หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[kawisara]

ตามใจขลุ่ยเลย

ขลุ่ยว่ายังไง

ป้าก็ว่ายังงั้ฯ

[t2007]

ยลุ่ขนนัคโ แปลก แต่น่ารัก ส่วน ยธ. หลงหรือว่ารัก หรือ ลองของแปลก ไม่ยอมปล่อยมือ

[Ginny Jinny]

 

[somberness]

ไม่ใช่คิดวิธีหาเรื่องเข้าตัวเองนะขลุ่ย 

[tikok31]

ชอบขลุ่ยแต่รักโยธา

[lemonphug]

สงสารโยธาตั้งแต่พยายามยอดแต่ขลุ่ยก็ไหลได้ตลอดแล้วแหละ

[mystery Y]

รอๆ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ไหวมั้ยหัวใจ

[เข็มวินาที]

อ่านรวดเดียวเลยค่ะ. น่ารักมากกก เรายิ้มทุกตอนเลย เรื่องอาจจะหักมุมแบบที่ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยก็ได้ ลุ้นตามโคนันขลุ่ยไปด้วยเลยค่ะ

[JokerGirl]

ถามตรงๆเลยขลุ่ย รู้เร็วเลย

[labelle]

ขลุ่ยจะพิสูจน์แบบไหนล่ะ แต่ก่อนอื่น
ทำยังไงก็ได้ ให้ตัวเองใจไม่เต้นแรงก่อน
ชอบความขลุ่ยนะ ซื่อตรง แต่บางทีก็ตามชาวบ้านไม่ทัน

เข้าทางโยธาเลยงานนี้ รู้ทัน รู้ทาง ได้ทำคะแนนสมใจ

ลูกจันเป็นคนตลก กำลังร้ายอยู่แต่เนียนเปลี่ยนได้สวย

ตัวเงาทำไมเพิ่มขึ้นอีกล่ะขลุ่ย แค่สามสี่คนก็งมยังไม่เจอเลยนะ

[darin]

ตอนที่ 17
ยิงปืนน้ดเดียวได้นกสองตัว (1)

-โยธา-


ว่างหรือเปล่า
   
ผมอ่านข้อความที่เพิ่งส่งเข้ามา รอยยิ้มฝุดขึ้นที่ริมฝีปาก ความเบื่อหน่ายที่มีเมื่อครู่หายไปสิ้น
         
ให้ไปเจอที่ไหน
   
ผมไม่ตอบคำถามให้เสียเวลา โอกาสแบบนี้ต้องรีบมัดมือชกขลุ่ย
   
ร้านกาแฟพี่กานดา กำลังจะออกไป
         
เดี๋ยวเจอกัน
   
ผมแปลกใจเล็กน้อยที่ขลุ่ยนัดเจอที่นั่นในวันอาทิตย์แบบนี้ แต่พอคิดว่าอีกฝ่ายกำลังยุ่งอยู่กับการหาตัวจริงเงาของคุณ ก็พอเดาได้ว่าขลุ่ยอยากหาที่นั่งคุย ร้านพี่กานดาน่าจะเป็นตัวเลือกที่ดี เอาเถอะจะนัดออกไปเพราะอะไรก็ช่าง เจ้าเด็กแว่นของผมยอมออกมาเจอก็ดีแค่ไหนแล้ว

• • • • •
   
ผมมาถึงร้านกาแฟหนึ่งชั่วโมงหลังจากได้รับข้อความ ขลุ่ยนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำมองมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย เป็นเรื่องที่ผมเคยชินไปแล้ว
   
“อ้าวโยธา! มาด้วยเหรอจ๊ะ” พี่กานดาทักผมด้วยสีหน้าแปลกใจ ผมจึงหันไปส่งยิ้มให้
   
“ครับ ผมนัดกับขลุ่ยไว้” ผมชี้มือไปที่โต๊ะ
   
“จะไปเที่ยวไหนกันเอ่ย”
   
“ผมจะไปค้างบ้านโยธาครับ”
   
ผมหันไปมองเจ้าของเสียง อย่าใช้คำว่าแปลกใจเลยใช้คำว่าไม่เชื่อหูจะเข้าท่ากว่า ขลุ่ยมองตอบผมด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ราวกับเรานัดกันมาอย่างดีแล้ว
   
“อ๋อ แล้วจิณณ์จะมาไหมจ๊ะ พี่จะได้ชงกาแฟเตรียมไว้ให้เลย”
   
“เปล่าครับ ผมไปค้างคนเดียว” ขลุ่ยตอบพี่กานดา อีกฝ่ายพยักหน้าช้าๆ
   
“อย่างนั้นเหรอจ๊ะ”
   
“ผมขอเหมือนเดิมนะครับพี่กานดา ขอบคุณครับ” ผมยิ้มให้เจ้าของร้านก่อนเดินตรงไปหาขลุ่ยที่โต๊ะ
   
“มาถึงนานหรือยัง” ผมดึงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามขลุ่ยออกนั่ง
   
“เพิ่งดื่มกาแฟไปครึ่งแก้ว” ขลุ่ยยกแก้วกาแฟขึ้นให้ผมดู
   
“ที่พูดเมื่อกี้?” ผมจ้องตาขลุ่ย อยากรู้เรื่องนี้มากกว่า
   
“ผมไปได้ไหม”
   
“ได้อยู่แล้ว แค่ไม่คิดว่านายจะไป”
   
“นี่ไง” กระเป๋าเป้ที่เจ้าตัวพกพาไปไหนมาไหนด้วยประจำถูกวางลงบนโต๊ะ
   
“อะไร”
   
“กระเป๋าเป้” ขลุ่ยมองเหมือนอยากถามว่าผมไม่รู้จริงๆ เหรอ
   
ผมหลุดเสียงหัวเราะออกมา ไม่ได้ขำคำตอบของอีกฝ่ายแต่ขำตัวเอง ว่าผมชอบหมอนี่เข้าไปได้ยังไง นี่แหละที่เขาบอกว่าความรักมันไม่มีเหตุผล
   
“ให้ดูทำไม” ผมถามอย่างใจเย็น
   
“เอาชุดนักศึกษามาแล้ว หนังสือก็เอามาด้วย”
   
“แล้วทำไมไม่บอกให้ไปรับ หรือไม่ก็ไปหาที่คอนโดเลย”
   
ขลุ่ยสบตาผม ริมฝีปากค่อยๆ ยกยิ้ม ไม่บ่อยครั้งที่ผมจะเห็นดวงตาเจ้าเล่ห์ของขลุ่ย
   
“ผมอยากยิงปืน”
   
“หือ?” ตอนนี้ผมตามเจ้าเด็กแว่นของผมไม่ทันหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว
   
“เอาเป็นว่าผมอยากทำเรื่องหนึ่งให้จบเร็วๆ เพราะถ้าอีกเรื่องดันจบก่อนมันจะมีปัญหา”
   
ผมมองขลุ่ยนิ่งก่อนจะหัวเราะออกมา ถึงไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร คิดเสียว่าผมกำลังนั่งมองชื่ออินสตาแกรมของขลุ่ยในวันที่ไม่รู้ว่ามันอ่านว่ายังไง เดี๋ยวตอนท้ายก็คงมีเฉลยเอง
   
“กาแฟจ้ะ”
   
แก้วกาแฟถูกวางลงบนโต๊ะ ผมหันไปขอบคุณพี่กานดาพร้อมกับจ่ายเงินค่ากาแฟให้อีกฝ่าย
   
“ขลุ่ย” ผมเรียกเมื่อสายตาของขลุ่ยมองตามหลังพี่กานดาไป และมองอยู่นานแม้ว่าอีกฝ่ายจะเดินถึงเคาน์เตอร์แล้ว ขลุ่ยหันกลับมามองผม
   
“นึกยังไงถึงจะไปค้างที่ห้องฉัน”
   
“ที่หอน้ำไม่ไหล”
   
“อย่างนั้นเหรอ” ผมพยายามซ่อนความยินดีเอาไว้ โชคดีจริงๆ “ถ้าอย่างนั้นจะอยู่กี่วันก็ได้ตามใจนาย”
   
สายตาของขลุ่ยตกลงก่อนจะเงยขึ้นสบตา “ผมโกหก แค่ไม่รู้จะตอบว่าเพราะอะไร”
   
“งั้นก็ไม่ต้องตอบ อยู่เท่าที่นายอยากอยู่ ฉันเต็มใจ”
   
ขลุ่ยมองตาผมนิ่ง
   
“อะไร” ผมถามด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
   
“น่ารักดี”
   
“น่ารัก?” ไม่เคยมีใครชมผมแบบนี้มาก่อน “ฉันเหรอ?”
   
“ใช่ หมายถึงนิสัยน่ารักกว่าที่คิดน่ะ”
   
“แสดงว่าเมื่อก่อนนายคิดว่าฉันนิสัยไม่ดี”
   
“คนนิสัยดีไม่ผลักคนอื่นกระเด็น”
   
“หึๆ” ผมไม่ปฏิเสธ ใครจะไปรู้ว่าวันหนึ่งฉันจะตกหลุมรักนายเข้าเจ้าเด็กแว่น
   
“คุณดื่มกาแฟเถอะ เสร็จแล้วจะได้ไปกัน”
   
“โยธา”
   
ขลุ่ยเลิกคิ้วขึ้นเมื่อผมเรียกชื่อตัวเอง
   
“เรียกฉันว่าโยธา”
   
“เรียกแบบไหนก็เหมือนกัน”
   
“ไม่เหมือน” ผมส่ายศีรษะ
   
“เหมือนสิ เรียกแบบไหนคุณก็หันมาอยู่ดี”
   
“ไม่เหมือน” ผมยังยืนยันคำเดิม รอยยิ้มจุดขึ้นที่ริมฝีปาก ดวงตาที่มองขลุ่ยเป็นประกาย
   
“แฟนกับเพื่อนไม่เหมือนกันยังไง เรียกคุณกับโยธาก็ไม่เหมือนกันแบบนั้น”
   
“อ๋อ คุณเป็นแฟน โยธาเป็นเพื่อนใช่ไหม ขอโทษที่เรียกผิด”
   
เจ้าเด็กนี่มัน!! ผมนึกอยากฟาดคนตรงหน้าสักที โทษฐานที่กวาดมุกบอกรักผมทิ้งแบบไม่มีเยื่อใย
   
“เร็ว ผมอยากไปแล้ว”
   
ผมทำได้แค่ยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม อยากกวนประสาทอีกฝ่าย แต่เห็นสายตาดุๆ ที่มองมาก็ทำได้แค่นี้ ไอ้โยธาเอ๋ย จะกลัวอะไรตั้งแต่ตอนนี้วะ

• • • • •

ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง ให้ขลุ่ยเดินผ่านเข้าไปก่อน อีกฝ่ายเดินตรงไปยังโซฟา วางกระเป๋าลงบนโต๊ะ นั่งลงบนเก้าอี้ตัวยาว ผมเดินตามไปนั่งข้างขลุ่ย
   
“อยากทำอะไรไหม ดูหนัง เล่นเกมส์หรือ..”
   
“ไม่” ขลุ่ยส่ายศีรษะ “คุยกันดีกว่า”
   
“ได้สิ” ผมพยักหน้า
   
ขลุ่ยเปิดประเป๋าเป้ หยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กออกมา เจ้าตัวเปิดไปยังหน้าที่ต้องการก่อนเงยหน้าขึ้นมองผม
   
“ที่โยธาบอกว่าไม่สงสัยใคร ไม่สงสัยจริงๆ เหรอ”
   
“ไม่ถึงกับไม่สงสัยแต่เลือกที่จะไม่สงสัย” ผมเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ หันหน้าไปมองขลุ่ย
   
“ฉันคิดว่าไม่รุ่นพี่ก็รุ่นน้องผู้หญิง น่าจะรู้จักกัน ไม่ใช่คนแปลกหน้า”
   
มือของขลุ่ยเคลื่อนไปยังจุดหนึ่งในสมุด เคาะปลายปากกาลงไปหลายครั้ง คิ้วขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อย ผมมองเพลินจนเผลอสะดุ้งเมื่อขลุ่ยพูดขึ้น
   
“อย่าโกรธนะ ไม่สงสัยเพื่อนสนิทเลยเหรอ”
   
“หมายถึงใคร”
   
“ก็ทั้งหมด เคยสงสัยไหม”
   
“ไม่เคย ฉันสนิทกับจิณณ์มานานไม่ใช่เพิ่งมาสนิท ส่วนเบล..” ผมสบตาขลุ่ย “นายรู้ใช่ไหมว่าเบลชอบฉัน”
   
ขลุ่ยพยักหน้าแทนคำตอบ
   
“เบลเป็นเพื่อนที่รู้จักกันไม่นานก็จริง แต่ฉันมั่นใจว่าไม่ใช่เบล”
   
“แล้วออแกนล่ะ”
   
“ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ ออแกนมีคนที่ชอบแล้ว ไม่ใช่ฉันแต่เป็นพี่รหัสของตัวเอง หวังว่านายจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดต่อ”

“มิน่าออแกนถึงพูดว่า ความสุขที่ได้อยู่ใกล้คนที่รักมันไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่ต้องอยู่ใกล้คนที่ไม่รักเรา” ขลุ่ยพูดเสียงเบา เหมือนพูดกับตัวเองมากกว่า ปากกาที่อยู่ในมืออีกฝ่ายขีดทับอะไรบางอย่าง

“โยธาสนิทกับอาจารย์นพรดามากไหม”

ผมหรี่ตาลง “อย่าบอกว่านายสงสัยอาจารย์”

“ก็มีที่ติดใจบ้าง ไม่คิดว่าอาจารย์ชอบโยธาเหรอ”

“นี่นายคิดว่าฉันฮอทขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมหัวเราะเสียงดัง สายตามองอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู

“เอาเถอะฉันจะถือว่าเป็นคำชม ถ้าทุกคนชอบฉันง่ายแบบนั้นก็ดีสิ เพราะฉันเองก็มีคนที่อยากให้ชอบอยู่เหมือนกัน” ผมมองเข้าไปในดวงตาของขลุ่ย แต่อีกฝ่ายดันก้มลงมองสมุดในมือตัวเองซะนี่

“มันก็ไม่แน่ไม่ใช่เหรอ อาจารย์อาจชอบโยธาก็ได้”

“ไม่ใช่แน่นอน” ผมส่ายหน้า “อาจารย์เป็นแฟนกับเพื่อนของฉัน เป็นเพื่อนสมัยมัธยมน่ะไม่ได้เรียนที่นี่ ตอนมันพามาแนะนำก็ตกใจอยู่เหมือนกัน”

ขลุ่ยเงยหน้าขึ้นมองผม สายตาแปลกใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเข้าใจ “มิน่าล่ะ”

“มิน่าอะไร”
   
“ผมคิดว่าอาจารย์เขินโยธาเพราะชอบ ที่จริงเขินเพราะลูกศิษย์ดันเป็นเพื่อนของแฟน แล้วที่ใส่ใจเป็นพิเศษก็คงเพราะแบบนั้น” ขลุ่ยขีดฆ่าลงไปบนกระดาษอีกครั้ง ผมจึงเดาว่ามันคือรายชื่อคนที่ขลุ่ยสงสัย
   
“มีใครอีกไหมที่อยากถาม”
   
ขลุ่ยมองสมุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าใช้ความคิด
   
“ที่โยธาบอกว่าสงสัยรุ่นน้องหรือไม่ก็รุ่นพี่ แต่เลือกที่จะไม่สงสัยเพราะอะไร”
   
“เพราะฉันไม่ควรปล่อยให้คนที่ไม่ควรสนใจอยู่ในความสนใจ เพราะนั่นคือสิ่งที่เงาของคุณต้องการ”
   
“ถ้ามีอันตรายเกิดขึ้นจะทำยังไง”
   
“ก็คงต้องจัดการแต่ตอนนี้มันไม่มี ถ้าฉันไปแจ้งความก็ทำได้แค่ลงบันทึกประจำวัน แจ้งมหา’ลัยก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เพราะฉันไม่มีผู้ต้องสงสัย”
   
“ก็จริง” ขลุ่ยถอนหายใจเบาๆ ปิดสมุดในมือลง
   
“หมดแล้วเหรอ”
   
“ยังมีอีกสองสามรายชื่อ เอาไว้ผมจะหาคำตอบเอง อันที่จริง..” ขลุ่ยยกยิ้มมุมปาก “ผมอยากหาคำตอบเองทั้งหมดเพราะมันสนุกกว่า แต่ตอนนี้ผมต้องย่นเวลาให้มันจบเร็วขึ้น”
   
“ทำไม”
   
“คำถามนี้เอาไว้ผมจะตอบทีหลัง”
   
“ได้ ฉันจะรอ”
   
“แต่ตอนนี้...” ขลุ่ยเอียงคอ มองผมด้วยสายตาพิจารณา “มีอย่างอื่นอยากทำมากกว่า”
   
“อะไร” ผมอดร้อนตัวนิดๆ ไม่ได้

“ขอมือหน่อย” ขลุ่ยแบมือมาตรงหน้าผม

“ฉันไม่ใช่หมา” ผมหัวเราะแต่ก็ยื่นมือไปหาอีกฝ่าย ขลุ่ยวางมือลงบนมือของผม มองมันนิ่ง  ผมยิ้มออกมา ใช้มือตัวเองดันมือขลุ่ยให้ตั้งขึ้น ก่อนประสานนิ้วเข้าด้วยกัน

“แบบนี้ดีกว่าไหม”

“อืม” ขลุ่ยพยักหน้า สายตาครุ่นคิด

“มีอะไรหรือเปล่า หรือมีเรื่องไม่สบายใจ” ผมเพิ่งคิดได้ว่าหรือขลุ่ยเจอเรื่องไม่สบายใจมา

“ก็มี” ขลุ่ยพนักหน้า

“บอกฉันได้นะ” ผมเป็นห่วงคนตรงหน้า หัวใจมันร้อนรนแปลกๆ เมื่อเห็นสีหน้าคิดหนักของขลุ่ย

“ผมหิว”

“หิว?!!”

“อืม ดื่มแต่กาแฟยังไม่ได้กินข้าวเช้า”

“ทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเอง” ผมลุกขึ้นยืน วางมือลงบนศีรษะของขลุ่ย “รออยู่ตรงนี้ ฉันจะไปทำอะไรมาให้ทาน”

“ทำเป็นเหรอ”

“เห็นแบบนี้ฉันทำอาหารอร่อย แค่ไม่ชอบทำเท่านั้น”

“งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวผมลงไปซื้อที่ร้านดีกว่า ตอนผ่านมาเห็นอยู่”

“ไม่ต้อง ถ้าเป็นนายฉันอยากทำให้”

“อย่าพูดแบบนี้สิ”

“ทำไม”

“มันทำผมใจสั่น”

“หึ” ผมสงสัยว่าตัวเองจะหว่านเสน่ห์สำเร็จไหม ในเมื่อคนที่ผมอยากให้ตกหลุม ตรงเป็นไม้บรรทัด

“ก็ดีแล้ว นั่นแหละที่ฉันต้องการ”

ผมยิ้มให้ขลุ่ย ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ หมุนตัวเดินตรงไปยังห้องครัว

“สงสัยจะไม่ใช่แม่น้ำแฮะ”

นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยินลอยตามหลังมา

• • • • •

ผมต้องกลั้นหัวเราะ เมื่อเห็นร่างผอมของขลุ่ยก้าวออกมาจากห้องน้ำ ด้วยชุดนอนสีเหลืองลายหมีพูห์ ขัดกับหน้าตาเรียบเฉยของเจ้าตัว ขลุ่ยเดินตรงมาหาผมที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงนอน

“ดูหนังเหรอ” สายตาของขลุ่ยมองตรงไปยังโทรทัศน์

“อยากดูอย่างอื่นไหม” ผมยื่นรีโมทให้

“ไม่ ดูเรื่องนี้ก็ได้” ขลุ่ยขึ้นมานั่งบนเตียง ขยับเข้ามานั่งชิดผม เหยียดขาออกไปข้างหน้า หลังพิงหมอน

กลิ่นหอมของแป้งเด็กลอยเข้าจมูก ผมมองต้นคอขาว มองผิวแก้มที่เรียบเนียนอยางไม่น่าเชื่อ มองริมฝีปากสีแดงที่เผยอออกเล็กน้อย

ภาพยนตร์ที่ฉายทางช่องเคเบิ้ลเป็นเรื่องที่ผมสนใจ เพราะช่วงเวลาที่เข้าฉายในโรง ผมติดทำงานส่งอาจารย์ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน แต่ตอนนี้ความสนใจกำลังไปอยู่ที่อย่างอื่น ผมตั้งสมาธิไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
   
“โยธา”
   
“หือ”
   
“เคยจูบผู้ชายไหม”
   
ผมเลิกคิ้วขึ้น แปลกใจที่ขลุ่ยถามเรื่องนี้ “ไม่เคย”
   
“ลองจูบกันไหม”
   
“หะ!” ผมตกใจจนแสดงออกทางสีหน้า เหมือนโดนชกใต้เข็มขัดอย่างไรอย่างนั้น
   
“จะตกใจทำไม ผมถามว่าลองจูบกันไหม ไม่อยากลอง ไม่ชอบจูบกับผู้ชายก็ปฏิเสธ อยากลองก็ตอบตกลงไม่เห็นยากเลย”
   
“แน่ใจนะที่ถาม”

ขลุ่ยสบตากับผมด้วยดวงตาเรียบเฉย ไม่มีคำตอบหลุดจากปากสีแดงเรื่อ มีเพียงการเคลื่อนไหวตัวเข้าหาผมอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากของขลุ่ยชนเข้ากับริมฝีปากผมอย่างแรง ก่อนเจ้าตัวจะถอยกลับไปนั่งที่เดิม ยกมือข้างหนึ่งขึ้นแตะหน้าอกตัวเอง

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

ไอ้เด็กบ๊องเอ๊ย! แบบนั้นเขาเรียกจูบที่ไหนกัน

ผมกระชากแขนขลุ่ยดึงเข้าหาตัว มือหนึ่งล็อคเอวไว้ อีกมือจับกระชับต้นคอ ทาบทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากของขลุ่ย บดคลึงความอ่อนนุ่ม ปลายลิ้นตวัดไล้ตามแนวฟัน ก่อนดูดซับริมฝีปากบนของขลุ่ยเบาๆ

“จูบมันต้องแบบนี้”

ขลุ่ยจ้องหน้าผมตาใส ดูเหมือนเมื่อครู่อีกฝ่ายไม่ได้หลับตา

“มันแปลกๆ ใจเต้นแรงดี”

ผมหัวเราะเสียงดัง ให้ตายเถอะเจ้าเด็กนี่จะน่ารักไปถึงไหน

“ทำไมถึงอยากลอง” ผมถามโดยไม่ปล่อยมือที่กอดเอวอีกฝ่ายเอาไว้

“ผมอยากรู้ว่าเก้าอี้กับฝนรู้สึกยังไง ว่าจะไปชวนเรนแล้วแต่กลัวฝนถีบเอา”

“อย่าคิดจะทำเด็ดขาด” ผมเผลอกระชับมือแน่นขึ้น เมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่วหน้าจึงรีบคลายออก

ขลุ่ยจ้องตาผมนิ่ง ก่อนสายตาจะตกลงมองอก “ไม่เห็นต้องโมโหเลย นิสัยผมก็อยากรู้อยากเห็นแบบนี้”

“ไม่อยากให้โมโหก็อย่าไปขอลองกับคนอื่น ถ้าอยากรู้อยากเห็นให้มาหาฉันคนเดียวเท่านั้น”

ขลุ่ยเงยหน้าขึ้นทันที สายตาที่มองผมตื่นตกใจ

“ขลุ่ย มีอะไร”

“ผมง่วง”

“ง่วง?” นี่มันเพิ่งสี่ทุ่ม เจ้าตัวดีจะรีบง่วงไปไหน

“นอนแล้วนะ”

ว่าแล้วขลุ่ยก็ล้มตัวลงนอนเอาดื้อๆ ดวงตาปิดสนิท มือกอดอก ผมยิ้มขำแต่ไม่กล้าหัวเราะออกมา กลัวเด็กอยากรู้อยากเห็นจะเขินจนไม่มาเจอผมอีก ผมดึงผ้าห่มที่พับอยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มให้จนถึงคอ ดึงแว่นออกจากตาของอีกฝ่าย จะนอนเข้าไปได้ยังไงแว่นยังไม่ยอมถอดออก ขลุ่ยยังหลับตาแน่น แต่ผมเห็นสีแดงเรื่อบนแก้มของอีกฝ่าย

ไปเอาความน่ารักมาจากไหนกันนะ อยากจับฟัดชะมัด

“โยธา”

“หือ”

“ผมยิงนกได้ตัวหนึ่งแล้วนะ”

“นกที่ไหน”

“ผมเอง”

ขลุ่ยกดใบหน้าลงกับหมอน ผมรู้ว่าอีกฝ่ายไม่อยากให้ผมซักต่อจึงเงียบเสีย ได้ ต่มองใบหน้าที่อยู่บนหมอนด้วยสายตาเอ็นดู

ผมหยิบรีโมทขึ้นมาปิดโทรทัศน์ ไม่มีประโยชน์ที่จะเปิดทิ้งไว้ ในเมื่อมีสิ่งที่น่าดูมากกว่าอยู่ในห้อง ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ ปิดไฟกลางห้องเมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ก่อนสอดตัวเข้าไปในผ้าห่ม นอนตะแคงข้างหันไปทางขลุ่ย

ผมเพียงแค่มองใบหน้าของอีกฝ่าย ไม่ได้ดึงขลุ่ยเข้ามากอด แค่นี้ก็ยั้งสติตัวเองเกือบไม่อยู่แล้ว ไม่อยากทำอะไรที่ส่งผลให้ขลุ่ยเกลียดผมภายหลัง

ยังไม่ทันได้หลับตาร่างผอมของขลุ่ยก็พลิกตัวเข้ามาหา ใบหน้าเล็กซบลงกับอก ต้นขาแนบชิดกัน ไม่นานร่างที่เล็กกว่าก็หายใจเข้าออกสม่ำเสมอ

ผมผ่อนลมหายใจออกช้าๆ โอบแขนไปรอบตัวของขลุ่ย กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยเข้าจมูก เจ้าตัวดีจะรู้ไหมว่ากำลังทำอะไรกับผม
   
ผมนับลมหายใจเพื่อให้สิ่งที่เริ่มจะตื่นตัวสงบลง ชักไม่แน่ใจแล้วว่าผมกำลังขุดหลุมให้ขลุ่ยตกลงมา หรือตัวเองกำลังโดนขุดหลุมฝังกันแน่ แค่นี้ฉันยังตกหลุมรักนายไม่พออีกหรือไง เจ้าเด็กแว่น!

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[Gokusan]

โง้ย~~~ เจ้าโคนันตัวน่ารัก ><

โยธาไปไหนไม่รอดแล้วแหละ 555

[lune]

 
 

[Al2iskiren]

โคนันขลุ่ยรู้ตัวแล้วสินะว่าชอบโยธาเข้าแล้วจริงๆ

[river]

อ้ายยยยย อยากกรี๊ด ตกหลุมกันไปแล้วทั้งคู่

[•♀NoM!_KunG♀•]

อ่อยยยจ้าาาท

[se7enayo]

โยธา พี่แนะนำให้ปล้ำเลย 

[arij-iris]

ขลุ่ยน่ารักขนาดนี้ โยธาจะไปไหนรอดดดด

[HanATarO]

แบบนี้เขาเรียกว่าเต็มใจลงหลุมรักนะ โยธา 5555

[nut2557]

 

[SuPeRDonGDanG]

ขลุ่ยยยยย ลูกกกกกกกกก ไปขอเขาจูบแบบนั้นได้ยังไง
แล้วคงามคิดที่จะไปลองจูบกับเรนนี่มาแต่ไหน

[O-RA DUNGPRANG]

ไม่ทันไรนกขลุ่ยก็โดนยิงตกซะแล้ว
เหมือนเด็กน้อยมากเลยโคนันขลุ่ย    โยธาฮึบไว้นะฮึบไว้

[Chucream.nabi]

  ไอ้ตัวน่ารักกกกกก

[seaz]

แย่แล้ว ๆ อาการของใจไม่ค่อยดีเลย

[somberness]

ขลุ่ยน่ารักเกิ๊นมีแต่อะไรๆที่ทำให้แปลกใจ
แถมตรงเป็นไม้บรรทัด แต่โยธาน่าสงสารจริงๆนั่นแหละ 

[HISY]

เป็นการหาคำตอบที่กร๊าวใจคนอ่านมากจ้ะขลุ่ย

[lemonphug]

ตกใจแทนโยธาเลย

[van16]

โคนันขลุ่ยก็เป็นนกได้นะเออ    เอ็นดูอ่ะ

[snowboxs]

งื้อออออ โคนันขลุ่ยน่ารักน่าขย้ำมากอ่ะ