ตอนที่ 7: หลับเป็นตาย"ไปกันแล้ว" คูนมองประตูที่ปิดลง เขาพูดลอยๆ เพื่อไม่ให้ห้องเงียบ การต้องพักห้องเดียวกับเจ้านายชวนให้อึดอัดใจ ไม่นับเมื่อคืนเพราะเขากลับห้องดึกและพร้อมนอนทันที
"เห็น"
"ครับ?" คูนหันไปมองร่างสูงที่ยืนพิงประตูกระจก ชลนทีใส่เสื้อคลุมสีขาวทับกางเกงที่ใส่ว่ายน้ำ สายตาที่มองเขาเหมือนเจ้าตัวกำลังขำ
"ผมเห็นแล้ว"
คุณชลกวนเหมือนกันแฮะ นั่นไม่ใช่คำพูดที่เขาพูดออกไปแต่กำลังคิดอยู่ในใจ
"คุณชลจะอาบน้ำเลยไหมครับ เดี๋ยวผมรอต่อ"
"จะรีบไปทำไมไปนั่งดื่มต่อเถอะ" คนพูดหมุนตัวเปิดบานกระจกออกไปยังสระน้ำภายนอก
คูนยกมือขึ้นเกาศีรษะ ไหนเมื่อกี้บอกให้แยกย้ายกันไปพักผ่อนไงวะ แต่ไม่เป็นไรแบบนี้ก็ดี เมื่อกี้เขายังแอบเสียดายนิดๆ เพราะกำลังเพลิน
ชายหนุ่มนั่งลงข้างชลนที หย่อนขาลงในน้ำ รับแก้วเบียร์มาจากอีกฝ่าย
"ทำงานที่นี่เป็นยังไงบ้าง"
"ก็ดีครับ รีสอร์ทสวยดี"
ชลนทีมองหน้าเขาก่อนถอนใจเบาๆ คูนเลิกคิ้วขึ้น อะไรวะ
"ผมผิดเอง ผมหมายถึงทำงานที่บริษัทเป็นไงบ้าง"
"อ๋อ" คูนหัวเราะแก้เก้อ โชว์บื้ออีกแล้วกู แต่ชลนทีก็พูดกำกวม เขาเป็นคนตรงๆ ถามว่าที่นี่มันก็ต้องหมายถึงที่นี่สิ
"ก็ดีครับ งานดี เงินดี เพื่อนดี"
"ไม่คิดจะเปลี่ยนงานเหรอ"
คูนเบิกตากว้างมองชลนที "ผมไม่ได้ทำอะไรผิดใช่ไหมครับ"
"ทำไมถามแบบนั้น"
"ก็คุณชลถามอย่างกับจะไล่ผมออก"
"ใช่"
"หะ!!" คูนลืมตัวอุทานออกมาเสียงดัง
"ฮ่าๆ นายนี่มันตลกชะมัด นิสัยไม่เข้ากับหน้าตาสักนิด สาวๆ ในออฟฟิศรู้ตัวจริงนายกันไหม"
"รู้ครับ ตกลงไม่ได้ไล่ผมออกใช่ไหม" คูนยังติดใจเรื่องนี้
"ใช่สิ ไล่ออกนะไม่ได้ชวนกินข้าวจะได้ง่ายขนาดนั้น"
"แต่ผมว่าไล่ออกยังง่ายกว่าชวนกินข้าวเป็นไหนๆ" คูนยกเบียร์ขึ้นจิบ เท้าเตะน้ำเล่น
"งั้นเหรอ สงสัยต้องลอง" ชลนทียิ้มพราย เขาอารมณ์ดีเพราะความตลกของอีกฝ่าย
"ตกลงครับ"
"หือ?" ชลนทีเลิกคิ้ว "ตกลงอะไร"
"ก็ตกลงไปกินข้าวกับคุณชลไงครับ เมื่อไหร่ดี"
ชลนทีหัวเราะเสียงดัง ชอบใจการตอบโต้ของอีกฝ่าย "ผมไม่ได้หมายถึงข้อนี้นะ"
"อีกข้ออย่าไปลองเลยครับ ไม่สนุก" คูนโบกมือ ให้รู้ว่ามันไม่น่าสนใจสักนิด
"รู้ได้ยังไง"
"รู้ครับ ไม่สนุกแน่ๆ ผมนี่แหละไม่สนุก จะเอาที่ไหนกิน เงินเก็บมียังไม่ถึงหมื่น"
"หึๆ ใครจะไล่ เว้นแต่คืนนี้คุณจะทำให้ผมเปลี่ยนใจ" ชลนทียกเบียร์ขึ้นดื่ม เขาพูดไปอย่างนั้นเองแต่คนฟังกลับทำหน้าจืด หัวเราะเสียงแห้ง มีพิรุธขั้นสุดจนชลนทีต้องถาม
"อะไร"
"คือว่า...มันก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณชลทนคนนอนกรนได้ไหม"
"คูนนอนกรนเหรอ"
"ปกติไม่ครับ แต่คุณศิระบอกว่าเมื่อคืนผมนอนกรน ถึงโดนอัปเปหิกลับมาห้องนี้" คูนตัดสินใจสารภาพออกไปตามตรง เจ้านายของเขาจะได้ทำใจไว้ก่อน
"หึ"
คูนขมวดคิ้ว จ้องมองใบหน้าของชลนที ทำไมถึงยิ้มแปลกๆ วะ
"ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้ผมไม่มีปัญหา"
"ค่อยยังชั่ว” ชายหนุ่มถอนใจโล่งอก เขาไม่อยากให้เจ้านายเกลียดขี้หน้าเพราะรบกวนเวลานอน
“แล้วตอนนี้คูนคบกับใครอยู่ไหม ใช่เลขาคุณวาหรือเปล่า” ชลนทีชวนคุย เขาเคยเจอคูนอยู่กับหญิงสาวคนที่ถามถึงสามสี่ครั้ง
“ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้คบใคร คุณชลละครับคบใครอยู่หรือเปล่า”
“ก็ขึ้นอยู่กับว่าคำว่าคบของนายแปลว่าอะไร”
“ฟังซับซ้อนชะมัด” คูนหมุนแก้วเบียร์ในมือ “ผมว่าความจริงมันเข้าใจง่ายออก ชอบ เฉยๆ ไม่ชอบ ไม่รัก รัก มันก็มีอยู่แค่นี้เอง คุณชลไม่รู้เหรอครับว่าชอบหรือไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น”
“นี่คุณหลอกด่าผมอยู่หรือเปล่า” ชลนทีเกือบหลุดก๊าก เมื่อชายหนุ่มที่เขาจ้องหน้าอยู่ทำหน้าเหมือนเห็นผี
“เปล่าครับ! ผมแค่พูด..คือ..” คนพูดหน้าเจื่อน “แค่พูดไปตามที่คิด ขอโทษครับ”
ชลนทีมองคูนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เขานึกทึ่งในความคิดของชายหนุ่ม หมอนี่เป็นคนชัดเจนมาก
“ถูกของนาย”
สีหน้าคูนดีขึ้น เมื่อชลนทีไม่มีท่าทีว่าจะโกรธ “ใช่ไหมครับ ชอบก็คบ ไม่ชอบก็ไม่คบ แต่เฉยๆแล้วคบ อันนี้ผมไม่เก็ตเหมือนเอาเปรียบผู้หญิง”
ชลนทียกยิ้มมุมปาก เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกด่าจริงๆ แต่ก็เป็นเพราะการกระทำของเขาเป็นอย่างที่อีกฝ่ายพูด ชลนทีรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ เขาควงผู้หญิงแทบไม่ซ้ำหน้า แต่ไม่เคยคบใครจริงจัง คิดเสมอว่าเมื่อยังไม่ตกปากรับคำกับใครเขาย่อมไม่ผิด แต่ตอนนี้เขาชักไม่แน่ใจ
“ว่าแต่นายชอบผู้ชายหรือผู้หญิง” ชลนทีเปลี่ยนเรื่อง ไหนๆ ก็คุยถึงเรื่องความารักแล้วถือโอกาสนี้หาคำตอบให้ศิระเสียเลย
“ทำไมคุณชลถามแบบนั้นครับ”
“เดี๋ยวนี้ดูแค่ภายนอกไม่รู้หรอก ถามเอาง่ายกว่า”
“ก็จริงครับ” คูนพยักหน้า
“ไม่เห็นตอบ”
“ตอนนี้ชอบผู้หญิงครับ แต่อนาคตไม่รู้”
“แปลว่ามีสิทธิ์ชอบผู้ชายได้ด้วย” ชลนทีจ้องใบหน้าของคูน เขาเริ่มกังวลแทนเพื่อน คูนเป็นผู้ชายที่อยู่ด้วยแล้วสนุก คงไม่ยากถ้าหากจะทำให้อินหันมาสนใจ
“แปลว่าผมเชื่อว่าคนเรารักกันที่ตัวตน ถ้าเป็นคนที่ถูกใจเพศไหนก็ไม่สำคัญ แต่ตอนนี้ผมยังไม่เจอผู้ชายที่คิดว่าจะชอบได้”
“ยังไม่เจอ? ไม่มีเข้าตาเลยเหรอ”
“ไม่มีครับ”
“อืม" ชลนทีได้คำตอบที่พอใจแล้ว
"ซักผมแบบนี้จะจีบผมเหรอครับ"
ชายหนุ่มหันขวับไปมองหน้าคนถาม คูนยิ้มกว้างสีหน้าบ่งชัดว่าตั้งใจแซวเขาเล่น ชลนทีกระตุกรอยยิ้มนึกสนุกขึ้นมา
"แล้วถ้าใช่ล่ะ"
คูนสบตาเขา พยักหน้าช้าๆ "ก็ไม่มีปัญหาครับจีบได้ แต่บอกก่อนว่าผมเป็นรุก"
!!!
ชลนทีนั่งอึ้ง แค่คิดว่าเป็นรับก็ขนหัวลุก ชายหนุ่มที่มองเขาอยู่ริมฝีปากสั่น ก่อนเสียงหัวเราะจะระเบิดออกมา
"ฮ่าๆ ผมไม่ได้บื้อไปทุกเรื่องหรอกน่า คุณชลแซวเล่นผมรู้ มาครับผมรินเบียร์ให้"
ชลนทียื่นแก้วไปให้ชายหนุ่มร่างสูง เขากับคูนอาจเคยคุยกันบ้างแต่ก็ตามประสาคนร่วมงาน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้คุยกับคูนอย่างจริงจัง ชลนทีรู้แล้วว่าทำไมสาวๆ ในออฟฟิศถึงชอบอีกฝ่าย คูนเป็นคนเข้าถึงง่าย ตลก อารมณ์ดีและจริงใจ เหมือนชายหนุ่มข้างบ้านที่คอยเป็นเพื่อนและคอยช่วยเหลือกัน อย่าช้าล่ะศิระ ฉันกลัวว่าสักวันอินจะหันมาเห็นเหมือนที่ฉันเห็นตอนนี้
• • • • • • • •
"คุณชล"
ชลมองรอยยิ้มกว้างของคูน ร่างสูงนั่งอยู่บนโซฟา ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงเลสีเขียวเข้ม คูนเข้ามาอาบน้ำก่อนเขาเพราะบ่นว่าง่วง
"ว่าไง"
"ผมนอนบนเตียงด้วยได้ไหมครับ ผมลองนอนบนโซฟาแล้วไม่ไหว ขาเลยไปโน้น" คูนชี้ไปทางปลายโซฟา
"ได้ ไม่มีปัญหา"
"ขอบคุณครับ ผมจะพยายามนอนนิ่งๆ ไม่ไปกวนคุณชล"
"ตามสบาย เตียงกว้างขนาดนี้ถึงนอนดิ้นก็คงไม่โดนผมมั้ง"
"นั่นสิครับ ทำไมคุณศิระถึงตื่น” คูนนิ้วหน้าก่อนเบิกตากว้าง มองหน้าเขา "คุณศิระตื่นยากไม่ใช่เหรอครับ"
"ไม่รู้สิผมไม่ใช่ศิระ" ชลนทีปัดเรื่องทิ้ง
"โอ้ว ผมเลยไปไม่ถูกเลย รู้สึกขี้เสือกยังไงชอบกล"
"หึ"
"งั้นผมก็ไม่เกรงใจแล้วนะครับ นั่งคอพับคออ่อนรอขออนุญาตคุณชลก่อน"
"จะรอทำไมง่วงก็นอนไป เรื่องแค่นี้"
"ก็ถ้าคุณชลไม่ใช่เจ้านาย เดินออกมาคงเห็นผมหลับเหมือนตายไปแล้วครับ ไม่ทนนั่งรอหรอก" คนพูดหาวหวอด เดินไปทิ้งตัวลงนอน ชลนทีส่ายหัวให้กับความตรงของอีกฝ่าย
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูให้แน่ใจว่าเขาไม่พลาดการติดต่อใดๆ ระหว่างอาบน้ำ หลังจากนั้นจึงหยิบกางเกงนอนที่แขวนอยู่ในตู้ออกมาใส่ เขาไม่ชอบใส่เสื้อเพราะอึดอัด หันไปอีกทีคนบนเตียงก็หลับเป็นตายอย่างที่บอก
ชลนทียืนมองด้วยสีหน้าขำ ชายหนุ่มขึ้นเตียง เอนตัวไปปิดสวิตซ์ไฟกลางห้อง ดึงผ้าห่มที่อีกฝ่ายแบ่งให้ขึ้นคลุมแค่เอว เอนศีรษะลงบนหมอน เสียงลมหายใจของคูนดังสม่ำเสมอ ใบหน้าซุกอยู่กับหมอน นอนนิ่ง ไม่มีทีท่าว่าจะกรนสักนิด เห็นทีพรุ่งนี้ต้องบอกศิระว่าจะทำอะไรให้ระวังมากกวานี้ ชลนทีหลับตาลง ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้หลับได้อย่างรวดเร็ว
• • • • • • • •
เสียงอุทานตกใจดังขึ้นในความเงียบ ปลุกชลนทีตื่น ความเคลื่อนไหวบางอย่างรวดเร็วจนแม้ไม่ลืมตายังรู้สึกได้ ว่าคนที่หลับอยู่ช้างกันเผ่นพรวดลงจากเตียง
“ฉิบหายแล้วกู!”
ชลนทีลืมตาขึ้น มองเห็นด้านข้างของคูน สีหน้าของอีกฝ่ายตื่นปนซีด
“แม่งเอ๊ย! เสือกนอนดิ้นจริงๆ” ชลนทีหลับตาลงเมื่ออีกฝ่ายหันมามองเขา
“ยังไม่ตื่น ฮู้~โชคดีไป” เขาได้ยินเสียงถอนใจดังเฮือกใหญ่
“กูหนอกู ไปซุกอกคุณชลได้ไงวะ แม่งข้ามไปนอนฝั่งโน้นเฉย”
เสียงถอนใจดังอีกครั้ง ตามด้วยเสียงหยิบข้าวของ ก่อนเสียงประตูห้องน้ำจะเปิดแล้วปิดลง ชลนทีลืมตาขึ้น ขยับตัวขึ้นนั่ง มองตรงไปยังประตูห้องน้ำ
นิสัยเก่ากำเริบจนได้ เผลอดึงคนนอนข้างๆ เข้ามากอด เมื่อคืนเขาจำได้ลางๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น ทำไปเพราะความเคยชินล้วนๆ ชลนทีเอนหลังพิงหัวเตียง ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขำ
กอดผู้ชายก็อุ่นดีเหมือนกัน ตอนนี้เขาเชื่อแล้วว่าคูนหลับเหมือนตายจริงๆ
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★* ของหายอยากได้คืน *★[แจ้งข่าว+ตัวอย่างเรื่องสั้นรัก❤ข้างเคียง] ★28/06/19 ★P.38 (อ่าน 297561 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก