หัวข้อ: ❤❤ PROMISE รักหรือเปล่า ❤❤ [ตอนที่ 21]★ 23/08/19 ★ P: 22

[Wordslinger]

ที่จริงทั้งสองฝ่ายต่างก็ชัดเจนดีนะคะ เพียงแต่ว่าไม่ได้บอกให้อีกฝ่ายรู้เท่านั้นเอง นี่ก็แสดงว่ามีกันและกันมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กแล้วสินะ หัวใจเกาะเกี่ยวกันมานาน รอแค่วันผลิบานเป็นดอกไม้แสนสวยนั่นเอง

ว่าแต่หลังจากนี้จะเป็นโหมดเดินหน้าจีบเต็มกำลัง ไม่ทราบใครจะจีบใครคะเนี่ย เท่าที่ดูมา...พี่ขุนเองก็แอบร้ายใช่ย่อย ฮ่าๆ
ขอบคุณคุณดารินสำหรับอัปเดตนะคะ

[darin]

ตอนที่ 8
โตแล้วเป็นได้

   


“มากันแล้วเหรอ” รพีพรหยุดมือ หันไปทักผู้มาใหม่
   
“พี่พี~” วาริชยิ้มกว้างเมื่อเห็นการแต่งกายของลูกพี่ลูกน้อง เสื้อม่อฮ่อม กางเกงม่อฮ่อม ใส่หมวกสานปีกกว้างกับรองเท้ายางสีดำ
   
“เป็นคนงานเต็มตัวแล้ว ได้ค่าแรงเท่าไหร่”
   
“เราจะจ่ายพี่เหรอ สามพันเอามาเลย” รพีกรแบมือไปข้างหน้าน้องชาย เขาทำงานอยู่ในสวนตอนที่ทุกคนเดินเข้ามา
   
“มีที่ไหน ผมจนพอๆ กับพี่พีนั่นแหละ”
   
“งั้นพี่ขุนอยากจ่ายแทนไหมครับ” เป้าหมายเปลี่ยนทันทีเมื่อรู้ว่าน้องชายก็จนเหมือนกัน
   
“ห้ามไถเงินพี่ขุน” วาริชยื่นมือไปกั้น
   
“ถ้าได้จะแบ่งให้ครึ่งหนึ่ง”
   
เด็กหนุ่มตาวาวชักมือออกทันที หันไปสบตาภูผาด้วยสายตาอ้อน “พี่ขุนใจดีจะตายเนอะ”
   
“หึๆ พี่ก็อยากใจดีนะ แต่คราวนี้ไม่ได้ผลแน่เพราะพี่มีติดตัวไม่ถึง”
   
“หมดกัน” วาริชแกล้งทำคอตกแต่ครู่เดียวก็เงยหน้าขึ้นยิ้มกว้าง
   
“มาๆ ใครจะถ่ายรูปกับสวนกุหลาบบ้างเดี๋ยวถ่ายให้ จีถ่ายไหม สิงห์ถ่ายไหม พี่เทียนถ่ายไหมครับ”
   
“ถ่ายสิ” จีรดารีบยื่นกล้องให้เพื่อนทันที
   
“คิดรูปละยี่สิบ”
   
“หา~” จีรดามองเพื่อนตาโต
   
“ถ่ายรูปกับเด็กม้งบนดอยยังต้องจ่ายตังค์เลย”
   
“นี่ล้อเล่นใช่ไหม”
   
“จะล้อเล่นทำไม กลับสวนก็ต้องทำงานสิ กลับมาเฉยๆ ได้ที่ไหน”
   
“ทำไมร้ายแบบนี้เนี่ย” จีรดาโอดครวญ หันไปมองเทียนด้วยสายตาหงอย
   
“พี่เทียนถ่ายให้จีกับสิงห์ได้ไหมคะ”
   
“ได้สิ มาพี่ถ่ายให้เองไม่คิดเงิน” เทียนยื่นมือไปขอกล้องจากจีรดา พูดด้วยน้ำเสียงปนขำ
   
“งั้นเก็บรูปละสิบบาทพอ ค่าสถานที่”
   
“หา~” กล้องในมือจีรดาเกือบหล่น เธอหันไปมองเพื่อนรักตาโต
   
“ไม่เก็บค่าที่พักเลยละครับไอ้คุณอาโป” สิงหาอดหมั่นไส้เพื่อนไม่ได้
   
“ฮ่าๆ มาๆ จะแนะนำให้รู้จักกันก่อน นี่พี่พีลูกคุณลุงรสินพี่ชายพ่อ ส่วนนี่จีกับสิงห์เพื่อนที่มหา’ลัย”
   
“คิดยังไงมาคบเจ้าเด็กนี่ เคยมีหมอดูทักหรือเปล่าว่าเข้ามหา’ลัยแล้วจะซวย”
   
“เป็นพี่ที่น่ารักไหม” วาริชหันไปยักคิ้วให้สิงหา ชื่นชมความปากร้ายของพี่ชายตัวเอง
   
“อย่าเพิ่งตีกันเลย พี่ว่าเดินเล่นก่อนไหมแดดใกล้จะหมดแล้ว” ภูผาเตือนทุกคนเมื่อเห็นว่าแดดเริ่มอ่อนแสงแล้ว
   
“โอเคค่ะ นางแบบพร้อมแล้ว” จีรดายกมือขึ้นเท้าเอว แกล้งบิดตัวโพสต์ท่านางแบบบ พอทุกคนหัวเราะเธอก็ยิ้มกว้าง
   
“พี่ถ่ายให้” เทียนบอกจีรดา เขาส่งสัญญาณให้สิงหากับจีรดาเดินนำ  มีภูผาตามไปอีกคน
   
“พี่พี” วาริชอาศัยจังหวะนี้ขยับเข้าไปใกล้ลูกพี่ลูกน้อง
   
“อะไร”
   
“ตัดกุหลาบให้ผมดอกหนึ่งสิครับ”
   
“เอาไปทำไม”
   
“เดี๋ยวค่อยถามตัดให้ผมก่อน นะนะ” เด็กหนุ่มส่งสายตาอ้อนพี่ชาย
   
“เออๆ” รพีกรหยิบกรรไกรจากเข็มขัดใส่เครื่องมือที่คาดไว้ที่เอว
   
“พี่พีเอาดอกใหญ่ๆ”
   
“ได้”
   
“เอาดอกตูมๆ”   
   
“อืม”
   
“ขอสีแดงเข้มๆ”

“มาตัดเองเลยมา” รพีกรพูดอย่างเหลืออด
   
“เบาๆ” วาริชยกนิ้วแตะริมฝีปาก หันไปมองเมื่อไม่มีใครหันมา เขาจึงถอนใจด้วยความโล่งอก
   
“เรื่องมากจริงๆ” รพีกรหันซ้ายหันขวา ก่อนเดินไปตัดดอกที่คิดว่าสมบูรณ์ที่สุดส่งให้น้องชาย
   
“ขอบคุณครับ” วาริชรับมาถือไว้ไม่ลืมขอบคุณ
   
“พี่พีเดี๋ยวคืนนี้อาคีย์จะจัดปาร์ตี้นะที่เรือนขาว อย่าลืมไปด้วย”
   
“พี่นอนอยู่ที่บ้านเราอยู่แล้วไม่ได้นอนบ้านโน้น” บ้านโน้นที่รพีกรพูดถึง คือบ้านที่ครอบครัวของเขาปลูกเอาไว้บนที่ดินใกล้กัน เพื่อใช้พักผ่อนเวลาเดินทางมาที่สวนพัดพารัดชา
   
“งั้นค่ำๆ เจอกัน”
   
“อืม ไปเถอะ” รพีกรโบกมือไล่ เขาไม่ได้ตามไปด้วยเพราะยังทำงานไม่เสร็จ

   
“พี่ขุน”
   
ภูผาหยุดเดิน เขาหันกลับไปมองเจ้าของเสียงที่รู้ดีว่าเป็นใครด้วยใบหน้าติดรอยยิ้ม ก่อนคิ้วจะเลิกขึ้นสูงเมื่อเห็นดอกกุหลาบสีแดงที่ถูกยื่นมาข้างหน้า
   
“ให้พี่เหรอ”
   
“อืม” วาริชพยักหน้า ริมฝีปากคลี่ยิ้มกว้าง
   
“มีสาเหตุไหม” ภูผารับดอกไม้มาถือไว้
   
“ไม่มี ผมอยากให้”
   
“อืม” ภูผาพยักหน้าช้าๆ ก่อนริมฝีปากและดวงตาจะจุดรอยยิ้มขำ
   
“ไม่ใช่บังคับขายดอกไม้พี่ใช่ไหม”
   
“พี่ขุนคร้าบ” วาริชลากเสียงยาว หมดกันความโรแมนติกของเขา
   
“หึๆ” ภูผาหมุนดอกไม้ในมือ เขามองมันด้วยรอยยิ้มอ่อน
   
“แล้วก็นี่ด้วยครับ” วาริชหยิบธนาบัตรใบละหนึ่งร้อยจากกระเป๋ากางเกงส่งให้เขา ดวงตาที่มองมาเป็นประกายสดใส ภูผาเลิกคิ้วขึ้นคราวนี้เขาแปลกใจจริงๆ
   
“ให้พี่ทำไม”
   
“ก็ผมโตแล้ว”
   
“หือ?”
   
“โตแล้วก็เป็นป๋าได้แล้วไงครับ” วาริชยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าของภูผา ริมฝีปากยกยิ้มกริ่ม คนตรงหน้าหัวเราะเสียงดัง
   
“พี่จำได้”
   
“รู้ไหมครับว่ามันเป็นสัญลักษณ์”
   
“สัญลักษณ์ว่าโปเป็นป๋าแล้วใช่ไหม จ่ายร้อยหนึ่งเป็นป๋าได้” ภูผายังจำได้ดีว่าหนูน้อยอาโปเข้าใจผิดว่าถ้ามีเงินจ่ายร้อยบาทจะได้เป็นป๋า
   
“เปล่าครับ” วาริชส่ายศีรษะช้าๆ ดวงตาฉายแววเจ้าเล่ห์

“มันเป็นสัญลักษณ์ว่าผมโตแล้วต่างหาก จากนี้ไปฝากตัวด้วยนะครับ”
   
“หึๆ ตกลงพี่จะรับเงินนี่ไว้” ภูผาหย่อนเงินใส่ในกระเป๋ากางเกง
   
“ขอบคุณครับ” วาริชเอ่ยขอบคุณด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาจะถือว่านี่คือคำอนุญาต
   
“พี่เทียนเรียกแล้วครับ พี่ขุนเดินไปก่อนเลยเดี๋ยวผมตามไป”
   
“เราจะไปไหน”
   
“ผมจะไปตัดดอกกุหลาบให้จีครับ เห็นแล้วน่าจะอยากได้”
   
“อืม”
   
ภูผามองตามหลังวาริชไปด้วยสายตาอ่อนโยน เด็กน้อยของเขาโตเป็นหนุ่มแล้วจริงๆ

• • • • •

“อาคีย์ สุดยอดเลยครับ” รพีกรยกนิ้วโป้งสองข้างให้คีตกานต์ เขาเพิ่งวางตะเกียบลงหลังจากกินหมูกระทะเข้าไปจนพุงกาง
   
“อากาศแบบนี้ อยู่กันเยอะๆ แบบนี้ มันก็ต้องหมูกระทะดีที่สุด” คีตกานต์สั่งให้คนงานตั้งเตาหมูกระทะที่ระเบียงเรือนขาว จะได้กินข้าว รับลมและชมวิวไปด้วย
   
“จริงครับอาคีย์ อร่อยขึ้นเป็นสองเท่าเลย” สิงหาเห็นด้วยอีกคน

“สิงห์เอาเบียร์ไหม” คีตกานต์ถามเด็กหนุ่ม

“จะดีเหรอครับ” สิงหาถามด้วยน้ำเสียงเกรงใจ

“จะเป็นไรไปอารู้น่าว่าดื่มกันอยู่แล้ว” คีตกานต์หันไปสบตาพนาเป็นเชิงอนุญาต ถึงจะกล้าแกร่งแค่ไหนก็มีคนที่เขาทั้งรักทั้งเกรงใจ

“ดื่มเถอะ” พนาพยักหน้า เขายิ้มเอ็นดูคนรัก

 “ขอบคุณครับ” สิงหารับแก้วเบียร์มาจากคีตกานต์ เขาส่งต่อให้เทียนเป็นคนแรก ตามด้วยภูผาและเทียน

“ผมด้วยครับอาคีย์” วาริชรีบบอก

“เราอย่าดื่มเลย” สารินเป็นคนปฏิเสธลูกชาย

“ทำไมละครับพ่อ อาเพไม่ห้ามหรอกครับ ใช่ไหมครับอาเพคนดีของผม”
   
“หึๆ มาแบบนี้อาจะห้ามได้ยังไง ให้อาโปดื่มเถอะครับ” เพทายหันไปมองสามี อีกฝ่ายส่งยิ้มมาให้พูดด้วยน้ำเสียงปนขำ
   
“อย่าเลยเพ พี่ขี้เกียจแบกลูกเข้าไปนอน”
   
“พ่อคร้าบบ” วาริชส่งเสียงประท้วงผู้เป็นพ่อ
   
“อาว่างั้นเก็บละกันนะ” คีตกานต์แกล้งชักมือที่ส่งแก้วให้หลานกลับ
   
“อาคีย์ผมไม่เมาจริงๆ ครับ”
   
“วันก่อนพี่ยังแบกเราอยู่เลย” เสียงทุ้มพูดขึ้น รอบโต๊ะพากันหัวเราะขำ วาริชย่นจมูก บ่นพึมพำในลำคอแต่ตั้งใจให้คนตัวสูงกว่าได้ยินด้วย
   
“แบกนิดเดียวเอง”
   
“ฮ่าๆ อย่าไปบ่นพี่ขุนเลย อาแค่แซวเล่นเท่านั้นเอง ดื่มเถอะไม่ต้องห่วงอารับรองว่ามีคนแบกอาโปแน่ ใช่ไหมขุน”
   
“ครับ”
   
คำเพียงคำเดียวทำให้หัวใจของวาริชพองโต เขาอมยิ้มรับแก้วเบียร์มาดื่ม จากที่คิดเสมอว่ามันขมตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันหวาน คนมีความสุขก็เป็นแบบนี้
   
• • • • •

“อาโปอาบน้ำก่อน”

“ผมง่วง” วาริชซุกหน้าลงกับหมอน เขาทิ้งตัวลงบนเตียงทันทีที่กลับเข้าห้องพัก เบียร์สี่แก้วที่ดื่มเข้าไปทำให้รู้สึกเกียจคร้าน

“เดินทางมาทั้งวัน ไหนจะกลิ่นหมูกระทะอีก ลุกเร็ว”

“พี่ขุนอาบเลย ผมฝากอาบด้วย”

“มันฝากกันได้ด้วยเหรอ” ภูผาหัวเราะขำ เขาส่ายศีรษะเบาๆ แม้อีกฝ่ายจะไม่เห็น

“ผมหลับแล้ว” เมื่อใช้มุกอื่นไม่ได้ผลก็ต้องใช้มุกนี้ วาริชลุกขึ้นหยิบผ้าห่มที่ปลายเท้าห่มคลุมขึ้นมาจนถึงศีรษะ

“อาโป”

“คร้อกฟี้~” เพื่อความน่าเชื่อถือวาริชจึงทำเสียงประกอบ

“โอ๊ะ!” เพราะจู่ๆ ร่างกายก็ลอยขึ้นจากเตียงเขาจึงอุทานออกมา ก่อนที่อาการตกใจจะเปลี่ยนเป็นใจสั่น

“ไหนว่าผมหนักไง” เสียงบ่นดังงุ้งงิ้งอยู่ในคอ

“พี่ไม่เคยพูด”

“ไม่เห็นต้องอุ้มก็ได้ บอกดีๆ ผมก็อาบ”

“บอกดีๆ แล้วเราจะลุกเหรอ”

“อาบพรุ่งนี้ก็อาบเหมือนกัน”

“แต่พี่ไม่นอนกับคนไม่อาบน้ำ”

“งั้นอาบก็ได้” วาริชตัดสินใจได้ทันที

“หึๆ งั้นก็อาบให้เรียบร้อย ห้ามวิ่งผ่านน้ำเข้าใจไหม” ภูผาวางวาริชลงหน้าอ่างล้างหน้า

“ผมรู้น่า”

“รู้ก็รีบอาบ พี่ง่วงแล้วจะได้อาบบ้าง” ภูผาจับศีรษะเล็กเขย่าเบาๆ

“พี่ขุนอาบด้วยกันไหม”

“ไหนว่าโตแล้ว”

“โตแล้วก็อาบด้วยกันได้”

“เอางั้นเหรอ”

“อือ”

“ก็ได้” ภูผาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ต

“เดี๋ยว~ พี่ขุนรอก่อน ผมอาบแป๊บเดียว” วาริชยกมือขึ้นห้าม หลับตาปี๋ เขาได้ยินเสียงหัวเราะเมื่อลืมตาขึ้นมา ร่างสูงของภูผาก็เดินไปถึงประตูแล้ว ก่อนที่จะเปิดออกไป

วาริชทิ้งตัวลงนั่งบนชักโครก รู้สึกแข้งขาหมดแรง เขาได้แต่โอดครวญกับตัวเอง

“โอ้ยยไอ้อาโปเอ๊ย มาตายตอนจบได้ไงวะ จะเขินทำไมเนี่ยยย”

เด็กหนุ่มถอนใจออกมาดังๆ ได้แต่ปลอบตัวเองว่าวันพระไม่ได้มีหนเดียว

แต่ว่านะ...เขาสะดุดใจขึ้นมา

วันพระทำเรื่องสิบแปดบวกจะดีเหรอ ไม่ดีมั้ง

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[kunt]

ธรรมะธัมโมขึ้นมาทันที แหมมมมมม

[SuPeRDonGDanG]

ป๋าโป โตแล้วให้ 100 บาท
โตแล้ว จะทวงสัญญาจองตัวล่ะนะขุน

[river]

แหม.....แพ้ขุนซะแล้ว

[Ginny Jinny]

 

[april day]

อาโปน่ารักมาก ขุนเองก็ออกเจ้าเล่กับน้องนิดๆ 

[lune]

 

[iceman555]

 

[klaew]

หนูโปลู้กกกก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[O-RA DUNGPRANG]

อาโปเกือบไปแล้วไหมล่ะ 

[HanATarO]

โถ่ อาโปลูก เขาเปรียบเปรยเฉยๆ น่าหยิกแก้มจริงๆเชียว 5555

[areenart1984]

ถึงกับผักกาดแก้วให้รู้ว่าเป็นป๋าสายเปย์แล้วเด้อ 

[DrSlump]

 

อ่อยมาอ่อยกลับ ไม่โกงเนอะพี่ขุนเนอะ  อิอิ

[่patsaporn]

หิวหมูกะทะเลยจ้า อาคีย์รู้ใจเด็กจริงๆ
คุณสารินเชื่อฟังพันยาดีนะคะ น่ารัก
อาโปเอ๊ย ฝึกต่อๆ ลูก ทุกคนเอาใจช่วย

ขอบคุณค่ะ

[ommanymontra]

 

 

[Wordslinger]

นี่ไง บอกแล้วว่าพี่ขุนมันร้ายยยย มีมาองมาอุ้มกันด้วย อาโปต้องเข้มแข็งไว้นะลูก อย่าไปแพ้เขาตั้งแต่ประตูแรกแบบนี้ แค่แกะกระดุมเสื้อ...อย่ากระนั้นเลย...เข้าไปกระชากเสื้อพี่ขุนให้กระดุมหลุดกระเด็นเลยค่า

ขอบคุณคุณดารินสำหรับอัปเดตนี้นะคะ

[JokerGirl]

เสี่ยโปมาตกม้าตายตอนจบ5555

[barjaku]

ยังไม่เป็นแฟนยังหวานขนาดนี้ พี่ขุนนี่ร้านจริง

ปล.มีกลิ่นคู่รอง สิงห์พีไหมครับ

[Chucream.nabi]

 

[sailom_orn]

มี 100 เดียว เป็นป๋าโปได้แล้วหรอ

[somberness]

พี่ขุนโปโตเป็นป๋าแล้วน๊าา 

[mystery Y]

เอ็นดูอาโป~

[Mura_saki]

อาโปลูก เอ็นดู~~~

[KKKwanGGG]

น่ารักมาก ๆ ครับ มี 100 บาท อาโปเป็นป๋าแล้วสิเนี่ย

[miikii]

อาโปเอ๊ยยย 5555555555555
นึกถึงตอนเป็นเบบี้อาโปเลย แงงงงงงงงง

[mypink801]

อาโปน่ารักกก พี่ขุนแอบทำให้น้องใจสั่นน ร้ายยย มีอุ้มน้องเนียนๆน้าาา 

[Hoya]

    อาโป.... แต่วันพระ อาโป กินเบียร์ไปแล้ว นา งั้น 18+  ก็ไม่เป็นไร ม้าง

[kawisara]

พี่ขุนไม่พ้นเงื้อมมืออาโปแน่ๆ

[arij-iris]

อาโปน่ารักกกกกกกก