หัวข้อ: ❤❤ จากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ ❤❤ [Specail Part นพ&เว (2)]★ 09/09/19 ★ P:23

[JokerGirl]

หญ้าขอมีโมเม้นจีบอีกนิดนึง

[lune]

ชอบความร้ายกาจที่สุดแสนจะน่ารักของเมฆ
 

[Ginny Jinny]

แพ้ทางเฆมตลอดๆ ก็คนมันารักอ่ะนะ 

[MezoSone9]

น่ารักอ่ะ เล่นตัวอีกนิดนะหญ้า ^^

 

[darin]

ตอนที่ 16
แบบนี้

อยู่คอนโดหรือเปล่า

หัวใจของผมเต้นแรงเมื่อเห็นข้อความที่ส่งเข้ามาในตอนเย็นของวันอาทิตย์ ใจเริ่มสร้างความหวังให้กับตัวเอง หรือว่าเมฆจะชวนผมไปไหน

อยู่

ผมรอคอยคำตอบด้วยใจจดจ่อ คาดเดาไปสารพัดเหตุผลว่าเมฆถามทำไม

ผมอยู่ที่คอนโดหญ้า จอดรถที่เดิม หญ้าลงมาหน่อยได้ไหม

เมฆอยู่ที่นี่แล้วอย่างนั้นเหรอ!!

รอเดี๋ยว

ผมเกือบคว้ากุญแจห้องวิ่งออกไปแล้ว ดีที่คิดขึ้นได้ว่าควรสำรวมและมีมาดมากกว่านี้ ผมจึงนับหนึ่งถึงสามสิบช้าๆ จนครบ ก่อนหยิบกุญแจห้องแล้วเดินออกไป


“ไง” เป็นรอยยิ้มและคำทักทายที่คุ้นหูไปแล้ว เมฆใส่เสื้อยืดสีขาวทับด้วยเสื้อเชิ้ตยีนส์สีฟ้าอ่อน กับกางเกงยีนส์สีเข้ม รองเท้าผ้าใบสีดำ ยืนพิงประตูรถด้วยท่าทางสบายๆ ผมที่ยาวขึ้นเล็กน้อยระต้นคอ

“ไม่โทรมาบอกก่อนเผื่อผมไม่อยู่”

“ถ้าไม่เจอก็กลับ”

“ชิลเกินไปแล้ว” ผมหัวเราะขำอีกฝ่าย “แล้วเมฆมาหาผมมีอะไรหรือเปล่า”

“คิดถึง”

เพราะโดนจู่โจมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ผมจึงทำได้แค่ยืนนิ่ง สบตากับดวงตาวาววับของเมฆ

“พรุ่งนี้หญ้าเริ่มงานแล้วใช่ไหม”

“อืม” ผมพยักหน้า

“ผมเลยแวะเอาของมาให้ด้วย”

“ของ? อะไรเหรอ”

“ของขวัญเล็กน้อยสำหรับการเริ่มงาน”

“หือ?” ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ทีแรกผมคิดจะซื้อดอกไม้มาให้ แต่หญ้าคงรู้สึกแปลกๆ ที่ได้ดอกไม้จากผู้ชาย มันตลกใช่ไหม”

ผมมองดวงตาติดรอยยิ้มขำของเมฆก่อนหัวเราะออกมา พยักหน้าให้อีกฝ่าย

“ใช่”

“นั่นสิ”

ริมฝีปากของเมฆระบายรอยยิ้มออกกว้าง เจ้าตัวขยับขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ หยิบถุงบางอย่งออกมา
   
“ผมคิดอยู่นานว่าจะซื้ออะไรมาให้หญ้าดี สุดท้ายก็ได้เจ้านี่มา” ถุงถูกยื่นมาตรงหน้า
   
“ขอบคุณ” ผมกล่าวขอบคุณพร้อมกับยื่นมือไปรับมาเปิดดู คิ้วของผมเลิกขึ้นเมื่อเห็นของที่อยู่ภายใน
   
“หญ้าบอกว่าจะนั่งวินมอเตอร์ไซด์ไปทำงานทุกวัน ผมเลยคิดว่าหญ้าควรมีของพวกนี้ไว้”
   
ของพวกนี้ของเมฆคือหน้ากากป้องกันฝุ่น มีทุกรูปแบบตั้งแต่แบบธรรมดาไปจนถึงกันฝุ่นขนาดเล็กได้เป็นพิเศษ

“ใส่ไว้ หญ้าต้องโดนฝุ่นทุกวัน”
 
“ขอบคุณมาก ผมลืมคิดไปเลย” ผมส่งยิ้มขอบคุณคนซื้อ ขณะที่ผมนึกไม่ถึงเมฆกลับให้ความใส่ใจ

“ไม่เป็นไร แค่ใส่ก็พอ”

“อืม ผมจะใส่แน่นอน” 

“ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อน”

“จะขึ้นไปก็ได้นะ” กลายเป็นผมเองที่รั้งเมฆเอาไว้

“ผมอยากให้หญ้าพักผ่อนมากกว่าพรุ่งนี้ต้องเริ่มงานแล้ว เอาไว้ผมไปรับหลังเลิกงาน”

“ผมไม่ลืมเลี้ยงแน่นอน”

“หึๆ แล้วเจอกัน”

“อืม ขับรถดีๆ” ผมเดินเข้าไปใกล้อีกนิดเพื่อส่งอีกฝ่ายขึ้นรถ สายตาจึงเห็นอะไรบางอย่างที่วางอยู่บนเบาะหลัง ผมถือวิสาสะเดินไปเปิดประตูก่อนรอยยิ้มจะกว้างขึ้น หันกลับไปสบตากับเมฆ ดวงตาของอีกฝ่ายเป็นประกายขำปนเก้อเขินนิดๆ

“ก็ผมบอกหญ้าแล้วว่าทีแรกคิดจะซื้อดอกไม้”

ดอกไม้สีฟ้าช่อใหญ่วางสงบนิ่งอยู่บนเบาะหลัง

“มันตลกใช่ไหม”

“ใช่” ผมพยักหน้าช้าๆ  เมฆยังยิ้มโดยไม่มีสีหน้าเคืองใจ ผมหันกลับไปมองในรถ ชี้มือไปที่ดอกไม้ช่อนั้น

“ผมขอได้ไหม”

“ได้สิ มันเป็นของหญ้าอยู่แล้ว” เมฆโน้มตัวลงหยิบดอกไม้ช่อใหญ่ขึ้นมาส่งให้ ผมรับมาถือไว้ในอ้อมแขน

“มันตลกจริงๆ ด้วย” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นประสานสายตากับเมฆ “แต่น่ารักดี ขอบคุณมากนะ”

“แค่หญ้าชอบก็พอ”

“ผมชอบ”

“หญ้าขึ้นไปเถอะผมไม่กวนแล้ว”

“เดี๋ยวผมรอส่งเมฆก่อน”

“งั้นพรุ่งนี้เจอกัน”

“พรุ่งนี้เจอกัน” ผมตอบรับ เมฆส่งยิ้มมาให้ก่อนเดินอ้อมหน้าไปรถไปยังฝั่งคนขับ ผมถอยตัวออกห่างรถเล็กน้อย ยืนรอจนเมฆขับรถออกไป

ดอกไม้ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ผมก้มลงมองด้วยใบหน้าที่มีความสุขระดับสิบเต็มสิบ จีบแบบนี้ไม่ติดก็บ้าแล้ว

• • • • •

“เป็นไงบ้างทำงานวันแรก”

ผมเงยหน้าขึ้นจากงานตรงหน้า รีบลุกขึ้นยืนเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

“ดีครับพี่นพ แต่ผมยังต้องเรียนรู้อีกเยอะเลย”

“อย่างหญ้าทำได้อยู่แล้ว ค่อยๆ ศึกษาไป มีอะไรติดขัดก็บอกพี่ได้”

“ขอบคุณครับ แค่นี้ผมก็เกรงใจพี่นพมากแล้ว”

“เย็นนี้หญ้าทำตัวให้ว่างนะพี่จะพาไปเลี้ยงต้อนรับ เดี๋ยวจะบอกคุณรัตน์ให้ชวนทุกคนในแผนกไปด้วย”
   
คุณรัตน์คือหัวหน้าแผนกของผม บริษัทของพี่นพเป็นบริษัทขนาดกลาง มีพนักงานอยู่ร้อยกว่าคน เฉพาะแผนกผมมีสิบคน
   
“ครับพี่นพ”
   
“ทำงานเถอะ”
   
“ครับ”
   
ผมรอจนพี่นพเดินไปแล้วถึงนั่งลง ลอบถอนใจออกมาเบาๆ แม้จะดีใจที่ได้รับการต้อนรับอย่างดีแต่ก็อดผิดหวังไม่ได้ที่ไม่ได้เจอกับเมฆตอนเย็น ผมหยิบโทรศัพท์ออกมายังไงก็ไม่มีทางเลือก

                                                เย็นนี้พี่นพจะพาไปเลี้ยงกับพี่ๆ ที่แผนก                                     

                                                   เมฆไม่ต้องมารับผมแล้วนะ ขอบคุณมาก

ข้อความตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
   
เดี๋ยวผมไปรับ หญ้าส่งชื่อร้านมาให้ด้วย

                                        ไม่เป็นไร ผมไม่รู้ว่าจะเลิกกี่โมง

หญ้าไม่มีรถจะกลับลำบาก
   
ผมกำลังพิมพ์ตอบว่าเดี๋ยวติดรถพี่นพกลับก็ได้แต่ไม่ทันอีกฝ่าย

ผมเป็นห่วง
   
เจอประโยคนี้เข้าไป ผมลบคำปฏิเสธออกทันที

                                      แต่ดึกนะ

ไม่มีปัญหา

                                      งั้นก็ขอบคุณมาก

อย่าลืมส่งชื่อร้านมา

                                      ไม่ลืม

ผมวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ กลับมาทำงานด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งอีกครั้ง คนบางคนก็มีผลกับจิตใจของเรามากกว่าที่คิด

• • • • •

ผมส่งชื่อและโลเกชันของร้านให้เมฆทันทีที่มาถึง พร้อมกับเวลาที่คิดว่าจะกลับตามที่สอบถามคร่าวๆ มาจากพี่นพระหว่างนั่งรถมาที่ร้านด้วยกัน เมฆตอบกลับมาเพียง 'เดี๋ยวเจอกัน' แล้วเงียบหายไป ผมเองก็ใช้เวลาไปกับงานเลี้ยง ทำความรู้จักเพื่อนร่วมงาน สร้างความสนิทสนมให้มากยิ่งขึ้น
   
เวลาเดินไปถึงสี่ทุ่มผมยังไม่ได้รับข้อความจากเมฆว่าอีกฝ่ายออกเดินทางแล้ว หรือตอนนี้เดินทางถึงไหน ผมจึงเตรียมใจว่าต้องหาที่นั่งรออีกฝ่าย
   
พี่นพเรียกคิดเงินตอนสี่ทุ่มครึ่ง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูให้แน่ใจเผื่อว่าไม่ได้ยินเสียง แต่ทุกอย่างยังเงียบสงบ เมื่อทุกคนลุกขึ้นผมจึงลุกตาม


"หญ้า"
   
"เมฆ?" ผมชะงักฝีเท้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ดวงตาเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินมาจากโต๊ะที่หลบมุมอยู่ด้าน
   
"สวัสดีครับ" เมฆยกมือไหว้พี่นพที่หยุดเดินเป็นเพื่อนผม ส่วนคนอื่นเดินนำไปก่อนแล้ว
   
"สวัสดี ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"
   
"ครับ"
   
ผมแปลกใจที่ทั้งสองคนรู้จักกัน
   
"มาเที่ยวเหรอ"
   
"มารับหญ้าครับ"
   
"งั้นเหรอ"
   
ทั้งสองคนสบตากันนิ่ง นิ่งจนผมคิดว่ามันนานเกินไป ก่อนที่พี่นพจะละสายตามามองผม
   
"ถ้าอย่างนั้นเจอกันพรุ่งนี้นะหญ้า"
   
"ครับ ขอบคุณมากครับพี่นพ"
   
"ไม่เป็นไร แล้วเจอกัน"
   
ผมยกมือไหว้พี่นพ ยืนรอจนอีกฝ่ายแยกไปแล้วจึงหันกลับมามองเมฆ
   
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่"
   
“สักพักหนึ่ง กลับกันเลยไหม”
   
“อืม”
   
ผมเดินตามเมฆไปที่รถ ไม่ได้สงสัยอะไรจนกระทั่งช่วยหยิบบัตรจอดรถที่เสียบไว้ที่ช่องข้างคนขับขึ้นมา เวลาที่บันทึกคือสามทุ่มเจ็ดนาที ผมเงยหน้าขึ้นมองเมฆด้วยสายตาประหลาดใจ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้แล้ว
   
“ไหนว่าเพิ่งมา”
   
“ก็ผมไม่แน่ใจว่าหญ้าจะกลับกี่โมงแน่ กลัวกลับเร็วกว่าที่บอกไว้ ไม่อยากให้หญ้าต้องนั่งรอ”
   
แล้วตัวเองก็มานั่งรอแทน! ผมคิดอย่างอ่อนใจแต่ก็อบอุ่นหัวใจไปพร้อมกัน
   
“เมฆ”
   
“หือ” เมฆหมุนพวงมาลัยออกจากลานจอดรถ สายตาจึงมองตรงไปยังถนน เปิดโอกาสให้ผมมองได้อย่างเต็มที่
   
“ขอบคุณมากนะ แต่วันหลังไม่เอาแบบนี้แล้วผมเกรงใจ ถ้ากลับเร็วผมกลับเองก็ได้ แท็กซี่มีเยอะแยะ พี่นพเองก็อาสาไปส่ง”
   
“เห็นไหม เพราะผมรู้ว่าหญ้าจะทำแบบนั้นผมถึงต้องมาก่อนเวลา”
   
“โธ่เอ๊ย” ผมอุทานก่อนหัวเราะออกมาเบาๆ
   
“เป็นไงบ้าง ทำงานวันแรก”
   
“ดีกว่าที่คิด เพื่อนร่วมงานดี เจ้านายดี”
   
“ดีแล้ว”
   
“จริงสิ!” ผมเพิ่งนึกบางอย่างขึ้นมาได้ “เมฆรู้จักพี่นพเหรอ”
   
“รู้จักกันผิวเผิน หญ้ารู้ใช่ไหมว่าพี่นพจบจากคณะเรา”
   
“รู้”
   
“พี่นพเป็นเพื่อนสนิทพี่ของพี่สิทธิ์ นัดรวมกลุ่มกันบ่อยๆ ผมเคยเจอบ้างเวลาไปหาพี่สิทธิ์ที่บ้าน”
   
“อ๋อ แล้วนี่เมฆทานอะไรหรือยัง”
   
“เรียบร้อยแล้ว ผมทานที่ร้านเหมือนกัน บอกพนักงานไว้ว่ามารอเพื่อนถ้าโต๊ะหญ้าเรียกคิดเงินให้คิดเงินโต๊ะผมพร้อมกันเลย”
   
ผมมองใบหน้าด้านข้างของคนพูด ดวงตาอ่อนแสงลง นึกสงสัยว่าคนๆ หนึ่งจะน่ารักมากขนาดนี้ได้ยังไง
   
“ผมจะเริ่มทำงานอาทิตย์หน้าแล้วนะ”
   
ผมแปลกใจไม่น้อยที่ได้ยิน คิดว่าเมฆจะเที่ยวต่ออีกสักปี
   
“ทำไมเปลี่ยนใจ”
   
“ผมควรทำตัวเองให้มั่นคงได้แล้ว”
   
เมฆหันมาสบตาผม เราเพียงแค่ยิ้มให้กันเท่านั้น นึกๆ ดูแล้วใครจะคิดว่าวันหนึ่งเราจะได้คุยกันแบบนี้ ได้นั่งรถด้วยกันแบบนี้ ตอนนี้ผมเลยคิดไม่ตกเลยว่าควรไปขอบคุณพี่เชษฐ์หรือควรไปจัดการพี่เชษฐ์ดี
   
“หญ้า”
   
“หือ”
   
“ผมหิว”
   
“ไหนเมื่อกี้บอกว่าทานแล้ว” ผมพูดด้วยน้ำเสียงปนขำ
   
“ทานแล้วแต่ตอนนี้หิว เลี้ยงมาม่าผมสักชามได้ไหม”
   
“ได้สิ” ผมพยักหน้า “มีเซเว่นอยู่ก่อนคอนโดนิดหนึ่ง มีที่จอดรถด้วย เดี๋ยวผมลงไปซื้อให้ บริการใส่น้ำร้อนมาให้ด้วยถือเป็นค่ารถ
   
เสียงถอนหายใจดังขึ้น “ไม่เป็นไร ผมไปส่งหญ้าเลยดีกว่า”
   
ผมลอบยิ้มเมื่อได้ยินเสียงปลงตกของอีกฝ่าย เบือนสายตาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มออกไปมองนอกหน้าต่าง ก่อนพูดขึ้นเบาๆ
   
“ผมเพิ่งรู้ว่าไมโครเวฟที่ห้องเสีย เอาไว้เจ้าของห้องเอามาเปลี่ยนให้เมื่อไหร่ผมจะเลี้ยงนะ”
   

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[หมอตัวเปียก]

เขาหาเรื่องไปบนห้องด้วยล่ะคุณ

[DrSlump]

 

[Mitra]

น่ารักอ่ะ

[Ti0590]

ิปป้ามากินมาม่าที่ห้องหนูมั้ย  ประโยคทนี้ลอยมาเลย 555555555555555

แต่เมฆนี่ร้ายนะ ร้ายลึกอ่ะดูท่าทางแล้ว 

[Ginny Jinny]

แอบเนียนอยากเข้าห้องเขา

[HanATarO]

เจ้าหมาป่าเมฆช่างร้ายนัก 555

[imac]

เมฆรุกหนักมาก

[anterosz]

คู่แข่งมาแล้วนะ

[kunt]

ลองเชิงกันตลอดแต่ก็รู้ทันกันทุกที 5555

[arij-iris]

เมฆขี้หวงผิดคาดนะเนี่ยยยย 

[snowboxs]

ละมุนมาก ปกติตัวเราจะอยากได้เคะน่ารักไว้ครอบครอง
แต่ตอนนี้ อยากมีเมฆเป็นของตัวเอง คนอะไรใส่ใจเก่ง

[วายซ่า]

อิตอนเค้าชวนขึ้นห้องล่ะไม่ขึ้น ตอนนี้เสียดายเลย 

[O-RA DUNGPRANG]

แหมก็หิ้วมาม่าไปกินบนห้องสิ 

[areenart1984]

มีอะไรกับพี่นพหรือเปล่า ก้อนเมฆ 

[seaz]

พี่นพ แอบชอบหญ้าใช่ไหมครับ?

[sailom_orn]

  ไม่โครเวฟไม่เป็นใจเมฆ รอไปก่อน

[weedear]

น่ารักกกกกก

[miikii]

เนียนขอกินมาม่าเลยเหรอ 5555555555555

[HISY]

ฉันฟินค่าาา

[Kelvin Degree]

เมฆเนียนได้อีก,,,

[khwanruen]

ก้อนเมฆน่ารักเกินไปแล้ว 

[Wordslinger]

ไม่รู้ทำไม ดิฉันหมั่นไส้เมฆตลอด 555+ เอาเป็นว่าแผนขอขึ้นห้องโดนเขาบอกปฏิเสธไปแล้ว ก็หาแผนใหม่นะพ่อคุณ อีกฝ่ายเขามีใจให้อยู่แล้ว ก็รุกจนทำให้เขายอมเปิดปากบอกก็แล้วกัน เดี๋ยวป้าเอาใจช่วย

ขอบคุณคุณดารินสำหรับอัปเดตนะคะ

[labelle]

พบคนเนียน และรุกไวมากหนึ่งอัตรา
และพบคนอ๋อยเบาๆ อีกหนึ่งอัตรา

เอ็นดูหญ้า ชอบความใจดี ความน่ารัก ของเมฆ
และเขินกับความใส่ใจ และความอ้างของเมฆ

เมฆมาไวมากจ้า กลัวหญ้ากลับก่อน หรือต้องรีบมาเปิดตัวไว้

อย่าบอกนะว่าพี่นพก็คิดจีบหญ้า แต่หญ้าซึนเอง

[Yara]

เมฆจีบขนาดนี้คนมีใจอยู่แล้วอย่างหญ้าจะไปไหนได้ อิอิ

[JokerGirl]

จะขอขึ้นห้องซะหน่อย ไมโครเวฟไม่เป็นใจ เมฆไม่บอกว่าหิวน้ำล่ะคุณ