ตอนที่ 46 : เด็กแสบ
-นะโม-เป็นเช้าวันเสาร์ที่เต็มไปด้วยความเกียจคร้าน ผมยังซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม แม้เข็มนาฬิกาจะเลยเลขเก้าไปแล้ว เสียงเตือนข้อความเข้าดังขึ้น ผมเอื้อมมือออกไปควานหาโทรศัพท์ ดึงเข้ามาอ่านในโปงผ้าห่ม
ว่างไหม คุณปู่หาเพื่อนเล่นหมากรุก ผมตอบข้อความกลับทันทีโดยไม่เสียเวลาคิด
ว่างครับ เดี๋ยวเข้าไป ผมวางโทรศัพท์ลง ม้วนผ้าห่มเป็นก้อน แอร์เย็นฉ่ำทำให้ยังไม่อยากลุกไปไหน นอนอีกสักนิดก็ได้น่า
กำลังไปรับ ไม่เกินสามสิบนาทีถึง ผมลุกพรวดเมื่ออ่านข้อความที่เข้ามาล่าสุด รีบกดโทรศัพท์โทรออก
“ลุงงงง ไม่ต้องมารับเดี๋ยวบ่ายผมไปเอง”
(พี่ออกมาแล้ว)
ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน เดี๋ยวนะ ข้อความมันห่างกันไม่ถึงสองนาที ทำไมออกมาไวนักวะ
“ลุงหมายถึงกำลังจะขึ้นรถหรือขับออกมาแล้ว” ผมถามให้แน่ใจ
(ออกมาสักพักแล้ว)
!!!
“แต่ลุงเพิ่งส่งข้อความหาผมเองนะ”
(ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนดีไหม)
อะไรว้า! ผมบ่นพึมพำแต่ก็รีบวางสายเพราะกลัวไม่ทัน กระโจนเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ สระผมลวกๆ ดีที่ไม่ลืมแปรงฟัน
ผมใช้เวลายี่สิบห้านาทีรวมเป่าผมให้แห้งกับแต่งตัว หยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ยัดใส่กระเป๋ากางเกงเป็นอันเรียบร้อย
“แม่ครับ ผมหิวแล้ว”
กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ผมโผล่หน้าเข้าไปในห้องครัว ร่างสูงที่นั่งอยู่หันมามอง ทำเอาผมนึกว่าเห็นผี
“เฮ้ย! มาไงวะ!”
“นะโม! ทำไมพูดไม่เพราะแบบนั้นลูก”
“ขอโทษครับ ผมตกใจ”
คนทำผมตกใจยกยิ้มมุมปาก ขำที่ผมถูกดุ
“ไหนว่าสามสิบนาทีไงครับ” ผมหยุดยืนข้างเคาน์เตอร์ มองแก้วกาแฟกับจานคุ้กกี้ของอีกฝ่ายที่วางอยู่
“รถไม่ติด”
“ถ้าอย่างนั้นไปเลยก็ได้ครับ” ผมหยิบคุ้กกี้ในจานขึ้นมากิน
“หิวไม่ใช่เหรอ ทานให้เสร็จก่อน”
“ไม่เป็นไรครับ ลุง..เอ๊ย..พี่ธามจะได้ไม่ต้องรอ”
“ทานเถอะ พี่คุยกับคุณน้าอยู่ ไม่รีบ”
ผมพยักหน้า รับกาแฟที่แม่ส่งให้ รีบยกขึ้นดื่มแม้จะร้อนปาก จะไม่รีบได้ยังไง สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือพี่ธามคุยกับแม่นั่นแหละ เดี๋ยวนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย พ่อก็อีกคน ผมโดนรุมอยู่คนเดียว
• • • • • • • •
“สวัสดีครับคุณปู่ สวัสดีครับลุงยุทธ” ผมยิ้มร่าเข้าไปหาในห้องนั่งเล่น คุณปู่เงยหน้าจากกระดานหมากรุกขึ้นมามอง
“เสียงลิงที่ไหน”
ผมอ้าปากหวอ มองคุณปู่ตาโต ลุงยุทธทำเสียงขลุกขลักอยู่ในคอเพราะกลั้นหัวเราะ พอๆ กับคนที่เดินตามผมเข้ามาในห้อง
“ถึงจะเป็นลิงก็ลิงจั๊กจั๊กนะครับคุณปู่” ผมมองซ้ายมองขวา ตัดสินใจนั่งขัดสมาธิบนพรมใกล้กับโต๊ะรับแขกที่ใช้วางกระดาน
“ลิงจั๊กจั๊ก?” คุณปู่ขมวดคิ้วเข้าหากัน “ลิงอะไรของเรา”
ผมเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้าง ยกมือขึ้นทำนิ้วเป็นรูปหัวใจยื่นให้คุณปู่ “ลิงจั๊กจั๊ก ก็รักจริงๆ ไงครับ”
ทั้งห้องเงียบกริบ คุณปู่ถอนใจเบาๆ พี่ธามส่ายหน้า ลุงยุทธยังคงขำอย่างต่อเนื่อง ผมมองคนนั้นทีคนนี้ทีก่อนถอนใจออกมาเสียงดัง
“ผมไม่ควรเล่นมุกแบบนี้กับนักธุรกิจใช่ไหมครับ”
“ไม่หรอก” พี่ธามปลอบใจผม เม้มริมฝีปากเข้าหากันนิดๆ ผมคิดว่านี่คงเป็นความกรุณาของพี่ธามแล้วที่ไม่ปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
“คุยอะไรกันคะเสียงดังไปถึงข้างนอก” ป้านางเดินเข้ามาในห้อง ชะงักเท้าเมื่อเห็นผม ผมรีบยกมือไหว้
“สวัสดีครับป้านาง”
ป้านางยกมือรับไหว้ผม “เห็นแบบนี้คงไม่ต้องถามแล้วว่าทำไมเสียงดัง อยู่ทานข้าวใช่ไหมธาม ป้าจะได้บอกแม่ครัวให้ทำอาหารรสจัดสักอย่างสองอย่าง”
“ครับ” พี่ธามพยักหน้า
ผมมองตามหลังป้านางไป ยิ้มกว้างทั้งปากและตา แม้เราจะคุยกันน้อยมาก แม้ป้านางจะยังมองผมด้วยสายตาดุๆ เหมือนไม่พอใจผมตลอดเวลา แต่ในห้องนี้คนเดียวที่ทานรสจัดคือผม แล้วจะไม่ให้ยิ้มได้อย่างไร
“เล่นต่อกันเถอะ” เสียงคุณปู่พูดขึ้น ผมจึงหันมาสนใจเกมตรงหน้าแทน เป็นวันเสาร์ที่ไม่มีอะไรหวือหวาแต่ก็เต็มไปด้วยความสุข
• • • • • • • •
“มีสระว่ายน้ำอยู่ที่บ้านมันดีแบบนี้นี่เอง” ผมเกาะขอบสระ หลังจากว่ายไปกลับหนึ่งรอบ ช่วงบ่ายคุณปู่ขึ้นไปพักผ่อน ส่วนลุงยุทธออกไปข้างนอกกับป้าแก้ว พี่ธามจึงชวนผมลงมาว่ายน้ำ ผมใส่กางเกงเซิร์ฟของธันลงเล่นแทนกางเกงว่ายน้ำ
“ชอบก็มาบ่อยๆ” พี่ธามตามเข้ามายืนใกล้ๆ ผมเอียงหน้าไปมอง
“บ่อยได้ไงครับ ญาติก็ไม่ใช่ มารบกวนบ่อยๆ มันไม่ดี” ผมปล่อยมือจากขอบสระหมุนตัวหันไปอีกฝาก แต่ลืมไปว่าบริเวณที่ยืนอยู่เท้าผมแตะไม่ถึงพื้น ขาดอยู่นิดหน่อย จึงจมลงก่อนที่มือของพี่ธามจะคว้าเอวผมทั้งสองข้างยกตัวให้ขึ้นจากน้ำ
ผมคว้าคอพี่ธามด้วยความตกใจ สองขาเกี่ยวหมับเข้าที่เอว ไอเสียงดังจนแสบจมูกแสบคอ เพราะจมลงไปในขณะที่พูดอยู่
“เป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มฟังอ่อนโยน ผมเริ่มหยุดไอ สติกลับเข้าร่าง รับรู้ถึงผิวเนื้อบริเวณหน้าอกที่แนบชิดกัน ผมรีบผละตัวออก ปล่อยแขนที่กอด ปล่อยขาที่เกี่ยวรัดเอวทันที
“ทำอะไร เดี๋ยวก็จมอีก” พี่ธามรั้งเอวผมเข้าชิด หัวใจผมเต้นแรง การสัมผัสกันของส่วนนูนใต้น้ำทำให้ผมหายใจไม่ถูกจังหวะ พูดติดอ่างขึ้นมาทันที
“ผะ..ผมจะขะ..ขึ้นแล้ว” ผมหลุบสายตาลง ไม่กล้ามองหน้าที่อยู่ใกล้กันเพียงฝ่ามือกั้น
“อะไรนะ”
“ผมจะขึ้นแล้ว” ผมกัดฟันพูดจนเป็นประโยค
“วางมือบนไหล่พี่”
“คะ..ครับ?” ผมตาโต
พี่ธามสบตาผม ริมฝีปากยกยิ้ม “วางมือลงบนไหล่พี่”
ผมวางมือสั่นเทาลงบนบ่าของพี่ธาม ปล่อยให้อีกฝ่ายพาไปยังบันไดริมสระ พี่ธามยกผมขึ้นยืนบนบันไดขั้นแรก ผมใช้มือเหนี่ยวราวบันไดเพราะขาแทบไม่มีแรง ร่างกายมันรู้สึกแปลกไปหมด เหมือน...
หัวใจผมเต้นตึกตัก ฉิบหายแล้ว! ผมมีอารมณ์ ผมมีอารมณ์กับพี่ธาม
ผมหันไปมองพี่ธามด้วยตาเบิกโตราวกับไข่ห่าน ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นมองผม
“เป็นอะไร”
“ปะ..เปล่าครับ เปล่า” ผมรีบหันหน้าหนี บ้าฉิบ! ทำไมจู่ๆ ถึงรู้สึกว่าหุ่นพี่ธามดูดีขึ้นมาวะ ยิ่งมีหยดน้ำเกาะพราวยิ่งดูเซ็กซี่เข้าไปใหญ่ ผมยกมือขยี้ผมตัวเอง ไปกันใหญ่แล้วกู
“ขึ้นไปอาบน้ำเถอะ อย่าให้ตัวเปียกนาน”
“ครับ” ผมพยักหน้า คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอว เดินดุ่มๆ ตามหลังพี่ธาม พยายามมองพื้นเข้าไว้ ในหัวคิดไปสารพัด
“เราอาบน้ำก่อนเลย”
ผมเงยหน้าขึ้น !! นึกด่าตัวเองในใจ ลืมไปว่าผมเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอนของพี่ธาม มันมองทุกอย่างเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว มองเตียงก็สะดุ้ง มองห้องน้ำก็ตกใจ ใจบางเหลือเกินกู
“ผ้าเช็ดตัว” ผมสะดุ้งโหยงเมื่อพี่ธามเดินมาหยุดด้านหลัง รีบหันกลับไปมอง
“เป็นอะไร” เสียงทุ้มหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางเลิ่กลั่กของผม
“เปล่าครับ เปล่า” สายตาเจ้ากรรมดันตกลงมองหน้าท้องแบนราบที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ มองวีเชฟที่โผล่ออกมาให้เห็นรำไร ผมกลืนน้ำลายลงคอ มึงจะเกิดอารมณ์กับผู้ชายไม่ด้ายยยโว้ยยย
ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวจากมือของพี่ธาม เดินดุ่มๆ ไปที่ประตู
“เดี๋ยวนะโม”
“ครับ” ผมสะดุ้ง หันกลับไปมองพี่ธาม
“นั่นมันประตูห้อง โน่นประตูห้องน้ำ”
“ฮ่าๆ” ผมหัวเราะแห้งๆ แก้เขิน รีบสาวเท้าไปยังประตูที่อีกฝ่ายชี้ให้ดู
ผมล็อคประตูอย่างรวดเร็ว พยายามเรียกสติที่มันกระเจิดกระเจิงไปไกลกลับมา เปิดฝักบัวแรงสุด เข้าไปยืนข้างใต้ ถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น
สองเดือนที่ผ่านมาผมเจอพี่ธามบ่อยขึ้น บังเอิญเจอบ้าง เจอเพราะพี่โชบ้าง คุณปู่ชวนผม ลี จอมขวัญมาเที่ยวที่บ้านบ้าง จึงเหมือนเราได้รู้จักกันมากขึ้น ได้เห็นหลายอย่างในตัวพี่ธามที่ผมไม่เคยเห็น และบ่อยครั้งที่ผมใจเต้นโดยไม่มีสาเหตุ ผมไม่เข้าใจตัวเองนักและไม่คิดจะลองค้นหาคำตอบ จนกระทั่งวันนี้
ทำไมผมถึงใจเต้นแรง ทำไมผมชอบให้พี่ธามมาหา ทำไมผมถึงอยากเจอ ทำไมผมถึงตื่นตัว
!!!
ฉิบหายแล้ว!!!
ผมชอบพี่ธาม!
หัวใจของผมเต้นตึกตัก ทั้งตกใจและสับสน
ชอบ! ชอบแบบนั้นแน่เหรอวะ ใช่ใช่ไหมวะ มึงแน่ใจนะเว้ยย
หลังผ่านการทะเลาะกับตัวเองในใจ ผมก็ได้คำตอบเสียทีว่า ผมชอบพี่ธามจริงๆ
ผมถอนใจเสียงดัง จัดการอาบน้ำ สระผม หลังจากปลงตก เอาวะมาถึงขั้นนี้แล้วจะย้อนกลับไปก็คงไม่ได้ ชอบก็คือชอบ ชอบก็ได้โว้ย
ผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย นั่งรอพี่ธามอาบน้ำอยู่ในห้องนอนของอีกฝ่าย ผมมองไปรอบๆ ห้อง สังเกตมากกว่าทุกครั้ง โห~ ห้องโคตรเรียบร้อยเลย แตกต่างจากผมลิบลับ รสนิยมก็ดี ผมยังเป็นเด็กกะโปโลอยู่เลย จะไหวเหรอวะ
“นะโม”
“ครับ” ผมสะดุ้ง หันไปมองต้นเสียง พี่ธามเดินออกมาจากห้องน้ำ มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่เกาะสะโพก เผยให้เห็นแผงอกและกล้ามท้องละลานตา ทุกครั้งที่ก้าวขาผ้าเช็ดตัวจะแยกออก มองเห็นต้นขาแข็งแรง ผมกลืนน้ำลายลงคอ กลายเป็นโรคจิตไปแล้วกู
“เล่นน้ำมาเหนื่อยๆ อยากพักก่อนไหม นอนเล่นที่ห้องก่อนก็ได้นะ”
“ไม่ครับ นอนครับ”
“หึๆ อะไรของเรา ตกลงจะพักหรือไม่พัก”
“พักครับ” ผมพยักหน้า
“งั้นก็นอนเถอะ บ่ายๆ ธารีกับธันกลับจากเรียนพิเศษเดี๋ยวพี่เรียก ออกไปหาอะไรทานข้างนอกกัน”
“ครับ” ผมขยับขึ้นไปนั่งบนเตียง เอนตัวลงนอนช้าๆ สายตายังมองตามร่างสูง พี่ธามเป่าผมจนแห้ง เปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าผม เล่นเอาหัวใจเกือบวาย
“พี่ชักง่วง พักสักนิดก็ดี” พี่ธามเดินตรงมาที่เตียง ล้มตัวลงนอนข้างผม แขนของเราแตะกัน
เสียงลมหายใจของคนข้างๆ สม่ำเสมอในขณะที่ผมนอนไม่หลับ ผมเริ่มคิดว่ามันพอมีโอกาสเป็นไปได้ไหม พี่ธามชอบผมบ้างหรือเปล่า
ชอบสิน่าไม่งั้นจะไปหาผมบ่อยๆ เหรอ...เขาไปหาพี่โชหรือเปล่าวะ
พี่ธามชอบทำให้ผมใจเต้น...มึงเต้นเองหรือเปล่าเขาอาจจะไม่รู้เรื่อง
เดี๋ยวนี้พี่ธามดีกับผมมาก...เขาก็ดีกับลีเหมือนกันหรือเปล่าวะ
โว้ยยย ไม่รู้แล้ว
ผมพลิกตัวตะแคงหันไปมองพี่ธาม เรียกอีกฝ่ายเสียงดัง
“ลุง”
“หือ?” คนขานรับไม่ยอมลืมตา
“ตื่นมาคุยกันก่อน”
“อะไร” พี่ธามลืมตาขึ้นช้าๆ ผมสบตาคมเข้มคู่นั้น ใจเต้นตึกตัก ริมฝีปากแห้งไปหมด
“....”
“นะโม” พี่ธามเรียกเมื่อผมไม่ยอมพูด
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เอาวะ
“ผมจีบพี่ธามได้หรือเปล่า”
“อะไรนะ” พี่ธามขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ผมจึงลุกบ้าง มองหน้าอีกฝ่ายโดยไม่หลบ เป็นไงก็เป็นกันสิวะ
“ผมจีบพี่ธามได้ไหม อยากจีบ”
พี่ธามมองผมนิ่ง นานจนผมใจแป้ว ก่อนเสียงหัวเราะจะระเบิดออกมา
ผมอ้าปากค้าง หน้าเหวอ หน้าแตกแน่ๆ แล้วกู~
-ธาม-นะโมไม่เคยทำให้ผมผิดหวังจริงๆ ผมคิดเอาไว้ว่าจะค่อยๆ ทำให้นะโมรู้สึกดีกับผมไปเรื่อยๆ ติดกับผมไปเรื่อยๆ จนมั่นใจว่าอีกฝ่ายรู้สึกดีกับผมบ้างแล้ว ผมถึงจะบอกความรู้สึกของผมให้นะโมรับรู้ แต่ไม่คิดว่าเจ้าเด็กแสบจะจู่โจมผมก่อนแบบนี้
“พูดอีกทีสิ” ผมบอกหลังจากหยุดหัวเราะได้แล้ว
“ผมจีบลุงได้ไหม” สีหน้าของนะโมมุ่งมั่น มันน่ารักจนผมอดยิ้มไม่ได้
“พูดกับคนอยากจีบแบบนี้เหรอ พูดกับพี่เพราะๆ ก่อน”
นะโมมีสีหน้าขัดใจ เจ้าตัวหลุบตาลงต่ำก่อนเงยขึ้นใหม่ สายตาที่มองมาออดอ้อน
“ผมชอบลุง จีบลุงได้ไหมครับ”
“เด็กโง่เอ๊ย” ผมรวบร่างนะโมเข้ามากอด ริมฝีปากแตะแต้มไปบนแก้มเพราะอดใจไม่ไหว
“ทำไมลุงเรียกผมแบบนั้นล่ะ” เสียงอู้อี้ดังอยู่กับอก
“เพราะพี่รักเราน่ะสิ รักเจ้าเด็กแสบคนนี้”
“อ๋อ” นะโมพยักหน้า ก่อนผละตัวออก “หา!”
“หึๆ” ผมยิ้มเข้าไปในดวงตาที่เบิกกว้าง
“ลุงชอบผมเหรอ”
“ใช่”
“ชอบแบบ..แบบ..”
“แบบที่ผู้ชายชอบผู้หญิง” ผมต่อประโยคให้
“ลุงพูดจริงเหรอ พูดจริงใช่ไหม!”
ผมขี้เกียจย้ำด้วยคำพูดเลยดึงนะโมเข้ามาหา บดเบียดริมฝีปากกับริมฝีปากที่เผยอออก ดูดริมฝีปากบนล่างเบาๆ ก่อนปล่อย
“แบบนี้เชื่อหรือยัง”
นะโมหน้าแดงเรื่อ หลบสายตาผม “แล้วทำไมไม่บอก”
“พี่อยากให้เราใกล้ชิดกันมากกว่านี้อีกนิดถึงจะบอก ใครจะคิดว่า..”
“ห้ามพูด” นะโนยกมือขึ้นปิดปากผม “แค่นี้ก็อายจะตายแล้ว”
“หึๆ” ผมเอ็นดูคนตรงหน้า ยิ่งรักอีกฝ่ายมากขึ้น
“นะโม” ผมจับมือของนะโมออกจากริมฝีปาก
“อะไรเล่า” เจ้าตัวทำเสียงงอน
“พี่รักนะโม คบกับพี่ได้ไหม” ผมมองเข้าไปในดวงตาของนะโม มันไหวสะท้าน เจ้าตัวหลุบตาลงต่ำ ก่อนเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ริมฝีปากคลี่ยิ้มออกกว้าง
“ค่อยยังชั่ว”
“หือ?” ผมเลิกคิ้วขึ้น
“จะได้เอาไปพูดได้ว่าลุงเป็นคนขอ เป็นคนบอกรักผมก่อนด้วย”
“ฮ่าๆ” ผมดึงนะโมเข้ามากอด บอกแล้วว่าเจ้าตัวแสบไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง
“เป็นแฟนกันแล้วนะ”
นั่นไม่ใช่คำพูดของผมหรอกครับ
“อืม”
“งั้นปล้ำได้”
“อะไรนะ!” ผมผละหน้าออกมอง นะโมยิ้มกว้างแต่หน้าแดงเรื่อ
“จูบอีกทีสิ ผมชอบ”
ผมหัวเราะเบาๆ ทาบทับริมฝีปากร้อนลงไปหาริมฝีปากที่เผยอรอ จะหาเด็กแสบที่น่ารักแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก เรื่องเพศไม่สำคัญสำหรับผมอีกต่อไป ขอเพียงแค่คนในอ้อมแขนของผมคือนะโมก็พอ
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★ ♥โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม♥ ★ [ตอนพิเศษ] ♥ 26/01/19 ♥ P.53 (อ่าน 271394 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก