หัวข้อ: ❤❤ Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง ❤❤ [ตอนที่ 40]★ 30/03/19 ★ P:57

[Funnycoco]

อาโปลูก ฉลาดมาก

[HISY]

อาโปน่าร้ากก สร้างเรื่องให้เพตลอด

[O-RA DUNGPRANG]

มีแฟนแล้วนะเพทาย 

[t2007]

อยากให้เพทาย ท้องได้

[seaz]

กามเทพอาโปตัวจุ้น

[Ginny Jinny]

พี่ขุนโดนจองตัวแบบนี้จีบใครไม่ได้แล้ว 

[darin]

ตอนที่ 6
สวนดอกไม้พัดพารัดชา

“อาเพ อาเพ”

เสียงเคาะประตูห้องเพทายดังขึ้น พร้อมเสียงเรียกของเด็กชายอาโป

“อาเพปายเที่ยวกาน” เด็กชายอาโปยิ้มแป้น ใบหน้าสดใส ดวงตาที่มองขึ้นมาสุกสว่าง เพทายมองเลยไปด้านหลังมะลิยืนยิ้มมองมาที่เขา

“วันนี้ไม่ต้องปลุกค่ะ ตื่นตั้งแต่เช้า  ตื่นแล้วก็ไม่งอแง รีบอาบน้ำแต่งตัวไวมาก”

“เก่งมากครับ” เพทายเอ่ยปากชมเด็กชาย ก่อนหันไปคุยกับมะลิ

“มะลิบอกขุนแล้วใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ เดี๋ยวคงมา”

“อืม งั้นเราไปรอพี่ขุนข้างล่างกันครับ”

“คับ” เด็กชายอาโปพยักหน้า ส่งมือมาให้เขา เพทายลอบยิ้ม อย่างน้อยตอนนี้เด็กชายอาโปก็ให้ใจเขามากขึ้น

• • • • • • • •

“อาโปเล่นกับพี่ขุนกับพี่มะลิอยู่ในห้องนี้นะครับ”
   
สารินเตรียมห้องประชุมขนาดเล็กไว้ให้เด็กๆ อยู่รอ ระหว่างที่เขาออกไปดูการปรับปรุงห้องเรียนให้กับอาโป
   
“อาเพปายหนาย” เด็กชายอาโปมองด้วยความสนใจ
   
“อาจะไปดูเขาทำห้องเรียนให้อาโปครับ”
   
“โปปายด้วย” เด็กชายอาโปทำท่าจะลุกขึ้น จากเสื่อที่ปูอยู่บนพื้นห้อง
   
“ไปไม่ได้ครับ มันมีแต่ฝุ่น ไหนจะกลิ่นสีที่ใช้ทาห้องอีก เดี๋ยวจะไม่สบาย”
   
“ขูนน” เด็กชายอาโปหันไปหาเพื่อนเล่น “อย่าไปน้าเด๋วม่ายฉะบาย”
   
เพทายยิ้มเมื่อได้เห็นความน่ารักนั้น หน้าตาหนูน้อยจริงจังจนเขาอดขำไม่ได้
   
“พี่โตแล้ว” เด็กชายขุนบอกน้องชาย
   
“ง้านโปก้ะโตแล้ว”
   
“ไม่สิ อาโปยังเล็ก” พี่ชายไม่เห็นด้วยกับน้องชาย
   
“ลิ โปโตยาง” เด็กชายอาโปหันไปหาพี่เลี้ยงคนสนิท
   
“ยังไม่โตค่ะ”
   
“ลิ น่าเบื่อ” หนูน้อยอาโปยู่ปาก
   
“พูดแบบนั้นกับพี่มะลิไม่ได้ครับ ขอโทษพี่มะลิก่อน” เพทายบอกเด็กชายอาโป
   
“ม่าย” เด็กชายกอดอกส่ายศีรษะไปมา สีหน้าดื้อดึง
   
“อาโปทำแบบนี้ไม่น่ารักเลย อาเพเบื่ออาโป พี่ขุนก็เบื่ออาโป”
   
“ม่ายฉิ” เด็กชายอาโปหน้าเสีย
   
“เห็นไหมครับ เวลาอาพูดกับอาโปแบบนี้ อาโปก็เสียใจใช่ไหมครับ พี่มะลิเองก็เสียใจเหมือนกันเวลาอาโปพูด”
   
“โปขอโทด”
   
เพทายต้องกลั้นยิ้มเพราะไม่ควรให้เด็กชายเห็นตอนนี้ เด็กชายอาโปเดินเข้าไปหาพี่เลี้ยง กอดมือน้อยๆ ไปรอบคอมะลิ ซบหน้าลงกับบ่าแล้วพูดขอโทษ
   
“พี่มะลิไม่โกรธคุณหนูอาโปหรอกค่ะ”
   
“ลิจายดี โปล้ากที่ฉุด”
   
“หึๆ” เพทายหลุดเสียงหัวเราะออกมาจนได้ ใครใจดีก็รักหมด แต่ท่าทางจะรักพี่ขุนที่สุด
   
• • • • • • • •

เพทายบีบต้นคอ เพื่อไล่ความเมื่อยล้า เขาออกมาพักเพราะต้องรอให้สีที่ทาแห้งเสียก่อน ถึงจะให้คนงานขนเฟอร์นิเจอร์เข้าไปได้
   
เสียงเปิดประตูห้องทำงานของสาริน เรียกสายตาของเขาให้หันไปมอง
   
“ทาสีเสร็จแล้วใช่ไหม”
   
“ครับ”
   
“อยากออกไปเดินดูสวนหรือเปล่า ผมจะออกไปคุยกับหัวหน้าคนงาน”
   
เพทายตาลุก เขามาทำงานที่นี่หลายวันแล้วแต่ยังไม่เคยไปเลย
   
“ไปครับ”
   
“ตามมา”
   
เพทายเดินตามสารินออกจากออฟฟิศ สวนดอกไม้กินพื้นที่หลายสิบไร่ ส่วนหนึ่งปลูกกลางแจ้ง อีกส่วนปลูกในโรงเรือน สารินเดินตรงไปยังแปลงกลางแจ้ง ที่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมได้ มองเห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนคุยกันอยู่

สารินบอกให้เขาเดินเล่นตามสบาย ก่อนเดินเข้าไปคุยงาน เพทายเดินไปตามแปลงดอกไม้ สวยจนเขาต้องหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเก็บไว้
   
“ชอบเหรอ”
   
เพทายสะดุ้งเพราะมัวเพลินกับการถ่ายรูป เสียงที่ได้ยินดังมาจากด้านหลัง เขาจึงหันไปมอง
   
“ครับ สวยดี”
   
“เดินดูต่อได้ ผมยังพอมีเวลา”
   
“ขอบคุณครับ” เพทายเดินไปเรื่อยๆ โดยมีคุณเจ้าของสวนดอกไม้เดินตามหลัง
   
“ทำไมถึงตั้งชื่อสวนว่าพัดพารัดชาครับ เป็นชื่อที่เพราะมากเลย”    
   
“พ่อผมเป็นคนตั้ง พัดพารัดชาเป็นชื่ออัญมณีชนิดหนึ่ง พ่อผมใช้ทำแหวนหมั้นขอแม่แต่งงาน ยังใส่อยู่จนถึงทุกวันนี้”
   
“พ่อคุณสารินต้องเป็นคนโรแมนติกแน่เลยใช่ไหมครับ ทีแรกผมเดาว่าเป็นชื่อภรรยาของคุณสาริน...ขอโทษครับ” เพทายรีบขอโทษเมื่อเผลอพูดออกไป
   
“ไม่เป็นไร สวนนี้ปลูกมาตั้งแต่รุ่นพ่อ ไม่ใช่รุ่นผม ผมมารับช่วงต่ออีกที พ่อผมเกษียณเร็ว บอกว่าอยากพาแม่ไปท่องเที่ยวพักผ่อนมากกว่า เหนื่อยมาเยอะแล้ว กลัวแก่ตัวไปจะไม่มีแรงไปเที่ยว” น้ำเสียงของคนพูดอ่อนลงเมื่อพูดถึงผู้ให้กำเนิดทั้งสอง เพทายรู้สึกได้ถึงความรักที่มีให้กัน
   
“แล้วตอนนี้พวกท่านพักอยู่ที่ไหนครับ”
   
“พักกับพี่ชายผมที่กรุงเทพฯ นานๆ ทีถึงจะขึ้นมา”
   
“พี่ชาย?” นี่เป็นความรู้ใหม่สำหรับเขา
   
“ผมมีพี่น้องสามคน รสิน สาริน ริสา พี่ชายผมเปิดบริษัทอยู่ที่กรุงเทพฯ ทำบริษัทส่งออกดอกไม้ น้องสาวเรียนมหา’ลัยปีสาม เป็นลูกหลง อายุเลยห่างจากผมพอสมควร พ่อกับแม่ผมค่อนข้างห่วงลูกสาว เลยตามไปอยู่ที่กรุงเทพฯด้วย ที่ผมเล่าให้ฟังเพราะคิดว่าคุณควรรู้ไว้ เวลาใครพูดถึงจะได้เข้าใจ”
   
“ครับ” เพทายพยักหน้า เขาเริ่มลำดับแผนภูมิครอบครัวสาริน น้องชายเป็นคนปลูก พี่ชายเป็นคนทำการตลาด ต่อไปน้องสาวคงมาช่วยอีกคน
   
“ถ้าอย่างนั้น..” เพทายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรงใจ “ผมขอถามเรื่องคุณแม่ของอาโปได้ไหมครับ เผื่อว่าต้องตอบคำถามอาโป แต่ถ้าไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไรครับ” เพทายรีบพูดเพราะกลัวถูกเข้าใจผิดว่าอยากรู้อยากเห็น
   
“ตอบได้ ผมคิดจะคุยเรื่องนี้กับคุณอยู่เหมือนกัน” สารินออกเดิน เพทายเดินตามไปช้าๆ ทิ้งระยะห่างเล็กน้อย
   
“แม่ของอาโปเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหา’ลัยของผม หลังจากไปกลับกรุงเทพฯ อยู่สองสามปี ผมก็ขอแต่งงานเลย จะได้ไม่ต้องแยกกัน แต่ผมลืมคิดไปว่ามันอาจเร็วไป สำหรับคนที่ยังใช้ชีวิตวัยหนุ่มสาวไม่เต็มที่ ผมบ้างานเกินไป แม่ขออาโปต้องมาทนอยู่เหงาๆ แบบนี้ สุดท้ายก็ไปกันไม่รอด แม่ของอาโปกลับไปอยู่กรุงเทพฯ เพิ่งแต่งงานใหม่เมื่อปลายปีที่แล้ว”
   
เพทายเกือบหลุดคำว่าเร็วจัง ดีที่ยั้งปากไว้ได้ทัน ถ้านับจากอายุของอาโป ก็น่าจะแยกกันไม่ถึงสามปีดี
   
“แล้วคุณสารินบอกอาโปว่ายังไงครับเรื่องแม่ ผมจะได้พูดให้ตรงกัน”
   
“ผมบอกลูกตามความจริง ว่าพ่อแม่แยกทางกัน แต่เราทั้งคู่รักลูกมาก ผมพาอาโปขึ้นไปเยี่ยมแม่ปีละครั้ง ตอนนี้อาโปอาจยังไม่เข้าใจ แต่ผมจะไม่ให้ลูกเติบโตไปพร้อมกับคำโกหก เพื่อมาผิดหวังที่หลังเมื่อรู้ความจริง”
   
เพทายพยักหน้า ฟังครั้งแรกเขาไม่เห็นด้วย คิดว่าอาโปยังเด็กควรถนอมน้ำใจ แต่เมื่อฟังจนจบ เขาก็เข้าใจความตั้งใจของอีกฝ่าย พร้อมกับนึกได้ว่าเพราะแบบนี้หรือเปล่า สารินจึงบอกว่าเพราะที่นี่มันไกลถึงไม่มีใครอยากอยู่นาน
   
“แล้วคุณล่ะ เห็นว่าเพิ่งเลิกกับแฟน”
   
เพทายชะงักเมื่อร่างสูงวกกลับมาที่เรื่องของเขา
   
“ครับ”
   
“ทำไมถึงเลิก”
   
เพทายชั่งใจ แต่คิดว่าถ้าไม่ตอบก็คงน่าเกลียด ในเมื่ออีกฝ่ายยอมเปิดใจเล่าเรื่องของตัวเองให้เขาฟัง
   
“ผมโชคดีครับ”
   
“หือ?” ร่างสูงหยุดเดินหันมามองหน้าเขา
   
“ได้งานใหม่แถมได้เจ้านายใจดี อาสารับดูแลแฟนของผมให้ด้วย”
   
“....”
   
เพทายหัวเราะเบาๆ นี่อาจเป็นครั้งแรกก็ได้ที่เขาทำให้เจ้านายพูดไม่ออก
   
“เพราะแบบนั้นถึงลาออกจากงานด้วยใช่ไหม”
   
“นั่นก็โชคดีอีกครับ” เพทายยิ้มกว้าง
   
“อะไรอีก”
   
“โชคดีที่ผมไม่ต้องตัดสินใจเองว่าจะทนอยู่จนกว่าจะได้งานใหม่ดีไหม หรือควรรีบไปให้พ้นหน้า ไม่ต้องพบไม่ต้องเจอกันอีก เพราะเจ้านายช่วยจัดการตัดสินใจแทนให้แล้ว ดีที่ยังให้ผมเซ็นลาออก ไม่ใช่ไล่ออก”
   
“ยังจะขำอีกเหรอ” เสียงดุๆ พูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงผมหัวเราะ
   
“ครับ เพราะถ้าไม่พยายามขำ ชีวิตผมคงพังไปแล้ว” ผมสบตากับร่างสูง อีกฝ่ายมองผมนิ่ง
   
“ขอบใจที่เล่าให้ฟัง”
   
“ครับ”
   
เราเลือกจบบทสนทนาเพียงเท่านี้ ซึ่งผมว่ามันดีมาก เพราะผมเริ่มปวดใจขึ้นมาบ้างแล้ว
   
“พรุ่งนี้วันหยุดคิดไว้หรือเปล่าว่าจะทำอะไร”
   
“ผมว่าจะไปหาผิงที่ไร่ครับ”
   
“อยากไปเที่ยวน้ำตกใกล้ๆ ไหม อาโปชอบไปปิกนิคที่นั่น”
   
เพทายเบิกตากว้าง พูดแบบนี้หมายความว่า....
   
“ถ้าอยากไป ผมจะพาไป”
   
“ไปครับ” เพทายไม่เห็นความจำเป็นต้องปฏิเสธ เขายังเที่ยวไม่ทั่วเลย
   
“อืม พรุ่งนี้เตรียมตัวแล้วกัน”
   
“ครับ”
   
“กลับเข้าออฟฟิศเถอะ ผมต้องทำงานต่อ” ร่างสูงเริ่มออกเดินอีกครั้ง
   
“เพทาย”
   
“ครับ?”
   
“ถึงผมไม่ใช่เจ้านายที่ดีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ไร้ศีลธรรมแบบนั้น คุณไม่ต้องห่วง”
   
เพทายเพิ่งเข้าใจว่าทำไมสารินถึงชวนเขาไปเที่ยว คงอยากปลอบใจนี่เอง
   
“ผมไม่ห่วงเรื่องนั้นเลยครับ”
   
“ไว้ใจผมงั้นเหรอ” ร่างสูงหยุดเดินหันกลับมามองหน้าเขา
   
“เปล่าครับ ผมไม่มีแฟนให้ขโมยแล้ว เลยไม่มีอะไรต้องห่วง”
   
“หึๆ”
   
เพทายยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเจ้านาย เขาเดินตามอีกฝ่ายกลับไปที่ออฟฟิศ อาจเพราะต่างฝ่ายต่างเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง มันทำให้เพทายรู้สึกสนิทกับชายหนุ่มมากขึ้นเล็กน้อย เอาเถอะวันนี้เขาจะเทคะแนนไปทางคนดีให้ก่อนแล้วกัน

:::: ♥ TBC ♥::::
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[JUST_M]

ไม่มีแฟนแต่ยังมีหัวใจนาาา
ระวังเจ้านายขโมยละ คึคึ

[B52]

 

[fc_fic]

 

[continue]

ติดตามครับ

 

[O-RA DUNGPRANG]

 

[iceman555]

สงสารใครดี อาโปหรือคุณสารินดี โดนทิ้งทั้งคู่เลย 

[HISY]

อุ๊ยๆ เขามีเปิดใจคุยกันแหละ

[New_atcha]

 

[areenart1984]

ระวังตัวเองไว้เถอะ เพทาย 

[lemonphug]

อาโปน่ารักมาก

[Al2iskiren]

รู้สึกบรรยากาศระหว่างอาเพ กับคุณสารินจะดูละมุนขึ้นนะคะ

[WilpeR]

เพทายไม่มีแฟนให้ขโมยแล้ว เหลือแต่ตัวเองเนี่ยแหละจะโดนขโมยหัวใจเมื่อไรน้า

[lune]

 

[arij-iris]

ไม่มีแฟนให้ขโมยแล้ว แต่มีตัวและหัวใจให้ขโมยแทนใช่ม่ะ ๆๆๆๆๆๆ

[kawisara]

ลมุนใจจังตอนนี้

แต่ทำไมรู้สึกว่ามันสั้นลง สั้นลง

[Bronc]

ไม่มีแฟนให้ขโมย เหลือแต่ตัวกับหัวใจอาเพนี่แหละ จะเสร็จแสบใหญ่เอานะ

อาโปน่ารักมากลูก จองพี่ขุนตั้งแต่ยังเด็กเลย

[Funnycoco]

 

 

[HanATarO]

เริ่มเปิดใจกันแล้ว

เด็กชายอาโปน่ารัก

[TheDoungJan]

ต่อไปก็ขโมยหัวใจเพทายซินะ เพทายก็เป็นอัญมณีเหมือนชื่อไร่เลยนะคะคุณสาริน

[mypink801]

อาโปน่ารักกกก เริ่มละมุนขึ้นแล้ววววสองคนนี้

[sailom_orn]

   ปราบลูกได้เเล้ว ทีนี้จะปราบคนพ่อยังไงดี

[องศาวาย]

 

[darling]

ดูแลลูกแล้ว ก็ดูพ่อด้วยละกันครูเพ