ตอนที่ 28 : Now and Forever (End)“เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวานเองนะครับ วันที่อินเอาของขวัญเข้าไปสารภาพรักกับคุณศิระ” คูนหมุนแก้วเหล้าในมือ พวกเขาสี่คนนั่งอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เพื่อฉลองวันเกิดให้กับศิระ
“เพิ่งรู้ว่าผมมีแฟนแก่” เสียงแซวจากชลนทีทำให้อินพลอยยิ้มตามไปด้วย เรื่องที่ทำให้เจ็บปวดในวันนั้น สามารถนำมาพูดถึงและยิ้มได้ในวันที่หัวใจอบอุ่น ทุกเรื่องกลายเป็นความทรงจำดีๆ เมื่อหัวใจของเราไม่เจ็บปวดอีกต่อไป
“เป็นไงอิน ชอบเถียงแทนนักว่าคุณชลช่างเอาใจ ตรงไหนวะ ไม่มี สงสัยจะทะเลาะกันยันแก่” คูนหันไปฟ้องเพื่อน เมื่อถูกคนรักแซวแรง
แต่แทนที่เจ้าของชื่อจะร้อนตัว กลับยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนขี้ฟ้อง ดวงตาเป็นประกาย
“ผมดีใจนะที่คุณอยากอยู่กับผมไปจนแก่ พูดแล้วห้ามคืนคำ”
หน้าของคูนขึ้นสีแดงเรื่อลามไปจนถึงหู อินพยายามกลั้นขำแต่ทำไม่ได้ เขาหัวเราะออกมาเบาๆ มองทั้งคู่ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“เดี๋ยวผมเป็นพยานให้คุณชลเองครับ” ชายหนุ่มชอบเวลาคู่นี้อยู่ด้วยกัน คนหนึ่งชอบเย้าแหย่ อีกคนก็ขี้โวยวาย เป็นภาพที่น่ารักเสมอสำหรับเขา
“ขอบคุณมาก แล้วเมื่อไหร่จะให้ผมกับคูนไปเป็นพยานให้อิน”
อินยิ้มค้าง ไม่คิดว่าจะถูกย้อนถาม ถึงคราวที่เพื่อนรักของเขาจะหัวเราะบ้าง
“ยังไงอิน เมื่อไหร่ กูอยากตัดสูทใหม่ไปงานแล้ว”
“เมื่อไหร่ดี” เสียงทุ้มดังข้างหู ดวงตาที่มองมาวาววับ “พี่อยากแต่งแล้ว”
“โอวววว” คูนออกเสียงดูคึกคักขึ้นมาทันที “แต่งเลย ดีแน่เชื่อกู”
“ถ้ามันดี งั้นก็แต่งพร้อมคู่นี้เลยดีไหม”
โชคดีที่มีระฆังมาช่วยอินไว้ เพราะทันทีที่จบประโยคของชลนที คูนก็เปลี่ยนเรื่องทันที
“นี่มันวันเกิดคุณศิระนะครับ เราต้องให้เกียรติเจ้าภาพ ว่าแต่ปีนี้อินให้ของขวัญอะไรคุณศิระครับ ผมถามก็ไม่ยอมบอก”
“หึๆ” ชลนทีหัวเราะมองคนรักด้วยดวงตารู้ทันเมื่ออีกฝ่ายรีบเปลี่ยนเรื่อง เอาเถอะเขาจะยอมให้คู่ของศิระนำไปก่อน แต่อย่าหวังว่าจะหนีเขาไปได้นาน
“ผมยังไม่ได้เลย” ศิระแบมือไปตรงหน้าคนรัก “ไหนของขวัญพี่ครับ”
อินตีมือลงบนมือที่แบอยู่ หันไปยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เจ้าของมือ “ต้องมีด้วยเหรอครับ ก็ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้ว”
“ไหนใครบอกผมว่าอินเรียบร้อย น่ารัก ผมบอกเลยว่าร้ายสุดๆ” คนโดนเทบ่น
“แต่ก็ยอมใช่ไหม” ชลนทีแซวเพื่อน
“ไม่เห็นต้องถาม” สองหนุ่มยิ้มให้กัน ส่วนคนฟังก็หน้าแดงไป
“ถ้าอินยังไม่ให้เราให้ก่อนดีไหม” ชลนทีหันไปมองคูน
“ดีครับ” คูนหยิบถุงที่วางอยู่ข้างตัวส่งให้ศิระ “สุขสันต์วันเกิดครับ ของขวัญของผมกับคุณชล”
“ขอบใจมาก” ศิระรับถุงกระดาษมาจากคูน
“เปิดเลย” ชลนทีบอกเพื่อน
“ชอบไหมครับ” คูนมองด้วยสีหน้าตื่นเต้น ราวกับกำลังลุ้นผลสอบ เพราะของขวัญชิ้นนี้เขาเป็นคนเลือกเอง
“หึๆ ผมชอบอยู่แล้ว ต้องถามคนนี้ว่าชอบไหม” ศิระหันไปมองอินด้วยดวงตาวาววับ
“คูน” อินเรียกเพื่อนเสียงอ่อนใจ ของขวัญที่ศิระได้รับคือเสื้อเชิ้ตแขนยาวลายสก็อตสีน้ำเงินตัดเส้นฟ้า ที่ซื้อเหมือนกันมาสองตัวแต่ต่างขนาดกัน
“ทำไม ออกจะน่ารัก เอาไว้ใส่ไปเที่ยวด้วยกันไง”
“เอาไว้คราวหน้าจะซื้อให้ใส่บ้าง” อินคาดโทษเพื่อน คูนสะดุ้งโหยง รีบส่ายหน้า นึกภาพตัวเองใส่เสื้อคู่กับชลนทีแล้วสยอง
“แต่ผมเห็นด้วยกับคูนนะ อย่าลืมถ่ายรูปมาให้ดูบ้าง”
“ก็ได้ครับ” อินรับคำเสียงอ่อย ชักเริ่มเห็นด้วยกับคูนว่าชลนทีเป็นจอมบงการ ดูเถอะคนให้เสื้อพูดว่าจะรอดูรูป ใครจะกล้าไม่ใส่
“ถ้าอย่างนั้นก็กลับกันเลยไหม” ชลนทีถามศิระ พวกเขาทานอาหารเสร็จมาสักพักหนึ่งแล้ว แต่นั่งคุยนั่งดื่มกันต่อ
“ทำไมกลับเร็วละครับ วงดนตรีเพิ่งขึ้น”
ชลนทีส่ายศีรษะให้กับความซื่อที่น่าเอ็นดูของคูน “ปล่อยให้สองคนนี้ฉลองกันสองคนบ้าง”
“โอ๊ะ! ผมลืมไป” คูนตาโต “งั้นกลับเลยดีกว่าครับ”
“นายจะนั่งต่อหรือกลับเลย” ชลนทีถามเพื่อน
ศิระหันไปมองคนรัก อินจึงเป็นคนตอบคำถามแทน “กลับเลยก็ดีครับ”
ชลนทียกมือเรียกพนักงานเพื่อคิดเงิน หลังจากได้รับบัตรเครดิตคืนแล้ว ทั้งสี่คนจึงเดินออกจากร้าน
“สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณศิระ ขอให้มีความสุขมากๆ มีแฟนน่ารัก แล้วก็...” แววตาคูนเจ้าเล่ห์ แกล้งยกมือป้องปากลดเสียงให้เบาลง “ขอให้ได้แต่งงานเร็วๆ ครับ”
“คูน!” อินไม่รู้จะเรียกเพื่อนอย่างไรแล้ว เดี๋ยวนี้แทบไม่เคยเข้าข้างเขาเลย
“ฮ่าๆ กลับล่ะเจอกันวันจันทร์”
“ไปเลย” อินโบกมือไล่เพื่อนแต่ก็ด้วยรอยยิ้ม “แล้วเจอกันครับคุณชล”
ชลนทียิ้มให้เขา ตบบ่าศิระก่อนเดินแยกไปขึ้นรถที่จอดห่างออกไป
“อยากไปไหนหรือเปล่า”
อินเงยหน้าขึ้นสบตาคนรัก ยกยิ้มบาง
“ไม่ครับ กลับคอนโดเลยดีกว่า” วันนี้เขานอนค้างที่คอนโดของศิระ เป็นการตกลงกันไว้ล่วงหน้าแล้ว
“งั้นก็กลับกันเถอะ” ศิระกดรีโมท เขาเปิดประตูให้อิน รอให้อีกฝ่ายขึ้นนั่งเรียบร้อยจึงปิดประตู
อินมองตามร่างสูงที่เดินอ้อมไปขึ้นรถฝั่งคนขับ ตั้งแต่คบกันไม่มีวันไหนเลยที่ศิระไม่ดูแลเขาอย่างดี อินคิดว่าตัวเองโชคดีมาก โชคดีมากจริงๆ
• • • • • • • •
“พี่ศิระง่วงหรือยังครับ” อินก้าวขึ้นเตียง ศิระเบาเสียงโทรทัศน์ลง หันไปมองหน้าคนรัก
“ยังครับ”
“โกรธไหมครับที่ผมไม่มีเซอร์ไพรส์ ไม่มีของขวัญให้เลย”
ดวงตาสองคู่สบกัน ศิระยิ้มอ่อน เขาส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่เลย แค่อินอยู่ด้วยแบบนี้ก็พอ”
“เดี๋ยวนี้พี่ศิระกลายเป็นคนโรแมนติกไปแล้ว” อินแซวด้วยรอยยิ้ม เขาเอนศีรษะพิงไหล่กว้าง เหยียดขาออกยาว ถอนใจออกมาเบาๆ ด้วยความสุข
“ผมก็ชอบแบบนี้มากกว่าครับ แค่นี้ก็พอ” อินเอนใบหน้าไปหาอกกว้าง เขาแตะริมฝีปากลงไปเหนือหัวใจ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตา
“สุขสันต์วันเกิดครับพี่ศิระ ผมรู้ว่าผมอวยพรไปแล้ว แต่ผมอยากพูดเป็นคนสุดท้าย”
“หึๆ ขอบคุณครับ”
ริมฝีปากของอินถูกทาบทับด้วยริมฝีปากของศิระ สัมผัสที่ได้รับอ่อนหวาน ร่างของเขาถูกดึงเข้าไปกอดแนบอก
“พี่รักอิน” เสียงกระซิบชิดริมฝีปาก “หือ? อะไร” ศิระก้มลงมองสิ่งที่สัมผัสกับแผ่นอกของเขา
“ลองดูสิครับ” คนพูดยิ้มกริ่ม อินเพิ่งหยิบมันออกมาจากใต้หมอน ศิระสบตาเจ้าเล่ห์นั้น เขาหยิบมันขึ้นมาดู
สมุดเล่มใหญ่ปรากฎต่อสายตา มันคือสมุดออแกไนซ์เซอร์สำหรับจดงานและบันทึกต่างๆ ปกเป็นหนังสีน้ำตาลเข้มนุ่มมือ เหมือนที่ครั้งหนึ่งเขาเคยได้มา
“ผมเคยให้เป็นของขวัญพี่ศิระ ในวันที่ตัดสินใจสารภาพความรู้สึกตัวเองออกไป มันเป็นวันเกิดของพี่ศิระเหมือนวันนี้
“อิน”
“ในตอนนั้นผมไม่มั่นใจสักนิดว่าผลมันจะออกมาเป็นแบบไหน แต่มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจ ก็คือไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไงผมก็จะยังรักพี่ศิระเสมอ ผมถึงเขียนคำว่า ALWAYS ไว้ที่ปกหลัง แต่วันนี้...” อินอมยิ้มน้อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคมเข้มของศิระ
“แต่วันนี้..ตอนนี้..คนที่ผมรักอยู่ตรงนี้ ยิ้มให้ผมแบบนี้ มองผมด้วยสายตาแบบนี้” อินยกมือขึ้นแตะแก้มของศิระ “รู้ไหมครับว่าผมมีความสุขมากแค่ไหน ขอบคุณนะครับที่รักผม”
สมุดบันทึกถูกพลิกด้านหลังขึ้น คำที่ปรากฏตรงหน้าไม่ใช่ ALWAYS แต่เป็น NOW AND FOREVER
ศิระรวบตัวคนรักเขามากอด เขาแตะริมฝีปากไปทั่วใบหน้าของอีกฝ่าย ราวกับต้องการเรียกขวัญและขอโทษ ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากนุ่ม
“ขอบคุณครับ พี่จะเก็บมันไว้อย่างดี”
สองมือของอินประคองใบหน้าของเขา รอยยิ้มที่ส่งมาให้อ่อนหวาน
“ห้ามเก็บครับ”
“ทำไม”
“เพราะผมอยากให้พี่ศิระใช้มัน เพราะผมจะทำให้พี่ศิระทุกปี เพราะผมจะไม่ไปไหนครับ”
“อิน!”
ศิระกอดร่างเล็กกว่ากระชับ ซบศีรษะลงบนกลุ่มผมนุ่ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตนี้ เขาจะรักใครได้มากขนาดนี้
“แต่งงานกับพี่นะ พี่อยากอยู่กับอิน ไม่อยากแยกกันอีกแล้ว”
“อะไรนะครับ” คนพูดผละหน้าออกห่างเพื่อมองตาเขา
“แต่งงานกับพี่นะครับ พี่ขอเป็นของขวัญวันเกิดได้ไหม”
“ผมเพิ่งให้ของขวัญไปเมื่อกี้เองนะครับ มาขอกันได้ยังไง” อินพยายามกลั้นยิ้ม แต่เขาไม่สามารถห้ามความสุขในดวงตาได้
“ทำไมครับ ก็พี่โลภ พี่อยากได้มากกว่าสมุด อยากได้อินมาเป็นของพี่คนเดียว”
“แล้วตอนนี้ไม่ใช่เหรอครับ พูดเหมือนผมหลายใจ”
“โธ่ พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น นี่อินแกล้งกวนพี่ใช่ไหมครับ พี่รู้ว่าอินเข้าใจความหมาย”
อินกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ ริมฝีปากของเขาจึงคลี่ออกกว้าง มองใบหน้าคมเข้มด้วยสายตารักใคร่
“พูดอีกทีสิครับ”
ศิระยกมืออินขึ้นมา แตะริมฝีปากลงกลางฝ่ามือของอีกฝ่าย ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตา
“แต่งงานกับพี่นะครับคนดี”
“เฮ้อ นึกว่าจะไม่ขอซะแล้วครับ เห็นพูดแต่ว่าอยากแต่งแล้ว เมื่อไหร่ดี แต่ไม่เห็นขอสักที”
“อินนน”
“ตกลงครับ เราแต่งงานกันเถอะ”
เสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆ ดูเหมือนคนแกล้งเขาสำเร็จกำลังชอบใจ ศิระหมุนตัวคนเจ้าเล่ห์ลงนอนราบกับที่นอน ก่อนขึ้นไปทาบทับ
“เดี๋ยวนี้ร้ายกับพี่เหรอครับ”
“ใครบอกครับ” อินชันศีรษะขึ้น กระซิบชิดริมฝีปากอีกฝ่าย “ผมรักพี่ศิระต่างหาก”
ศิระจำไม่ได้แล้วว่าหลังจากนั้นเขาพูดอะไรออกไปหรือไม่ รู้เพียงว่าเขาอยากแสดงความรักทั้งหมดที่มีให้อินได้รับรู้ ว่าเขารักอินมากแค่ไหน
เขาอาจเคยโง่เง่า อาจเคยช้าจนเกือบเสียคนที่รักไป แต่เขาจะชดเชยทั้งหมดให้อินด้วยความรักที่ผู้ชายคนหนึ่งจะมีให้อีกคนได้ เขาจะจับมือนี้ไว้ให้แน่น ไม่ปล่อยให้หลุดหายไปไหนอีกแล้ว
พี่รักอินนะครับ
NOW AND FOREVER จากนี้และตลอดไป✪✣✤✥✦Happy Ending✤✥✦✧✪
** ขอบคุณนะคะที่ติดตามเรื่องนี้กันมาจนถึงตอนจบ ช้าบ้าง เขียนผิดบ้าง ไม่สนุกบ้างก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ สถานีต่อไป
"Stalker ติด.ตาม.รัก Love Aholic" มาดูกันว่าพี่ชายอย่างโต๊ะยังขนาดนั้น แล้วน้องชายอย่าง" เก้าอี้" จะเป็นอย่างไร ^^ จะเริ่มลงให้อ่านกันเร็วๆ นี้ค่า
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★* ของหายอยากได้คืน *★[แจ้งข่าว+ตัวอย่างเรื่องสั้นรัก❤ข้างเคียง] ★28/06/19 ★P.38 (อ่าน 297460 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก