หัวข้อ: ❤❤ Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง ❤❤ [ตอนที่ 40]★ 30/03/19 ★ P:57

[aiyuki]

ครอบครัวนี้น่ารักมากเลยย

[่patsaporn]

โหยน่ารักกก ทั้งสอวครอบครัวน่ารักมาก รักเพที่เอาเรื่องอาโปมาก่อนเสมอ พี่สารินเขาจะไม่รักได้ไง
คุณสารินลูกล่อลูกชนเยอะมาก ยอมใจ ยอมๆ ไปเหอะเพ

ขอบคุณค่ะ

[kenghan]

เจ้าของสวนร้ายจริงๆ

[areenart1984]

กลัวเพหลุดมือหรือไง รีบพาขึ้นเตียงเชียว ระวังเสี่ยโปรู้แล้วจะขอมานอนด้วยอีกคนนะ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

จ้าาา

[WilpeR]

ตัดตอนได้ค้างมาก คุณสารินเดินเกมส์เร็วมาก เพทายรับมือไม่ทันเลยทีเดียว

[วายซ่า]

ปุปปับฉับไวมากเลยนะคะคุณสาริน รวบหัวรวบหางเพทันทีเลยเชียว. 

งานนี้คีย์ต้องได้โบนัสมากกว่ามะลิแน่ 

[darin]

ตอนที่ 33
ล่อลวง

“อะไรนะคีย์!”

เพทายอุทานเสียงดัง เขาแวะมาเยี่ยมคีตกานต์ที่บ้านเพราะอีกฝ่ายยังเดินไม่ถนัด
   
“จะตกใจทำไม”
   
“จะไม่ตกใจได้ยังไง จู่ๆ มาบอกว่าจะจีบพี่พนา ใครจะไปตั้งรับทัน”
   
“เพยังชอบคุณสารินได้เลย”
   
“มัน...” เพทายถอนหายใจยาว เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่มีความคิดจะห้ามเพื่อน แต่มันอดแปลกใจไม่ได้เท่านั้น
   
“ไปชอบพี่พนาตอนไหน ทำไมถึงชอบ”
   
“ก็...” คีตกานต์ชะงักคำพูด หรี่ตามองเพื่อน เมื่อเพทายออกอาการแปลกๆ ตอนนั่งลงบนโซฟา

“เดี๋ยวนะเพ นี่เราไม่ใช่คนเดียวที่เดินไม่ถนัดใช่ไหม”
   
คีตกานต์หัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าแดงเรื่อของเพื่อน เขาไม่แซวต่อเพราะไม่อยากให้เพทายอาย คีตกานต์ไม่ได้เห็นแก่เพื่อนแต่เห็นแก่สารินต่างหาก ขืนแซวมากๆ คนที่อดอยากปากแห้งต้องเป็นสารินแน่
   
“เมื่อกี้ถามว่าทำไมเราถึงชอบพี่พนาใช่ไหม อืมมม เพราะชอบดุเรามั้ง ชอบบ่นเราด้วย เดี๋ยวบ่นเรื่องแต่งตัว เดี๋ยวบ่นเรื่องซื้อของ เดี๋ยวบ่นเรื่องใช้เงิน”
   
“หยุดก่อนคีย์”
   
“หือ?” คีตกานต์เลิกคิ้วขึ้น มองหน้าเพทาย
   
“แน่ใจนะว่านั่นคือความชอบ ชอบโดนบ่นเหรอ”
   
“เราชอบมีพ่อต่างหาก คนขาดความรักก็แบบนี้”
   
“คีย์”
   
“ไม่ต้องทำหน้าเศร้า เพอยากรู้เราก็ตอบตามตรง”
   
“แล้วคีย์แน่ใจใช่ไหมว่ามันเป็นเพราะความรัก ไม่ใช่เป็นเพราะคีย์ขาดจริงๆ เลยพยายามหามาเติมเต็ม”
   
“บ้า พี่พนาเป็นพ่อเราไม่ได้นะ” คีตกานต์หัวเราะขำเสียงดัง เพทายจึงพลอยหัวเราะตามเพื่อนไปด้วย
   
“ผิงรู้หรือยัง”
   
“รู้แล้ว เราบอกไปแล้ว”
   
“ว่ายังไงบ้าง”
   
“ก็บอกว่าดีๆ จะได้อยู่ด้วยกัน”
   
“นั่นสินะ” เพทายลืมคิดเรื่องนี้ไปสนิทใจ “แบบนี้พวกเราก็อยู่ใกล้ๆ กันทั้งสามคน”
   
“เห็นไหม ดีจะตาย ตกลงเพช่วยเรานะ”
   
“เดี๋ยววว” เพทายหัวเราะเมื่อถูกเพื่อนรวบรัด
   
“ไม่ช่วยเหรอ”
   
“ช่วยอยู่แล้ว ไม่รู้เหรอว่าอยากให้คีย์มีความสุขแค่ไหน”
   
“ขอบคุณมาก ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เราก็รู้แล้วว่าความสุขเป็นยังไง เมื่อก่อนเราใช้เงินซื้อของเป็นว่าเล่น ตั้งแต่เรียนจบพอผิงย้ายกลับมาอยู่บ้าน เพเองก็ยุ่งกับงานใหม่กับคนรัก เราเหมือนคนหลักลอย ไม่อยากไปทำงานกับป๊า ไม่อยากหางานทำ ได้แต่ทำตัวไร้สาระ ใช้เงินทิ้งๆ ขว้างๆ ไปวันๆ พอมาอยู่ที่นี่ ได้เห็นคนงาน ได้เห็นทุกคนตั้งใจทำงาน เงินเดือนก็ไม่ได้มากมายอะไร มันทำให้เราได้คิดเยอะ”
   
“คีย์”
   
“เราอยากอยู่ที่นี่ เรารักพี่พนา”
   
“หึๆ” เพทายหัวเราะที่เพื่อนดึงกลับเข้าเรื่องจนได้
   
“ตกลง เราจะช่วยกัน” เพทายรับปากเพื่อน
   
“เราใส่ยาให้ดื่มแล้วปล้ำเลยไหม ง่ายดีเร็วดีด้วย”
   
“คีย์~”
   
“ฮ่าๆ” คีตกานต์หัวเราะชอบใจ เขายังนึกไม่ออกว่าจะจีบคุณผู้จัดการสวนยังไง ไหนเขาจะเป็นผู้ชาย ไหนจะเป็นตัวแสบของอีกฝ่าย แถมคุณผู้จัดการสวนยังเป็นคนเถรตรง ไม่ค่อยรับมุกของเขาด้วย
   
“เอาแค่พอดีๆ นะคีย์ อย่าล้นมาก เดี๋ยวพี่พนาวิ่งหนี”
   
“รู้น่า ไว้ใจเราได้”
   
เพทายไม่แน่ใจว่าจะไว้ใจเพื่อนรักได้จริงหรือเปล่า แต่เขาคิดว่าพนาน่าจะรับมือไหว อย่างที่ทำได้มาตลอด พอคิดถึงตรงนี้

เพทายก็เริ่มเข้าใจว่าทำไมเพื่อนของเขาถึงหลงรักพนา ไม่เคยมีใครกำราบคีตกานต์ได้มาก่อน เห็นจะมีก็แค่พนาคนเดียวเท่านั้น
   
“ที่จริงเราไม่ได้จะให้เพช่วยหรอก แค่อยากบอกว่าตอนนี้เรารู้สึกยังไง”
   
“อืม เอาใจช่วยคีย์นะ” เพทายดึงไหล่เพื่อนเข้ามากอด
   
“ขอบใจ”

• • • • • • • •
   
“อะไร”

พนามองมือสองข้างที่ยื่นมาข้างหน้า
   
“อุ้มผมหน่อยสิครับ จะเข้าห้องนอน”
   
“เราพอเดินได้แล้ว”
   
“ใครบอก”
   
“พี่เห็น”
   
“ก็ผมเดินทั้งวัน ตอนนี้เลยปวดขึ้นมา” คีตกานต์ทำตาซื่อ มองพนาโดยไม่หลบสายตา อีกฝ่ายจ้องเขานิ่ง
   
“ปวดจริงๆ นะครับ แต่ถ้าพี่พนาอยากให้ผมเดิน ผมก็จะเดิน” คีตกานต์ลุกขึ้นยืน เขาแกล้งเซเล็กน้อย พนาจึงเข้ามารวบตัวไว้ เสียงถอนหายใจดังเบาๆ ก่อนตัวของเขาจะลอยขึ้น คีตกานต์โอบมือไปรอบบ่าของพนา มองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย

“ขอบคุณครับ”
   
“อืม”
   
“ขนตาพี่พนายาวจัง” คีตกานต์ปล่อยมือข้างหนึ่ง แตะนิ้วลงไปบนเปลือกตาของอีกฝ่าย ไล้ปลายนิ้วเบาๆ
   
“...”
   
“ทำไมจมูกโด่งแบบนี้ละครับ” คีตกานต์ไล้ปลายนิ้วลงบนจมูกโด่งเป็นสัน ทั้งที่เป็นคนสัมผัสอีกฝ่ายแต่หัวใจของเขากลับเต้นไม่เป็นจังหวะเสียเอง
   
“เลิกเล่นได้แล้ว”
   
“ผมไม่ได้เล่นสักหน่อย”
   
“เปิดประตูให้พี่หน่อย”
   
“ครับ” คีตกานต์หมุนลูกบิดประตู นึกเสียดายที่ระยะทางสั้นนิดเดียว
   
พนาวางเขาลงบนเตียง ดึงหมอนขึ้นมาให้นั่งพิง เปิดแอร์ หยิบรีโมทโทรทัศน์มาวางไว้ใกล้ๆ คีตกานต์รักทุกอย่างที่พนาทำให้เขา และรักที่อีกฝ่ายไม่เคยพูด มันเป็นการกระทำที่มาจากความใส่ใจ
   
“วันนี้ขุนนอนกับอาโป รายนั้นบ่นคิดถึงพี่ชายไม่ยอมให้ลงมา วันนี้คีย์นอนคนเดียวนะ”
   
“พี่พนาไม่นอนที่นี่เหรอครับ”
   
“นอน พี่นอนข้างนอกเหมือนเดิม”
   
“ถ้าอย่างนั้นก็เข้ามานอนด้วยกันสิครับ จะนอนข้างนอกทำไม เตียงก็ว่าง”
   
“...”
   
“เราผู้ชายเหมือนกันนะครับ หรือพี่พนามองผมเป็นอย่างอื่น”
   
“เปล่า” สายตาคู่นั้นหลบไปมองทางอื่น คีตกานต์ยกยิ้มกว้าง รู้สึกใจชื้นขึ้นมา
   
“งั้นก็นอนด้วยกันนี่แหละครับ เผื่อดึกๆ ผมอยากดื่มน้ำหรือจะไปเข้าห้องน้ำจะได้รบกวน” คีตกานต์ทำเป็นลืมว่าปกติเขาไม่เคยปลุกขุนเลย ออกไปเองตลอด
   
“แบบนั้นก็ได้”
   
“ไปอาบน้ำสิครับ ผมง่วงแล้ว”
   
“นี่มันเพิ่งสามทุ่ม” พนาเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนฝาผนัง
   
“ก็ปกติผมนอนกับขุน ขุนต้องไปโรงเรียนแต่เช้าเลยนอนเร็วทุกวัน พี่พนาลืมเหรอครับ”
   
“...”
   
“เร็วครับ ผมรอ”
   
“อืม”
   
คีตกานต์ยิ้มทั้งปากและตา มองตามหลังร่างสูงไป ได้โอกาสใกล้ชิดกันอีกนิดแล้ว ขอบคุณนะครับอาโปคนดีของอา  สัญญาว่าจะเลี้ยงไอศกรีมถ้วยใหญ่ๆ เลย
   


คีตกานต์บอกตัวเองให้จับจ้องอยู่กับหน้าจอโทรทัศน์ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาตื่นเต้นแค่ไหน เมื่อร่างสูงของพนาก้าวขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน ความร้อนที่แผ่ออกมาจากแขนของอีกฝ่ายทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง
   
“ไหนบ่นว่าง่วง”
   
“ผมรอพี่พนาอยู่ไงครับ อยากเข้านอนพร้อมกัน”
   
“จะรอพี่ทำไม นอนไปก่อนก็ได้”
   
“ไม่เอาครับ ผมอยากบอกราตรีสวัสดิ์”
   
ดวงตาคู่นั้นจ้องเขานิ่ง คีตกานต์ยกยิ้มบาง ดวงตาเป็นประกาย
   
“ฝันดีนะครับพี่พนา กู๊ดไนท์ครับ”
   
“อืม”
   
คีตกานต์เอื้อมมือไปปิดสวิตช์ไฟที่อยู่ข้างหัวเตียง ในความมืด เขารับรู้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย
   
“พี่พนาครับ”
   
“หือ?”
   
“พี่พนาเคยมีแฟนไหมครับ”
   
“ถามทำไม”
   
“ชวนคุยครับ พอจะนอนมันก็ไม่ง่วงขึ้นมา”
   
“เคยมีสิ”
   
“แล้วทำไมถึงเลิกครับ”
   
“ถ้าจะบอกว่าเหตุผลเดียวกับสาริน”
   
“พี่พนาเคยแต่งงานแล้วเหรอครับ!” คีตกานต์ลืมตาโพลง ดีแค่ไหนแล้วเขาไม่ลุกขึ้นมานั่ง
   
“เปล่า พี่หมายถึงเพราะที่นี่มันห่างไกลน่ะ คนที่พี่คบด้วยทำงานอยู่ในตัวเมือง”
   
“งั้นก็ไม่เหมือนคุณสารินสิครับ จากที่นี่ไปตัวเมืองไม่ได้ไกลมาก”
   
“ใช่ แต่ก็ไม่ใกล้พอที่จะไปได้บ่อยครั้ง ทำงานแบบนี้พอหมดวันก็แทบหมดแรง พี่เคยพยายามรักษาความรักเอาไว้ แต่จบลงด้วยการขับรถชนต้นไม้เพราะหลับใน ก็เลยได้รู้ว่าพี่ควรปล่อยเขาไปเพื่อเจอคนที่ดีกว่า”
   
“ห้ามพูดแบบนั้นนะครับ!” คีตกานต์ผงกศีรษะขึ้น จู่ๆ เขาก็โมโหขึ้นมา บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าโมโหใครหรืออะไร
   
“เป็นอะไรของเรา”
   
“ไม่รู้ละครับ พี่พนาเป็นคนดี เป็นคนดีมากด้วย เขาต่างหากที่ไม่รู้จักรักษาพี่พนาเอาไว้”
   
มือใหญ่ยกขึ้นแตะลงบนหน้าผากของเขา แปลกที่มันทำใจที่พลุ่งพล่านของคีตกานต์สงบลงทันที
   
“ไม่สบายหรือเปล่า”
   
“เปล่าครับ ทำไมเหรอครับ”
   
“ปกติเรานั่นแหละชอบว่าพี่ วันนี้ดันเถียงแทน”
   
คีตกานต์เม้มปากเข้าหากัน ซวยแล้ว เขาดันทำแสบกับอีกฝ่ายไว้เยอะ จะเอาคืนยังไงละเนี่ย
   
“ผมว่าพี่พนาได้ครับ คนอื่นว่าไม่ได้”
   
“หึๆ ไม่มีใครว่าอะไร พี่แค่เล่าให้ฟังว่าสาเหตุที่เลิกมาจากอะไร พี่เข้าใจความรู้สึกของเขาดี”
   
คีตกานต์เม้มปากเขาหากัน เขาเอนศีรษะลงนอน หมุนตัวหันหลังให้พนา
   
“คีย์”
   
“ผมง่วงแล้วครับ”
   
“เป็นอะไร”
   
คีตกานต์รู้สึกตัว เขารีบปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ
   
“เปล่าครับ ง่วงจริงๆ” อยากตีหัวตัวเองที่ทำตัวน่าเกลียดออกไป
   
“งั้นก็ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะ” เสียงทุ้มฟังนุ่มหู ผ้าห่มที่ตกอยู่บนเอวถูกดึงขึ้นมาคลุมให้จนถึงไหล่ คีตกานต์หมุนตัวกลับมามอง พนานอนหงาย มือประสานบนผ้าห่ม ดวงตาปิดสนิท
   
คีตกานต์โกรธผู้หญิงคนนั้นที่ทิ้งคนดีๆ แบบพนา โกรธที่ชายหนุ่มต้องเจ็บตัวเพราะการเรียกร้องโดยไม่สนใจเลยว่าคนรักจะเหนื่อยแค่ไหน เขาโกรธจนอยากร้องไห้ออกมา ชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าการรักใครสักคนด้วยหัวใจเป็นอย่างไร
   
ให้โอกาสผมด้วยนะครับพี่พนา ผมรักพี่มากจริงๆ

:::: ♥ TBC ♥::::
** ในเรื่องเขียนไม่ชัดเจนอยู่จุดหนึ่งนะคะ แต่เพราะส่งต้นฉบับพิมพ์แล้วจึงแก้ไขในเนื้อเรื่องไม่ได้เดี๋ยวไม่เหมือนกัน
ก็คือ.. ขุนไปนอนเป็นเพื่อนอาโปเอง คีย์ไม่ได้ไหว้วานขุนนะคะ แค่เข้าทางตัวเองพอดีเลยบอกว่าจะให้รางวัล
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[snowboxs]

แหมมมมมมมมมม คุณเจ้าของบ้านคะ ถ้าคุณไม่บอกไม่สั่ง ใครจะมากล้าย้ายของในบ้านคุณซี้ซั้วคะ

[Jibbubu]

เอาใจช่วยอยู่นะหัวหน้าแกงค์ ไรท์ค่ะเหมือนตอนนี้จะสั้นแต่ความจริงยาวเท่าเดิม
อ่านเพลินและสนุกจนเหมือนมีนิดเดียวเองแบบนี้จะทำยังไงดีค่ะไรท์

[fc_fic]

 

[itsgonnabeme]

คีย์เอ้ยยยยยย
ทำไมหนูน่าเอ็นดูงี้ลูกกกกกก
เดินเครื่องเต็มสปีดเลย พี่เอาใจช่วย

ปล. เคลียร์อยู่น้องพริม ไม่งงจ้า ตอนอ่านพี่ก็เข้าใจว่าขุนไปนอนกับอาโปเอง พอพี่พนายอมนอนในห้องเลยเข้าทางคีย์พอดี คีย์เลยดีใจจนว่าจะไปเลี้ยงไอศกรีมอาโป เคลียร์อยู่จ้า

ปล2 พี่ติดเรื่องนี้มาก เช้ามาต้องเช็คก่อนเลยน้องพริมมายัง555

[gackmanas]

มาลุ้นคู่นี้กัน.. 

[lemonphug]

รุกเบาๆนะคีย์กลัวคุณพนาจะไหวตัวทันก่อนตกหลุม

[JUST_M]

ทำแสบไว้เยอะ 5555

[HISY]

คีย์สู้ๆ

[JokerGirl]

เอาใจช่วยคีย์

[lizzii]

มาลุ้นอาคีย์ว่าจะจีบลุงพนาสำเร็จไหม อิอิ

[nolirin]

สู้ๆนะหนูคีย์

[iceman555]

 

[ommanymontra]

 

 

[HanATarO]

พี่พนาใจอ่อนให้อาคีย์เร็วๆ น้า

[darling]

สู้สู้ หนูคีย์ 

[Al2iskiren]

น้องคีย์สู้เค้าน้า อย่าให้เสียชื่อหัวหน้าแก๊งล่ะ

[วายซ่า]

น้องคีย์ ป้าเอาใจช่วยนะ

รวบหัวรวบหางพี่พนาคืนนี้เลยลูก ขุนก็ไม่อยู่ ทางสะดวกแล้วจ้า. 

[sweetie]

เอาใจช่วยนะจ๊ะ 

[O-RA DUNGPRANG]

คีย์สมหวังอยู่แล้ว 

[องศาวาย]

อ่อยแรงๆคีย์

[Yara]

 การเลิกกันเพราะระยะทาง ก็ไม่ใช่เรื่องผิด มันเป็นเหตุผลของความไม่ลงตัวระหว่างคนสองคนนะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

เอาอีกกก