หัวข้อ: Thee's Time...เวลาของคุณ หัวใจของผม ความรักของเรา...

[norimaki]

 :m1:เจ้าของร้านเรารักกาแฟยิ่งชีพไปแล้ว
ยอมไม่ได้เลยนะ
แบบนี้หาทางลบคำว่าเลี่ยนไปเลี่ยนมากลัวกลายเป็นคำว่า

รัก :m1:แทนชะมัดเลยนะ

[u-only-one]

 มาอีกตอนแล้ว 
..
อ่านไปก็นึกถึงบรรยากาศร้านกาแฟบนดอยอ่างขาง...นั่งดื่มพร้อมอากาศหนาว กาแฟหอมๆ อาราบิก้า..

ยิ่งช่วงนี้เริ่มหนาวแล้วด้วย...เรื่องนี้อ่านแล้วสบายๆ นวลๆ ชอบจังค่ะ 

[LIZZ]

ลุ้นๆ จะทำยังไงถึงหายเลี่ยน 

ว่าแล้วก็อยากมีร้านแบบนี้บ้างจัง   

[sunflower]

กาแฟสด แต่ทำไมมันเลี่ยนหว่า 

อ่านแล้วอยากกินกาแฟอ่ะ ขอกาแฟคั่วสดๆ ชงร้อนๆ หอมๆ

ว่าแล้วไปหากาแฟกินดีกว่า 

[IZE]

ได้บรรยากาศดีแท้ ร้านกาแฟ  น่านั่งเนอะ  เพราะเจ้าของร้าน่ารัก อะปะ อิอิ

[~•SAkurAIro•~]

อ่า นายเอกของราจะลงมือทำอะไรซักอย่างแล้ววววว

รอลุ้น ๆ ๆ

[moonlight]

เรื่องนี้บรรยากาศสบายๆ ชิวๆ น่านั่งดี

นายเอกจะทำไรเนี่ย อิอิ

[YO DEA]

 


อยากกิน expresso

[fannan]

อิอิน่ารักมากกกกกอ่ะ

รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบ

[marchmenlo]

ท่าทางจะแสบพอกันทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องน่ะเนี๊ย


เห่อ ๆ

[bamtham]

รอจนง่วงนอนแล้วอ่ะ
ขอกาแฟกินด้วยดิ ......

[fround]

เพิ่งเห็นเรื่องใหม่

กระดี๋กระด๋ามาอ่าน

รีบมาต่อไวๆนะ

[จันทร์ผา]

 :L1:ขอสมัครเป้นแฟนคลับนะคับ ผมชื่นชอบผลงานคุณมาก ติดตามก็หลายเรื่องแล้วคับ ยังไงก้รับละออน เจียงใหม่ ไว้เป็นแฟนคลับในออมอกคุ จี ด้วนนะคับ

[Millet]

^
^

เจาะ

[Lala]

^
^

ขยันเจาะจริงนะ

[palpouverny]

อยากกินเอสเปรซโซ่

[zilveria]

โห  นิยายกับร้านกาแฟนี่มันเปนเรื่องในฝันของผมเลยคับพี่จี 

ตั้งหน้าตั้งตารออ่านตอนต่อไปเลยคับพี่ 

แล้วถ้าจะให้ดี  ยังรอตอนพิเศษ xj อยู่นะคับ  คิดถึง   

[both^^]

"เลี่ยน"  คำเดียว

เปลี่ยนชีวิตเลย...ฮา

[andyus1]

มาลงชื่อรอ

เมื่อไหร่จะรุ้ชื่อ พระ-นาย เนี่ย

พี่จีคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ โหลๆๆ ได้ยินหม้าบบ

[sukie_moo]

"เลี่ยน"  คำเดียว

เปลี่ยนชีวิตเลย...ฮา

เห็นด้วยๆ   เจ้าของเป็นประเภทฆ่าได้  หยามไม่ได้ป่ะเนี่ย 

[tatum1234]

  G_wa:ชื่อนี้ไม่ว่าเรื่องไหนก็สนุก ลงเรื่องนี้อย่าลืมเรื่องนั้น นะคร๊าฟฟฟฟ 



ปล.มาขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนอะครับ

[Kipper]

  ขอบคุณคุณ G_wa  มากครับที่เฉลยข้อสงสัยของคำว่า Thee  ที่แท้ก็มาจากคำว่า

          Thou  (เฑา = คุณ, ท่าน, เธอ) นั่นเอง  เข้าใจละทีนี้

   โอ้โห  แบบว่าสุดยอดได้อีกอ่ะ  เข้าใจหาคำมาตั้งชื่อเรื่องเนอะ  ขอคารวะ

  ขอบคุณอีกครั้งครับ  จะมาอัพช้าหรือเร็วก็รออ่านอยู่แล้วครับ

[u-only-one]

  มาเชียร์น้องจี...เรื่องนี้ก็รออยู่นะคะ

 ...บรรยากาศเรื่องนี้สุดยอด..

[pongsj]

อิอิ...........ชอบดื่มกาแฟก่อนทำงานเหมือนกัน อิอิ

[G_wa]

หลังจากแอบเตรียมการเงียบๆ มาได้สามวัน วันนี้เป็นวันครบหนึ่งสัปดาห์ที่ลูกค้าคนนั้นมานั่งประจำที่นี่ ฤกษ์ดีๆ อย่างนี้เจ้าของร้านหนุ่มไม่พลาดอยู่แล้ว ถือเป็นการฉลองครบรอบไปในตัว ถึงแม้...จะคิดเองเออเองคนเดียวก็เถอะ

รุ่งเช้าของวันอาทิตย์ ร้านกาแฟเล็กๆ ดูแปลกตาไปกว่าทุกวัน มุมด้านซ้ายของร้านที่เคยเป็นกำแพงว่างเปล่าตรงข้ามโต๊ะสำหรับสองคนนั่ง ไม้ระแนงที่ทาทับด้วยสีขาวอย่างจงใจเผยให้เห็นเนื้อไม้บางส่วนตั้งปิดกำแพงโล่ง แทบทุกช่องว่างระหว่างไม้จะมีถ้วยแก้วใสๆ ใส่ปุ๋ยวิทยาศาสตร์สีฟ้าใส ดอกไม้หลายชนิดรวบเป็นช่อเล็กๆ ปักอยู่ด้านใน ขอบถ้วยที่หยักลึกลงไปมีลวดเส้นเล็กมัดอย่างแน่นหนาล็อคติดกับแผ่นไม้ กำแพงที่เคยดูโล่งก็น่ามองขึ้นมาทันที

"นี่น่ะเหรอ...ที่ซุ่มเงียบมาหลายวัน"จอยกอดอกมองผลงานที่รุ่นพี่ยืนยิ้มภูมิใจอยู่ข้างๆ เธอคิดอยู่แล้วว่าคนๆ นี้ไม่เคยทำอะไรร้ายๆ ต่อให้คิดว่าจะร้าย แต่...มักทำอะไรที่ตรงกันข้ามเสมอ ขนาดจะด่าคนอื่นยังไม่เคย นานมากแล้วที่เห็นทะเลาะกับเพื่อนสนิทร่วมคณะ เธอเป็นห่วงมากเลยรีบไปหา แต่ภาพที่เห็นคือพี่คนนั้นนั่งคุกเข่ายื่นนิ้วก้อยขอคืนดีกับรุ่นพี่ของเธออย่างน่าสงสาร เหตุการณ์นั้นเธอรู้ภายหลังว่ารุ่นพี่ที่รักของเธอเป็นฝ่ายผิด แต่อีกฝ่ายดันล้อความผิดครั้งนั้นมากเกินไป รุ่นพี่เลยยื่นคำขาดว่าจะไม่คุยด้วยอีก....การถูกคนที่แสนดีที่สุดในรุ่นหรือ..ในมหาฯลัย ยื่นคำขาดแบบนั้นทำให้เผลอหัวเราะออกมา แต่...มันเลวร้ายลงเพราะรุ่นพี่เธอทำจริง...ไม่ใช่ไม่พูด แต่ทำเหมือนเพื่อนคนนั้นไม่มีตัวตน แกล้งเดินเหยียบขาก็มี แต่...แกล้งได้แค่ครึ่งวันก็คืนดีกับเพื่อนเหมือนเดิม ครั้งนี้เธอยังเดาไม่ออกเลยว่า...การจัดดอกไม้ในร้าน...เกี่ยวอะไรกับการลบคำสบประมาทของลูกค้าคนนั้น

"สวยมั้ยจอย พี่ทำเองหมดเลยนะ อืม...ความจริงก็ไม่ได้ทำเองหรอก แค่ดูๆ แบบแล้วก็บอกให้ช่างทำมาให้น่ะ แต่ดอกไม้พวกนี้เลือกเองกับมือเลย สวยใช่มั้ย"

"สวยค่ะสวย แต่ว่า...มันเกี่ยวอะไรกับลูกค้าคนนั้นเหรอ หนูนึกว่าพี่จะแกล้งอะไรเขาซะอีก แบบ...เอาเกลือใส่กาแฟแบบในละครไง"

"บ้าเหรอ ทำแบบนั้นก็เสียชื่อร้านสิ แต่นี่ยังไม่หมดน่ะ มานี่ๆ มีอะไรให้ดู"ท่าทางกระตือรือร้นพร้อมจับจูงเธอไปหลังเคาน์เตอร์แลดูน่ารักกว่าเธอที่เป็นผู้หญิงเสียอีก

"นี่ไง คุ้กกี้"เขาเปิดกล่องพลาสติกสีขาวทึบให้เห็นคุ้กกี้มากมายที่บรรจุอยู่ภายใน

"เอามาขายเหรอ ก็ดีนะพี่ ร้านเราไม่มีขนมไว้กินกับกาแฟเลย อันนี้คงแก้เลี่ยนได้หน่อย"

"กาแฟพี่มันเลี่ยนจริงๆ เหรอ"สีหน้าผิดหวังฉายออกมาให้เห็นทันทีที่อีกฝ่ายเผลอพูดคำนั้นออกมา

"อ่ะ...ไม่ใช่ๆ ไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่...คือบางคนเขาก็กินกาแฟกับขนมไง กินอย่างเดียวมันไม่อยู่ท้องไง กาแฟขมๆ จะเลี่ยนได้ไง จริงมั้ยคะ"

"นั่นสิ กาแฟน่ะขมออก ไม่เลี่ยนซะหน่อย ลูกค้าคนนั้นต้องต่อมรับรสไม่ดีแน่ๆ คอยดูวันนี้พี่จะเอาคุ้กกี้ใส่ให้เต็มจานเลย เอาให้จุกไปเลย จะได้ไม่ต้องสั่งหลายแก้ว ขอแค่หมดแก้วเดียวพี่ก็พอใจแล้ว"

"แล้วจะขายยังไงล่ะ เล่นเอาใส่กล่องมาแบบนี้ พี่ไม่แพ็คใส่ถุงสวยๆ ล่ะ"เธอหยิบคุ้กกี้ในกล่องมาชิมแล้วครางในลำคอเบาๆ เมื่อถูกใจรสชาติที่ไม่หวานมากเกินไป

"พี่ไม่ได้ขาย อันนี้กินฟรี ทำให้มาคนนั้นโดยเฉพาะเลย ที่เหลือก็เอาไว้กินกันเอง"คนทำคุ้กกี้เห็นคนชิมพอใจก็ยิ้มแป้นออกมากับความสำเร็จในการทำขนม

"ของฟรีแบบนี้เขาจะเอาเหรอ ปกติยังเกรงใจว่านั่งนานจนต้องสั่งกาแฟหลายแก้วเลย"

"อืม...ทำไงดีล่ะ เขาต้องไม่กินแน่ๆ"

"ก็วางขายไง เอาใส่ถุงไปวางตามโต๊ะ เวลาเก็บเงินถ้าหายไปเราก็รู้ทันที มีขนมวางล่อหน้าอยู่เขาอาจสนใจก็ได้"

"จริงๆ แต่...ถ้าเขาไม่แกะล่ะ พี่ว่าวันนี้เอาแจกฟรีให้หมดเลยดีกว่า ถ้ามีคนชอบค่อยทำใส่ถุง...นะๆ พี่อยากให้เขากิน คุ้กกี้นี่ไม่หวานมากแถมมีหลายรส พี่ว่าคราวนี้เขาต้องชอบแน่ๆ แล้วพอรสหวานหอมของคุ้กกี้ผสมกับกาแฟที่ดื่มลงไป....นี่ล่ะๆ ใช่เลย รับรองว่าต้องแก้เลี่ยนได้แน่นอน แล้วดอกไม้ที่จัดไว้ตรงหน้าเขาก็ต้องมองเห็นบ้างล่ะ มองดอกไม้สวยๆ เพลินก็น่าจะกินจนเพลินได้ใช่มั้ยล่ะ จริงมั้ยๆ"

"จ้า จริงจ้า"จอยพยักหน้ารับยิ้มๆ เท่าที่ฟังมา เธอยังไม่เห็นว่าจะเกี่ยวอะไรกับคำว่าเลี่ยนตรงไหน แล้วยังไม่คิดว่าคนที่กินแล้วบอกว่าเลี่ยน จะยอมกินคุ้กกี้หวานน้ำตาลหอมเนี่ยแบบนี้หรอก มีหวังได้เลี่ยนคูณสองพอดี

[minkking]

^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆ

อืมม ตกลงแล้วจาทำอะไรง่า

[จันทร์ผา]

ขอยาวๆๆหน่อยได้มะคับคุณจี

[→Yakuza★]

พึ่งมาอ่าน

พี่ G แต่งซะหลายเรื่องเลย อย่าดองนะเฟ้ย~

แต่งเรื่องไหนก็สนุก เรื่องนี้นายเอกน่ารักอีกแล้ว~ 

[Aimer]

ห้ามดองๆ


ว่าแต่  จะทำอะไรเนี่ย 


ลงทุนทำให้ลูกค้าคนนึงขนาดนี้     อยากจะไปกินลาเต้ซักแก้วที่ร้านมั่งคับ

[G_wa]

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่สองหนุ่มสาวเฝ้ามองนาฬิกาอย่างใจจดใจจ่อทุกวินาที แต่สิ่งที่ต่างไปจากเดิมก็คือ...ตอนนี้เกือบห้าโมงเย็นแล้วแต่ลูกค้าที่ทั้งคู่รอคอยก็ยังไม่มา คุ้กกี้ที่เตรียมมามีลูกค้าหลายรายได้ยินและติดใจถึงขั้นเอ่ยปากให้ทำออกมาขาย ซุ้มดอกไม้เล็กๆ ในร้านก็ได้รับความสนใจจนมีกลุ่มนักเรียนนักศึกษาเดินไปถ่ายรูปโดยอาศัยดอกไม้เป็นฉากหลัง แต่ทุกอย่างไม่ได้ทำให้คนทำพอใจเลย เพราะคนที่เขาตั้งใจทำให้ไม่มาใช้บริการในวันนี้

"วันนี้วันหยุด เขาอาจไม่มาก็ได้ คงไม่ทำงานล่ะมั้ง"

"อืม...พี่ลืมนึกไปว่าวันนี้วันอาทิตย์"

"ไว้พรุ่งนี้ค่อยเอาให้เขาชิมก็ได้นะ"เธอหมายถึงคุ้กกี้ที่เหลืออยู่เกือบสิบชิ้น คนทำตั้งใจแยกเก็บไว้อย่างดี แต่...คนที่รอให้ชิมกลับไม่มาเสียนี่

"พรุ่งนี้รสมันก็ไม่สดแบบนี้แล้วน่ะสิ เนยสดด้วยนะ ความจริงอยากให้กินร้อนๆ จากเตาเลยด้วยซ้ำไป ไว้คืนนี้พี่อบใหม่ก็ได้"

"จ้า ทำใหม่ก็ทำใหม่ ทำมาขายด้วยเลยนะ"เธอแนะนำกึ่งบังคับ วันนี้มีลูกค้าหลายรายที่ขอซื้อใส่ถุงกลับไป แต่เจ้าของร้านแสนใจดีของเธอกลับยิ้มหน้าบาน ภูมิใจในฝีมือตัวเองถึงขนาดให้ฟรีๆ ไม่คิดเงิน

"แต่ว่าเนยที่บ้านหมดแล้วนี่สิ เดี๋ยวพี่ออกไปซื้อของก่อนดีกว่า จอยเฝ้าร้านคนเดียวได้นะ"เขาไว้ใจให้รุ่นน้องดูแลร้านแทน ไม่ว่าจะเรื่องเงินหรือฝีมือการทำกาแฟก็ไว้ใจได้ทั้งนั้น

"พี่เฝ้าร้านดีกว่า เดี๋ยวหนูไปซื้อเอง เอาอะไรบ้างก็จดมา"เธอถอดผ้ากันเปื้อนที่ผูกสายรัดที่เอวออก ไม่ใช่ว่าเธออยากไปข้างนอก แต่ถ้าให้รุ่นพี่เธอออกไปมีหวังกว่าจะกลับร้านปิดพอดี แถมของที่อยากซื้ออาจจะลืม แต่ได้ของไม่จำเป็นอย่างอื่นมาแทน

ทุกเวลาที่อยู่คนเดียวในร้านช่างรู้สึกเงียบเหงา ถึงเขาตั้งใจสร้างร้านเล็กๆ สำหรับให้ผู้คนเข้ามาดื่มกาแฟและพักผ่อนใจ แต่...แบบนี้มันเงียบเกินไปจริงๆ ลูกค้าหลายคนที่นั่งอยู่ในร้านก็มีกิจกรรมเล็กๆ ทำ บางคนอ่านหนังสือ บางคนนั่งมองไปด้านนอก บางคนนั่งฟังเพลง....ถ้าร้านเขาเปิดเพลงเบาๆ ให้ลูกค้าได้ฟังก็คงผ่อนคลายดี เห็นหลายคนมักเข้ามาแล้วนั่งฟังเพลงจากเครื่องเล่นของตน ร้านเล็กๆ ที่เพิ่งเริ่มเปิดกิจการไม่นาน หลายอย่างอาจไม่พร้อม แต่คนทำตั้งใจจริง และทำอย่างสุดกำลังที่มี เขาไม่อยากรอให้ทุกอย่างสมบูรณ์แต่อยากให้ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เติบโตไปทีละขั้น ให้ลูกค้าได้เห็นความเปลี่ยนแปลง รับคำชมเล็กๆ เมื่อมีสิ่งใดเปลี่ยนในทางที่ดี อย่างเช่นวันนี้เขาได้คำชมเรื่องดอกไม้และขนมตลอดทั้งวัน ความสุขเล็กๆ เกิดขึ้นเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของคนที่เข้ามาและเดินออกไป

ความสุขเล็กๆ ที่เขาหวังไว้ไม่เกิดขึ้นเมื่อวาน เพราะถึงเวลาปิดร้านลูกค้าคนที่ตนเองรออยู่ก็ไม่มา วันนี้ก็คิดว่าคงไม่มาอีกเหมือนกัน เลยเวลาประจำมาครึ่งชั่วโมงแล้ว คุ้กกี้ที่อบใหม่ๆ เมื่อคืนก็เป็นหมันอีกเหมือนเดิม กำลังใจเล็กๆ จากคู่ซี้ช่วยให้เขามีกำลังใจที่จะทำใหม่สำหรับวันพรุ่งนี้ ถึงคนที่อยากให้ชิมไม่มา แต่ลูกค้าคนอื่นต้องการจนขายหมด ถ้าผู้ชายคนนั้นได้ชิมสักคำจะต้องชมเขาแน่ๆ

การรอคอยอย่างเงียบๆ ที่รับรู้กันเพียงสองคนดำเนินไปจนครบวันที่สี่ ดอกไม้ถูกเปลี่ยนเมื่อเห็นความโรยราดูไม่สดชื่น คุ้กกี้ที่ทำมาก็ขายดีจนขายหมดทุกวัน และก็มีคุ้กกี้จำนวนหนึ่งที่เก็บไว้สำหรับใครบางคนทุกวันเช่นเดียวกัน หากแต่คนที่ทั้งสองรอคอย...ไม่ได้รู้เรื่องราวใดๆ ด้วยเลย