใหม่ จะมานั่งจับปักๆ แบบคราวด์ที่ทำมาเป็นปีๆ จนแทบจะเปิดช่องยูทูปสอนได้แล้วคงไม่ได้ เขาจึงพาอเล็กซ์เข้ามานั่งตรงโต๊ะในห้องส่วนตัวแล้วเอาแผ่นโฟมมาเป็นแท่นสำหรับวางรอง หยิบขนแกะสีขาวขึ้นมาขยุ้มหนึ่งแล้วให้อเล็กซ์ลองทำ โดยมีเขายืนกำกับอยู่ข้างๆ แต่เพียงแค่ปักลงไปไม่กี่จึก อเล็กซ์ก็จิ้มพลาดปักไปบนนิ้วตัวเองจนเลือดไหลซิบ

“โอ๊ย!”

“ก็ให้ทิ่มไปบนขนแกะ ใครใช้ให้ทิ่มไปบนนิ้วตัวเองเล่า เอามาดูหน่อยสิ” คราวด์คว้ามืออเล็กซ์ไปพิจารณาใกล้ๆ ดีที่เข็มไม่ได้คมมากและไม่สกปรก เขาจึงพาไปล้างมือและจัดการติดพลาสเตอร์ให้

“นายนี่ดูแลฉันดียิ่งกว่าแม่อีกนะ แม่ฉันยังไม่ทำให้ฉันขนาดนี้เลย” อเล็กซ์ชมคนตัวโตที่กำลังเล็งพลาสเตอร์แปะทับลงไปบนรอยแผลเล็กๆ ที่ปลายนิ้วของเขา

“ยิ่งกว่าแม่นี่คืออะไร”

“ไม่รู้ดิ เมียมั้ง” อเล็กซ์ตอบกลั้วขำ “จะว่าไปนะคราวด์ ฉันว่าฉันกลับไปจับเข็มกลัดผ้ายังง่ายกว่าเยอะเลย”

“พูดแบบนี้คือจะไม่ทำต่อแล้วใช่ไหม”

“ทำ!” อเล็กซ์ตอบเสียงดัง “คนอย่างฉันไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ อยู่แล้ว”

คราวด์เหยียดยิ้มมุมปาก ก็เพราะเป็นคนจริงจังในทุกเรื่องแบบนี้ละนะเขาถึงอดเอ็นดูและรู้สึกว่าต้องคอยดูแลไม่ได้ “งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนายค่อยๆ ทำไปนะ”

คราวด์เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ อเล็กซ์ก็หันกลับมาให้ความสนใจกับขยุ้มขนแกะสีขาวนวลตรงหน้าต่อ
เวลาผ่านไปสักพักขยุ้มขนแกะในมือก็เริ่มเป็นก้อนแน่นขึ้น

อเล็กซ์ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดและเสียงฝีเท้าที่เดินมายืนซ้อนอยู่ด้านหลัง

“ฝีมือฉันเป็นไงบ้าง” เขาถามโดยไม่หันไปมอง

“ใช้ได้แต่ยังต้องปรับอีกนิดหน่อย” คราวด์เอ่ยชมพลางสอดสองแขนโอบรอบตัวเข้ามาจับมือเขาทั้งสองข้างแล้วขยับเข็มปักลงไปเป็นจังหวะ “ไม่ใช่แค่สักจะทิ่มไปเร็วๆ นายต้องทำเป็นจังหวะ ใส่น้ำหนักมือในแต่ละครั้งให้พอดีด้วย”

เสียงทุ้มที่ก้องอยู่ข้างหู กับกลิ่นหอมสบู่และไอร้อนจากแผงอกเปลือยที่แนบสนิทอยู่ด้านหลังพาให้หัวใจของอเล็กซ์เต้นแรงไม่เป็นส่ำ เลือดลมสูบฉีดจนแก้มแดงก่ำไปหมด ยิ่งรวมกับน้ำเสียงนุ่มน่าฟังและถ้อยคำธรรมดาหากทสมองกลับพาคิดเตลิดไปไกล เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าร่างกายร้อนรุ่มมากขึ้นทุกที

“แบบนั้นแหละอเล็กซ์... ดีมากนะ... ค่อยๆ ไม่ต้องใจร้อนเดี๋ยวก็เจ็บตัวอีกหรอก... แบบนั้นแหละดีแล้ว จวนจะเสร็จแล้วเห็นไหม”

“สะ... เสร็จแล้วเหรอ”
   
“นี่ไง” คราวด์วางเข็มเฟลท์ลงแล้วใช้มือช่วยขยุ้มๆ จัดทรงอีกเล็กน้อย “เท่านี้ก็เป็นก้อนแล้ว ตกลงนายจะทำเป็นรูปอะไรยังไม่บอกฉันเลย ฉันจะได้เอาสีอื่นให้อีก”

“ไม่ต้องแล้วแค่สีขาวสีเดียวแหละ” อเล็กซ์หมุนเก้าอี้กลับมาแล้วเขาก็เพิ่งเห็นว่าคราวด์ยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าสักชิ้น มีเพียงผ้าขนหนูที่พันหมิ่นเหม่อยู่รอบเอวแบบจะหลุดมิหลุดแหล่เห็นไปถึงแนววีไลน์แข็งแรงตรงเชิงกราน
   
อเล็กซ์เลอกลืนน้ำลายเมื่อจินตนาการถึงขนาดของคราวด์ ขนาดมีผ้าขนหนูปิดอยู่และยังไม่แข็งตัวเต็มที่มันยังดันขึ้นมาจนเห็นเป็นลำชัดขนาดนี้
   
“แล้วนายจะทำยังไงก็มันต่อ”
   
“ฉันตั้งใจว่าจะเอาไปติดบนกางเกงในที่ฉันออกแบบน่ะ” อเล็กซ์ถือก้อนขนแกะเดินกลับออกไปที่ห้องโถงซึ่งเขาตั้งหุ่นโชว์ไว้
เขาวางขนแกะทาบลงไปแล้วเอาเข็มเฟลท์ปักย้ำๆ ลงไปเพื่อให้ติดกับเนื้อผ้า แล้วจากขนแกะธรรมดามันก็กลายเป็นเมฆก้อนเล็กๆ ที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า

“เป็นไงบ้าง” อเล็กซ์เอ่ยถามกับคราวด์ที่เดินตามหลังออกมาดู
   
“ก็สวยดี แต่ว่าขนแกะนี่ถึงจะนุ่มแต่ว่ามันจะไม่ระคายเคืองผิวตรงนั้นใช่ไหม”
   
“อยากรู้ก็ต้องลองใส่ดู” อเล็กซ์หันมายิ้มหวานให้ “ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วช่วยฉันหน่อยนะคราวด์”
   
คราวด์หน้ามุ่ยแต่ถึงอย่างนั้นก็รับกางเกงชั้นในจากมืออเล็กซ์มาสวมแล้วปลดผ้าขนหนูออกให้ดู “พอใจยัง”
   
“เดี๋ยวนะ ฉันว่ามันจะยังดูโล้นไปหน่อย” อเล็กซ์นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าแล้วแตะมือไปรอบๆ เป้ากางเกง “ฉันน่าจะติดตรงนี้เพิ่มอีกหน่อย ว่าแต่นายใส่แล้วรู้สึกยังไง คันไหม”
   

“สมกับกับเป็นขนแกะชั้นดีที่ฉันเลือกมา”   
   
อเล็กซ์ยิ้มแก้มปริ “ดีจังเลย ในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จสักที”

ด้วยความดีใจจนลืมตัว  อเล็กซ์กอดเอวคราวด์แน่นแล้วเอาแก้มถูไถไปบนกางเกงในที่ตนออกแบบด้วยความภาคภูมิใจนักหนาแล้วจูบแล้วจูบอีก

แต่สิ่งที่อยู่หลังเนื้อผ้าชั้นดีนั้นไม่ลืมว่าตัวเองเป็นอะไร มันนูนตุงขึ้นเรื่อยๆ จนดูราวกับว่ากำลังชี้หน้าต่อว่าอเล็กซ์ที่มาแกล้งกันได้ลงคอ

“ค... คราวด์ ฉันขอโทษ”

“ขอโทษแล้วมันหายตั้งหรือไงล่ะ” คราวด์ก้มลงหยิบผ้าขนหนูอย่างหัวเสีย อเล็กซ์รีบคว้าข้อมือหนาไว้

“เอางี้ เพื่อเป็นการไถ่โทษและขอบคุณนายที่ช่วยเดี๋ยวฉันเอาออกให้เอง เมื่อก่อนเราชักแข่งกันอยู่บ่อยๆ นี่นา”

“ก็เอาสิ” คราวด์กางขาออกเล็กน้อยเพื่อยืนให้มั่น

อเล็กซ์จับขอบกางเกงชั้นในแล้วดึงลง แล้วตาของเขาก็เบิกเท่าไข่ห่าน เควินชมว่าของเขาใหญ่เหมือนท่อนแขนเด็กแต่ของคราวด์มโหฬารกว่าจนผู้ชายด้วยกันอย่างเขายังอิจฉาและรู้สึกเสียววาบขึ้นมาในช่องท้องว่ามันต้องรู้สึกคับแน่นและถึงใจมากแน่ๆ ยามที่โดนท่อนนี้เสียบเข้าไป

เขานึกชื่นชมสองพี่น้องที่ดูแลตัวเองดีมาก นอกจากหุ่นที่เฟิร์ม กล้ามแขนเป็นมัดๆ และหน้าท้องเป็นลอนเห็นซิกซ์แพคชัดแล้วของคราวด์ยังสะอาดสะอ้าน เขาไม่ได้โกนขนออกจนหมดแบบเควินแต่ใช้วิธีเล็มให้สั้นดูสะอาดตา เขาเพิ่งจะรู้ว่าแม้แต่ขนตรงนี้ของคราวด์ก็เป็นสีบรอนด์จัดเช่นเดียวกับสีผม และเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ จึงหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ ไปทั้งตัว

อเล็กซ์กำมือรอบแล้วเริ่มชักเข้าออก หัวสีแดงผลุบโผล่เห็นตามจังหวะที่เขาขยับมือ เขาเริ่มขยับแรงขึ้นและหมุนมือไปมาแต่คราวด์ก็ยังคงยืนทำหน้านิ่งราวกับไม่รู้สึกรู้สากับสิ่งที่เขาทำอยู่

“ไม่เสียวเลยหรอไง”

คราวด์ส่ายหน้า “แรงกว่านี้อีกสิ”

อเล็กซ์กัดกรามแน่นรู้สึกเสียหน้านิดๆ เขาจึงสบถออกไป “ทำเป็นพูดดีเดี๋ยวจะเลียให้ล้มเลย”

คราวด์เลิกคิ้ว “นายจะเลียให้ฉันเหรอ เอาสิ” พูดจบก็กางขาออกอีกเล็กน้อยเป็นการท้าทาย

อเล็กซ์ก็เป็นคนเสียหน้าไม่ได้ พูดไปแล้วยังไงก็ต้องทำ เขาไม่รังเกียจหรอกกับเควินเขาก็ทำมาแล้ว แต่ของคราวด์มันใหญ่จนเขาประหม่า อเล็กซ์พยายามจินตนาการถึงอมยิ้มหรือไอศกรีมแท่งใหญ่ๆ ตอนที่อ้าปากแล้วครอบลงไป

ได้ผลคราวด์ที่ยืนนิ่งมาตลอดเริ่มส่งเสียงครางเบาๆ ในลำคอ อเล็กซ์เหลือบตาขึ้นมองนัยน์ตาสีฟ้าสดแข็งกร้าว คอยดูนะเขาจะทำให้คราวด์ต้องอ้อนวอนร้องขอชีวิตกับเขาให้ได้

อเล็กซ์ทั้งดูดทั้งเลียราวกับมันเป็นไอศกรีมแท่งรสเลิศในหน้าร้อนและใช้มือข้างหนึ่งบีบขยำลูกบอลของคราวด์เล่นไปด้วย มันนุ่มแน่นพอดีมือชะมัดจนเขาเริ่มสนุกไปกับมัน คราวด์เองก็มีอารมณ์พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ เขาเริ่มขยับเอวเด้งสวนจนในที่สุดก็ทนไม่ไหวเอื้อมมือมาจับศีรษะอเล็กซ์แล้วโยกเข้าออกเป็นจังหวะ

ด้วยขนาดที่ยาวจนทิ่วคอหอยทำให้อเล็กซ์สำลัก

“แค่กๆ ใจเย็นๆ หน่อยสิคราวด์”

“ขอโทษทีอเล็กซ์ ในปากนายมันสุดยอดไปเลยแต่ถ้านายไม่ไหวจะใช้มือต่อก็ได้นะหรือจะเปลี่ยนให้ฉันทำให้นายบ้างเอาไหม นายเองก็เป็นถึงขนาดนี้แล้วนี่” คราวด์เอื้อมมือลงมากุมเป้ากางเกงของเขาแล้วบีบเสียแน่น

และก่อนที่อเล็กซ์จะทันได้ปฏิเสธหรือตอบรับใดๆ กางเกงก็ถูกรั้งลงไปกองที่ข้อเท้า คราวด์ดันเขาไปติดผนังด้นหนึ่งแล้วจัดการเป็นฝ่ายลงลิ้นบ้าง

“อา... คราวด์...”

สองขาของอเล็กซ์สั่นระริก ไม่รู้ว่าจะต้องกางออกหรือหนีบเข้าถึงจะดี คราวด์ช่างเป็นคนที่เก่งไปเสียทุกเรื่องจริงๆ แม้แต่เรื่องการใช้ปากและลิ้น คราวด์กวาดลิ้นชิมไปทั่วตั้งแต่ส่วนยอดไปจนถึงบอลสองลูกของเขาและซอกขาหนีบคาวด์ก็ไม่เว้น

สองมือของอเล็กซ์ขยุ้มผมสีบรอนด์จัดของคราวด์แน่น แล้วสะโพกสวนสู้ปลายลิ้นซึ่งเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาพอจะต่อกรกับคราวด์ได้ในตอนนี้ รู้สึกร่างกายขมวดเกร็งจนเกินจะทัดทานแล้วเขาก็ปลดปล่อยทั้งหมดออกมาในปากคราวด์นั่นเอง

“ขอโทษคราวด์ คายออกมาเร็ว”

แต่แทนที่จำทำตามคราวด์กลับกลืนลงไปจนหมด และยังแลบลิ้นเลียที่ล้นออกมารอบปากและกระเด็นเปรอะหน้าขาจนหมด

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้อง ทำไมนายถึงดื้อขนาดนี้นะ ฉันรู้ว่านายเป็นคนชอบทำความสะอาดแต่ก็ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้”

อเล็กซ์รีบนั่งลงเช็ดหน้าเช็ดปากให้คราวด์ เครื่องหน้าหล่อเหลายังคงนิ่งสนิท จะมีก็แต่นัยน์ตาสีฟ้าสดเท่านั้นที่วูบไหวเล็กน้อยและเจอด้วยความกังวล

คราวด์หลุบตาลงมองมือเขาแล้วดึงมากุมไว้ “อเล็กซ์ ฉันมีเรื่องจะสารภาพ จริงๆ แล้วฉันแอบชอบนายมานานแล้วแต่ไม่กล้าบอกนาย ฉันชอบใส่เสื้อผ้าที่ออกแบบเพราะรู้ว่านายกำลังถูกนายโอบกอด ที่นายบอกว่าฉันทำให้นายมากกว่าแม่ก็เพราะว่าฉันอยากเป็นอะไรกับนายมากกว่านั้นน่ะสิ ฉันอยากเป็นคนพิเศษของนาย”

หัวใจของอเล็กซ์เต้นรัวขึ้น เลือดลมสูบฉีดจนสองแก้มร้อนผ่าว เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังเขินอายหน้าแดงกับคำสารภาพตรงไปตรงมามากว่าสิ่งที่เพิ่งเสร็จไปเมื่อสักครู่เสียอีก “ละ... แล้วทำไมวันนี้ถึงกล้าบอกล่ะ”

“ก็เพราะวันนี้เราอยู่กันแค่สองคน แล้วนายก็น่ารักเกินไปจนฉันอดใจไม่ไหวแล้วน่ะสิ ฉันอยากได้นายมากกว่านี้... ได้ไหม อเล็กซ์ ฉันรับรองว่าจะไม่บอกเควิน เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน”

อเล็กซ์ไม่ตอบ คราวด์ขยับเข้ามาใกล้เขารู้สึกถึงลมหายใจอุ่นจากปลายจมูกโด่งได้รูปนั้นที่รดลงบนริมฝีปากของเขา นัยน์ตาสีฟ้าสดจับจ้องมาที่เขาอย่างอ้อนวอนและร้องขอ

แล้วอเล็กซ์ก็เปิดปากให้คราวด์สอดลิ้นเข้ามาพร้อมๆ กับที่แทรกตัวเข้ามาในหัวใจ อเล็กซ์หลับตาแน่น จูบของคราวด์หวานลึกล้ำกว่าที่คิด ลิ้นอุ่นนั้นควานสำรวจไปทั่วโพรงปากของเขา ดูดดื่มจนเขาแทบสำลักออกมาเป็นความรู้สึกรักที่ท่วมท้มอยู่ในใจ

“คราวด์ ฉันไม่แน่ใจว่าเราควรทำแบบนี้” อเล็กซ์หันหน้าเข้าหากำแพงหาที่ยึดแล้วแอ่นก้นให้คราวด์ที่นัวเนียอยู่ด้านหลัง เอาส่วนแข็งกร้าวที่ยังไม่ยอมสงบลงถูไถไปมาตรงแก้มก้มและช่องทางด้านหลังของเขา

“มาถึงขั้นนี้แล้ว ฉันหยุดไม่ได้แล้วอเล็กซ์” เสียงของคราวด์หอบกระเส่าอยู่ข้างหู มือข้างหนึ่งชำแรกเข้าไปตามรูจีบอ่อนนุ่มที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสในขณะที่อีกมือจับด้านหน้าชักเข้าออกเพื่อให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

“ซี้ด~” อเล็กซ์ครางในลำคอ แค่สามนิ้วของคราวด์เท่านั้นเขาก็รู้สึกคับแน่นไปหมด นึกสงสารเควินขึ้นมาจับใจที่ต้องแบกรับความรู้สึกมากมายของเขาเอาไว้เมื่อวันก่อน คราวด์แตะโดนจุดไวต่อสัมผัสด้านในและหมุนควงนิ้วไปมาจนเขาจนความเกร็งลง
   
“นุ่มขึ้นมากแล้วนะ น่าจะใส่ได้แล้ว”

อเล็กซ์ได้ยินเสียงฉีกซองอลูมิเนียม เขากางออกตั้งมั่นเตรียมรับของคราวด์เข้ามา แต่เพียงแค่ส่วนหัวแทรกเข้ามาเท่านั้นเขาก็ร้องลั่น “เจ็บ! คราวด์เจ็บ! เอาออกก่อนฉันทนไม่ไหวแล้ว ของนายมันใหญ่เกินไป”

“อดทนอีกนิดได้ไหม ฉันคิดว่าจะต้องใส่ได้แน่ๆ นะอเล็กซ์อีกนิดเดียว”

“ไม่! คราวด์เอาออกไปเดี๋ยวนี้ ก้นฉันจะฉีกเป็นเสี่ยงๆ อยู่แล้ว” อเล็กซ์ถึงกับร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด

พอเห็นน้ำตาคนที่แอบรักคราวด์ก็ยอมแพ้และถอยร่นออกไป อเล็กซ์หันกลับไปมองคราวด์ที่กำลังมองเขาด้วยความรู้สึกผิด

“ขอโทษนะอเล็กซ์ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้นายเจ็บ”

อเล็กซ์มองดูคราวด์ทั้งสงสารและก็อยากครอบครองคราวด์พอๆ กับคราวด์ต้องการเข้ามาในตัวเขา เขาจึงผลักร่างใหญ่โตของคราวด์ให้นั่งลงบนพื้นแล้วก้าวขึ้นคร่อม

“ฉันรู้มาว่าถ้าเป็นฝ่ายใส่เองมันจะเจ็บน้อยกว่าเพราะสามารถควบคุมจังหวะได้” อเล็กซ์กระซิบ เขาใช้มือข้างหนึ่งจับบ่ากว้างของคราวด์ไว้เป็นหลักยึดมืออีกข้างจับความแข็กร้างตั้งขึ้นแล้วจ่อที่ทางเข้าด้านหลัง

คราวด์เองก็ไม่รอช้า เขาช่วยจับแก้มก้มทั้งสองข้างของอเล็กซ์แยกออกเพื่อให้ทางเข้าเปิดกว้างมากที่สุด แล้วด้วยความร่วมแรงร่วมใจของทั้งสองคนส่วนปลายของคราวด์ก็ผ่านเข้าไปได้

“สุดยอดไปเลยอเล็กซ์ นายนี่เก่งไปเสียทุกเรื่องจริงๆ ขนาดนี่เป็นครั้งแรกของนายแท้ๆ”   

“นายรู้สึกดีใช่ไหมคราวด์” อเล็กซ์โยกตัวเบาๆ เพื่อให้คุ้นชินกับขนาดของคราวด์ ตอนนี้เขาไม่เจ็บแล้วหลือแต่ความคับแน่นที่ทำให้รู้สึกเสียวซ่านมากกว่า แล้วในที่สุดมันเข้าไปได้จนสุด พอเริ่มคุ้นชินแล้วเขาก็ขยับโยกแรงขึ้นเรื่อยๆ

“ในตัวของนายทำให้ฉันดีมากเลยอเล็กซ์ ทั้งแน่นแล้วตอดรัดฉันจนแทบทนไม่ไหวแล้ว” คราวด์จับก้มเขาแน่นแล้วเด้งสวนเร่งจังหวะ ตอนนั้นเองที่เขาเห็นนัยน์ตาสีฟ้าสดสั่นระริกด้วยความตื่นเต้นในแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน อเล็กซ์อดใจไม่ไหวก้มหน้าลงจูบคราวด์จนปากแดงไปหมดในขณะที่สะโพกยังส่ายรัวไม่หยุด

“หัวนมนายน่าดูดจังอเล็กซ์ ขอฉันดูดหน่อยได้ไหม” คราวด์เอ่ยขอแล้วละเลงลิ้นลงบนหัวนมข้างขวา ในขณะที่ข้างเขาก็ไม่ปล่อยให้เหงาใช้ปลายนิ้วเขี่ยเล่นจนมันเป็นไตแข็ง เขาทำสลับไปมาทั้งสองข้างจนหน้าอกของอเล็กซ์เปียกแฉะไปหมด

“อา~”

“เจ็บเหรอ”

อเล็กซ์ส่ายหน้า “นายเป็นคนแรกที่ดูดหัวนมให้ฉัน มันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง มิน่าสิพวกผู้หญิงถึงชอบกันจัง... นายจะทำอะไรน่ะคราวด์”

อเล็กซ์ถึงกับร้องเสียงร้อง เมื่อคราวด์ดันตัวพลิกกลับจนเขานอนหงายลงบนพื้น จับสองขายกขึ้นชี้แล้วแยกออก

“วันหลังอย่าพูดถึงผู้หญิงคนอื่นตอนเรากำลังมีอะไรกันอีกนะอเล็กซ์ ฉันรู้สึกไม่ดีเลย” คราวด์รำพึงเสียงปร่าแล้วดันตัวเองเข้ามาทีเดียวมิดด้าม

“ฉันขอโทษ”

“เปลี่ยนคำขอโทษเป็นอย่างอื่นได้ไหม”

“เข้ามาสิ” อเล็กซ์เอื้อมมือไปจับขาตัวเองล็อกไว้เสียเอง “เข้ามาลึกๆ เลยคราวด์ ฉันรู้ว่าคนเก่งอย่างนายทำได้ดีกว่านี้”

คราวด์กัดกรามแน่น ท่าทางยั่วยวนของอเล็กซ์ทำให้เขาสติกระเจิง เขาซอยสะโพกรัวไม่รั้งจนหลังของอเล็กซ์ไม่ติดพื้น อเล็กซ์ปล่อยมือจากขามาโอบรัดรอบตัวคราวด์

“แรงอีกคราวด์ แรงอีก อา~”

ขาของอเล็กซ์เกร็งรัดรอบสะโพกคราวด์แน่นด้วยความหฤหรรษ์ที่อีกฝ่ายมอบให้ เข้าปล่อยให้คราวด์กระแทกเข้ามาครั้งแล้วครั้งจนในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มหน้าท้อง

คราวด์ก้มหน้าจูบเขาและขยับโพกรัวถี่ อึดใจต่อมาเขาก็ถึงฝั่งตามมา

“ขอบคุณนะอเล็กซ์” คราวด์โอบร่างของเขาไว้ในวงแขนแก่งอย่างแสนรักพลางลูบหน้าลูบเช็ดน้ำตาและเหงื่อให้ “ตกลงนายจะตอบรับความรู้สึกของฉันได้ไหม”

อเล็กซ์รู้สึกว่าหน้าร้อนขึ้นมาอีกแล้ว “มันจะดีเหรอคราวด์”

“ดีสิ ฉันจะดูแลนายให้ดีที่สุด”

อเล็กซ์พยักหน้า แล้วคราวด์ก็จูบเขาอีกครั้งก่อนจะอุ้มตัวอเล็กซ์ลอยขึ้นทั้งที่ยังจูบไม่ปล่อยเดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเองเพื่อทำต่ออีกสักยกสองยก

ดูเหมือนตอนนี้อเล็กซ์จะมีความลับเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่องแล้วสินะ และความลับนี้ก็บอกให้เควินรู้ไม่ได้ด้วย


*************************************************
งือออ ตอนนี้อเล็กซ์ กลายเป็นน้องอเล็กซ์ โดนพี่คราวด์งาบไปซะแล้วตอนหน้าจบแล้วค้าบ ฝากเมนต์เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะค้าบบบบ

[ืniyataan]

ความลับซ้อน..ซ่อนความลับ

[Ginny Jinny]

 

[วายซ่า]

อเล็กซ์มีความลับอีกเรื่องล้าวววว. 

[meteexp]

 

[❣☾月亮☽❣]

มีแต่ได้กับได้นะ อเล็กซ์