ตอนที่ 49 : โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม [End]“ลุงงง ลงมาเล่นด้วยกันเร็ว”
ผมส่ายศีรษะ ยิ้มขำเสียงโหวกเหวกโวยวายของนะโม ที่ตอนนี้ลงไปแช่ในน้ำทะเลแล้วครึ่งตัว มีพี่ธามยืนมองอยู่ริมหาด
“ไม่ล่ะ”
“น่าลุง มาทะเลทั้งทีลงมาเล่นด้วยกัน”
“เราเล่นเถอะ”
“เฮ้ย! ลื่น” นะโมจมหายไปในน้ำครู่หนึ่งก่อนโผล่ขึ้นมา ยกมือขึ้นปาดน้ำออกจากหน้า
“ลุงไม่คิดจะช่วยกันเลยเหรอ”
“ทำไมขึ้นมาเร็ว พี่ว่ามันน่าจะได้อีกสักสองสามนาที”
“ตายแน่ลุงงง!”
นะโมวิ่งขึ้นมาโถมตัวเข้าใส่พี่ธาม ฉุดดึงกันอยู่พักใหญ่ สุดท้ายพี่ธามก็ยอมลงน้ำด้วยจนได้
เห็นนะโมเป็นตัวป่วนแบบนี้ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ออกไปข้างนอกแล้วบังเอิญเจอคนรู้จักของพี่ธาม หรือแวะไปหาพี่ธามที่บริษัท นะโมจะกลายเป็นคนนิ่งๆ เรียบร้อย สงบเสงี่ยม เข้าหาผู้ใหญ่เก่ง พูดเพราะ มารยาทงามขึ้นมาทันที ทำให้ความแตกต่างระหว่างทั้งสองคนไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ผมคิดว่าการเป็นตัวของตัวเองนั้นไม่ผิด เพียงแต่ต้องรู้จักกาลเทศะ และความเหมาะสม
“อยากลงไหม” ผมหันไปมองเจ้าของเสียง ยิ้มให้เมื่อพี่โชเดินเข้ามาใกล้
“ไม่ครับ เดี๋ยวผมจะไปช่วยป้าตาลทำกับข้าว”
“แม่”
“ครับ?”
“แม่ตาล”
“ครับแม่ตาล” ผมอมยิ้ม พี่โชทำให้หัวใจผมพองโตได้เสมอด้วยคำพูดง่ายๆ
“ให้พี่ไปช่วยไหม”
“ไม่เป็นไรครับ พี่โชไปเล่นเกมกับพี่เดียวกับพี่นอร์ทก็ได้ครับ เห็นกำลังสนุกกันอยู่เลย เดี๋ยวผมกับจอมขวัญช่วยแม่ตาลเอง”
“ตกลง”
พี่โชได้หยุดพักจากการซ้อมหนึ่งอาทิตย์ คุณปู่จึงเสนอให้พาแม่และเพื่อนๆ มาพักผ่อนที่บ้านพักตากอากาศ โดยคุณปู่ช่วยดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ทั้งค่ารถและค่ากินอยู่ ผมดีใจที่พี่โชรับ เพราะแปลว่าพี่โชกำลังมองคุณปู่เป็นคุณปู่ ไม่ใช่คนที่เป็นคนทำให้พ่อกับแม่เสียใจ
ผมรู้สึกได้ว่าทุกอย่างกำลังดีขึ้นเรื่อยๆ ป้านางแม้ไม่เข้ามาสุงสิง แต่ก็เอ่ยปากให้แม่ตาลใช้ห้องของตัวเองระหว่างมาพักผ่อน ส่วนอานรีก็ยังเป็นอานรี ใช่ว่าคนเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ง่ายๆ ล่าสุดผมเจอที่บ้านคุณปู่ อานรีขอกึ่งสั่งให้แม่ตาลช่วยทำข้าวเหนียวมะม่วงสำหรับรับรองแขกต่างชาติสิบคนของอาคมสันต์ ผมลุ้นว่าคุณปู่จะพูดอะไร ยอมรับว่ากลัวคุณปู่จะปฏิเสธแทนป้าตาล แต่คุณปู่ทำให้ผมเห็นว่าท่านได้เรียนรู้กับสิ่งที่ผ่านมา เพราะคุณปู่หันไปถามแม่ตาลว่าพอจะช่วยอานรีได้ไหม นั่นเป็นการให้เกียรติลูกสะใภ้โดยไม่หักหน้าลูกสาว แน่นอนว่าแม่ตาลเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง สำหรับผมแล้วอานรีก็ไม่ถึงกับแย่นัก อย่างน้อยก็ยังพูดขอบใจ และจ่ายค่าของให้กับแม่ตาล ผมดูออกว่าแม่ตาลมีความสุข ผมเชื่อจริงๆ ว่ามันจะดีขึ้นเรื่อยๆ แม้ไม่ใช่อย่างที่หวังทั้งหมด
โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยของอร่อย เป็นมื้อเย็นที่เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ผมอมยิ้มเมื่อเห็นแม่ตาลยิ้มอย่างมีความสุข สายตาที่ทอดมองลูกชายเต็มไปด้วยความภูมิใจ
เมื่อเวลาเดินผ่านไปถึงสามทุ่มครึ่งแม่ตาลก็ขอตัวไปพักผ่อน พี่ธามชวนทุกคนย้ายไปนั่งโต๊ะริมสระว่ายน้ำ นั่งดื่มและพูดคุยกันต่อ
“พี่ธามผมถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ อยากรู้จริงๆ” พี่นอร์ทออกอาการกึ่มนิดๆ หันหน้าไปหาพี่ธาม
“ได้ ถามมาสิ”
“พลาดท่ายังไงถึงตกหลุมเจ้าเด็กแสบได้ครับ”
“หึๆ” พี่ธามหัวเราะเบาๆ แต่ยังไม่ทันตอบคนร้อนตัวก็พูดขึ้นมาก่อน
“พูดงี้ต่อยกันดีกว่าพี่นอร์ท ผมออกจะน่ารัก ดูดี มีเสน่ห์” นะโมยืดตัวขึ้นนั่งตัวตรง เชิดหน้าขึ้นนิดๆ โชว์ความน่ารักของตัวเอง
“ที่พูดหมายถึงตัวเอง หรือหมายถึงสาวๆ ของพี่ธาม พี่ฟังแล้วเหมือนอย่างหลังมากกว่า”
“สาวๆ อะไร” นะโมทำหน้าบูดใส่พี่นอร์ท น้ำเสียงท้าตีท้าต่อย
“ทำไม หึงเหรอ” พี่นอร์ทเลิกคิ้วขึ้น
นะโมหันไปมองหน้าพี่ธาม ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง
“ก็หึงน่ะสิถามได้”
“ฮ่าๆ” พี่นอร์ทหัวเราะชอบใจ พวกผมก็เช่นเดียวกัน มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ยิ้มด้วยสายตาเต็มไปด้วยความสุข ซึ่งผมคงไม่ต้องบอกว่าเป็นใคร ความรักทำให้คนเราเด็กลงน่าจะเป็นเรื่องจริง หรือไม่ก็..ผมอมยิ้ม มองใบหน้าของพี่ธาม หรือไม่ก็มีแฟนเด็กก็เลยเด็กตาม
“แล้วพี่ธามหึงเจ้าตัวแสบบ้างไหมครับ” พี่เดียวถามบ้าง ดวงตาเริ่มวาวจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“ไม่” พี่ธามส่ายศีรษะ
“พูดงี้ เดี๋ยวจีบสาวโชว์ซะเลย”
“เราเคยจีบติดด้วยเหรอ”
ผมพยายามกลั้นหัวเราะแล้วแต่มันอดไม่ได้จริงๆ ผมคิดว่านะโมกับพี่ธามเป็นมวยถูกคู่ เหมาะที่จะอยู่ด้วยกันมาก
“อย่าให้คุย” นะโมยักไหล่
“คุยมาเลยพี่อยากฟัง” พี่เดียวหันไปมองนะโมทั้งตัว ทำท่าตั้งใจฟัง
“เปล่า ผมหมายถึงอย่าให้คุย เพราะมันไม่มีอะไรมาเล่า” นะโมพูดด้วยใบหน้าทะเล้น
เป็นอีกครั้งที่เสียงหัวเราะดังประสานกัน พี่ธามวางมือบนศีรษะของนะโม จับโยกไปมาเบาๆ แววตาเอ็นดู สายตาที่นะโมมองตอบพี่ธาม ผมรู้ทันทีว่าเพื่อนมีความสุขมากแค่ไหน และนั่นทำให้ผมพลอยมีความสุขไปด้วย
“ทำไมคราวนี้มาบ้านคุณปู่ พี่นึกว่าเราจะมาพักบ้านหลังเดิม” พี่เดียวถามผมระหว่างเข้ามาเอาเครื่องดื่มเพิ่มในห้องครัว
“คุณปู่อยากให้มาบ้านนี้ครับ”
“อย่างนั้นเหรอ” พี่เดียวเปิดตู้เย็นลำเลียงกระป๋องเบียร์ออกมา
“ครับ ผมคิดว่าคุณปู่คงอยากให้แม่ตาลมา”
พี่เดียวหยุดมือหันมาสบตาผม ก่อนริมฝีปากของพี่เดียวจะคลี่ออกเป็นรอยยิ้ม
“คุณปู่อยากให้น้าตาลรู้ว่าต่อจากนี้คือครอบครัวเดียวกันสินะ”
“ผมก็คิดอย่างนั้นครับ”
ถ้าถามผมว่ามีใครบ้างที่เข้าใจพี่โชอย่างลึกซึ้ง และอาจจะเข้าใจมากกว่าผม คนๆ นั้นก็คือพี่เดียว
“ดีแล้ว” พี่เดียวพยักหน้า เรายิ้มให้กันด้วยความรู้สึกอย่างเดียวกัน “มันดีมากจริงๆ”
• • • • • • • •
“ดูอะไรอยู่” พี่โชขึ้นมานั่งบนเตียง ดึงผมเข้าไปกอดจากทางด้านหลัง
“ดูรูปตอนแข่งชิงแชมป์ประเทศไทยครับ”
“ยังดูอีกเหรอ ผ่านมาตั้งนานแล้ว”
“สักพักเองครับนานที่ไหน มีคนถ่ายรูปสวยๆ เพียบเลย ผมเซฟจนโทรศัพท์จะเต็มอยู่แล้ว”
“หึๆ จะเซฟทำไม รูปมันก็เหมือนๆ กัน”
“ไม่เหมือนครับ” ผมเถียงหัวชนฝา ขยับหน้านิดเดียวก็ไม่เหมือนแล้ว
“ไม่เห็นต้องเซฟ อยากดูเมื่อไหร่ก็หันมา”
พี่โชจับคางผมให้หันไปมอง ดวงตาที่มองมาทำให้แก้มของผมขึ้นสีแดงเรื่อ
“มันไม่เหมือนกัน” ผมได้แต่อุบอิบตอบเสียงเบาในลำคอด้วยความเขิน
พี่โชสอดมือเข้ามาประสานกับมือผม ยกขึ้นมองแหวนที่เราสวมอยู่
“พี่อยากเรียนจบเร็วๆ”
“อยากทุ่มให้กับการว่ายน้ำใช่ไหมครับ”
“เปล่า พี่อยากแต่งงานกับลี”
ผมรู้สึกเหมือนตัวกำลังระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ หัวใจเต้นแรง ใบหน้าร้อนผ่าว จนต้องแก้เขิน
“นี่พี่โชที่ผมรู้จักจริงหรือเปล่าครับ” ผมหมุนตัวเข้าหา ยกสองมือขึ้นจับใบหน้าของพี่โช จ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้น พี่โชพยักหน้าช้าๆ ริมฝีปากยกยิ้ม
“ใช่เหรอครับ” ผมเลิกคิ้วขึ้น ยิ้มพราย
“ใช่ แต่สำหรับลีคนเดียว”
ดวงตาที่มองมา รอยยิ้มที่มีให้ พี่โชกำลังบอกว่ามันเป็นของผม คนเดียว ไม่มีอะไรทำให้ผมมีความสุขได้มากกว่านี้อีกแล้ว
“เดี๋ยว จะร้องไห้ทำไม” พี่โชหัวเราะเสียงดัง ยกมือขึ้นแตะดวงตาของผม
“ไม่ได้ร้องสักหน่อยครับ” ผมมั่นใจว่ามันแค่คลอๆ ผมยังไม่ได้ร้องสักหน่อย
“ลีมีความสุขไหม”
“มากๆ ครับ”
“พี่ก็มีความสุข ขอบคุณมากนะที่มองมา”
“พี่โชชอบพูดประโยคนี้ ผมไม่ได้สำคัญขนาดนั้นครับ”
“สำหรับพี่ ลีสำคัญที่สุด”
“แต่น้อยกว่าแม่ตาลใช่ไหมครับ”
“ใช่”
“ผมรักพี่โชก็ตรงนี้” ผมโน้มตัวเข้าไปหา แตะริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของพี่โช
“ผมเคยบอกพี่โชแล้วไม่ใช่เหรอครับ ว่าอย่างผมไล่ก็ไม่ไป ดังนั้นผมจะอยู่ข้างพี่โชไปแบบนี้ ไม่ว่าพี่โชจะเลือกทางไหน จะเลือกทำอะไร ไม่ต้องห่วงผม แค่ให้ผมอยู่ข้างๆ ก็พอ”
“ลี”
“ขอผมเดินไปกับพี่โชได้ไหมครับ เดินไปให้ถึงพระจันทร์ ถึงดาวอังคารเลย”
“หึๆ ไกลขนาดนั้นเดินไหวเหรอ”
“ไหวสิครับ หรือถ้ามันเดินไปไม่ถึงก็ไม่เป็นไร แค่ได้เดินด้วยกันก็พอ”
“อย่าบอกว่านี่คือคำตอบรับคำขอแต่งงานนะ พี่ยังไม่ได้ขอเราเลย” พี่โชแซวผมด้วยดวงตาล้อเลียน
“อ้าว” ผมแกล้งทำตาโต “ทำยังไงดีละครับ ผมดันตอบรับไปแล้ว”
“หึๆ” พี่โชรวบตัวผมเข้าไปก่อน ถอนใจออกมาเบาๆ ด้วยความสุข “ขอบคุณที่ลีเป็นลีแบบนี้”
“ผมก็ขอบคุณเหมือนกันครับ”
“ขอบคุณอะไร”
“ขอบคุณที่ภูเขาน้ำแข็งลูกนี้ยอมละลาย ไม่อย่างนั้นผมคงหนาวตายแน่ๆ”
“ไม่หนาวหรอก พี่จะทำให้ลีอุ่นจนร้อนเอง”
ริมฝีปากร้อนสาธิตการให้ความอบอุ่น ด้วยการรุกรานริมฝีปากของผม มือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนสอดเข้ามาภายใต้เสื้อตัวใหญ่ ร่างกายของผมค่อยๆ ร้อนผ่าว ถึงตอนนี้ก็ประท้วงไม่ทันแล้วว่ามันคนละความหมายกัน ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เดี๋ยวนี้คุณปลาฉลามของผมชักกินเก่งขึ้นทุกวัน
• • • • • • • •
“หนูมาลี”
เสียงเรียกแว่วๆ ดังข้างหู ผมขยับใบหน้าซุกหมอน แต่เสียงนั้นยังตามมารบกวนใกล้ๆ
“หนูมาลี”
ผมจำใจปรือตาขึ้นมอง ใบหน้าสะอาดสะอ้านของพี่โชลอยอยู่ตรงหน้า
“พี่โชเรียกผมว่าอะไรนะครับ”
“หนูมาลี”
“ผมชอบจัง” ผมยิ้มงัวเงีย ใบหน้ายังซุกอยู่กับหมอน
“หึๆ ตื่นได้แล้ว วันนี้ต้องกลับแล้วลืมหรือเปล่า”
“ไม่ลืมครับ แต่ใครทำผมเมื่อยไปทั้งตัวละครับ” ผมประท้วงคนที่ทำให้ผมหมดแรง
“อยากให้พี่อุ้มออกไปไหม” ดวงตาที่มองมากรุ่มกริ่ม
“พี่โช~ เดี๋ยวนี้ทำไมร้ายครับ”
“หึๆ” คนร้ายกาจไม่ตอบ อุ้มผมขึ้นจากเตียงพาเดินเข้าไปในห้องน้ำ พี่โชอ่อนโยนกับผมมาก มีหลายครั้งที่ผมนึกสงสัยว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า เมื่อย้อนเทียบกับครั้งแรกที่เจอกัน
ผมคิดว่าความไว้ใจ ความสบายใจ และความสุขใจเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้คนๆ หนึ่งยอมลดกำแพงลงมา และยิ้มได้มากกว่าที่เคย ผมดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของพี่โช ขอบคุณนะครับคุณปลาฉลามที่ยอมรับผมเข้ามา
“กลับกันเถอะ”
“ครับ” ผมหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายบนบ่า หันไปมองบนตู้โชว์ในห้องรับแขก กรอบรูปสีขาวสะอาดตาถูกวางไว้ตรงนั้น
“คุณปู่ครับไปคราวนี้ผมขอเอารูปพี่โชกับคุณลุงคุณป้า รูปพี่โชกับทุกคนที่นี่ไปวางไว้ที่บ้านได้ไหมครับ”
คุณปู่มองผมด้วยสายตาอ่อนโยน มือที่ผ่านวัยมานานยกขึ้นวางบนศีรษะ “ขอบใจ”
เป็นเรื่องบังเอิญที่โลกใบกลมๆ ของผมโคจรมาเจอกับโลกของคุณปลาฉลาม แต่จากนี้โลกของเราจะโคจรไปด้วยกัน ตลอดไป
C U L
✪✣✤✥✦Happy Ending✤✥✦✧✪
ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันมาจนจบนะคะ
หวังว่าเรื่องนี้จะทำให้มีเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม
ขอให้ทุกวันเป็นวันที่ยิ้มได้ของทุกคนค่ะ ^^
- Darin -
**ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
Stalker ติด.ตาม.รัก ขอบคุณค่ะ LINK >> กดที่นี่เลยค่ะ<<** เดี๋ยวเอาตอนพิเศษปิดท้ายคู่ธาม&นะโมมาลงให้อ่านกันค่ะ รอนิดนะคะ ^^
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★ ♥โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม♥ ★ [ตอนพิเศษ] ♥ 26/01/19 ♥ P.53 (อ่าน 271403 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก