ขอโทษที่ทำให้รอกันเน้อ แปะแระ รู้สึกว่ายังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ โปะก่อนละกันไว้ค่อยรีไรท์อีกที
ผมพูดกับภรรยาบ่อยๆ:
ฉันอยู่ปักกิ่งตั้งแต่ยังเป็นวุ้นจนโตป่านนี้ เรื่องที่ทนไม่ได้ก็ผ่านมาหมดแล้ว เรื่องการใช้ชีวิตน่ะมองออกหมดแหล่ะ ฉันเชื่อมั่นในความรัก และเสาะแสวงหารักแท้มาตลอด แต่ของล้ำค่าที่ฉันพูดถึงอยู่นี่ ความรักมันเป็นสิ่งที่เปราะบางมาก บางวันก็มีความสุขมากมายเหลือเกิน แต่ไอ้บทที่จะไม่มี มันก็ไม่มีเลย นายถึงต้องตั้งใจเรียนมากๆ เพราะสำหรับคนเราก็มีแต่ความสามารถเท่านั้นที่จะทำให้เราปกป้องตัวเองได้ เมื่อมีของดีอยู่กับตัวเวลาเจอปัญหาอะไรนายก็ไม่ถึงกลับหมดหนทาง แก่นแท้ของคนเราต่างก็ต้องเติบโต และแก่ขึ้นกันทั้งนั้น ลองนึกถึงตัวเองสิ ต่อไปก็จะมีวัยรุ่นหน้าตาดีเกิดขึ้นมาใหม่บนโลกใบนี้ อย่างฉันเนี่ยก็ไม่ถือว่าเด็กแล้วนะ ถ้าหลายปีที่ผ่านมาสิ่งที่ฉันยืนหยัดนั่นไม่ใช่เพื่อตัวเองล่ะ? ฉันจะเป็นได้อย่างทุกวันนี้มั้ย? บางทีฉันอาจจะเป็นแค่คนที่ไม่มีฝีมืออะไร เป็นชาวเมืองธรรมดาๆแต่งงานกับผู้หญิงสักคนแล้วใช้ชีวิตอย่างประนีประนอม หรือบางทีอาจจะเป็นแค่เกย์แก่ๆคนหนึ่ง ที่ปกติอยู่แต่ในออฟฟิตลอยชายไปวันๆ เที่ยวตามผับซึ่งคอยเย้ายวนใจในวันสุดสัปดาห์อันหอมหวาน หลังจากดื่มจนเมาแล้วก็กลับบ้านมาแหกปากตะโกนโหวกเหวกฟังไม่ได้ศัพท์
เหตุผลที่ฉันไม่ได้เป็นอย่างทีว่านั่นมีเพียงอย่างเดียว เพราะฉันยืนหยัดในตัวเองมาตลอด ไม่เคยประจบสอพลอใคร ฉันภาคภูมิใจในชีวิตของตัวเอง และเงื่อนไขนี้นายต้องเสาะแสวงหาอย่างไม่หยุดหย่อนเพื่อให้ตัวเองแข็งแกร่ง ดังนั้นใครก็ตามที่เป็นตัวถ่วงอนาคตของนาย นายก็ต้องถอยออกห่าง รวมทั้งฉันด้วย ฉันไม่อยากให้นายต้องมาตัวติดอยู่กับฉันตลอดเวลา ถ้าเป็นอย่างนั้นนายก็จะไม่มีกะจิตกะใจอ่านหนังสือ และเราก็ไม่มีเวลาชาร์ตแบตให้กับตัวเอง ไม่นานก็คงไม่เหลืออะไรให้คุยกันอีก ไม่อยากให้เราสองคนต้องมาคอยระแวงหรือหึงหวงกันตลอดวันว่าอีกคนจะส่งข้อความให้ใครหรือเปล่า ฉันคิดว่านายเองก็คงไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นหรอก เพราะงั้นปิดเทอมอยู่กับฉันแค่ช่วงสุดสัปดาห์ แค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว เอาเวลาไปจดจ่ออยู่กับการเรียนเถอะนะ ถึงจะฟังดูหัวโบราณไปหน่อย สักวันนายจะขอบคุณที่ฉันพูดกับนายแบบนี้ แม้ว่าอนาคตข้างหน้าพรหมลิขิตของเราอาจจะถูกกำหนดให้ต้องเลิกลากัน เวลาที่นายนึกถึงฉันขึ้นมา นายก็จะยินดีกับตัวเองที่ได้พบใครคนนึงที่ควรรู้จัก
เฮียเจมีความคิดดีจัง ดีใจที่ลั่วลั่วรักคนไม่ผิด
^^^
^^
พี่จอยที่ร๊ากกกกกกก โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มันเหมือนเดจาวูของ QAF เลยอ่ะ เชื่อม๊ายยอิเจ มันต้องดูเรื่องนี้ๆๆๆๆๆๆๆ
นี้มันไบรอันภาคปักกิ่งรึไงนะ!!!!!!!
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลงค่ะ หลงอาเจลอว์ พ่อคุณพ่อขนุนหนังง โถๆๆๆๆๆๆ เป็นห่วงภรรเมียย
อาจจะเพราะเจ เคยเจออะไร และผ่านออะไรมาเยอะแน่ๆๆ ถึงได้บอกว่ามองออก
และทุกอย่างอยากให้น้องทำเพื่อตัวเอง ...
ชอบประโยคนี้หว่ะพี่จอย "นายถึงต้องตั้งใจเรียนมากๆ เพราะสำหรับคนเราก็มีแต่ความสามารถเท่านั้นที่จะทำให้เราปกป้องตัวเองได้ เมื่อมีของดีอยู่กับตัวเวลาเจอปัญหาอะไรนายก็
ไม่ถึงกลับหมดหนทาง แก่นแท้ของคนเราต่างก็ต้องเติบโต และแก่ขึ้นกันทั้งนั้น "
ปล.ไม่ถึงกับหมดหนทาง ...มั๊ยค๊ะ ?? เพราะกลับ...ใช้ว่า กลับ มันเหมือนกลับบ้านอ่ะพี่กรู..
หอนต่อ โฮกกกกก ดีใจหว่ะ เพราะมันไม่ใช่แค่รักฉาบฉวย แบบนี้มันคือความเข้าใจกันด้วยอ่ะ
และห่วงใย โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หลงรักอาเจย์ลอว์
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เพราะงั้นหนูลั่วววววว จงทำเพื่ออนาคตของตัวเอง เพื่อตัวเอง และเพื่ออาเจย์ลอว์ด้วยน๊า~~~
แซงคิวพี่จอยเช่นเคยค่ะ
และ Happy New Year 2009 !!! to Jki fans~~
ทุกท่านะค่ะ ของห้มีความสุขตลอดปี 2009 สุขภาพแข็งแรง
เจอแต่เรื่องดีๆ สิ่งดีๆตลอดปีค่ะ
และ ขอให้เจคิ รักกัน ตลอดปายยยยยยยย