[เรื่องสั้น] กลัว [ตอนเดียวจบ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] กลัว [ตอนเดียวจบ]  (อ่าน 1883 ครั้ง)

ออฟไลน์ larza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ larza

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-2
Re: [เรื่องสั้น] กลัว [ตอนเดียวจบ]
«ตอบ #1 เมื่อ12-01-2018 02:55:32 »

“เราเลิกกันเถอะ”

.

.

.

“มึงจะฟูมฟายอะไรขนาดนั้นวะ เลิกร้องไห้ได้แล้ว” ภูเอ่ยขึ้นก่อนจะตบบ่าปลอบคนที่นั่งร้องห่มร้องไห้เหมือนรับรู้ว่าวันพรุ่งนี้สิ้นโลกแล้ว แต่ตัวเองยังเสือกเวอร์จิ้น

“มึงไม่เข้าใจความรู้สึกกูหรอก” อีกฝ่ายโอดครวญขึ้นมา ทั้งๆ ที่ยังไม่หยุดสะอื้น มือก็รับทิชชู่จากเพื่อนตัวดีข้างตัวมานั่งเช็ดน้ำตา

“โดนแฟนบอกเลิกกูเข้าใจ แต่นี่มึงร้องไห้มาสามวันแล้วนะเว้ย” ภูเอ่ยก่อนจะกลอกตามองไปรอบๆ ร้านเหล้า นับว่าโชคดีที่ในร้านเปิดเพลงเสียงดังเลยไม่ค่อยมีคนมาให้ความสนใจเท่าไรนัก ขืนต้องมารับมือกับคนอื่นเขาคงเพลียตาย แค่ต้องมาปรับทุกข์กับขี้เมาข้างๆ ก็น่าเบื่อจะแย่แล้ว

“มึงไม่เคยอกหัก มึงไม่เข้าใจหรอกว่าคนที่โดนอกหักตั้งเก้ารอบเป็นยังไง”

“....”

เมื่อเห็นว่าคราวนี้ภูเงียบไป อะตอมก็วางแก้วเหล้าลงกับโต๊ะแล้วหันมามองคนข้างๆ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายคงไม่ชอบคำพูดนั้นถึงได้ไม่ต่อล้อต่อเถียงอะไรอีก เขาเลยเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ

“ขอโทษ..กูแค่..”

“มึงเมาแล้ว” อีกฝ่ายถอนหายใจเฮือกแล้วดึงเพื่อนที่เมาจนแทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนให้ยืนขึ้น จากนั้นจึงค่อยหยิบเงินในส่วนของตนเองจ่ายแล้วดึงร่างปวกเปียกออกมานอกร้าน

“มึงพากูไปไหน กูจะดื่มอีก”

ภูไม่สนคนขี้เมาที่พยายามขัดขืน แต่กลับพาอีกฝ่ายมาจนถึงหน้าร้านแล้วโบกแท็กซี่ให้เสร็จสรรพ พอแท็กซี่มาถึงเขาก็ก้มหน้ามองคนที่หลับตาพริ้ม ชายหนุ่มเลยตบหน้าคนในอ้อมแขนไปทีหนึ่ง “ตื่นดิ คืนนี้มึงจะกลับบ้านหรือจะนอนคอนโดกู”

“กูจะนอนร้านเหล้า” อีกฝ่ายตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีสติสัมปชัญญะหลงเหลือแล้วเขาก็ยักไหล่แล้วยัดอีกคนเข้ารถแท็กซี่อย่างไม่สนใจใยดีทั้งสิ้น ก่อนที่จะขยับเข้าไปนั่งด้านหลังตามแล้วปิดประตูรถ

“ไปสุขุมวิทครับ”

“กูไม่ไปคอนโดมึง กูจะนอนร้านเหล้าาา”

“มึงก็ไปนอนต่อในความฝันสิ”

หลังจากนั้นอะตอมก็บ่นงึมงำอะไรไม่รู้ตลอดทาง แต่ที่แน่ๆ ในคำบ่นนั้นคงมีคำด่าถึงเขาเกินครึ่ง อีกฝ่ายทั้งทุบตีพยายามบอกแท็กซี่ขอลง ทั้งโวยวายลั่นรถ

แต่น่าสงสารที่ไม่มีใครฟังแม้แต่คนเดียว

………………………………………..

………………………

เขาลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพที่ประหลาดอย่างถึงที่สุด ชายหนุ่มเหม่อมองไปรอบห้องก่อนที่จะค่อยขยับตัวลุกขึ้นนั่งถึงได้เห็นว่าชุดที่ใส่อยู่ตอนนี้ไม่ใช่ชุดเดียวกันกับเมื่อวาน ในขณะนั้นอาการคลื่นไส้พลันเข้าแทรกทันที

“พอเลยมึง ไม่ต้องอ้วกอีกแล้วนะ กูขี้เกียจซักผ้าปูที่นอน” ภูรีบเข้ามาลูบหลังเขาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำท่าเหมือนจะอ้วก ก่อนจะยื่นน้ำแดงให้ “รีบดื่มเข้าไป แก้แฮงค์ได้”

อะตอมรับน้ำแก้วนั้นมาพลางค่อยๆ ทยอยจิบทีละช้าๆ เมื่อเริ่มรู้สึกดีขึ้นเขาก็ส่งแก้วคืนให้ “ขอบคุณมาก ถ้าไม่ได้มึงคงแย่ ถ้ายังไงเดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาเสื้อผ้ามาคืนให้”

“แค่มึงไม่อ้วกก็พอแล้ว”

อะตอมหัวเราะกับคำพูดนั้น แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร

แล้วพวกเราก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนั้นอีกเลย

………………………………………….

…………………………...

“เฮ้ย มึง กูแอบชอบเด็กคณะบัญชีว่ะ”

ภูหันมามองอีกฝ่าย ในขณะที่ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าแปลกใจ “อ้อ คนไหนล่ะ?”

“คนที่เคยลงประกวดเป็นดาวบัญชีแต่ไม่ได้เป็นไง” อะตอมรีบนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วเอ่ยด้วยสีหน้าอารมณ์ดี “คนที่หน้าดูเด็กๆ หน่อย”

ภูพยายามเค้นภาพในความทรงจำอยู่นาน เมื่อนึกออกว่าเป็นใครจึงร้องอ๋อในลำคอแล้วเอ่ยแซวอีกฝ่าย “รสนิยมมึงนี่มีแต่คนตัวเล็กๆ ทั้งนั้นเลยนะ”

“ก็คนตัวเล็กน่ารักนี่หว่า เห็นแล้วกูอยากปกป้อง ไม่เหมือนมึงที่ตัวใหญ่เท่าตึก” เมื่ออีกฝ่ายแซวมา อะตอมจึงแซวกลับพลางหัวเราะ แต่แล้วใบหน้าอารมณ์ดีนั้นก็แปรเปลี่ยนมาเป็นสีหน้ากลุ้มใจ “ถ้าเกิดน้องเขารับไม่ได้กับสิ่งที่กูกลัวเหมือนแฟนเก้าคนก่อนหน้านี้ กูจะทำยังไงดีวะหรือควรเลิกคบคนอื่นไปตลอดชีวิต”

“มึงลองไปดูดวงไหมล่ะ” ภูเสนอทางเลือกขึ้นมาให้ “ถึงสิ่งที่มึงกลัวผู้หญิงบางคนอาจจะไม่ชอบ แต่ยังไงมันก็ต้องมีคนที่รับทุกอย่างของมึงได้อยู่ดีนั่นแหละ”

“มึงเชื่อเรื่องดูดวงด้วยหรือไง”

“ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้สักหน่อย”

………………………………………..

…………………….

หลังจากเก็บไปคิดอยู่หลายวันอะตอมก็จำใจไปดูดวงกับอีกฝ่าย ได้ยินภูบอกมาว่าหมอดูคนนี้ดูดวงแม่นมาก โชคดีที่วันนี้ยกคลาสและวันนี้เป็นวันธรรมดาคนในร้านจึงน้อยเป็นพิเศษ พวกเราจึงใช้เวลาไม่นานนักในการรอคิว

หมอดูให้เขาบอกจำนวนครั้งที่จะสับไพ่ ก่อนจะวางคว่ำให้เขาเลือก

อะตอมหยิบไพ่อันที่อยู่เยื้องขวาไปหน่อยโดยที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย หลังจากที่หมอดูเก็บสำรับไพ่แล้วหยิบไพ่ของเขาไปดู อีกฝ่ายก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“มีคนหนึ่งที่เป็นคู่ชีวิตของคุณอยู่ เขาคนนั้นจะรับเรื่องทุกอย่างของคุณได้รวมทั้งสามารถเปลี่ยนให้คุณเลิกกลัวได้ด้วย”

“แล้วคนนั้นหน้าตาเป็นยังไง” อะตอมถามด้วยความใคร่รู้ พลางรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากจะพลาดผู้หญิงเป็นรายที่สิบหรอกนะ

“ไพ่ทำนายในเรื่องนี้ไม่ได้” หมอดูคนนั้นยิ้มก่อนจะรับเงินมาจากเขา “แต่ยินดีด้วยนะ ดูเหมือนว่าคนนั้นจะแอบชอบคุณอยู่ด้วยพอดีเลย”

…………………………………

…………………….

“มึงไม่ดูดวงสักหน่อยก่อนออกมาหรือวะ” อะตอมเอ่ยถามขึ้นหลังจากมาถึงที่สถานีรถไฟฟ้า ท่าทางของภูดูนิ่งเฉยมากเหมือนกับว่าการดูดวงนั้นไม่ใช่เรื่องที่น่าตื่นเต้นอะไร

“ไม่ล่ะ กูไม่มีเรื่องที่อยากถามนี่”

“เอ้า ก็อย่างเรื่องคนรักอะไรแบบนี้ไง กูเห็นมึงไม่มีแฟนสักทีเนี่ย”

“กูยังไม่เจอคนที่ถูกใจจะไม่คบกับใครก็เห็นแปลก กูไม่ใช่เสือผู้หญิงแบบมึง”

อะตอมยิ้มรับกับคำพูดนั้น หากเป็นคนอื่นคงจะโกรธไปแล้ว แต่พออยู่กับภูนานๆ เข้าจะรู้สึกชิน อีกฝ่ายเป็นคนที่พูดตรงไปตรงมาแบบนี้เสมอ “มึงว่าเนื้อคู่กูจะเป็นเด็กบัญชีคนนั้นหรือเปล่าวะ”

“ไม่รู้สิ” ภูยักไหล่ให้กับคำพูดของเขา “ถ้าใช่ก็ดี มึงจะได้เลิกมาฟูมฟายเวลาอกหักที่ห้องกูทุกครั้งไง”

อีกฝ่ายหัวเราะ เนื่องจากรถไฟฟ้ามาเทียบสถานีพอดีจึงทำให้บทสนทนานั้นจบลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นภูก็ชวนอะตอมคุยเรื่องอื่นก่อนจะแยกกัน

…………………………………………………

……………………………

“มึง เด็กบัญชีคนนั้นยอมคบกับกูแล้วนะ!”

“เออ ยินดีด้วยๆ กูได้ยินมึงเพ้อมาเป็นรอบที่ห้าของวันแล้วเนี่ย” ภูบอกปัดด้วยสีหน้าเอือมระอาในขณะที่นั่งฟังเพื่อนรักของตัวเองพร่ำเพ้อถึงคนที่ตัวเองชอบ ความจริงแล้วไม่ใช่รอบที่ห้าของวันหรอก กี่รอบเขาก็ไม่ได้นับ แต่จำได้แค่ว่าฟังมาตลอดทั้งวันจนรำคาญ

“ก็กูดีใจนี่ ดีนะที่เธอยอมตกลงคบด้วย” อะตอมว่าด้วยสีหน้าอารมณ์ดี พลางยิ้มไม่หุบทั้งวัน “เสาร์นี้กูชวนเธอไปเที่ยวแล้วก็ตั้งใจว่าจะบอกเรื่องนั้นด้วยเลย”

ภูละมือจากชาเขียวแก้วที่ตัวเองกำลังดูดอยู่ ก่อนจะหันมามองเขาอย่างให้ความสนใจเป็นครั้งแรก “..หมายถึงเรื่องที่มึงกลัว?”

“ใช่ เรื่องนั้นแหละ”

“กูกลัวว่ามึงอาจจะต้องเตรียมค่าเหล้าเผื่อไว้”

“ไอ้เหี้ย พูดเป็นลางไม่ดีเลย”

ภูยิ้มกับคำพูดนั้น ก่อนจะรีบพูดปลอบ “กูล้อเล่น ขอให้มึงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักทีนะรอบนี้”

อะตอมนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจออกมา “เฮ้อ มึงหน้าตาออกจะดี ถ้ายิ้มบ่อยๆ ไม่เอาแต่ทำหน้าบึ้ง กูว่ามึงคงเปลี่ยนแฟนวันเว้นวันได้”

“กูไม่ชอบยิ้ม”

“รู้แล้วน่า มึงพูดคำนี้กับกูหลายรอบแล้ว” อะตอมว่าพลางเหลือบไปมองนาฬิกา พอเห็นว่าถึงเวลาเข้าเรียนแล้วก็รีบผุดลุกขึ้น
 
“ถึงเวลาเข้าคลาสแล้ว รีบไปกันเหอะ”

……………………………………………………………

………………………………

“มึง กูโดนบอกเลิกอีกแล้ว”

“อือ” ภูตอบรับคำอีกฝ่าย ในขณะที่มือก็ลูบหลังคนที่เอาแต่ดื่มเหล้าไม่หยุด “กูรู้แล้ว มึงเลิกดื่มสักทีเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรียนอีกนะ”

“พรุ่งนี้กูจะไม่ไปเรียน” อะตอมตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้พลางฟุบหน้าลงกับโต๊ะ “สภาพจิตใจแบบนี้ใครจะไปทนเรียนไหววะ”

ภูถอนหายใจ พลางดึงแก้วเหล้าออกจากมืออีกฝ่าย “ไร้สาระน่า มึงเมามากแล้ว พรุ่งนี้มีควิซด้วยเดี๋ยวตื่นไปสอบไม่ไหว”

“เอามานี่ กูจะดื่ม” อะตอมว่าพลางพยายามเซตัวมาคว้าแก้วเหล้าที่ภูถือ แต่เพราะฤทธิ์เหล้าจึงทำให้สูญเสียการควบคุม แม้กระทั่งการพยายามขยับตัวก็แลดูเชื่องช้าไปหมดภูจึงหลบได้ทัน ปกติพวกเขาก็สูงพอๆ กัน ต่อให้อะตอมไม่เมาก็แย่งลำบากอยู่ดี

พออะตอมพลาดท่าล้มทับบนตัวของเขา ภูก็รีบควักเงินในกระเป๋าแล้วส่งให้คนเก็บเงิน ก่อนจะรีบดึงร่างที่อ่อนปวกเปียกเป็นเต้าหู่นิ่มให้ลุกขึ้นแล้วพาไปจนกระทั่งถึงหน้าร้าน “กลับเถอะ นี่มันดึกมากแล้วนะ”

อะตอมครางงึมงำในลำคอ ในขณะที่พยายามขัดขืนอีกฝ่าย จนกระทั่งหลุดจากการควบคุมโดยอาศัยจังหวะที่ภูกำลังโบกมือเรียกแท็กซี่อยู่พอดี จังหวะนั้นอีกฝ่ายถึงได้หันมามองเขาด้วยสีหน้าตกตะลึง

“ระวัง!”

อะตอมจำภาพในเหตุการณ์นั้นได้ไม่แน่ชัดเท่าไรนัก แต่หลังจากนั้นภูก็เอาตัวเข้ามาปกป้องเขา จวบจนกระทั่งเสียงโครมดังขึ้น พริบตานั้นสติของเขาก็กลับมาครบถ้วนทันทีเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากร่างกายอีกฝ่าย

ชายหนุ่มเบิ่งนัยน์ตาโพล่งอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง อะตอมคลานเข้าไปหาอีกฝ่ายในขณะที่มือนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือดที่เจิ่งนองบนพื้น ก่อนจะคว้าจับมืออีกฝ่ายเอาไว้ “ภู..มึง..มึงอย่าหลับนะ เดี๋ยวกูจะเรียกรถพยาบาล”

ภูเหลือบตามองคนที่กุมมือไว้แน่น ในขณะที่อีกมือก็กดโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลด้วยสีหน้าตื่นๆ มือทั้งสองข้างและกางเกงอีกฝ่ายนั้นชุ่มโชกไปด้วยเลือดของเขา

จากนั้นภูก็จำไม่ได้ว่าตนเองเผลอตกสู่ห้วงนิทราไปตั้งแต่เมื่อไร

………………………………………………………………….

………………………………………………….

อะตอมนั่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเป็นเวลากี่ชั่วโมงแม้แต่ตัวเขาเองก็จำไม่ได้ รู้เพียงชายหนุ่มนั่งอยู่ตรงนั้นนานมาก นานพอที่จะสร่างเมาและจดจำความรู้สึกทุกอย่างได้

ความรู้สึกแรกนั้นคือความรู้สึกผิด

ทว่าความรู้สึกที่ตามมาต่อจากนั้นคือความรู้สึกเสียใจ

ถ้าเกิดภูเป็นอะไรขึ้นมา เขาคงเกลียดตัวเองไปตลอดชีวิต

อะตอมแทบจะนั่งไม่ติดที่ เขานึกไม่ออกเลยว่าชีวิตตัวเองจะเป็นอย่างไรถ้าเกิดว่าภูตาย พอถึงตอนนั้นก็จะไม่มีใครมาคอยปลอบเวลาเสียใจ ไม่มีใครมารับฟังสิ่งที่พูด ไม่มีใครมาคอยเตือนหรือบังคับเขาให้อ่านหนังสือหรือทำงานอีกแล้ว

บางทีชีวิตเขาอาจจะขาดอีกฝ่ายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

หลังจากที่รออยู่หลายชั่วโมง หมอก็เดินออกมาจากวอร์ดฉุกเฉินแล้วพูดกับเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “คนไข้เสียเลือดไปเยอะมาก อีกทั้งกรุ๊ปเลือดของคนไข้ยังเป็นกรุ๊ปโอลบ ผมเกรงว่าอาจจะต้องใช้เวลานานในการตามหาคนที่มีกรุ๊ปเลือดเดียวกันเพื่อรับบริจาคเพราะตอนนี้ในโรงพยาบาลไม่มีกรุ๊ปนี้สำรองเลยครับ”

“ผมมีกรุ๊ปเดียวกับเขาครับ” อะตอมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรน ในขณะที่ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้

“ผมจะบริจาคเลือดให้เขา บอกผมมาว่าต้องทำยังไง”

……………………………………………………

………………………………

“มึงตื่นแล้ว”

ภูเหลือบมองตามน้ำเสียงนั้น นึกแปลกใจเล็กน้อยที่ตนเองยังไม่ตาย พอขยับร่างกายแล้วดูเหมือนว่าเขาจะยังคงมีชีวิตอยู่บนโลกนี้จริงๆ

“เกิดอะไรขึ้น..?”

น้ำเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอนั้นแหบแห้งเสียจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง อะตอมลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาเทใส่แก้วก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “กูบริจาคเลือดให้มึง”

“แต่..” ภูมองท่าทางของอีกฝ่ายด้วยความสับสน ในขณะที่รับน้ำแก้วนั้นมาถือ “มึง..กลัวเข็ม”

“.....” อะตอมไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เขา แล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาหวิว “ตั้งแต่เมื่อไร..?”

“เรื่องอะไร..?”

“มึงแอบชอบกูมานานเท่าไรแล้ว”

“ไร้สาระน่ะ” ภูรีบบอกปัดคำพูดอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว “กูจะไปชอบมึงได้ยังไง”

“มองตากูตอนพูดปฏิเสธสิ”

“.....”

“ฮะๆ” อะตอมแค่นหัวเราะเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่กล้าแม้แต่จะหันมาสบตากับเขาด้วยซ้ำ “ก็คิดไว้อยู่แล้วล่ะว่าทำไมมึงถึงไม่เคยมีแฟน ตอนนั้นก็ไม่ยอมดูดวงเพราะกลัวหมอดูจะบอกว่ามึงแอบชอบกูงั้นสิ”

ภูไม่ได้ตอบหรือโต้เถียงอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว ท่ามกลางความเงียบนั้นอีกฝ่ายหลุบตาลงมองผิวน้ำในแก้วสั่นไหว แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาหวิว “มึงรู้ได้ยังไง”

“มึงรู้ว่ากูกลัวเข็ม”

“อืม”

“แต่แปลกดี แค่คิดถึงหน้ามึงแล้วกูก็หายกลัว”

ภูเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะถอนหายใจเฮือก “ถึงกูจะรับทุกอย่างของมึงได้ ถึงจะทำให้มึงหายกลัวได้แล้วยังไง สุดท้ายมึงก็รังเกียจกูอยู่ดีที่เป็นแบบนี้”

“รู้ได้ยังไงว่ากูจะรังเกียจ”

“เรื่องนี้มันเดายากตรงไหน”

ทันทีที่อีกฝ่ายเอ่ยจบ อะตอมก็เอื้อมมือออกไปกอบกุมมือข้างหนึ่งของคนตรงหน้าเอาไว้แน่น “เห็นหรือยังว่ากูไม่ได้รังเกียจ”

“..แล้ว”

“แต่กูก็ไม่ได้ชอบมึง”

“อืม อันนั้นกูรู้อยู่แล้ว” ภูตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดหรือเสียใจแม้แต่น้อย “มึงชอบคนที่ตัวเล็กน่ารัก”

“แต่ก็ไม่ได้แปลว่ากูต้องชอบคนตัวเล็กน่ารักเสมอไปนี่”

“พูดอะไรของมึง”

อะตอมยิ้มให้กับท่าทางนิ่งเฉยด้วยความอ่อนใจ บางทีที่ภูไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือดีใจอะไรเลยคงเพราะหมดหวังไปนานแล้วว่าเขาจะหันมาชอบกลับ บางครั้งยิ่งความคาดหวังต่ำเท่าไรก็ยิ่งเจ็บน้อยลงเท่านั้น

“ไม่อยากมาลองคบกันหน่อยหรือไง?”

----------------------------------------------------------------------



ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
Re: [เรื่องสั้น] กลัว [ตอนเดียวจบ]
«ตอบ #2 เมื่อ12-01-2018 08:02:45 »

ในที่สุดก็มองเห็นคนใกล้สินะ สู้เข้านะภู

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: [เรื่องสั้น] กลัว [ตอนเดียวจบ]
«ตอบ #3 เมื่อ12-01-2018 09:25:24 »

จบแล้วอ่อ??? เอาอี๊ก..กกกกกก

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
Re: [เรื่องสั้น] กลัว [ตอนเดียวจบ]
«ตอบ #4 เมื่อ12-01-2018 20:09:44 »

หืมมมมมมมม ยังไม่ได้บทสรุปเลย ต้องมาต่อนะฮ้าาาา  :katai2-1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด