หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[van16]

นอกจากขลุ่ยกับเพื่อนแล้วน่าสงสัยทุกคนเลย 

[somberness]

ขลุ่ยนี้ตรงสุดๆๆๆ ตรงเป็นไม้กระดานเชียว 

[kawisara]

โยธาเส้นตื้นเน๊าะหัวเราะร่วนเหมือนเมากัญชา

ขลุ่ยจริงจังกับเรื่องชาวบ้านมากลูก

ตกลงหนูสืบหรือเสือกลูก55555

เชียร์หนูขลุ่ย

[arij-iris]

สองคนนี้เหมาะกันจริงๆ

[kanaDa]

 :really2:ความขลุ่ยนี้พออยู่กับโยธาแล้วดูน่ารักแบบมึนๆ งงๆ ดีอ่า อ่านไปลุ้นไป

[areenart1984]

หรือจะเป็นตัวโยเองที่เป็นคนทำ เพราะอยากใกล้ชิดขลุ่ย 

[O-RA DUNGPRANG]

มันจะเป็นยังใงนะถ้าโคนันขลุ่ยมีแฟน 

[PrimYJ]

ขลุ่ยเป็นคนที่ตอบได้ตรงมากเลย 55555

[sz4music]

เบล อันดับ 1
ออแกน อันดับ 2
จิณณ์ อันดับ 3 (แต่คิดว่าไม่ใช่ นางอาจจะคู่กับลูกจัน)

[miikii]

ตรงพอกันเล้ยยยยยยยย

[Caramel Syrup]

อย่ามองข้ามความปลอดภัย มิฉะนั้นจะแก้ไขไม่ทันถ้าไม่มีความระแวดระวัง

[Ginny Jinny]

ตามขลุ่ยไปเรื่อยๆ 

[t2007]

ภัยกำลังจะคุกคาม โคนัน ขลุ่ย รึเปล่า

[suikajang]

สงสัยจะโดนหมายหัวแล้วล่ะ ปกป้องขลุ่ยดีๆนะจ๊ะ ถึงขลุ่ยจะมึนๆ อึนๆ แต่น่ารักนะโยธา รับรองอยู่ด้วยแล้วสุขจนล้นอกเลย 

[HISY]

แลดูต่างคนต่างมีเรื่องสนุกให้ทำจ้าา

[b2friend]

ไม่ได้เข้ามานาน น้องขลุยระวังจะโดนลูกหลงนะคะ
มารอลุ้นว่าใครคือคนร้าย.....

[JokerGirl]

 

[darin]

ตอนที่ 7
บททดสอบ (3)

“มึงกะจะมาทุกวันไหม”
   
ผมหันไปมองลูกจัน เรากำลังเดินไปโรงอาหารของคณะสถาปัตย์เป็นวันที่สอง
   
“เบื่อเหรอ”
   
“เปล๊า” ลูกจันรีบปฏิเสธเสียงสูง
   
“แต่อยากกินข้าวกับเก้าอี้กับฝนมากกว่าใช่ไหม” ผมส่งยิ้มให้เพื่อน เข้าใจความรู้สึกอีกฝ่ายดี

“ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกูก็ได้ กูมาเองได้”
   
“ได้ที่ไหน ถ้ากูไม่มาไอ้เก้าอี้กับไอ้ฝนก็ต้องมาอยู่ดี ไม่มีใครกล้าปล่อยมึงมาคนเดียวหรอก กูขี้เกียจเห็นเรนหงอย เห็นแบบนั้นติดไอ้ฝนจะตาย”
   
ผมมองลูกจันด้วยสายตาเอ็นดู “งั้นพรุ่งนี้ไม่มา”
   
“เฮ้ย! กูพูดไปงั้นเอง เจอหน้าไอ้พวกนั้นจนเบื่อแล้ว  ไม่เจอชั่วโมงเดียวจะเป็นไป”
   
“อย่าเลย” ผมส่ายหน้า
   
“ไม่เป็นไร มึงไม่ต้องเกรงใจกู กูมาได้ สนุกดีเหมือนกัน” ลูกจันทำสีหน้ากระตือรือร้นเพื่อให้ผมเชื่อคำพูด
   
“กูไม่ได้เกรงใจ” ผมส่งยิ้มเข้าไปในตาของเพื่อน “แต่พรุ่งนี้วันเสาร์”
   
“ไอ้เหี้ยขลุ่ย!”
   
ผมแกล้งเร่งฝีเท้าเดินหนี ปล่อยให้ลูกจันเอ่ยคำสรรเสริญเยินยอตามหลัง ก่อนจะเร่งฝีเท้าขึ้นมาเดินเคียงข้าง ผมหันไปมองเพื่อน ยิ้มด้วยความเอ็นดู ตั้งใจไว้ว่าวันจันทร์จะกินข้าวที่คณะเหมือนเดิม
   
   
“ไม่มาคนหนึ่ง” ลูกจันพูดขึ้นเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่มีเพียง โยธา จิณณ์และออแกน ผมไม่ได้ตอบเพราะเดินใกล้ถึงโต๊ะแล้ว  คิ้วของผมขมวดเข้าหากันเมื่อทั้งสามคนคุยกันด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่มีใครเห็นว่าพวกผมเดินเข้ามา
   
“นั่งด้วยคนสิ” ผมหยุดยืนด้านหลังโยธา พูดขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ตัว
   
“นั่งเลย” โยธาหันมายิ้มให้ผมกับลูกจัน ใบหน้าจริงจังเมื่อครู่เปลี่ยนไป
   
“อืม” ผมลงนั่งข้างโยธา ลูกจันนั่งข้างผม ฝั่งตรงข้ามเป็นจิณณ์กับออแกน
   
“เบลไม่มาเหรอ” ลูกจันถามน้ำเสียงร่าเริง ส่งยิ้มให้ทั้งสองคนที่นั่งฝั่งตรง้าม
   
“มา แต่มีธุระเลยไม่ได้มากินข้าวด้วย” ออกแกนเป็นคนตอบคำถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ลูกจันพยักหน้า
   
“ข้าวมันไก่ของนายกับลูกจัน” โยธาเลื่อนจานมาตรงหน้าผม ก่อนที่ผมจะออกจากคณะโยธาส่งข้อความมาบอกว่านั่งตรงไหน หลังจากนั้นอีกไม่ถึงสามนาทีก็ส่งข้อความมาถามผมว่ากินข้าวมันไก่ไหม เพื่อความสะดวกและรวดเร็วผมกับลูกจันเลยตอบรับ
   
“เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำให้” ผมหันไปบอกลูกจันแต่โยธาพูดขึ้นก่อน
   
“ซื้อมาให้แล้ว” แก้วใส่น้ำอัดลมถูกเลื่อนมาให้ ผมส่งต่อให้ลูกจันหนึ่งใบ ก่อนหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา หยิบธนบัตรใบละร้อยยื่นให้โยธา
   
“ของผมกับลูกจัน”
   
“ไม่ต้อง”
   
“รวยเหรอ” ผมมองตาโยธา ถามด้วยเสียงและใบหน้าจริงจัง
   
“โอ้” ออแกนอุทานเบาๆ
   
“จะว่างั้นก็ได้” น้ำเสียงที่โยธาตอบกลับมากับดวงตาของอีกฝ่ายเข้าข่ายกวนเต็มขั้น ผมพยักหน้า เก็บธนบัตรลงกระเป๋า สายตาของโยธาดูแปลกใจผมจึงพูดขึ้น
   
“ก็ถ้ารวย มีตังค์พอเลี้ยงก็ให้เลี้ยง แต่ถ้ามีพอๆ กันก็ไม่ต้อง”
   “
อ้าว! เมื่อกี้เรานึกว่าขลุ่ยถามกวนโยธาซะอีก” ออแกนหัวเราะ ขำที่ตัวเองคิดผิด
   
“เป็นคนที่น่าสนใจดีใช่ไหม”
   
 “อืม” ออกแกนพยักหน้า ก่อนละสายตาจากโยธา ตักอาหารในจานตัวเองเข้าปาก ผมจึงเริ่มทานบ้าง
   
“แล้วเรื่องนั้นนายจะเอายังไง”
   
คำพูดของจิณณ์ทำให้ผมคิดถึงท่าทางของทุกคนก่อนที่ผมจะเดินเข้ามา
   
"โคตรน่าเบื่อ เสียดายที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร” น้ำเสียงของโยธาหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ผมรับรู้ได้ทันทีว่าเงาของคุณเคลื่อนไหวอีกครั้ง ลูกจันลอบสบตกับาผม ต่างคนต่างอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
   
“ปรึกษาพ่อนายดีกว่ามั้ง ฉันว่ามันชักจะเลยเถิด ต่อไปจะไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าใกล้นาย”
   
โยธาไม่ตอบจิณณ์แต่หันมามองหน้าผมแทน ผมเลิกคิ้วขึ้นแทนคำถามว่ามีอะไร ริมฝีปากคู่นั้นค่อยๆ ปรากฏรอยยิ้ม ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์
   
“งั้นถ้าไม่ใช่ผู้หญิงก็ไม่เป็นไรใช่ไหม”
   
“มันใช่เวลามาล้อเล่นไหม” ออแกนพูดด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก
   
“แล้วพวกนายจะให้ฉันทำไงวะ หยุดใช้ชีวิตของตัวเองงั้นเหรอ”
   
จิณณ์กับออแกนต่างถอนใจยาว
   
“ช่วยพูดให้พวกผมเข้าใจด้วยได้ไหมครับ” ผมถือว่าตัวเองมีเอี่ยวอยู่นิดๆ เมื่อครู่ จึงใช้เป็นโอกาสในการซักถาม
   
“ฉันเล่าเอง” จิณณ์วางช้อนลง หันมาสบตาผม “เมื่อวานมีรุ่นน้องมาชวนโยธาไปดูหนัง ชื่อหลินเป็นเพื่อนสนิทน้องรหัสโยธา มีข่าวว่าหลินปลื้มโยธาตั้งแต่เข้ามหา’ลัย มีหลายคนเห็นคงเอาไปพูดต่อๆ กัน วันนี้เจ้าโยธาเลยได้รับตั๋วหนังเรื่องที่หลินชวนไปดู ขีดฆ่าด้วยสีแดงเต็มไปหมด ดูจากการขีดแล้วคงโกรธน่าดู”
   
“เอามาให้ยังไงเหรอ” ลูกจันถามในสิ่งที่ผมอยากรู้พอดี
   
“เสียบไว้ที่หน้ารถเรา” ออแกนเป็นคนตอบ “วันนี้มาสายเลยจอดรถไกล พอเรียนเสร็จจะไปย้ายรถก็เจอเข้า หน้าซองเขียนชื่อโยธา”
   
“น่ากลัวชะมัด” ลูกจันทำหน้าหวาดหวั่น “แล้วอย่างนี้โยธาจะไปดูหนังกับรุ่นน้องอยู่ไหม”
   
“อยากไป แต่เพื่อความปลอดภัยของคนอื่นคงต้องปฏิเสธ”
   
“ชอบไหม คิดจะจีบหรือเปล่า”
   
ทุกคนชะงัก หันมามองด้วยสายตาประหลาดใจเมื่อผมถามทะลุกลางปล้องขึ้นมา ดวงตาของโยธาหรี่ลงก่อนเปลี่ยนเป็นประกายเจ้าเล่ห์
   
“หึงเหรอ”
   
ผมจ้องตาพราวระยับของอีกฝ่าย
   
“แค่อยากรู้”
   
“หรือน้อยใจที่ฉันอยากไปดูหนังกับหลิน”
   
ผมถอนใจออกมาเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายเล่นไม่เลิก “ที่โยธาอยากไปเพราะอยากสื่อว่าไม่เคยสนใจเงาของคุณ ไม่มีเรื่องของคนๆ นี้อยู่ในหัวเลยใช่ไหม”
   
“หึๆ” ดวงตาของร่างสูงบ่งบอกความพอใจ “ถ้ารู้อยู่แล้วทำไมถึงถาม”
   
“รู้ว่าอยากไปเพราะอะไร แต่ไม่รู้ว่าชอบไหม และที่ถามเพราะถ้าชอบก็ต้องให้น้องเขาระวัง”
   
“ถ้าอย่างนั้น..” ใบหน้าของโยธายื่นเข้ามาใกล้ “นายก็ต้องระวังตัวเองให้มาก รู้ไหม”
   
ผมจ้องตากับอีกฝ่าย ยกปลายนิ้วขึ้นดันแว่นให้เข้าที่

“อยากไล่ให้ไปเล่นที่อื่น แต่เผอิญเป็นตัวสำคัญ ไล่ไม่ได้ด้วยสิเดี๋ยวไม่มีคนตอบคำถาม”

“ฮ่าๆ” โยธาหัวเราะถูกใจ ก่อนสีหน้าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนเป็นจริงจัง

“ฉันรู้ว่าต้องจริงจังกับเรื่องนี้ แค่อยากให้สบายใจกัน”

“จะสบายใจได้ยังไงใครจะไม่ห่วง” ออแกนบ่นเบาๆ “ห่วงโยธานะ ไม่ได้ห่วงว่าต้องอยู่ด้วยกัน”

“ส่วนฉันไม่ไปไหนอยู่แล้ว”

ดวงตาของลูกจันเบิกกว้าง ปากเผยอออก เมื่อเห็นจิณณ์เอื้อมมือข้ามโต๊ะมาจับต้นคอของโยธา สายตาที่มองลึกซึ้ง

“ขอบใจมาก”

“ก็เพื่อนกันไม่ใช่เหรอวะ”  จิณณ์ปล่อยมือ ถอยตัวกลับไปนั่งตามเดิม

ผมตีขาลูกจันใต้โต๊ะเพื่อเรียกสติ โชคดีที่ลูกจันเก็บอาการได้เร็ว

หลังจากนั้นการพูดคุยก็เปลี่ยนเป็นเรื่องสัพเพเหระจนมื้ออาหารจบลง จิณณ์กับออแกนแยกไปก่อน เพราะโยธาจะเดินไปส่งผมที่หน้าคณะ

“โยธา”

เสียงเรียกทำให้ฝีเท้าของพวกผมหยุดลง หันกลับไปมองพร้อมกัน

“ครับอาจารย์”

“เรื่องนั้นเรียบร้อยดีไหม”

“เรื่องนั้น?” คิ้วของโยธาขมวดเข้าหากันก่อนคลายออก “อาจารย์หมายถึงเรื่องที่มีคนเขียนรถผมใช่ไหมครับ”

“ใช่จ้ะ ได้ยินนักศึกษาคุยกันว่ามีส่งของมาให้ด้วยใช่ไหม” เสียงถามห่วงใย

“ครับ แค่ของนิดหน่อยไม่มีอะไร”

“แน่ใจนะจ๊ะ มีอะไรมาปรึกษาได้นะ”

“ขอบคุณครับ”

“ตอนได้ยินข่าวก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ถ้ามีอะไรก็มาบอก ไม่ต้องเกรงใจ”

“ขอบคุณครับ”

 “งั้นก็ไม่มีอะไรแล้วจ้ะ ไปเถอะ”

“ครับ”

ผมกับลูกจันยกมือขึ้นไหว้ตามโยธา ยืนรอจนอาจารย์สาวแยกไปแล้วจึงออกเดิน

“อาจารย์หน้าเด็กจัง อายุเท่าไหร่โยธารู้ไหม” ลูกจันเป็นคนถามขึ้น

“น่าจะเพิ่งยี่สิบหกมั้ง”

“ยังเด็กอยู่เลย”

“แต่เก่งมาก คณะถึงเชิญมาสอน”

“งั้นเหรอ” ลูกจันพยักหน้า ผมฟังทั้งสองคนคุยกันโดยไม่ได้ซักถามอะไร


“ไว้เจอกันใหม่” ลูกจันโบกมือให้โยธาเมื่อเดินมาถึงหน้าคณะ ส่วนผมยกยิ้มมุมปากให้อีกฝ่ายแทนคำพูด

“ขลุ่ย”

“หือ” ผมหันกลับไปมอง

“แล้วเจอกัน”

“อืม” ผมพยักหน้า เดินตามลูกจันกลับคณะ ในหัวทบทวนสิ่งที่ได้ยินวันนี้

“โคตรน่าสงสัย”

ผมหันไปมองลูกจันที่จ้องผมอยู่ก่อนแล้ว “หมายถึงใคร”

“ทุกคน” ลูกจันขมวดคิ้วเข้าหากัน “กูว่าที่เบลไม่มาวันนี้เพราะกำลังประท้วงโยธาเรื่องมึง แบบถ้ามึงมาเบลไม่มา โยธาต้องเลือก”

“คิดมาก อาจจะติดธุระจริงๆ ก็ได้”

“คิดมากอะไร เรื่องแบบนี้เซ้นส์ผู้หญิงมันแรงย่ะไม่รู้เหรอ กูว่าใช่แน่ๆ ออกอาการสุดๆ ส่วนจิณณ์ บรื๋อ” ลูกจันทำท่าขนหัวลุก “มึงเห็นใช่ไหม”

“อืม”

“ส่วนออแกน กูติดใจเรื่องย้ายรถ อะไรมันจะต้องไปย้ายรถวันที่มีจดหมายมาเสียบพอดีว่ะ เดินไปเดินกลับไม่เสียเวลาเหรอ สู้เดินไปทีเดียวตอนกลับบ้านไม่ดีกว่าเหรอ”

ข้อนี้ผมก็คิดอยู่เหมือนกัน

“คนสุดท้ายก็อาจารย์เมื่อกี้”

“หือ?” ผมเลิกคิ้วขึ้น แปลกใจที่ลูกจันเอ่ยถึงอาจารย์

“โธ่ๆ คุณโคนันขลุ่ยของเรา” ลูกจันส่ายศีรษะไปมา “รู้ทุกเรื่องดันไม่รู้เรื่องผู้หญิง”

“หมายความว่ายังไง”  ไม่ใช่ว่าผมไม่สังเกตอาจารย์แต่ผมไม่เห็นอะไรผิดปกติ ทั้งคำพูดและท่าทาง

“มึงเห็นอาจารย์ทำแบบนี้ไหม” ลูกจันใช้มือทัดผมกับใบหู”

“เห็น”

“แล้วเห็นไหมว่าอาจารย์ทำหลายครั้ง”

“เห็น อาจารย์ปล่อยผมยาวคงรำคาญ”

ลูกจันทำเสียงจึ๊กจั๊กในลำคอ มองผมด้วยสายตาของผู้รู้ “ไอ้คุณขลุ่ยเอ๋ย เรื่องความรักนี่ไม่เอาไหนเลยใช่ไหม ผู้หญิงเวลาทำแบบนั้นน่ะ คือกำลังเขินคนที่คุยด้วยโว้ย ไม่งั้นไม่ทำถี่ๆ แบบนั้นหรอก”

“เขิน?” ผมจำได้ว่าสายตาของอาจารย์ที่มองโยธาก็ปกติดี ดูเป็นห่วงเป็นใยเหมือนอาจารย์ห่วงลูกศิษย์

“ใช่ กูก็เคยทำนะเว้ย”

“มึงเหรอ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ นึกภาพลูกจันเขินไม่ออก

“เออสิวะ เชื่อกูเถอะ อาจารย์คนนั้นชอบโยธาชัวร์”

“งั้นเหรอ” ผมพยักหน้า พยายามคิดทบทวนว่าได้ยินอีกฝ่ายพูดอะไรบ้าง
   
“จริงสิ!”
   
เสียงที่เพิ่มคีย์ของลูกจันทำให้ผมปัดเรื่องที่คิดทิ้งไป  “มีอะไร”
   
“มึงจำที่ฝนกับเก้าอี้จะให้กูช่วยทดสอบจิณณ์ว่าชอบผู้หญิงหรือเปล่าได้ไหม”
   
“ได้” ผมพยักหน้า เกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้วเพราะคิดว่าลูกจันคงไม่ทำ
   
“กูคิดอะไรดีๆ ได้แล้ว”
   
“อะไร”
   
“โทรหาไอ้ฝนก่อน” ลูกจันหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า
   
“จะโทรไปทำไมเดี๋ยวก็เจอกันแล้ว” ผมท้วงเพื่อน
   
“โทรน่ะดีแล้ว กูกลัวโดนมันถีบ”
   
“หือ?”
   
ลูกจันยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาเป็นประกาย “ก็กูจะขอยืมเรนหน่อยน่ะสิ”
   
“ยังไง มึงจะแกล้งควงเรนเหรอ”
   
“เปล่า กูจะให้เรนไปอ่อยจิณณ์ รับรองรู้ผลชัวร์ หึๆ กูนี่ฉลาดจริงๆ”
   
ผมอดหัวเราะขำท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่องของลูกจันไม่ได้ ได้แต่ส่ายศีรษะไปมา ฟันธงได้ทันทีว่าแผนที่คิดจะทดสอบจิณณ์คงล่มไม่เป็นท่า แต่ไม่เป็นไรผมมีวิธีตามหาเงาของคุณแล้ว
   
:::: ♥ TBC ♥::::
สปอย..
.
.
.
ใครรอคู่นี้สวีทกัน ตอนหน้านะคะ ^^
ปล.เปิดตัวครบหมดแล้วนะคะ เชิญสงสัยกันได้ตามอัธยาศัยค่ะ ^^
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[SuPeRDonGDanG]

ทำไมเงาของคุณลึกลับจังเลย มีคนใหม่มาให้สงสัยเพิ่มอีกแล้ว 

[Ginny Jinny]

 

[arij-iris]

โอ๊ยยยยยยย น่าสงสัยทุกคนเลยยยยยยยยยยย

[kawisara]

เราจะงง

และค่อยๆสืบ

ไปพร้อมกับขลุ่ย

เรารักขลุ่ย

[O-RA DUNGPRANG]

ลูกจันสนุกไปกับขลุ่ยด้วยแล้วสินะ  ว่าแต่ลูกจันจะมีคู่ตุนาหงันกับเขาไหม 

[river]

มีเชอร์ร็อคจัน ด้วยนะ

[HISY]

โทรไปยืมตัวเรนคงโดนฝนบ่นยาวอ่ะ ฮ่าๆ
ทุกคนน่าสงสัยดีแท้

[areenart1984]

ชอบ ๆ ลูกจัน  สงสัยไปหมดทุกกกกกคนนนนนนน   

[miikii]

เป็นไปได้หมดทุกคนเลยยยย 

[•♀NoM!_KunG♀•]

น่ากลัวเกิ้นนนน

[THiiCHA]

ทุกคนน่าสงสัย
 
โดยเฉพาะคนแต่ง
 

[WilpeR]

ผู้ต้องสงสัยแสดงตัวออกมาครบหมดแล้ว เหลือโคนันขลุ่ยตามหาต่อไป