หัวข้อ: ❤ Stalker ติด.ตาม.รัก -Love Aholic-❤[ตอนที่ 25]★18/02/19★ P:22

[areenart1984]

ดูแลถึงบ้านแบบนี้ ก็รับๆ ไปเถอะฝน   

[Chucream.nabi]

  รอการพัฒนาต่อไป #เรนฝน

[arij-iris]

อ้อนเข้าไว้ เดี๋ยวฝนก็ใจอ่อนเองล่ะน่าาา

[kawisara]

ฝนจะโดนเขม่นไปกับเรนใหม

ทีสำคัญ หมากระเป๋าแบบเก้าอี้และขลุ่ย

จะพลอยโดนลูกหลงไปด้วยใหม

พวกคนพาลน่ะสันดานมันชอบพาลแบบเหมารวม

[twinmonkey0311]

 

[ommanymontra]

 


 

[river]

ฝนทำมึนไม่เข้าใจคำบอกชอบของเรนใช่มะ

[mild-dy]

 

[seaz]

รีบจีบเต็มตัวได้แล้วน้องเรน เดี๋ยวน้องฝนหนีไปก่อน

[PrimYJ]

คู่หลักเขาเป็นแฟนกันแล้ว แต่คู่รองฝนยังไม่รู้เลยว่าเรนสารภาพรักไปแล้ว

[่jum]

 

[somberness]

เป็นเรนไม่ง่ายเลย 

[วายซ่า]

น่ารักอ่ะ ทั้งสองคู่เลย. 

[gackmanas]

ีคู่นี้ม้ันน่ารัก น่าลุ้น มักๆๆ..

[mystery Y]

บรรยากาศฟุ้งๆนี่มันอะไร?

[Ginny Jinny]

ฝนน่ารักง่า

[miikii]

เหงาน่าดูเลยนะเรน 

[monoo]

 

[darin]

ตอนที่ 22
บ้าน  & เฟอร์นิเจอร์

   
   
“ตกลงรอบตัวกูมีแต่คนรวยใช่ไหม” ฝนหันมาถามผม เมื่อเรามาถึงบ้านของพี่โต๊ะกับพี่เหนือ ผมพาพี่คีรินทร์กับเพื่อนๆ มาทำความรู้จักกับทั้งคู่ โดยมีเรนตามติดมาด้วย
   
“พี่เขยกูรวย ไม่ใช่กู” ผมยังยืนยันคำพูดเดิม ว่าของพี่ไม่ใช่ของเรา
   
“มาแล้วเหรอ” พี่โต๊ะเดินเข้ามาในห้องรับแขก ทุกคนรีบยกมือไหว้
   
“คนนี้พี่โต๊ะเป็นพี่ชายแท้ๆ ของผม แล้วคนนี้ก็พี่เหนือ เป็นพี่เขย” ผมแนะนำพี่เหนือด้วย เพราะอีกฝ่ายเดินเข้ามาพอดี
   
“ส่วนนี่พี่คีรินทร์ครับ แฟนผมเอง” ผมยิ้มกว้าง ทันได้เห็นสายตาหมั่นไส้ของลูกจัน คนมันเห่อก็ต้องอวดกันหน่อย
   
“สวัสดีครับ” พี่คิรินทร์ทักทายอีกครั้ง พี่เหนือยื่นมือมาให้จับ คนหล่อกับคนหล่ออยู่ด้วยกันเล่นเอาตาพร่า
   
“คนนี้ลูกจันครับ แล้วนี่ขลุ่ย ฝนกับเรน” ผมแนะนำคนที่เหลือ
   
“ไม่ต้องเอาชื่อมาติดกันได้ไหมวะ ฟังพิลึก” ฝนบ่นเบาๆ
   
“ได้เจอสี่ยอดกุมารเสียที” พี่โต๊ะพูดยิ้มๆ แต่ทำเอาคนฟังเหวอ หันมามองหน้าผมกันเป็นแถว
   
“กูตั้งเอง” ผมยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ แต่ทำไมทุกคนทำหน้าเซ็ง
   
“ตามสบายนะ นั่งเล่นกันไปก่อน เดี๋ยวอาหารเสร็จแล้วพี่ให้คนมาเรียก จะได้คุยกันไปกินกันไป”
   
“ครับ” “ค่ะ”
   
ทุกคนนั่งเรียบร้อย จนพี่โต๊ะกับพี่เหนือเดินออกไป
   
“หล่อฉิบหายย” สาวกหนุ่มหล่อถึงกับเพ้อ เมื่อเห็นพี่เหนือ

“พี่คีรินทร์กับเรนว่าหล่อแล้วนะคะ แต่พี่เหนือคือแบบ..โอ๊ยยย มาดดีมาก โอปป้ามากก”
   
“พอก่อนไหมมึง นั่นพี่เขยกู” ผมสะกิดลูกจัน แต่อีกฝ่ายยังเพ้อไม่หยุด
   
“มึงว่ากูเปลี่ยนชื่อเล่นดีไหมวะ เป็นตู้หรือเตียง เผื่อจะได้แฟนหล่อบ้าง”
   
ผมขำก๊ากกับความคิดประหลาดของลูกจัน
   
“ไม่ขำนะโว้ย กูซีเรียส”
   
“เออตามใจมึง” ผมคิดว่าปล่อยให้ลูกจันเพ้อไปดีกว่า อย่าไปขัดให้เหนื่อยเลย ผมอยากรู้จริงๆ ว่าหน้าตาของแฟนลูกจันจะเป็นยังไง

• • • • • • • •
   
“พอแล้วมั้ง” ผมพูดลอยๆ
   
“พอก่อนเนอะ” รอบตัวยังขำกันไม่หยุด
   
“เผาผมอีกเรื่องเดียว ผมจะแฉเรื่องพี่โต๊ะจีบพี่เหนือแล้วนะ”
   
เท่านั้นแหละครับ ดวงตาลูกจันเบิกโพลง หูกางยิ่งกว่าเรดาร์
   
“จะมีอะไรให้เล่า พี่ไม่ได้จีบพี่เหนือ” พี่โต๊ะหล่อขึ้นมาทันทีในสายตาเพื่อนผม
   
“อืม โต๊ะไม่ได้จีบพี่”
   
“พี่เหนือครับ ไม่ต้องตามใจพี่โต๊ะขนาดนั้นก็ได้ เข้าข้างผมบ้าง” ผมโอดครวญ
   
“หึๆ” พี่เหนือยกไวน์ขึ้นจิบ คนอะไร ขยับท่าไหนก็เท่ไปหมด
   
“แล้วพี่เหนือจีบพี่โต๊ะยังไงเหรอคะ” ลูกจันทำตาวิ้งๆ ชอบฟังเรื่องพวกนี้มาก
   
“พี่ไม่ได้จีบ เดินผ่านแล้วตกหลุมเลย ป่านนี้ยังขึ้นไม่ได้”
   
คนที่หัวเราะน้อยอย่างพี่คีรินทร์ กลับหัวเราะขึ้นมาเป็นคนแรก สงสัยจะนึกถึงตัวเอง
   
“คีรินทร์ล่ะทำยังไงถึงตกหลุมเก้าอี้ได้” พี่โต๊ะหันมาถามพี่คีรินทร์ อีกฝ่ายหัวเราะเบาๆ
   
“ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมยังงงๆ อยู่เลย”
   
“อ้าววว” ผมลุกขึ้นยืน แกล้งทำหน้าบึ้งแล้วก็ยิ้มออกมา “งงต่อไปดีแล้วครับ จะได้หาทางขึ้นไม่เจอ”
   
“ฮ่าๆ” ผมโค้งรอบวง ที่ทำให้ทุกคนหัวเราะได้ขนาดนี้
   
เป็นมื้ออาหารที่เต็มไปด้วยความสุข เพราะมีเสียงหัวเราะตลอดเวลา พี่คีรินทร์เลิกคิดว่าผมแปลก เมื่อได้เจอกับพี่โต๊ะ คิดแล้วชักเริ่มหึงหน่อยๆ เวลาฟังพี่โต๊ะพูดยิ้มตลอดเลย เดี๋ยวจะฟ้องพี่เหนือ หึๆ เห็นเท่ๆ แบบนี้ ไม่มีใครรู้ว่าพี่เหนือโหดแค่ไหน ขี้หึงแค่ไหน ที่เห็นอ่อนโยนแบบนี้ ก็เพราะมีพี่โต๊ะอยู่ด้วย

   

“เรนมาทำไมวะ” ลูกจันบุ้ยใบ้ไปทางเรน ที่ยืนคุยกับพี่เหนือและพี่คีรินทร์อยู่ ผมเกลียดเสียงและสีหน้าของลูกจันมาก ล้อเลียนเพื่อนสุดชีวิต

ผมพาทุกคนออกมาดูสวนหลังบ้านของพี่โต๊ะ ที่ปลูกพืชผักสวนครัว ดอกไม้ ต้นไม้ไว้มากมาย และจบการทัวร์ที่สระว่ายน้ำข้างตัวบ้าน
   
“มึงอยากรู้ มึงก็ไปถามมันดู ไม่ใช่มาถามกู”
   
“กูไม่ถาม เพราะกูไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้นว่าเรนมาทำไม กูอยากรู้มากกว่า ว่าทำไมมึงถึงยอมให้เรนมาด้วย ก็รู้กันอยู่เต็มอกว่ามันจีบมึง”
   
ฝนถลึงตาใส่ลูกจัน อาการแบบนี้บอกได้เลยว่า เจ้าตัวพูดไม่ออก ไม่มีคำตอบ และ...
   
“กูว่ามันเขิน” ผมชี้หน้าฝน
   
โครม!!
   
ผมถูกฝนถีบลงสระน้ำในเสื้อผ้าเต็มยศ ให้กูเปลี่ยนชุดก่อนก็ไม่ได้
   
พี่เหนือ พี่คีรินทร์และเรน หันมามองพร้อมกันเมื่อได้ยินเสียง ผมเลยโบกไม้โบกมือจากในสระ แกล้งจมลงไปในน้ำ อยากหาคนเปียกเป็นเพื่อน แต่โผล่ขึ้นมาอีกที เอ้า! ทั้งสามคนหันกลับไปคุยกันเหมือนเดิม
   
“เหนื่อยหน่อยนะ แต่พี่ดูแล้วคีรินทร์น่าจะเอาอยู่”
   
พี่เหนืออ ทำไมขายผมแบบนั้นละคร้าบบบบ

• • • • • • • •

“เราจะไปไหนกันครับ” ผมหันไปถามคนขับ เมื่อรถขับเลยเส้นทางไปหอพัก พี่คีรินทร์หันมาส่งยิ้มให้ผมแต่ไม่ตอบ
   
“ความลับเหรอครับ”
   
“เปล่า ไปกินข้าวเย็น เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”
   
“อ๋อ” ผมพยักหน้า ไม่ติดใจอะไร จนรถขับเข้ามาในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่อยู่ชานเมือง ผ่านบึงขนาดใหญ่กลางหมู่บ้าน และหยุดลงหน้าประตูรั้ว
   
ผมมองเข้าไปข้างใน เมื่อประตูรั้วเปิดออกด้วยระบบอัตโนมัติ บ้านที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ทำให้ผมหันไปมองพี่คีรินทร์ตาโต ผมไม่ได้โง่จนเดาไม่ออก ว่าที่นี่คือบ้านของพี่คีรินทร์
   
โอ..มาย...ก็อตตตต ใหญ่ฉิบหาย หายไปเลย ใจผมนี่แหละครับ หายไปเลย เสื้อผ้าใส่มาแบบไม่ได้คิด เพราะไปบ้านพี่โต๊ะ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไร เสือยืดตัวหนึ่ง กับกางเกงยีนส์ขาดเข่าตัวเก่ง รองเท้าผ้าใบเน่าๆ ก็ออกจากหอได้แล้ว
   
“พี่คีรินทร์ครับ” ผมพูดเสียงอ่อย
   
“พ่อแม่พี่ใจดี”
   
“แต่..”
   
“ไม่ต้องกลัว พี่บอกพ่อแม่แล้วว่าเราเป็นแฟน ท่านไม่ได้ว่าอะไร”
   
“แต่..”
   
“พ่อพี่ชอบคนตลก”
   
“โอเคครับ” ผมพยักหน้ารัวๆ อย่างน้อยก็ใจชื้นขึ้น ถ้าบอกว่าพ่อพี่ชอบเด็กดี อาจต้องคิดนานหน่อย เพราะไม่มั่นใจว่าอย่างผมเรียกเด็กดีได้หรือเปล่า มันก็แอบมีความชั่วร้ายอยู่นิดๆ เหมือนกัน

   
หัวใจผมเต้นตึกตัก แข้งขาเหมือนไม่มีแรง ถ้าให้เปรียบเทียบความรู้สึกตอนนี้ ก็เหมือนกับตอนเข้าร้านหมอฟัน ถึงรู้ว่ามันไม่น่ากลัว แต่ก็กลัวทุกครั้งที่ไป
   
“ใจเย็น” พี่คีรินทร์ยกมือขึ้นลูบหลังผม
   
“ทำไมไม่บอกผมก่อนละครับ”
   
“พี่กลัวเราใส่สูทมา”
   
ผมเม้มปากแน่น เกลียดคนรู้ทัน ผมคงไม่ถึงกับใส่สูท แบบที่โดนล้อแน่ แต่ก็อาจจะเป็นเสื้อเชิ้ตติดกระดุมถึงคอ ใส่ในกางเกงสแลคอย่างดี รองเท้าหนัง ประหนึ่งว่าจะไปสัมภาษณ์งาน
   
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ เมื่อพี่คีรินทร์พาเข้าไปในห้องรับแขก คุณพ่อกับคุณแม่ของพี่คีรินทร์นั่งอยู่ ผมค่อยโล่งอกเพราะพี่คีรินทร์พูดถูก คุณแม่พี่คีรินทร์ดูเรียบร้อย อ่อนหวาน คุณพ่อดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี ยิ้มรับเมื่อผมยกมือไหว้
   
“ไปบ้านพี่ชายน้องไม่ใช่เหรอลูก แม่นึกว่าคีรินทร์จะมาเย็นกว่านี้”
   
ใจผมหายสั่นไปเกินครึ่ง เมื่อได้ยินเสียงใจดีของคุณแม่พี่คีรินทร์
   
“มีน้องๆ ไปด้วยครับ มีคนติดธุระต้องไปต่อ ก็เลยกลับเร็ว”
   
“วันหลังเราก็เข้าไปเยี่ยมเอง ไปเจอวันแรกรีบกลับจะน่าเกลียด”
   
ตอนนี้ใจผมเต็มร้อยแล้วครับ คุณพ่อพูดเปิดขนาดนี้
   
“หิวกันหรือเปล่าจ้ะ”
   
“ไม่หิวครับ” ผมตอบคุณแม่พี่คีรินทร์ ส่งยิ้มประจบนำไปก่อน
   
“เห็นว่าเป็นรุ่นน้องรหัสคีรินทร์ด้วยเหรอ” คุณพ่อพี่คีรินทร์ชวนผมคุย ด้วยเรื่องธรรมดาๆ ผมคิดว่าคุณพ่อคงไม่อยากให้ผมเกร็ง
   
“ใช่ครับ ผมโดนพี่คีรินทร์แกล้งด้วย” ได้ทีต้องฟ้อง เราจะมองข้ามเรื่องที่พี่คีรินทร์ให้พี่กรมาช่วยผมไป
   
“ลูกไปแกล้งอะไรน้อง”
   
หึๆ ผมมีพวกแล้ว คุณแม่พี่คีรินทร์หันไปทำเสียงดุลูกชาย
   
“ผมเปล่า” พี่คีรินทร์หัวเราะเบาๆ
   
“พี่คีรินทร์เขียนคำใบ้แกล้งผมครับ ผมเลยโดนวิดพื้นไปตั้งหกสิบที...” หลังจากนั้นผมก็เล่ายาว ตามด้วยเรื่องโน้นเรื่องนี้ พ่อพี่คีรินทร์หัวเราะขำผมใหญ่
   
“เห็นคีรินทร์บอกว่าที่บ้านขายเฟอร์นิเจอร์อยู่ต่างจังหวัดใช่ไหม”
   
“ครับ” ผมเริ่มน้ำลายเหนียวคอ เมื่อคุณพ่อพี่คีรินทร์วกกลับมาเรื่องครอบครัว และฐานะทางบ้าน
   
“ลุงทำบริษัทรับสร้างบ้าน อีกหน่อยคีรินทร์ก็ต้องรับช่วงดูแลบริษัทต่อ..”
   
มาแล้ว มือผมชื้นไปด้วยเหงื่อ
   
“พรหมลิขิตเหมือนกันนะ บ้านกับเฟอร์นิเจอร์ หรือคุณว่าไง”
   
ผมหน้าเหวอ เมื่อคุณพ่อของพี่คีรินทร์หันไปถามคุณแม่
   
“ค่ะ จะว่าคู่กันก็ได้”
   
ผมว่า...คุณพ่อจะฮากว่าผมอีกครับ จังหวะนี่ได้มากเลย อะฮือ หัวใจเกือบวาย


“คีรินทร์จะค้างหรือเปล่า แม้จะได้ให้คนเตรียมห้องให้น้อง”
   
คุณแม่พี่คีรินทร์ถามขึ้น เมื่อจบการรับประทานอาหาร แม้บรรยากาศไม่เฮฮาเหมือนที่บ้านของผม แต่ก็ให้ความรู้สึกเป็นกันเอง พูดคุยกันได้อย่างสบายใจ
   
“กลับเลยครับ พรุ่งนี้ผมมีเรียนเช้า”
   
“ว่างๆ ก็พาน้องมาเที่ยวบ้าง”

“ครับแม่” พี่คีรินทร์รับคำ หัวใจของผมพองฟู มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
   
   

เราร่ำลากันเมื่อเวลาเดินไปถึงยี่สิบนาฬิกา บ้านหลังใหญ่โอ่อ่าที่เห็นก่อนเข้ามา ให้ความรู้สึกเล็กลงเมื่อกลับออกไป ความอบอุ่นทำให้บ้านเป็นบ้าน ไม่ใช่แค่ที่อยู่อาศัย
   
มือใหญ่วางลงบนหัวของผม ผมจึงหันไปมองเจ้าของมือ พี่คีรินทร์ส่งยิ้มมาให้
   
“อารมณ์ดีมากเลยเหรอ ยิ้มไม่หุบ”
   
“มากครับ” ยิ้มของผมกว้างขึ้นไปอีก “พ่อแม่พี่คีรินทร์น่ารักมาก ผมรู้แล้วว่าพี่คีรินทร์ใจดีเหมือนใคร”
   
“ไหนว่าพี่ใจร้าย”
   
“เวลาแกล้งผมก็ยังร้ายอยู่ดี”
   
“หึๆ” พี่คีรินทร์เอามือลง กลับไปจับพวงมาลัยรถตามเดิม
   
“ผมถามอะไรอย่างได้ไหมครับ” ผมหันหลังพิงประตู หันหน้าไปมองพี่คีรินทร์เต็มตัว
   
“ถามมาสิ”
   
“ทำไมพี่คีรินทร์ถึงบอกพ่อกับแม่เรื่องของเราครับ ไม่กลัวเหรอ”
   
“ไม่ พี่กับที่บ้านไม่เคยมีความลับต่อกัน พ่อสอนพี่มาแบบนั้น มีอะไรเราจะคุยกัน หันหน้าเข้าหากัน”
   
“เหมือนที่บ้านผมเลยครับ”
   
“วันหลังพาพี่ไปหาพ่อกับแม่ของเก้าอี้บ้างสิ”
   
“ฮ่า” ผมหัวเราะเสียงแห้ง กลัวเหลือเกิน
   
“ทำไม?” พี่คีรินทร์ขมวดคิ้วเข้าหากัน “พี่นึกว่าพี่โต๊ะคบกับพี่เหนือได้ ที่บ้านเก้าอี้จะไม่มีปัญหาอะไรเสียอีก”
   
“เรื่องนั้นไม่มีครับ”
   
“แล้วติดเรื่องอะไร”
   
“คือ..” ผมอ้ำอึ้ง หลุมลึกพอหรือยังหว่า ขืนบอกไปตอนนี้ พี่คีรินทร์จะปีนหนีทันไหม
   
“เก้าอี้”
   
“ครับๆ บอกแล้วครับ คือว่า..ผมจะให้พี่คีรินทร์คิดคำตอบ จากสมการที่ผมบอกนะครับ”
   
“ใช่เวลามาเล่นไหม”
   
“ฟังผมสักนิดเถอะครับ” ผมกลืนน้ำลายลงคอ
   
“เอาผมกับพี่โต๊ะบวกกัน จะได้เป็นพ่อผมครับ แต่ถ้าเอาผมกับพี่โต๊ะบวกกันแล้วบวกพ่ออีกคน จะออกมาเป็นแม่”
   
“อะไรนะ!”  พี่คีรินทร์หันหน้ามามองผม
   
“ตามนั้นเลยครับ ถ้างงเดี๋ยวผมทวนให้อีกที”
   
“หึๆ ไม่ต้อง พี่ได้ยินแล้ว ” เสียงคนพูดกลั้วหัวเราะ
   
“ไหวไหมครับ” ผมถามเสียงอ่อย
   
พี่คีรินทร์ทำหน้าคิด “พี่คงไหว แต่พ่อคงไม่ไหว”
   
หน้าผมเสีย เมื่อได้ยินอย่างนั้น
   
“สงสัยพี่ต้องเตือนพ่อก่อน ว่าถ้าจะไปเจอพ่อกับแม่ของเรา ต้องฝึกกล้ามท้องไปด้วย พ่อพี่ขำง่ายมาก พี่กลัวจะไม่ไหว”
   
“พี่คีรินทร์~”  ผมลากเสียงยาว รู้แล้วว่าเหมือนใคร ใจดีเหมือนคุณแม่ ชอบแกล้งเหมือนคุณพ่อนี่เอง แต่ก็น่ารักดี น่ารักที่สุดสำหรับผมเลย
   
“คิดอะไรอยู่” พี่คีรินทร์ถามเมื่อผมเงียบไป ผมหันไปมองหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย ตอบช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ
   
“ผมกำลังคิดว่า...เราพบปะผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายแล้ว งั้นเข้าหอได้เลยไหมครับ”
   
รถสะบัดวูบ ผมหัวเราะเสียงดัง แค่นี้ต้องตกใจด้วย ก็เหมือนไปหาหมอฟันแหละผมว่า ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก

✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[gackmanas]

น่ารักทุกตอนนน..
อยากอ่านตอนที่ พี่ไปหาน้องที่บ้านบ้าง..

[mystery Y]

ครอบครัวเก้าอี้รับประกันความฮา

[kunt]

จะว่าเป็นสมการที่น่ากลัวก็ดี ไม่น่ากลัวก็ช่าง แต่ที่แน่ๆ ปวดหัวแน่นอน จะสงสารใครดี 55555

[fammykiki]

 

[fc_fic]

 

[Al2iskiren]

น้องมีชวนเข้าหอ 

[nutgen]

เข้าหอ เข้าหอ เข้าหอ เข้าหอ   

เสียงนี้ก้องดังอยู่ในใจ

ป่ะทิชชู่พร้อม 

[route rover]

เก้าอี้ ไอ้เด็กบ๊องงง  จะรีบเข้าหอทำไม ยังไม่หมั้นไม่แต่งเลย ใจเร็วนะเรา 

[areenart1984]

เริ่มโครงการพาน้องเข้าบ้าน 

[ก้อนขี้เกียจ]

ตลกสมการของเก้าอี้555555555

[lune]

 + +  =