หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[New_atcha]

เราว่าเราตัดจิณณ์ออก ส่วนอีกสามคนหลังน่าสงสัยหมดอ่ะ เดายากจริงๆ

[PrimYJ]

คนเก่าที่สงสัยยังไม่รู้ว่าเป็นใคร แถมยังมีคนใหม่มาให้สงสัยเพิ่มอีก จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ

[Al2iskiren]

ยิ่งอ่านยิงเจอคนน่าสงสัยเต็มไปหมด

[JokerGirl]

ทุกคนดูน่าสงสัยจริงนั่นแหละ แต่คนร้ายมีเพียงแค่หนึ่ง

[lemonphug]

น่าสงสัยกันหมด

[mystery Y]

ใครกันนะ?

[t2007]

ขอความรักของขลุ่ย และ ยธ แบบหวานๆ ส่วนเงาของคุณขอลุ้นต่อไป

[boonpa]

  ยิ่งอ่านยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ ปวดตับ

[HanATarO]

ตามไปพร้อมขลุ่ยแล้วกัน

[b2friend]

น่าสงสัยไปหมด แบบนี้รอลุ้นตอนต่อไป

[TeyJunson]

อืม! น่าสงสัยทุกคน จริงๆแหละ แต่เงาของคุณ จะเป็นใคร? เราพร้อมสืบไปกับโคนันขลุ่ย คนแต่งมาต่อบทต่อไปเร็วๆนะ จะได้รู้ว่าเป็นใคร?

[lune]

 
 เงาของคุณ จะใช่ ออแกน มั้ยนะ

[van16]

สงสัยเพิ่มไปอีก 

[วายซ่า]

หูยยยยย น่าสงสัยทุกคนเลย

[somberness]

คนร้ายที่แท้จริงคือโยธานั่นเองงงงง 

[datytime]

  ต้องเป็นคนสนิทของโยธาแน่นอน

[darin]

ตอนที่ 8
เดทแรก

ช่วงสายของวันเสาร์หลังจากทำความสะอาดห้องเรียบร้อยแล้ว ผมหยิบสมุดเล่มเล็กออกมาจากเป้ เปิดอ่านข้อความที่ตัวเองจดบันทึกเอาไว้เพื่อทวนเหตุการณ์ ก่อนเปิดไปยังหน้าที่ว่างอยู่
   
จากการวิเคราะห์ของผม ผมคิดว่าเงาของคุณเป็นคนอารมณ์แปรปรวน รักแรงเกลียดแรง ดูจากการเผาเสื้อ การขีดฆ่าตั๋วหนังซ้ำๆ จนกระดาษเกือบขาด ทั้งหมดน่าจะเกิดจากการที่เงาของคุณต้องเก็บกดอารมณ์เอาไว้ในชีวิตจริง ไม่สามารถแสดงออกได้ว่าชอบโยธา ถ้าอย่างนั้นมีใครบ้างที่เข้าข่าย ผมจดปลายปากกาลงไปบนกระดาษ เริ่มจากชื่อแรกที่สงสัย
   
จิณณ์ เป็นไปได้ไหมว่าจิณณ์จะชอบโยธา เพราะถ้าใช่จิณณ์ก็เข้าข่ายคนที่ต้องเก็บความรู้สึกมากที่สุด และคงพร้อมจะระเบิดมันออกมา แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง จิณณ์ก็ต้องเก่งมากที่สามารถเล่นบทชายหนุ่มเจ้าชู้ เปลี่ยนแฟนมาแล้วหลายคน และไม่มีใครเคยสงสัยว่าจิณณ์จะชอบผู้ชาย
   
ออแกน ผมเขียนชื่อคนถัดไป ใช้ปลายปากกาเคาะลงบนสมุด ผมยังหาแรงจูงใจของออแกนไม่ได้ เพราะไม่กล้าฟันธงว่าออแกนชอบโยธา แต่ออแกนก็มีพฤติกรรมน่าสงสัยหลายอย่าง โดยเฉพาะครั้งล่าสุด ทำไมต้องเป็นรถออแกน ทำไมไม่เป็นรถของจิณณ์หรือเบล แล้วรู้ได้ยังไงว่าออแกนจอดรถตรงนั้น ในเมื่อมันไม่ใช่ที่ประจำของอีกฝ่าย ไม่เหมือนรถของโยธาที่จอดลานจอดรถเดิมเสมอ
   
เบล ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเบลชอบโยธา คนที่เงียบมักน่ากลัวที่สุด เพราะไม่มีใครรู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่สายตาที่แสดงความน้อยใจเสียใจของเบลก็ทำให้ผมลังเล คนที่มีอารมณ์รุนแรงแบบนั้น ไม่ควรมีแววตาตัดพ้อ ความโกรธที่พร้อมจะครอบงำเสมอ มักทำให้ดวงตาแข็งกร้าวมากกว่า
   
อาจารย์นพรดา ผมหาชื่ออาจารย์ได้ไม่ยาก จากประวัติที่อ่านมาเป็นคนเก่งอย่างที่โยธาบอก เดิมผมไม่สงสัยอาจารย์จนกระทั่งลูกจันทักขึ้น มันทำให้ผมกลับมาตั้งสมมุติฐานว่า ถ้าสิ่งที่เงาของคุณทำไม่ใช่การเรียกร้องความสนใจ แต่เป็นการหาข้ออ้างเพื่อเข้าใกล้ล่ะ ถ้าเงาของคุณทำเรื่องร้ายแรง กดดันไม่หยุด สุดท้ายโยธาก็ต้องปรึกษาอาจารย์ที่คณะ อาจารย์คนไหนจะดีไปกว่าอาจารย์ที่รู้เรื่องนี้ดีและเคยเอ่ยปากจะช่วยเหลือ
   
แต่ทั้งหมดก็คือการคาดเดาของผม ไม่มีหลักฐานชิ้นใดอ้างอิงได้เลย ผมไม่สามารถตัดบุคคลภายนอกออกได้ เพราะโอกาสใช่ว่าจะไม่มี ผมมองตัวหนังสิอหวัดๆ ของตัวเองบนหน้ากระดาษ ถึงเวลาตามหาเงาของคุณแบบจริงจังแล้ว

   
เสียงเตือนข้อความเข้าดังขึ้น ผมละสายตาไปมองโทรศัพท์ ใช้นิ้วเลื่อนหน้าจอเพื่อเข้าไปอ่านข้อความ
   
หิว
   
อยู่ไหน
   
ผมพิมพ์คำว่า ‘ที่นี่ไม่ใช่ร้านอาหาร’ ก่อนลบออก เมื่อฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ ผมควรเลิกเดินตามเงาของคุณได้แล้ว

อยากดูหนัง

นั่นคือข้อความที่ผมส่งกลับไป
   
แชร์โลเคชันมา

         ไปเองได้ เจอกันที่ไหน

เร็ว
   
แม้จะไม่ชอบความดื้อของอีกฝ่ายเท่าไหร่ แต่ผมไม่คิดจะเถียงให้เสียเวลา จึงยอมส่งให้แต่โดยดี
   
กำลังจะออกไป
   
ผมกดปิดหน้าจอ ก้มลงมองตัวเองก่อนหันไปมองตู้เสื้อผ้า ปกติผมไม่พิถีพิถันกับการแต่งตัวเท่าไหร่ แต่คราวนี้ใส่ให้ดูดีหน่อยก็แล้วกัน
   
   
ผมยืนรออยู่ริมถนนเมื่อโยธาส่งข้อความมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว รถเอสยูวีสีดำสนิทชะลอความเร็วก่อนเข้าจอดตรงหน้า ผมเพ่งตามองคนขับผ่านกระจกติดฟิล์มหนา เหมือนคนด้านในจะรู้จึงลดกระจกลง

“ขึ้นมา”
   
ผมพยักหน้า เปิดประตูขึ้นไปนั่ง
   
“โทษที รถไม่คุ้นเลยไม่แน่ใจ” ผมพูดขณะที่มือง้วนอยู่กับการรัดเข็มขัดนิรภัย
   
“ไม่สบายใจที่จะขึ้นคันนั้นไม่ใช่เหรอ”
   
ผมหันไปมองโยธาด้วยสีหน้าแปลกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะใส่ใจคำพูดของผม
   
“นึกยังไงถึงชวนไปดูหนัง” โยธาถามผมเมื่อรถเคลื่อนออกจากหน้าหอพัก
   
“ก็บอกแล้วว่าอยากอยู่ใกล้ๆ”
   
“รู้อะไรไหม”
   
“อะไร”
   
“นายเป็นเดียวที่ฉันไม่เชื่อว่าคิดถึงฉัน”
   
“คิดถึงสิ มีเวลาว่างเมื่อไหร่ผมก็คิด”
   
“หึๆ”
   
ผมขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะหลุดลอดออกมาจากลำคอของอีกฝ่าย
   
“ผมพูดอะไรผิดเหรอ”
   
“ไม่ผิด” สายตาที่หันมามองอ่อนโยนจนผมชะงัก มันอบอุ่นแปลกๆ คล้ายอีกฝ่ายกำลังเอ็นดูผม เป็นครั้งแรกที่ผมเบือนสายตาหนี
   
“ขลุ่ย”
   
“หือ”
   
“ฉันเคยคิดว่านายเป็นคนประหลาด แต่ฉันกลับชอบที่นายเป็นแบบนี้”
   
“....”
   
เมื่อผมเงียบโยธาจึงหันมามอง ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ก่อนเจ้าตัวจะเบือนหน้ากลับไปมองถนน
   
“โยธา”
   
“หือ”
   
“ขอบคุณนะที่ชมว่าผมประหลาด”
   
“ฮ่าๆ”
   
ผมส่ายศีรษะ ไม่แน่ใจว่าตัวเองกลายเป็นตัวตลกประจำตัวของโยธาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็เอาเถอะถ้ามันทำให้บรรยากาศดีขึ้นก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี

• • • • •
   
“ค่าตั๋ว” ผมส่งเงินให้โยธาเมื่ออีกฝ่ายเดินกลับมาจากเคาน์เตอร์จำหน่ายตั๋ว
   
“ไม่ต้อง”
   
“รู้ว่ารวย แต่ก็ไม่ควรออกให้ผมทุกอย่าง” ผมยื่นมือไปใกล้อีนิด พยายามบังคับให้รับ
   
“เก็บไว้เถอะ แค่มาเป็นเพื่อนก็พอ”
   
“แต่ผมเป็นคนอยากดู”
   
“แต่ฉันเป็นคนอยากเจอ”
   
ผมหยุดเมื่อได้ยินคำพูดของโยธา มองเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย 

“งั้นขอคิดค่าอยากเจอได้ไหม”
   
“
"หึๆ อยากได้อะไร”
   
“ถ่ายรูป”
   
“หะ!”
   
“ถ่ายรูปด้วยกัน”
   
ดวงตาคู่นั้นหรี่ลงก่อนมันจะพราวระยับ เหมือนอีกฝ่ายกำลังสนุกในการไล่ตามความคิดของผมให้ทัน
   
“ได้”
   
ผมซุกเงินลงในกระเป๋า แบมือไปข้างหน้า
   
“อะไร”
   
“ขอตั๋วหนัง”
   
โยธาส่งตั๋วหนังให้ผมโดยไม่ถาม
   
“ใช้โทรศัพท์คุณถ่ายนะ”
   
ผมเห็นความสงสัยในดวงตาของโยธาแต่ไม่มีคำถามหลุดออกมา ผมชูตั๋วหนังในมือขึ้นด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ตั้งใจจนเกินไป รอให้อีกฝ่ายกดถ่าย
   
“ขยับมา”
   
“แบบนี้ดีแล้ว”
   
ผมยืนห่างจากโยธาเล็กน้อย ตั้งใจยิ้มให้กล้อง หลังจากโยธากดถ่ายไปสองรูปผมก็ขอดู
   
“เอารูปนี้” ผมเลือกรูปที่พอใจ
   
“จะให้ส่งไปให้ใช่ไหม”
   
“เปล่า”
   
โยธาชะงักมือที่เตรียมกดส่งรูป เงยหน้าขึ้นสบตาผม น่าจะเป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มกว้างให้โยธา
   
“ลงไอจีคุณได้ไหม ผมจะได้จำไว้ว่านี่เป็นเดทแรกของเรา”
   
“เดท?” คิ้วของโยธาเลิกขึ้น
   
“ไม่ใช่เหรอ”
   
“หึๆ” สายตาที่มองผมเป็นประกาย “อยากให้ลงว่าเป็นเดทแรกด้วยไหม”
   
“ไม่ต้อง” ผมรีบปฏิเสธ “ไม่ต้องใส่แคปชั่นก็ได้”
   
“แน่ใจ?”
   
“อืม” ผมพยักหน้า
   
โยธาสบตาผมนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจัดการโพสต์รูปลงอินสตาแกรม
   
“เรียบร้อย” โทรศัพท์ถูกยื่นมาตรงหน้า ผมก้มลงดู
   
“ขอบคุณมาก”
   
“แค่นี้?”
   
“อืม” ผมพยักหน้า “ไปหาอะไรกินเถอะ หิวไม่ใช่เหรอ”
   
“นึกว่านายลืม” โยธาหัวเราะชอบใจ รับโทรศัพท์จากผมไปใส่ในกระเป๋ากางเกง ผมเดินคู่ไปกับร่างสูง คิดถึงสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไป
   
ผมเลือกหนังคนละเรื่องกับที่รุ่นน้องของโยธาชวน เพื่อไม่ให้เป็นการยั่วยุจนเกินไป ผมไม่ให้โยธาใส่แคปชั่นเพราะสิ่งที่ผมต้องการคือผมอยากรู้ว่าเงาของคนคือคนที่อยู่ใกล้โยธาใช่หรือไม่ มีไม่กี่คนเท่านั้นที่คิดว่าผมชอบโยธา ถ้าเป็นคนในเห็นภาพนี้จะคิดทันที แต่ถ้าเป็นคนนอกภาพนี้คือภาพของเพื่อนผู้ชายมาดูหนังด้วยกัน ไม่มีอะไรในรูปบ่งบอกเป็นอย่างอื่น หลังจากนี้ผมก็แค่รอ ว่าเงาของคุณจะมีปฏิกิริยากับนัดครั้งนี้ของผมหรือไม่ หวังว่ามันจะได้ผล
   
“ขลุ่ย”
   
ผมมองคนตรงหน้า โยธายืนบนบันไดเลื่อนต่ำกว่าผมหนึ่งขั้น ทำให้ความสูงของเราเกือบเท่ากัน
   
“ไม่ต้องคิดถึงฉันขนาดนั้นก็ได้” นิ้วยาวยื่นมาดึงแว่นสายตาของผมออก ก่อนแตะนิ้วลงบนหว่างคิ้ว “ถ้าคิดถึงฉันมากกว่านี้อีกนิด คิ้วของนายคงผูกกันพอดี”
   
ผมผละหน้าออก ยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดหน้าผากตัวเอง 
   
“หึๆ” ริมฝีปากของโยธายกยิ้ม “เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นนายตกใจ”
   
“ผมมองไม่เห็น”
   
หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า..ทำไมหัวใจผมเต้นเร็วขึ้น
   
“สั้นขนาดนั้นเลยเหรอ” โยธายกแว่นขึ้นมอง “มิน่า”
   
แว่นตาถูกใส่กลับที่เดิม มือของโยธาแตะผ่านข้างแก้มของผม หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วยิ่งเต้นแรงมากขึ้น จนผมเลิกนับมันไปแล้ว
   
“มีอะไร” คิ้วของโยธาเลิกขึ้น เมื่อเห็นผมเอาแต่มองหน้า
   
“ถ้าไม่หันไปคุณจะตกบันได”
   
โยธาหมุนตัวกลับ หัวเราะออกมาเบาๆ “ไม่เคยทำให้นายตกใจได้จริงๆ สิน่า”
   
ผมก้าวเท้าตามโยธาเมื่อถึงบันไดขั้นสุดท้าย สีหน้าเรียบเฉย แม้หัวใจยังเต้นในจังหวะที่ผิดปกติ

• • • • •

-โยธา-

   
ผมหัวเราะโดยไม่มีเสียงเมื่อศีรษะยุ่งเอนลงมาเป็นครั้งที่สอง ก่อนที่เจ้าตัวจะขยับร่างกายขึ้นนั่งตัวตรง ผมเชื่อแล้วว่าขลุ่ยอยากดูหนังเรื่องนี้จริงๆ เล่นหลับตั้งแต่ฉายไปได้ไม่ถึงสิบนาที
   
ผมเอื้อมมือไปจับศีรษะของขลุ่ยซบลงบนไหล่เมื่อมันเอนลงมาเป็นครั้งที่สาม ขลุ่ยขยับตัวเล็กน้อยเพียงครู่เดียวก็นิ่งไป ผมรอจนแน่ใจจึงเอามือออก สายตาตกลงมองมือของอีกฝ่ายที่วางอยู่บนที่เท้าแขน นึกสงสัยว่าขลุ่ยหนักเท่าไหร่ ทำไมมือถึงผอมแบบนี้
   
ผมยกมือขึ้นวางทาบลงไปบนหลังมือของขลุ่ย สอดนิ้วเข้าไประหว่างนิ้ว จับกระชับเบาๆ มือของขลุ่ยเหมือนหายไปในมือของผม พอนอนนิ่งๆ แบบนี้เหมือนเด็กไม่มีผิด
   
เด็กประหลาด
   
ผมคลายมือออก อมยิ้มเมื่อคิดบางอย่างขึ้นมาได้ เดทแรกอย่างนั้นเหรอ อืม..เป็นเดทที่สนุกใช้ได้เลย

:::: ♥ TBC ♥::::
พอกรุบกริบก่อนนะคะ ก็ยังไม่รู้ตัวว่าชอบกันอะเนอะ ^^
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[silverspoon]

  น่ารักจัง

[river]

อ๊ะ มีโมเม้นท์เอ็นดูกันด้วย

[se7enayo]

น่ารัด อิอิ

[lemonphug]

อบอุ่นนิดๆน่ารักหน่อยๆ

[Chucream.nabi]

 
ขลุ่ยเสี่ยงมากเลยนะลงรูปไปแบบนั้น.....เกิดเงาของคุณมันมาแกล้งขลุ่ยแรงๆจะทำไงอ่าาาาา

[arij-iris]

เป็นความกรุบกริบที่ชวนลุ้นระทึกดีแท้

[O-RA DUNGPRANG]

ลุ้นไปพร้อมขลุ่ยทุกครั้งเลยเรา 

[lune]

 
 

[Ginny Jinny]

ตามขลุ่ยไปติดๆๆ

[HanATarO]

มีความน่ารักเบา ๆ


 

[yunjae_yusoo_mi]

สั้นปายยยยยย 
ไม่จุใจเลย มาอีกๆ น้าาาา

[van16]

กรุบกริบเบาๆ อิอิ 

[b2friend]

ไม่รู้ว่าเงาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร โยธาต้องมาดูแลหน่อยนะ