หัวข้อ: ❤❤ Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง ❤❤ [ตอนที่ 40]★ 30/03/19 ★ P:57

[seaz]

หวังว่าจะได้ผลนะครับคุณคีตกานต์

[snowboxs]

เขินแทนเพทายล่วงหน้าเลยได้ไหมอ่ะ 

[diltosscap]

คีตกานต์ เป็นกามเทพให้เพื่อน แล้วของตัวเองขะรู้ตัวไหมจ๊ะ

[วายซ่า]

ลูกพี่คีย์ พ่วงตำแหน่งคิวปิดอีกหนึ่งตำแหน่งเลยจ้า. 

[O-RA DUNGPRANG]

กามเทพคีย์เจ๋ง 

[b2friend]

เป็นกามเทพจับคู่ให้เพื่อน แล้วก็หาคู่ให้ตัวเองด้วยะนะน้องคีย์

[•♀NoM!_KunG♀•]

น่ารักเป็นบ้า

[Ginny Jinny]

คีย์ร้ายเก่งน่ารักก็เก่ง

[Al2iskiren]

อยากทำอะไรก็จัดๆมาเลยค่ะน้องคีย์ สนับสนุนเต็มที่

[kenghan]

พ่อสื่อคีย์เริ่มทำงาน

[JokerGirl]

ยืนหล่อๆไว้นะเพ เพื่อนจะพาคนมาจีบ5555

[labelle]

55555 มีคนเห็นความเนียนของคุณพ่อแล้วจ้า
คีย์มีความส่องมากเลย แอบสนุกล่ะสิงานนี้

เพทายไม่รู้ตัวเพราะปล่อยให้เป็นธรรมชาติ
แต่คิดว่า สารินรู้ตัวบ้างแล้วล่ะ แต่ยังแอ๊บเนียนอยู่

พนาช่างสังเกตนะคะ แหมม เริ่มเอ็นดูคีย์แล้วใช่ไหม

อาโปทะเล้นมากนะ ได้พ่อมาเยอะเลย

[tomnub]

อิอิ 

[areenart1984]

ก่อกำเนิดขึ้นแล้ว "เจ้าลัทธิผู้หยั่งรู้เรื่องของชาวบ้าน" 

[lizzii]

ต้องให้คีย์ลงมือ ถึงจะรู้เรื่อง 555

[somberness]

นึกว่าจะมีแต่กามเทพน้อยอาโป
ที่แท้มีกามเทพตัวโตอีกหนึ่งอัตรา 

[t2007]

น้องคีย์ เจ้าเล่ห์

[darin]

ตอนที่ 17 
ปฏิบัติการเปิดใจ 1

   
“ทำงานวันแรกเป็นไงบ้าง” พนาถามคีตกานต์ เมื่อเดินเข้ามาในบ้านของสารินแล้วเจออีกฝ่ายนั่งเหมือนหมดแรงอยู่บนโซฟา
   
“สนุกดีครับ ง่ายกว่าที่คิดและยากกว่าที่คิด”
   
“มันแปลว่าอะไร” พนานั่งลงบนเก้าอี้ตัวติดกับที่อีกฝ่ายนั่งอยู่
   
“ง่ายกว่าที่คิดเพราะงานไม่มีอะไรยุ่งยากเลยครับ แต่ยากกว่าที่คิดเพราะ..” คีตการชูมือขึ้นให้พนาดูทั้งสองข้าง มือเรียวเต็มไปด้วยรอยแผลจากหนามของกุหลาบ
   
“นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ชอบซื้อกุหลาบ ให้กันเองบ้าง ซื้อกลับไปบ้าง ทำไมถึงไม่ให้ดอกอื่นกันครับ”
   
“เช่นดอกอะไร”
   
““ดอกเบศจมาศมั้งครับ”
   
“ทำไมต้องเป็นดอกเบศจมาศ”   
   
“เพราะสวนพัดพารัดชาปลูกดอกเบศจมาศเป็นอันดับหนึ่งไงครับ เหตุผลง่ายๆ”                                                                                                                                                                                                                                           
   
“ก็จริง” พญาพยักหน้า ไม่แน่ใจว่าควรจัดคีตกานต์เป็นเด็กหรือผู้ใหญ่กันแน่ เพราะลักษณะนิสัยและความคิดของอีกฝ่ายเป็นได้ทั้งสองอย่าง
   
“จริงสิ เห็นพี่น้อยบอกว่าแถวนี้มีน้ำตกเหรอครับ ผมอยากไป”
   
“ใช่ รู้สึกเพจะเคยไปแล้วนะ”
   
“เหรอครับ ไม่เคยคุยกันเรื่องนี้เลย”
   
“อยากไปเหรอ”
   
“ครับ วันอาทิตย์เพหยุดงาน ผมว่าจะชวนไป”
   
“ถ้าจะไปก็บอก มาเอารถผมไปได้”
   
“คุณพนาจะพาไปเที่ยวน้ำตกเหรอครับ!”
   
“หือ?” พนาเลิกคิ้วขึ้น จู่ๆ คีตกานต์ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดีใจ
   
“เพต้องชอบแน่เลยครับ รายนั้นชอบธรรมชาติอยู่แล้ว ให้ไปกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ”
   
“เดี๋ยว..” พนากำลังจะแก้ความเข้าใจผิดว่าเขาหมายถึงจะให้ยืมรถ แต่ยังไม่ทันได้พูดอีกฝ่ายก็พูดขึ้นมาก่อน
   
“คุณสารินกลับมาแล้วเหรอครับ” ดวงตาคู่นั้นมองไปทางด้านหลังเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่ริมฝีปาก พนาหันไปมอง ถึงเห็นว่าสารินกำลังเดินเข้ามา
   
“มานานแล้วเหรอ” ร่างสูงของเพื่อนรักหยุดยืนไม่ห่างจากเก้าอี้ที่เขานั่ง
   
“เพิ่งมาเหมือนกัน เจอคีย์เลยแวะคุย กะจะมาหานายเรื่องกุหลาบพันธุ์ใหม่ที่จะลง”
   
“งั้นก็ขึ้นไปคุยกันบนห้องทำงาน”
   
“ได้”
   
“เดี๋ยวผมบอกเพให้นะครับ” พนาหันไปมองคนพูด คีตกานต์ส่งยิ้มให้เขา ชายหนุ่มเลยคิดว่าช่างมันเถอะ เรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อยไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ถ้าอยากให้ไปส่งเขาก็ไปได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

• • • • • • • •
   
“เสื้อสวยดีทำไมไม่ใส่ ป้ายยังห้อยอยู่เลย” คีตกานต์หันไปชูเสื้อในมือให้เพทายดู เขาเข้ามานั่งเล่นในห้องนอนของเพื่อน เมื่อไม่มีอะไรทำจึงเปิดตู้เสื้อผ้าอีกฝ่ายดู
   
“ไหน” เพทายหันมามอง “อ๋อ ตัวนี้ซื้อให้คุณสาริน”
   
“แล้วทำไมไม่ให้”
   
“ไม่แน่ใจว่าสมควรหรือเปล่า ตอนซื้อไม่ทันคิด ซื้อมาแล้วถึงคิดได้”
   
คีตกานต์ยักไหล่ เขาไม่ถามเพื่อนว่าไม่สมควรตรงไหน เพราะเขารู้ดี ไม่มีเจ้านายลูกน้องคนไหนมานั่งคิดเรื่องหยุมหยิมแบบนี้ เว้นแต่คนที่มีบางอย่างอยู่ในใจแต่ดันไม่รู้ตัว สมควรให้ไหม อีกคนจะคิดยังไง ถ้าไม่คิดมีเหรอจะคิดมาก คนที่คิดเท่านั้นที่กังวล
   
“ให้ได้ เห็นพ่อได้ของจากลูกน้องเยอะแยะไป”
   
“เสื้อนะ ไม่มีโอกาสพิเศษด้วย”
   
คีตกานต์คันปาก แต่กลัวว่าถ้าพูดไปเพทายจะรู้ตัวก่อนสาริน นั่นเท่ากับผิดแผนของเขา เพทายไม่ใช่คนโง่ เขาเดาว่าที่ยังไม่รู้ตัวเพราะสารินเป็นผู้ชายเหมือนกัน คนไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อน แถมเคยมีแฟนผู้หญิงแล้ว คงไม่ทันเอะใจว่าตัวเองชอบผู้ชาย
   
“ให้ไปเถอะเชื่อเราอย่าคิดมาก เผื่อจะได้โบนัสปลายปีที่มีน้ำใจกับเจ้านาย”
   
คีตกานต์เหล่เพื่อนด้วยหางตา เขาเห็นคิ้วที่ผูกเข้าหากันของเพทาย ใบหน้าคิดหนัก ก่อนที่อีกฝ่ายจะพยักหน้า
   
“ก็ได้ งั้นเอาออกมานี่เดี๋ยวเอาไปให้”
   
“ดีแล้ว ให้ๆ ไปเถอะ กินดีอยู่ดีขนาดนี้ ก็ควรสมควรตอบแทนบ้าง”
   
“นั่นสิ” ดวงตาของเพทายสว่างขึ้น ราวกับในที่สุดก็ได้เหตุผลที่สมควร
   
“เออเราลืมบอกคีย์ วันเสาร์นี้คุณสารินจะพาไปเที่ยวน้ำตกนะ ไม่ต้องไปทำงานที่ร้าน”
   
“โอเค” คีตกานต์อยากหัวเราะออกมาดังๆ แต่ทำไม่ได้
   
“ชวนผิงไปด้วยได้ไหม”
   
“จะชวนอยู่แล้ว” เพทายคิดเอาไว้แล้วว่าจะชวนผิงไปเที่ยวด้วยกัน
   
“เพเอาเสื้อไปให้คุณสารินสิ”
   
“ตอนนี้นะ?”
   
“เดี๋ยวก็ลืมอีก ซื้อมานานแล้วไม่ใช่เหรอ เห็นคุณสารินยังอยู่ในห้องทำงาน ให้ตอนนี้ก็ไม่น่าเกลียด ให้วันอื่นก็ต้องให้อยู่ดี”
   
“...”
   
“จริงสิเพ ฝากคุยกับคุณสารินหน่อย ว่าให้เราย้ายมานอนกับเพไหม ตอนนี้ก็พอสนิทกันบ้างแล้ว คุณสารินคงไม่รู้สึกแปลกๆ ที่เราอยู่บนบ้านมั้ง จะได้ประหยัดค่าไฟบ้านโน้น เราอยู่คนเดียว”
   
“นั่นสิ เดี๋ยวถามเลย” เพทายลุกขึ้นยืน

ก็แค่นี้! กว่าจะยอมไป คีตกานต์ถอนใจยาว คอยดูเถอะถ้าคบกันจริงๆ เขาจะทวงค่าเหนื่อยจากทั้งสองคน แต่ถ้าสิ่งที่เขาคิดผิด อย่างน้อยเจ้านายลูกน้องก็จะสนิทกันมากขึ้น คิดในแง่ไหนก็ดีทั้งนั้น มีคนเดียวที่อาจจะซวยหน่อย คีตกานต์อดนึกถึงหน้าคมสันของพนาไม่ได้ ขอโทษนะคุณผู้จัดการสวนดอกไม้
   
   
“คุณสารินยุ่งอยู่ไหมครับ” เพทายยื่นหน้าเข้าไปก่อน หลังจากเคาะประตูห้องทำงานและอีกฝ่ายอนุญาตให้เข้าไปแล้ว
   
“ไม่ เข้ามาสิ”
   
“ครับ” เพทายเดินเข้าไปในห้อง เขาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานของอีกฝ่าย ไพล่มือที่ถือเสื้อไปด้านหลัง
   
“มีอะไร”
   
“คือ..คีย์ฝากถามว่าจะให้คีย์ย้ายขึ้นมาพักกับผมไหมครับ จะได้ไม่ต้องเปิดเรือนเล็ก”
   
“อยากพักด้วยกันเหรอ”
   
“ก็ด้วยครับ แล้วคีย์ก็เกรงใจด้วย น่าจะอยู่อีกสักพักเลย”
   
“บอกคีย์ว่าเปิดบ้านไว้แบบนั้นเถอะไม่เป็นไร จะได้มีพื้นที่ส่วนตัวเผื่อวันไหนอยากนั่งเล่นนอนเล่น กลางคืนจะขึ้นมาค้างด้วยกันก็ตามใจ”
   
“จะดีเหรอครับ” เพทายยิ่งเกรงใจชายหนุ่มตรงหน้าเข้าไปใหญ่
   
“เอาตามนั้นเถอะ เอาไว้ผมมีแขกมาแล้วค่อยย้าย”
   
“ครับ”
   
“....”
   
“มีอะไรหรือเปล่า” สารินจ้องหน้าเพทาย เมื่อเห็นท่าทางอึกอักของอีกฝ่าย
   
“คือ..” เพทายเอามือออกจากด้านหลัง ยื่นไปตรงหน้า
   
“อะไร”
   
“วันที่ผมเข้าไปในตัวเมืองกับผิง ผมซื้อเสื้อมาฝากคุณสารินด้วยครับ”
   
เพทายเห็นสารินเลิกคิ้วขึ้น เขาจึงรีบบอก “ผมซื้อมาฝากมะลิ ขุน อาโปด้วยครับ ให้ไปหมดแล้ว”
   
“ขอบใจ”
   
“ครับ” เพทายค่อยยิ้มออก โล่งอกที่อีกฝ่ายไม่ซักถามอะไร เขาคิดมากไปจริงๆ นั่นแหละ
   
“เพทาย”
   
“ครับ” เพทายเลิกคิ้วขึ้นเมื่ออีกฝ่ายเรียกชื่อ
   
“ปล่อยมือสิ”
   
“อ๋อครับ!” ชายหนุ่มหน้าแดงเรื่อโดยไม่รู้ตัว
   
“สวยดี ผมชอบ” สารินคลี่เสื้อยืดสีเทาเข้ม มีลวดลายสีดำอยู่ด้านหน้าออกดู
   
“ดีใจที่ชอบครับ ถ้าอย่างนั้นผมกลับห้องก่อน”
   
“อืม”
   
เพทายส่งยิ้มให้สาริน ก่อนหมุนตัวเดินไปที่ประตู รอยยิ้มจุดที่ริมฝีปาก ดวงตาเป็นประกาย ดีใจที่สารินชอบเสื้อที่เขาเลือกให้

• • • • • • • •

เพทายอุ้มเด็กชายอาโปลงมาจากชั้นบน มะลิบอกเขาว่าสาริน พนา คีตกานต์และขุนนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว
   
“เพ” คีตกานต์เรียกเพื่อนด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ เมื่อเพทายชะงักฝีเท้าหยุดยืนนิ่ง เขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าต้องเกิดเหตุการณ์ทำนองนี้ขึ้น เพราะผู้ชายคนที่นั่งบนโซฟาตัวยาว ใส่เสื้อที่เพื่อนของเขาเพิ่งเอาไปให้เมื่อวันก่อน
   
“พร้อมแล้วครับ” เพทายรีบบอก ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะบอกทำไม รู้แต่ว่าต้องพูดอะไรสักอย่างออกไป
   
“ปายเที่ยวกาน” เด็กชายอาโปชูมือขึ้น เหมือนช่วยชีวิตเพทายเอาไว้ได้ เพราะทุกคนหันไปให้ความสนใจกับเด็กชายแทน
   
“งั้นก็ไปกันเถอะ” สารินลุกขึ้นยืน

“เพทายเดี๋ยวคุณกับมะลิไปรถผม จะได้ช่วยกันดูอาโปกับขุน คีย์นั่งไปกับพนานะจะได้แวะรับผิงอีกคน เอารถไปคันเดียวไม่พอ”
   
“ได้ครับ” คีย์ตอบรับ เขาอดยิ้มขำไม่ได้ ร้ายจริงๆ ไม่รู้ตัวยังขนาดนี้ รู้ตัวจะขนาดไหน
   
• • • • • • • •

“คุณพนานั่งตรงนี้ก็ได้ครับ เด็กๆ จะได้เล่นกัน” คีย์ขยับที่ให้พนานั่งลงข้างเพทาย ย้ายตัวเองไปนั่งข้างผิง เด็กชายอาโปที่นั่งอยู่บนตักเพทาย รีบบอกเพื่อนเล่นที่เพิ่งนั่งลง
   
“ขูนปายเล่นน้ามกาน”
   
“ยังเล่นไม่ได้ครับ ต้องทำอะไรก่อนไหนบอกอาเพสิ” เพทายถามเด็กชายตัวน้อย ทบทวนความจำ
   
“ถอดเฉื้อ” เด็กชายอาโปยิ้มหวาน ดวงตาเป็นประกาย
   
“หึๆ ใช่ที่ไหนครับ ต้องกินข้าวก่อน”
   
“โปอิ่มแล้ว กินม่ายหวาย” เด็กชายอาโปรีบบอก
   
“งั้นหมูก้อนใส่ชีสที่อาให้ป้าสาทำมาให้จะทำยังไงดีครับ สงสัยต้องให้พี่ขุนกินคนเดียว”
   
“ผมชอบครับอาเพ เดี๋ยวผมกินเอง” เด็กชายขุนส่งยิ้มให้เพทาย ดวงตาเป็นประกายจ้า นานๆ เพทายจะได้เห็นความเจ้าเล่ห์ของเด็กชายสักครั้ง
   
เด็กชายอาโปตาโต ห่อปากเขาหากัน ก่อนหันไปยิ้มหวานให้เพื่อนเล่น

“เด๋วโปกินเป็นเพื่อนขูนน้า”
   
“ไม่เป็นไร โปเล่นน้ำเถอะ”
   
“ม่ายด้ายฉิ เพื่อนกาน”
   
เพทายไม่รู้จะขำใครดีระหว่างคนน้องจอมเจ้าเล่ห์ หรือคนพี่ที่วันนี้รู้จักแกล้งน้องกับเขาด้วย
   
“งั้นกินด้วยกันก่อน ค่อยเล่นน้ำ” สุดท้ายคนพี่ก็แกล้งคนนอนได้ไม่นาน
   
“อื้อ” เด็กชายอาโปพยักหน้า
   
“อาเพ”
   
“ครับ” เพทายก้มลงมองใบหน้าที่เงยขึ้นมองเขาด้วยสายตาอ้อน
   
“โปหิวแล้ว” เด็กชายอาโปยกมือลูบท้อง
   
“ฮ่าๆ” เพทายหัวเราะเสียงดัง เอ็นดูจนอดฟัดแก้มนุ่มทั้งสองข้างของเด็กชายอาโปไม่ได้ เจ้าเล่ห์เหมือนพ่อไม่มีผิด ชายหนุ่มเผลอมองไปทางสาริน สายตาจึงสบเข้ากับสายตาของอีกฝ่ายที่มองเขาอยู่พอดี
   
“เพ”
   
“หือ?” เพทายละสายตาจากสารินหันไปหาคีตกานต์
   
“จัดอาหารเลยไหม อยากลงเล่นน้ำแล้ว”
   
“เอาสิ” เพทายอุ้มเด็กชายอาโปลงจากตัก ให้นั่งลงข้างเด็กชายขุน เขาหันไปหยิบตะกร้าสองใบที่วางไว้บนเสื่อด้านหลัง พนาเห็นจึงรีบช่วย
   
“พี่หยิบเอง”
   
“ขอบคุณครับ” เพทายส่งยิ้มขอบคุณพนา รอให้อีกฝ่ายวางตะกร้าลง จึงช่วยกันหยิบของออกจากตะกร้า วางไว้กลางเสื่อ
   
ผิงคิดจะเข้าไปช่วยแต่โดนมือของคีตกานต์ดึงไว้ พอหันไปมองก็เจอเข้ากับสายตาปรามไม่ให้เข้าไปยุ่ง
   
“อะไร” ผิงพูดแบบไม่มีเสียงออกมา
   
“เราลืมกล้องไว้ในรถไปเอาด้วยกันหน่อยสิ”
   
“ได้”
   
“คุณพนาครับผมขอยืมกุญแจรถหน่อย ผมเอากระเป๋ากล้องวางไว้ที่พื้นลืมหยิบมาด้วย”
   
“ให้ผมไปเอาให้ไหม”
   
“ไม่เป็นไรครับผมไปเอง ฝากคุณพนาช่วยเพดีกว่า”
   
“อย่างนั้นก็ได้” พนาหยิบกุญแจรถออกจากกระเป๋าส่งให้คีตกานต์
   
“ขอบคุณครับ” คีตกานต์ลุกขึ้นยืน ฉุดแขนของผิงให้ลุกตาม สายตาของเขาเหลือบมองไปยังสาริน ได้แต่อมยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าเรียบตึงของอีกฝ่าย วันนี้เสร็จผมแน่คุณสาริน

• • • • • • • •

แต่ดูเหมือนทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คีตกานต์คิด คุณผู้จัดการสวนดอกไม้ไม่เป็นใจให้เขาเลย หรือไม่คุณเจ้าของก็ร้ายเกินไป เพราะทันทีที่กลับมาจากไปเอาของ สารินก็นั่งอยู่ข้างเพทาย ส่วนพนาย้ายไปนั่งฝั่งตรงข้าม พิงก้อนหินด้านหลังสบายใจ แค่สิบนาทีเท่านั้นเอง แค่ทิ้งไปสิบนาที!
   
พนาหน้าเหรอเมื่อหันไปมองคนที่เพิ่งเดินกลับมา แต่กลับเจอหน้ามุ่ยๆ ของอีกฝ่าย
   
“กุญแจครับ” เสียงพูดขึ้นจมูก อาการยื่นกุญแจมาข้างหน้าแต่ไม่ยอมมองหน้า คืออาการงอนแบบมาเต็ม โดยที่เขาก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้ตอนไหน
   
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
   
สายตาที่ตวัดมามอง ตอกย้ำว่าอีกฝ่ายกำลังงอนเขาจริงๆ
   
“เปล่าครับ”
   
“คีย์กินข้าวกันเถอะ” ผิงเข้ามากอดแขนคีตกานต์ พนาเห็นทั้งสองคนสบตากัน ก่อนคนขี้งอนจะสะบัดหน้าหนีเขา ส่วนผิงส่งยิ้มมาให้เหมือนต้องการขอโทษ พนาจึงยิ้มรับ ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเกิดอะไรขึ้น

• • • • • • • •

“ดีใจนะครับที่ชอบ” เพทายหย่อนตัวลงนั่งข้างสาริน เท้าของเขาแช่อยู่ในน้ำ เด็กชายอาโปกำลังเล่นสนุกอยู่กับขุน ผิง มะลิ และคีตกานต์
   
“อะไร” ใบหน้าคมสันหันมามองหน้าเขา เพทายจึงชี้มือไปที่เสื้อ
   
“ก็บอกแล้วว่าสวยดี”
   
“ผมนึกว่าคุณสารินพูดไปตามมารยาท”
   
“อยากรู้ว่าพูดตามมารยาทไหมก็ซื้อมาให้อีกสิ”
   
“ฮ่าๆ” เพทายหัวเราะมุกของอีกฝ่าย “ไม่ไหวครับ ผมไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น เพิ่งเริ่มทำงานไม่นาน ยังไม่ค่อยมีเงินเก็บเลย”
   
“ไม่เห็นยาก ก็เอาเงินผมไปซื้อ”
   
“แล้วจะเรียกว่าให้เหรอครับ”
   
“เลือกให้ ก็ให้เหมือนกัน”
   
เพทายสบตากับสาริน เขาหัวเราะออกมาเบาๆ “สงสัยจะชอบจริงๆ ผมเชื่อแล้วครับ”
   
“หึๆ” สารินไม่ตอบ ละสายตาจากเขาไปมองลูกชาย

เพทายลอบมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่าย เห็นรอยยิ้มที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากของสาริน เขาก็อดยิ้มตามไม่ได้ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาสองคู่มองมาที่เขาเช่นกัน
   
“เชื่อหรือยัง” คีตกานต์พูดเสียงเบา
   
“อืม” ผิงพยักหน้า
   
“ทีนี้จะห้ามอยู่ไหม”
   
“ลุยเลย”
   
“ลุยเลยยย” เด็กชายอาโปพูดตามแต่เสียงดังกว่ามาก ผิงสะดุ้งแต่คีตกานต์กลับยิ้ม
   
“ใช่ครับ ลุยเลย”
   
เด็กชายอาโปหัวเราะคิกคัก ชอบใจ คีตกานต์หันไปมองสารินกับเพทาย วันนี้ปล่อยไปก่อนก็แล้วกัน เพราะเขาเองก็อยากสนุกกับเด็กๆ ไหนๆ ก็มาเที่ยวแล้ว พรุ่งนี้ยังมี เตรียมรับมือผมไว้ให้ดีนะครับคุณสาริน

**วันนี้ลงสองตอนนะคะ มีตอนที่ 18 อยู่หน้า 25 ด้วยค่ะ

:::: ♥ TBC ♥::::
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[route rover]

คีเจ้าเล่ห์นะ

[Chucream.nabi]

  ดีมากคีย์จัดการเล้ยยยยยยยยยยยยยยยย

[kunt]

หัวหน้าแกงค์เริ่มป่วน ? เอิ่มมมมม เริ่มงานแล้วจ้า

[MayuYume]

กามเทพคีย์เริ่มปฏิบัติการแรกแล้ว
แต่ลืมไปว่าคุณเจ้าของสวนนั้นร้ายขนาดไหน(?)
คุณผู้จัดการสวนก็ใช่ย่อยนะคะ(เอ๊ะ?หรือคิดไปเอง) 

[New_atcha]

รู้สึกว่าคีย์จะทำงานพิเศษได้ดีนะเนี้ย

[HanATarO]

คุณพนา อยู่ดี ๆ ก็โดนคีย์งอนใส่แบบงงๆ 555

[aiyuki]

คีย์เจ้าเล่มากกก

[Chompoo reangkarn]

สงสารพนางะเจออาการงอนของคีย์เข้าแล้วนี่ยังไม่ทันรู้ใจ(เป็นแฟน)กันอาการขนาดนี้ถ้าเป็นแล้วมิต้องงอนง้อกันตลอดเหรอ

[TheDoungJan]

คุณพนาก็จะงงมากๆว่านั่งอยู่เฉยๆละโดนงอนได้ไง

[love-boy]

รอให้รู้ใจตังเองอยู่หน้าาาาา คุณสาริน น้องเพ อิอิ
 

[B52]

ลูกสมุนพร้อมรบ

[arij-iris]

ทำไมรู้สึกสงสารคุณพนาจังอ่ะ