หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[miikii]

เอ็นดูอ่ะขลุ่ยยยยย คำพูดคำจาแบบน่าโดนโยธาฟัดหนักๆ ;-;

[snowboxs]

ขลุ่ยเอ้ยยย ไม่ได้กลัวอะไรแต่กลัวเพื่อนล้อ
อย่างว่าดูเพื่อนแต่ล่ะคนซิ 55555

[Ginny Jinny]

 

[JokerGirl]

ลำบากต่างกันไปแต่รักแฟนมากเหมือนกัน ฮิ้ววววว

[seaz]

รอลุ้นคู่ของลูกจันกับจิณณ์

[apap093712]

น้องขลุ่ย พี่โย

[van16]

ขลุ่ยน่ารักที่สุด  ลำบากหน่อยนะโยธา 

[aommyga40]

 

[darin]

ตอนที่ 23
ชัยชนะ

-จิณณ์-

   
“เชี่ย!!”
   
ลูกจันจ้องหน้าผมด้วยดวงตาเบิกโต ก่อนความเขินอายจะเข้ามาแทนที่ เมื่อนึกได้ว่าอุทานอะไรออกมา
   
“โทษที ไม่คิดว่าจะทำให้ตกใจ”
   
ลูกจันยืนชงกาแฟอยู่ที่เคาน์เตอร์ตอนที่ผมเดินเข้ามาในห้องครัว เมื่ออีกฝ่ายหันมาเห็นผมยืนอยู่ด้านหลัง จึงเกิดอาการสะดุ้งอย่างแรง
   
“ทำไมตื่นเช้า” ผมก้าวเข้าไปยืนแทนที่ลูกจัน เพื่อชงกาแฟให้กับตัวเอง
   
“แปดโมงไม่เช้าแล้ว อีกอย่างถึงอยากนอนต่อก็นอนไม่ได้”
   
“ทำไมล่ะ”
   
“ก็เรนน่ะสิ มาเคาะประตูห้องแต่เช้าจะชวนฝนลงไปเดินเล่น ไอ้ฝนก็ไม่ยอมตื่น เราเลยอัปเปหิตัวเองออกมาแทน คู่นั้นจะได้อยู่ด้วยกัน”
   
ผมมองลูกจันด้วยรอยยิ้มเอ็นดู แม้จะบ่นเพื่อนรัก แม้จะทำหน้าหมั่นไส้ แต่ก็ทำทุกอย่างเพื่อเพื่อน เหมือนตอนที่คอยไปไหนมาไหนกับขลุ่ย ถึงจะกลัว ถึงตัวเองจะไม่ชอบเรื่องแบบนั้นสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เคยห่างเพื่อนไปไหน อดคิดไม่ได้ว่าถ้าคนๆ นั้นเป็นผมบ้างก็คงดี
   
“ไปนั่งดื่มกาแฟที่โต๊ะข้างนอกไหม” ผมชวนลูกจันเมื่อเห็นว่าอากาศข้างนอกกำลังดี
   
“อืม เอาสิ” ลูกจันพยักหน้า เดินตามผมออกจากห้องครัว ตรงไปยังเก้าอี้ไม้สีขาวที่วางอยู่นอกตัวบ้าน หันหน้าออกสู่ทะเล
   
“จิณณ์” ลูกจันเรียกชื่อผม เมื่อนั่งดื่มกาแฟและคุยเรื่องสรรพเพเหระกันได้พักใหญ่
   
“หือ?”
   
“จีบเราจริงๆ เหรอ”
   
ผมหัวเราะออกมา ขำที่อีกฝ่ายยังไม่ยอมเชื่อ
   
“จีบจริงสิ ไม่อย่างนั้นผมคงไม่มาด้วย ผมมาที่นี่เพราะลูกจัน”
   
ลูกจันมองผมด้วยสายตาจริงจัง ศีรษะเล็กๆ ส่ายไปมา “เปล่า ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น เราอยากรู้ว่าจิณณ์จีบเราจริงเหรอ ไม่ได้คิดจะเล่นๆ ใช่ไหม”
   
“ทำไมถึงคิดว่าผมจะทำแบบนั้น” ผมหรี่ตาลง
   
“ถ้าไม่คิดสิน่าถามมากกว่า” ลูกจันหัวเราะออกมาเบาๆ  “มันต้องคนมั่นใจในตัวเองระดับร้อยเปอร์เซ็นต์ หรือไม่ก็คนหลงตัวเองแล้ว ถึงจะเชื่อสนิทใจว่าผู้ชายอย่างจิณณ์จะจีบผู้หญิงอย่างเราแบบจริงจัง เราส่องกระจกทุกวันนะต้องรู้ตัวสิว่าหน้าตาตัวเองเป็นยังไง”
   
“...”
   
“ไม่ต้องห่วง เราไม่ได้ดูถูกตัวเอง” ลูกจันพูดขึ้นเมื่อเห็นสายตาของผม “เราแค่มองทุกอย่างตามความเป็นจริงเท่านั้นเอง  เพราะความเป็นจริงคือสิ่งที่ทำให้คนเรามีสติ”
   
“....”
   
“ไม่ใช่เราไม่ดีใจนะที่จิณณ์จีบเรา” ลูกจันส่งยิ้มทะเล้นให้ผม “เรายังแอบกรี๊ดกับไอ้พวกนั้นเลย มันต้องดีใจเป็นธรรดาอยู่แล้วที่มีคนหล่อๆ มาจีบ แค่คิดก็ปลื้มแล้ว แต่ว่านะ..” ลูกจันหยุดพูด มองเข้ามาในตาของผม
   
“ถ้าในอนาคตมันจะกลายเป็นความเจ็บปวด เราขอปลื้มอยู่แค่นี้ดีกว่า”
   
ที่ผ่านมาผมชอบลูกจันเพราะความเป็นธรรมชาติ ความรักเพื่อน ความตลก แต่วันนี้ผมได้รู้แล้วว่าผมชอบทุกอย่างที่เป็นลูกจัน รวมถึงหน้าตาที่เจ้าตัวบอกว่าแสนธรรมดา แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันน่ารักมาก โดยเฉพาะรอยยิ้มกว้างที่ผมกำลังมองอยู่ตอนนี้ ผมเชื่อแล้วว่าถ้าเราชอบใครสักคนมากพอ คนๆ นั้นจะพิเศษกว่าทุกคน
   
“ทีนี้จิณณ์จะตอบเราได้หรือยัง”
   
ผมสบตากับลูกจัน ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ดวงตาอ่อนแสงลง ศีรษะค่อยๆ ส่ายไปมาช้าๆ
   
“ที่ส่ายหน้านี่หมายถึง..?” ดวงตาของคนตรงหน้าเบิกกว้างขึ้น ผมอดยิ้มเอ็นดูไม่ได้
   
“หมายถึงไม่ตอบ เพราะคำตอบมันเป็นเพียงคำพูด ถ้าผมอยากเอาชนะ อยากล้อเล่นกับลูกจัน ผมก็ต้องตอบว่าจริงจังอยู่แล้วถูกไหม ถ้าอย่างนั้นปล่อยให้การกระทำเป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่าไหม ว่าผมจริงจังกับลูกจันหรือเปล่า”
   
“ก็จริง” ลูกจันพยักหน้าช้าๆ ก่อนดวงตาคู่นั้นจะฉายประกายเจ้าเล่ห์ขึ้นมา
   
“เพราะเราก็แค่อยากบอกเหมือนกัน ถ้าจิณณ์คิดจะเล่นๆ กับเราจะได้รู้ว่าไม่ควรทำ”
   
“หึๆ” ผมยิ้มออกมาด้วยความพอใจ ชอบในความฉลาดของอีกฝ่าย
   
“อันที่จริง...” ผมพูดแล้วแกล้งหยุด พออีกฝ่ายมองมาด้วยดวงตากลมโตอยากรู้อยากเห็น ผมก็อดยิ้มเอ็นดูไม่ได้
   
“ที่จริงลูกจันไม่เห็นต้องถามผมเลย ผู้หญิงที่มีดีขนาดนี้ใครบ้างจะไม่รัก”
   
ใบหน้าของลูกจันค่อยๆ ขึ้นสีแดงเรื่อลามไปจนถึงหู แต่ถึงกระนั้นเจ้าตัวก็ยังจ้องตามผมโดยไม่หลบ
   
“จิณณ์”
   
“ครับ” ผมมองลูกจันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
   
“ที่พูดเมื่อกี้มันเยอะมากกก” ลูกจันลากเสียงยาว “ยี่สิบปีมานี้อย่าให้เรานับเลยว่ากี่คน”
   
“หึๆ” ผมชอบวิธีแก้เขินของอีกฝ่าย
   
“ดีแล้ว”
   
“ดีอะไรกัน ถามสิว่าเราอกหักมากี่ครั้ง แอบรักรุ่นพี่มากี่คน ตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วไม่เห็นมีใครชอบตอบเราเลย....”

ลูกจันชะงักคำพูด ดวงตาเบิกโต เมื่อผมทาบมือลงบนมือของลูกจันที่จับแก้วกาแฟ มองเข้าไปในตาของอีกฝ่าย
   
“ดีแล้ว ผมไม่อยากอิจฉาคนอื่น”
   
“....”
   
ผมยิ้มมุมปาก มองลูกจันด้วยสายตาเอ็นดู เมื่อเห็นอีกฝ่ายแอบถอนหายใจโล่งอก เมื่อเสียงเปิดประตูบ้านดังขึ้น เก้าอี้เดินออกมาพร้อมพี่คีรินทร์ ในมือถือแก้วกาแฟมาคนละใบ
   
“คุยอะไรกันอยู่” เก้าอี้นั่งลงข้างเพื่อน พี่คีรินทร์ยิ้มให้ผมก่อนเลื่อนเก้าอี้ที่ว่างลงนั่ง
   
“ผมกำลังจีบลูกจัน” ผมตอบด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ ดวงตาที่มองลูกจันยั่วเย้า
   
“อ้าว! งั้นผมก็มาผิดเวลาสิ” เก้าอี้เบิกตากว้าง
   
“รู้แล้วก็รีบลุกสิ” ลูกจันไหลไปตามน้ำ ทำให้บรรยากาศสนุกสนานยิ่งขึ้น
   
“เปล่าๆ” เก้าอี้ส่ายหน้าแรงๆ “กูหมายถึงน่าจะมาเร็วกว่านี้อีกนิด อดฟังเลย”
   
“ไอ้เก้าอี้!” ลูกจันซัดป๊าบเข้าให้ เก้าอี้ร้องโอดโอย พี่คีรินทร์ส่ายศีรษะไปมา แต่สายตาที่มองแฟนกลับเต็มไปด้วยความเอ็นดู ส่วนผมหัวเราะจนเกือบสำลักกาแฟที่เพิ่งยกขึ้นดื่ม ตอนนี้นึกอิจฉาเพื่อนรักอย่างโยธาที่ได้เข้าไปเป็นหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มเรียบร้อยแล้ว
   
“หัวเราะอะไรกันวะ กูจะนอนเลยไม่ได้นอน” ฝนเดินหัวยุ่งนำเรน ขลุ่ยและโยธาออกมา
   
“สตอนะมึง พวกกูเพิ่งหัวเราะมึงก็เดินออกมาแล้ว” ลูกจันไม่ยอมให้เพื่อนกล่าวหาง่ายๆ
   
“มึงไม่รู้เหรอว่าห้องที่เรานอนอยู่ตรงนี้” ฝนชี้ขึ้นไปบนบ้าน ห้องที่ใกล้กับสวนที่สุด “แล้วเมื่อคืนมึงก็เป็นคนปิดแอร์เปิดหน้าต่างเอง แล้วกูก็ได้ยินท้างงงหมดเลย” ฝนทำหน้าเจ้าเล่ห์ ส่วนลูกจันหน้าแดงก่ำ
   
“อะไรวะ อะไร” เก้าอี้มองเพื่อนเลิ่กลั่ก
   
“ไอ้ฝน!”
   
“ฮ่าๆ” ฝนหัวเราะเสียงดัง “ไม่มีอะไรมึง แค่คนเค้าจีบกัน”
   
“เฮ้อ” เก้าอี้ถอนหายใจเสียงดัง “กูพลาดอีกแล้วสินะ”
   
ทั้งโต๊ะพากันหัวเราะสีหน้าแสนเสียดายของเก้าอี้ เจ้าตัวยิ้มทะเล้น ชอบใจที่ทำให้เพื่อนๆ หัวเราะได้

การมาเที่ยวครั้งนื้ทำให้ผมรู้จักทุกคนมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะ...สายตาของผมไปหยุดอยู่ที่ลูกจัน คนที่ผมชอบมากที่สุด
   
• • • • •

“จิณณ์ ลูกจันกับเก้าอี้รู้จักพี่ชัยด้วยเหรอ หรือนายแนะนำแล้ว”
   
ผมมองตามสายตาของออแกน เห็นลูกจันกับเก้าอี้ยืนคุยอยู่กับพี่ชัยชนะพี่รหัสของผม ด้วยท่าทางสนิทสนม หลังจากกลับจากไปเที่ยวทะเลเมื่อวันอาทิตย์ ผมเพิ่งได้เจอลูกจันวันนี้
   
“เปล่า ผมส่ายหน้า “โยธามั้ง” ผมเดาเอาเอง เพราะโยธาไปซื้ออาหารยังไม่กลับมาที่โต๊ะจึงไม่ได้ถามเจ้าตัว
   
“หรือว่าจะเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า เราจำได้คุ้นๆ ว่าลูกจันเหมือนจบมาจากโรงเรียนเดียวกับพี่ชัย” เบลพูดขึ้น เพราะเจ้าตัวเคยถามจากลูกจันว่าเรียนจบที่ไหนมา
   
ผมมองตรงไปยังทั้งสามคน ลูกจันยกมือขึ้นแตะที่แขนของพี่ชัยชนะ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเขิน คำพูดที่เคยได้ยินวนกลับเข้ามาในหัว
   
“ถามสิว่าเราอกหักมากี่ครั้ง แอบรักรุ่นพี่มาแล้วกี่คน ตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วไม่เห็นมีใครชอบตอบเราเลย”
   
   
ลูกจันสะดุ้งสุดตัว เมื่อข้อมือถูกจับ และถูกดึงจนเซออกห่างจากพี่ชัยชนะ ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นโล่งอกเมื่อหันมาเห็นว่าเป็นผม
   
“มาแล้วเหรอ” ผมส่งยิ้มให้ลูกจัน อีกฝ่ายพยักหน้างงๆ
   
“อืม”
   
“งั้นพี่ไปก่อน อย่าเล่นตัวให้มากนะเรา รีบตอบรับ พี่รออยู่” พี่ชัยชนะเอื้อมมือมาขยี้ผมของลูกจันเบาๆ ลูกจันยกมือขึ้นจับมือใหญ่ ใบหน้าแดงเรื่อ ดวงตาเป็นประกาย ผมกำข้อมือของลูกจันแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
   
“เดี๋ยววันเสาร์พี่ไปรับที่บ้าน”
   
“จะตื่นแต่งตัวรอพี่ชัยตั้งแต่เช้าเลย” ลูกจันตอบรับพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
   
“เกินไป เออจิณณ์อย่าลืมเรื่องนัดเลี้ยงสายอาทิตย์หน้าล่ะ”
   
“ไม่ลืมพี่” ผมพูดเสียงหงุดหงิดโดยไม่รู้ตัว พี่ชัยชนะหรี่ตาลง มองผมด้วยสีหน้าสงสัยแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงแค่พยักหน้าให้ก่อนเดินแยกออกไป
   
“ไม่ไปเหรอ” ลูกจันมองผม เมื่อเก้าอี้เดินไปหาออแกนกับเบลที่โต๊ะแล้วแต่ผมยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม โดยไม่ปล่อยมือจากแขนของลูกจัน
   
“ลูกจันรู้จักพี่ชัยชนะเหรอ”
   
“รู้จักสิ พี่ชัยชนะเป็น..”
   
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ลูกจันหยิบขึ้นมารับ ผมถอนหายใจยาว ได้แต่ปล่อยมืออีกฝ่ายและเดินตามไปที่โต๊ะ
   
   
“เก้าอี้กลับก่อนได้ไหม ผมมีเรื่องอยากคุยกับลูกจัน”
   
“อะ..อืม” เก้าอี้พยักหน้าแม้จะงงอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
   
ผมจูงแขนของลูกจัน พาเดินออกจากโรงอาหาร ตรงไปยังที่นั่งด้านหลังคณะ บริเวณที่ปลอดผู้คน
   
“มีอะไรเหรอจิณณ์” ลูกจันถามผมหลังจากนั่งลง
   
“เปล่า”
   
“เปล่า?” ลูกจันเลิกคิ้วขึ้น
   
“คิดถึงไม่ได้เหรอ”
   
ใบหน้าของลูกจันขึ้นสีแดงเรื่อ เห็นแบบนั้นความรู้สึกขุ่นมัวในใจของผมค่อยๆ หายไป
   
“ลูกจัน”
   
“หือ?”
   
“เป็นแฟนผมได้ไหม”
   
!!! ดวงตาของลูกจันเบิกกว้าง ริมฝีปากเผยอค้าง
   
“อะ..อะไรนะ!”
   
ผมดึงมือลูกจันมากุมไว้ ส่งยิ้มบางให้อีกฝ่าย “เป็นแฟนผมได้ไหม”
   
“เราไม่คิดว่าจิณณ์จะถามเราเร็วแบบนี้”
   
“ผมรู้ว่าผมควรให้เวลาลูกจันศึกษาผมอีกสักพัก แต่ผมไม่อยากรอแล้ว”
   
“ทำไมล่ะ?”
   
“เพราะผมรักลูกจัน”
   
ใบหน้าของคนตรงหน้าแดงซ่านยิ่งกว่าเดิม
   
“ผมเห็นลูกจันสนิทสนมกับพี่ชัยแล้วอกเหมือนจะระเบิด ผมกลัว..กลัวว่าตัวเองจะช้าเกินไป ผมไม่เคยสนเรื่องแพ้ชนะ ไม่สนใจจะแข่งอะไรกับใคร แต่เพราะเป็นลูกจัน ผมจะไม่ยอมแพ้ให้ใครทั้งนั้น”
   
ดวงตาของลูกจันสว่างวาบขึ้น มันเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
   
“จิณณ์..จิณณ์หึงเราเหรอ” ลูกจันสบตาผมด้วยดวงตาเขินอายแต่ก็เต็มไปด้วยความอยากรู้
   
“ใช่” ผมพยักหน้า “อยากต่อยหน้าพี่รหัสตัวเองชะมัด”
   
“เกินไป” ลูกจันหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนดวงตาคู่นั้นจะหลุบลงต่ำ ใบหน้าแดงเรื่อ “งั้นก็..ตกลง” เสียงที่พูดแผ่วเบาแต่ผมกลับได้ยินชัดเจน
   
“ขอบคุณครับ”
   
ผมโน้มตัวแตะจมูกกับหน้าผากของอีกฝ่าย มันอดใจไม่ไหวจริงๆ ลูกจันยกมือขึ้นปิดหน้าผาก ดวงตาเบิกกว้าง ก่อนหันมองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก ผมอดหัวเราะขำไม่ได้

“ขอโทษ ใครใช้ให้ลูกจันน่ารักเกินไป”

“แหน~ มาโทษเราได้ยังไง”

“เป็นแฟนผมแล้วนะ” ผมมองลูกจันด้วยรอยยิ้ม รักในความน่ารักของอีกฝ่าย

“อะ..อืม” ดีที่คนเขินยังยอมพยักหน้าตอบผม

“แต่ว่านะ...”

“ไม่มีแต่” ผมทำเสียงดุ ไม่ยอมให้อีกฝ่ายเปลี่ยนใจหรือมีข้อแม้ใดๆ

“พี่ชัยเป็นลูกพี่ลูกน้องเรา ที่เคยขอโต๊ะที่ร้านพิงค์มูนจากจิณณ์ก็เอามาให้เรานี่แหละ เมื่อกี้ยังแซวเรื่องจิณณ์อยู่เลย ว่าอย่าเล่นตัวเยอะเดี๋ยวก็ไม่เหลือใครจีบ นี่ไงเราเลยตอบตกลง”

ผมได้แต่นั่งอึ้ง เป็นครั้งแรกที่พูดไม่ออก

“จิณณ์แพ้พี่ชัยชนะแล้ว” รอยยิ้มลูกจันกว้างขึ้น ดวงตาที่มองมาฉายแววทะเล้น ผมกะพริบตาก่อนหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น อยากดึงคนตรงหน้าเข้ามากอด นึกด่าตัวเองที่ไม่หาที่คุยให้ดีกว่านี้

“อีกอย่าง” ดวงตาลูกจันที่มองผมอ่อนแสงลง ริมฝีปากยกยิ้มบาง

“ที่เราตกลงไม่ใช่เพราะพี่ชัยบอกให้ตกลง เราพูดไปงั้นเอง ที่ตกลงก็เพราะ..”

“เพราะอะไร”

“เพราะจิณณ์แสดงให้เราเห็นน่ะสิว่าจิณณ์ชอบเราจริงๆ ด้วยสายตา ด้วยท่าทาง ตอนจิณณ์หึงตลกดี”
   
ผมอดใจไม่อยู่จริงๆ ดึงลูกจันเข้ามาก่อนไว้แน่นก่อนปล่อยออก ลูกจันเขินจนหน้าแดง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครเห็นก็ถอนหายใจโล่งอกออกมา

“เรากลับก่อนดีกว่า”
   
“เดี๋ยวสิ”
   
“แต่เราอยากไปแล้ว มีเรื่องต้องไปทำ”
   
“อะไร”
   
“จะไปบอกไอ้พวกนั้นว่ามีแฟนแล้ว เลิกคุยข่มได้แล้ว”
   
ผมหัวเราะขำคนตรงหน้า ส่วนลูกจันยิ้มกว้างทั้งปากและตา ดวงตาของเราสบกัน และมันเต็มไปด้วยความรักและความเข้าใจ
คนที่เหมาะสำหรับเรา ไม่จำเป็นต้องโดดเด่นกว่าใคร ไม่จำเป็นต้องให้ใครมองด้วยความอิจฉา แค่เป็นใครคนหนึ่งที่เรารู้สึกรักมากก็พอ

ผมรักลูกจันนั่นคือคำตอบของทุกอย่างแล้ว

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[SuPeRDonGDanG]

สี่ยอดกุมาคมีแฟนครบแล้ว เย้ 

[kunt]

ครบแกงค์กันละทีนี้ 555 สี่ยอดกุมารของเขาดีนะแกงค์นี้ ได้งานพรีเมียมกันทั้งนั้น 

[HISY]

ของขลังของสี่ยอดกุมารคงเป็นเสน่ห์ของตัวเองล้วนๆเลยสินะ

[kawisara]

ลูกจันทร์น่ารัก

[HanATarO]

ดีใจด้วยนะลูกจัน

แบบนี้ก็มีแฟรกับครบแก็งค์แล้ว เกทับกันไม่ได้แล้วแบบนี้ 5555

[B52]

สี่ยอดกุมารมีคนคุมแล้ว

[lune]

 
 

[van16]

สี่ยอดกุมารน่ารักน่าเอ็นดูทั้งกลุ่ม 

[arij-iris]

น่ารักกกก อิจฉาเลยนะเนี่ยยยย

[•♀NoM!_KunG♀•]

นางน่ารัก 5555 กลุ่มนี้เค้าสไตล์ดีทั้งกลุ่มจิงๆ 555

[Ginny Jinny]

ครบคู่แล้วนะ

[O-RA DUNGPRANG]

น่ารัก ๆ ทุกคนเลยจริง ๆ 

[river]

แก็งค์นี้เคมีเข้ากัน ทันกันดีจัง

[Al2iskiren]

มีแฟนกันครบแก๊งแล้ว เย่ๆ

[areenart1984]

ลูกจันคนแมนมีแฟนแล้วจ้า มันต้องปุกาดให้รู้ไปทั่วม. 

[AkuaPink]

 
 

[Rateesiri]

ในที่สุดสี่ยอดกุมารก็มีหลัวครบถ้วน

[mystery Y]

รอตอนต่อไป~

[miikii]

แสบมากแต่ละคนสมกับชื่อกลุ่ม 5555555555555

[่patsaporn]

หู้ย คุณจิณก็อบอุ่นด้วยขี้หึงด้วยไปอีก ได้เข้ากลุ่มแล้วจิณ
ได้เป็รแฟนเรียบร้อยแล้ว ลูกจันน่่รักจัง

ขอบคุณค่ะ

[NOO~KUNG]

คู่นี้น่ารัก...