ตอนที่ 26 : อ้อน“กูเคยคิดว่าความรักข้างเดียวของมึงจะคุ้มค่าเหรอวะ แต่ตอนนี้กูว่ามึงแม่งโคตรกำไร”
“อะไร” อินเงยหน้าขึ้นมอง เขากับคูนเลือกทานอาหารตามสั่งใกล้ๆ ออฟฟิศ เพราะวันนี้ศิระไปประชุมข้างนอก ส่วนชลนทีบินไปดูงานต่างประเทศ
“จะอะไรอีก มึงตามคุณศิระเป็นปีๆ ก็จริง แต่อกหักอยู่แค่ไม่ถึงเดือนมั้ง แล้วดูตอนนี้ คุณศิระโคตรรัก โคตรตามใจมึง”
“มึงก็พูดเกินไป” อินหัวเราะขำความโอเวอร์ของเพื่อน
“เกินไปแน่นะ มึงถามคนทั้งบริษัทสิว่าคิดเหมือนกูไหม”
“พูดเหมือนคุณชลไม่เอาใจมึง"
คูนชะงักช้อนที่กำลังตักอาหารเข้าปาก "อย่าเรียกว่าเอาใจเลยว่ะ ทำไปทำมากลายเป็นกูเป็นคนตามใจทุกที"
“หึๆ" อินอดหัวเราะขำเพื่อนไม่ได้ เขาชอบความสัมพันธ์ของคู่นี้ สบายๆ ดูลงตัว
“อย่าพูดเรื่องกูเลย พูดเรื่องมึงดีกว่า"
“นั่นแหละที่กูสงสัย" อินจ้องตาเพื่อน "ทำไมจู่ๆ ถึงพูดเรื่องนี้"
“เอาจริงไหม" คูนมองตอบเขา
“เอ้า! ไม่จริงจะถามทำไมวะ" อินหัวเราะเบาๆ
“บางทีกูก็สงสารคุณศิระว่ะ เหมือนคนมีความผิดติดตัวตลอดเวลา"
เสียงหัวเราะของอินเงียบลง สายตาที่มองเพื่อนจริงจัง "ทำไมคิดแบบนั้น"
“มันอาจไม่ใช่ก็ได้แต่กูรู้สึกแบบนั้น เหมือนคนไม่กล้าเพราะรู้ว่าตัวเองผิด เหมือนมึงเป็นของสำคัญที่คุณศิระกลัวจะทำหายไป พอเห็นแบบนั้นบางทีกูก็อดสงสารไม่ได้”
“....”
“เฮ้ยอย่าทำหน้าแบบนั้นสิวะ กูไม่ได้พูดให้มึงเครียด กูก็พูดไปตามเรื่องตามราว"
“กูไม่ได้เครียด กูแค่กำลังคิด"
“ก็แล้วไป" คูนถอนใจโล่งอก กลับมาสนใจอาหารตรงหน้า อินยิ้มให้เพื่อนก่อนชวนคุยเรื่องอื่น แม้ในหัวของเขายังวนเวียนอยู่กับเรื่องเดิมก็ตาม
• • • • • • • •
“อินอยากทานอะไร"
อินหันไปมองใบหน้าด้านข้างของคนขับ พอเขาไม่ตอบศิระก็หันมามองพร้อมกับรอยยิ้ม
“ว่าไงครับ"
“พี่ศิระอยากทานอะไรครับ"
“อืมม ไปทานอาหารไทยร้านพลับพลึงไหม พี่อยากทานน้ำพริกลงเรือ"
อินไม่ตอบในทันที เขามองใบหน้าของศิระด้วยดวงตาครุ่นคิด พออีกฝ่ายหันมามองเขาถึงตอบ
“ไปกินเสต็กแทนได้ไหมครับ ผมนึกอยากทานขึ้นมา"
“เอาสิ ดีเหมือนกัน" คนตอบยิ้มรับ โดยไม่มีทีท่าไม่พอใจ
“คืนนี้พี่ศิระจะค้างที่คอนโดหรือกลับบ้านครับ"
“ไปส่งอินแล้วพี่ว่าจะกลับมาค้างที่คอนโด พรุ่งนี้มีประชุมเช้าพี่ต้องไปรับอินเร็วหน่อย อินสะดวกไหม"
“ผมไปทำงานเองก็ได้ครับ"
“ไม่เป็นไร อินตื่นเช้านิดก็พอพี่ไปรับเอง"
“ครับ" อินตอบรับเสียงเบา เขาก้มลงมองมือตัวเองสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองศิระ
“พี่ศิระครับ"
“หือ"
“ผมเปลี่ยนใจแล้ว เราซื้ออะไรเข้าไปทานที่คอนโดพี่ศิระได้ไหมครับ"
“อินว่าไงนะ"
“ขับรถครับ" อินแตะมือที่แก้มของศิระ ผลักเบาๆ ให้หันกลับไปมองถนน คนถูกดุอมยิ้ม
“อินอยากไปเหรอ"
“ได้ไหมครับ หรือว่า..." อินลากเสียงยาว
“หรือว่าอะไร" ศิระหันไปมองหน้าคนรัก เมื่อคำพูดขาดหายไป
“หรือพี่ศิระแอบใครไว้ครับ" ดวงตาของคนถามพราวระยับ ศิระหัวเราะเบาๆ ดึงมืออีกฝ่ายมากุมกระชับ
“พี่จะมีได้ไง รักอยู่คนเดียว"
คำพูดเรียบง่ายแต่ทำให้อินหน้าแดงเรื่อ โชคดีที่ในรถไม่สว่างนัก เขาจึงเก็บงำอาการเขินเอาไว้ได้
“ก็เห็นพักนี้พี่ศิระค้างที่คอนโดบ่อยๆ ไม่ค่อยกลับบ้านผมก็นึกว่า.."
“นึกว่าพี่นอกใจ?"
“เห็นอย่างนี้ผมก็หึงเป็นหวงเป็นนะครับ แฟนผมทั้งคน"
คนถูกหึงยิ้มกว้าง ดูอารมณ์ดียิ่งขึ้นไปอีก ดวงตาที่มองมาเป็นประกายทำเอาอินใจเต้นแรง
“พี่ชอบคำนี้" มือที่เกาะกุมมือเขากระชับยิ่งขึ้น
“แฟนผมเหรอครับ" อินพูดซ้ำด้วยเสียงปกติ ต่างกับความเขินที่ถูกซ่อนเอาไว้ภายใน
“ใช่ พี่ชอบฟังอินพูด"
อินมองสีหน้าของคนรักด้วยดวงตาอ่อนแสง เพราะความสุขที่ได้รับทำให้เขาไม่ทันสังเกตการกระทำของอีกฝ่ายและของตัวเอง
"ถ้าอย่างนั้นผมจะพูดบ่อยๆ นะครับ”
ร่างสูงหันมามองเขาด้วยสีหน้าแปลกใจ “วันนี้มีเรื่องอะไรดีๆ หรือเปล่า อินถึงใจดีแบบนี้”
“แล้วไม่ดีเหรอครับ”
“ดีสิ ดีมากด้วย”
“ผมก็คิดว่าดีเหมือนกันครับ” อินยิ้มกว้าง เขาเองก็เกือบลืมไปแล้วว่าการพูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆ นั้นให้ความรู้สึกดีแค่ไหน
• • • • • • • •
“พี่ว่าวันนี้ต้องมีอะไรพิเศษมากกว่าแค่อินอารมณ์ดีแน่ใช่ไหม”
อินเงยหน้าขึ้นมองคนถาม หลังจากทานมื้อค่ำที่แวะซื้อเข้ามาเรียบร้อย เขาชวนศิระนั่งดูหนังบนโซฟาตัวใหญ่ อินซบศีรษะกับไหล่กว้าง สอดแขนเข้ากอดแขนอีกฝ่าย
“ไม่มีอะไรนี่ครับ”
“จริงเหรอ” ดวงตาที่ก้มลงมองไม่เชื่อถือ
“ครับ” อินพยักหน้า ขยับใบหน้าออกห่างเพื่อมองหน้าอีกฝ่าย
“แต่วันนี้อินน่ารักเป็นพิเศษ”
“ไม่ชอบเหรอครับ”
“ชอบสิ ชอบมาก” แก้มของเขาถูกจมูกโด่งจรดลงมาเพื่อบอกว่าชอบมากแค่ไหน อินยิ้มเขินก่อนเบือนหน้าจนริมฝีปากแตะกับริมฝีปากของศิระแทน
ร่างสูงชะงักด้วยความแปลกใจ ก่อนใช้สองมือประคองใบหน้าของเขา บดเบียดริมฝีปากแนบชิดยิ่งขึ้น ดูดดื่มความหวานอยู่ครู่ใหญ่จึงถอนใบหน้าออก
“พี่ต้องทำยังไงอินถึงน่ารักแบบนี้ทุกวัน”
“ไม่ต้องทำอะไรครับ แค่เป็นแบบที่พี่ศิระเป็นก็พอ”
“พูดแบบนี้ ตอนนี้ ระวังพี่จะไม่อดทนนะ”
อินหน้าแดงเมื่อเห็นดวงตาวาบหวามของศิระ เขารีบขยับตัวออกห่างอีกนิดเพื่อความปลอดภัย
“หึๆ” คนมองท่าทางของเขาหัวเราะเบาๆ ยิ่งทำให้อินหน้าแดงยิ่งขึ้น
“พี่ถามจริงๆ วันนี้มีอะไรหรือเปล่า เล่ามาเถอะ”
อินตัดสินใจอยู่ชั่วครู่ ในที่สุดเขาก็พูดมันออกไป
“พี่ศิระครับ”
“ครับผม” ดวงตาและรอยยิ้มที่มีให้เขาทำให้อินอดยิ้มตามไม่ได้
“ผมอยากบอกพี่ศิระว่าไม่ต้องตามใจผม ไม่ต้องเอาใจผมมากก็ได้ครับ ผมอยากให้พี่ศิระเป็นอย่างที่พี่ศิระเป็น จะดุผมก็ได้ ทำอะไรอย่างที่พี่ศิระอยากทำบ้างก็ได้ ไม่ต้องเปลี่ยนเพราะผมหรอกครับ”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้น”
“ก็ดูอย่างวันนี้สิครับ ผมแค่ลองท้วงดูพี่ศิระก็ตามใจผมแล้ว แล้วมันก็ไม่ใช่แค่วันนี้ด้วย ตั้งแต่เราคบกันก็เป็นแบบนี้มาตลอด ขอโทษที่ผมไม่เคยสังเกต”
“อินจะขอโทษพี่ทำไมครับ พี่ทำเพราะอยากทำ”
“เพราะพี่ศิระรู้สึกผิดกับผมหรือเปล่าครับ” อินกลั้นใจถามออกไป
“อิน”
“ถ้าพี่ศิระรู้สึกผิด ถ้าคิดว่าเพราะตัวเองทำให้ผมเสียใจ ผมอยากบอกว่ามันไม่ใช่ความผิดพี่ศิระนะครับ คนรู้ตัวช้าไม่ใช่ความผิด ผมควรจะดีใจมากกว่าที่พี่ศิระรักผม”
“อิน” ศิระรวบร่างของเขาเข้าไปกอดแนบอก มือที่ลูบอยู่บนหลังอ่อนโยน “ขอบคุณมากครับ อินพูดถูก ลึกๆ พี่รู้สึกแบบนั้น รู้สึกผิดที่ทำให้อินเสียใจ รู้สึกว่าตัวเองโง่มาก และเกือบเสียอินไปเพราะความโง่ของตัวเอง พี่บอกตัวเองเสมอว่าพี่จะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นอีกเด็ดขาด แต่มันไม่ได้แปลว่าที่พี่ทำอยู่ตอนนี้เป็นเพราะเรื่องนั้นทั้งหมด พี่ทำเพราะพี่รักอิน พี่อยากตามใจอิน อย่างวันนี้พี่อาจมีอาหารที่อยากทาน แต่ถ้าอินอยากทานอย่างอื่น พี่ก็อยากให้อินได้ทานในสิ่งที่อินชอบ เพราะมันทำให้พี่มีความสุขมากกว่า แค่อินอยู่ข้างๆ พี่ก็พอแล้ว”
“พี่ศิระ” อินเงยหน้าขึ้นสบตากับคนรัก ดวงตาที่มองมาเต็มไปด้วยความรักเช่นเดียวกับคำพูดที่เขาได้ยิน
“พี่มีความสุข ไม่ได้ฝืนทำ”
“แต่พี่ศิระเอาแต่ใจบ้างก็ได้นะครับ ผมก็อยากตามใจพี่ศิระบ้าง”
“ขอบคุณครับ”
“ผมจะอ้อนพี่ศิระให้มากขึ้น”
“หึๆ”
“อย่าหัวเราะสิครับ ผมพูดจริงๆ นะ”
“ขอบคุณครับแต่ไม่เป็นไร พี่รู้ว่าอินไม่ใช่คนขี้อ้อน อินเป็นคนอ่อนโยน จิตใจดี จริงใจและมั่นคง แค่นั้นสำหรับพี่ก็พอแล้ว”
“แต่ไม่ได้แปลว่าผมทำไม่เป็นนี่ครับ” อินโอบมือไปรอบคอของศิระ แตะริมฝีปากลงข้างแก้มเบาๆ “ผมก็เหมือนพี่ศิระ อาจไม่เคยทำแต่กับคนที่ผมรัก ผมก็อยากทำให้”
“อิน”
ริมฝีปากของเขาถูกปิดโดยริมฝีปากของศิระ จากแผ่วเบาค่อยๆ เร่าร้อนขึ้น หัวใจของอินเต้นโครมคราม สมองค่อยๆ พร่าเบลอ
“คืนนี้ค้างกับพี่นะ” เสียงกระซิบดังชิดริมฝีปาก อินปรือตาขึ้นมอง
“ครับ?”
“ค้างกับพี่นะครับ พี่อยากกอดอิน”
สมองของเขาค่อยๆ ค่อยรับรู้คำพูดของอีกฝ่าย ดวงตาของอินเบิกกว้าง ใบหน้าแดงก่ำ
“ไม่ได้สิครับ ผมต้องกลับบ้าน”
“ก็โทรบอกที่บ้านว่าค้างกับพี่ หรือให้พี่โทรบอกให้ไหม”
“ไม่ได้ครับ”
“แต่พี่ไม่ให้กลับ” วงแขนที่โอบเขารัดแน่นขึ้น อินย่นจมูกให้อีกฝ่าย
“เกเรแล้วครับ”
“ก็อินอนุญาตพี่เอง” ดวงตาของคนพูดวิบวับ “อินบอกว่าให้พี่เอาแต่ใจบ้าง พี่เป็นแฟนที่ดีก็ต้องเชื่อฟังอินสิครับ”
“พี่ศิระ! ร้ายกาจเกินไปแล้วครับ”
“นะครับ อยู่กับพี่นะ”
เจอเสียงนี้เข้าไปใจของอินอ่อนยวบ ตกลงตอนนี้ใครอ้อนใครกันแน่นะ
“แต่..”
“สัญญาว่าจะกอดอย่างเดียว”
“ผมไม่เชื่อหรอกครับ”
“หึๆ จูบด้วยเอ้า”
“...”
“อยู่นะครับ”
อินซบหน้ากับอกของศิระเพื่อซ่อนความอาย เขาพยักหน้าเบาๆ กับอกนั้น
“ขอบคุณครับ” ศีรษะของศิระซบลงบนศีรษะของเขา อินรับรู้ถึงริมฝีปากที่แตะลงบนกระหม่อม “พี่สัญญาว่าจะไม่ไปไกลกว่านั้น”
“ผมเป็นผู้ชายนะครับ” อินพูดเสียงเบา ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้
“อินพูดว่าอะไรนะ” ใบหน้าของศิระก้มลงมามอง
“ผมเป็นผู้ชายนะครับ ถึงจะกังวลบ้างแต่ไม่ได้ต้องทะนุถนอมผมขนาดนั้น”
“อิน!”
“ไม่คิดว่าผมก็อยากกอดพี่ศิระบ้างเหรอครับ”
“คนดีของพี่”
ร่างของเขาถูกเอนลงกับโซฟาก่อนร่างสูงจะทาบทับลงมา ริมฝีปากร้อนแตะแต้มไปทั่วใบหน้าก่อนหยุดที่ริมฝีปาก แรงบดเบียดดูดเม้มทำให้อินหายใจติดขัด สมองของเขาเตือนว่าเขากำลังลืมอะไรบางอย่าง
อะไรนะ อินพยายามคิดเมื่อร่างถูกวางลงบนเตียงกว้าง เสื้อของเขาถูกปลดกระดุมออกจนหมด
เขาลืมบางอย่างไป ริมฝีปากร้อนแตะแต้มที่ยอมอก อินสะดุ้งเฮือก ก่อนที่สติจะเลือนหาย อินถึงเพิ่งนึกได้ว่าเขายังไม่ได้โทรบอกที่บ้าน
อืมม คราวนี้เห็นทีว่าคงต้องยอมให้ไปขอจริงๆ เสียที
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
อีกสองตอนจบแล้วนะคะ ^^
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★* ของหายอยากได้คืน *★[แจ้งข่าว+ตัวอย่างเรื่องสั้นรัก❤ข้างเคียง] ★28/06/19 ★P.38 (อ่าน 297621 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก