หัวข้อ: ❤❤ Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง ❤❤ [ตอนที่ 40]★ 30/03/19 ★ P:57

[weedear]

 

[diltosscap]

บรรยากาศครอบครัว 6คนนี้ดีจังชอบมาก

[HanATarO]

คุณสาริน พอรู้สึกตัาว่ารักอาเพ ก็เดินหน้าทำคะแนนทำที่เลย

อาคีย์อย่าเศร้าไปมีน้องขุนอยู่ด้วยสบายใจได้นะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ต้องกระตุ้น

[labelle]

โอ๊ยยยย พ่อนะพ่อ ทำไมร้ายแบบนี้
ไม่ทันไรจะเตรียมผูกมัดกันซะละ ไวแท้
พ่อรุกที เพทายมีเขินเลยนะ ก็พ่อมาแปลกอะเนาะ

เพทายน่ารักมากค่ะ ช่างสังเกต ชอบความใจดีของเพ
คีย์น่าเอ็นดูนะ น่าสงสารด้วย แต่ยังมีคนซัพพอร์ตอยู่น้า

อาโป ทำไมไมง่วงล่ะ อยากให้พ่อไปสวีทกับอาเพหรอ
ชอบความผูกพันของอาโปกับขุน ถ้าต้องห่างกันจะทำไง

[JustWait]

 

[nalavanh]

ไม่เห็นอยากได้เลย แต่จะเอามิกกี้เม้าท์ 5555

[องศาวาย]

น่ารักเกินไปแล้วนะแม่คุนนนนนนนนนน ชอบๆ

[seaz]

หูย ... มีความคืบหน้านะครับคุณสาริน น้องเพดูท่าทางจะมีใจให้นะ

[Rateesiri]

น่าเอ็นดูอ่ะ

[Ginny Jinny]

กอดคีย์แน่นๆ

[WilpeR]

คุณสารินรุกเร็วเลยทีเดียวเมื่อรู้ตัวแล้ว เพทายตั้งตัวไม่ทันแล้ว

[วายซ่า]

คุณสารินเดินหน้าจีบเต็มตัวแล้ว เพเตรียมรับมือให้ดีๆ เลย

อีกคู่ก็น่าจะมีการพัฒนาขึ้นเร็วๆ นี้เน๊อะ. 

[O-RA DUNGPRANG]

แบบนี้แล้วคุณพี่เลี้ยงจะไปใหนเสีย 

[lizzii]

เหมาะเจาะ ลงตัวอิอิ

[JokerGirl]

หยอดนิดหยอดหน่อยก็เอานะคุณสาริน ครอบครัวสุขสันต์มาก

[kenghan]

อาเพเสร็จสารินแน่

[areenart1984]

ใจฉานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ละลายยยยยยยยยยยยยยย ไปแย้วววววววววววววววววววววววววววววว 

[miikii]

พอเขารู้ตัวแล้วก็เริ่มเลย ประทับใจ 

[aiyuki]

พี่พนาจีบคีย์เลย จะได้ไม่ต้องกลับไป

[SuPeRDonGDanG]

พึ่งตามมาอ่านค่ะ เป็นนิยายที่น่ารักฟีลกู้ดดดดดดดดดดมากๆๆๆๆๆ

เราชอบอ่านนิยายแนวนี้ แบบมีเบบี๋ มีเด็กๆ หรือไม่ก็ mpreg

อ่านของ darin เรื่องไหนไม่เคยผิดหวังเลยจริงๆ

มาอัพเร็วๆนะคะ

รออ่านแสบเล็กกับแสบใหญ่ค่ะ ^^

[Mariinariiz]

คุณสารินเจ้าเล่ห์มาก 5555 คีย์ก็น่าจะได้อยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆเหมือนกับเพนั่นแหล่ะ

[mystery Y]

พอรู้ตัวก็เดินหน้าเต็มที่เลยนะคุณสาริน

[darin]

ตอนที่ 20
ข้างๆ

   
“วันนี้หยุดเรียนสักวัน อยากไปหาคีย์ที่ร้านไหม” สารินเดินเข้ามาถามในห้องเรียนของอาโป เพทายยังไม่ได้เริ่มสอนเพราะพวกเขาเพิ่งมาถึง

“ไปได้เหรอครับ”
   
“ได้สิ ผมต้องไปที่ร้านเลยมาชวน”
   
“ไปครับ” เพทายตกลงทันที เขาเก็บลงที่เพิ่งหยิบมาใส่กลับเข้าไปในตู้ เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยของห้อง สารินอุ้มเด็กชายอาโปขึ้นจากเก้าอี้ ยืนรอเขาอยู่กลางห้อง
   
“พร้อมแล้วครับ”
   
“งั้นก็ไปกันเลย”
   
เพทายเดินตามสารินออกจากห้อง เขาเคยไปหาคีตกานต์ที่ร้านบ้าง แต่ไปแวะคุยนิดหน่อยแล้วก็กลับ ไม่ได้อยู่รบกวนการทำงานของเพื่อน

   
“เพ” คีตกานต์ทักด้วยความดีใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาในร้าน
   
เพทายยิ้มกว้างเมื่อเห็นชุดที่เพื่อนใส่ เขาอดยิ้มไม่ได้สักครั้งแม้จะเห็นจนชินตาแล้ว คีตกานต์ใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาว เดินเส้นสีฟ้าสองเส้นที่ขอบแขนและขอบปก ทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีดำสนิท ปักคำว่า padparadscha เป็นตัวเขียนสีฟ้าไว้ที่กลางอก กางเกงสแลคสีดำกับรองเท้าผ้าใบสีดำ มันทำให้เพื่อนของเขาดูเด็กลงอีกหลายปี
   
“ทำไมแวะมา มีอะไรหรือเปล่า”
   
“คุณสารินชวนมา บอกว่ามีธุระที่ร้าน” เพทายชี้ไปทางสารินที่ยืนอยู่กับพี่น้อย ซึ่งเปรียบเสมือนผู้จัดการร้านดอกไม้ หรือเจ้ใหญ่ตามที่คีตกานต์ชอบเรียก
   
“อ๋อ”
   
“คีย์รู้เหรอว่ามาทำไม”
   
“รู้สิ” คีตกานต์ดึงแขนเพทายให้ขยับออกห่างจากเคาน์เตอร์อีกนิด จะได้ไม่เกะกะคนอื่นทำงาน
   
“เมื่อวานพี่อ้นมาบอกพี่น้อยว่าให้เตรียมตัว ปลัดอำเภอจะพาแขกของอำเภอมาเยี่ยมชมงานที่สวนกับร้าน”
   
“งั้นตอนนี้ก็ยุ่งกันอยู่สิ”
   
“นิดหน่อย แต่เตรียมไว้ตั้งแต่เช้าแล้ว มีช่อดอกไม้ต้อนรับ เครื่องดื่ม กับเตรียมดอกไม้สำหรับจำหน่ายมากกว่าทุกวัน”
   
“ถ้างั้นไม่กวนดีกว่า คีย์ทำงานต่อเถอะ”
   
“โอเค มีอะไรเรียก”
   
“อืม” เพทายพยักหน้า เขาหันไปมองสารินเมื่อคีตกานต์แยกไปแล้ว สงสัยว่าอีกฝ่ายชวนเขามาทำไม

• • • • • • • •

“สวัสดีครับ” เพทายยกมือไหว้ปลัดอำเภอ ผู้มาพร้อมกับแขกห้าสิบคน เป็นคณะของปลัดอำเภอจากภาคกลางขึ้นมาดูงาน
   
“อาโปไหว้คุณลุงปลัดสิครับ”
   
“ซาหวัดดีค้าบ”
   
“โตเร็วเหมือนกันนะ ไม่เจอเดี๋ยวเดียว”
   
“ครับ” สารินเป็นคนสนทนา เพทายเพียงแค่ยืนยิ้ม และยกมือไหว้คนที่อีกฝ่ายแนะนำให้รู้จักเท่านั้น


“สวัสดีจ้ะ ลูกชายน่ารักจัง” คุณป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ ยิ้มเมื่อเห็นเด็กชายอาโปยืนกอดแขนเพทาย
   
เพทายยิ้มรับแต่ไม่ได้แก้ความเข้าใจผิด เพราะนี่ไม่ใช่คนแรกที่ทักเขา หลังจากแก้ตัวมาเกินสามครั้งเพทายก็เลิก ใช้วิธียิ้มรับแทน ไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ
   
“อายุเท่าไหร่จ๊ะ”
   
“ฉามขวบคับ” เด็กชายอาโปชูนิ้วขึ้นสามนิ้ว เป็นคนตอบด้วยตัวเอง
   
“น่ารักจริงๆ  ไม่กลัวใครเลย”
   
“คูนป้าก้ะน่าล้าก” เด็กชายอาโปยิ้มหวาน เพทายต้องกลั้นขำเอาไว้ ตายละตัวแค่นี้ก็เอาใจสาวเป็นแล้ว
   
“ต๊ายตาย ขอไปเป็นลูกชายได้ไหมคะเนี่ย”
   
“ม่ายดาย ม่ายดาย” เด็กชายอาโปรีบจับมือเพทาย “เด๋วอาเพเฉียจาย”
   
“โอ๊ยป้าหลงจริงๆ ตัวแค่นี้เข้าใจพูด”
   
เพทายได้รับคำชมไม่ขาดสาย เด็กชายอาโปกลายเป็นไฮไลท์ของการชมร้านในวันนี้ไปแล้ว มีแต่คนมาขอถ่ายรูปด้วย เพทายจะหลบก็ไม่ได้ เพราะเด็กชายอาโปจับมือเขาไว้แน่น ไม่อย่างนั้นจะไม่ยอมถ่ายรูปกับคนอื่น
   
กว่าแขกทั้งหมดจะกลับเล่นเอาพนักงานเหนื่อยอ่อน รวมถึงเพทายด้วย เขาหาเก้าอี้ในร้านนั่งลง เด็กชายอาโปยังสนุกกับการวิ่งไปมา
   
“เป็นไงบ้าง” คีตกานต์ส่งน้ำส้มให้เขาแก้วหนึ่ง เพทายกวักมือเรียกเด็กชายอาโปมาดื่ม เมื่อเด็กชายพอแล้วเขาถึงยกขึ้นดื่มจนหมดด้วยความกระทาย
   
“ขอบใจมาก กำลังคอแห้งเลย”
   
“เหมือนกัน หมุนซ้ายหมุนขวาจนเวียนหัวไปหมด ดอกไม้ไม่พอ ตอนแรกก็ว่าเตรียมมาเยอะแล้ว นึกว่าแค่มาชมคงไม่ซื้อ ที่ไหนได้”
   
“คีย์เก่งนะ เก่งขึ้นเยอะเลย” เพทายมองเพื่อนรัก
   
“ได้เพื่อนร่วมงานดีด้วย สอนงานดี พี่น้อยทั้งสอนทั้งดุเรากว่าจะได้ขนาดนี้”
   
“ตอนนี้เลยคล่องเลย”
   
“อืม” คีตกานต์พยักหน้า  “แต่วันนี้เพเหมือนเจ้าของสวนเลยนะรู้ตัวไหม”
   
“หือ?” เพทายเลิกคิ้วขึ้น “จะเหมือนได้ยังไง”
   
“เหมือนสิ คนที่มายังเข้าใจผิดเลย นึกว่าเพเป็นเจ้าของสวนพัดพารัดชา มีคนมาถามเราด้วย ว่าคนนี้เป็นน้องชายคุณสารินหรือเปล่า เราเลยตอบไปว่าเปล่า เป็นแฟน”
   
“คีย์!”
   
“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่าใครจะพูด”

เพทายถอนหายใจเสียงดัง โล่งอกที่เพื่อนไม่ได้พูดจริง

“เราไม่ได้พูด แต่คนที่พูดอยู่โน่น”

เพทายมองตามมือของคีตกานต์ ปลายทางคือร่างสูงของสารินที่กำลังยืนคุยอยู่กับพนา

“จะอำทั้งทีเอาที่มันน่าเชื่อหน่อย” เพทายหันมาสบตาเพื่อนรัก พร้อมกับส่ายศีรษะไปมา

“เอ้า ไม่เชื่อก็ตามใจ” คีตกานต์ยักไหล่

“เดินมาโน่นแล้ว ไม่เชื่อก็ถามสิ”

เพทายใช้สายตาปรามคีตกานต์ กลัวอีกฝ่ายจะโพล่งถามสารินออกไปจริงๆ

“เหนื่อยกันไหม”

“นิดหน่อยครับแต่สนุกดี” คีตกานต์เป็นคนตอบ

“ขอบใจนะที่มาช่วยที่ร้าน” สารินเอ่ยขอบคุณ เขาได้รับการยืนยันมาว่าคีตกานต์ขยันทำงานมาก ช่างซักช่างถาม มีไอเดียใหม่ๆ มานำเสนอ รวมถึงชอบซื้ออุปกรณ์มาใช้ที่ร้านโดยไม่ยอมเบิกเงิน ซึ่งเรื่องนี้เขาคงต้องเรียกคุยอีกที

“ขอบคุณทำไมครับ ผมชอบ รู้สึกชีวิตดีขึ้นเยอะเลยที่มีอะไรทำ” คีตกานต์ยิ้มกว้าง เขาพูดไปแบบที่เขารู้สึกจริงๆ

“เห็นว่าฝีมือจัดดอกไม้ดีขึ้น”

“ครับ ตอนแรกผมก็แปลกใจว่าจะจัดทำไม สวนอยู่ไกลขนาดนี้คงไม่มีใครบุกมาซื้อช่อดอกไม้ ที่ไหนได้พอทัวร์มาลง คนไหนมากับคู่รักก็ซื้อมอบให้กันเอง น่ารักดีครับ ผมเลยตั้งใจฝึกซ้อม เดี๋ยวนี้เก่งแล้ว”

“ชมตัวเองก็ได้เหรอ” เพทายหัวเราะขำเพื่อน

“แน่สิ เราเก่งนะ จัดสวยมากด้วย”

“จะเชื่อดีไหม”

“เดี๋ยวเถอะ”

“ถ้าอยากรู้ก็ให้คีย์ลองจัดให้ดูสักช่อสิ โจทย์เป็นดอกกุหลาบก็แล้วกัน”

“ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจะแสดงฝีมือให้ดู” คีตกานต์เดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ เปิดตู้แช่หยิบดอกกุหลาบสีแดงดอกใหญ่ออกมาหนึ่งกำมือ พร้อมดอกไม้อื่นๆ ที่ใช้ประดับ

“เสียดายดอกไม้ครับ ผมพูดไปงั้นเอง เชื่อรสนิยมคีย์อยู่แล้ว” เพทายอดบ่นไม่ได้

“ไม่เป็นไร ผมเองยังไม่เคยเห็นตอนคีย์จัดดอกไม้ มัวแต่ยุ่งๆ”

“จริงสิครับ” เพทายหันไปมองเพื่อนอย่างตั้งใจ เขาคิดว่าคีตกานต์เหมาะกับงานนี้จริงๆ เพื่อนของเขาชอบงานศิลปะ สายตาของคีตกานต์ที่มองดอกไม้ ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายมีความสุขแค่ไหนกับงานที่ทำ

“เสร็จแล้วครับ” คีตกานต์ส่งดอกกุหลาบช่อใหญ่ให้สาริน

“สวยมาก” สารินเป็นอีกคนหนึ่งที่คิดว่าคีตกานต์มีหัวด้านนี้ ช่อดอกไม้ที่ออกมามีความทันสมัยกว่าช่อดอกไม้ที่พนักงานคนอื่นจัด
“เห็นไหม” คีตกานต์ยักคิ้วให้เพื่อนรัก

“เก่ง” เพทายมองเพื่อนด้วยความภูมิใจ

“ช่อนี้เท่าไหร่ คีย์คิดเงินมาด้วย ผมต้องจ่ายให้ร้าน”

“ไม่เป็นไรมั้งครับ คุณสารินเป็นเจ้าของ”

“ไม่ได้ ระบบบัญชีเป็นเรื่องสำคัญ ไหนจะสต็อกดอกไม้อีก ให้กิ่งคิดเงินมา”

“ขอโทษครับผมลืมนึกไป เดี๋ยวให้กิ่งคิดเงินให้ครับ”

คีตกานต์เดินไปหากิ่ง ผู้เป็นพนักงานคิดเงินของร้าน เขาจดจำนวนดอกไม้ กระดาษและริบบิ้นที่ใช้ให้อีกฝ่ายคำนวณและเก็บเงินจากสาริน

“เงินทอนครับ” คีตกานต์ส่งเงินถอนให้กับเจ้าของสวนดอกไม้
   
“ไม่เป็นไรผมให้เป็นทิปคีย์ เพราะจัดดอกไม้สวยถูกใจ”
   
“ขอบคุณครับ” คีตกานต์ยิ้มกว้าง เขาเก็บเงินใส่กระเป๋าด้วยความเต็มใจ
   
“กลับเข้าออฟฟิศเลยไหม ใกล้เที่ยงแล้วอาโปจะได้กินข้าว”
   
“ครับ” เพทายพยักหน้า “ไปก่อนเดี๋ยวเจอกันตอนเย็น”
   
“อื้อ” คีตกานต์รับคำ เขามองเพทายเดินไปอุ้มเด็กชายอาโปที่เล่นอยู่กับพี่น้อยผู้จัดการร้านดอกไม้ มองสารินที่ถือดอกกุหลาบช่อใหญ่เดินตามหลัง รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของชายหนุ่ม เป็นอีกหนึ่งวันที่ดีจริงๆ

• • • • • • • •

“ไปครับได้เวลากลับบ้านแล้ว” เพทายอุ้มเด็กชายอาโปลงจากโซฟาในห้องทำงานของสาริน หลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จ เขาพาเด็กชายมานั่งเล่นรอคนขับรถในห้องนี้

“เดี๋ยว”
   
“ครับ” เพทายหันกลับไปมองสาริน อีกฝ่ายนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน
   
“เอานี่ไปด้วย” ดอกกุหลาบช่อใหญ่ที่วางอยู่บนตู้หลังโต๊ะทำงานถูกส่งมาให้เขา
   
“ให้ผมเหรอครับ” เพทายถามเพื่อความแน่ใจ
   
“ใช่”
   
“คุณสารินเก็บไว้ประดับห้องทำงานไม่ดีกว่าเหรอครับ แขกไปใครมาจะได้เห็น มันแพงมากผมเก็บไว้ก็เสียดาย” ช่อดอกไม้นี้ไม่ได้ราคาบาทสองบาทแต่เป็นหลักหลายพัน
   
“คุณเหมาะกับกุหลาบมากกว่าผม อีกอย่างถือเป็นการขอบคุณที่อยู่ช่วยผมต้อนรับแขก”
   
“งั้นก็ได้ครับ ขอบคุณครับ” เพทายรับมาถือไว้
   
“เพ”
   
“ครับ” เพทายเงยหน้าจากกุหลาบในมือขึ้นมองสาริน ดวงคู่นั้นมองเข้ามาในดวงตาของเขา
   
“อย่าคิดว่ามันแพง เพราะคุณมีค่ากว่านั้นมาก”
   
“...”
   
“และผมตั้งใจให้คุณ ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ ผม”
   
เพทายทำตัวไม่ถูก ใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำ ความรู้สึกแปลกๆ ถาโถมเข้าหา โดยเฉพาะเมื่อดวงตาจริงจังคู่นั้นจ้องเขา ราวกับจะสะกดเอาไว้
   
“ผม..ผมต้องไปแล้วครับ เดี๋ยวอาโปง่วงจะงอแง”
   
“โปม่ายง่วง” เด็กชายเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้างให้เพทาย
   
“โปม่ายงอแง”
   
“หึๆ”
   
เพทายยิ้มเก้อๆ เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของสาริน อาโปหนออาโปช่วยอาสักนิดก็ไม่ได้
   
“ฝากดูแลด้วย”
   
“ครับ ผมจะใส่น้ำแช่ไว้อย่างดีเลย”
   
“ไม่ใช่”
   
“เอ๋?” เพทายเลิกคิ้วขึ้น
   
“ผมหมายถึงอาโป ฝากดูลูกด้วยนะ เดี๋ยวผมกลับบ้านเย็นๆ”
   
“อ๋อครับ” หัวใจของเขาทำงานหนักขึ้นเพราะคำพูดเรียบง่ายของสาริน มันไม่มีอะไรสักหน่อยจะใจเต้นทำไม
   
“ผมกลับแล้วนะครับ”
   
“ไปเถอะ”
   
เพทายเดินออกจากห้องมาแบบมึนๆ สับสนกับปฏิกิริยาของตัวเอง ทำไมหัวใจเขาถึงเต้นแรง ทำไมถึงรู้สึกดีที่สารินพูดคำว่าลูกกับเขา
   
เพทายมองเด็กชายอาโปที่เดินนำไปด้านหน้า ก่อนก้มลงมองดอกไม้ที่อยู่ในมือ จู่ๆ ก็เริ่มสงสัยขึ้นมา หรือว่า...เขาจะชอบสารินเข้าให้แล้ว

:::: ♥ TBC ♥::::
** ตอนหน้าพนากับคีย์บ้างเนอะ ^^
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[JokerGirl]

“อย่าคิดว่ามันแพง เพราะคุณมีค่ากว่านั้นมาก” โดนใจมาก เพจะรู้ใจตัวเองซะทีว่าเริ่มชอบพี่สารินแล้ว รอตอนหน้าค่ะ

[weedear]

 ุ

[gackmanas]

น่ารัก.. ละมุน.. อบอุ่น.. ยิ่งกว่าไมโครเวฟ.. 555+

[sailom_orn]

  คุณสารินเริ่มรุกหนักแล้ววว

[lizzii]

คุณป้ออออออออออออ

[MayuYume]

ตอนนี้แบบกรี๊ดดด คุณสารินอ่ะเป็นเราเราเป็นลมแล้วเอื้อออออ //ฟิน---
โอยเพทายรู้ใจตัวเองแล้วเย่ๆ
ตอนหน้าแหม่เปิดตัวคู่รองได้เคลียร์กันแน่นอน(?)