หัวข้อ: ❤❤ Babysitter สัญญารักฉบับพี่เลี้ยง ❤❤ [ตอนที่ 40]★ 30/03/19 ★ P:57

[JustWait]

 

[mypink801]

เอาใจช่วยคีย์นะ กอดๆ

[Dee^daY]

ตามมาอ่านเรื่อยๆ ..

[may27]

   แหมๆๆๆๆๆ   พี่สารินทำไรคะ  อาเพถึงเดินไม่ถนัด 5555

[Ginny Jinny]

เอาใจช่วยคีย์

[kenghan]

คีย์สายอ่อย

[snowboxs]

จีบ=อ่อย เหรอคะคีย์

จริงๆที่คนเขียนอธิบายท้ายตอน
คนอ่านเข้าใจตั้งแต่อ่านในตอนแล้วค่ะ
ไม่มีอะไรชวนให้เข้าใจผิดเลยค่ะ เขียนดีแล้ว

[arij-iris]

สู้ๆนะคีย์

[่patsaporn]

พี่พนาก็ชอบคีย์เชื่อเหอะ
ได้อยู่ใกล้ๆ กันหมด ดีมากเลย บ้านไร่อบอุ่น
ขอบคุณค่ะ

[van16]

เอาใจช่วยหัวหน้าห้องนะ 

[mystery Y]

สู้ๆนะคีย์

[seaz]

ส่งกำลังใจให้น้องคีย์จีบพี่พนาให้ติดในเร็ววันเลยนะครับ ^^

[NOO~KUNG]

เชียร์น้องคีย์..

[areenart1984]

ไม่มีทางว่าขุน ว่าคีย์เด็ดขาด ไม่แน่อาจเป็นการนัดประชุมลับของเสี่ยโปกับท่านขุนก็ได้ เพราะทั้งสองก็แสบไม่ใช่เล่น 

[miikii]

รอดูคีย์เลย 5555555555

[labelle]

เอ็นดูคีย์ คือจะจีบพี่ละนะ บอกเพื่อนให้รับรู้เฉยๆ
แหมมม ทำเนียนนะคีย์ ให้พี่อุ้มแล้วมีจับหน้าจับตา
คีย์อย่าไปเคืองเค้าเลย คนเราเหตุผลไม่เหมือนกัน
เคืองที่เค้าทำพี่เจ็บตัวหรอ มันผ่านไปแล้ว
ไม่งั้นคีย์ก็จะอดจีบพี่ ถ้าเค้ายังคบกันน่ะ

พนาไม่คิดบ้างก็แปลกละ แต่จะว่าเพี้ยนหรือใจเต้น
ยังเดาทางพนาไม่ออก แต่เรื่องเอ็นดูไม่ต้องขอเลย

อาโปคิดถึงพี่ขุนถูกเวลามากลูก ให้อาคีย์ทำคะแนนนิดนึงนะ

[darin]

ตอนที่ 34
จีบ

“พี่พนารอด้วยครับ”
   
พนาหยุดเดินเมื่อได้ยินเสียงเรียกคุ้นหู พอหันกลับไปก็เห็นคีตกานต์เดินเร็วๆ เข้ามาหา
   
“ผมให้ครับ”
   
“อะไร”
   
คีตกานต์ยกยิ้มกว้าง เอามือออกจากด้านหลัง ยื่นดอกกุหลาบสีแดงเข้มที่ถืออยู่ส่งให้ร่างสูง

“ดอกกุหลาบ? ให้พี่ทำไม”
   
“ไม่มีเหตุผลครับ แค่อยากให้”
   
“คีย์” พนาหัวเราะเบาๆ มองหน้าอีกฝ่ายด้วยดวงตาขำ
   
“ครับ”
   
“เราทำงานในสวนดอกไม้ พี่อยู่กับดอกกุหลาบทุกวัน ตัดเอาเมื่อไหร่ก็ได้”
   
“มันเหมือนกันที่ไหนครับ นั่นพี่พนาตัดเอง นี่ผมเอามาให้ ผมเด็ดหนามออกเองกับมือ เลือกดอกที่สวยที่สุดมาให้เลยนะครับ”
   
“ก็นั่นแหละเอามาให้พี่ทำไม”
   
คนตรงหน้าถอนหายใจยาว ใบหน้ามุ่ย “รู้ไหมครับว่าวันวาเลนไทน์เวลาที่เราซื้อดอกไม้ให้ตัวเองกับคนอื่นซื้อให้ต่างกันยังไง”
   
“รู้สิ”
   
“ก็นั่นแหละครับที่มันต่างกัน” คีตกานต์ยัดดอกไม้ใส่มือของเขา ก่อนหมุนตัวเดินจากไป รวดเร็วเหมือนตอนที่เดินมา
   
พนามองตามหลังอีกฝ่ายก่อนก้มลงมองดอกกุหลาบในมือ เขาเข้าใจว่าดอกไม้ที่มีคนซื้อให้ย่อมให้ความรู้สึกดีกว่าดอกไม้ที่ซื้อเอง แต่ที่ยังไงก็ไม่เข้าใจคือทำไมคีตกานต์ถึงเอากุหลาบมาให้ผู้จัดการสวนดอกไม้ที่อยู่กับดอกไม้ทุกวัน
   
   

พนาเดินเข้าไปในห้องทานข้าวของเรือนใหญ่ เขาสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง สีหน้าของเพทายดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่สารินกลับมีสีหน้าเหมือนกำลังมีเรื่องสนุก ทั้งสองคนดูขัดกันมากจนสังเกตเห็นได้ง่าย
   
“มีอะไรหรือเปล่า” พนาดึงเก้าอี้ข้างลูกชายลงนั่ง
   
“อาคีย์ทำอาหารครับ” เด็กชายขุนตอบผู้เป็นพ่อ
   
“งั้นเหรอ” พนาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าทำไมเพื่อนและคนรักถึงมีสีหน้าต่างกันแบบนั้น
   
“เห็นบอกว่ากำลังฝึกฝีมือกับป้าสา เดี๋ยวจะเอามาให้ชิม” สารินรินเบียร์ใส่แก้วส่งให้เพื่อน
   
“ก็ดีนี่”
   
“ครับ” เพทายยิ้มแห้ง “แต่ครั้งล่าสุดที่คีย์หัดทำอาหาร ผมท้องเสียทั้งคืน ส่วนผิงไม่ไหวจนต้องไปให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล”
   
“หึๆ” สารินหัวเราะเมื่อเขานั่งนิ่งไป
   
“คงไม่มีอะไรมั้ง ป้าสาเป็นคนสอนกับมือ ไม่น่าจะออกมาแย่ขนาดนั้น” พนายังคิดในทางที่ดี
   
“ผมก็ภาวนาอยู่ครับ ถ้าไม่ชิมเดี๋ยวจะเสียใจ แต่ก็ยังเข็ดไม่หาย”
   
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ชิมให้ คงไม่มีอะไรหรอก”
   
“ครับ” เพทายยิ้มให้พนา เขาไม่ได้บอกอีกฝ่ายว่าก่อนครั้งล่าสุดแม้ไม่ท้องเสียแต่ก็กินไม่ได้เลย
   

“มาแล้ว” คีตกานต์วางถ้วยแกงจืดเต้าหู้หมูสับใส่ผักกาดขาวและวุ้นเส้นลงกลางโต๊ะด้วยสีหน้าภูมิใจ เขาส่งผ้าที่ใช้จับถ้วยให้มะลิ ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้ประจำของตนเอง
   
“ลองทานกันดูครับ ผมทำสุดฝีมือเลย”
   
“อืม” เพทายยิ้มให้เพื่อน มองแกงจืดด้วยสายตาหวั่น ประสบการณ์ที่มีมันทำให้ไม่แน่ใจเท่าไหร่
   
“กินได้ เราชิมแล้ว”
   
เพทายค่อยยิ้มได้ เพราะครั้งก่อนคีตกานต์ทำโดยไม่ชิมเลย
   
“พี่พนาทานสิครับ ผมจำได้ว่าพี่พนากับขุนชอบทานไม่ใช่เหรอ ผมทำสุดฝีมือเลยนะ” รอยยิ้มกับดวงตาสดใสของคีตกานต์ทำให้พนานึกเอ็นดูความกระตือรือร้นของอีกฝ่าย เขาพยักหน้าเพื่อบอกว่าจะชิม
   
“นี่ครับ ผมตักให้” คีตกานต์ตักแกงจืดใส่ถ้วยแบ่งสองถ้วย แล้วส่งให้พนากับขุน
   
“อาคี โปหยักกินคับ” เด็กชายอาโปมองตาปรอย
   
“ได้สิครับอาคีย์ตักให้”
   
เพทายรีบรับถ้วยจากเพื่อนรัก เขาเลื่อนวางไว้ตรงหน้าก่อน หยิบช้อนขึ้นมาเพื่อชิมให้แน่ใจ แต่ช้ากว่าเด็กชายขุนและพนา
   
“เป็นไงครับอร่อยไหม” คีตกานต์มองมาด้วยสายตารอคอย ประกายตาสดใสนั้นทำให้พนาต้องฝืนกลืนน้ำแกงลงคอจนหมด เขาเหลือบสายตาไปมองลูกชาย ดวงตาที่มองมาพูดแทนทุกอย่างได้ดี
   
“อร่อยไหมครับ” คีตกานต์ถามย้ำด้วยใบหน้าตื่นเต้น
   
“พอทานได้” ในที่สุดพนาก็หาคำมาตอบเจอ
   
“แค่พอทานได้เองเหรอครับ” คนพูดมีน้ำเสียงผิดหวัง “ผมตั้งใจมากเลยนะครับ ป้าสาเป็นคนสอนทุกขั้นตอน” คีตกานต์ตักแกงจืดใส่ถ้วยเล็กเพื่อจะชิมบ้าง
   
“อย่า” พนาพูดไม่ทันเมื่อคนทำตักน้ำแกงเข้าปาก
   
ทั้งโต๊ะเงียบกริบ คีตกานต์ทำหน้าเหยเก เพทายยิ้มแห้ง รีบเลื่อนถ้วยแกงจืดของเด็กชายอาโปออกห่างมือของเด็กชาย
   
“ผมชิมแล้วจริงๆ นะครับตอนทำเสร็จ” คีตกานต์พูดเสียงอ่อย “แต่ตอนชิมมันจืดไปนิดหนึ่ง ป้าสาเลยบอกให้ใส่ซีอิ๊วเพิ่ม ผมก็ใส่เพิ่มแค่นิดเดียวเอง”
   
พนาคิดในใจว่าคงไม่นิดละมั้ง
   
“มะลิมายกออกไปที ขอโทษนะครับ ครั้งหน้าผมจะพยายามใหม่” สีหน้าคนพูดจ๋อยสนิท แววตาผิดหวังในตัวเอง
   
“มะลิ”
   
“คะ?”
   
“เอามาวางตรงนี้ พี่ทานเอง”
   
“พี่พนา!” คีตกานต์เบิกตากว้าง “ไม่เป็นไรครับไม่ต้องทาน มันเค็มจริงๆ”
   
“ไม่มากขนาดนั้นพี่ทานได้ ปกติพี่ทานรสจัดอยู่แล้ว”
   
“แต่...”
   
“ถ้ามันทานไม่ได้พี่จะทานทำไม”
   
“ครับ” คีตกานต์ค่อยยิ้มออกมาได้ “ผมก็ว่ามันเค็มนิดเดียว”
   
สารินใช้ช้อนตักน้ำแกงจากถ้วยของเด็กชายอาโปเพื่อชิมบ้าง เขาวางช้อนลงช้าๆ ไม่ออกความคิดเห็นใดๆ ทั้งสิ้น สิ่งเดียวที่ทำคือส่งถ้วยนั้นให้มะลิไป
   
“แต่ขุนไม่ต้องทานนะ เด็กทานรสจัดไม่ดี เอาไว้เดี๋ยวอาคีย์ทำให้ใหม่ เอาให้อร่อยๆ เลย”
   
“ครับ ผมจะรอนะครับ”
   
“โปก้อจาลอ” เด็กชายอาโปยิ้มหวานให้อาคีย์
   
“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้อาคีย์ทำให้ใหม่เลย”
   
“คับ หย่อยๆ เลย”
   
เพทายยิ้มแห้ง หันไปสบตากับสารินเพื่อขอความช่วยเหลือ เขาไม่อยากเสี่ยงเพราะสวนอยู่ไกลโรงพยาบาลพอสมควร ผู้ใหญ่ไม่เท่าไหร่ เขาไม่อยากให้เด็กๆ ป่วย
   
“เอาไว้วันหลังดีกว่าคีย์ พรุ่งนี้พี่จะชวนไปทานอาหารญี่ปุ่น อยากทานมาหลายวันแล้ว”
   
“เอาสิครับ ผมก็อยากทาน” คีตกานต์ตกหลุมสารินง่ายๆ เพราะชอบทานอยู่แล้ว
   
“พี่พนาครับ”
   
“หือ?”
   
“เอาไว้ผมจะทำของโปรดพี่พนาให้ทานอีกนะครับ”
   
“ขอบใจ”
   
เพทายนับถือในความใจดีของพนา แม้แกงจืดไม่เค็มมากจนทานไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่รสชาติที่ใครอยากทาน ยิ่งเห็นอีกฝ่ายตักทานเรื่อยๆ สลับกับกับข้าวอย่างอื่น เขาก็ยิ่งเข้าใจแล้วว่าทำไมเพื่อนรักของเขาถึงตกหลุมรักพนาได้ง่ายดายนัก มันคงจะดีไม่น้อยถ้าคีตกานต์สมหวัง เพราะเขาเริ่มมั่นใจว่าพนาคือคนที่ใช่สำหรับเพื่อนรัก

• • • • • • • •
   
“ไม่ใช่ครับอาคีย์ ต้องทำแบบนี้”

เสียงลูกชายดังเข้ามาในห้องนอนของเขา พนากับเด็กชายขุนย้ายกลับมานอนที่บ้านแล้วหลังจากข้อเท้าของคีตกานต์หายดี
   
“ทำไมมันยากจัง”
   
“ตอนแรกผมก็ทำไม่ค่อยเป็นครับ พ่อเป็นคนสอน”

พนาอดเปิดประตูออกไปดูไม่ได้ว่าทั้งสองคนทำอะไรอยู่ เขาพบผู้ใหญ่หนึ่งเด็กหนึ่งกำลังยืนชงกาแฟดริปแบบที่เขาชอบดื่ม เด็กชายขุนกำลังรินน้ำร้อนเป็นวงกลมก้นหอยให้คีตกานต์ดูเป็นตัวอย่าง
   
“ชงกาแฟทำไมขุน”
   
“อาคีย์เห็นพ่ออยู่ทำงานดึกครับ เลยอยากชงกาแฟให้ดื่ม”
   
“ขอบใจมาก พี่นึกว่าคีย์กลับไปแล้ว” คีตกานต์มาจากเรือนใหญ่พร้อมพวกเขา เจ้าตัวบอกว่าอยากมานั่งเล่นกับขุนก่อนค่อยกลับเรือนเล็ก
   
“เดี๋ยวผมเอากาแฟเข้าไปให้พี่พนาแล้วก็จะกลับครับ”
   
“ปล่อยให้ขุนทำเถอะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
   
“แต่...”
   
“ไปเถอะดึกแล้ว จากตรงนี้กลับไปเรือนเล็กไม่ได้เดินใกล้ๆ”
   
“ไล่จัง”
   
“อะไรนะ”
   
“เปล่าครับ กลับก็กลับ ไว้อาคีย์มาให้สอนใหม่นะ”
   
“ครับ”
   

คีตกานต์เดินเคียงข้างร่างสูง แม้จะมีแสงไฟอยู่บ้างแต่ก็ยังต้องใช้ไฟฉาย เพื่อเดินตัดจากบ้านพักคนงานไปยังบริเวณบ้านของสาริน
   
“วันหลังดึกแบบนี้อย่ามามันอันตราย”
   
“พี่พนากับขุนยังไปไหนมาไหนดึกๆ ได้เลยครับ”
   
“พี่ไม่เคยให้ขุนเดินดึกๆ คนเดียว ถ้าดึกมากจะให้ค้างที่บ้านสาริน ส่วนพี่ไม่มีใครทำอะไรอยู่แล้ว คนงานรู้จักพี่ทุกคน”
   
“ผมก็ไม่มีใครทำอะไรหรอกครับ”
   
“คีย์อย่าดื้อ ไม่รู้เหรอว่าเราไม่เหมือนคนงานคนอื่น ถึงจะเป็นผู้ชายก็รูปร่างผอมบาง ผิวพรรณหน้าตาคล้ายผู้หญิง”
   
“ผมจะถือว่าเป็นคำชมนะครับ” คีตกานต์เร่งฝีเท้าเดินนำหน้า ก่อนหมุนตัวหันกลับ เขาก้าวถอยหลังช้าๆ สบตากับพนา
   
“พี่พนาคิดว่าผมจะโดนทำอะไรเหรอครับ”
   
“...”
   
“จะบอกว่าหุ่นผมน่าปล้ำใช่ไหม”
   
“คีย์” พนาใช้เสียงดุ แต่อีกฝ่ายไม่เกรงกลัวเขาสักนิด
   
“ผมคิดว่าผมมีเสน่ห์พอใช้นะครับ ทั้งกับผู้ชายและผู้หญิง แต่ส่วนใหญ่คนที่เข้าหาผมจะเป็นผู้ชายมากกว่า แปลกไหมครับ”
   
พนามองใบหน้าสวยของคีตกานต์ มองรูปร่างผอมบางของอีกฝ่าย ผิวขาวจัดทำให้อีกฝ่ายดูบอบบางและน่าทะนุถนอมยิ่งขึ้น เขากลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว เมื่อสายตาตกลงมองคอเสื้อเชิ้ตที่แหวกลงไปจนถึงกึ่งกลางอก
   
“เดินดีๆ” พนาต้องหันไปมองทางอื่น
   
คีตกานต์ยักไหล่ เขาหมุนตัวกลับ เปลี่ยนมาเดินเคียงข้างร่างสูงแทน
   
“วันอาทิตย์นี้ไปเที่ยวได้ไหมครับ ผมอยากขึ้นไปเที่ยวบนดอย อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”
   
“เอาสิ”
   
“ค้างได้ไหมครับ”
   
“อยากค้างเหรอ”
   
“ครับ ผมอยากค้าง อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน”
   
“หึๆ ทุกวันนี้ยังใช้ไม่พอเหรอ เพื่อนกลุ่มนี้รักกันดีนะ”
   
“ผมไม่ได้หมายถึงเพกับผิงครับ”
   
“งั้นก็ขุนกับอาโปใช่ไหม พี่เชื่อแล้วว่าคีย์รักขุนจริงๆ”
   
“เปล่าครับ” คีตกานต์หยุดเดิน ทำให้พนาต้องหยุดตาม ดวงตาของพวกเขาประสานเข้าด้วยกัน

“ที่ผมพูดผมหมายถึงพี่พนา”
   
“พี่เหรอ? ทำไมถึง...” คิ้วของพนาขมวดเข้าหากัน เขาจ้องตาคีตกานต์ด้วยสายตาค้นคว้า อีกฝ่ายกยิ้มที่มุมปาก ดวงตาเป็นประกาย สืบเท้าเข้ามาใกล้เขามากขึ้น ใบหน้าแหงนเงยขึ้นมอง
   
“ความรู้สึกช้าจัง ผมจีบอยู่ไม่รู้เลยเหรอครับ”
   
“...”
   
“สนใจผมบ้างนะครับคุณผู้จัดการสวนดอกไม้”
   
คีตกานต์เขย่งเท้าขึ้น ก่อนริมฝีปากจะแตะลงบนแก้มของเขา
   
“ฝันดีครับ จากตรงนี้ผมเดินไปเองได้”
   
พนาได้แต่ยืนนิ่งมองตามแผ่นหลังของคีตกานต์ไป เขาคิดอะไรไม่ออก เหมือนถูกหมัดน็อกใต้เข็มขัด คีตกานต์ชอบเขาอย่างนั้นเหรอ ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่ ชอบได้ยังไง
   
พนาเผลอยกมือขึ้นแตะแก้มบริเวณที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายสัมผัส ยกยิ้มที่มุมปากโดยไม่รู้ตัว นึกว่าจะเลิกแสบแล้ว เห็นทำตัวน่ารักมาหลายวัน ที่ไหนได้ ชายหนุ่มส่ายศีรษะไปมา
   
แม้ไม่แน่ใจว่าเขารู้สึกอย่างไรกับคำสารภาพของคีตกานต์ แต่สิ่งหนึ่งที่พนาบอกได้ก็คือเขาไม่ได้รังเกียจหรือโกรธที่อีกฝ่ายซึ่งเป็นผู้ชายเหมือนกันมาชอบเขา ความรู้สึกดีๆ ที่คนคนหนึ่งมีให้ย่อมถือเป็นเรื่องดี ส่วนเขาจะตอบสนองอีกฝ่ายได้แค่ไหนเป็นอีกเรื่องที่ต้องรอดูกันต่อไป ความรักเป็นเรื่องที่ฝืนกันไม่ได้ ถ้าใช่ก็คือใช่ ถ้าไม่ใช่ก็ต้องยอมรับ
 
ถึงตอนนี้พนาก็ยังยืนยันเหมือนเดิมว่าคีตกานต์เป็นเด็กแสบ แต่เป็นเด็กแสบที่น่ารักคนหนึ่ง แม้แต่ในเวลาที่ทิ้งระเบิดไว้แล้วหนีไปแบบนี้ เด็กอะไรร้ายเป็นบ้า ทำให้เขาหัวหมุนจนได้สิน่า

:::: ♥ TBC ♥::::
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[wildride]

 
 
 ก้าวกระโดดดีจริงนะบางคนเนี่ย

 หลังๆนี้มะค่อยเห็นอาโป ..ค่าตัวแพงเร๊อะตัวเล็ก

[sailom_orn]

  พนาจะทันเล่ห์เหลี่ยมของคีไม๋นะ

[fc_fic]

 

[kawisara]

อาคีย์รุกหนักมาก

พี่พนาใหวใหม

[วายซ่า]

พี่พนารับรู้ว่าโดนจีบแล้ว คีย์เดินหน้าเต็มที่เลยจ้า 

ขอให้พี่พนาใจอ่อนเร็วๆ

[river]

ยังไม่รู้แต่แอบยิ้มนะ พี่พนา

[Ginny Jinny]

 

[ommanymontra]

 

 

[lizzii]

พี่พนาจะตามเด็กทันปะเนี่ย 5555

[itsgonnabeme]

แง่ ทำไมน่ารักขนาดนี้ น่ารักทั้งพี่พนาทั้งน้องคีย์เลย
พี่สารินก็ยังเดินเกมเก่งเหมือนเดิมนะ

รอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้วค่าาา(>//<)

[Al2iskiren]

พี่พนารู้แล้วว่าจีบก็เตรียมรับมือดีๆน้า 

[HISY]

รอพี่พนาใจอ่อน

[mypink801]

พี่พนารู้ตัวแล้ววว
คีย์สู้ตายย พิชิตใจให้ได้
อยากเจออาโปเยอะๆ