ต่อน่ะครับ
กลับมาครั้งนี้เหมือนรู้สึกแปลกๆๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ช่างเหอะ การที่กันไปเดินกับฝ้ายมันคงไม่เกี่ยวอะไรกับผมหรอก ไม่เกี่ยวจริงๆๆ ผมกับกันคือเพื่อนกัน นั่นสิ เพื่อนกัน
ผมนั่งพักในห้องของตัวเองเป็นเวลานานพอสมควร ผมยังไม่เจอเมทของผมซักคน เต้ไปไหนน่ะ คงไปคณะมั้ง
ผมนั่ง นอน และเผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็สามโมงแล้ว ไปเดินเล่นดีกว่า
ผมเปิดประตูออกไปข้างนอกแล้วก้มใส่รองเท้า
“แคน กลับมานานยัง” เสียงกันครับ
“อืม ได้ซักพักแล้วและ” ยิ้ม
“เป้นไรรึป่าวดูไม่ร่าเริงเลยอ่ะ”
“ป่าวหนิ เหนื่อยมั้ง” เพราะมึงนั่นแหละ
“หรอ แล้วจะไปไหนอ่ะ”
“ไปเดินเล่นอ่ะ เออกันตอนเย็นพาไปตลาดหน่อยสิ”
“ตอนเย็นหรอ เอ่อ ๆกูไม่ว่างหว่ะ มีธุระนิดหน่อย”
“อ้าวหรอ ไม่เป้นไร งั้นเดี๋ยวกูไปเดินเล่นหน่อยน่ะ”
“รอก่อนดิ จะไปเป็นเพื่อน ไปอาบน้ำก่อน น่ะๆๆ”
ผมพยักหน้าให้แล้วกันก้รีบวิ่งเข้าห้อง แต่ผมกลับเดินลงจากหอไปโดยไม่รอกัน ไม่รู้ทำไม ผมเดินไปเรื่อยๆๆๆอากาศตอนเย็นๆๆนี้สงบจัง บรรยากาศก็เหงามาก ผมเดินไปถอนหายใจไปโดยไม่รู้ว่าเพราะอะไร จนเย็นแล้ว คงไม่เห็นวี่แววกันเลย ผมอาจจะโดนด่าว่าไม่คอย หรือไม่กันอาจจะไม่พุดอะไรเลยก็ได้
ผมเดินกลับห้องเห็นกุญแจห้องกันล๊อก แสดงว่าคงออกไปธุระแล้ว ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องของตัวเองด้วยอารมนอยๆๆ
“อ้าว แคนกลับมานานยัง เห็นแต่ของไม่เห็นคน ไปไหนมาหรอ”
“ดีเต้ ไปเดินเล่นนิสหน่อยอ่ะ เต้ขนมอยู่ที่เตียงน่ะ เราซื้อมาฝากแบ่งสองคนนั้นด้วยน่ะเต้(หมายถึงเมทอีก2คนของผมครับ)”
“ขอบใจน่ะแคน”
“ไม่เป้นไร ว่าแต่เต้ทานข้าวยังอ่ะ”
“ยังเลย ว่าจะไปกินนี่แหละ ไปด้วยกันมั้ย”
“ไปสิ หิวอยู่พอดีเลย”
แล้วผมกับเต้ก็เดินที่โรงอาหารครับซึ่งวันนี้คนก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เพราะบางคนยังไม่กลับมาครับ
ผมกับเต้เดินเลือกโต๊ะครับ เอาแบบดีๆๆนั่งบรรยากาศดีๆๆหน่อยแต่เดินไปก็ไปเจอกันกับฝ้ายเดินสวนมาพอดี
กันยิ้มให้ผม ฝ้ายก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน
“แคน ตอนเย็นทำไมไม่รอ”
“ก็พอดีเดินเรื่อยๆๆอ่ะ”ยิ้มแบบไม่ไหวแล้ว
“มากินข้าวหรอ”
“อืม”
“เอ่อ ฝ้าย กันลืมแนะนำนี่ แคน เพื่อนกัน และนี่เต้เมทของแคน”กันหันไปคุยกะฝ้าย
“หวัดดีจ๊ะ แคน เต้ เราฝ้ายน่ะ เป็นเอ่อ เพื่อนโรงเรียนเก่าของกันเค้าน่ะ” เหอะเพื่อนบ้าบออะไรเดินเกาะแขนกันชิ
“สวัสดีฝ้าย เห็นกันเล่าให้ฟังบ่อยๆๆตัวจริงน่ารักจังเลยครับ”
“หรอออ กันเล่าให้แคนฟังด้วยหรอ แหมกันก็ ฝ้ายอายน่ะ” แหมมมมมทำเป็นบิดไปบิดมาหมั่นใส้โว้ยยยยย
“งั้นเราขอตัวก่อนน่ะ ไม่อยากรบกวนธุระน่ะ ป่ะเต้เราไปซื้อข้าวเถอะ”
ก่อนเดินไปผมได้สบตากันหนึ่งครั้ง โดยสายตาตัดพ้อ นี่หรอธุระ พาแฟนเก่ามากินข้าวเนี๊ยน่ะ ผมเดินไปด้วยอารมหงุดหงิด
“แคนๆๆ ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนไม่จริงใจเลยอ่ะ”ดูสิขนาดเต้ผู้แสนดียังคิดได้เลย
“อืม เราก็ว่า แต่ช่างเค้าเหอะ ไม่มีไรเกี่ยวด้วยอยู่แล้วหนิ”
“อืม ไปกินข้าวเถอะ”
หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วผมกับเต้ก็กลับห้องครับ ห้องของกันก็ล๊อกอยู่ครับ ไม่รู้ไปทำธุระถึงไหนกัน ผมนั่งที่เตียงแบบซึมๆๆรู้สึกเสียใจจัง บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเสียใจทำไม อกหักมั้ง
จนเวลาเลยไปถึง4ทุ่มก็เลยไปอาบน้ำ ประตูห้องกันก้ยังล๊อกอยู่เหมือนเดิน นี่หอใกล้ปิดแล้วน่ะ ไม่อยากจะคิดอะไรเลยครับ ผมเดินไปอาบน้ำใช้เวลานานมาก คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไป อาบน้ำเสร็จเกือบชั่วโมงเดินออกมาผ่านหน้าห้องกัน เห็นเปิดไฟแล้ว แสดงว่ากันมาแล้ว แต่ผมก็เดินเข้าห้องผมไป ใจหนึ่งก็อยากถามว่าไปไหนมา แต่ก็ช่างเหอะเรื่องของเค้า แต่ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องผม ก็เจอกันนั่นอยู่ที่เตียงของผมแล้ว
“ไปอาบน้ำทำไมไม่รออ่ะ”กันเริ่มถาม
“ก็เห็นไม่อยู่หนิ”
“ตอบอ่ะมองหน้ากุได้ป่ะ”ตอนนั้นผมตอบกันแต่ไม่ได้มองหน้ากันเลยก้เก้บของไปเรื่อยๆๆ
“ทำไมอ่ะ ก็ไปอาบน้ำ ก็เห็นว่าไปธุระสำคัญไม่ใช่หรอ”ผมจ้องหน้ามันด้วยสีหน้าเฉยเมย
“อย่ามาประชดแคน ไม่ชอบ”
“ไม่ได้ประชด ก้พูดแบบนี้อยู่แล้ว”
“ทำไม โกรธกูหรอ ที่ไม่พาไปตลาดวันนี้”
“ป่าวหนิ คิดว่าเรื่องแค่นี้เป็นเรื่องที่ทำให้โกรธได้หรอ”
“แล้วเมิงเคืองกูเรื่องอะไร ทำไมต้องมาทำเสียงแบบนี้ใส่กูแคน”
“กูว่าเมิงกลับไปเถอะ กูไม่ได้เป้นอะไร”
“กูไม่เข้าใจเมิงว่ะแคน”
“เออ มึงไม่มีทางเข้าใจกูหรอก กัน”
แล้วกันก็เดินออกจากห้องผมไป เนี๊ยเราทำอไรอยู่เนี๊ย กันทำแบบนี้ทำไม ถึงเคยทะเลาะกันแต่กันไม่เคยเดินหนีไปแล้วโมโหอย่างนี้
หลังจากนั้นมาผมกับกันก็ไม่ได้คุยกัน เพราะผมรีบอาบน้ำไปเรียนก่อน โดยไม่รอกัน เรียนเสร็จกลับหอนอน เวลาเรียนก็นั่งคนล่ะที่กัน ผมกับกันไม่ได้คุยกันมาสองวันแล้ว ผมยังเห็ยกันเดินไปกับฝ้ายบ่อยๆๆยิ่งช่วงนี้เวลาของ
กันเรียนเสร็จไปอยู่กับฝ้ายหมดเลย บางครั้งผมแอบร้องให้ในห้องน้ำบางครั้งเหมือนตัวเองเสียเพื่อนไป เสียคนที่เรารักไป ไม่รุ้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ได้
................................................
เอาแค่นี้ไปก่อนน่ะครับ
ตอนต่อไปก็อยากให้ติดตามกันน่ะครับ
เอาใจช่วยด้วยน่ะครับ
รักคนอ่านจัง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
