ตอนที่ 13 : วันเกิดแฝด (1)“นี่สิถึงจะเรียกว่างานวันเกิด” นะโมพูดด้วยน้ำเสียงพอใจเมื่อเห็นบรรยากาศภายในงาน เขารู้สึกคึกคัก ดีใจที่ทุกอย่างไม่เหมือนอย่างที่คิด ร้านอาหารตั้งอยู่ริมแม่น้ำ เป็นห้องกระจกมองเห็นวิวกว้าง ด้านนอกตั้งโซฟาสีสันสนใจ เด็กวัยรุ่นจับจองจนเกือบเต็ม
"มากันแล้ว" น้องธารีเดินตรงเข้ามาหา รอยยิ้มสดใสเหมือนเช่นเคย “สวัสดีค่า”
"สุขสันต์วันเกิดครับ" ผมส่งกล่องของขวัญให้น้องธารี พี่โชเป็นคนซื้อไม่ใช่ผมหรอกครับ
"ขอบคุณมากค่ะ"
"นี่ของธัน หายไปไหนพี่ไม่เห็น" พี่โชส่งของอีกกล่องให้
"ธันออกไปรับเพื่อนที่ปากซอยค่ะเห็นว่าหลงทาง เดี๋ยวมาแล้วธารีบอกให้มาทักทายนะคะ"
"ไม่เป็นไร วันนี้วันเกิดเราสนุกกันให้เต็มที่เถอะ ไม่ต้องห่วงพวกพี่"
"จะไม่ให้ห่วงได้ไงคะ โน่น" น้องธารีบุ้ยใบ้เข้าไปในห้องกระจก "มารอแล้วค่ะ แต่งตัวมาเต็มมาก เดรสสั้นแค่คืบเองมั้งคะ” น้องธารีย่นจมูก
“แต่คุณปู่กับป้านางไม่มานะคะ คุณปู่ไม่ค่อยสบายป้านางเลยอยู่ดูแล มีอานรีมาคนเดียว พาคนนั้นมา”
“อืม” พี่โชพยักหน้ารับรู้
“พี่โชเข้าไปทักทายก่อนก็ได้ค่ะ พ่อกับแม่ก็อยู่ด้านในเดี๋ยวค่อยออกมา ธารีจัดที่ไว้ให้ข้างนอกจะได้เป็นส่วนตัว” น้องธารีลิ่วตาให้
“น้องธารีน่ารักที่สุด” นะโมเอ่ยปากชม ท่าทางโล่งอกที่ไม่ต้องนั่งอึดอัดร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่
“วันนี้วันเกิดธารีนี่คะมาก็ต้องสนุก อีกอย่างจะได้ไม่ต้องนั่งกับคนนั้นด้วย”
“เรานี่น้า” พี่โชยกมือขึ้นจับศีรษะน้องธารีโยก สีหน้าอ่อนโยน ผมเห็นแล้วอดอิจฉาไม่ได้เพราะมันดูน่ารักมาก
“เข้าไปเถอะค่ะจะได้รีบออกมา ธารีจัดโต๊ะไว้ให้ตรงนั้นนะคะ” น้องธารีชี้มือไปทางโต๊ะที่ไม่มีคนนั่ง “จะได้นั่งชมวิวกัน”
“ขอบใจมากเดี๋ยวพี่ออกมา”
“ค่ะ” น้องธารียิ้มหวาน พี่โชลูบผมสองสามครั้งก่อนเอามือลง
"นะโมรอแป๊บหนึ่งกูมีเรื่องอยากคุยกับพี่โช" ผมหยุดเดินก่อนถึงประตู หันไปบอกเพื่อนที่เดินตามมาด้านหลัง
"ได้"
"มาตรงนี้แป๊บครับ" ผมดึงแขนพี่โชพาเดินหลบมุม ไม่อยากให้ใครมาได้ยิน
"มีอะไร" พี่โชถามเมื่อผมหยุดเดิน
"พี่โช ผมขออะไรอย่างได้ไหมครับ"
"ว่ามาสิ"
"อย่าประกาศว่าเราเป็นแฟนกันต่อหน้าคนอื่นได้ไหมครับ"
"ทำไม" เสียงพี่โชเย็นขึ้นมาทันที
"วันนี้เป็นวันเกิดน้องผมกลัวจะหมดสนุกกันครับ ผมเพิ่งคิดได้เมื่อกี้ ถ้าทุกคนเอาแต่หน้าตึงน้องธารีคงไม่มีความสุข"
"ถูกของนายพี่ลืมคิดไป ขอบใจนะที่เตือน"
ผมชอบพี่โชก็ตรงนี้ ตรงที่ยอมรับฟังเหตุผลไม่ถือทิฐิจนเกินไป
"แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ เราแค่ไม่บอกคนอื่น ไม่ได้แปลว่าเราจัดเต็มไม่ได้เสียหน่อย ผมเตรียมตัวมารับมืออานรีเต็มที่เลยครับ"
"หึๆ ขอบใจ"ตาของผมค่อยๆ เบิกกว้าง เมื่อมือใหญ่ของพี่โชวางลงบนศีรษะ มันให้ความรู้สึกดีชะมัด
"พร้อมแล้วใช่ไหมเข้าไปกันเถอะ"
"พร้อมแล้วครับ" ตอนนี้ผมยิ่งกว่าพร้อมเสียอีก กำลังใจมาเต็มมากจากความอ่อนโยนที่ได้รับเมื่อครู่
"มาแล้วเหรอ นั่งสิ” อายุทธทักเมื่อพวกผมเดินเข้าไปไหว้ ผมไล่สายตามองคนที่อยู่ในห้อง ที่นั่งข้างอานรีมีสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่ ผมเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ดูเหมือนนะโมเห็นแล้วเช่นกัน ผมรู้เพราะนะโมแอบสะกิดหลังผม แต่สีหน้าของพี่โชเรียบเฉยไม่บ่งบอกว่ารู้จักหรือไม่
ผู้หญิงที่ผมเห็นคือมิกิ ดาวคณะอักษรฯ คนล่าสุด เรียนอยู่ปีหนึ่งเหมือนผม เรื่องความฮอตนั้นไม่ต้องพูดถึง หนุ่มๆ รุมขายขนมจีบเพียบ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้ามาสวัสดีเฉยๆ ครับ เดี๋ยวจะออกไปนั่งข้างนอกน้องธารีจัดโต๊ะไว้ให้แล้ว”
“งั้นเหรอ”
“ดีแล้วค่ะ เด็กๆ นั่งด้วยกันจะได้ไม่เบื่อ ข้างในมีแต่ผู้ใหญ่ เพื่อนๆ คุณทั้งนั้น”
ผมรู้แล้วว่าธารีได้นิสัยใครมา เหมือนแม่นี่เอง
“ผมกลับโต๊ะก่อนนะครับ อายุทธจะได้ทานข้าวต่อ”
“เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป”
ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้ ผมคิดอยู่แล้วว่าอานรีคงไม่ปล่อยให้กลับออกไปกันง่ายๆ
“อานรีมีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่โชถามได้เนียนมาก ราวกับไม่รู้เรื่องมาก่อน
“วันนี้เด็กๆ ไม่ว่าง อาเลยชวนหนูมิกิมาเป็นเพื่อน รู้จักกันหรือเปล่า เรียนมหา’ลัยเดียวกัน”
“มิกิรู้จักพี่โชค่ะคุณป้า ที่มหา’ลัยพี่โชดังมาก แต่พี่โชคงไม่รู้จักมิกิ” เสียงหวานยังไม่เท่าดวงตาเขินอายคู่นั้น
“ไม่รู้จักครับ”
ผมกับนะโมลอบสบตากัน ทันทีที่ได้ยินคำตอบตัดเยื่อใยของพี่โช
“งั้นก็รู้จักกันไว้ หนูมิกิเป็นลูกสาวของรุ่นน้องที่สมาคมของอา เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ น่ารักน่าชัง สมกับเป็นลูกผู้ดีมีสกุล”
ผมต้องกลั้นขำเมื่อสายตาอานรีตวัดมามองผม ผมว่าพ่อแม่ผมก็เป็นคนดีนะ แล้วเราก็มีนามสกุลด้วย
“ครับ” พี่โชตอบรับคำเดียวสั้นๆ
เห็นชัดว่าอานรีไม่พอใจกับปฏิกิริยาของพี่โชเท่าไหร่ แต่ต้องกดอารมณ์เอาไว้ภายใต้สีหน้ายิ้มแย้ม
“หนูมิกิอยากออกไปนั่งข้างนอกไหมลูก ข้างในมีแต่ผู้ใหญ่คงไม่สนุกเท่าไหร่”
“ได้เหรอค่ะคุณป้า มิกิเกรงใจพี่โช
“ได้สิลูก”
ดูเหมือนการสนทนาจะเป็นแบบผูกขาดถามกันเองตอบกันเองเสร็จสรรพ
“โช อาฝากดูแลน้องด้วยนะ”
“ครับ”
ผมแปลกใจนิดหน่อยที่พี่โชไม่แผลงฤทธิ์ เริ่มรู้สึกตงิดๆ หรือว่า...
“ออกไปกันเถอะ” พี่โชพยักหน้าให้พวกผม ผมกับนะโมยกมือไหว้อีกครั้งก่อนเดินตามพี่โชออกไป พี่โชแตะหลังผมดันให้ขึ้นมาเดินข้างกัน มีมิกิกับนะโมเดินตามหลังมา
มิกิแทรกตัวขึ้นมาเมื่อถึงโต๊ะที่น้องธารีจัดไว้ให้ นั่งลงบนโซฟาตัวยาวข้างพี่โชก่อนที่ผมจะทันนั่งลง นะโมสบตากับผม ผมยิ้มให้เพื่อนก่อนเดินไปนั่งอีกฝั่งข้างเพื่อน
“นี่นะโมกับลี” พี่โชแนะนำชื่อพวกผม
“มิกิค่ะ”
นะโมกำลังอ้าปากทักทาย แต่สาวเจ้าหันไปทางพี่โชเสียก่อน
“ลมข้างนอกแรงจัง” มือเรียวขาวปัดผมออกจากหน้า
ผมอดมองมิกิอย่างพิจารณาไม่ได้ ต้องยอมรับว่ามิกิเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยสมตำแหน่งที่ได้รับ ผิวขาวผ่อง ภายใต้ชุดเดรสสีแดงเข้มเข้ารูปสั้นแค่ต้นขา พอนั่งลงตัวกระโปรงยิ่งเลิกขึ้นสูงจนหมิ่นแหม่
“อากาศเย็นเหมือนกันนะคะ” มิกิเลื่อนมือลงลูบแขนตัวเอง ด้วยท่าทางที่ทำให้ชายหนุ่มหลงได้ง่ายๆ พี่โชไม่ได้ตอบอะไร แต่ถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ใส่คลุมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มออกส่งให้กับมิกิ
“ขอบคุณนะคะ พี่โชใจดีจัง” เสียงพูดอ่อนหวาน ดวงตาเชื่อม มือที่ยืนมารับแตะโดนมือของพี่โชเบาๆ
“ไม่เป็นไร เอาคลุมขาไว้เถอะ งานนี้มีแต่เด็กผู้หญิงมา พี่ไม่อยากให้น้องๆ จำไปเป็นตัวอย่าง”
!!!
“ชิด” ผมได้ยินนะโมอุทานเบาๆ ในคอก่อนทั้งโต๊ะจะเงียบกริบ ผมคิดอยู่แล้ว! คิดอยู่แล้วเชียว พ่อปลาฉลามยังดุร้ายเหมือนเดิม หลังจากที่หลอกผมว่าเชื่องแล้วมาพักใหญ่
“ไม่ใช่ว่าชุดไม่สวยนะเผื่อจะเข้าใจผิด มิกิใส่สวยแต่ไม่เหมาะสม”
ถ้าผมเป็นมิกิตอนนี้หน้าคงชาไปหมด ผมขมวดคิ้วเข้าหากันพยายามจ้องตาพี่โช แต่อีกฝ่ายไม่ยอมสบตากับผม ร้ายจริงๆ
“ขะ..เข้าใจแล้วค่ะ ต่อไปมิกิจะระวังนะคะ พอดีคุณป้านรีไม่ได้บอกว่าจะมาวันเกิดน้องธารี บอกแค่ว่าให้มางานวันเกิดเป็นเพื่อน มิกิเลยไม่ทราบ”
“อานรีขี้ลืมกว่าที่พี่คิด” พี่โชยกยิ้มมุมปาก ฉลามขาวก็ยังเป็นฉลามขาววันยังค่ำ
“คงยุ่งๆ มั้งคะเลยลืมบอกมิกิ” หน้าของคนพูดซีดจนสังเกตได้
“ครับ” พี่โชตอบรับสุภาพ
โชคดีที่พนักงานยกถาดเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ ก่อนตามด้วยอาหารชุดใหญ่ บรรยากาศในโต๊ะจึงผ่อนคลายขึ้น
“พี่โชทานนี้สิคะ หน้าตาน่าทานเชียว” อาหารถูกตักลงวางบนจานของพี่โช
“มิกิแอบไปเชียร์พี่โชแข่งบ่อยมากแต่ไม่กล้าเข้าไปทัก” คนพูดยิ้มเขิน นะโมสะกิดผมใต้โต๊ะ สงสัยว่าจะเลิกปลื้มแล้ว ผมอดขำเพื่อนไม่ได้เพราะนะโมคือหนึ่งในแฟนคลับของมิกิ
“พี่โช” เสียงเรียกดึงสายตาของทุกคนให้หันไปมอง ธันเดินมาที่โต๊ะมีพี่ธามเดินตามหลังมาด้วย เมื่อกี้ผมสงสัยว่าพี่ธามหายไปไหนตอนนี้ก็ได้เจอแล้ว
“ไงเรา หายไปเลย”
“ผมไปรับเพื่อนครับ มันหลงทางกัน รอนานมากว่าจะเจอ ส่วนพี่ธามเพิ่งมาถึง”
“พี่นั่งด้วยคน”
ผมเตรียมขยับที่ให้พี่ธามแต่พี่โชลุกขึ้นยืนเสียก่อน
“พี่ธามนั่งแทนผมเลยผมจะไปนั่งกับลี”
ผมเห็นมิกิเผยอปากออกน้อยๆ สีหน้าผิดหวังแต่ทำอะไรไม่ได้
“ขยับหน่อย”
พี่โชไม่รอให้ผมขยับที่ให้ทิ้งตัวลงนั่งเบียดทันที ผมกับนะโมต้องรีบขยับที่ให้แทบไม่ทัน
“พี่ธาม นี่มิกิมากับอานรี ส่วนนี่พี่ธามพี่ชายของธารีกับธัน”
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ” เสียงพี่ธามสุภาพ ริมฝีปากติดรอยยิ้มแบบที่พวกผมไม่ชินตา ผมเห็นนะโมแอบเบ้ปากเบาๆ ให้กับผู้ร่วมโต๊ะคนใหม่
“ลีกับนะโมเรียนปีเดียวกับพี่โชเหรอคะ”
“เปล่าครับผมเรียนปีหนึ่ง” ผมเป็นคนตอบคำถาม
“ปีเดียวกับมิกิ!”
“ครับ”
“คณะเดียวกับพี่โชเหรอคะ รุ่นพี่รุ่นน้องสนิทกันดีจังน่าอิจฉา”
“เปล่าครับ” ผมส่ายหน้า
“ลีเป็นแฟนพี่”
คำพูดของพี่โชทำให้สีหน้าของมิกิเปลี่ยนไป ตกตะลึง ประหลาดใจ ไม่อยากเชื่อ
“คะ!!”
“อย่างที่มิกิได้ยินครับ”
ผมหันขวับไปมองพี่โช สายตาคู่นั้นมองผมอยู่ก่อนแล้ว มันเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนใบหน้าของพี่โชจะโน้มเข้ามาใกล้ พูดเสียงเบาข้างหู “ไม่ได้ผิดสัญญานะ พี่รู้จักชื่อมิกิแล้วไม่ใช่คนอื่น”
ฉลามขาวตัวนี้ร้ายกว่าที่ผมคิดครับ เห็นเงียบๆ แต่ร้ายเหลือเกิน ผมว่าพี่โชรู้ว่าผมหมายถึงต่อหน้าเพื่อนของอายุทธ หรือต่อหน้าผู้ใหญ่ซึ่งอาจมีผลต่อหน้าตาของครอบครัว กรณีมิกิถือว่าพอยกเว้นได้แต่ก็ยังร้ายอยู่ดี
“โอ๊ย” พี่โชร้องเบาๆ เมื่อผมเหน็บสีข้างเข้าให้ ผมสบตาคู่นั้นเลิกคิ้วขึ้นท้าทาย พี่โชยิ้มขำแต่ไม่ว่าอะไรผมสักคำ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ผมว่าพี่โชอารมณ์ดีกว่าตอนมาถึงมาก ถ้าจะทำขนาดนี้ละก็ผมว่าผมคงไม่ต้องออกโรงให้แล้ว
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
มีต่อตอนหน้านะคะ หนูลีของเราได้ออกโรงแน่ๆ ค่า รออ่านกันได้เลย ^^
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★ ♥โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม♥ ★ [ตอนพิเศษ] ♥ 26/01/19 ♥ P.53 (อ่าน 271453 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก