ตอนที่ 14 : วันเกิดแฝด (2)
-นะโม-เสียงช้อนกระทบกันดังขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นมอง เจอเข้ากับดวงตาที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาคู่นั้นทำให้ผมนึกโมโห ตักก็ตักพร้อมกันผมไม่ใช่คนผิดเสียหน่อย จ้องอย่างกับผมไม่มีมารยาท ลุงก็ไม่มีมารยาทเหมือนกันละน่าลุงธาม
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยอมยกช้อนออก เพื่อเห็นแก่หน้าพี่โชผมจะยอมให้หมอนี่วันหนึ่ง
“มาแล้วค่ะ” เสียงหวานหูดังขึ้น คู่กรณีผมยิ้มสุภาพก่อนลุกขึ้นยืนให้หญิงสาวกลับเข้าไปนั่งที่ของตนเอง มิกิหายไปพักใหญ่หลังขอตัวไปหาอานรี
“อิ่มกันหรือยังคะ” เสียงที่กลับมาสดใสอีกครั้งทำให้ผมอดมองหน้าเพื่อนไม่ได้ มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน ลีเองก็คงคิดเช่นกัน ผมเดาจากรอยยิ้มของเพื่อน
“ยัง มิกิจะเอาอะไรเพิ่มไหมเดี๋ยวพี่เรียกพนักงานให้”
ผมทำปากขมุบขมิบพูดเลียนแบบอยู่ในใจ ที่อย่างนี้พูดดีเลยนะ กับพวกผมตีหน้ายักษ์หน้ามาร
“มิกิอิ่มแล้วค่ะ มื้อเย็นทานไม่มาก”
“ทำไมสาวๆ ชอบไดเอท”
“แหม ก็มิกิอยากดูดีในสายตาคนที่ชอบนี่คะ” คนพูดยิ้มเอียงอายปรายตามองพี่โช เหมือนอยากให้รู้ว่ากำลังพูดถึงใคร
“หึๆ พี่ลืมความรู้สึกแบบนั้นไปแล้ว เป็นวัยรุ่นก็ดีแบบนี้”
“แก่แล้วก็เงี่ย”
ผมคิดว่าผมพูดเบาแล้วนะ แต่ดวงตาคมคู่นั้นก็ยังตวัดมามอง มีอะไรว่ามา ผมกลัวที่ไหน ผมจ้องตากับพี่ธามโดยไม่หลบ อีกฝ่ายส่ายศีรษะไปมาสีหน้าเหมือนมองเด็กไม่รู้จักโต ยิ่งทำให้ผมไม่ชอบขี้หน้ายิ่งขึ้น
“วันหยุดยาวห้าวันที่จะถึงนี้พี่โชไปเที่ยวไหนไหมคะ มิกิกำลังคิดอยู่ว่าจะไปญี่ปุ่นดีไหมหรือจะไปฮ่องกงดี เมื่อกี้อานรีขอให้มิกิชวนพี่โชไปด้วย เรียนหนักจะได้พักผ่อนบ้าง”
“มิกิไปเถอะ” พี่โชยิ้มสุภาพ “พี่มีเงินเก็บไม่พอไปเที่ยวต่างประเทศ”
“แหมพี่โช” เสียงหัวเราะกังวานใส “เข้าใจล้อเล่นนะคะใครจะเชื่อ”
“พี่ไม่สนิทกับมิกิพอจะล้อเล่นเรื่องพวกนี้ครับ”
“ชิด!” ผมอุทานในใจเป็นครั้งที่สอง หลังจากครั้งแรกเผลอหลุดเสียงออกไปเบาๆ ถ้าผมเป็นมิกิผมคงก้มเก็บเศษของหน้าแทบไม่ทัน นี่สินะพี่โชในตำนานที่ใครๆ ก็ร่ำลือกันว่าเป็นผู้ชายเย็นชาที่น่าเข้าใกล้ที่สุด
“ไปสิโช พี่จัดการเอง”
นั่นไง! ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้ ผมแทบจะดีดนิ้วดังเป๊าะเมื่อตาลุงขี้เก๊กพูดขึ้น
“ลีอยากไปไหม” เสียงพี่โชอ่อนลง สายตาอ่อนโยนจนผมขนลุก ถ้าใครได้เห็นสายตาเย็นชาที่พี่โชมองพวกผมเมื่อแรกรู้จัก จะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ร้ายไม่เบา ดูเอาเถอะเล่นเสียเนียนเชียว
“พี่โชตัดสินใจเลยครับ ผมตามใจพี่โช”
จะว่าไปแล้วเพื่อนผมก็เนียนใช้ได้เหมือนกันแฮะ เนียนทำเป็นเล่นละครทั้งที่ไม่ได้เล่น ผมว่าน่าจะร้ายกว่าพี่โชนิดหน่อยนะ
“ไปหัวหินไหม”
“ก็ได้ครับ”
“ขอบคุณครับพี่ธามแต่ผมได้ที่ไปแล้ว” พี่โชหันไปบอกตาลุง เสียงปฏิเสธสุภาพ
“หัวหินก็ดีนะคะไปพักผ่อนกัน พี่ธามสนใจไหมคะ”
เดี๋ยวๆ ใครชวน! ผมอยากย้อนอดีตเอาความชื่นชอบ ป้ายไฟที่ช่วยถือวันประกวดไปทิ้ง คนเราสามารถพูดได้หน้าตาเฉยแบบนี้เลยเหรอวะ
สายตาของพี่โชทำให้อากาศรอบข้างเย็นยะเยือก ผมชักสงสัยว่ามิกิชอบพี่โชจริงไหม ถ้าชอบทำไมไม่รู้ว่าพี่โชไม่ชอบคนเซ้าซี้
“ก็ดีนะเรามีบ้านพักอยู่ที่นั่น พี่ไม่ได้ไปนานแล้วเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดี โชชวนเดียวไปด้วยสิกับอีกคนชื่ออะไรนะพี่จำไม่ได้”
ผมเข้าใจสถานการณ์ของพี่โชตอนนี้เลย ในเมื่อลูกพี่ลูกน้องอายุมากกว่าเป็นคนเอ่ยปาก การปฏิเสธทั้งที่อีกฝ่ายบอกว่าอยากไปพักก็ดูเป็นการหักหน้ากันเกินไป
“ตกลงครับ” สุดท้ายพี่โชก็รับปาก
“ผมขอไปด้วยคน” ผมยกมือขึ้นไม่สนสายตาดุๆ ของตาลุงที่มองมา
“ไปสิ ฝากชวนจอมขวัญให้พี่ด้วย”
“ครับผม”
“มิกิจะไปด้วยกันไหม” พี่โชมองผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม “ไม่ต้องห่วงนะมีจอมขวัญไปด้วยเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เป็นเพื่อนสนิทของลี จะได้พักห้องเดียวกัน ที่เหลือก็มีเพื่อนพี่เพื่อนลีไปด้วยประมาณหกเจ็ดคน”
ผมเห็นมิกิกลืนน้ำลายลงคอ คงกำลังคิดว่าตัวคนเดียวจะสู้ไหวไหม สุดท้ายเจ้าตัวก็ตัดสินใจได้
“อยากไปนะคะแต่มิกินัดคุณแม่ไว้แล้ว เอาไว้คราวหน้านะคะ”
“ได้ครับ” พี่โชยิ้มเย็น
ว่าแต่คนจะไปเป็นเพื่อนผู้หญิงล่ะจะทำยังไง ผมหันไปมองใบหน้าคนสัน แต่อีกฝ่ายไม่พูดอะไรออกมา ผมถอนใจเซ็งๆ จะไปด้วยจริงเหรอวะ
“พี่โชครับขยับให้ผมนิด ผมจะไปเข้าห้องน้ำ” ลีสะกิดแขนพี่โช ร่างสูงจึงลุกขึ้นยืน เก้าอี้เป็นโซฟาตัวยาวใครจะเข้าจะออกทีค่อนข้างวุ่นวาย
“มิกิไปด้วยค่ะ ดีเลยจะได้มีเพื่อนเดินไป”
ผมสบตากับลี มั่นใจว่างานเข้าเพื่อนผมแน่นอน ผมส่งสัญญาณถามว่าอยากให้ผมไปด้วยไหม แต่ลีส่ายหน้าเบาๆ พูดกันตามจริงผมไม่กังวลเท่าไหร่ ผมอยู่กับลีมานานจนรู้จักนิสัยเพื่อนดี
• • • • • • • •
-ลี-“พี่โชจ้างนายมาเท่าไหร่”
“อะไรนะครับ” ผมหันไปมองคนถาม สีหน้าที่มองผมแตกต่างจากสีหน้าที่โต๊ะเมื่อครู่มาก
“พี่โชจ้างนายมาเป็นแฟนเท่าไหร่”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นครับ” ผมยังใจเย็น ออกจะขำมากกว่า
“อานรีบอกฉันหมดแล้ว”
“อย่างนี้นี่เอง” ผมพยักหน้า ในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมสีหน้าของมิกิจึงกลับมาสดใส่เหมือนเดิม
“เท่าไหร่ ฉันจะจ่ายให้มากกว่าแค่นายไปห่างๆ พี่โชก็พอ”
“อานรีบอกแบบนั้นเหรอครับ”
“ใช่สิ”
“อานรีอยากให้คุณเป็นแฟนกับพี่โชใช่ไหมครับ”
“มันแน่อยู่แล้ว”
“งั้นถ้าผมเป็นอานรีผมก็คงบอกแบบนั้น” ผมส่งยิ้มบางให้มิกิ
“อะไรนะ!”
“สมมุติว่าคุณมิกิเป็นอานรี แล้วอยากให้ผู้หญิงคนหนึ่งคบกับหลานแต่หลานพาแฟนมาด้วย ควรจะบอกผู้หญิงคนนั้นว่าอะไรดีครับ ผมว่าคนฉลาดตอบได้ทั้งนั้น”
ริมฝีปากสีแดงสดเผยอออก ดวงตาเบิกกว้าง ผมยิ้มให้ดวงตาคู่นั้น ยังคงก้าวเท้าต่อไปเรื่อยๆ
“ฉันไม่เชื่อ พี่โชไม่มีทางชอบผู้ชาย!” เสียงที่เคยใสราวระฆังแหวขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้นผมว่ายิ่งแย่นะครับ” ผมยังคงรักษารอยยิ้มที่มีให้อีกฝ่ายเอาไว้
“หมายความว่ายังไง!”
“ลองคิดดูนะครับ สมมุติว่าถ้าพี่โชไม่ได้ชอบผมจริงๆ แต่ต้องพาผมมาโกหกคุณมิกิ คุณมิกิว่ามันหมายความว่ายังไงครับ เป็นผมคงรู้สึกแย่น่าดู ผู้ชายไม่ชอบขนาดต้องยอมโกหกว่าชอบผู้ชายด้วยกัน” ผมหยุดเดินหันไปมองหน้าคนฟัง
“คุณมิกิว่าแบบไหนแย่กว่ากันครับ ระหว่างพี่โชมีแฟนแล้ว กับพี่โชไม่อยากยุ่งกับเราจนต้องหาคนมากุว่าเป็นแฟน”
“นาย! นาย!”
“แบบไหนก็แย่ทั้งนั้นว่าไหมครับ” ผมไม่สนใจอาการปรี๊ดแตกของอีกฝ่าย ก้าวเท้าต่อไปช้าๆ
“พี่โชพานายมาโกหกคุณป้านรีต่างหาก ไม่ใช่ฉัน”
“คิดอย่างนั้นเหรอครับ”
“ใช่สิ”
“แล้วทำไมพี่โชถึงไม่เปลี่ยนท่าทีละครับพอเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคุณมิกิ ถ้าจ้างผมมาจริงก็บอกผมได้นี่ครับว่าไม่ต้องเล่นละครแล้ว เพราะถ้าผมสนใจใครสักคนผมคงไม่ทำให้คนๆ นั้นเข้าใจผิด เว้นแต่ว่า..” ผมหยุดพูด คลี่ยิ้มออกช้าๆ ดวงตาเป็นประกาย “เว้นแต่ว่าผมไม่คิดจะสนใจเลย เรื่องบางเรื่องมีคำตอบชัดเจนอยู่แล้วครับ อยู่ที่ว่าเราจะยอมมองมันไหมเท่านั้นเอง”
ผมหยุดเดินเมื่อถึงหน้าทางเข้าห้องน้ำพอดี “ขอบคุณที่เดินมาเป็นเพื่อนครับ มันดีกว่าเดินมาคนเดียวจริงๆ” ผมทิ้งรอยยิ้มไว้ เดินแยกไปโดยไม่รออีกฝ่าย โชคดีที่มิกิยังรู้จักรักษาภาพพจน์ตัวเองพอ จึงไม่กรี๊ดออกมาแม้สีหน้าจะไปหมดแล้ว
“อย่าเพิ่งไป!” ผมหยุดเดิน มองอานรีที่เดินหน้าบึ้งตึงเข้ามาหา ซึ่งผมไม่แปลกใจสักนิด เดาอยู่แล้วว่ามิกิน่าจะรีบไปหาอานรี ผมออกจากห้องน้ำมาถึงเจอกันพอดี
“ครับ” ผมส่งยิ้มให้
“กล้าดียังไงมาว่าฉันโกหก สันดานพวกเธอมันเป็นแบบนี้สินะ ผู้หลักผู้ใหญ่ไม่เห็นหัว”
“ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้พูดคำว่าอานรีโกหกออกไปนะครับ อานรีมีสิทธิ์คิดว่าพี่โชจ้างผมมาเพราะมันไม่น่าเชื่อว่าพี่โชจะชอบผู้ชาย เป็นใครก็สงสัยทั้งนั้นผมเข้าใจดี ทำไมผมต้องคิดว่าอานรีโกหกด้วยครับ อานรีเป็นผู้หญิงที่ดูดี น่าเคารพ ถึงผมจะเพิ่งรู้จักอานรีไม่นานแต่เห็นแค่นี้ก็รู้แล้วว่าอานรีไม่ใช่คนชอบโกหกใคร”
ดวงตาของอานรีเบิกกว้าง
“หรือถ้าอานรียังสงสัยลองเรียกคุณมิกิมาถามก็ได้ครับว่าผมพูดคำว่าอานรีโกหกไหม”
“ไม่ต้อง!”
“ผมรู้ว่าอานรีแคลงใจ แต่เชื่อเถอะครับผมรักพี่โชจริงๆ” ผมมั่นใจว่าผมพูดความจริง ผมแค่ไม่ได้บอกว่าพี่โชไม่ได้ชอบผมจริงเท่านั้นเอง
“แต่ฉันรับไม่ได้!”
“ผมเข้าใจครับ คิดว่าเข้าใจดี อานรีเป็นคุณอาของพี่โช ก็คงอยากเห็นหลานได้รับสิ่งดีๆ มีความสุข ยิ่งพี่โชเสียพ่อไปแล้วอานรีก็คงยิ่งเป็นห่วงหลานมากกว่าเดิม ถึงได้พูดถึงได้แสดงออกแบบนี้ ผมอยากให้อานรีรู้ว่าผมเองก็อยากให้พี่โชมีความสุขมากเหมือนกันครับ”
ดวงตาของอานรีเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย มันเต็มไปด้วยความโกรธและความสับสน เมื่ออานรีไม่พูดอะไร ผมจึงส่งยิ้มให้ สบตาที่มองมาโดยไม่หลบ
“จะไปไหนก็ไป”
“อานรีมาเข้าห้องน้ำหรือเปล่าครับ ในห้องน้ำผู้ชายกระดาษหมดไม่รู้ในห้องน้ำหญิงมีไหม อานรีหยิบเข้าไปด้วยก็ดีครับเผื่อไว้ก่อน”
ผมเลือกที่จะพูดเรื่องไร้สาระ มันเป็นแค่การจบบทสนทนาเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายกระอักกระอ่วนเกินไป
“ผมไปก่อนครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้อานรี ปลายตาเห็นมิกิยืนแอบอยู่ไกลๆ
คนมักคิดว่าคนมองโลกในแง่ดีนั้นต้องเป็นคนจิตใจบอบบาง อ่อนไหวง่าย แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสมอไป คนที่มองโลกในแง่บวกในความคิดผม คือคนที่ไม่สนใจอะไรระดับหนึ่งถึงทำใจให้ไม่แคร์คำพูดต่างๆ ได้ การมองโลกในแง่บวกไม่ได้หมายถึงความอ่อนแอ มันหมายถึงความเข้มแข็งที่สามารถก้าวผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยรอยยิ้ม แม้ในวันที่พายุพัดกระหน่ำจนก้าวขาต่อเกือบไม่ไหว บางทีคนที่ไม่สนใจโลกอาจไม่ได้มีแค่คนเย็นชาอย่างพี่โชแม้แต่คนที่ยิ้มให้โลกอย่างผมก็เช่นกัน
• • • • • • • •
“โอเคไหม”
ผมส่งยิ้มนำไปก่อนตัวเมื่อเห็นว่าใครมายืนดักรอผมอยู่
“โอเคครับ พี่โชกลัวผมโดนอานรีจัดการเหรอครับ”
“เปล่า คิดว่าเราเอาอยู่”
“อ้าว งั้นมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“เปล่า”
“เปล่าเหรอครับ” ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ
“ใช่ จะถามอะไรมากมาย” พี่โชทำเสียงดุใส่ผม หันหลังออกเดินนำกลับไปที่โต๊ะ
“พี่โชเดี๋ยวครับ” ผมเร่งฝีเท้า ดึงมือของพี่โชเอาไว้
“อะไร” พี่โชยอมหยุดเดิน หันมามองหน้าผม
“ผมแบมือของพี่โชออก ใช้นิ้วบรรจงเขียนตัวหนังสือลงไปกลางฝ่ามือ ก่อนเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้าง
“เป็นห่วงเขียนแบบนี้ครับ”
หน้าของพี่โชขึ้นสีแดงเรื่อแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน พอผมยิ้มพี่โชก็ถลึงตาใส่ ไม่ยอมพูดยอมจาเดินตึงตังออกไปโดยไม่รอ ผมมองตามแผ่นหลังกว้าง หัวเราะเบาๆ ด้วยความสุข
น่ารักจ้งน้าคุณปลาฉลามของผม
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
** ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ feel good น่ารักปนขำ ชวนไปอมยิ้มด้วยกันค่า ^^
75 METERS HIGH Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★ ♥โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม♥ ★ [ตอนพิเศษ] ♥ 26/01/19 ♥ P.53 (อ่าน 271434 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก