หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[Sujanarak]

รอจร้าาาา

[องศาวาย]

อยากอ่านแล้ว รอโคนรันขลุ่ยน้าาารมต

[unicorncolour]

ตามจ้า..ความเป็นขลุ่ยนี่คือดี  น่ารัก 

[nofsnof]

 

[Yara]

มารอด้วยคนจ้า

[nutgen]

เมื่อไรจะมาน้าาาาา คิดถึงยอดนักสืบโคนันขลุ่ยแล้วน้า จุ๊บๆ

[sweetie]

มารออ่านโคนันจ้า 

[MayuYume]

รอน้องมาไขคดี(รัก---)เลยค่ะ 

[b2friend]

มาปูเสื่อรอค่ะ

[Der_Schwammkopf]

 o13รอค่า

[aom2529]

โคนันขลุ่ยจะมาแล้ววว

[lemonphug]

รอแก๊งสี่ยอดกุมารเลย

[zenesty]

ได้ฤกษ์ของท่านโคนันขลุ่ยล้าววววววว   

[b2friend]

เข้ามาส่องทุกวัน  เมื่อไหร่จะเปิดคดีสักที โคนันขลุยจะได้เริ่มสืบ... 

[van16]

รอโคนันขลุ่ยจ้า 

[thyme812]

 

[Amikim]

รออออออออออ

[tkung]

มารอจ้าา

[sweetie]

รอแล้วจ้าาา 

[Dee^daY]

ตามมารอ เหมือนเดิม ..

[Kuayyai]

รอเรื่องนี้ น่าสนุก

[tkung]

 :impress2:รออ่านเรื่องนี้จ้า

[darin]

บทนำ
โคนันขลุ่ยกับความอยากรู้อยากเห็น

นี่ไงที่เขาว่ากัน น่ากลัวเนอะ

อยากเห็นหน้าว่ะ

ใครวะโคตรน่ากลัว

อย่ามายุ่งกับโยธาของชั้น!!!


ผมไล่สายตาลงมายังรูปที่มีคนนำมาโพสต์ในทวิตเตอร์ เป็นข้อความที่ถูกแคปมาอีกที ข้อความทั้งหมดเป็นการพิมพ์จากฝ่ายเดียวตลอดหลายวัน ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกถึงอารมณ์ที่แปรปรวนของเจ้าของข้อความ

07:05 มอร์นิ่ง วันนี้สู้ๆ นะ

09.12 เดินผ่านไม่เห็นยิ้มให้กันเลย น้อยใจแล้วนะ งอน

10.15 ตอบหน่อยสิ

12.14 มาทานข้าวไม่เห็นชวนกันเลย มาเองก็ได้ ดีนะได้นั่งใกล้กัน

14.45 เรารักโยธามากนะ ถ้าโยธาไม่รักเรา เราจะฆ่าตัวตาย

14.45 เราทำจริงๆ นะ

14.45 จริงๆ นะ

16.23 ตอบหน่อย

16.23 ตอบหน่อย

16.23 ตอบหน่อย

16.24 ตอบหน่อย

18.17 อย่าลืมทานข้าวเย็นนะ เป็นห่วง

20.03 ทำไมไฟยังไม่เปิดล่ะ อยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับ

21.35 ดีจังกลับมาแล้ว พักผ่อนเยอะๆ นะ

23.18 กู้ดไนท์ รักโยธาที่สุดเลย

00.15 ตอบหน่อย

00.15 ตอบหน่อย

00.16 ตอบหน่อย

   
“อ่านอะไรอยู่วะ คิ้วมึงผูกกันจนจะแกะไม่ออกแล้ว”

ผมเงยหน้าขึ้นมองลูกจัน อีกฝ่ายมองผมด้วยสายตาสงสัย ผมจึงยื่นโทรศัพท์ไปให้

“อ๋อ” ลูกจันส่งโทรศัพท์คืนให้ผมโดยไม่อ่าน ทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม

“อะไรวะ” เก้าอี้ดึงโทรศัพท์ไปจากมือของผมอีกที เจ้าตัวขมวดคิ้วมุ่น ก่อนดวงตาจะเบิกกว้างขึ้น
   
“โห~ ขนาดนี้เลยเหรอวะ น่ากลัวฉิบ”
   
“อะไร” ฝนผู้สนใจเรื่องของคนอื่นน้อยที่สุดในกลุ่มยื่นมือมารับไปดูต่อ เพราะความเล่นใหญ่ของเก้าอี้
   
“ก็เรื่องสต็อกเกอร์ไงดังจะตาย มีคนโรคจิตตามตื้อ ส่งของ ส่งข้อความไปให้ ถึงกับมีแฮชแท็กเซฟโยธาเลยนะเว้ย ถ้ามึงอยากรู้เรื่องนี้ก็เข้าไปอ่านดิ” ดูเหมือนลูกจันจะสนใจเรื่องนี้อยู่ไม่น้อย
   
“กูได้ยินแว่วๆ มาเหมือนกันแต่ไม่ได้สนใจ ใช่โยธาที่เป็นเดือนมหา’ลัยหรือเปล่า” ฝนส่งโทรศัพท์คืนให้ผม
   
“ใช่คนนั้นแหละ” ลูกจันพยักหน้า
   
โยธาเป็นที่รู้จักในฐานะเดือนมหา’ลัยปีที่ผ่านมา ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นเกินหน้าผู้ประกวดคนอื่น ผมยังจำวันที่ตามลูกจันไปดูการประกวดได้ ยังคิดว่าผู้ชายคนนี้ดูดีมากแม้แต่ในสายตาผู้ชายด้วยกันเอง
   
“เออมึงเห็นรูปนี้หรือยัง” ลูกจันหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเปิดรูปหนึ่งให้ผมดู มันเป็นภาพขวดแก้วขนาดเล็ก มีเศษเส้นผมอยู่ด้านใน ด้านข้างมีกระดาษโน้ตแผ่นเล็กถ่ายคู่กัน
   
“เห็นว่าเอาใส่กล่องมาวางให้หน้ารถ บอกว่าอยากให้เก็บไว้เป็นที่ระลึก”
   
“บรื้อ~ เป็นกูคงหลอนฉิบหาย มหา’ลัยเรามีคนน่ากลัวแบบนี้ด้วยเหรอวะ” เก้าอี้ทำท่าขนลุกขนชัน
   
“ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ” ฝนดึงโทรศัพท์ไปเพ่งมองเส้นผม
   
“ไม่รู้ ส่วนใหญ่เดาว่าเป็นผู้หญิง แต่มันก็พูดยากว่ะ เส้นผมพวกนี้ก็ตัดมาสั้นๆ มองไม่ออกว่าผู้ชายหรือผู้หญิง”  ลูกจันตอบฝน
   
“นึกยังไงเอารูปพวกนี้มาปล่อยวะ เป็นกู กูไม่บอกคนอื่นแน่” ฝนข้องใจกับต้นตอของข่าว
   
“ไม่ใช่โยธา เห็นว่าเพื่อนสนิทในกลุ่มเอามาปล่อย คงทนไม่ไหวมั้ง คนในคณะก็รู้กันเยอะ เพราะเคยเอาสีไปเขียนรถด้วย”
   
“ทำไมไม่ไปขอดูกล้องวงจรปิดวะ” ฝนขมวดคิ้วเข้าหากัน
   
“เขาว่าตรงที่จอดไม่มีกล้องว่าแต่มึงสนใจเรื่องนี้เหรอวะ” ลูกจันหันมามองผม
   
“อ่านแก้เบื่อ”
   
“ก็ไม่แปลกที่ไอ้ขลุ่ยจะสนใจ มันชอบเรื่องพวกนี้อยู่แล้วพวกมึงก็รู้” เก้าอี้พูดได้สมกับเป็นเพื่อนสนิทของผม ผมเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ นึกถึงตัวหนังสือบนกระดาษโน้ตที่มาพร้อมกับขวดแก้วใส่ผม ‘เงาของคุณ’ อย่างนั้นเหรอ เชยดี แต่ก็น่าสนใจ ผมชักอยากรู้เสียแล้วว่าตัวจริงเป็นใครกันแน่
   
“แล้วนี่พวกมึงจะนั่งอยู่แบบนี้เหรอวะ ไปซื้ออะไรกินได้แล้ว” ฝนลุกขึ้นยืน โรงอาหารเริ่มมีคนเข้ามาใช้บริการหนาตา
   
“เปลี่ยนที่เถอะ”
   
“ไปไหน” ลูกจันหันมามองหน้าผม
   
“โรงอาหารสถาปัตย์”
   
“ไปทำไมวะ ไกลก็ไกล” ฝนบ่นอุบ
   
“เรนไม่มาไม่ใช่เหรอ มึงจะบ่นทำไม” ผมจ้องหน้าเพื่อน
   
“เกี่ยวกับเรนที่ไหนวะ กูขี้เกียจเดิน แล้วมึงจะไปทำไม”

“กูอยากไปดูว่ามีใครน่าสงสัยหรือเปล่า”

“ไหนมึงบอกแค่อ่านแก้เบื่อ” ฝนยกคำพูดของผมขึ้นมาถาม

“ตอนนี้กูสนใจแล้ว”

“สุ่มสี่สุ่มห้าไปมึงแน่ใจเหรอว่าจะเจอ”
   
ผมสบตากับฝน ยกโทรศัพท์ในมือขึ้น “มึงรู้ไหมว่าคนหน้าตาดีต่างกับพวกเราตรงไหน”
   
“กูรู้ถามกูได้ แฟนกูหน้าตาดี” เก้าอี้ยิ้มร่า รีบยกมือเสนอตัว
   
“ไม่ค่อยอวยแฟนเท่าไหร่เล้ยย” ลูกจันเกิดอาการหมั่นไส้เพื่อน “แฟนไอ้ฝนก็หน้าตาดี มึงไม่ต้องบอกมันก็รู้ ทุกวันนี้มันก็แอบเซฟรูปเรนจากทวิตอยู่กูเห็น”
   
ฝนหน้าแดงเมื่อถูกจับได้ เก้าอี้หัวเราะเสียงดังแบบไม่เกรงใจสีหน้าเก้อกระดากของเพื่อน ผมยัดโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกง ไม่จำเป็นต้องเปิดรูปที่เพิ่งเห็นเมื่อครู่ให้เพื่อนดู
   
“ไปเถอะ ตอนนี้น่าจะยังทัน” ผมลุกขึ้นยืน เดินนำทุกคนออกจากโรงอาหารคณะ ความรู้สึกตื่นตัวทำให้เผลอยิ้ม ดีจริงกำลังเบื่ออยู่พอดี

• • • • •

-โยธา-
   
“มองอะไรอยู่”
   
“ไม่มีอะไร” ผมเบือนสายตากลับมามองออแกน ยิ้มให้เพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ออแกนนั่งฝั่งตรงข้ามกับผมข้างจิณณ์เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่ง
   
“เย็นนี้ไปดูหนังกันไหม”
   
“เอาสิ” จิณณ์ตอบรับออแกน
   
“แปลก อย่างจิณณ์ไม่มีนัดเหรอ”
   
“เอ้า! ถ้าคิดว่ามีนัดจะถามทำไม” จิณณ์หัวเราะเมื่อออแกนทักเรื่องที่อีกฝ่ายไม่มีเวลาว่างให้เพื่อน
   
“นี่ตั้งใจถามโยธาย่ะ พูดเองนะว่าไปใครโทรมาก็ห้ามเปลี่ยนใจ ไม่งั้นตัดเพื่อน”
   
“หึๆ ตกลง”
   
หูผมฟังเสียงสนทนาของเพื่อน แต่สายตาถูกดึงดูดกลับไปยังที่เดิม ใบหน้าเล็กอยู่ภายใต้แว่นตากรอบหนา ดวงตาที่มองมาสงบนิ่ง
   
หรือว่า...
   
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความส่วนตัวในอินสตาแกรม หลังจากไม่ได้เปิดดูมาหลายวัน
   
12.25  ดีใจที่ได้กินข้าวด้วยกัน
   
ผมเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่นั้นยังคงมองตรงมา ด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ
   
“โยธาตกลงเอาไง” เสียงของออแกนดึงสายตาผมให้หลุดจากดวงตาคู่นั้นอีกครั้ง ผมสลัดความสงสัยออกจากหัว เลิกใส่ใจ

ผมคงคิดมากไปเอง ก็แค่คนๆ หนึ่งที่มองมา
 
:::: ♥ TBC ♥::::
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[O-RA DUNGPRANG]

เอาแล้วใงโคนันขลุ่ยเริ่มปฏิบัตการแล้ว แต่ก็โดนสงสัยทันทีเหมือนกัน 

[lemonphug]

อยากอ่านตอนที่1ต่อแล้ว ค้างมาก555555

[kawisara]

ใหน

ตอน

ที่1

อยู่

ใหน

[sira_nann]

 
 

[kungverrycool]

   รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วแบบนี้
อยากวาร์ปไปตอนหน้า 555

[ืืnanana21]

มาปูเสื่อจองที่ด้วยคนนะคะ
 

[Amikim]

  ค้างงงง
ปล. รอต่อไป