Dessert ๑ ขนมหวานละลายใจ ๑ กลับ [8/8/2018]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Dessert ๑ ขนมหวานละลายใจ ๑ กลับ [8/8/2018]  (อ่าน 17581 ครั้ง)

ออฟไลน์ ปๅงลีลๅ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



                                                     @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@




Dessert ๑ ขนมหวานละลายใจ ๑


ระหว่าง ความถูกต้อง กับ หัวใจ


ระหว่าง ครอบครัว กับ คนรัก


ระหว่าง หัวใจคนรัก กับ หัวใจน้องสาว




ถ้าเป็นคุณละ จะเลือกสิ่งไหน[/color]








Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-08-2018 22:09:01 โดย ปๅงลีลๅ »

ออฟไลน์ ปๅงลีลๅ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-0
Re: Dessert ๑ ขนมหวานละลายใจ ๑ [4/1/2018]
«ตอบ #1 เมื่อ04-01-2018 21:14:07 »

ขนมหวานละลายใจ : ถ้วยที่ 1   



“ ยูกิ เก็บโต๊ะ3 ให้พี่ด้วยนะ แล้วหนูกลับบ้านไปเลย ค่ำแล้ว เอากับข้าวไปให้ยาย แล้วแวะส่งขนมบ้านคุณชด ด้วยนะ แล้วอย่าขี่จักรยานให้เร็วนักนะ

เย็นแล้วรถเยอะ เอ่อ...  แล้วกินข้าวอาบน้ำ แล้วอย่าลืมทำการบ้านนะ เดี๋ยวพี่กลับไปตรวจให้นะว่าถูกไหม “ พี่ชายตัวเล็กหุ่นบาง พูดพลางลูบหัว

เด็กหญิงตัวน้อย ที่พยักหน้างึกงักตามที่พี่ชายสอน


“ คะ พี่ปิง ไม่ต้องห่วงหนูนะ หนูขี่ไปช้าๆ แหละจ๊ะ เก็บไว ๆ นะเดี๋ยวหนูจะได้ช่วยล้างหม้อ “


ภาพประจำวันที่พี่ชาย สั่งน้องสาวตัวเล็กที่เห็นเป็นชินตาในตลาดสดยามเย็น


ภาพพี่ชายกับน้องสาว ช่วยกันขายขนมไทยหลายอย่าง ทั้งที่นั่งกินที่ร้าน กับ สั่งใส่ถุงกลับบ้าน ที่หน้าร้าน หม้อขนม ถาดขนม ทั้งบัวลอยไข่หวาน

ไส้ถั่วแดงกวน เปียกสาคูมะพร้าวอ่อนใส่ลูกชิด ขนมชั้นสีหวาน ลูกชุบผลไม้ เป็นอันว่าหลายสิ่งอย่างที่วางเรียงรายอยู่บนชั้นในตู้ที่ลดหลั่นจัดให้ดูน่า

สนใจ มากกว่าสิบอย่าง แต่ใครจะรู้บ้างไหมว่า ทุกสิ่งอย่างเป็นผลผลิตมาจากรสมือของหนุ่มเทคนิคหน้าหวาน มือหยาบกร้านคนหนึ่งที่บรรจงปั้นแต่ง

แต่ละอย่าง อย่างละมุนลิ้น ที่มีพอมีชื่อเสียงมาจากรุ่นพ่อแม่และคงจะเป็นรุ่นพ่อแม่อีกหลายปี ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุจนพากันเสียชีวิตทั้งคู่ ทิ้งให้พี่ชาย

น้องสาว ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีวิตกันลำพัง


ห้องเล็กๆแคบๆ คูหาสุดท้ายที่จะเรียกว่าห้องสุดท้ายก็ไม่ถูกนัก หากแต่เพียงอาศัยกำแพงของห้องริมสุด แล้วต่อหลังคาออกมาเพื่อพอทำเป็นที่คุ้ม

แดดคุ้มฝน และเพราะความใจดีของเจ้าของตึกแถวที่เห็นเป็นคนเก่าแก่เห็น 2 พี่น้องน่าสงสารเลยให้ที่ไว้ให้ทำเป็นที่ทำกินเลี้ยงตัว โต๊ะเก้าอี้ที่พอ

จัดได้ 4 โต๊ะ ที่กินพื้นที่ไปถึงใต้ต้นไม้ข้างตึก ที่ตัวเจ้าของร้านเองที่ลงมือทั้ง ถากพง ปรับระดับพื้นเองด้วย 2มือของคนตัวน้อย อาศัยที่เป็นคนมี

จินตนาการ เลยทำซุ้มไม้เลื้อยให้ดอกไม้หอมคลุมหลังคา ยามออกดอกก็หอมจรุงไปทั่วบริเวณ ทั้งยังน่านั่งกินที่ร้าน เพราะการจัดและความคิดที่

อาศัยความร่มรื่นเป็นตัวเรียกลูกค้า ค่ำแล้ว 6โมงกว่าเริ่มมืด โต๊ะที่นั่งกิน จุดตะเกียงเจ้าพายุวางตามโต๊ะต่างๆ ที่ไม่ได้อาศัยแสงนีออน ก็เพราะ

เกรงใจเจ้าของตึกที่ไม่เพียงไม่เก็บค่าเช่าที่แล้วยังจะให้ใช้น้ำไฟฟรี เลยได้บอกแต่เพียงแค่ตะเกียงก็พอมองเห็นได้รำไรแล้ว เพราะด้วยเหตุนี้เอง

ภายใต้แสงตะเกียงจึงมักมีหนุ่มสาวทั้งนักเรียน สาวโรงงาน พนักงานออฟฟิศ ที่เลิกงานเลิกเรียนจึงมาอาศัยที่นี่มาเป็นที่นัดพบพูดคุยกัน เพราะเหตุ

ว่าดูโรแมนติคดี ซ้ำที่นี่ไม่ร้อนไม่ต้องพึ่งทั้งพัดลมใดๆ เพราะเป็นทางที่ลมผ่าน ประจวบกับด้านหลังติดบึงสาธารณะ ลมจึงพัดผ่านเย็นทั้งวัน  ร้านนี้

เปิดตั้งแต่ 4 โมงเย็นจึงถึงแค่ 2ทุ่ม เพราะกำลังของคนเพียงคนเดียวคงไม่สามารถที่จะใช้เวลาค้าขายให้มากกว่านี้ได้


“ ปิง “ เจ้าชายน้ำแข็ง เด็กหนุ่มวัยเพียง 17 ปี ที่ยังเรียนอยู่ที่ วิทยาลัยเทคนิคแถวนี้ อยู่กับ ญาติที่เหลือเพียงคนเดียว “ ยูกิ “ เจ้าหญิงหิมะ น้องสาว

วัย 6 ปีโรงเรียนเรียนฟรีตามนโยบายเรียนฟรีของรัฐบาลจึงพอช่วยเรื่องค่าเล่าเรียนไปได้บ้าง  ปิงไม่รู้ว่าตัวเองมีญาติที่ไหนอีกหรือไม่ คนที่เป็นพ่อ

เป็นแม่ไม่เคยเล่าเรื่องทางครอบครัวให้ฟัง รู้แค่ว่า พ่อกับแม่ย้ายมาตั้งรกรากที่นี่ จนมี เขา และ น้องตามมา


“ น้อง ๆ โต๊ะว่างไหม “


“ ครับคุณ เหลือที่ติดริมน้ำด้านในครับ ไม่ทราบมากี่คนครับ “  ตัวเจ้าของร้าน ชะเง้อมองเพราะเห็นท่าทางจะหลายคนกลัวว่าที่นั่งจะไม่พอ


“ พวกเรามีกันมา 6 คนครับ พอดีเห็นร้านน่านั่งดีครับ เลยชวนกันมา ขายแต่ขนมเหรอครับ “


“ ครับ คุณ ขายขนมหวานครับ แต่ หวานไม่มากครับ ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ชอบหวานมาก ถ้าชอบหวานใส่น้ำเชื่อมที่หลังได้ครับ แล้วก็มี ไอติมมะพร้าว

อ่อนครับ ใช้หลอดดูดได้ครับเป็นเกล็ดหิมะ “ ท่าทางที่คล่องแคล้ว รอยยิ้มที่ดูจริงใจที่ออกมาจากความรู้สึก เพราะตัวปิงเองก็รักอาชีพนี้ รักงานของ

พ่อแม่


“ อือ น่าสนใจนะ ร้อนๆ อยากกินไอติมดีกว่า กลัวขนมหวานมาก  พวกมึงเอาไง จะกินข้าวก่อนไหม แล้วซื้อขนมใส่ถุงไปกินที่บ้าน “


“ โช ค่ะ ทานที่นี่ก็ได้คะ ร้านน่ารักดี ไม่ได้ทานขนมไทยมานานแล้วค่ะ อยากลองดูบ้างค่ะ “ โช คนที่ถูกคล้องแขน หันไปมองผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม
 

“ ขอโทษด้วยครับ พอดีเราจัดเก้าอี้แค่ 4 ตัว ถ้ามากัน 6 คน นั่งพื้นเป็นโต๊ะญี่ปุ่นแทนจะสะดวกไหมครับ “  ผมที่เคยเจอเหตุการณ์ที่ ลูกค้ามากัน

หลายคนแล้วที่นั่งไม่พอเลยต่อโต๊ะยาวตัวเตี้ยไว้รองรับคนที่เกินจำนวน


ผู้ชาย สูงเข้มหน้าไทยคนหนึ่งพยักหน้า ผมจึงยกโต๊ะตัวในสุดออก แล้วปลดโซ่ยาวจากบนหลังคาลงมา ไม้ยาวแผ่นใหญ่ที่มีน้ำหนักพอดู หลังจากที่

ห้อยลงมาคล้ายไม้นั่งชิงช้าตัวยาวที่ไม่มีขา หากแต่ขึงโซ่ลงมาจากหลังคาแทน เพราะ เนื้อที่น้อยผมจึงต้องอาศัยพื้นที่ใช้สอยจากลักษณะร้านให้

เป็นประโยชน์มากที่สุด วางตะเกียงลงบนโต๊ะ 2 ดวง ยกเบาะไม้ที่นั่งกับพื้นที่มีพนักพิงออกมาวางไว้ 6 ตัว


“น่ารักดี สั่งที่ไหนมาเหรอ โต๊ะเก้าอี้แบบนี้นะ “ ใครคนหนึ่งในกลุ่มนั้นถามปิง


“ผมต่อเองครับ ร้านเนื้อที่น้อย ต้องจัดสรรพื้นที่ให้ลงตัวครับ” ผมอดภูมิใจไม่ได้หรอกเพราะ โต๊ะเก้าอี้ชุดนี้ทำให้มีคนมาขอซื้อแล้วถามเรื่องการ

ประกอบอยู่หลายคนทีเดียว


“ แล้ว พี่ๆ สั่งอะไรกันดีครับ เลือกดูก่อนไหมครับ หรือจะดูเมนูนี่ก็ได้ครับ ดูเมนูไม่ได้กลิ่นแต่สะดวก แต่เลือกดูหน้าร้านได้กลิ่นจะถูกใจมากกว่านะ

ครับ “ ผมชอบให้คนกินได้สิ่งที่อยากกินมากกว่า จิ้ม ๆ เอาโดนไม่รู้ว่าคืออะไร


“ ไม่เป็นไรตะกี้ พวกพี่ยืนดูตอนที่น้องจัดโต๊ะแล้วละ ลองจัดมาเลยแล้วกันนะ อยากรู้ว่าหวานแบบคนขายไหม “


“ ได้ครับ รอสักครู่นะครับ “ ผมได้แค่ยิ้มตอบ ชินแล้วแซวแค่นี้เด็กไปแล้วสำหรับผม


เสียงคุย เงียบๆ ดังแว่วมาทางด้านใน เสียง ชายหญิงคู่นั้น  โช ผู้ชายที่ดูสูงเกินชายไทย ผิวไม่ขาวแต่ไม่ได้เข้ม หากแต่เพราะโดนแดดซะมากกว่า

เมื่อเทียบกับผมแล้ว น่าอิจฉาจริงๆ ถ้าผมสูงสักแค่175 ก็พอ จะได้มีแรงแบกหาม หรือทำงานให้ได้มากกว่านี้ เพื่อน้องจะได้เรียนโรงเรียนดี ๆ


“ พี่ปิง พี่ปิง “

“ อ้าว ยูกิ ออกมาทำไมคะ ค่ำแล้วนะ พี่บอกไม่ให้ออกมาไง “


“ ยูกิ ขอโทษ  แต่ คุณชด บอกว่า ลืมสั่งขนมไปเลี้ยงพระตอนเช้าคะ ให้มาถามว่าพี่ทำทันไหม “


“ ทันคะ แต่รอกลับพร้อมพี่เลยนะ พี่ไม่ให้ขี่กลับคนเดียวนะ เหลือโต๊ะเดียวแล้ว แต่ยูกิไปหยอดตู้โทรไปบอกคุณชดว่าเดี๋ยวพี่ทำให้นะ “


“ น้อง ๆ คุณชด นี่ บ้านหลังสีเหลืองใหญ่ ๆ ในซอย 15 ไหม? “


“ คะ พี่ชายรู้จักเหรอคะ ? “  ยูกิตอบกลับ คนที่ชื่อ โช ที่เป็นคนถาม


“ คุณย่า พี่เอง เดี๋ยวพี่โทรให้ไม่ต้องออกไปโทรตู้หรอก ไม่มีมือถือกันเหรอ ลำบากแย่นะให้ตัวเล็กออกมาตามแบบนี้ ค่ำแล้วอันตราย “ 

ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันอันตรายแต่ของบางอย่างมันรอได้ เพราะเงินที่เก็บไว้ทั้งหมดมีไว้เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับการเปลี่ยนหัวใจให้ ยูกิ ต่างหากเล่า






“ คุณย่า จะกลับเลยไหมครับ เดี๋ยวโชจะได้ไปเอารถ “

“ ครับโช แต่เดี๋ยวแวะไปจ่ายเงินค่าขนมก่อนนะ เดี๋ยวไม่ทันยูกิ  คนพี่ไม่ยอมรับเงินค่าขนมเลยต้องแอบให้น้องสาวเอาไปใส่กะปุกตังไว้ ไม่รู้จะเกรง

อกเกรงใจอะไรนัก เด็กๆขยันแบบนี้สมัยนี้หายากนักจริงเชียว “

“ ยังไงเหรอครับ เมื่อวานผมเห็นขายกันแค่ 2คนพี่น้องพ่อแม่ไปไหนกันหมดละครับ “

“ เสียไปได้จะ 2ปีละ เหลือกันอยู่ 2คนพี่น้อง ญาติก็ไม่รู้ว่ามีใครที่ไหนอีก คนพี่ก็ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเลี้ยงน้อง รักกันมาก ย่าจะรับมาอยู่ด้วยก็ไม่ยอม

บอกแต่ว่าไม่อยากทิ้งบ้านบ้าง มีแรงสามารถหาเงินกันเองได้บ้าง หน้าตาก็ออกน่ารักซะขนาดนั้น ย่ากลัวจะไม่ปลอดภัยอยู่เหมือนกัน แต่ปิงเค้าทำ

ขนมอร่อยนะ ร้านเองก็จัดน่ารัก ไม่ได้ไปไม่เท่าไรดอกไม้ใบไม้เลี้ยงซะร่มรื่นเชียวละ เสียดายบ้านเราไม่มีลูกสาวหลานสาว จะได้แต่งเข้าบ้านซะเลย

 ขยันขันแข็งแบบนั้น ย่าชอบ “



คิดถึงรอยยิ้มของคนขาวบางตัวเล็กเมื่อวาน อดที่จะมองตามไปไม่ได้ เห็น 2 พี่น้องที่กอดรัดหัวเราะเริงร่ากัน 2 คน แล้วยิ่งไม่รู้มาก่อนว่าต้องอยู่

กันเองตามลำพัง 2 คนพี่น้อง ผมคงคิดว่าครอบครัวคงจะอบอุ่นแล้วรักกันมาก คนพี่ยกน้องสาวมานั่งบนตักแล้วคอยจี้เอว ทำให้คนผ่านไปผ่านมาอด

ยิ้มไปด้วยไม่ได้ พี่น้องที่ผิวขาวราวหิมะทั้งคู่ คนพี่มีลักยิ้ม2 ข้าง คนน้องมีเขี้ยว พอแม่คงจะทั้งรักทั้งหลงน่าดู แต่ ปิงคนนี้จะน่ารักเกินผู้ชายไปแล้ว

ไหม ? ?




บ้านไม้ 2 ชั้น อยู่ถัดจากบ้านของคุณย่าเข้ามาเกือบสุดซอย พื้นที่บ้านไม่ได้กว้างขวางเท่าไรนัก รั้วเหล็กเก่าๆ ทึบที่มองไม่เห็นได้ใน หากแต่เหล่า

ไม้ใหญ่พากันแทงยอดสูงเกือบคลุมไปทั่วพื้นที่บ้าน  หลักจากกดกริ่งหน้าบ้านเพียงสักครู่ ช่องมองผ่านรั้วก็แย้มๆออกมาดูก่อน ก่อนที่หน้าเล็กๆขาวๆ

ของเด็กหญิงตัวน้อยจะเปิดประตูออกมาต้อนรับ พร้อมประนมมือไว้อย่างงดงาม

“ พี่ชายยังไม่กลับเหรอจ๊ะ ยูกิ “ คุณย่าเดินเข้าไปลูบหน้าลูบตาเด็กหญิงที่ทาแป้งเลอะไปทั่วหน้า

“ เดี๋ยวก็น่าจะกลับแล้วคะ คุณชด พี่ชายต้องไปส่ง ยูกิไปโรงเรียน “

“ ทำไมไม่เรียกคุณย่าละจ๊ะ ย่าบอกตั้งหลายครั้งแล้วนะเนี้ย” คนสูงวัยจับแก้มซ้ายขวางดึงไปมา

“ พี่ปิง บอกว่าไม่สมควรคะ เราต้องเจียมเนื้อเจียมตัวอย่าตีเสมอคะ “

“ เฮ้อ พี่ชายเรานี่ก็ไม่ลืมเรื่องนั้นสักที นี่จ๊ะย่าแวะเอาเงินมาให้เก็บไว้ดีดีนะจ๊ะ ไม่ต้องบอกพี่ชาย พอเดือดร้อนจริงๆค่อยเอามาให้พี่เค้านะ “ 

เด็กหญิงยิ้มร่าจนเขี้ยวทั้งซ้ายขวาโผล่ออกมาประดับรอยยิ้มที่ยิ้มกว้างจนตาหยี่  ผมเหลือบมองเข้าไปในรั้วบ้าน บ้านทรงโบราณ ชั้นล่างเห็นเสา

เปลือยไม่มีผนัง ถ้าจะเรียกให้ถูกนักน่าจะเป็นบ้านชั้นเดียวที่ยกพื้นสูงแบบเรือนไทยสมัยเก่า ชั้นล่างที่ปูกระเบื้องเต็มทั้งชั้น มีแคร่ไม้ไผ่ตัวยาวไว้นั่ง

รับแขก กับโต๊ะไม้ตัวสูงกว่าที่วางชิดเพื่อไว้ใช้ได้ทั้งทำงาน รับแขก หรือ กินข้าว ห่างออกไป เป็นครัวไทย ที่มีทั้งเตาถ่าน เตาแก๊สและอุปกรณ์

สำหรับทำขนมวางซ้อนอย่างเป็นระเบียบบนชั้นไม้ ความร่มรื่นเย็นๆ จากภายในบ้าน ทั้งไม้สวน ไม้ดอก แปลงผักปลูกเองต่างๆนาๆ  ซ้ำยังมีฝูงไก่

หลายพันธุ์วิ่งหยอกล้อไปทั่ว

“ ดูสงบดีใช่ไหมละ เจ้าปิง เค้าทั้งรักทั้งหวงบ้านหลังนี้เลยละ มีคนมาของซื้อกี่รายๆ ให้ราคาเท่าไรเจ้าตัวก็บอกปัดไปหมด นี่ถ้าเลยออกไปอีกหน่อย

ก็ติดแม่น้ำแล้ว เลยมีคนอยากจะได้ที่ผืนนี้หนัก บางคนมาแรง ย่าก็เลยต้องออกมาช่วยปราบไว้ให้บ้าง กลัวจะโดนทำร้ายเอา “


“ สวัสดีครับ คุณชด กลับมาจากวัดแล้วเหรอครับ “  และแล้วหนุ่มน้อยคนพี่ก็กลับมา มองทีแรกผมถึงกลับหน้าแดงเลยทีเดียว เจ้าตัวใส่เพียงเสื้อ

กล้ามดำกับกางเกงสามส่วนสีเข้ม ขับให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วให้ขาวยิ่งขึ้นไปอีกมากทั้งยังออกอมเลือดฝาดสีชมพู เพราะหยดเหงื่อที่เกาะตามร่างกาย

ที่มาพร้อมกับรถสามล้อถีบที่ขนของมาเต็มคันรถ เหงื่อที่เปียกดึงรั้งให้เสื้อแนบเนื้อไปตามรูปร่าง เสื้อที่คอกว้างที่กว้านลึกลงไป ให้เห็นไหนต่อไหน

นั้นอีกแล้วยังเอวที่คอดกิ่ว น่าฟัด.... ชะมัด


“ ตายแล้ว ปิง ทำไมไม่เอารถซาเล้งที่ย่าให้มาไปใช้ละลูก แล้วดูแต่งตัวแบบนี้ไปตลาดได้ยังไงเนี่ย ตาย ตาย ขี้เมามันไม่ฉุดไปดีเท่าไรแล้วเนี่ย “

คุณย่าร้องดุออกมา จนยูกิต้องแอบที่หลังประตูโผล่หน้าออกมาดู เจ้าตัวที่คงดูอึ้งที่โดนคนสูงวัยดุ

“ คุณชด ผมก็แต่งแบบนี้ไปทุกวันไม่เป็นอะไรหรอกครับ อีกอย่างผมก็ผู้ชายใครจะมาทำอะไรผม “ เจ้าตัวที่ยังอมแก้มป่องแต่ก้มหน้างุดพูดเบาๆออก

มา

“ เพราะย่าไม่เห็นนะสิถึงไม่ได้บอก ย่าขอเลยนะ ปิง ถึงย่าไม่ใช่ญาติพี่น้องแต่ย่าก็หวังดีนะ ถึงจะไม่เห็นแก่ย่า ก็เห็นแก่ยูกิเสียหน่อยถ้าหากโดนฉุด

ขึ้นมาจริงๆ ยูกิ จะทำยังไงจ๊ะ แล้วไอ้ผู้ชายที่หน้าหวานปานนางเอกอย่างปิงเนี้ย ขนาดหลานย่ามันยังมองตาค้าง นับประสาอะไรกับคนอื่น ย่าห้าม

เลยนะย่าห้ามใส่ให้มันมิดชิดเสียหน่อยนะ โอ้ย ๆ หัวใจย่าจะวาย “

“ ใจเย็นๆ ครับคุณย่า เดี๋ยวความดันขึ้น  เรานะตัวเปี๊ยกรับปากคุณย่าหน่อยนะ ถึอว่าพี่ขอแล้วกันเห็นแก่คนเฒ่าคนแก่หน่อยได้ไหม ”  ปิงไม่ได้ตอบ

อะไรเพียงได้แต่พยักหน้ารับ

 
“ วันนี้ปิงไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอลูก เดียวให้พี่โชไปส่งยูกิที่โรงเรียนดีไหม หนูจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา “


“ แต่ยูกิยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลยครับ ผมต้องทำกับข้าวให้น้องก่อน “


“ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ย่ามีโจ๊กอยู่ในรถแล้วยังร้อนอยู่เลย เดี๋ยวใส่ชามแล้วไปทานบนรถก็ได้ ย่าต้องผ่านไปโรงเรียนยูกิอยู่แล้วนะ “

“ ถ้าอย่างนั้นผมรบกวนคุณชดด้วย ผมเข้าไปดูน้องเตรียมกระเป๋าก่อนนะครับ “  พี่ชายร่างเล็กที่จูงรถเข้าบ้านไปสักพักก็จูงมือเด็กหญิงตัวน้อยที่แต่ง

ตัวสะอาดสะอ้านน่ารักออกมาส่ง


หลังจากที่คุณชดวนรถไปส่งยูกิอีกรอบ ระหว่างทางก็ป้อนข้าวป้อนน้ำให้เด็กน้อยที่รู้เรื่องราวผู้ใหญ่ ไม่ทำเปรอะเลอะเทอะ ดูเรียบร้อยราวคนถูก

อบรมมาดี

“ คุณย่าครับ ทำไมน้องถึงไม่เรียกคุณย่าว่าคุณย่าละครับ “  มันเป็นความสงสัยเล็กๆ ที่ไม่อยากจะทนเงียบไว้ เพราะขนาดยูกิยังไม่ยอมเรียกคุณย่า

“ ก็แม่เรานั้นแหละเจ้ายศเจ้าอย่าง มีครั้งหนึ่งยูกิเดินเอาขนมมาส่งที่บ้านแล้วมาทันเจอแม่เรา เราก็รู้ว่าแม่เรานะนิสัยอย่างไง ยูกิเรียกย่าว่าขนมมาส่ง

 แกก็เรียกจากรั้วทุกครั้งเพราะกดกริ่งหน้าบ้านไม่ถึง แม่เราก็เดินไปว่าเสียจนเด็กร้องไห้ว่าไม่ใช่ญาติไม่ต้องมานับ ให้เรียกคุณหญิงชดช้อย ยูกิขวัญ

เสียมากเพราะแกไม่เคยถูกใครดุอย่างนั้นมาก่อนร้องไห้โยเยจนต้องให้คุณนมชื่นจูงมือไปส่ง พอปิงรู้เรื่องเข้าก็เปลี่ยนมาเรียกคุณหญิงชดช้อยกัน

หมด ปิงเค้าเห็นหน้าตาอย่างนั้นนะทิฐิแรง ยิ่งกับน้องสาวด้วยแล้ว ประเภทยอมตายดีกว่าร้องขอ ย่ากลัวใจจริงๆเจ้าปิงคนนี้ เคยมีครั้งหนึ่งมีลูกค้าต่าง

ถิ่นมาซื้อขนมที่ร้าน ก็คงเห็นว่าปิงน่าตาน่ารักนั้นแหละเลยมาแซวกันจนน่ารังเกียจจะขายของก็ขายไม่ได้เพราะคนกลุ่มนั้นบังหน้าร้านหมด หลานรู้

ไหมว่าปิงทำอย่างไง “


หลานชายก็ทำได้แค่เงียบเพราะไม่รู้จริงๆว่า ปิงจะทำอย่างไง?

“ พ่อปิงก็เทขนมทุกอย่างลงถุงขยะ เก็บหม้อเก็บถาด พวกนั้นก็หน้าเสียเพราะว่าขนมไม่ใช่น้อยๆ เพราะปิงก็เพิ่งมาเปิดร้านลูกค้าขาประจำก็กำลังพา

กันเดินมารอซื้อ ขาประจำก็ไม่พอใจสิส่วนมากติดใจขนมแล้วรอซื้อไปทำบุญด้วย โดนขาประจำกดดันขนาดนั้นพวกต่างถิ่นเลยเอาเงินออกมาจะช่วย

ค่าเสียหายที่ไม่คิดว่าจะเลยเถิด ปิงเองก็ไม่ยอมรับ บอกแต่ว่าไม่จำเป็นเก็บของแล้วใส่สามล้อถีบเข้าบ้านไป คนต่างถิ่นเลยเอาเงินไปฝากร้านเสริม

สวยข้างๆกัน แล้วหลานคิดว่านิสัยอย่างปิงจะยอมรับเงินอีกไหม ไม่หรอกไม่รับบอกแค่ว่าให้พี่น้อยร้านเสริมสวยไป จนแม่น้อยเอาเงินมาให้ย่านี่แหละ

ย่าถึงแอบเอาไปให้ยูกิเก็บใส่กะปุกตังไว้ เฮ้อ.คนทั้งตลาดนะรู้ว่านิสัยปิงเป็นอย่างไงดีก็ดีใจหาย แต่อย่าให้ร้ายให้โมโหนิสัยนักเลงทันที ย่าก็กลัว

น้องจะมีเรื่องเพราะต้องเป็นผู้ใหญ่ให้ไวเลยต้องเข้มแข็ง แต่มันแข็งจนย่าก็กลัวใจ “




หือ .......  แสบใช่เล่นเลยนะเนี่ย น่าสนใจดี
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-01-2018 08:07:00 โดย ปๅงลีลๅ »

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ตาม ๆ ต่อ ๆ ด่วน ๆ  :katai2-1:

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ uyong

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
น่าติดตาม  :pig4:

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
น่าติดตาม

ออฟไลน์ ปๅงลีลๅ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-0
ขนมหวานละลายใจ : ถ้วยที่ 2


“ เตโช หลานจะกลับบ้านเมื่อไร แม่เราโทรมาหาแต่โทรไม่ติดเลยมาถามย่า แต่ย่าก็ไม่ได้ตอบไปนะ “

“ โช ไม่อยากกลับเลยครับคุณย่า โชอยู่ด้วยไม่ได้เหรอ “

“ อย่าเลย ย่าขี้เกียจจะมาฟังแม่เราบ่น ปล่อยให้ย่าอยู่อย่างสงบแบบนี้ละดีแล้ว แล้วนี่แม่เรายังเที่ยวหาผู้หญิงมาให้ดูตัวกันอยู่หรือเปล่า “

“ นี่แหละครับ ที่โชไม่อยากอยู่บ้าน ถึงจะอยู่ที่คอนโด คุณแม่ก็ยังจะโทรตามตลอด ถ้าโชอยู่กับคุณย่า คุณแม่ก็ยังจะติดเกรงใจคุณย่าบ้าง “

“ ถ้าจะหนีแม่เรามาอยู่กับย่าเป็นครั้งคราวก็ได้ แต่ย่าไม่รับถาวรนะ ไม่อยากจะมาถูกถอนหงอก พ่อเราก็ดูสิหนีเอาตัวรอด เอาหลวงปู่มาอ้างขอเป็นเด็กวัด ดูสิไม่ดูวัยดูอายุ เที่ยวเล่นกับเด็กวัดเหมือนอย่างกับรุ่นราวเดียวกัน “ 

คุณย่าที่ออกจะบ่น แต่ก็ยิ้มอยู่ไม่หุบที่กล่าวถึงคุณพ่อ คุณพ่อของผมท่านรับราชการเป็นเจ้ากระทรวง วัน ว่างท่านจะไปอยู่วัดเป็นเด็กรับใช้ให้กับหลวงปู่ ซึ่งความจริงก็คือคุณปู่แท้ๆของผมเองเป็นพ่อของคุณพ่อ สามีคุณหญิงย่าเขานี่แหละ และที่สำคัญคุณพ่อผมท่านซิ่งหนีคุณแม่ไปหาที่หลบภัยเสียมากกว่า คุณแม่เลยต้องรับทั้งงานในงานนอกแทนคุณพ่อไม่ว่างเว้นแต่ละวัน  บางครั้งก็ทำให้ท่านหงุดหงิด แต่ผมว่าท่านท่าทางจะชอบเสียมากกว่า คุณแม่ผม ท่านมีเชื้อเจ้ามาจากทางเหนือ คุณตาคุณยายท่านเลี้ยงมาแบบให้คุณแม่ต้องขลุกตัวอยู่กับสังคมชั้นสูง ทำให้ท่านชอบออกงานสังคมอยู่บ่อยๆจะให้มาเทียวตามจับคุณพ่อให้ไปออกงานก็ตามกันจนคร้านไปแล้ว นอกจากงานที่เลี่ยงไม่ได้จริงๆถึงจำใจต้องไป

“ ถ้าอย่างนั้นขอโชอยู่กับคุณย่าก่อนที่นี่ก่อนนะครับ กลับบ้านก็คงไม่แคล้วโดนคุณแม่ลากออกงานแน่ๆ  ถ้ารู้แบบนี้ตามพี่โปไปเรียนอังกฤษด้วยก็ดีแล้ว  แล้วคุณย่าได้เฟสไทม์คุยกับพี่โปบ้างไหมครับ หรือจะให้โชเรียกพี่เขามาคุย “
 
“ แล้วแต่หลานเถอะ เอาทางพี่สาวเราสะดวกก็ดีนะเห็นว่าเรียนหนักไม่ใช่หรือ ?? “



“อาโป หรือชลธิดา”  พี่สาวคนโตของ ”บ้านอัครวิจิตรกุล”  ซึ่งกำลังเรียนชั้นปีสุดท้ายทางด้านการเงินการธนาคารที่ประเทศอังกฤษ  “ เตโช ” ลูกชายคนกลางเรียนคณะวิศวกรรมเครื่องกลชั้นปีที่3 ของมหาวิทยาลัยรัฐบาลกลางกรุงเทพมหานคร และลูกชายคนสุดท้อง “สายฟ้า หรือ วิชชุ” ชั้นม.6 เรียนอยู่ใกล้ๆกับพี่ชายคนกลางนั้นแหละ เหล่าลูกหลานของคุณหญิงชดช้อยที่พร้อมไปด้วยฐานะและงามหมดจดด้วยเครื่องหน้าที่เป็นรูปสมบัติ ทำให้ถูกจ้องมองผ่านแวดวงสังคม เพราะเอื้อ คู่ควรแก่การเกี่ยวดอง


“ แล้วนี่เจ้าฟ้าไปไหนครับ ตื่นมาก็ไม่เห็นแล้ว “

“ ย่าใช้ให้เอาเพลไปให้หลวงปู่ที่วัด “

“ ไปยังไงกับใครเหรอครับ?  ไม่ปลุกผมจะได้เอาไปให้หลวงตาเอง “

“ โน้นแหละขี่จักรยานไปกับ ยูกิ หลวงตากับพ่อเราเขาบ่นถึงยูกิ เจ้าฟ้าเลยอาสาพาน้องไปกราบ “

“ ไหนว่าพี่ชายหวงไงครับ ทำไมถึงปล่อยไปได้ละ “

“ พี่ชายก็ห่วงนั้นแหละ แต่บอกว่าพ่อเราเขาคิดถึงเลยได้พาออกไป แล้วก็นะ เจ้าฟ้ากับยูกิ นั้นนะรุ่นเดียวกันเชียวแหละ เล่นกันเป็นเด็กๆ ละ หลานไม่ค่อยมาไม่รู้หรอกว่า  เจ้าฟ้าจองยูกิเอาไว้แล้วนะ ร่ำๆจะให้พ่อหลานนะไปขอหมั้นเอาไว้ก่อน เลยละ “

“ โห อายุมันจะห่างกันเกินไปไหมครับ จะพ้นคุกหรือเปล่าครับคุณย่า 11 ปีเลยนะ “

“ ยังไมรู้หรอกอาจจะแค่ประเดี๋ยวประด๋าว เด็กๆทั้งนั้น ย่าไม่คิดอะไรมากหรอก  แต่ถ้าหากจริงจังขึ้นมาย่าก็ไม่ขัดข้องนะ ยิ่งพ่อของเรายิ่งชอบใจใหญ่ จะติดก็ตรงที่แม่เรานั้นแหละยิ่งลูกชายคนเล็กด้วย ย่าว่าแทบไม่มีโอกาส “

“ แล้วพี่ชายเขารู้หรือเปล่าครับ ว่าเจ้าฟ้านี่จะอะไรด้วย ?? “

“ รู้นะ เขาสองคนนะเพื่อนกัน อายุเท่ากัน เวลาสายฟ้ามาที่นี่ถ้าไม่เจอก็ โน้นละอยู่บ้านโน้นช่วยปิงทำขนม ย่าก็เพิ่งรู้นะว่า เจ้าฟ้ามันจะมืออ่อนทำอะไรแบบนั้นได้ “

“ แปลว่า ปิงเขาไม่ว่า ??? “

“ ปิงก็บอกคล้ายกับย่านี่แหละ ยูกิยังเล็กไม่มีความรู้สึกแบบนั้นหรอกคิดแค่ว่ามีเพื่อนเล่นเพิ่มมาอีกคน มีพี่ชายเพิ่มมาอีกคน แต่หากจะหมั้นจริงๆ คงยาก “

“ แล้ว 2 คนพี่น้องนั่นเขาอยู่พอกินพอใช้กันหรือครับ ถ้าเป็นผมเห็นทีคงจะทำอย่างนั้นไม่ได้ไม่มีฝีมืออะไรสักอย่างเลย คงพาน้องอดตาย “

“ ก็มีเงินประกันของพ่อแม่เขาอยู่ แต่เก็บไว้จ่ายค่าเทอมกับรายจ่ายใหญ่ ๆ นี่บอกว่าจะส่งน้องให้เรียนสูงๆ จะได้ไม่ต้องลำบาก “

“ น่าสงสารนะครับ แล้วคุณย่าได้เก็บค่าเช่า น้องเขาหรือเปล่าห้องแถวของเราน่ะ “

“ โอ๊ย เจ้านี่เห็นย่าหน้าเลือดขนาดนั้นเลยเหรอหะ  นี่ย่านะไม่ใช่แม่เรา ถ้าแม่เราย่าว่าปิงคงลำบากกว่านี่แน่ละ “

“ โธ่ คุณย่าใครกันนะจะว่าคุณย่าผู้แสนจะใจดีขนาดนี้  โน้นไอ้คนนะมันวิ่งไปโน้นแล้วครับ คงตามมันไม่ทันแล้วละ ฮาฮ่า “

“ กะล่อนจริงเชียว แล้ววันก่อนเห็นพาสาวที่ไหนมา ไม่เห็นพามาหาย่า “

“ เพื่อนกันทั้งนั้นครับ แล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้ชอบเธอ แต่จนใจที่ทางโน้นคิดไปไกลแล้วจะคุณแม่อีกที่ชอบชักศึกเข้าบ้าน หลบได้ก็หลบ หลบไม่พ้นก็อย่างที่คุณย่าเห็น ละครับ “

“ ก็ดูแลตัวเองให้รอดปลอดภัยก็แล้วกัน ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ ร้ายนักไม่เหมือนแม่หญิงสมัยก่อน “

“ ครับ แล้วผมจะหาหลานสะใภ้ที่ถูกใจคุณย่ามากราบนะครับ ถึงแม้จะขัดใจคุณแม่ แต่คุณย่า คุณพ่อ กับหลวงปู่คงช่วยผมได้ “

“ แหม นะถ้าย่าถูกใจก็มาลองงัดกันสักรอบแล้วกันแม่เราน่ะ แต่ย่าบอกก่อนเลยนะ ไม่เอาผู้หญิงมือไม้แข็ง หยิบจับอะไรไม่ได้มาทำหลานสะใภ้ ต่อให้จนแค่ไหนแต่ถ้าย่าถูกใจย่าเปย์ไม่อั้นจ๊ะ “

“ โห โชจะไม่รักคุณย่าได้อย่างไรครับแบบนี้  คุณย่าของผมใจดีที่สุดเลย มาม๊ะ ขอหอมแก้มหน่อยครับ “

“ ต๊ายแล้ว พอพอ แรงอย่างกับยักษ์เดี๋ยวกระดูกย่าร้าวหมด พอ.....พอ........ ย่าไม่เล่นตาโช  “


“ คุณย่าเล่นอะไร กับอยู่ครับ เสียงดังไปถึงหน้าบ้าน “

“ ย่าไม่ได้เล่นอะไร พี่ชายเรานะแกล้งย่า  แล้วนั้นละ เล่นอะไรกันอยู่ละ “    คนเป็นย่าร้องทักเมื่อหันไปเห็นยูกิตัวเล็กขี่หลังพี่ใหญ่ตัวใหญ่ เข้ามาในบ้าน

“ คุณชด สวัสดีค่ะ “  ยูกิ ไหว้อย่างงดงามอีกครั้งหลังจากที่พี่ชายตัวโตปล่อยลงพื้น
 
“ แล้วสวัสดีพี่เตโช เขาหรือยังคะ “

“ สวัสดีคะ พี่เตโช “  เขี้ยวเล็กๆที่โผล่พ้นยามเมื่อยูกิยิ้ม ทำให้ทุกคนพลอยที่จะอดคิดไปไม่ได้ว่าหากโตขึ้น เด็กหญิงคนเล็กๆคนนี้จะงดงามขึ้นเพียงใด 

“ ตาถึงนี่หว่า ไอ้ฟ้า  ดูดีๆละระวังโดนตอนเผลอจะโดนพวกมดมาสอยเอาไป “    เตโชอดไม่ได้ที่จะแซวน้องชาย

“ พี่โชไม่ต้องกลัวผมมาเฝ้าทุกอาทิตย์ละ ของๆผมนี่ ถึงจะเลี้ยงกันอีกนานหน่อยแต่ปล่อยคาดสายตาไม่ได้เด็ดขาด “

“ ตาฟ้า พูดอะไรเสียน่าเกลียดให้พี่ชายเขามาได้ยินเหอะ เดียวได้มีต่อยกัน  “

“ โห เพื่อนเขยพี่เขยอย่างไอ้ปิง ผมยอมมันคนเดียวนี่แหละ เดี๋ยวอด  “

“ ยังไม่รู้จักโต จริงๆ ยูกิหิวข้าวหรือยังจ๊ะ มาย่าพาไปกินข้าวในครัวไหมลูก “

“ คุณย่าไม่ต้องห่วง คุณพ่อจัดแจงให้เรียบร้อยแล้วครับ นี่ถือติดมือมาฝากไอ้ปิงมันด้วย ยูกิบอกปิงมันชอบกิน “   สายฟ้าว่าแล้วก็อวดเถาปิ่นโตยาวให้คุณย่าดู 

“ ยูกิจะช่วยพี่ปิงทำขนมคะ จะรีบกลับแต่พี่ฟ้าให้เข้ามาก่อน พี่ปิงชอบทำเพลินไม่ชอบกินข้าว “

“ จ้า จ้า ยูกิเด็กดี สายฟ้านี่ไม่ได้เรื่องเลยเนอะ เดี๋ยวย่าจะตีพี่ฟ้าบ่อยๆดีไหมจ๊ะ “

“ ไม่ดีหรอกคะ เดี๋ยวพี่ฟ้าเจ็บ คุณชดแค่ดุก็พอแล้ว “

“ เป็นไงพี่ พี่หาให้ได้อย่างนี้นะ  มามาเดี๋ยวพี่อุ้มกลับบ้าน แดดร้อนแล้วจะได้ไม่เหนื่อย คุณย่า พี่โช เดี๋ยวฟ้าไปบ้านโน้นนะ กลับมาเย็นๆ “   ไม่ต้องรอใครอนุญาต สายฟ้าว่าแล้วก็อุ้มยูกิแล้วกางร่มพากันเดินออกไป


“ ท่ามันจะเป็นเอามากนะครับ คุณย่า “

 “ ใช่ อย่างนี้แหละใครเห็นก็รัก เรียบร้อย พูดเพราะ พี่เขาสอนมาดี เด็กดีทั้งพี่ทั้งน้อง ถ้าเป็นไปได้ย่าก็อยากให้ทั้งสองคนมีแต่เรื่องดีๆ ตลอดไป “

“ ผมตามไปดูบ้างดีกว่า ไม่เคยเห็นสักทีว่าลูกชุบเขาทำอย่างไร คุณย่าจะทานไหมครับ เดี๋ยวขากลับจะเอามาฝาก “

“ ไม่ต้องเอามาเยอะนักละ แต่เอากระติกเก็บความเย็นไปใส่น้ำมะพร้าวเกล็ดมาให้ย่าด้วย กินแล้วหอมชื่นใจไม่ต้องกลัวน้ำตาล  ธรรมชาติทั้งนั้น “
 
“ครับ ได้ครับ ผมรีบเอารถออกดีกว่าจะได้ทันรับ สองคนนั้นด้วย “



“ ไอ้ฟ้า มึงไม่ต้องอุ้มมาขนาดนั้นก็ได้มั่ง น้องกูไม่ได้เป็นง่อย “

“ ปิงพูดไม่เพราะเลยครับ ยูกิดูนะครับ ไม่เอาเป็นตัวอย่างนะครับ “   สายฟ้ายักคิ้วโชว์เหนือ เข้าใจว่าปิงไม่ชอบให้อุ้มกลัวคนอื่นจะเห็นแล้วไม่ดี แล้วปิงจะพูดเพราะเสมอต่อหน้าน้องไม่อยากให้น้องเห็นความหยาบคายของตนเอง

“ แล้วนี่พี่ชายเราเอง พี่โช เตโชไม่ค่อยมาหรอก นี่หนีคุณแม่มาหลบภัยบ้านคุณย่า เลยว่างจะมานั่งเล่นด้วยบอกอยากเห็นลูกชุบ “ 

“ เออ เคยเจอแล้ว ยูกิกินข้าวมาหรือยังคะ หิวไหมเดียวพี่จะตักมาให้ “

“ กินมาแล้วคะ หลวงปู่ให้กินมาจากวัดแล้ว นี่หลวงปู่บอกว่าให้พี่ปิงกิน กินเยอะๆจะได้โตไวไว มาดูแลน้อง “

“ ฮ่าฮ่า หลวงปู่ว่ามึงเตี๊ยเกินไปละ ปิง  “     สายฟ้าที่ขำ แต่ก็สะดุ้งมองซ้ายขวาไม่เห็นยูกิแล้วเลยไม่ต้องพูดเพราะให้มาก เพราะเด็กหญิงเดินเอาปิ่นโตเข้าไปเก็บพอดี  แต่ก็โดนชี้นิ้วคาดโทษจากคนตัวเล็กตรงหน้า

“ แล้วนี่จะมาสิงอยู่นี่อีกแล้วเหรอ ถามจริงไม่ออกไปเที่ยวไหนกับเพื่อนมั่งเหรอ  ??  ไม่เบื่อ ?? พี่โชหาที่นั่งเลยนะ ตรงไหนก็ได้ ว่างเยอะแยะ “   ปิงมองคนตัวสูงที่ยังเดินดูราวจะสนใจหลายๆอย่างในบ้าน 


ลมเย็นพัดเรื่อยๆเอื่อยๆ เสียงกรุ๊งกริ๊งเกรียวกราว จากกระดิ่งลมทำให้เตโชอดที่จะหันไปมองไม่ได้ กระดิ่งแก้วแปลกตาทำมาจากแก้วใสขลิบด้วยสีทองหนึ่งชิ้น กับอีกชิ้นเป็นสีเงิน เป็นคู่ ???  ตัวรับลมเป็นโลหะสีทองกับสีเงินชิ้นกว้างเอาไว้รับลม ตรงกลางแผ่นมีรอยนูนสลักด้วยอักษรที่เดาไม่ได้ว่าเป็นอักษรจีน หรือว่าญี่ปุ่นกันแน่น กระดิ่งลมนี่แปลก ?? ดูเหมือนว่าคงเป็นของสั่งทำแน่เพราะดูแข็งแรงไม่เหมือนกับของตลาดที่เหมือนประเภทของฝาก



" พี่คะ อันนี้สีเงินของยูกิ นั้นก็ชื่อของยูกิพี่ปิงบอกว่าเป็นภาษาญี่ปุ่น แปลว่าหิมะ สีทองของพี่ปิง เป็นภาษาจีน แปลว่าน้ำแข็ง ยูกิไม่เคยเห็นหิมะ แต่พี่ปิงบอกว่ามันเย็นเหมือนกับน้ำแข็งนี่แหละ "  เด็กหญิงตัวน้อยที่จะติดยิ้มอารมณ์ดีเป็นนิสัยเป็นคนอธิบายคงจะเห็นเตโชที่ลูบๆคลำๆ อยู่กระมัง

" พี่โช ไหนว่าจะมาดูไงนี่กำลังจะปั้นแล้ว " น้องชายที่กำลังเช็ดมือส่งเสียงเรียกคนพี่

" นี่เมื่อก่อนต้องนั่งปั้นเอานะ แต่ตอนนี้ใช้แม่พิมพ์แล้วไม่อย่างนั้นเสียเวลายิ่งมันทำคนเดียวแบบนี้จะทันกินอะไร "

อีกคนที่อยู่หน้าเตาไฟกำลังกวนอะไรสักอย่างที่กำลังส่งกลิ่นหอมอยู่ จนอดไม่ได้ที่จะลุกไปดูใกล้ๆ ร่างบางที่สูงเพียงแค่ปลายคางกำลังใช้พายไม้กวนอะไรสักอย่างสีแดงที่กำลังแตกรุ่ย


" อ้าว พี่   ห่างออกไปอีกดีกว่าครับเตามันร้อน พี่อยู่ห่างๆหน่อยระวังมันแตกกระเด็นใส่ "

" ปิงทำอะไรอยู่เหรอ หอมจัง "

" กวนไส้ครับ นี่ถั่วแดงเอาไว้ทำไส้บัวลอย กับลูกชุบ "

" อ้าวลูกชุบไม่ได้ใช้ถั่วเหลืองเหรอ ? ? ทำไมทำเยอะ ขายหมดเหรอครับนี่น่าจะหลายกิโลเลยนะ "

" ก็ลูกชุบรูปสตรอบอรี่บ้าง พริกแดงก็ได้ ทำเผื่อไว้ 3 วันจะได้ไม่เสียเวลาไงพี่ ทำไว้เยอะมากกว่านี้ก็ไม่ได้ของจะไม่อร่อยเนื้อมันจะร่วนไปไม่อร่อยแล้ว "

เตโชหันมองไปรอบๆ เห็นถาดขนมชั้นสีหวาน กับถาดวุ้นมะพร้าวที่มีเนื้อมะพร้าวใส่แน่นจนเต็มถาด กับอะไรอีกหลายหม้อที่ปิดฝาเรียบร้อยแล้ว คนตัวเล็กข้างๆนี่ทำมาตั้งแต่กี่โมงกัน

" ปิง ตื่นมาทำขนมกี่โมงเนี่ย "  อดไม่ได้ที่จะสงสัยของขายไม่ใช่น้อยๆคงใช้เวลาไม่น้อยกว่า5ชั่วโมงแน่ๆ

" วันเสาร์วันอาทิตย์ ก็สายหน่อยครับแต่ก็ต้องไปตลาดแต่เช้าซื้อของไว้ใช้ทั้งอาทิตย์ วันธรรมดาก็ตี4 เตรียมของไว้กลับมาทำตอนบ่าย หลังกลับมาจากเรียน "

" เหนื่อยไหมครับ "

" ................ อืม   ชินมากว่ามั้งครับพี่ ทำมานานจนไม่รู้ว่าเหนื่อยหรือเปล่า "     

เจ้าตัวที่ตอบหน้านิ่ง แต่มือก็ไม่ได้หยุดจากงาน  ..... แกร่ง เกินวัย เป็นคำที่ดูจะเหมาะไม่ได้ดูน่าสงสาร แต่เป็นมานะ เป็นหน้าที่ของพี่ชาย ของผู้นำครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ กลิ่นหอมอ่อนบางๆที่มาเจ้าคนตัวเล็กข้างๆ ไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่ามันคล้ายกลิ่นมะพร้าว หอมแบบที่สบายใจไม่ฉูดฉาด ละมุน  ............. ชอบจัง

" อ้าวพี่มาช่วยกันดิ ดูนี่เลยยูกิทำไปเป็นกล่องแล้ว มามาจะได้เสร็จไวไว ไอ้ปิงมันจะได้พัก "

" เฮ้ย ไม่ต้องไม่ได้ให้มาช่วยงาน เสร็จตอนไหนได้แค่ไหนก็เท่านั้นแหละ อันไหนไม่เสร็จก็เก็บไว้วันหลัง  พี่ไม่ต้องไปฟังมันหรอก เดี๋ยวกวนไส้เสร็จแล้วผมจะทำไอติมกะทิให้นะครับ แล้ว2คนพี่น้องนั่นอะ อย่าทำไปกินไปเดี๋ยวท้องก็แตกหรอก ยูกิอย่ากินเยอะนะครับเดี๋ยวตอนเย็นจะไม่หิวข้าว "

" คร้าบ --- ค้า "      เออเนอะ เหมือนคุณแม่เลย




" วันนี้หมดแล้วครับพี่ ขอบคุณที่แวะมานะครับ "  วันนี้เป็นวันหยุดด้วยกอรปกับมีมาสค๊อตหน้าตาดี2คน มาช่วยเรียกลูกค้าทำให้มีสาวๆ เข้าร้านมากกว่าปกติ

" ขอบคุณมากฟ้า ขอบคุณพี่โชด้วยนะครับ ไม่น่าลำบากมาช่วยเลยเกรงใจจะแย่ "

" เห้ย ไม่เป็นไรดีกว่าอยู่เฉยๆ อยู่แล้ว พี่โชกลับบ้านโน้นเลยไหม ผมจะได้กลับไปพร้อมกัน "

" เอาสิ เดี๋ยวไปลาคุณย่าก่อน ปิงพี่กลับก่อนนะ เดี๋ยวคราวหน้าจะมาช่วยใหม่ ยูกิครับพี่กลับบ้านแล้วนะครับ ตั้งใจเรียนนะครับ "

" สวัสดีคะ "  ยูกิแจกยิ้มให้เหล่าพี่ชายที่กำลังจะกลับ

" ยูกิ พี่ฟ้ากลับแล้วนะครับ อย่าดื้อนะช่วยงานพี่ปิง แต่ไม่ต้องช่วยเยอะนะเดียวมือจะด้าน ปล่อยให้พี่เรามือด้านไปคนเดียวนะครับ คราวหน้าพี่จะซื้อแปลกๆมาฝากนะครับ เด็กดี "

" ไอ้นี่ สอนแต่ดีดีนะมึง ไปเถอะเดี๋ยวจะดึก ไปครับ ยูกิขึ้นรถครับกลับบ้านเราดีกว่า  "



รายได้ต่อวันเมื่อเทียบกับที่ต้องเหนื่อยสายตัวแทบขาดก็พอที่จะยิ้มออกมาได้ เมื่อหักทุนแล้วกำไรก็ยังเหลือถึงเกือบ 600 แต่ถ้าเสาร์อาทิตย์บางครั้งก็ได้เกือบพันบาท ดีกว่าทำพาร์ทไทม์คิดถูกแล้วที่ยึดอาชีพขายขนมหวานต่อจากพ่อแม่



“ พ่อครับ แม่ครับ น้องจะไม่ลำบาก น้องจะต้องได้อยู่ต่อไปปิงสัญญา  พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ  ปิงวางชีวิตทั้งชีวิต .......... วางเอาไว้ให้เป็นหลักประกันกับน้องแล้ว  “



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-01-2018 07:56:32 โดย ปๅงลีลๅ »

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
แหม..... อยากได้พี่ชายแบบปิงจังเลย ขอได้ไหม ยูกิ  :m3:

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
พี่ที่ดี

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
ปิงสู้ๆ  :กอด1:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4992
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
ปิงสู้ๆๆๆ :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ ปๅงลีลๅ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-0
ขนมหวานละลายใจ : ถ้วยที่ 3



" ไหวรึเปล่ามึง ไอ้ปิง ง่วงก็นอนสักหน่อยก็ได้ครูเขาไม่ว่ามึงหรอก ถ้าครูเรียกลงงานเดี๋ยวกูปลุก "

" เออ หลับสักหน่อยก็ได้ ไม่อยากจะนอนนานเดี๋ยวมันจะเคย "   

วันนี้ปิงต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพราะต้องรอมะพร้าวอ่อนมาส่งและขนกลับ แล้วก็ต้องออกมาตลาดเพื่อซื้อวัสดุดิบอีกรอบทำให้ทั้งง่วงและทั้งเหนื่อย มะพร้าวมาจากนครปฐมซื้อกันมาตั้งแต่ครั้งพ่อแม่ยังอยู่ เดือนหนึ่งก็มาส่ง2 ครั้ง มาแต่ละครั้งก็ร้อยสองร้อยลูก ไอติมเกล็ดน้ำแข็งเป็นของที่ขึ้นชื่อขายดีกว่าของอย่างอื่นด้วย แต่ปิงก็ทำแค่พอตัว ไม่อยากจะโหมทำกลัวว่าถ้าเกิดทรุดไปจะต้องหยุดยาวและจะเสียรายได้

   วันนี้พวกปิงมีงาน จะมีบุคคลภายนอกมาชมงาน ปิงเรียนปวช.ปี3แล้ว เป็นช่างยนต์ที่เมื่อจบแล้วก็จะสามารถไปเป็นช่างตามอู่เพื่อเสริมรายได้ให้กับตัวเองอีก ปิงเองเรียนดีฉลาดหัวไว งานหนักไม่เคยเกียงงอนทำให้ครูอาจารย์ทุกคนรัก และมักจะให้ปิงได้นอนพักหากไม่มีงานอะไร เพราะรู้ว่าปิงต้องรับผิดชอบครอบครัวแทนพ่อและแม่ ครูหลายคนอยากจะให้ปิงเรียนปวส.ต่อ แต่ปิงอยากจะเก็บเงินเพิ่มก่อนสักพักจะเริ่มเรียนใหม่

" ปิง ๆ ตื่น คนนอกมาละ "

" อืม ค่อยยังชั่วหน่อย แล้วคราวนี้มาจากไหนวะ "

" มากันไกลวะจาก ม.แถวสยามโน้นมั้ง พาพวกวิศวะมาดูงาน พวกพี่เขาเรียนแต่ทฤษฎีเลยจะให้มาดูปฏิบัติกับพวกเรา "

" เหรอ "   

มองไปไกลๆเห็นรถตู้หลายคันทยอยเข้ามาจอด เสียงเจี๊ยวจ๊าวจากพวกบัญชีทั้งสาวแท้ สาวเทียม ส่งเสียงกรี๊ดกันโรงเรียนแทบแตก อะไรมันจะขนาดนั้นขนาดงานวิทยาลัยยังไม่ได้เสียงขนาดนี้เลย

" ไอ้พละ มันร้องอะไรกันวะ "

" เดี๊ยะตบหัวหลุด บอกว่าให้เรียก พิงกี้ เรียกพละอีกรอบจะจับทำผัวให้หมด "   

ไอ้พละ หรือที่พ่อมันเรียก ไอ้พิง มันเป็นกะเทยคนเดียวที่มาเรียนช่างยนต์ ด้วยเหตุผลที่ปฏิเสธไม่ได้ เพราะพ่อมันบอกว่า จะอนุญาติให้เป็นกะเทยได้แต่ต้องเรียนช่างยนต์เท่านั้น เพราะที่บ้านมันเป็นอู่ซ่อมรถ พ่อมันหวังจะให้อู่ที่รับช่วงต่อกันมาหลายรุ่นจะไม่สุดลงที่มัน แต่มันก็ทำได้ดีเลยทีเดียวละ ฝีมือมันก็ดีเสียด้วยก็อย่างว่าเพราะมันต้องช่วยงานที่บ้านมาแต่เด็กๆ ถึงจะไม่อยากทำก็โดนบังคับให้ทำมันเล่นขันน๊อต คลายน๊อตตั้งแต่สองสามขวบได้ละมั้ง

" ก็ผู้. วิศวไงคะ ผู้ ผู้ทั้งนั้นงานดีมากกก ดีงาม เดียวกูไปบอกครูออมก่อนว่ามากันแล้ว ดีนะที่มาลงวิทยาลัยเรา ต้องมีหนึ่งในนี้แหละ พรหมลิขิตกู "   มึงหมายมั่นมากไอ้นี่    " เออ ปิง ครูเขาให้มึงไปเชิญอาจารย์กับพี่พี่เขาไปที่โรงช่างนะ "

" โห อย่างกับบอยแบรด์ จะมั่นหน้ากันไปถึงไหนละนั้น แล้วพี่ครับ ที่บ้านให้กินเสาไฟเป็นอาหารละสิ สูงกันจริงกันจัง ยิ่งเห็นยิ่งอารมณ์เสีย "  ปิงเดินไปถึงกับบ่นไป

" อาจารย์ครับ เชิญที่โรงช่างครับ ครูออมให้มาเชิญ ครับ "  เหนื่อยเลย กว่าจะฝ่าเหล่าฝูงชนจนเข้าไปถึง

" อ้าว ปิง หวัดดี เรียนอยู่ที่นี่เหรอ "

" อ้าว พี่โชสวัสดีครับ "  ปิงที่ถูกทักก็พึ่งเห็นเตโชเหมือนกันเลยยกมือไหว้

" น่ารักดีนี่หว่า ใครวะโช อ้อกูจำได้ละ น้องขนมหวานนี่หว่า ใช่ไหม ?? "

" เออ น้องชื่อปิงอยู่แถวบ้านคุณย่ากูนี่ " 

" ปิง เรียนบัญชีเหรอ ?? "

" เปล่าพี่โช ผมเรียนช่างยนต์ "

" หน้าตาไม่ให้เรียนช่างเลยนะ "  ใครก็ไม่รู้ในกลุ่มพูดขึ้นมา

" อ้าว หน้าตาแบบนี้เรียนช่างไม่ได้เหรอ ?? "

" ใจเย็นปิง  เพื่อนพี่มันหมายถึงหน้าตาดูเรียบร้อยแบบนี้น่าจะเรียนพวกบัญชี หรือ คหกรรมมากกว่าต่างหาก "     เตโชหัวเราะให้กับความนักเลงของอีกฝ่าย

" แล้วไป ก็เรียนช่างมันทำงานได้เงินดีกว่านี่พี่โช "

" นั่นสินะ "    อดไม่ได้ที่จะลูบหัวทุยเบาๆ ผมนิ่มๆเส้นเล็กให้ความรู้สึกคล้ายขนแมวที่ทั้งนิสัยที่ชอบขู่ฟ่อ ๆ เจ้าตัวแค่เหลือบตามองแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร      ......  น่ารักดี

" เอาละพวกเธอ วันนี้ก็เลือกดูเอาว่าสนใจงานส่วนไหน กระจายๆ กันไป พยายามดูให้ได้หลายส่วน จะลงมือหยิบจับช่วยน้องหยิบจับก็ดี กลับไปจะมีควิซนะ วันนี้ให้น้องๆ เขาเป็นครูไปหนึ่งวันสงสัยอะไรก็ถาม เดี๋ยวอาจารย์จะไปนั่งคุยกับเพื่อนรอแล้วกัน "     

" ปิง วันนี้จะซ่อมอะไร เดี๋ยวพี่เป็นลูกมือให้ "       เอาคนใกล้ตัวนี่แหละอยากเห็นจริง ๆว่าจะทำอะไรเก่งไปหมดหรือเปล่า

" ไอ้โช ให้กูดูด้วยสิ น้องคนอื่นดูโหดๆ ไงไม่รู้วะ กลัวโดนปะแจฟาดหัวแบะ "    ใครสักคนที่เคยเห็นที่ร้านครั้งหนึ่งเป็นคนพูด แต่ที่จะโดนฟาดหัวแบะก็เพราะพูดอย่างนี้นี่แหละมั้ง

" กูว่าที่หัวจะแบ๊ะ เพราะปากมึงนี่แหละไอ้หำ "

" เชี่ย หันต์ โว้ย คิมหันต์ ไอ้สาดเรียกซะไข่กูหมดราคา น้องปิงให้พี่อยู่ด้วยนะครับ พวกมึงกระจายๆ ไปสิมา มุงทำไรเนี้ย พอแล้วคน2 พอเลยไอ้ฝนมึงตามกูเป็นขี้ปลาทองเลยกูงอนมึงอยู่  ชิ้ว ชิ้ว "

พี่ผู้หญิงคนนั้นเบะปากแล้วก็เด็กไปทางอื่น พึ่งเห็นเหมือนกันว่าวิศวรอบนี้มีผู้หญิงด้วยแฮะ ตัวเล็กดีน่ารักจัง
 
" อะแอ้ม ....... ปิงครับ ทางนี้ครับ วันนี้จะให้พี่ช่วยตรงไหนครับ "    อย่าไปหลงรูปลักษณ์มันเชียวนะ มันเป็นทอมนะปิง ถึงมันจะน่ารักแค่ไหนก็เหอะ

" พวกพี่กระจายกันไปสิครับ ผมหายใจไม่ออก ไอ้พิง เออเรียกผิด คุณพิงกี้ครับ แบ่งผู้ผู้ มึงไปหน่อยได้ไหมครับ  เรียกผิดแค่นี้ไม่ต้องมาด่ากูในใจเลย จะเอาคนไหนก็ล็อคคอไปเลย เยอะสัด "

" โห หยาบคาบ พี่จะฟ้องยูกิ ว่าปิงพูดไม่เพราะ "    โห อันไหนตัวจริงเนี่ย !!!  " ทำไมพูดกับยูกิอีกอย่างกับพวกพี่อีกอย่าง ละครับ ปิง 2 บรรทัดฐานนะครับ "

" พี่ดูหนังหน้าพวกมัน พูดเพราะด้วยมันจะสำเหนียกไหม พูดเพราะก็หาว่าดัดจริต แบบนี้แหละ แมนแมน  แล้วพี่โชจะมาเกาคางทำไมเนี่ย ผมไม่ใช่แมว นะ !!! "    เออ แม่งน่ารักวะ ท่าผมปิงมันตั้งได้คงดิดว่าแมวมาเองเลยนะละ

" พี่โช ให้พี่ผู้หญิงคนนั้นไปอยู่กับไอ้พิงคนนั้นดีกว่า เพื่อนคนอื่นปากมันเสีย เห็นผู้หญิงไม่ได้หรอกจะทอมไม่ทอมมันแทะเล็มหมดแหละ เดี๋ยวจะมัวแต่แซวกันไม่ได้อะไรสักอย่างพี่จะเอากลับไปสอบด้วยไม่ใช่เหรอ ไอ้พิงมันเก่งนะถึงมันจะเป็นแบบนั้น บ้านมันเปิดอู่ "

" เอ้า !!! รู้ด้วยว่าไอ้ฝนมันเป็นทอม แต่ว่าปิงใจดีเนอะ ใจดีกับทุกคนแบบนี้หรือเปล่า "

" ไรเนี่ย ผมก็ปกติแบบนี้อยู่แล้วเหอะพี่ แล้วผู้หญิงส่วนน้อยที่ไหนจะปกติมาเรียนวิศวะเนี่ย ใครๆ ก็รู้ แล้วนี่พี่อยากรู้ตรงไหนละ เคยลงมือซ่อมมั่งไหมหรือเรียนเอาไว้สั่งงานอย่างเดียวเหรอ ???  "

" ของพี่จะเรียนเกี่ยวกับการออกแบบ วางระบบมากกว่า วิเคราะห์โครงสร้างแบบนั้นให้มาแกะไข ขันน๊อต แบบนี้ทำไม่คล่องหรอก แล้วนี่เครื่องมือเยอะจัง อย่าดุนักละ ถ้าพี่หยิบไม่ถูกเพราะบางชิ้นพี่ก็ไม่รู้จัก "

" ครับครับ ยังไม่ได้ดุอะไรเลย แล้วใส่แขนยาวมาเนี่ย เดี๋ยวได้เปื้อนแน่ รอแป๊บนะพี่เดียวไปดูชุดคลุมที่คหกรรมมาให้ใส่ จะมีกี่ตัวก็ไม่รู้ "   ปิงเดินพลางนับจำนวนคนที่ใส่เฉพาะชุดขาว เพื่อจะได้หาชุดมาให้ใส่คลุม

" ปิงนี่น่ารักดีวะ นิสัยดีด้วย มึงว่าน้องมันมีแฟนยังวะ "

" อย่ายุ่งกะปิงนะโว้ย คุณย่ากูเขาหวงมาก ทั้งหวงทั้งห่วง น้องมันเด็กดี กูไม่อยากให้น้องเสียใจ แล้วอีกอย่างน้องมันไม่ใช่แบบนั้น "

" เออเออ กูเห็นแก่คุณย่านะ แต่กูสนใจจริงๆนะ ตั้งแต่ที่เจอครั้งแรกแล้ว ให้กูลองหน่อยไม่ได้เหรอ "

" ถึงมึงจะชอบน้องมันจริง มึงก็รับผิดชอบชีวิตน้องมันไม่ได้หรอกเชื่อกู ดึงดันไปก็มีแต่มึงจะเสียใจเปล่า แต่ถ้ามึงรอสัก15 ปีได้นะ กูจะช่วยเต็มที มึงรอได้ไหมละ ??? "

" ทำไมต้อง15 ปีวะ "

" ก็คงต้องรอจนกว่ายูกิน้องสาวของปิงรับผิดชอบตัวเองได้ละมั้ง ปิงมันถึงจะมีอิสระทำตามใจที่มันต้องการ "

" แม้แต่มึงด้วยเหรอ อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงก็คงจะสนใจอยู่ กูรู้จักมึงมานานแค่ไหนแล้ววะโช "

" อืม...ถึงกูจะสนใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนมึงนั้นแหละ สายตาของปิงมันมีแค่น้องมันเท่านั้น กูทำได้แค่มองดูความน่ารักของมันเท่านั้น เชื่อกูอย่าไปเริ่มเลยจะเจ็บตัวเปล่าๆ    ปิง.... ปิง.... มานี่เลยครับ เดี๋ยวพี่ช่วยแจก เมื่อกี้น่าจะเรียกพี่ไปช่วยยกนะเนี้ยดูสิยกมาจนโหลดหมดแล้ว ฮ่าฮ่า "

" โห พี่โชปากดีเหมือนไอ้ฟ้าเลยนะ เดียวไล่ให้เป็นลูกมือไอ้พิงเลย เดี๊ยะจะโดนไม่ใช่น้อย ไอัพิงกี้มีผู้ชายสนใจมึงวะ มารับตัวไปเลย "

" เห้ย ไม่เอาสิปิงพี่ขอโทษครับ "  ถึงแม้ว่าเพื่อนปิงจะดูดีก็เหอะแต่ว่าไม่ไหวเหมือนกันนะ

" อีปิง พี่คนสูงๆนั้นเหรอ มัดรวมมาเลยอีนี่ วันนี้กูสู้ตาย "

" ฮ่าฮ่า เพื่อนปิงตลกดีวะ จะไหวเหรอน้องเพื่อนพี่นี่เท่าแขนเลยนะ "   ไอ้คิมมันยังไม่เลิก

" พวกพี่แม่งทะลึงวะ อย่ามาพูดแบบนี้ให้ยูกิ ได้ยินเลยนะจะซัดให้ร่วง "

" โห เก่งจริงๆ อิแคระ ตัวเท่าเมี้ยงก็เก่งเกิ๊นน ... กูยังไม่เห็นมึงเริ่มถอดสักชิ้น วันนี้มึงจะได้งานไหมจะเที่ยงแล้ว เสียเวลาพี่เขา ใช่ไหมคะพี่พี่ มาอยู่กับพิงกี้ดีกว่าคะ พิงกี้เก่งจะถอดให้หมดทุกคนเลย โฮะโฮะ   เออปิง พี่กูให้โทรศัพท์เครื่องเก่ามา เดียวมึงไปซื้อซิมเอาเองนะ กูขี้เกียจขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามแหละ เผื่อที่โรงเรียนยูกิมีอะไรจะได้ติดต่อด่วน แบบคราวที่แล้วไม่เอานะหัวใจกูจะวาย  "
   
" เหรอ ขอบใจมาก บอกพี่พริ้งให้ด้วยว่าขอบคุณเดี๋ยวเอาขนมไปฝากนะ "

" เออน่า เพื่อนกันแค่นี้ไม่เท่าไรหรอกไม่ต้องเศร้านะมีอะไรก็บอก ดึกแค่ไหนก็โทรมานะมีเครื่องแล้วนี่ เออวะ... ตัวมึงหอมน่ากินดี ถึงว่าพี่พริ้งชอบกอดมึงจัง "

" โห พี่ก็อยากกอดมั่งอะ น้องปิงขอพี่ฝนกอดมั้งสิ มองอยู่นานละน่าตาน่ารักเนอะ มึงว่าอย่างนั้นโช “  บางทีกูก็กลัวมึงนะฝน

“ พอพอ ไอ้คุณพิงกี้ตัวไม่ใช่เล็กๆ เนียนเลยนะมึง แขนกูช้ำหมด มึงไม่ใช่สเป็คกูมึงนะโว้ย ไปหาผู้ผู้ของมึงเหอะ เนียนตลอดไอ้นี่ “

“ ไม่คิดว่าจะสนิทกันขนาดนี้ “ เตโชมองอย่างอึ้งๆ ที่ปิงยอมให้พิงกี้กอดอย่างง่ายๆ

“ เจอกัน เรียนด้วยกันตั้งเด็กตั้งแต่อนุบาลแล้วคะคุณพี่รูปหล่อขา  ทีแรกก็เล็งมันนี่แหละ น่ารักอ้วนกลม แก้มยุ้ยน่าเกลียดมาก คนห่าอะไรน่ารักเกินหญิง นี่ก็เพิ่งจะเทมันตอนปวช1 นี่แหละ ความสูงไม่พัฒนาอย่างกับโดนสต๊าฟไว้เลยไม่เป็ค  แต่วันนี่พรหมลิขิตเลยนะคะ มีแต่ผู้ผู้ สูงยาวเข่าดี รับนิวสปีชีส์ไว้ทานเพิ่มไหมคะ รุกก็ได้ถึงแม้จะขัดๆแต่รับเริ่ดดีคะชนะเลิศ .... สนใจห่อกลับบ้านไหมคะคุณพี่รูปหล่อ “

“ ไอ้พิงกี้กลับหลุมสักที จะได้เริ่มงาน พี่เขารอมึงอยู่นั้นอะ เห็นผู้ชายไม่ได้เลยนะ สั่นตลอดตลอด “

“ ใช่ซี้ กูมันเก่าเก็บแล้วนี่จะสู้พี่เตโช มึงได้เหรอ พี่โชคะมันเผลอแล้วเจอกันนะคะ จุ๊บุจุ๊บุ “

มึงหางานให้กูตลอดเพื่อนเลวเอ้ย เดี๋ยวคุณหญิงแม่เขามาตบกูตายหรอก  ชีวิตนี้ก็ยอมมันคนเดียวนี่แหละที่เข้าถึงเนื้อถึงตัว อ่อ ... พี่พริ้งอีกคน พี่พริ้งชอบบอกว่าผมตัวหอม หอมแบบน่ากิน คงเพราะกลิ่นกะทิ กลิ่นมะพร้าวที่มันซึมติดตัวละมั้งเจอที่ไรแล้วชอบกอดหอมทุกที พี่พริ้งแกอายุมากกว่าไอ้พิงเยอะ มันเป็นลูกหลงมาที่จริงมันแก่กว่าปีหนึ่งแต่เพราะมีช่วงหนึ่งมันหนีออกจากบ้านเพราะพ่อไม่ยอมรับที่มันเป็นกะเทย กว่าจะทำใจยอมรับได้ก็นานอยู่เลยต้องซ้ำชั้นมาเรียนห้องปีเดียวกัน แต่ก็ดีนะ ที่มีมันเป็นเพื่อนเป็นพี่ การที่ต้องตัดสินอะไรๆคนเดียวบางทีมันก็ท้อ ท้อ เหนื่อย เสียจนอยากจะตามไปอยู่กับพ่อแม่ หากไม่มีเสียงเล็กๆ ที่คอยให้กำลังใจอยู่ตลอด


“ พี่ปิง เหนื่อยไหมคะ นั่งพักก่อนนะ ยูกิจะช่วยล้าง “   

ทั้งๆ ที่ล้างไม่สะอาดแท้ ๆ และทุกครั้ง ผมก็ต้องมาเริ่มล้างใหม่ทั้งหมดตอนที่ยูกิหลับแล้ว

“ ขอบใจนะ น้องสาวของพี่ “

















« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-01-2018 05:51:21 โดย ปๅงลีลๅ »

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
อยากเจอพิ้งกี้อ่ะ ท่าทางจะเป็นคนคุยสนุกนะ  :กอด1:

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
5555 น้องยูกิ

ออฟไลน์ ammchun

  • Don't Worry,Be Happy
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
สนุกดีค่ะ แต่อยากให้ช่วยตรวจสอบการใช้ คะ ค่ะ ให้ถูกต้อง เช่นบทแรก
“ โช ค่ะ ทานที่นี่ก็ได้ค่ะ" และบทที่ 2 ตอนท้าย

มันเป็นเบสิคอะนะ เขียนนิยายสนุกแต่ไม่อยากอ่านแล้วเสียอารมณ์กับคะค่ะ.

หวังว่าคนเขียนจะแก้ไขนะคะ จะติดตามต่อไป ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4992
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
ชีวิตต้องสู้มากเลยนะปิง :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ปๅงลีลๅ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-0
สนุกดีค่ะ แต่อยากให้ช่วยตรวจสอบการใช้ คะ ค่ะ ให้ถูกต้อง เช่นบทแรก
“ โช ค่ะ ทานที่นี่ก็ได้ค่ะ" และบทที่ 2 ตอนท้าย

มันเป็นเบสิคอะนะ เขียนนิยายสนุกแต่ไม่อยากอ่านแล้วเสียอารมณ์กับคะค่ะ.

หวังว่าคนเขียนจะแก้ไขนะคะ จะติดตามต่อไป ขอบคุณค่ะ

ขอบใจจ้า บางทีมันก็ลายตาหลงไปบ้าง พยายามกลับมาอ่านบางทีก็เจอบางถ้าไม่เจอมาบอกกันได้เลยนะครับ เป็นคนอ่านไวอ่านลวกๆ บางทีอ่านไปก็ไม่ทันสังเกตุ แต่ขอบคุณอีกครั้งน้อ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-01-2018 14:29:42 โดย ปๅงลีลๅ »

ออฟไลน์ ปๅงลีลๅ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-0
" ชิ้นนี่พี่โช รู้จักใช่ไหมครับ ห้องเครื่องมีลูกสูบ ก้านลูกสูบ แล้วก็กระบอกฉีดน้ำมัน อาการที่ส่งมาให้ซ่อมก็ลูกสูบติดขัด ถ้าเกี่ยวกับห้องเครื่องนี่ไม่สามารถมองจากภายนอกได้นะครับต้องยกออกมาแล้วถอด อาศัยแม่แรงกว้านยกเครื่องครับ ก็ต้องใช้หลายคนหน่อย พี่โชพี่คิมถอยไปหน่อยครับ เดี๋ยวเรียกพวกใช้แรงงานมา "

" ใช้พี่ช่วยดีกว่า "

" อย่าเลยครับ คราบน้ำมันเครื่องล้างยาก เดี๋ยวค่อยช่วยขั้นตอนอื่น ล้างขัดทีเด๋ยวมีหนังเปิด " ดูจากพวกพี่พวกนี่แล้วผิวบางเกินไปละกลัวว่าเวลาล้างด้วยน้ำมันโซล่าคงมีแสบแดงแน่ๆ

" เออ แหมทีใช้แรงงานละเรียกพวกกู "

" เหี้ย แล้วกูเอาขนมมาให้กินเปล่าวะ เสือกตัวใหญ่ทำไมเล่าทำไปอย่าบ่น "   แหม...เลี้ยงเสียขนมเปล่าเลยเนี่ยพวกมึง

" เออ ไอ้ปิงวันเสาร์นี้แม่กูสั่งหม้อแกง 2 ถาดนะ ไม่ต้องเอามาส่งนะเดี๋ยวขับรถไปเอา ไม่ต้องหนักเครื่องนะแม่กูบ่นกลัวมึงไม่มีกำไร "

" เหรอ ไม่เป็นไรหรอกไม่ได้มากมายเท่าไร เดี๋ยวเสียชื่อว่าหวงเครื่อง "

" ตามใจ เอาละเสร็จแล้วจะเอาลงก็เรียก "

" ใจใจ "

" ดูรักกันดีเนอะปิง กับเพื่อนๆนี่ "

" อ้าวพี่ก็พูดแปลก ก็เพื่อนกันไม่ใช่เหรอ แต่อาจจะดีกว่าโรงเรียนอื่นก็เพราะไอ้พวกเราตั้งใจเรียนไงครับ พวกเราเป็นคนจนมีที่ให้เลือกเรียนไม่มากหรอก เพราะต้องช่วยที่บ้านเห็นพ่อแม่ลำบาก สงสารอยากรีบจบรีบมีงานทำจะได้ช่วยแบ่งเบา " 

นั่นสิ ... บางทีพวกเราก็หลงลืมไปหรือเปล่า ว่าเงินที่ใช้ๆกันอยู่นี่เป็นพ่อแม่หามาให้ทั้งนั้น ทั้งรถเสื้อผ้าหน้าผม ถ้าวันหนึ่งเกิดไม่มีเงินให้ใช้ขึ้นมาละจะทำอย่างไร เพื่อนผมบางคนยังหลงระเริงอยู่กับปัจจัยภายนอกตั้งหลายอย่าง ทั้งเหล้า ยา ผู้หญิง  บางคนก็ซิ่วมาจากที่อื่น บางคนก็ซิ่วไปเรียนที่อื่น เม็ดเงินที่ลงไปนั้นตั้งเท่าไรไม่รู้ ดูน้องพวกนี้สิตั้งใจถึงจะดูทะเลาะกันแต่ก็ตั้งใจทำงาน ดูแล้วน่าละอายใจอย่างไรก็ไม่รู้ที่ทุกวันนี้ยังทำตัวเรื่อยๆไม่มีเป้าหมายสักอย่าง   ขอบใจนะปิง มุมมองคนมีอันจะกินกับคนที่ต้องดิ้นรนมันช่างต่างกันมากเหลือเกิน


" เอ้า !! ไอ้โช อย่าเหม่อสิ น้องมันขอเบอร์8 ตั้งนานละ "

" อะไรวะ เบอร์8 ??? "

" ใจลอยไปถึงไหนแล้วเนี่ย ปะแจแหวนไงเบอร์8 ครับ เร็วๆครับ น้ำมันมันไหลเยิ้มแล้วเนี้ย โหซักยากด้วยน้ำมันเครื่องเนี่ย "

" เห้ย พี่ขอโทษ นี่ครับ "  โหน้ำมันเปื้อนไปแถบหนึ่ง จะต้องทิ้งไหมละนั้นเสื้อนั่นอะ

" เดียวผมมานะพี่ เอาเสื้อไปแช่ก่อน สงสัยได้แปรงจนขาดแน่ เฮ้อ "

" เห้ย !! ถอดตรงนี้เลยเหรอ "

" ก็ตรงนี้สิต้องเอาเสื้อไปแช่ รอได้ที่ไหนละครับ เดี๋ยวน้ำมันมันซึมเข้าเนื้อผ้าจะซักลำบาก "

" โห ทำร้ายจิตใจพี่มากเลยนะปิง แม่งเนียนเวอร์ เนียนกว่าแฟนพี่อีกน้อง "
 
" ลามกวะ พี่คิม "

ใช่ .... คงต้องเห็นด้วยกับคิมมัน ปิงผิวเนียน ขาวมาก ขาวทั้งพี่และน้อง ยิ่งยูกิขาวสมชื่อ ยูกิไว้ผมทรงนักเรียนหญิงผมสั้นเสมอหู ผมเหยียดตรงตัดหน้าม้าผมสีดำสนิทจนขึ้นเงาเห็นคุณย่าบอกว่าเจ้าพี่ชายผสมน้ำอัญชันให้น้องสระผมด้วย แต่คนตรงหน้านี่ผมออกน้ำตาล ยิ่งผิวในร่มผ้ายิ่งขาว เนียน มีกล้ามแกร่งคงเพราะต้องใช้แรงแบกยกของเสมอ โอ้ย  !!!! ไอ้โชน้อยใจเย็นๆ นั้นน้องนะ นั้นน้อง

" อ้าว นี่ไม่ใส่เสื้อเหรอปิง "

" ขี้เกียจเดิน ห้องเรียนมันไกลพี่ เที่ยงค่อยเดินไป "

" ........ "

" อิแคระ นี่มึงเอาตัวเข้าแลกเลยเหรอ มึงจะเปิดศึกแย่งผู้กับกู ชิ๊....มิมมมม "

" นับวันยิ่งแรด กูจะพ้องพี่พริ้ง เสื้อเปื้อนน้ำมันเครื่องเอาไปแช่โว้ย "

" เอาเสื้อกูไปใส่ กูบอกแล้วกูไม่ชอบให้มึงถอดเสื้อเชื่อกูมั้งไหมเนี้ย "

" ไรว้า เพื่อนกันทั้งนั้น " 

" พี่ก็ว่าปิงอย่าถอดเสื้อดีกว่า (มันทำร้ายจิตใจพี่มากเลย) มันมีความทำลายล้างสูงงงงงงง "  คิมหันต์พูดล้อเสียงยาว

" แล้วเสือกเลือกซะงานใหญ่ มึงนี่จริง ๆ เดี๋ยวเสร็จทางโน้นแล้วจะมาช่วย ม่ายล่ายดังจาย จิ "

ดูปิงจะหงอยไปบ้างเหมือนกันนะ  ดูแล้วน่าสงสาร ที่จริงปิงก็ผู้ชายไงแต่ติดที่น่าตาดีออกไปทางน่ารักมากกว่าหล่อ คนอื่นที่มองนี่สิ คงไม่เห็นเหมือนกัน และคิดว่าคงจะมีส่วนมากที่อยากจะเข้าหาด้วยเรื่องอย่างว่า รู้สึกห่วงเป็นห่วงจากใจจริงๆเลยนะ


" พี่เลี้ยงข้าวนะปิง ไปกินด้วยกันนี่แหละ "

" ต้องกินข้าวกับไอ้พิงมันพี่ ไม่กินด้วยกันเดี๋ยวมันจะงอนอีก วันนี้หลายคดีแล้ว "

" ท่าทางจะหงอนะเรา นึกว่านักเลงใหญ่ ฮ่า ฮ่า "

" โหพี่ทำหัวเราะดีไป ลองให้มันบ่นเหอะบ่นทีหมาหงอย วิ่งหนีแทบไม่ทัน เห่าๆอยู่ยังหยุดเหงี่ยหุฟังแล้วร้องเอ้งๆ วงแตก "

" แหม อิแคระ ได้ข่าวกูยืนอยู่นี่นะ ไปสิคะมีผู้ผู้เลี้ยงข้าว ออกจะปลื้มปริ่ม กูจะได้เอาไปคุยอวดอิพวกบัญชี ว่าแล้วพี่โชขา ขอถ่ายรูปหน่อยคะ มันจะต้องเป็น ทอลค์ออฟเดอะทาวน์ แม่ต้องอิจหนักมากแน่ๆ "

" เอาตามที่สบายใจเลยครับ ปิงมาถ่ายด้วยกันสิ "

" ให้ผมเป็นคนถ่ายให้ดีกว่า พี่คิมไปถ่ายสิครับเดี๋ยวผมถ่ายรูปให้ "

" อิแคะมึงแหละมา เดี๋ยวเรียกใครแถวนี้ถ่ายให้ก็ได้ อย่าเยอะ "

" พิง นี่เพื่อนนะ "   แหม วันนี้มึงใช้แต้มความดีแลกผู้ชายไปหมดแล้วใช่ไหม

" เออ เออ "    ทำไงได้บ่นไปก็เท่านั้นแหละเคยชนะมันที่ไหน แพ้ทางมันจริงๆนั้นแหละ



๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

ถ้ามาทันจะมาลงให้อีกตอนนะครับ




ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4992
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
พิงให้อารมณ์แม่หวงลูกมาก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ท่าทางเรื่องเครื่องนี้จะยาววววววว คิดถึงยูกิแล้วอ่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ ปๅงลีลๅ

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-0

ขนมหวานละลายใจ : ถ้วย 4



" พวก สิน-กำ มันทำซุ้มอะไรวะ "

" ม่ายรู้ แต่ธืมงานวัดเมื่อปีที่แล้วของมันโครตเจ๋ง คนโครตชิหาย "

" แล้วไอ้บาสมันสรุปยังว่าปีนี้จะเอาอย่างไร " 

ตอนนี้ใต้ถุนตึกมีประชากรเพศชายเกือบทั้งหมดกำลังสุมหัวร่วมประชุมกัน เพราะเนื่องจากงานประจำปีของมหาวิทยาลัยที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีก 2  เดือนข้างหน้านี่แล้ว ปีที่แล้ว สิน-กำ ได้คะแนนโหวตชนะไป   แน่สิ ... หัวพวกมันครีเอทกันจะตาย แล้วดูคณะตัวเองนี่สิอนาถเกิ๊น มีแต่ถึกๆ ห่ามๆ  ธีมปีที่แล้ว ธีมกีฬา ล่มและรั่วมาก จับคนที่ผ่านมาเอาเขามาเตะบอลเข้าโกล์รูหนู ผู้หญิงมันยังไม่เว้นถึงแม้ผู้ชายวิศวจะดึงดูดก็ตามเถอะ แต่เชื่อผมเหอะ !!!  มันล่มไม่เป็นท่า มีดีแต่หน้าตาหาสมองมีไม่ !!! ปีที่แล้วเลยได้ชื่อว่า ปีแห่งความกักฬะ น่าอัปยศอดสู   บลา บลา   .....  ปีนี้เลยเป็นนัดล้างตา แล้วพวกผมปี3 ต้องเป็นแม่งานเลยต้องมาถกกันหน้าดำกันอยู่แบบนี้ แต่ท่าทางคงจะเหลว และ เละ อีกปีแน่ ๆ อาทิ เช่น .....

[ให้ปี 1 ปี 2 ชาย ถอดครึ่งบนเสิร์ฟกาแฟ ทำเป็น เมทคาเฟ่ชายโฉด]  คงไม่ผ่านตั้งแต่คิดแล้วมึง คณะบดีปีนี้ระเบียบรัตน์มาก

[ซุ้มวิชาการ] เขามาเที่ยวงานไม่ได้มาชมนิทรรศการการศึกษาต่อนะมึง ถึงแม้จะถูกใจอธิบดีก็เถอะ แต่ขาดทุนยับแน่

จะเอาธืมงานวัด ก็คงไม่ดีเท่าสิน-กำ ปีที่แล้ว จะเอาธีมลอยกระทง แล้วลอยกระทงปีนี้จะเอาที่ไหนมาเล่นอีกละ จะให้เหล่าผู้ชายหยาบกระด้างจะเอาอะไรมาคิดกันละฮึ

" ไอ้บาส พวกกูหิวข้าวแล้วพักก่อนไม่ได้เหรอ แรงไม่มีสมองไม่แล่นนะมึง "   ไอ้บาส มันเป็นประธานรุ่นปีนี้ครับ

" อิ่มแล้วก็หลับกันสิพวกมึงอะ สัด เขาให้ส่งธีมวันนี้แล้ว มึงอยากโดนปี4 เล่นเหรอ แม่งพี่มันบอกปีนี้งานล่มมันตัดสายทิ้ง เหี้ยก็มันทำพังปีที่แล้วเสือกให้กูกับพวกมึงเนี้ยมารับผิดชอบ ไรเหตุผลที่สุด "

" งั้นปี1 ปี2 มึงจดๆ ลงกระดาษด่วนเลย เดียวจับฉลากเอา "

" ไอ้เหี้ยหำ กูบอกว่าล่มปีนี้มึงโดนเขี่ยออก เข้าใจม่ายยยยย ไอ้หำ "

" ทำร้ายจิตไข่กูไอ้เชี่ยบาส ด่ากูได้แต่อย่าด่าไข่กู ไข่กูมันผิดอะไรทำมายยย.... ถึงมีแต่คนรังแก น้ำฝนมึงต้องช่วยกูนะ ใครๆก็รังแครังคัดหำน้อยของพี่ "

" เบื่อมึงว่ะ ไปบอกป๊ามึงไปว่าขอเปลี่ยนชื่อ เป็นหำย้อยเลยก็ได้จะได้เรียกกันให้ถูกต้องเสียที "

" น้ำฝนใจร้าย ได้เราแล้วทิ้งเหรอ "    คุณได้ยินไม่ผิดหรอก ทอมคนเดียวของสาขาโดนไอ้คิมสอยไปแล้วครับ ไม่รู้มันแอบไปปิ๊งกันตอนไหนได้กันตอนไหนก็ไม่บอก ถ้าไม่สังเกตุดูดีดีก็ไม่มีทางรู้หรอกนะ ถ้าไอ้คิมไม่ออกแรดไปจีบสาวคณะอื่นจนไอ้ฝนไปบ้องหูลากตัวกลับมาแล้วคาดโทษว่ามีอีกครั้งมึงตาย เห็นทีว่าคราวนี้มันคงโดนตะไบเล็บจนเรียบแน่จากเสือคงกลายเป็นแมวหงาว

" คนเขาทำงานกันอย่าเยอะ นั่งกัดผ้าเช็ดหน้าไปปากจะได้ไม่ว่าง "

" กระซิก กระซิก "    ขำแม่ง!!! เห็นมันกัดชายผ้าแล้วเหล่ตาไปมองเมียมันปริบปริบ

" เอ้า ปี1 ปี2 เสนอมาเลย เวลามีไม่เยอะ อยากเห็นกิจกรรมแบบไหน อยากทำอะไรเสนอเลยน้อง "  ไอ้บาสกำลังบิ๊วท์อารมณ์กันเต็มทีเพราะไม่อย่างนั้นมันเองแหละที่จะโดนหนัก

" ไอ้บาส "

" ว่ามาไอ้โช มีอะไรจะเสนอ และช่วยนำเสนอให้เหมาะกับหน้าหล่อๆของมึงด้วย ได้โปรด "  ห่า พวกมึงเห็นกูไร้สาระแบบไอ้คิมเปล่าวะเนี้ย

" กูหล่อ ดูดี มีชาติตระกูลนะครับ ไม่กะโหลกกะลาไม้ม้า อย่าเหมารวม "

" อย่าเพิ่งเล่นลิ้น ก่อนที่กูจะเอาลิ้นมึงออกมาให้แฟนคลับเอาไปแจกจ่ายกันอม "   พูดซะลิ้นกู3เม็ดบาท

" จะเสนอ ธีม วันวาร กูว่ามันให้กลิ่นเก่าๆ โบราณ ตัวธีมเองมันก็รวมหลายอย่างเลยนะ ทั้งการแต่งตัว อาหารการกิน หรือที่ท่องเที่ยวในอดีต อย่างพวกสิ่งก่อสร้างเราก็เอามาต่อยอดลงทุนหน่อยแต่งให้ดูดีแล้วเอามาใช้เป็นที่ถ่ายรูป เซลฟี่ อาหารการกินก็เน้นไปทางของโบราณ พวกผัดไทย อะไรอีกละที่ไม่ใช่ของปรุงแบบสมัยใหม่ ขนมอีกละไม่เอาพวกประเภทของฝากนะ แต่เน้นเป็นขนมไทยทำสด เก็บไว้ได้ไม่นาน เพราะเราจะใช้กลิ่นอายเน้นเก่าๆ ให้มันเป็นความทรงจำแบบนั้นดีไหม "

" โอเคผ่าน เลิกงานกลับกลับ "

เสียงเฮลั่นจนคนผ่านไปมาต้องเหลียวมามอง

" เหี้ย ไม่เสนอแต่ทีแรกจะได้ไม่ต้องนั่งมาตั้งครึ่งค่อนวันครั้งเดียวผ่านแสรด ... เดี๋ยวกูดูหน่อยสิมองเอาสมองส่วนไหนมาคิดงานดั่งสวรรว์สร้างแบบนี้ออกมาได้อะ ไอ้โช "

" หน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่งวะ "     เออนั้นสิอยู่ๆก็คิดมาได้ไงวะแค่นั่งเพลิน ๆ ดันคิดถึงหน้าปิงแค่นั้นเอง เพราะขนมหวานนั้นละมั้งถึงคิด ธีมวันวาร ขึ้นมาได้สงสัยจะต้องไปตอบแทนซะแล้ว

" เฮ้ย รายละเอียดมึงร่างมาด้วยนะไอ้โช ว่าจะมีกี่บู้ท จะใช้อะไรบ้างจะได้จัดงบ เดี๋ยวกูไปบอกส่วนกลางก่อน ขอบใจโว้ยที่ให้ธีมงานดีๆ เดี๋ยวกูให้เครดิตมึงต่อท้ายรายงาน ไปละ " 

" เอ้า งานเข้ากูอีก กูคิดให้แล้วนะนี่กูยังต้องทำอีกเหรอ ไอ้คิมเอาไปช่วยคิดหน่อยดิ "

" ยังคิดไม่ออก พาเมียไปกินข้าวก่อนเดียวมันงอแง "   

ฝนมึงหน้าด้านขึ้นนะตอบปฏิเสธมั่งก็ได้ นี่อะไรเดินตามกันต้อยๆ อิจฉาวะ แม่งคนมีคู่ ...... แต่ไม่เอาคู่ที่แม่หามาให้นะ ไม่ถูกใจแต่คนที่ถูกใจก็คงจะยากเกิน  เฮ่อ..... ยากเกิน





“ อ้าว พี่โชสวัสดีครับ มาหาคุณชดเหรอครับ “

“ พี่ชายสวัสดีคะ “

“ น่ารักจังเลยช่วยพี่ปิงอยู่หรือคะ “

“ ยูกิ ช่วยเก็บโต๊ะคะ จะได้เสร็จเร็วๆ วันนี้พี่ปิงจะพายูกิไปเที่ยว “

“ อ้าวไปไหนกันคะ พี่ไปด้วยได้ไหมเนี่ย “

“ ไปงานวัดแหละพี่ ที่วัดมีงานประจำปี วันนี้ทำของมาน้อยจะได้เก็บร้านไวไว สัญญากันไว้ว่าจะพาไปเที่ยว อ่อ เดี๋ยวไอ้ฟ้ามันมาด้วยนะพี่ มันไม่ได้บอกเหรอ “

“ วันเรียนพี่อยู่คอนโดน่ะ ใกล้หน่อยสะดวก บางทีงานเลิกดึก คนที่บ้านจะได้ไม่ต้องรอ  นั้นพี่ไปด้วยดีกว่าพี่ไปด้วยได้ไหมค่ะยูกิ “ ต้องถามพี่ปิงคะ พี่ปิงให้พี่ชายไปด้วยไหม เวลาเหนื่อยพี่ชายจะได้อุ้มพี่ปิง “

“ เฮ้ยไม่ได้สิ พี่โตแล้วจะมาอุ้มทำไมครับ เดี๋ยวอีกหน่อยยูกิโตแล้วพี่ฟ้าก็เลิกอุ้มเหมือนกัน “

“ นั้น ยูกิไม่โตดีกว่าจะได้มีคนอุ้ม “ 

“ แต่พี่อุ้มปิงไหวนะครับ ปิงยังไม่โตพี่อุ้มไหว “   อะหูแดง หูแดง น่ารักวะ

“ เดี๋ยวต่อยร่วงหรอกพี่ มาลองสักตั้งไหมละ พี่ลามกวะ “

“ นั่นไงคิดไปถึงไหนแล้วนั่น พี่ให้ขี่หลังก็ได้ หรือจะเอาท่าเจ้าหญิงดีครับ “     อ้าว อ้าปากหวอเลย สงสัยฝีมือจีบสาวยังไม่ตก เฮ้ย ท่าทางจีบหนุ่มก็น่าจะรุ่งนะเนี่ย ชักไม่ดีแฮะอย่ากำหมัดดิ ....... น่ากลัว

“ โอ๋ พี่ขอโทษพี่ล้อเล่นครับ “

“ อ้าวพี่โช มาเต๊าะเด็กผมเปล่า ??? แล้วปิงมึงเป็นไรวะไม่สบายเหรอ หน้าแดงๆ ??  ยูกิคิดถึงจังเลยครับ คิดถึงพี่ฟ้าไหมครับ นี่พี่มีหนังสือภาพภาษาอังกฤษมาด้วยละ เดี๋ยววันเสาร์อาทิตย์พี่มาสอนนะครับ “

“ สวัสดีคะพี่ฟ้า ครูชมว่ายูกิอ่านภาษาอังกฤษเก่งด้วยละพี่ฟ้า หนูรู้คำอื่นที่เพื่อนไม่รู้เยอะเลยคะ ครูว่ายูกิฉลาด พี่ฟ้าสอนยูกิ เยอะๆเลยนะคะ “

“ เหรอดีจังเลยยูกิจะต้องเรียนมากๆ จะได้เป็นหมอดีไหมคะ “

“ ดีคะ ยูกิอยากช่วยรักษาคนไม่สบาย รักษาโอบีวัน รักษาโอบีทู ด้วย ได้ไหมคะ “

“ โอ้ ดีเลยรักษพี่ปิงด้วยนะพี่ปิงไม่สบายหน้าแดงด้วยละ แล้วปิงมึงส่งน้องไหวเหรอ ค่าใช้จ่ายเยอะนะ “

“ สบาย กูถึงรีบเก็บเงินตั้งแต่ตอนนี้แล้วไง มึงฉลาดกว่ากู มึงสอนยูกิด้วยแล้วกัน พาน้องเข้าบ้านก่อนก็ได้พอหมดแล้วจะรีบตามไป “

“ เออ ได้ได้ พี่โช จะเข้าไปพร้อมกันไหมผมจะได้ติดรถไปด้วย “

“ ฟ้าเข้าไปก่อนเลย พี่มีเรื่องจะขอความคิดเห็นจะให้ปิง ช่วยเรื่องงานหน่อย เอ้ากุญแจขับรถดีดีละ ระวังหน่อยมีเด็กไปด้วย “

“ คร้าบบบบ ไปยูกิ วันนี้นั่งรถเก๋งกลับบ้านกันจ๊ะ ไปกัน “


“ ปิงโกธร พี่หรือเปล่า เงียบเชียว พี่ล้อเล่นนะ “

“ เปล่าหรอกครับ ไม่เห็นจะมีอะไรน่าโกธรสักหน่อย  แมนแมน สิวสิว  “

“ หรา “

“ แล้วพี่มีเองไรเนี่ย ด่วนเหรอถึงมา ?? “

“ คือที่ ม.พี่นะสิ จะมีงาน แล้วคณะพี่จะจัด ธีมวันวาร ก็จะนำเสนอเรื่องย้อนยุคสักหน่อย ทั้งเรื่องการแต่งกาย อาหารการกิน ของคนไทยเมื่อก่อนไม่ถึงกับนานมากแค่ย้อนไปสัก 20 -30 ปี  ทีนี่พี่ก็ต้องตามหาแรงบันดาลใจเพราะพี่ต้องร่างรูปแบบนำเสนองบประมาณ “

“ แล้วหาเจอหรือยังครับไอ้แรงบันดาลใจเนี่ย ?? “

“ รู้ไหม ใครเป็นคนคิด ธีมงานนี่ “

“ ถามเหมือนผมจะตอบได้อย่างนั้นแหละ “

“ พี่เอง      แล้วรู้ไหม ทำไมพี่ถึงคิด ธีมงานนี่ออกมา “

“ ไม่รู้สิครับ “

“ ตอนนั้น พี่คิดถึงตอนคิดถึง ปิง “

“ ห๊ะ อะไรนะ !!! “
 
“ พี่อยู่แค่นี้เองครับ ปิงจะเสียงทำไมเนี่ย “

“ ก็ผมตกใจ พี่จะมาคิดถึงผมทำไมละ “    เอ้า เอา  แดงอีกละหูนั้นอะ มันจะทำให้พี่เข้าข้างตัวเองนะครับ

“ พี่หมายถึง ตอนที่ทำปิงทำขนมต่างหาก พี่คิดถึงตอนปิงทำขนม ปิงตั้งใจ และรักในสิ่งที่ทำ พี่ก็เลยเกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมา ว่าถ้าเราเอางานแบบไทยไทย มานำเสนอคงจะมีเห็นความรักที่ปิงมีต่อขนม ด้วยความตั้งใจแล้วความรักที่มอบให้ขนมทุกถ้วย ทุกถาด พี่อยากให้คนอื่นได้เห็น เหมือนที่พี่ได้เห็น

" เอ่อเหรอครับ "    ทำไมเหมือนรู้สึกโดนจีบยังไงไม่รู้หรือคิดไปเอง หว่า ???

" พี่เลยว่าจะชวนปิง ไปเพลินวาน "

" ประจวบนะเหรอพี่ "

" อ้าวเคยไปมาแล้ว เหรอ ?? "

" พ่อกับแม่เคยพาไป ตั้งแต่ยูกิยังเดินไม่ได้เลย " 

" พี่ขอโทษ "

" ขอโทษ  ทำไมครับ ??? "

" พี่ทำให้ปิงคิดถึงพ่อแม่หรือเปล่า "   วูบเดียวจริงๆ ที่เห็นรอยหวั่นไหวในดวงตาคู่งามนั้น นั้นสินะ ถึงแม้จะแสดงออกว่าเข้มแข็ง แข็งแกร่งเพียงใด เด็กก็ยังเป็นเด็ก ไม่รู้เหมิอนกันว่า ปิงผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไร เด็กอายุเพียง15 ที่ขาดทั้งพ่อและแม่ และยังต้องดูแลน้องสาววัย 4 ขวบเพียงลำพัง   อดไม่ไหวที่จะรั้งตัวมากอดไว้  ปิงสะดุ้งนิดหนึ่งแต่ไม่ได้ขัดขืนอะไร ทำแต่เพียงยืนนิ่ง

" ไม่เป็นไร ผมไม่เป็นอะไร "  ก่อนปิงจะดันตัวออกเพราะได้ยินเสียงคนเดินมา


ได้ยินแต่เสียงแว่วเพราะของลูกค้าที่เข้ามาสั่งขนม และผมก็ไม่กล้าอยู่ตรงนั้นไม่รู้ว่าจะทำหน้าอย่างไร ถ้าโดนว่าสักหน่อย หรือโดนตีบ้างก็ยังจะเนียนคุยต่อได้ แต่เล่นเงียบ และเฉย นี่แหละที่น่ากลัว

" พี่โช ผมจะเก็บของละแล้วนี่พี่จะเขาบ้านอย่างไรละเนี่ย "

" อ้าวเหรอ มาพี่ช่วยเก็บจะได้ไวไว เร็วปิงเข้าบ้านยังไงละ "

" ก็สามล้อถีบ นั่นไง "
 
" นั้นพี่ก็กลับพร้อมปิงก็ได้ "

" โห พี่ตัวใหญ่อะ ซ้อนไม่ได้หรอกหนักตายเลย "

" เดี๋ยวพี่ขี่เอง ปิงซ้อนไป "

" พี่จะมาลำบากทำไมเนี่ย พี่ก็นั่งวินเข้าไปสิ "

" ก็อยากกลับด้วยนี่ ไม่ได้เหรอ "  ทำไมต้องทำเสียงอย่างนั้นด้วยวะ จิ๊

" ตามใจ อยากลำบากก็ตายใจ แปลกคน "   เห็นปิงเดินบ่นไป เก็บของไป เหมือนจะขัดใจแต่ก็ตามใจ 




" ไหวไหมเนี่ยพี่โช เหงื่อซกเชียวนะ วันนี้ไอ้ปิงมึงสบายเลยนะมีพลขับมาส่ง "

" ไม่ได้ขอสักหน่อย  ไม่ได้คะยูกิ พี่ตัวเหม็นอย่าเพิ่งมากอดนะคะ ไปอยู่กับพี่ฟ้าก่อน " 

" พี่โช แกล้งอะไรมันหรือเปล่าหน้าเป็นตูดแล้วไอ้ปิงอะ "

" ใส่ร้ายวะ ไม่เห็นได้ทำไรนี่หว่า "
 
" พี่กินน้ำก่อน ของไม่ต้องช่วยขนแล้วนะ ดูสิมีแต่เหงื่อ  มึงก็นั่งไปไอ้ฟ้า อาบน้ำแล้วไม่ใช่เหรอ กูขนแป๊บเดียวจะรีบอาบน้ำเหมือนกัน แม่งร้อน "

" มึงไหวปะเนี่ย หน้าแดงๆ ตัวแดงๆ ไม่สบายหรือเปล่า "

" กูปกติเหอะ "  โคตรจะอาย ขี่ดีๆ ก็ไม่ได้ หลุมอะไรก็ไม่รู้จักหลบ ขี่ไม่แข็งก็ไม่บอกขนาดมีตั้ง 3 ล้อขี่ให้ตรงทางก็ไม่ได้ เพราะกลัวตกหรอกนะถึงกอดน่ะ ไม่ได้อยากกอดสักหน่อย มีแต่เหงื่อ แต่ทำไมตัวหอมจังวะ แต่ ...... แผ่นหลังกว้างมองแล้วคิดถึงพ่อ จำได้ ..... ตอนที่เป็นเด็กเวลางอแงทีไรพ่อจะให้ขี่หลังแล้ววิ่งไปรอบบ้าน คิดถึงจัง คิดถึงแผ่นหลังกว้าง คิดถึงจักรยานที่พ่อพาซ้อน  คิดถึงแผ่นหลังกันแดดเวลาเดินตาม     ... พ่อ ... ปิงคิดถึง



" ฟ้า ถ้าน้องหลับ อุ้มให้ด้วยนะ กูอุ้มไม่ไหว ยูกิเริ่มโตไวแล้ว อีกไม่กี่ปีก็คงโตเป็นสาวแล้วเนอะว่าไหม “
   
   
“ นั่นสิ กูต้องมาเฝ้าเช้า เฝ้าเย็นหรือเปล่าวะเนี้ย กูยืนยันคำเดิมนะปิงกูจริงจังนะ “

“ ไอ้โคลิคอน เอ้ย มึงก็รู้ ว่ากูแล้วแต่ยูกิ แต่มึงก็รู้แล้วใช่ไหมว่ากูกลัวกังวลอะไร ถ้ามึงทำไม่ได้จริงๆอย่าทำให้ยูกิรักมึงแบบนั้นนะ สงสารยูกิเถอะ ว่ากูคงไม่มีปัญญาที่จะฝ่าฟันจะส่งน้องสาวกูให้ถึงมึงได้หรอก รับปากกูนะ ถ้าไม่มั่นใจหรือทำไม่ได้จริงๆ อย่าทำให้ยูกิต้องเสียใจนะ รับปากกูได้ใช่ไหม “

“ กูรู้ กูจะสู้ในแบบของกูจะทำให้ถึงที่สุดยังไม่ลองก็ไม่รู้หรอกใช่ไหม “


ฟังน้องชายตัวเอง น้องที่แทบจะโตไล่กันมา มันมีความคิดที่โตเป็นผู้ใหญ่แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร ?  เมื่อไรที่มันเริ่มตั้งความหวัง มีจุดมุ่งหมายในชีวิตแล้ว แล้วผมละตั้งใจอะไรไว้บ้าง ช่างเป็นพี่ที่ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรที่จะไขว่คว้าสักอย่าง ความกล้าละ !!! ผมจะสามารถทำมันได้ไหม ถ้าต้องทำอะไรที่ขัดใจคุณแม่ ....

“ พี่โช พี่โช เรียกตั้งนานแล้วเนี้ย “

“ ว่าไงฟ้า ??? “

“ ถามว่าได้ไอเดียอะไรบ้างไหม แล้ว เพลินวาน น่ะไปเมื่อไรผมไปด้วยได้ไหม เอารถตู้ที่บ้านไปป่ะ อยากพายูกิไปเที่ยวด้วย ได้ไหมปิงพาน้องไปด้วยได้ไหม “

“ จะดีเหรอ เกรงใจพี่โช   ยิ่งถ้ากูไม่ได้ไปด้วยเดี๋ยวน้องจะไปงอแงเปล่าๆ  “

“ อ้าว พี่ว่าจะชวนปิงไปด้วยปิงไม่ไปด้วยเหรอครับ “

“ ผมห่วงลูกค้าพี่  แล้วอีกอย่างเสียดายเงินรายได้ด้วย ช่วงนี้ตลาดน้ำกำลังบูม คนผ่านไปผ่านมาเยอะลูกค้าก็เยอะขึ้น แล้วอีกอย่างไม่รู้จะไปทำอะไร “

“ ก็พายูกิไปเที่ยวไง มึงยังไม่เคยพาน้องไปไหนเลยไม่ใช่เหรอ พายูกิไปเก็บความทรงจำบ้างดีไหม แล้วอีกอย่างมึงก็ควรจะพักบ้างนะปืง มึงยังไม่เคยหยุดร้านเลยนะ ทั้งเทศกาล ตรุษจีน เชงเม้ง มึงเคยหยุดเหรอนึกว่าไม่สบายกับเรื่องของยูกิ แล้วอีกอย่างคราวนี้ไปสบายด้วยไม่ต้องขึ้นเมล์ให้ยุ่งยาก ที่พักพร้อม คนขับรถพร้อม เตรียมแค่ตัวไปพอ ใช่ไหมพี่โช พี่โชจ่ายใช่ไหม เออ !!! ชวนคุณย่าไปด้วยสิ จะได้มีเจ้ามือ “
 
“ ขอกูคิดก่อนแล้วกัน ถ้าไปก็ขอวันหยุดนะไม่อยากให้ยูกิขาดเรียน  แล้วพี่คิดอะไรออกบ้างหรือยัง เดินมาตั้งนานแล้วเนี่ย งานวัดแบบนี้พี่เคยมาปะ “

“ อืม ก็เคยมานะ ตอนหลวงปู่มาบวช ตอนนั้นยังไม่จบม.ปลายเลยมั้ง ไอ้ฟ้านี่กี่ขวบเอง แต่มาก็ไม่มีเพื่อนหรอกเดินมากับคุณย่า ท่านพาเดินเลือกซื้อขนมเสียมากกว่า “

“ ปิงละ มาบ่อยไหม  “

“ ไม่เลย คนเยอะ เดี๋ยวยูกิหลงจะพามาก็ห่วงหน้าพะวงหลัง ช่วงนั้นมีข่าวรถตู้จับเด็กออกอาละวาดเลยไม่กล้า กลัวน้องหาย ฮ่า ฮ่า “

“เอ้า พี่โชคิดอะไรออกบ้างยัง เดินกันจนน่องโป่งแล้วเนี่ย ดูสิยูกิหลับไปแล้วด้วย “   ยูกิน้องสาวหลับไปนานแล้วอยู่บนหลังไอ้ฟ้า ผมไม่ค่อยได้พาน้องออกมาเที่ยวแบบนี้นักหรอก เพราะแค่ขายของเก็บร้าน ล้างหม้อไห กะละมัง ถาด มันก็ดูเอาพลังชีวิตผมไปหมดแล้ว ยูกิเลยไม่รบเร้าให้พามาเที่ยวเลยคงเพราะเห็นผมเหนื่อย  น้องสาวผมน่ารัก รู้จักห่วงใยพี่ชายและคนรอบข้าง ยูกิมักจะจับอารมณ์ของคนอื่นได้ไว ไม่เคยงอแงเลย เลี้ยงง่าย ผมจึงไม่ห่วงเรื่องที่ไอ้ฟ้ามาวุ่นวายเพราะน้องไม่ได้บอกปัด ยูกิวางใจฟ้าผมก็เลยวางใจด้วยเหมือนกัน บางครั้งผมก็นึกอยากจะไปน้องไปเที่ยวไกลๆบ้าง แต่ด้วยความสามารถของผมแล้วกลัวจะพาน้องไปลำบากมากกว่า ถ้าพ่อกับแม่อยู่ท่านคงจะพาพวกเราไปไปทั่วประเทศแล้วมั้ง

“ พอจะเห็นเค้าโครงบ้างละ ตอนนี้มีอยู่ในหัวแล้ว สองสามอย่าง แต่อยากจะดูแบบดั้งเดิมแล้วเอามาปรับใช้ อยากดูสถาปัตยกรรม เค้าโครงอะไรแบบนั้น และถือโอกาสไปเที่ยว เสาร์อาทิตย์หน้าดีไหม ปิงก็แขวนป้ายว่าจะหยุดล่วงหน้าเลย ชวนพิงไปด้วยก็ได้นะ ปิงจะได้มีเพื่อน มีคนช่วยดูยูกิ “

 “ ครับขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน  “   

ไปเที่ยวเหรอ นานแค่ไหนแล้วนะ ครั้งสุดท้ายเมื่อไรก็นึกแทบไม่ออก ทุกวันมีแต่วิทยาลัย กับที่ร้านเท่านั้น ไม่ได้เสียดายเลยที่จะพายูกิไปเที่ยว โอกาสไม่เอื้ออำนวยและอยากเก็บเงิน ยูกิอยากเรียนหมอ เลยต้องเริ่มเก็บเงินไม่รู้หรอกว่าต้องใช้เท่าไร แต่ไม่อยากให้น้องต้องมาคอยกังวลว่าเงินจะพอไหม อยากให้เรียน เที่ยว ใช้ชีวิตให้เต็มที่      เรื่องข้างหลังปล่อยเป็นหน้าที่ของพี่เอง 



 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-01-2018 22:01:14 โดย ปๅงลีลๅ »

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4825
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
พี่ชายที่แสนดีจริง ๆ เลย พักบ้างเถอะปิง พาน้องไปเที่ยวบ้างจะได้สดชื่นนนนน  :กอด1:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4992
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
ถ้าพี่โชจริงจังกับน้องจริงๆ อุปสรรคคุณแม่นี่ลอยมาแต่ไกลเลยล่ะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด