หัวข้อ: ❤❤ จากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ ❤❤ [Specail Part นพ&เว (2)]★ 09/09/19 ★ P:23

[Ti0590]

เมาแล้วน่ารักขนาดนี้ อันตรายกับหัวใจของเมฆนะน้องหญ้า

[JokerGirl]

หญ้าไม่อ่อยเมฆก็หลงรักจ้า

[DrSlump]

 

หญ้านี่ทำเป็นเล่นตัวนะ    อิอิ

[areenart1984]

ขยันจีบ ขยันอ่อยซึ่งกันและกัน ชอบ ๆ 

[anterosz]

จะชวนเมฆไปลอยกระทงหรอ

[Yara]

  โอ้ยยยยยย ใจบางหมดแล้ว

[Kelvin Degree]

นี่ขนาดยังไม่เป็นแฟนยังหวานขนาดนี้,,,

[arij-iris]

จีบกันน่ารักอ่ะ

[seaz]

หูย ๆ น่ารักไปอีก

[O-RA DUNGPRANG]

แหม ๆ อิจฉาคนกำลังจะมีแฟน 

[เป็ดอนุบาล]

          ดงอ้อยที่ว่าแน่ๆ


ยังแพ้ความหวานของคู่นี้ค่าาา

[weedear]

โอ้ยยยย

[sailom_orn]

  ตาร้อนไปหมดแล้ว

[miikii]

เดือนนั้นมีอะไรรึเปล่าน้า

[หมอตัวเปียก]

รถอ้อยคว่ำมากหนู

[Ac118]

โง้ยย ปลายหญ้าอ่อยเก่งงงง แค่นี้ก้อนเมฆก็หลงหัวปักหัวปำแล้วว 

[mystery Y]

เขินเลยอ่ะ

[labelle]

5555 รถน้ำตาลคว่ำจ้า อ่อยแล้วอ่อยอีก
ทับทมเข้าไป ใครใจบางก่อนกัน
แต่ที่แน่ๆ คนอ่อยหนีก่อนแล้วจ้า

หญ้าน่ารัก เป็นคนนิ่งๆ แต่ไม่ได้ซื่อจนดูใครไม่ออก
แถมพอรู้ว่า เมฆ หึง หญ้าไปต่อไม่เป็น เขินหนักมาก

เมฆคะแนนนำมากเลยจ้า ออกตัวแรงมากแล้ว
เบรคยังไง ฉุดยังไง ก็ไม่อยู่ หญ้าบ่นก็แล้ว

รออีกนิดนะ วันลอยกระทงหรือเปล่า ที่จะถามกัน

[Ginny Jinny]

โอ้ยมันฟินมากๆๆ

[darin]

ตอนที่ 19
วันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน

ท้องฟ้ายามเย็นเป็นสีส้มอมชมพู ผมเงยหน้าขึ้นมองหลังก้าวผ่านประตูออกมา ก่อนที่สายตาจะประสานเข้ากับสายตาของร่างสูง ใบหน้าที่คุ้นเคย รอยยิ้มที่คุ้นตา

หลังจากค่ำคืนนั้นเมฆไม่เคยถามผมอีกเลย มีเพียงการกระทำที่สม่ำเสมอไม่เคยเปลี่ยนแม้อีกฝ่ายจะเริ่มทำงานแล้วก็ตาม

“หญ้าอยากทานอะไร” ประโยคคุ้นเคยที่เมฆมักถามผมเป็นประจำ

“ผมคิดเอาไว้แล้ว” ผมเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง เพียงครู่เดียวรถก็เคลื่อนออกจากลานจอด

“ร้านอยู่แถวไหน” เมฆถามทางผมเมื่อคืนบัตรให้พนักงานรักษาความปลอดภัยแล้ว

“ในมหา’ ลัย“

“ในมหา’ลัยเหรอ” เมฆหันมามองหน้าผมด้วยสายตาแปลกใจ 

“วันนี้วันลอยกระทง ผมอยากไปเที่ยวงานที่มหา’ลัย”

“ผมนึกว่าหญ้าไม่ชอบเลยไม่ได้ชวนไปเที่ยวที่ไหน”

“ไม่เป็นไร ผมแค่อยากไป” ผมตอบเสียงเบา เมฆหันมามองด้วยสายตาเป็นห่วง ก่อนละมือจากพวงมาลัยรถแล้วยื่นมาจับมือผม

“หญ้าเป็นอะไร มีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่า”

เปล่า” ผมยิ้มทั้งริมฝีปากและดวงตา “แค่คิดถึงน่ะ”

“ตกลง งั้นไปเที่ยวมหา’ลัยกัน”

“อืม” ผมพยักหน้า สายตามองตรงไปข้างหน้า รอยยิ้มปรากฏที่ริมฝีปาก ท้องฟ้าวันนี้สวยเหมือนวันนั้น

• • • • •

ในมหา'ลัยสว่างไสวไปด้วยแสงจากไฟประดับ ร้านรวงผุดขึ้นมากมาย ทั้งอาหาร ขนมและเครื่องดื่ม รวมถึงซุ้มเล่นเกมต่างๆ และเวทีการแสดงที่วงดนตรีกำลังเล่นเพลงอย่างครึกครื้น
   
หลังจากแวะทานก๋วยเตี๋ยวฝีมือรุ่นน้องที่คณะเพื่อรองท้องแล้ว ผมกับเมฆก็เดินเล่นในงานไปเรื่อยๆ
   
"เมฆ" ผมหยุดยืนที่หน้าตึกคณะ เรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยเสียงทุ้ม
   
"ครับ" เมฆหันกลับมามอง
   
"จำวันลอยกระทงปีนั้นได้ไหม วันที่เมฆทักผมตรงนั้น" ผมชี้มือเข้าไปด้านในตึก
   
"จำได้สิ"
   
"ขอบคุณมากนะ ตอนนั้นผมไม่ได้บอกเมฆ"
   
"ไม่เป็นไร" ดวงตาที่มองมาอ่อนแสง มันดูอบอุ่นไม่ต่างกับวันนั้นวันที่เมฆตัดสินใจดึงแขนผมให้เดินไปด้วยกัน
   
"ผมน่ะทำเหมือนไม่ได้เป็นอะไรแต่ความจริงแล้วกำลังเศร้ามาก แต่เพราะเมฆ ผมเลยรู้สึกว่างานลอยกระทงมันก็ไม่ได้แย่ ที่จริง.." ผมยกยิ้มกว้าง "มันดีมากๆ "
   
"ผมดีใจที่หญ้าชอบ"
   
"ผมชอบ แต่วันนั้นผมไม่ได้ชอบแค่งานลอยกระทงอย่างเดียว ผมชอบเมฆด้วย"
   
"หญ้า" สายตาของเมฆเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตกใจผสมปนเปกัน
   
“หญ้าชอบผมอย่างนั้นเหรอ!”
   
"เมฆได้ยินไม่ผิดหรอกตั้งแต่วันนั้นผมก็เริ่มชอบเมฆ" ผมส่งยิ้มให้เมฆก่อนเริ่มออกเดินอีกครั้ง
   
"ผมชอบเมฆทีละนิดและชอบมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดผมก็รู้ตัวว่าผมรักเมฆเข้าให้แล้ว"
   
"แต่ทำไม.."
   
"ทำไมเมฆถึงไม่เคยรู้ และทำไมผมถึงไม่เคยแสดงอะไรออกมาใช่ไหม"
   
"ใช่ ทำไมผมไม่เคยรู้เลย"
   
"ก็เพราะว่า.." ผมหันไปยิ้มให้เมฆ "ผมคิดว่าเมฆมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะสิ"
   
"ผมไม่มี!"
   
"ผมว่ามันเป็นตลกร้าย" ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ชี้มือไปข้างหน้า "ผมเคยมาดูเมฆแข่งบาสกับเพื่อนๆ ที่นี่ด้วย ตอนนั้นผมคิดว่าผมจะทำอะไรเพื่อตัวเองสักครั้ง ผมเลยคิดจะชวนเมฆไปดูหนังด้วยกัน" ผมหยุดเดินที่หน้าสนามบาส หันไปมองเมฆเต็มตัว ริมฝีปากติดรอยยิ้มบาง
   
"บังเอิญผมนั่งข้างกลุ่มของอรบนอัฒจรรย์ เลยได้ยินที่อรแกล้งหลอกเพื่อนว่าเมฆมาจีบแต่ตอนนั้นผมไม่รู้ ผมเข้าใจว่าเมฆกำลังจีบอรอยู่จริงๆ ผมเลยคิดว่าผมควรหยุดอยู่แค่นั้น แล้วชอบเมฆอยู่ห่างๆ ก็พอ"
   
"ผมเห็น"
   
"เห็น? เห็นอะไร"
   
"เห็นหญ้าตอนออกจากสนามไปแล้ว เห็นจากบนอัฒจรรย์ ยังคิดอยู่ว่าหญ้ามาดูใคร เสียดายที่ผมเลิกช้าเลยไม่ได้เจอ
   
แม้เรื่องราวจะผ่านไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินก็อดหัวใจพองโตไม่ได้ ที่เราต่างมองหากัน
   
"เมฆ"
   
"ครับ"
   
"ผมบอกเมฆว่าผมจะไม่ให้คำตอบจนกว่าเมฆจะตอบคำถามผม ผมถามเมฆตอนนี้ได้ไหม"
   
"ได้สิ" เสียงตอบรับอบอุ่น
   
"ผมจะถามเมฆว่า.." ผมเงยหน้าขึ้นประสานสาตากับดวงตาที่มองมา
   
"ผมชอบเมฆ ชอบมานานมากแล้ว เมฆคบกับผมได้ไหม"
   
“โอ๊ะ!” ผมตกใจเพราะเมฆคว้าผมเข้าไปกอด กอดแน่นจนผมเหมือนจมเข้าไปในอกของอีกฝ่าย
   
"ผมรักหญ้า รักที่สุด” ริมฝีปากร้อนแตะลงบนหน้าผากเมื่อผมเงยใบหน้าขึ้นมอง ผมกะพริบตาสองสามที ถามด้วยใบหน้าที่ซื่อที่สุด

"เมฆไม่คบเหรอ งั้นถ้าเมฆไม่ตกลง ผมก็ไม่ตกลง"
   
"หึๆ" ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมันเขี้ยวผมเพราะแกล้งกอดผมแน่นขึ้น ใช้จมูกปัดเบาๆ ที่แก้ม
   
"ไหนคำตอบผม" ผมพยายามกลั้นยิ้มแต่ไม่สามารถซ่อนความสุขได้ ดวงตาจึงพราวระยับ
   
"ตกลง"
   
"ถ้าอย่างนั้นผมก็ตกลง"
   
ดวงตาของเราประสานเข้าด้วยกัน มันเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุข
   
"แต่ตอนนี้เมฆต้องปล่อยผมก่อนเพราะผมเริ่มจะอายแล้ว" ใบหน้าผมขึ้นสีแดงเรื่อ ถึงบริเวณหน้าสนามบาสจะไม่ใช่จุดที่จัดงานและไม่มีใครผ่านไปมาเท่าไหร่ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย
   
"ผมยังไม่ปล่อยจนกว่าหญ้าจะตอบคำถามผม"
   
“คำถามอะไร”
   
"ถ้าหญ้าชอบผมอยู่แล้วทำไมถึงไม่ตอบตกลงเลย ทำไมถึงรอจนถึงวันนี้”
   
ผมมองคนถามด้วยสายตาเอาเรื่อง เมฆเลิกคิ้วขึ้นคล้ายต้องการถามว่าผมเป็นอะไร
   
"เพราะผมรู้ว่าวันนั้นเมฆถามเพราะเห็นผมเมา กะจะหลอกให้ตกลงง่ายๆ ใช่ไหม"
   
"หึๆ"
   
"ให้รอแบบนี้ดีแล้ว ต้องโดนเอาคืนบ้างวันหลังจะได้ไม่ร้ายกับผม"

"ฮ่าๆ" เมฆหัวเราะเสียงดังจนผมเก๊กดุต่อไปไม่ไหวหลุดรอยยิ้มออกมา

ความจริงแล้วที่ผมเลือกวันนี้เพราะผมอยากทำในสิ่งที่วันนั้นผมตัดสินใจไม่ทำแล้วเดินหนีไป รวมถึง..ใบหน้าของผมร้อนผ่าวเมื่อคิดขึ้นมา ถ้าวันครบรอบเป็นแฟนกันตรงกับวันที่ผมตกหลุมรักเมฆก็คงดี

“แต่ผมยังข้องใจอีกเรื่อง” เมฆยังไม่ยอมปล่อยผมง่ายๆ

“อะไรเหรอ”

“ทำไมพี่เชษฐ์ถึงเข้าใจผิดว่าหญ้าชอบน้องเพลิน”

“หึ” ผมหลุดเสียงหึออกมา ก่อนเปลี่ยนเป็นหัวเราะจนตัวโยน

“อะไรครับ” เมฆถามด้วยน้ำเสียงปนขำเมื่อเห็นท่าทางประหลาดของผม

“เมฆรู้จักเซอร์ไอแซกนิวตันไหม เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง”

ดูเหมือนเรื่องนี้ต้องเล่ากันยาว ผมจึงดึงมือเมฆไปหาที่นั่งคุยกัน แน่นอนว่าเมื่อผมเล่าจนจบเสียงถอนหายใจยาวของเมฆก็ดังขึ้น ดูเหมือนผมจะได้เพื่อนร่วมอุดมการณ์แล้ว

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหมหลังจากสี่ปีผ่านไป” เสียงทุ้มของเมฆถามขึ้น มันทำให้ผมยิ้มกว้าง
   
“อืม”
   
“หญ้าเสียดายเวลาไหม”
   
ผมหยุดคิดก่อนส่ายศีรษะช้าๆ “ผมคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้มันพิเศษ ถึงจะตลกร้ายไปสักหน่อยแต่ก็เป็นเรื่องราวที่น่าจดจำ”   
   
“แต่ถ้าผมได้กอดหญ้าเร็วกว่านี้ก็ดี”
   
ใบหน้าของผมร้อนผ่าวเมื่อสบตากับดวงตาของเมฆ ถ้าละลายได้ผมคงละลายไปแล้ว
   
“ไปเดินเล่นกันต่อเถอะ” ผมลุกขึ้นยืน เวลาเขินผมมักจะทำตัวประหลาดเสมอ
   
เมฆไม่พูดอะไรเพียงแค่ยิ้มด้วยสายตาเอ็นดู มือใหญ่สอดเข้ามาจับมือผม มันอบอุ่นจนหัวใจพองโต

• • • • •

“ขับรถดีๆ ถึงบ้านแล้วส่งข้อความบอกผมด้วยนะ” ผมหันไปบอกเมฆหลังจากปลดเข็มขัดนิรภัยออกเรียบร้อยแล้ว
   
“เดี๋ยวก่อน” มือใหญ่จับข้อมือผมไว้ไม่ยอมให้เปิดประตู
   
“หญ้าลืมอะไรไปหรือเปล่า”
   
“ลืมอะไร” ผมขมดวคิ้วเข้าหากันเพราะนึกไม่ออกจริงๆ
   
“อ๋อบอกฝันดีเหรอ ผมกะจะส่งให้ตอนเมฆถึงบ้านแล้วต้องทวงด้วย” ผมแซวอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม
   
เมฆส่ายศีรษะช้าๆ ดวงตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์
   
“งั้นผมก็นึกไม่ออกแล้ว”
   
“หญ้าลืมว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว” แขนของผมถูกเมฆดึงเบาๆ จนเซเข้าหา ร่างสูงโน้มตัวเข้ามาใกล้ก่อนริมฝีปากจะแตะลงที่ข้างแก้ม
   
“พรุ่งนี้เจอกันครับ”
   
“อะ..อืม” หน้าของผมร้อนผ่าว มันร้อนจนกลัวตัวเองจะเป็นไข้ ได้แต่หลบสายตาวาววับของเมฆ ตอบรับอือออในลำคอแล้วรีบเปิดประตูลงมาด้วยความอาย เกือบสะดุดขาตัวเองให้ขายขี้หน้าเล่น
   
เมฆลดกระจกลง ดวงตาที่มองยิ่งทำให้ผมหน้าแดงขึ้นไปอีก
   
“หญ้าครับ”
   
“หือ?”
   
“ขอบคุณ”

คำพูดเพียงคำเดียวแต่อบอุ่นไปถึงหัวใจ ผมยิ้มตอบเมฆด้วยสายตาที่ไม่แตกต่างกัน ทุกอย่างมีเวลาที่เหมาะสม ในที่สุดผมก็ได้พูดมันออกไป

จากปลายหญ้า ถึงก้อนเมฆ
ผมรักคุณ


:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[Gokusan]

แง~~~ น่ารัก ><
เป็นการตอบตกลงที่น่ารักมาก
วันครบรอบที่ตกหลุมรัก...คือดี~~~ อิอิ

[Ti0590]

รอเขาย้ายมาอยู่ด้วยกันนนนนน ทำไมเขาน่ารักจังเลยคะะะะ

[kunt]

เอ้ววววว เขาเป็นแฟนกันแล้ววววว

[anterosz]

กรี๊ดดดดดดด 555

รอตอนต่อไปครับ

[ซีเนียร์]

 

[PrimYJ]

 น่ารักมากเลย

[DrSlump]

 

[Kelvin Degree]

หวานมาก น่ารักมาก ชอบครับ,,,

[Yara]

ตกลงคบกันแล้ว ต่อไปก็ต้องพาไปแนะนำกับครอบครัวแล้วนะ ^^

[sailom_orn]

อ้าย...ฟิน