ตอนที่ 18 : สายตา
ตะวันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สีเขียวของต้นไม้ทำให้รู้สึกสดชื่น พวกเขาเดินทางมาถึงรีสอร์ทก่อนเที่ยง ไทยจองบ้านพักหลังใหญ่เอาไว้ เป็นบ้านขนาดสามห้องนอนตั้งอยู่บนเนินเขา มีระเบียงกว้างด้านหลัง เหมาะสำหรับการดูดาวในยามค่ำคืน
“ตะวันเข้ามาก่อน” ไทยเดินมาหยุดตรงประตูทางออกสู่ระเบียง เรียกตะวันให้กลับเข้ามาในตัวบ้าน
“เอาของเข้าห้องให้เรียบร้อย จะได้ออกไปเที่ยวทีเดียวเลย พี่รหัสพักห้องเดียวกับคนโปรด ตะวันห้องเดียวกับจันทร์ พี่เมธกับหนูดล เดี๋ยวผมนอนห้องรับแขกเอง รีสอร์ทมีที่นอนให้ ผมจะได้เล่นเกมดึกๆ ได้” ไทยบอกทุกคน เพื่อให้จัดการกับข้าวของตัวเองให้เรียบร้อย เดี๋ยวตะวันจะพาเด็กชายดลไปเที่ยวสวนสัตว์ ทริปนี้ถือว่าจัดขึ้นมาเพื่อหนูน้อยโดยเฉพาะ
“นี่อะไร” เด็กชายดลตาโต ตื่นเต้นไปกับทุกอย่างที่เห็น “อัลปาก้าครับ” ตะวันบอกหนูน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเมธ
“อัล..” หนูน้อยขมวดคิ้ว พยายามพูดตามตะวัน แต่คำนี้ยากจัง
“อัลปาก้า” เมธทวนซ้ำให้ มองลูกชายด้วยสายตาอ่อนโยน
“พี่อัลปาก้า” หนูน้อยทวนช้าๆ เสียงเล็กน่ารัก มือน้อยยื่นออกไปข้างหน้า ก่อนสะดุ้งโหยงตาโต รีบเอามือไปซ่อนไว้ข้างหลัง
“พี่อัลปาก้าอย่าซน” เด็กชายดลพยายามห้าม เมื่อหัวที่มีขนนุ่มยื่นออกมาหาหนูน้อย
“ไม่เป็นไรครับ” เมธบอกลูกชาย “มันนึกว่าดลจะป้อนอาหาร”
หนูน้อยเอียงคอมองพ่อ “พี่อัลปาก้าหิวเหรอครับ ดลไม่มีตังค์” หนูน้อยสีหน้ากังวล หันไปมองอัลปาก้าด้วยสายตาเป็นห่วง ตะวันยิ้มเอ็นดูความอ่อนโยนของหนูน้อย ตัวแค่นี้รู้จักมีน้ำใจ
“นี่ครับ พี่คนโปรดเตรียมมาให้แล้ว” คนโปรดซื้ออาหารสำหรับป้อนอัลปาก้ามาให้ หนูน้อยมองด้วยสายตาลังเล เมื่อพ่อพยักหน้าว่าได้ หนูน้อยจึงรับมา
“พี่คนโปรดสุดหล่อซื้อให้นะ” หนูน้อยบอกพี่อัลปาก้า
“หนูดลน่ารักที่สุด” คนโปรดยิ้มปลื้ม ตั้งแต่เกิดมาก็มีเด็กชายดลนี่แหละที่ชมว่าเขาหล่อ
“หลอกเด็ก”
“หลอกที่ไหน” คนโปรดทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เมื่อรหัสพูดเสียงดุ
“ช่างเถอะ ฉลาดอย่างหนูดลโต ขึ้นมาก็แยกแยะได้เอง”
“พี่รหัส~” คนโปรดงอนตุ๊บป่อง มีจันทร์ถ่ายรูปบันทึกความน่ารักไว้รัวๆ ชมรมลับของเธอต้องชอบมากแน่
“พี่ไทย” จันทร์สะกิดชายหนุ่มหนึ่งเดียวที่ยังไม่มีคู่ ไทยกำลังบันทึกภาพเด็กชายดลกับอัลปาก้า
“ว่าไงตัวเล็ก”
“อย่าลืมนะคะ”
“ลืมอะไร” ไทยละสายตาจากกล้อง หันไปมอง
“เอาให้หล่อๆ เลย” จันทร์ชูสองนิ้ว ยิ้มแฉ่ง เป็นกำลังใจให้พี่ชายต่างสายเลือด
“เดี๋ยวเราจะโดน” ไทยยกมือขึ้นทำท่าจะเขกหัวจันทร์ อีกฝ่ายรีบยกมือขึ้นกัน หัวเราะตามประสาเด็กอารมณ์ดี เชื่อเธอสิ พี่ไทยต้องได้แฟนหล่อแน่ๆ
“เป็นอะไร” เมธขมวดคิ้ว หันไปมองตะวัน เมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติ ตะวันชะลอฝีเท้าให้ช้าลงโดยตั้งใจ ย้ายตัวเองไปเดินเยื้องหลังเขาแทน
ตะวันมีสีหน้าอึดอัด เขาไม่รู้ว่าจะบอกเมธอย่างไรดี
“ตะวัน มีอะไรครับ” ตะวันยิ้มจืด ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนเป็นหนุ่มน้อยที่กำลังคุยกับผู้ใหญ่
“ตะวันครับ”
“ผมไม่อยากให้คนมอง” ตะวันรู้สึกไม่สบายใจที่ถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ
“แล้วมันแปลกตรงไหนครับ” เมธถามอย่างใจเย็น คิดว่าเขาพอเข้าใจแล้ว
ตะวันเงยหน้าขึ้นมองเมธ กัดริมฝีปากก่อนถอนใจออกมา “ผมไม่อยากให้พี่เมธถูกมองด้วยสายตาแบบนั้น”
“สายตาแบบไหน”
“สายตาสงสัย อยากรู้อยากเห็น สายตาตำหนิ“ ไม่นับรวมกับรอยยิ้มเหยียดๆ ที่มองพวกเขาเหมือนเป็นสิ่งแปลกปลอม
“แปลว่าพี่ใช้ได้” เมธยิ้มปลื้ม ตะวันแปลกใจจนเผลอเบิกตากว้าง
“หมายถึงอะไรครับ”
“หมายถึงพี่ดูแลแฟนดีพอ คนอื่นถึงมองออก”
“ไม่ใช่สักหน่อยครับ” ตะวันประท้วง หน้าแดงเรื่อ ลืมความไม่สบายใจเมื่อครู่ไปสิ้น
“แปลว่าพี่ดูแลตะวันไม่ดีพอเหรอ” คนถามขมวดคิ้ว
“ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึง..” ตะวันหลุบสายตา ยิ้มเขิน
“หมายถึงอะไรครับ” เมธรุกถาม
“ผมไม่ใช่แฟนพี่เมธสักหน่อยครับ”
“ตะวันเป็นแฟนพี่” เมธพูดหน้าตาย
“ใช่ที่ไหนครับ” ตะวันประท้วง ไม่เคยขอเขาคบสักคำ
“ไทย คนโปรด” เมธเรียกเพื่อนของตะวัน ที่เดินนำหน้าไปพอสมควร
ไทยหยุดเดินหันกลับมามอง “ครับพี่เมธ”
“พี่ถามอะไรหน่อยสิ”
“ได้ครับ” ไทยกับคนโปรด เดินย้อนกลับมาหา รหัสอุ้มเด็กชายดลยืนรออยู่ที่เดิม
“พี่กับตะวันเป็นอะไรกัน”
ไทยหันไปมองเพื่อน ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ตอบไปตามที่คิด “เป็นแฟนครับ”
“หึๆ”
“ไทย~” ตะวันอยากจะงอนเพื่อน ไม่ได้รู้อะไรเลย
“คนโปรดล่ะ”
“ก็ต้องแฟนอยู่แล้วครับพี่”
“ขอบใจมาก พี่ขอเวลานอกเดี๋ยว ไทยกับคนโปรดเดินนำไปก่อนเลย”
“ครับ” ไทยพยักหน้า ลากแขนคนโปรดให้เดินไปด้วยกัน โดยไม่สนใจท่าทางอยากรู้อยากเห็นของเพื่อน
“ว่าไงครับคนเก่ง”
“พี่เมธขี้โกง”
“พี่ขี้โกงที่ไหน” เมธหัวเราะออกมาเบาๆ “เพื่อนตะวันยังรู้เลย”
“ขี้โกงสิครับ พี่เมธไม่เคยขอผมเลย” ตะวันรีบเม้มปากแต่ไม่ทัน เขาเผลอพูดออกไปจนได้
“หึๆ “
“ผม..ผมไปหาหนูดลนะครับ” ตะวันหันหลัง แต่โดนเมธคว้าแขนไว้ ดึงให้เข้าไปชิด
“จะหนีไปไหน”
“ผมไมได้หนีครับ ผมจะไปหาหนูดล”
“ลูกรอได้” เสียงทุ้มอ่อนของเมธ ทำหัวใจของตะวันเต้นแรง
“ตะวัน”
“ครับ” ตะวันก้มหน้าลงต่ำ เขินเกินกว่าจะสบตา
“เป็นแฟนพี่นะ”
“.....”
“ตอบพี่หน่อยสิครับ”
“หน้ากรงลิงนี่เหรอครับ”
“ฮ่าๆ “ เมธลืมสังเกตไป เขามั่วแต่พุ่งความสนใจไปที่ตะวัน “ถ้าอย่างนั้นพี่จะถามตะวันอีกทีต่อหน้าดาวคืนนี้”
“พี่เมธเชย” ตะวันไม่รู้จะพูดอะไร ก็คนมันเขิน
“หรือควรขอต่อหน้าลูกดี”
“ไม่เอาครับ” ตะวันร้องเสียงหลง เห็นสีหน้าขบขันของเมธแล้ว ถึงรู้ว่าโดนแกล้ง
“ตะวัน” เมธจับมือของตะวันมากุมไว้
“ครับ”
“อย่าสนใจคนอื่น ใครจะมองยังไงก็ปล่อยเขา เราห้ามความคิดใครไม่ได้ รู้แค่เราจริงใจต่อกันก็พอ”
“ผมเป็นห่วงพี่เมธกับหนูดลครับ พี่เมธเป็นผู้ใหญ่ ผมไม่อยากให้ใครมองไม่ดี ส่วนหนูดลผมไม่อยากให้ได้ยินคำไม่สบายหู หนูดลยังเด็กเกินไป”
“ไม่ดีตรงไหน หรือตะวันคิดว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่มันผิด”
“ไม่ใช่ครับ!” ตะวันตกใจจนเผลอพูดเสียงดัง “ผมไม่เคยคิดแบบนั้น”
“พี่ก็ไม่คิด พี่คิดแต่ว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่มีตะวันอยู่ ตะวันทำให้พี่กับลูกมีความสุข ไม่ใช่สายตาพวกนั้น ใครจะคิดยังไงกับพี่ไม่สำคัญ สำคัญแค่ว่าตะวันคิดยังไง”
“ครับ” ตะวันพยักหน้าน้อยๆ สิ่งที่เมธพูดถูกต้องทุกอย่าง
“ถ้าตะวันจะมองสายตาใครสักคน มองสายตาพี่ก็พอ” ตะวันหน้าแดงซ่าน สายตาจริงจังที่เต็มไปด้วยความรักของเมธทำให้เขาอบอุ่นหัวใจ และเขินอายจนต้องยอมแพ้ หลบสายตา
“เป็นแฟนพี่นะ”
“ครับ”
!!! ตะวันเงยหน้าขึ้น ดวงตาเบิกโต เขามัวแต่เขินไม่ทันจับใจความ คนขี้โกงยิ้มเจ้าเล่ห์ จับจูงข้อมือเขาให้ออกเดิน
“ดีจริง เรามีพยานเป็นลิงด้วย”
“พี่เมธ~” ตะวันเรียกเสียงอ่อน ก่อนหัวเราะออกมา ขำทั้งเมธขำทั้งตัวเอง เจ้าเล่ห์จริงๆ คนเรา
“พี่ใจดี” เด็กชายดลยิ้มกว้าง ดีใจที่เห็นพี่ใจดีกับพ่อเดินมา
“มาครับพ่ออุ้ม พี่รหัสหนักแย่แล้ว”
“ไม่หนักเลยครับ หนูดลตัวเบา” รหัสส่งเด็กชายดลให้เมธ
“พ่อ กวาง ดลเห็นกวาง เขายาว” เด็กชายเล่าสิ่งที่เห็นให้พ่อฟัง พี่ยักษ์พาเขาไปดูตั้งหลายอย่าง พี่ยักษ์ใจดี
“แล้วมีอะไรอีกครับ เล่าให้พ่อฟังหน่อย”
“มีเยอะเลยครับ” ดวงตาของหนูน้อยสดใส พี่ๆ ใจดีกับเขาทุกคน ไม่รำคาญ ไม่ดุ แม้เขาจะถามซ้ำด้วยน้ำเสียงขลาดๆ แต่ทุกคนก็เต็มใจตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เด็กชายดลไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด เป็นวันที่เขามีความสุขมาก
“มี...” หนูน้อยเริ่มเล่าให้พ่อฟัง ด้วยรอยยิ้มกว้าง
“มีอะไรหรือเปล่า” ไทยกับคนโปรดเดินขนาบเพื่อนรัก ไทยถามด้วยเสียงกระซิบ
“นั่นสิ ทำไมพี่เมธถามแปลกๆ วะ ไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหม” คนโปรดถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“เปล่า”
“ไม่มีก็ดี” ไทยถอนใจโล่งอก
“ตกลงตะวันเป็นอะไรกับพี่เมธ” คนโปรดย้อนถามด้วยคำถามเดียวกัน เพราะชักไม่มั่นใจ
“เป็น...” ตะวันยิ้มเขิน สายตามองตรงไปยังแผ่นหลังกว้าง หัวใจอบอุ่น
“เป็นอะไรวะ”
“เป็นแฟน” ตะวันหันไปสบตากับเพื่อนโดยไม่หลบ ดวงตาของเขาสดใสพอๆ กับหัวใจ เขาเป็นแฟนกับเมธแล้ว มีลิงเป็นพยานด้วย
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
.
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ♥ ทฤษฎีโลกกลม เขาว่าคือพรหมลิขิต ♥ [ตอนที่ 24 End ] ❀ 19/03/2018✿ P:33 (อ่าน 319025 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก