“ .....ฮัลโหลครับ....”
“...............................” ปากผมเริ่มสั่น
“ โทรผิดหรือเปล่าครับ ”
“………………….…..”
“ ถ้าไม่คุยผมจะวางนะครับ ”
“..............................” ผมได้แต่กัดกราม....ในใจก็บอกว่าอย่าร้อง ๆ ๆ ข่มเอาไว้ไอ้นัท
ตู้ด.....ตู้ด......ตู้ดด.......ด...ด..ด..ตู้ด..ด.....................
.
.
5555+ หัวเราะให้กับการกระทำของตัวเองดัง ๆ แมร่งเอ้ยยังไงก็คิดถึงมันจริง ๆ พอละครับได้ยินเสียงมันละ
แสดงว่ามันยังอยู่ดี ....มองซ้าย....เห็นโรงหนัง ( เดินผ่านไปผ่านมาหลายรอบละ )
.....ดูหนังก็ได้วะ.....จำไม่ได้ว่าดูเรื่องอะไรครับ..
.....ผมจำไม่ได้แม้แต่เนื้อเรื่อง......ที่ผมซื้อตั๋วไปก็เพราะ....ฆ่าเวลา..คลายเหงา........
.....ความเหงานี่มันน่ากลัวจริง ๆ ครับ ........
จำได้แค่ว่าเป็นเรื่องราวปาฏิหาริย์ของความรัก ............ปาฏิหาริย์ ?
มันทำให้ผมคิดถึงเรื่องที่ผมมาเจอกับมันเพราะโชคชะตาหรือความบังเอิญนะ....
แล้วเพราะอะไรมันถึงรักผม.......ทำไมมันถึงรักผมมากมายขนาดนั้น......ทำไมมันถึงอยากอยู่กับผม
แล้วทำไมผมถึงรักมัน.......ทำไมผมถึงรักมันมากมายขนาดนั้น.......ทำไมผมถึงอยากอยู่กับมัน
ผมคิดขณะที่นั่งอยู่ริมฟุตบาทหน้า MBK...... ขณะนี้เวลา 3 ทุ่มกว่า ๆ ครับ คนไม่เยอะเท่าไหร่
คงเพราะออกต่างจังหวัดกัน.....แสงไฟที่ส่องสว่างประดับประดาอย่างสวยงาม
ผู้คนต่างยิ้มแย้มมีความสุข ......แต่กรูแมร่งอยู่คนเดียว สมน้ำหน้าตัวเองหวะ เลือกมาเองนี่หว่า
ผมนั่งตรงนี้ ....อยู่ตรงนี้.....ไม่มีใครรู้จักผม.....ไม่มีใครสนใจผม .....
ผมเป็นเพียงคน ๆ หนึ่งในสังคมที่กว้างใหญ่ เป็นคน ๆ หนึ่งในหลายล้านคนบนโลกใบนี้
.......ผมรู้จักตัวเองมากพอหรือยัง ?
.......ผมมองข้ามอะไรไปหรือเปล่า ?
.......ผมกำลังหนีอะไรหรือเปล่า ?
……แล้ว....ผมกำลังทำอะไรอยู่ .....?
ตอนนี้ผมมีคนที่พร้อมจะอยู่ข้างผม เป็นห่วงผม รักผม.......แล้วผมจะจากเค้าไปทำไมหละ
ผมทำร้ายคนที่รักผมแล้วผมเองก็เจ็บเหมือนกัน .......แมร่งไม่แนวหวะ
ผมกำลังดูถูกความรักหรือเปล่าครับ ?
วันนี้หากผมไม่แคร์ตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกตัวเอง....ผมคงไม่มีค่าพอที่จะให้ใครมารักได้
ว่าแล้วก็ยิ้มให้กับตัวเอง ...........คืนนี้ผมนั่งมองดูผู้คนมากมายท่ามกลางแสงไฟแห่งความยินดี
อีกไม่กี่วันจะปีใหม่แล้วครับ .....อีกไม่กี่วันจะถึงวันแข่งขันแล้ว.....หน้าที่ ที่ผมละทิ้ง...
รวมถึงหน้าที่แฟน ( ภรรยา ) ที่ดีด้วย 555+...................คิดอะไรเพลินครับตอนนี้ก็ราว ๆ 5 ทุ่มละ
ได้เวลากลับครับ....กลับไงดีหว่า....กลับเหมือนตอนที่มามันก็เร็วไปพี่น้อง 555+
ขอดื่มด่ำกับบรรยากาศยามค่ำคืนสักหน่อย....TAXI โลด.....พี่น้อง ถือว่าเป็นการทัวร์เมืองที่ไม่รู้จักหลับ
อย่างกรุงเทพมหานครแห่งนี้......วันนี้ผมขอทิ้งความเศร้าไว้ที่นี่ ปล่อยให้มันเป็นความหลัง.....
ตอนนี้ขออยู่กับปัจจุบันและเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น ..........แต่ที่กรูอยากจะร้องไห้ก็คือค่า TAXI
สาดดดด หมดไป 150 บาท T_T เจ็บปางตาย......กลับมาถึงบ้านสามีก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีเช่นเคย
จากไอ้คนเฝ้าบ้านทั้ง 3 ตัว.....ตอนนี้ในบ้านยังเปิดไฟอยู่เลยครับ รถก็อยู่ครบ เวลานี้น่าจะนอนกันแล้ว
เปิดประตูเข้าไป.....อ่า....
” อานัทลื้อไปไหนมา ทำไมกลับดึก รู้มั้ยม๊าเป็นห่วงมาก ” โดนม๊าบ่นครับ แหะ ๆ ไม่ดีเลยเนอะทำให้ม๊าเป็นห่วง
“ ผมบอกพี่ริน ( แม่บ้าน ) แล้วนะครับ ”
“ ลื้อบอกแต่ว่าจะกลับดึกแต่ไม่ได้บอกว่าไปที่ไหน ม๊าเป็นห่วงนะ ”
“ ผมขอโทษครับม๊า......ม๊าครับ....ผมรู้แล้วครับว่าควรทำยังไงต่อ ผมได้คำตอบแล้วนะครับ ”
“ จริงเหรอ ....ลื้อจะเป็นแต่งงานกับลูกชายม๊าแล้วใช่มั้ย ” ……โหยม๊าอะ.....
“ 555+ ม๊าก็ ไม่ใช่ครับ ผมจะกลับพรุ่งนี้เช้านะครับ ”
“ กลับยังไง ? ”
“ คงเป็นรถไฟครับ ………..อ่า...ม๊าได้คุยกับเดี่ยวมั้ยครับ ”
“ คุยสิ ตั้งแต่ลื้อไม่อยู่ เดี่ยวก็คุยกับม๊าตลอด วันละหลายรอบเลยนะ ”
“ ครับ ..แล้วม๊าบอกเดี่ยวหรือเปล่าว่าผมอยู่ที่นี่ ”
“ บอกสิ.....”
“ ......แล้วเดี่ยวว่าไงมั่งครับ......”
“ เป็นครั้งแรกที่ม๊าเคยเห็นลูกชายตัวเองอ่อนแอ......”
“ ครับ ” จุกจังเลยครับ
ผมอยู่คุยกับม๊าแล้วก็เจ๊ไม่นาน ก็จัดการเสด็จขึ้นห้องอาบน้ำ.......นอน..
จบไปแล้วครับสำหรับคืนเหงา ๆ ในเมืองใหญ่....สิ่งที่ผมได้มาคือการอยู่กับตัวเองและการรักตัวเอง
ก่อนจะหลับตาผมยิ้มให้กับดวงจันทร์และดวงดาว....ขอบคุณครับที่อยู่เป็นเพื่อนผม
เพื่อน ๆ รู้มั้ยครับ การนอนไม่หลับมันทำให้กลางคืนยาวนาน .....
.
.
6 โมงครึ่งก็ถึงหัวลำโพงครับพี่น้อง ไปซื้อตั๋วโดยด่วน........แว้กกกกก ได้นั่งสปินเตอร์ครับพี่น้องคนน่ารักก็เงี่ย
คริ ๆ สบายหน่อย ไม่ต้องนั่งชั้น 3 มีหวังกรูตายห่าก่อนถึง รถออก 8.30 ชานชะลาที่ 10 ถึงเวลา 20.20
เดินทาง 1 วันเต็ม ๆ ....ก่อนอื่นต้องโทรฯไปบอกม๊า ( แม่สามี ) ก่อนครับ กลัวท่านเป็นห่วง อิอิ
ทำไรต่อดิวะ ร้านค้าก็ยังไม่ค่อยจะเปิด .....สรุปนั่งเอ๋อเป็นเวลากว่า 2 ชั่วโมง....
วันนี้คนเยอะสาด รอบ ๆ ข้างผมส่วนมากเป็นคนต่างจังหวัดครับ
ต่างมาเผชิญโชคบ้างก็ประสบความสำเร็จมีการมีงานทำไป
บ้างก็เร่ร่อนไร้จุดหมาย.....โอกาสมีไม่เท่ากันจริง ๆ .......คิดอะไรเพลิน ๆ ครับตอนนี้จวนจะได้เวลาขึ้นรถแว้ว ต้องไปห้องน้ำก่อง......ห้องน้ำ....คนเยอะสาดจะมาเข้าอะไรพร้อมกรูวะ ชิ
ห้องน้ำเต็มอะงับ เลยต้องยืนฉี่....แต่.....แต่.....ผมโดนข่มขืนทางสายตาครับพี่น้อง T_T ไม่แนวหวะ
มันแอบดูเจ้านัทน้อยของผมอะ.......มันตั้งใจมองมาก ๆ ครับ หน้าโหดโคตร ๆ ผมรีบเก็บให้ว่องเลย
ของดีไม่แบ่งใครเว่ย อย่าหวังได้แอ้ม กรูหยิ่ง ผมมองหน้ามันแล้วก็พูดว่า “ มองหาป้อคิงหยัง ”
แล้วก็เดินออกมาแมร่งฉี่ยังไม่สุดเลย หงุดหงิดโว้ย....8.30 รถไฟก็ออกครับ ตอนนี้คนที่นั่งข้างผมยังไม่มาครับ
ตื่นเต้นหวะ ลุ้นโคด ๆ ขอให้เป็นป้อจายเต๊อะ .....
“ Excuse me ! This is my seat ? ” เวรแล้วไงกรูนั่งผิดที่เหรอวะ -*-
“ Sorry ” ผู้ร่วมเดินทางของผมคือ......ชะนีน้อยแดนปลาดิบ หน้าช่างเหมือน..นางเอกหนังโป๊เสียนี่กระไร
ตัวเล็ก ๆ ครับ ผิวขาวขั้นเทพ แต่งตัวแอ๊บแบ้วสุดฤทธิ์ น่ารักดีครับ ( กัดฟันพูด )....แหะ ๆ
ระหว่างการเดินทางชะนีน้อยแดนปลาดิบคุยกับผมเยอะมาก มันก็เพลินดีครับ ไม่เหงาดี
“ You like a childlu ? ” ….เอาแล้วไงพี่น้อง....กรูงง...พี่น้อง ชายรุคือหยังวะ ?....
“ Again Please ? ” อีกครั้งดิ๊
“ You like a childlu ? ” สาดดดดดด กรูงง ???????????????? ได้แต่ยิ้มเนียนไป แหะ ๆ
เค้าคงรู้อะครับว่าผมไม่เข้าใจเลยเขียนซะเลย
....You like a child.... -*- คุณพระอยากกระโดดกัดหู ให้กรูงงตั้งนาน เมิงจะออกเสียง รุ มาทำเชี่ยไรวะ
แต่มิได้นำพาครับพี่น้อง.....................
ขอเม้าเรื่องห้องน้ำบนรถไฟหน่อย เป็นการฉี่ที่หนุกหนานมากพี่น้องพื้นมันสั่น ๆ อะ
เหมือนปาเป้าเลยอะต้องเล็งให้ถูกเป้าหมาย มันดี 555+ ตอนเข้าห้องน้ำก็เจอชะนีน้อยที่นั่งข้างกรู
แหนะชวนกรูดูดบุหรี่อีก ( คุณมาทำร้ายผมทำไม 55+ ) อยากบอกว่ากรูไม่ดูดบุหรี่ดูดแต่บุรุษ..เชอะ
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า เนิบ ๆ เรื่อย ๆ .....จนน่าหงุดหงิด -*- นั่งตายซากเป็นเวลากว่า 14 ชม.
ไม่มีอาหารตาอีก เซ็งเข้าไปใหญ่ T_T คิดถึงสามีอะ ........สุดท้ายถึงปลายทางเวลา 3 ทุ่มครึ่ง
กรูจะบ้าตายหิวสาด ....
*** หลายคนอาจสงสัยทำไมไม่มีใครโทรจิกผม ก็เพราะผมปิดโทรศัพท์ไงครับ 55+ ***
ได้ข่าวว่าผมยังไม่ได้โทรบอกให้ใครมารับเลย .....ถึงแล้วครับพี่น้อง.....ลงไปหาตู้โทรศัพท์ด่วน
“ นัท ” ….เค้าเรียกรูป่าววะ.....หันไปมองหน่อยละกัน ....เผื่อดวงดีมีคนมาทำเซอร์ไพร์ 55+
.......หันหลังกลับไป....ก็เจอ......คือ.....อ่า...........ผมได้แต่ยืนนิ่งครับ......ตัวและใจสั่นไปหมด......
ไอ้คนนั้นมันค่อย ๆ เดินมาหาผมครับ......มันหยิบเป้ผมไปสะพายแล้วอีกมือก็จูงมือผม........
“ ป๊ะ กลับบ้านเรากัน ” มันบอกครับ ตอนนี้เหมือนผมอยู่กับมัน 2 คนเลยครับ
ทุกอย่างรอบตัวมันหยุดนิ่ง มันตื้นตันจังครับเหมือนรักครั้งแรก 55+
คนรอบข้างจะมองผมกับมันยังไงก็ไม่สนใจแล้วครับ ระหว่างที่อยู่ในรถผมกับมันมีเพียงความเงียบครับ
ไม่มีใครพูดอะไร แต่ยังคงจับมือกันอยู่.....อบอุ่นทางใจจริง ๆ ครับ.....เหมือนมันรู้ครับว่าผมหิวสัด ๆ
เลยพาไปแวะหม่ำ ๆ ก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ ........ไม่ไหว ๆ น้ำลายกรูจะเน่าละขอพูดมั่งเถอะ
“ เมิงรู้ได้ไงวะ ว่ากรูกลับมาวะ ” ผมถาม
“ หัวใจเมิงอยู่ที่กรู มีเหรอกรูจะไม่รู้เมิงคิดอะไร ” มันตอบ
“ แล้วตอนที่กรูไม่อยู่เมิงคิดถึงกรูมะ ”
“ กรูรู้ว่าเมิงรู้คำตอบ ”
“ แล้วโกรธกรูมะ ”
“ กรูไม่เคยโกรธเมิงแม้แต่ครั้งเดียว ”
“ ดีเลย งั้นกรูจะหายไปหลาย ๆ วัน ”
“ ถ้าใจกรูให้กับใครไปแล้ว กรูจะไม่เอาคืน ”
“ เมิงให้กรูตอนไหนวะ ”
“ หึ หึ กรูจัดให้เมิงชุดใหญ่แน่ เอาแมร่งตรงนี้เลย ให้เมิงเดินไม่ได้เลย อย่าคิดว่ากรูไม่กล้านะเว่ย ”
“ ไอ้ว่านกลับบ้านยังวะ ”…..ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องครับพี่น้อง ไม่งั้นอาจมีหนังสดได้ หุ หุ
“ อย่าเพิ่งคุยเรื่องคนอื่น เอาเรื่องของเราก่อน ที่เมิงหายไปเนี่ย เมิงได้คำตอบยัง ”
“ อืม ได้แล้ว กรูไม่รู้ว่ามันเป็นคำตอบที่ถูกต้องหรือเปล่านะ ”
“ มันไม่มีคำตอบที่ถูกต้องหรอก แล้วคำตอบของเมิงคือไรวะ ”
“ คำตอบของกรู.....ก็คือ......เมิง.... “
..............หลังจบประโยคนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย....ต่างก็มองตากันแล้วยิ้มให้กันครับ............
อิ่มแล้วก็กลับครับ จะนั่งต่อทำด๋อยอะไร ......วันนี้มันมาแปลกครับจะเดินไปไหนมันก็จะจับมือผมตลอด
หึ หึ หวงกรูอะเดะ คริ ๆ ถึงบ้านมันก็ยังจูงมือผมอะ......เพื่อ....? มันลากผมมานั่งโซฟาครับแล้วมันก็
หยิบ....ถุงยาง..เอ้ย กีต้าร์ครับ มันมีตั้งแต่เมื่อไหร่วะ...แล้วที่สำคัญเมิงเล่นเป็นเหรอวะ ? ไม่ยักรู้แฮะ
.....คือ....อ่า......มันร้องเพลง……..
“ ทุกวันตั้งแต่เธอเดินจากฉันไป รู้ไหมเป็นยังไงอ้างว้างเพียงใดเมื่อไม่มีเธอ
ทุกคืนได้แต่ภาวนาให้เธอ ทบทวนใจตัวเอง ให้พบความจริงว่าเธอรักใคร และกลับมาอยู่ตรงนี้
อย่าไปไหนอีกนะเธอ ถ้ายังรักฉันก็อภัย อย่าไปไหนอีกเหมือนเคย ถ้าเธอรู้ว่าเธอรักใคร
อยู่ด้วยกันตรงนี้ ทุกวินาทีเรื่อยไป อย่าหายไปอีก หายไปจากฉันอีกนะได้ไหมถ้าเธอรักกัน
น้ำตามันเอ่อล้นมาจากสองตา เพราะมันเกินบรรยายที่ได้เจอกันเหมือนในวันวาน
เข้าใจและไม่มีอะไรต้องการ เรื่องราวในวันวาน ที่ทิ้งกันไปก็จะไม่จำ ไม่ทำให้เธอหนักใจ
วันเวลาของเราที่หายไป ไม่เคยจะใส่ใจ เสียแล้วก็เสียไป
วันเวลาของเราที่เริ่มใหม่ สำคัญกว่า หากเธออยู่เคียงข้างฉัน …… ”
เพลงบอกทุกอย่างได้ทุกอย่างจริง ๆ .......น้ำตามันไหลออกมาครับ......
เหมือนเป็นของขวัญของผมเลยครับ ....มันจับต้องไม่ได้...แต่รู้สึกได้.....ผมโผเข้าไปกอดมัน........
” นัทรักเดี่ยวนะครับ ” ผมบอกมันทั้งน้ำตาในอ้อมกอดของมัน…….
“ เดี่ยวก็รักนัทครับ... ”.
.
อาจมองว่าคนอย่างฉันไม่คิดอะไรไม่ผูกมัดหรือใช้ถ้อยคำที่สร้างขึ้นมา
อย่าเลยถ้าเธอจะคิดให้คำสัญญา ก่อกำแพงแล้วขังหัวใจเธอไว้กับฉัน
เวลาที่เหลืออยู่ไม่รู้มีเธออยู่ไหม ไม่เอามาสนใจพรุ่งนี้ยังไงช่างมัน
แค่มีเราสองคนตอนนี้คงพอใช่ไหม ? …..ไม่เคยฝันว่าวันใหม่จะดีเหมือนทุกวัน
วันนี้มันดีอยู่แล้ว พรุ่งนี้ไม่เห็นสำคัญ แค่เรามีกันและกัน ฉันก็พอใจ
บอกเธอตรงๆ ว่าฉันก็รู้สึกดีที่ไม่คิดว่าฉันได้มีวันนี้กับเธอ
หากวันนึงเธอต้องไปตามทางของเธอ และตัวฉันค้นพบหนทางชีวิตต่อไป .......
ไม่เคยเอามาสนใจ พรุ่งนี้ยังไงช่างมัน
จะเอาอะไรกับวันที่ยังไม่มา จะเอาอะไรเมื่อเราก็ยังไม่รู้ พรุ่งนี้เป็นอย่างไร .......
.
.
Ps.You’re Irreplaceable.
((( THE END OF SEASON 1. )))
>>>คำเมืองตอนละคำ : สลิดดก = กระแดะมาก <<<
*****************
About >>> SEASON 2
- ใครคือมือมืด ?
- แบคจะทำยังไงต่อไป ?
- การแข่งขันบอลฯ กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ?
- เรื่องวุ่น ๆ ในการแข่งขันกับเสน่ห์ของผู้จัดการทีมที่ไปโดนใจใครบางคน
- วันนั้นเดี่ยวคุยโทรศัพท์กับใคร ?
- ว่านแอบชอบใครอยู่ ?
- หมอโอมกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ?
- ชะนีเห็บหมา ( พี่แพม ) กลับมาตามจิกอีกหรือเปล่า ?
Coming SoOn on mid of Jan.
[ Thx.]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
