ตอนที่ 22 : อร่อยกว่า
“อีกหนเดียว” ไทยไม่ยอมแพ้ แม้จะพูดคำว่าอีกหนเดียวมานับสิบครั้ง เป็นบ่ายวันเสาร์ที่พวกเขาขลุกตัวเล่นเกมอยู่ในห้องของปราบ
“พักก่อนเถอะ”
“หนเดียวจริงๆ”
“อืม” ปราบยอมให้เขาเหมือนเช่นเคย ไทยใช้เวลาอยู่นานสำหรับชัยชนะครั้งแรกของเขา ก่อนมารู้ตัวทีหลังว่าอีกฝ่ายตั้งใจยอมแพ้เพราะขี้เกียจเล่น
“มึงแม่งทำอย่างกับกูเป็นเด็ก” ไทยทำหน้าเซ็งเมื่อจับได้ จัดการปิดเกม ล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยอาการเหมือนเด็กงอแงในสายตาของปราบ
“หึๆ ถ้ามึงลงไปดิ้นกูจะไม่แปลกใจเลย”
“กูไม่ใช่เด็ก!”
“ไม่อยากเป็นเด็กเหรอ”
“เออสิวะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็..” ไทยทันเห็นรอยยิ้มร้ายกาจแต่หนีไม่ทัน เมื่อริมฝีปากของเขาถูกจู่โจมอย่างรวดเร็ว “แบบนี้ทำให้มึงเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไหม” เสียงถามแหบพร่าชิดใบหน้า
“ก็ขึ้นอยู่กับว่ากี่บวก สิบห้า สิบแปด หรือยี่สิบ” ไทยส่งสายตาท้าทาย เขาตกใจก็จริงแต่ใช่ว่าจะไม่ชอบ
“หึๆ” คนถูกถามไม่ตอบด้วยคำพูดแต่ตอบด้วยการกระทำแทน มือแข็งแรงตรึงคอของเขาเอาไว้ ริมฝีปากบดเบียดแนบชิด ลิ้นร้อนแทรกผ่านเข้ามาภายในปาก ไทยโต้ตอบทุกสัมผัสด้วยความโหยหาไม่ต่างกัน
ใบหน้าของพวกเขาแนบชิด ลมหายใจหอบกระชั้น ไทยรู้สึกถึงมือที่ล้วงเข้ามาภายใต้เสื้อยืดเนื้อนิ่ม ความเย็นของมือทำให้เขาสะดุ้ง
“เดี๋ยวๆ” ไทยรีบจับมือของปราบเอาไว้ไม่ให้ขยับเขยื้อน
“มึงอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าบวกเท่าไหร่”
“กู..” ไทยเริ่มอึกอัก “กูหิวแล้ว”
“กูก็หิวเหมือนกัน”
ดูเหมือนคำว่าหิวของพวกเขาจะคนละความหมาย เสื้อยืดที่ไทยใส่อยู่จึงปลิวไปตามแรงเหวี่ยงของมือใหญ่ ปล่อยให้แผงอกกว้างของเขากระทบกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศ
“กูหนาว” ไทยยกมือขึ้นกอดอก จะให้รู้ว่าเขินไม่ได้เสียฟอร์มหมด
“กูมีวิธี” ดูเหมือนวิธีของปราบจะมาจากการติดเกาะ เพราะร่างสูงดึงเสื้อยืดที่ตัวเองใส่อยู่ทีเดียวพ้นจากตัว อกของเขาถูกแผงอกกว้างทาบทับ หัวใจของไทยเพิ่มจังหวะการเต้นอย่างรุนแรง ความร้อนเข้ามาแทนที่ความเย็น
“ไอ้ปราบ” ไทยสบสายตากับปราบ ดวงตาของเขาลังเลและไม่แน่ใจ ขณะที่ดวงตาของอีกฝ่ายลุ่มลึก
“กู..กูไม่แน่ใจ”
“เท่าที่มึงต้องการ” เสียงทุ้มแม้แหบพร่าแต่หนักแน่นดั่งสัญญา ไทยสบตากับปราบก่อนพยักหน้าน้อยๆ
ริมฝีปากของปราบแตะแต้มลงบนหน้าผากของเขาอย่างอ่อนโยน ก่อนเคลื่อนสู่ปลายจมูก แก้มและปาก ไทยเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของคนที่นอนรอคอยสัมผัสมันเป็นแบบนี้นี่เอง ทั้งตื่นเต้นทั้งวาบหวาม หัวใจเต้นราวกับจะทะลุออกมาจากอก
ไทยเผยอปากน้อยๆ เพื่อบอกให้รู้ว่าเขาต้องการอะไร ริมฝีปากหนาเข้าครอบครองริมฝีปากของเขา มือของไทยยกขึ้นลูบไล้แผ่นหลังของปราบ ดึงให้อีกฝ่ายแนบชิดมากยิ่งขึ้น
สมองของไทยหยุดคิดปล่อยให้ธรรมชาตินำทางพวกเขา ร่างกายของไทยบิดเกร็งเมื่อมือของปราบลากไล้ลงต่ำ เขาต้องการการปลดปล่อย
“ไทย” เสียงเรียกชื่อแทนคำถามเมื่อมือของปราบหยุดนิ่งที่หัวเข็มขัด ไทยพยักหน้า เขาต้องการมันมากยิ่งกว่าสิ่งไหนและไม่พร้อมให้อีกฝ่ายหยุด ปราบวนเวียนจูบเขาในขณะมือก็ให้ความสุขแบบที่ไทยไม่เคยให้ใครทำมาก่อน
“ปราบ..ไอ้ปราบ” ไทยร้องลั่นเมื่อความสุขไหลทะลักออกมา เขาทิ้งตัวลงนอนหอบ ก่อนที่ร่างสูงจะตามลงมาทาบทับ
“หยุดทำไมวะ” ไทยกลั้นใจถามเมื่อเห็นปราบนอนกอดเขานิ่ง
“แค่นี้ก็พอ”
“ไม่..” ไทยดันไหล่ของปราบขึ้น สบตาคมเข้มที่มองมา “กู..” ไทยหลุบตาลงต่ำ สีหน้าเก้อเขิน “กูอยากทำให้มึง”
“ไม่เป็นไร” ริมฝีปากร้อนแตะลงข้างแก้ม
“เป็นสิวะ”
“อย่าคิดมาก”
“เปล่ากูไม่ได้คิดมากแต่กูยังไม่อิ่ม” โว้ยไอ้ไทยมึงเลือกคำอะไรของมึงวะ เขาแค่อยากให้ปราบมีความสุขเช่นกัน
“หึๆ มึงแน่ใจนะ”
“อื้อ” ไทยพยักหน้าไม่ยอมสบตา
“ถ้าอย่างนั้น มึงอยากให้กูหยุดตอนไหนก็บอก”
ไทยเบิกตากว้างแต่ไม่ทันแล้วเพราะริมฝีปากร้อนเข้าครอบครองยอดอกของเขาเสียก่อน เดี๋ยวนะ! ไอ้ปราบเข้าใจไปถึงไหนวะกูแค่จะช่วยมึงเฉยเฉย!!
ดูเหมือนว่าไทยคิดได้ก็สายเสียแล้ว สัมผัสร้อนทำให้เขาอ่อนระทวยเกินกว่าจะห้ามปราม ความเจ็บปวดไหลเข้ามาเป็นริ้วๆ แต่ไทยกลับมีความสุขเกินกว่าจะหยุดยั้ง ธรรมชาตินำพาพวกเขาไปจนสุดทาง ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะทาบทับลงมากอดเขา
ไทยหายใจหอบ เหงื่อท่วมตัวแม้แอร์จะเย็นฉ่ำ พวกเขานอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน
“อาบน้ำไหม”
“อยาก แต่กูไม่รู้ว่าจะลุกไหวไหม”
“อยากให้กูอุ้มมึงไหม”
“อย่านะเว้ย!” ไทยรีบเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นดวงตาวาววับที่มองมาก็รีบซุกหน้าลงเหมือนเดิม ความเย็นทำให้เหงื่อค่อยๆ ซึมหายไป
“นอนไปก่อนนะ” ไทยลืมตาขึ้นมองเมื่อปราบก้าวลงจากเตียง อาบสบายคนเดียวเลยนะมึง กูนอนอยู่นี่ไม่สนใจ ไทยบ่นลืมว่าอีกฝ่ายอาสาจะอุ้มเขาไปอาบน้ำแต่เขาไม่ไปเอง
ความเย็นแตะลงบนแผ่นอกทำให้ไทยปรือตาขึ้น ใบหน้าของปราบลอยอยู่ตรงหน้า “นอนไปเถอะกูเช็ดตัวให้”
“ดีๆนะ”
“หึๆ”
ไม่น่าเชื่อว่าคนตัวโตจะมีสัมผัสที่อ่อนโยนขนาดนี้ ไทยรู้สึกสบายตัวและง่วงงุนไปพร้อมกัน เขาอยากตื่นแต่ไม่อาจฝืนเปลือกตาหนักๆ ได้ สุดท้ายจึงหลับไปโดยไม่รู้ตัว
“ไทย”
“อื้อ” ไทยขยับตัวหนี เขายังไม่อยากตื่น
“กินยาก่อน”
“กูหิว” ไทยพูดทั้งที่ตายังลืมไม่ขึ้น
“อยากกินอะไร”
“เอาช้างมาตัวหนึ่งก็ได้” ไทยซุกหน้าลงกับหมอน
“หึๆ กูทำให้มึงหมดแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
ถ้ามีแรงไทยจะสาธยายให้ แต่ตอนนี้เขาทำได้แค่ยกนิ้วกลางชูขึ้น
“ฮ่าๆ ได้เดี๋ยวกูหาอะไรที่พอๆ กับช้างตัวหนึ่งมาให้ แต่ตอนนี้มึงกินยาก่อน
“ขี้เกียจกิน”
“เดี๋ยวมึงจะเป็นไข้”
ไทยลืมตาโพลงพลิกตัวขึ้นนอนหงาย ก่อนร้องออกมาเบาๆ เพราะไม่ทันระวัง “แม่งพูดเหมือนมึงเปิดซิงกูเลย”
“หึๆ” สายตาของปราบแทนคำตอบได้ดี ไทยหน้าแดงก่ำ ฉิบหายมันก็ใช่นี่หว่า
“กูไม่ได้พูดอะไร สัญญาว่าจะไม่แซวมึง แต่มึงดันแซวตัวเอง”
“เออ ปากกูหาเรื่องเอง” ไทยยอมรับแต่โดยดี เขารับยามากรอกเข้าปากก่อนทิ้งตัวลงนอน “กูเอาข้าวผัดกุ้ง ต้มยำทะเล ปลากะพงนึ่งมะนาว ผัดคะน้าหมูกรอบ ข้าวเปล่าสองถุง”
“มึงกินหรือยัดวะ” ปราบหัวเราะขำรายการอาหารยาวเหยียดของไทย
“กูกินหมดก็แล้วกัน”
“ขอกูแนะนำอะไรหน่อยได้ไหม”
“อะไรวะ”
“กูว่ามึงอย่าทานเผ็ดดีกว่า”
!!!
“ไอ้ปราบ!” ไทยคว้าหมอนใบที่วางอยู่ปาใส่หน้าคนพูด แม่งไม่มาเจ็บตัวเหมือนกูมึงไม่รู้หรอก
“หึๆ” ปราบวางหมอนกลับลงบนเตียง เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ไทย แตะริมฝีปากลงบนหน้าผาก “นอนเถอะอย่าเพิ่งอาละวาด พักเอาแรงก่อน เดี๋ยวกูซื้อข้าวกลับมาแล้วจะปลุก”
“เออ” ไทยดึงผ้าห่มขึ้นคลุมหัว เป็นการไล่อีกฝ่ายไปในตัว
“เดี๋ยว” ไทยลดผ้าห่มลง เรียกปราบไว้ก่อนอีกฝ่ายจะเดินออกจากห้อง
“หือ”
“โจ๊กก็พอ”
“หึๆ”
“ไอ้ปราบ!” ไทยปาหมอนอีกครั้งแต่คราวนี้มันร่วงลงสู่พื้น เพราะเจ้าของห้องเดินออกไปแล้ว กลับมาเก็บเองแล้วกันนะมึง ไม่ใช่เขาแล้งน้ำใจแต่มันลุกไม่ไหวโว้ย
“ไทย” “อื้อ” ไทยซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง ง่วงงุนเกินกว่าจะลืมตาขึ้นมาได้ ช่วงเย็นเขาตื่นขึ้นมากินข้าว ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนต่ออีกครั้ง
“มึงอร่อยกว่าไส้กรอก”
“หะ!” เพราะคำพูดประหลาดของปราบทำให้ไทยผละหน้าออกจากอกกว้างเพื่อสบตาคนพูด “มึงว่าอะไรนะ”
“มึงอร่อยกว่าไส้กรอก”
“มุกไหนของมึง”
“หึๆ ความจำปลาทองจริงๆ” มือใหญ่ขยี้ผมของเขา ไทยนิ่วหน้าพยายามนึก
“มึงเคยถามกูไม่ใช่เหรอว่าระหว่างไส้กรอกกับมึงอะไรอร่อยกว่ากัน กูสัญญาว่าถ้ากูได้ชิมจะบอก นี่คือคำตอบของกู มึงอร่อยกว่า
ความร้อนบนใบหน้าของไทยพุ่งขึ้นสูง โว้ยไอ้ความจำดี ไอ้มนุษย์ช่างจำ ไอ้....ไอ้คนอวยแฟน ไทยก้มหน้าซ่อนยิ้ม ถึงจะอายหน่อยแต่ก็ช่วยเรียกความมั่นใจได้มาก นี่ขนาดลองครั้งแรกนะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าเขาก็เด็ดเหมือนกัน
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
.
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ♥ทฤษฎีรักเศษหนึ่งส่วนสอง♥ [ตอนที่ 24 End ] ✿ 04/05/2018 ♥ P 34 (อ่าน 260881 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก