ตอนที่ 10 : พี่ต้นมะพร้าว
“พี่ต้นมะพร้าว” “พี่ต้นมะพร้าว”
ปราบหยุดเดิน หันไปมองเจ้าของเสียงตะโกน ใครกันชื่อต้นมะพร้าว
“โอ๊ยกว่าจะยอมหยุด ขายาวจริงๆ” หนุ่มหน้าทะเล้น เดินเร็วๆ ตามหลังเขามา ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“คนโปรด” ปราบทักกลับ เขายิ้มให้กับเพื่อนของไทย พวกเขาเคยคุยกันบ้างแต่ยังไม่สนิทสนม “เมื่อกี้เรียกผมเหรอ”
“ใช่ โอ๊ะ!” คนโปรดทำตาโตมองหน้าเขา “โทษทีผมชินกับชื่อนี้ไปหน่อย”
“ต้นมะพร้าว?”
“ใช่ๆ” คนเรียกพยักหน้าหงิกหงัก “ก็ปราบสูงไง”
“พี่?”
“ฮ่าๆ อันนี้ผมให้เกียรติจากรูปร่างกับความเจ๋งของปราบ
“หึๆ” ปราบพอได้ยินสรรพคุณของคนโปรดมาบ้าง เขาจึงไม่แปลกใจสำบัดสำนวนของอีกฝ่ายเท่าไหร่
“ผมเห็นหลังไวๆ ก็เลยทัก ปราบมาหาไทยเหรอ ไปด้วยกันก็ได้”
“เปล่า ผมมาหาเพื่อน”
“อ๋อ” คนโปรดพยักหน้าเข้าใจ “งั้นผมไม่กวนแล้ว ไว้เจอกันใหม่”
“ครับ”
ร่างเล็กโบกมือให้เขา ยิ้มร่าเริง ก่อนเดินกลับไปทางเดิม ปราบอดยิ้มตามไม่ได้ ไม่แปลกใจสักนิดว่าทำไมรุ่นพี่อย่างรหัสถึงได้ชอบ คงเหมือนกันกับเขา ที่ตกหลุมรักหนึ่งในสามเพื่อนซี้เข้าให้
ปราบเจอไทยครั้งแรกในวันแข่งขันฟุตบอลระหว่างคณะ คำว่าชอบไม่มีอยู่ในความคิดของเขาเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งเมื่อการแข่งขันจบลง ผู้ชายคนหนึ่งยืนดักรอเขา ปราบยังจำวันนั้นได้ดี ผู้ชายโผงผาง สีหน้าพร้อมมีเรื่องกับทีมตรงข้ามตลอดเวลาระหว่างการแข่งขัน เข้ามาถามเขาว่าเจ็บมากหรือเปล่า ต้องไปหาหมอไหม จะช่วยรับผิดชอบ ขอโทษที่เพื่อนร่วมทีมตั้งใจทำร้ายเขาระหว่างแข่ง เป็นการกระทำเกินเลยที่กรรมการไม่ทันสังเกตแต่ไทยเห็น การก้มหัวขอโทษแทนเพื่อนครั้งนั้นทำให้ปราบจำไทยได้ดี ผู้ชายคนนี้ไม่มีอีโก้ มีแต่ความจริงใจ
เมื่อมีโอกาสได้เจอกันอีกครั้ง ไทยกลับจำเขาไม่ได้ พวกเขาเล่นฟุตบอลหลังเลิกเรียนทีมเดียวกัน เจอหน้ากันบ่อยๆ ไทยเป็นคนปากร้ายที่ใจดี ตรงไปตรงมา ไม่คิดมาก และมีมุมตลกๆ มาให้เขาหัวเราะได้เสมอ ปราบไม่รู้ว่าเขาเริ่มมองไทยตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็มองหาอีกฝ่าย แค่ได้ยินเสียงคุยเฮฮาของไทยเขาก็ยิ้มได้แล้ว วันที่เขารู้สึกไม่อยากให้เสาร์อาทิตย์มาถึง คือวันที่ปราบรู้ตัวว่าเขาชอบไทยเข้าให้แล้ว ไม่มีเหตุผลพิเศษใดๆ มีเพียงความเรียบง่ายที่ปราบตกหลุมรัก
“ไทย กูเจอพี่ต้นมะพร้าวของมึงที่คณะเราด้วย” คนโปรดรีบรายงานเพื่อนทันทีที่เจอหน้า “เห็นบอกว่ามาหาเพื่อน”
“อืม” ไทยไม่เงยหน้าจากหน้าจอมือถือ เขาเพียงส่งเสียงรับในลำคอ
“มึงไม่สงสัยเหรอวะว่ามาหาใคร”
“ทำไมกูต้องสงสัยวะ”
“อ้าว มึงไม่กลัวพี่ต้นมะพร้าวมาจีบสาวเหรอ”
“แล้วทำไมกูต้องกลัว กูไม่ได้เป็นอะไรกับมัน”
“พวกไม่ยอมรับความจริงเนอะตะวัน” คนโปรดหันไปพยักพเยิดกับตะวัน คนที่พยายามทำตัวเป็นกลางที่สุด
“คนโปรดอย่าไปแหย่ไทยเลย” ตะวันเตือนเพื่อน “ไทยเพิ่งเริ่มคบๆ กันเอง”
“ตะวัน~” ไทยเงยหน้าขึ้นมาจากมือถือ เจอเข้ากับรอยยิ้มขำของตะวัน สนุกกันใหญ่พวกนี้
“พรุ่งนี้มึงก็ชวนพี่ต้นมะพร้าวไปเที่ยวสวนสัตว์ด้วยกันสิ”
“ชวนทำไมวะ ไปแต่พวกเราก็ดีอยู่แล้ว”
“อ้าว ก็พามาให้พวกกูพิจารณาไง จะได้ช่วยกันตัดสินใจ”
“ไม่ใช่ว่ามึงเชียร์ไปแล้วเหรอ”
“แหนะๆ พูดงี้กลัวกูไม่เห็นด้วยเหรอวะ ดักคอกูเชียว”
“ไอ้คนโปรด!”
ตะวันมองตามเพื่อนทั้งสองคน นึกสงสัยอยู่เรื่องเดียว พวกนี้จะเตะกันจนถึงปีสี่เลยหรือเปล่านะ
“ไหนมึงบอกไม่ชวน” คนโปรดกระแทกเพื่อนเบาๆ กระซิบกระซาบถาม“กูก็ไม่ได้อยากชวน ไอ้ปราบเสนอตัวมาเอง”
“แล้วพี่ต้นมะพร้าวจะรู้ได้ไงว่ามึงจะมา ถ้ามึงไม่บอก”
“ก็มันถามกูว่าพรุ่งนี้ไปไหน กูก็ต้องตอบหรือเปล่าวะ”
“เนื้อคู่กันก็แบบนี้แหละค่ะ”
“ตัวเล็ก” ไทยเรียกเสียงอ่อนใจ เมื่อจันทร์โผล่หน้าแทรกเข้ามาตรงกลาง พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ฮ่าๆ เจ้าแม่จันทร์มาเอง มึงเสร็จแน่” คนโปรดหัวเราะชอบใจ วันนี้เขาได้ลูกคู่แล้ว
“กูละหน่ายใจกับพวกมึง” ไทยส่ายหัว เขาสาวเท้าให้เร็วขึ้นเพื่อหนี ได้ยินเสียงคุยของคู่ซี้ดังตามหลังมา
“สงสัยจะเขิน”
“จันทร์ก็ว่างั้นแหละค่ะ”
“หึๆ” คนเดินนำหน้าไทยอยู่หนึ่งก้าว หัวเราะออกมาเบาๆ ขายาวๆ ก้าวช้าลงเพื่อให้เขาเดินทัน
“หัวเราะอะไรวะ”
“ก็ไม่อยากหัวเราะแต่มันดันได้ยิน”
“หมดกันกู” ไทยยกมือขึ้นตบหน้าผาก ไม่มีการปฏิเสธหรือแก้ตัว “มึงทำเป็นไม่ได้ยินได้ไหมวะ คนหนึ่งก็ล้น อีกคนหนึ่งก็เป็นสาววาย จะจับคู่มึงกับกูให้ได้”
“หึๆ ได้กูจะทำเป็นไม่ได้ยิน ถ้ามันทำให้มึงสบายใจขึ้น”
ไทยขมวดคิ้ว เมื่อสายตาของปราบเป็นประกายแปลกๆ “ทำไมยิ้มอย่างนั้นวะ” เมื่ออยากรู้ก็ต้องถาม
“กูกำลังคิดว่าจะหึงดีไหม คงไม่ต้องแล้ว”
???
“ไม่มีอะไร กูตัวสูงเลยอิจฉาคนตัวเล็กน่ะ”
!!! “มึงแม่ง~ ชักถี่ไปละ เดี๋ยวกูไล่กลับ” ไทยโวยวาย เมื่ออีกฝ่ายรุกเขาถี่ขึ้นเรื่อยๆ
“ฮ่าๆ “ ปราบหัวเราะเสียงดังลั่น แม้กระทั่งเด็กชายดลยังอดหันมามองไม่ได้ ไทยยิ้มแหยๆ ให้เมธกับตะวัน โว้ยคิดผิดคิดถูกวะ ไม่ควรให้มาด้วยเลย
“ยีราฟ” เด็กชายดลชี้สัตว์ตัวสูงให้ดูด้วยความตื่นเต้น แม้จะมาบ่อยแค่ไหน เขาก็ยังตื่นตาตื่นใจอยู่ดี
“สูงเหมือนคนนี้ไหมหนูดล” ไทยชี้มือไปยังปราบ คิดจะแหย่อีกฝ่ายเล่น
“ม่ายเหมือนครับ” เด็กชายดลส่ายหน้าน้อยๆ “นี่พี่ต้นมะพร้าว” เด็กชายยิ้มแฉ่งเมื่อพูดจบ
ไทยหันขวับไปมองคนโปรด เห็นรหัสโครงศีรษะเบาๆ ทุกคนพุ่งเป้าไปที่คนๆ เดียวกัน คนโปรดยิ้มกว้าง ยักคิ้วให้ไทย
“ก็สูงไง”
“เออ สูง” ไทยเออออไปด้วย เอาวะ อย่างน้อยก็ยังฟังขึ้น ขืนให้รู้ว่าคำนี้มาจากไหน จะมีคนได้ใจเปล่าๆ
“ดล คนนี้ชื่อพี่ปราบครับ ไม่ใช่พี่ต้นมะพร้าว” เมธก้มลงบอกลูกชายในอ้อมแขน
“พี่ปราบ” เด็กชายตัวน้อยพูดตามพ่อ อมยิ้มอายๆ มองพี่ชายตัวโต สูงจังเลย
“ใช่ครับ เรียกพี่ปราบดีกว่า อย่าเรียกตามพี่คนโปรดเลย” ตะวันช่วยสำทับ หันไปส่งสายตาดุคนโปรด
“เรียกอะไรก็ได้ครับ” ปราบยิ้มให้หนูน้อย ดูเหมือนเด็กชายดลจะติดใจพี่ตัวสูง คอยแอบมองอยู่เรื่อยๆ
“ขอผมอุ้มน้องได้ไหมครับ” ปราบขออนุญาตเมธ เขาเดินเข้าไปหยุดยืนใกล้ๆ
เมธก้มลงมองลูกชาย หนูน้อยพยักหน้า เขาจึงส่งเด็กชายให้ปราบ
“อู้~” เด็กชายดลทำตาโต เมื่อปราบยกเขาขึ้นขี่คอ
“สูงไหมครับ”
“สูงครับ” เด็กชายดลพยักหน้า เขากลัวนิดหน่อยแต่ชอบใจมากกว่า “พ่อครับ ดลตัวสูง” หนูน้อยก้มบอกผู้เป็นพ่อ เมธเห็นว่าปราบจับลูกชายมั่นคงดีจึงถอยออกห่าง เขายิ้มตอบลูกชาย
ปราบเดินไปเรื่อยๆ โดยไม่ปริปากบ่น เขาชวนเด็กชายดลคุยเรื่องสัตว์แต่ละชนิด ตะวันสบตากับไทย เขาชะลอฝีเท้าให้เท่ากับเพื่อนแล้วจึงพูดขึ้น “เป็นคนใช้ได้เลยนะ เข้ากับเด็กได้ดีเชียว”
“กูยังแทบไม่เชื่อสายตา ปกติไม่ค่อยพูด อยู่กับเด็กแล้วพูดมากฉิบ”
“กูให้แปด” คนโปรดตามขึ้นมาขนาบอีกข้าง
“ใครถามมึง”
“กูบอกแล้วว่ากูจะช่วยมึงพิจารณา แปดไปเลย”
“ตะวันดูมันสิ” ไทยหันไปฟ้องเพื่อน หวังให้ช่วยปราม
“แต่เราให้แค่หกนะ ไม่ใช่ไม่ดีแต่เราเพิ่งรู้จักกับปราบ เลยให้หกไว้ก่อน แปลว่าค่อนมาทางดี สนับสนุนให้ดูกันต่อไป”
“ตะวัน~” ไทยเรียกเพื่อนเสียงอ่อนใจ เมื่อตะวันก็เป็นไปกับเขาด้วย
“แต่จันทร์ให้สิบเลย” คะแนนสุดท้ายมาจากสาวน้อยยิ้มแป้น ที่เดินตามเข้ามากอดแขนของเขา “พี่ปราบดูรักเด็กมากนะคะ สงสัยว่าพี่ไทยต้องน่ารักเหมือนเด็กแน่เลย พี่ปราบถึงชอบ”
“เดี๋ยวเถอะตัวเล็ก เด็กที่ไหน แล้วยิ่งคำว่าน่ารักยิ่งไปกันใหญ่ ไม่เฉียดใกล้พี่สักนิด อย่างพี่เนี่ยเขาเรียกขาโหด”
“พี่ไทย~อย่าเรียกจันทร์ว่าตัวเล็กสิคะ” จันทร์ทำหน้ามุ่ย
“ทำไม กลัวใครเห็นเป็นเด็กเหมือนกันเหรอ” ไทยยีผมน้องคนเล็กของเพื่อนด้วยความเอ็นดู จันทร์ยิ้มกว้างตาเป็นประกาย
“เปล่าค่ะ เดี๋ยวพี่ปราบหึงจันทร์ มันไม่ดี”
“ฮ่าๆ” ในขณะที่ไทยอึ้ง คนโปรดก็หัวเราะลั่น
“หูดีกันจริงๆ นะ” ไทยบ่นพึม ไม่ต้องถามก็รู้ว่ามาจากไหน
“แหมก็ใกล้กันแค่นี้มันก็ต้องได้ยินสิคะ เมื่อกี้พี่ปราบยังได้ยินเราคุยกันเลย”
“ใช่จันทร์ ตอนนี้พี่กับรหัสก็ได้ยินพวกเราคุยกัน” เมธหันกลับมาส่งยิ้มให้ การเตือนอ้อมๆ ของชายหนุ่ม ทำให้ทุกคนเม้มปาก ดีว่าคุณต้นมะพร้าวของไทยเดินนำไปก่อนเป็นคนแรก เมธกับรหัสอยู่ตรงกลาง แล้วจึงตามด้วยพวกเขาทั้งสี่คน
“กูว่าเราเอาไว้เม้าท์กันลับหลังดีกว่าวะ ชักไม่ปลอดภัย” คนโปรดรีบเสนอ ทุกคนพากันสนองด้วยการพูดถึงเรื่องอื่นทันที
“ชอบเด็กเหรอ” ไทยถามลอยๆ ปราบส่งต่อเด็กชายดลให้เมธกับตะวันแล้ว พวกเขาแวะดูเพนกวินในอาคาร
“ได้กี่คะแนน”
“หะ!”
“อยากรู้ว่ากูได้กี่คะแนน”
ไทยเม้มปาก เหล่ตามองอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ “มึงได้ยินเหรอวะ”
“หึๆ เปล่า แต่กูเดาได้”
“มึงฉลาดเกินไป หรือมึงใต้โต๊ะคนโปรดกันแน่วะกูชักสงสัย อะไรจะรู้มากขนาดนั้น”
“กูไม่ได้รู้มาก แต่กูตั้งใจมาก็เพราะแบบนั้น”
“แบบไหน” ไทยหรี่ตาลงมอง เริ่มรู้สึกว่ามันกำลังจะเข้าตัว แต่ก็อดถามไม่ได้อยู่ดี
“กูเดาว่ามึงเล่าเรื่องกูให้เพื่อนฟังแล้ว เพราะแบบนั้นกูถึงอยากมา อยากให้เพื่อนมึงได้รู้จักกูมากขึ้น”
“ฉลาดเกินไปละ มึงรู้ได้ไงว่ากูจะเล่าให้เพื่อนฟัง เรื่องแบบนี้กูอาจไม่กล้าเล่าก็ได้”
“เปล่าเลย” แววตาของปราบจริงจัง “กูไม่ได้ฉลาด แต่เพราะกูมองมึงมาตลอด กูถึงรู้ว่ามึงสนิทกับเพื่อนแค่ไหน”
“.....”
“กูไม่ได้เพิ่งชอบมึงนะไทย แต่กูชอบมึงมานานแล้ว กูรู้ว่าเพื่อนสำคัญกับมึงมาก กูถึงอยากให้ทุกคนชอบกู”
ไทยเผยอปากสลับกับหุบปาก อยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่คิดไม่ออก สุดท้ายก็หลุดออกมาจนได้
“เป็นความคิดที่ดี”
เหี้ย! กูพูดอะไรออกไปวะ ไทยอยากตบปากตัวเอง สมองเขาต้องพังไปแล้วแน่ๆ
“คือกู..กูชมวิธีการของมึงน่ะว่าเป็นความคิดที่ดี ไม่ได้แปลว่ามึงดี วันหลังกูยืมไปใช้บ้างนะ เข้าท่า” ไทยตบไหล่ปราบดังป๊าบใหญ่ ฉีกยิ้มให้กว้างที่สุด แล้วรีบเดินตรงไปหาตะวันทันที หาเรื่องอายจนได้กู~
ชักถี่ไปแล้วนะมึง! รุกกูเหลือเกิน ไทยโวยวายอยู่ในใจ โดยไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลัง มองเขาด้วยสายตาอ่อนโยนแค่ไหน
สำหรับปราบแล้ว คนที่เดินหน้าดำหน้าแดงจากไป
น่ารัก✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
.
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ♥ทฤษฎีรักเศษหนึ่งส่วนสอง♥ [ตอนที่ 24 End ] ✿ 04/05/2018 ♥ P 34 (อ่าน 261370 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก