หัวข้อ: ❤❤ จากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ ❤❤ [Specail Part นพ&เว (2)]★ 09/09/19 ★ P:23

[miikii]

ถูกที่ถูกเวลา 

[seaz]

หวานเลยตอนนี้ ละมุนมาก

[O-RA DUNGPRANG]

 

[หมอตัวเปียก]

เขาเป็นแฟนกันแล้ว

[Ginny Jinny]

  เขิลแทนหญ้า

[วายซ่า]

เป็นแฟนกันในที่สุด หญ้านี่น่ารักจริงๆ

[Wordslinger]

ทุกอย่างต้องมีเวลาที่เหมาะสมของมันสินะ หลังจากต้องรอถึงสี่ปีกว่าจะได้บอกความรู้สึก คราวนี้ทางสองสายก็มาบรรจบกันจนได้ ต่อไปนี้ก็คือเส้นทางเส้นเดียวที่จะมุ่งไปข้างหน้าสำหรับหญ้ากับเมฆสินะคะ

ขอบคุณคุณดารินสำหรับอัปเดตนะคะ

[arij-iris]

เป็นการบอกรักที่น่ารักมากกกกก

[mystery Y]

เขินนน~

[river]

จะมีฉากเอาคืนกามเทพไหม

[Ac118]

แฟนป้ายแดง โง้ยย เขินนนน~ 

[เป็ดอนุบาล]

        หวานละมุนละไมอยู่ในทุกตอน
 
หวานทุกความรู้สึก

ไม่มีจางหายไป...❤️❤️

เป็นแฟนกันแล้วน่ารักที่สุด..

         รออ่านตอนต่อไปคะ

[HanATarO]

เขินแทนหญ้าเลยได้มั้ย 

[ommanymontra]

 


 

[memozy]

 

ใจตรงกันเนอะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ

[darin]

ตอนที่ 20
พี่เชษฐ์แสนดี

ร้านอาหารคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ผมใช้เวลาอยู่ครู่ใหญ่จึงมองเห็นคนที่นัด ผู้ชายรูปร่างสันทันที่กำลังนั่งดื่มเบียร์และแอบมองสาวโต๊ะข้างๆ

“พี่เชษฐ์” ผมเคาะมือลงบนโต๊ะ อีกฝ่ายสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะหันมามอง

“ข้าตกใจหมด”

“ทำขวัญอ่อนไปได้พี่ นี่ผมไม่ใช่สามีผู้หญิงโต๊ะข้างๆ” ผมนั่งลงตรงข้ามพี่เชษฐ์

“ดูมัน” คนพูดมองค้อนรุ่นน้อง ก่อนสายตาจะเลยไปมองร่างสูงที่นั่งลงข้างผม

“คบเข้าไปได้ยังไงวะปากแบบนี้ไม่ไหว ใครว่ามันเรียบร้อยข้าเถียงขาดใจ”

“เสี้ยมไม่ทันแล้วพี่เชษฐ์” ผมยกยิ้มกวน

“พอสมหวังเข้าหน่อยพี่เชื้อไม่มีความหมาย” เสียงบ่นพึมพำก่อนคนบ่นจะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม จึงไม่ทันสังเกตเห็นสายตาวาวๆ ของผม

“มีสิพี่มากด้วย”

“แบบนี้ค่อยสมกับเป็นน้องรักหน่อย สั่งอาหารก่อนเดี๋ยวค่อยคุยกัน” พี่เชษฐ์หยิบเมนูที่วางอยู่ข้างตัวส่งให้ผม

“ร้านนี้อร่อยหลายอย่าง เอ็งดูตรงเมนูแนะนำ ข้ามาแต่หัววันเลยนะไม่งั้นไม่มีที่นั่ง”

ผมเปิดดูเมนูก่อนเรียกพนักงานมาสั่ง เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงส่งเมนูคืนให้

“ไงวะไอ้เมฆไปเที่ยวแป๊บเดียวเอ็งถึงกับตกหลุมรักไอ้หญ้าเลยเหรอวะ” เมื่อพนักงานเดินห่างจากโต๊ะแล้วพี่เชษฐ์ก็เริ่มทันที เรื่องพวกนี้ไม่เคยพลาด ไม่เคยพลาดที่จะแซวแต่ดันพลาดที่ไม่รู้ว่าเมฆก็ชอบผมเหมือนกัน

“ผมว่า..” เมฆยกยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย

“ว่าอะไรวะ”

“พี่เชษฐ์กินข้าวก่อนดีกว่า เชื่อผม”

“อะไรของเอ็งวะข้ายิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ ทำไม ความรักของพวกเอ็งมันพิสดารพันลึกมากเลยหรือไง” น้ำเสียงถามกึ่งประชด แต่พวกผมกลับหัวเราะออกมาเพราะจะว่าไปแล้วมันก็เกือบเป็นอย่างนั้นจริงๆ

“ตกลงพี่อยากรู้เลยใช่ไหม ไม่รอนะ” ผมถามให้มั่นใจ

“เออ เล่าๆ มาเถอะ”

ผมยกยิ้มมุมปาก เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ยกมือขึ้นกอดอกหลวมๆ

“พี่เชษฐ์เคยบอกเมฆว่าผมชอบน้องเพลินใช่ไหม”

“คุยได้เหรอวะ” พี่เชษฐ์เลิกคิ้วขึ้น “แสดงว่าไอ้เมฆรู้แล้วสิว่าเอ็งชอบมันมาตั้งนานแล้ว”

“รู้” ผมพยักหน้า

“เออข้าจำได้ มีอะไร”

“ก็ไม่มีอะไรมากพี่” ผมพูดช้าๆ ดวงตาเป็นประกาย “แค่เมฆตัดใจไม่จีบผมเพราะที่พี่บอกแบบนั้นแค่นั้นเอง”

“หะ!!” พี่เชษฐ์จ้องผมตาแทบถลนก่อนหันไปมองหน้าเมฆด้วยสายตางงๆ

“เมื่อกี้ไอ้หญ้ามันพูดว่าอะไรนะข้าฟ้งผิดหรือเปล่า เอ็งเคยจะจีบมันเหรอ”

“ใช่พี่ ผมชอบหญ้าตั้งแต่สมัยเรียน พอพี่บอกว่าหญ้าชอบน้องเพลินแล้วก็ชอบมากด้วย ไม่มีทางจะตัดใจแน่ ผมเลยคิดว่าควรถอย”

“ฉิบหาย!” คนอุทานหน้าซีดเผือด ผมอยากหัวเราะออกมาแต่ต้องพยายามเก๊กหน้าเอาไว้

“ทีนี้พี่เชษฐ์มีความหมายกับผมมากพอหรือยัง”

“ไอ้หญ้า” เสียงเรียกโอดครวญ

“ก็ข้าไม่รู้นี่หว่า” พี่เชษฐ์แก้ตัวเสียงอ่อย หน้าตาสำนึกผิดมาก

“ข้าขอโทษ ข้าก็แค่ไม่อยากให้มันจับได้ว่าเอ็งชอบ ก็เอ็งเล่นแช่งชักหักกระดูกข้าไว้ให้ไร้คู่ถ้าข้าเผลอพูดความลับเอ็งออกไป”
ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย พอนึกก็จำได้เลาๆ ว่าคืนนั้นพูดแบบนั้นออกไปจริงๆ

“คำก็ขู่สองคำก็ขู่ เห็นอย่างนี้ข้าก็กลัวไร้คู่นะโว้ย ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออกก็พูดๆ ไปก่อน คิดว่าถ้าเดี๋ยวเอ็งตัดสินใจจีบไอ้เมฆ มันก็รู้เองว่าเอ็งชอบมันไม่ใช่น้องเพลิน”

ผมหัวเราะในลำคอ ดูเหมือนพี่เชษฐ์จะระแวงผมอยู่แล้วจึงโวยวายขึ้นมา

“อะไรของเอ็งอีกวะ”

“ผมก็คิดจะจีบเมฆอย่างที่พี่แนะนำแต่ดันไปได้ยินก่อนอรพูดเล่นๆ ก่อนว่าชอบเมฆ ผมเลยตัดใจ”

“อร? อรลูกพี่ลูกน้องไอ้เมฆน่ะนะเอ็งจะบ้าเหรอ”

“ก็ไม่มีใครบอกผมไง”

“ก็ข้าไม่รู้นี่หว่าว่าเอ็งเข้าใจผิดถ้ารู้ก็บอกแล้วสิ ไม่เคยมาถามแล้วจะมาโทษข้าไม่ได้นะเว้ย ความผิดอะไรก็โยนมาให้หมดแบบนี้มันไม่ถูก ไอ้เรื่องที่ข้าผิดข้าก็ยอมรับ แต่ก็ทำเพราะรักเอ็งนะ พี่แสนดีแบบนี้เอ็งจะไปหาจากที่ไหน”

 “ท่าทางโมโหน่าดู” ผมหันไปพูดกับเมฆที่นั่งฟังยิ้มๆ

“ก็เออสิวะ” คนพูดมองค้อนผม

“งั้นเราก็กลับกันเถอะเมฆ พี่เชษฐ์คงไม่มีอารมณ์ทานแล้ว เอาไว้คราวหน้าค่อยพาไปเลี้ยงขอบคุณใหม่”

“หะ!” พี่เชษฐ์เบิกตากว้าง

“กลับเลยก็ดี” เมฆรับมุกผมด้วยการทำท่าจะลุกขึ้น

 “ไปแล้วนะพี่ ไว้วันหลังค่อยเจอกัน” ผมส่งยิ้มให้พี่เชษฐ์

“เดี๋ยวสิวะ! พวกเอ็งหยุดก่อนนน”

ผมหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางของของอีกฝ่าย ยอมนั่งลงแต่โดยดี

“ที่พวกผมนัดพี่ออกมาก็เพราะอยากเลี้ยงขอบคุณพี่เรื่องน่าน ถ้าไม่ใช่เพราะพี่พวกผมก็คงไม่ได้มาคบกันแบบนี้”

“แต่ข้าก็เป็นคนทำให้พวกเอ็งเกือบไม่ได้คบกัน” พี่เชษฐ์ถอนใจยาว “ขอโทษด้วยว่ะ”

“ไม่เป็นไรพี่ พอมาคิดดูแล้วผมว่ามันเป็นเรื่องของเวลา ตอนนั้นคงไม่ใช่เวลาของผมกับเมฆจริงๆ”

“เอ็งพูดได้ดี ตกลงพวกเอ็งเลี้ยงใช่ไหม”

ผมหัวเราะเมื่อเสียงพี่เชษฐ์เปลี่ยนเป็นสดใสได้อย่างรวดเร็ว

“อืม เมฆเป็นคนเลี้ยง”

“ตามใจเมียนะเอ็ง”

“ไอ้พี่เชษฐ์!”

“ฮ่าๆ”

ผมมองร่างสันทันที่นั่งฝั่งตรงข้ามด้วยดวงตาวาว ใครว่าผมจะไม่เอาคืน ผมเพิ่งรู้ข่าวมาเมื่อวานว่าพี่เชษฐ์ตามจีบรุ่นน้องต่างคณะอยู่โดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชอบผู้หญิง เอาไว้อีกสักอาทิตย์ผมค่อยบอกแล้วกัน  เอาน่าอย่างน้อยก็ไม่โดนตีหัวแบะจนต้องเข้าโรงพยาบาลพี่เชษฐ์น่าจะดีใจ

• • • • •

“ง่วงไหม” เมฆถามผมหลังจากขับรถออกจากร้านอาหารมาได้สักพัก

“ไม่” ผมส่ายหน้าแต่ดันหาวออกมา เมฆหัวเราะเมื่อได้ยินเสียง

“จะงีบก่อนก็ได้นะเดี๋ยวถึงคอนโดแล้วผมปลุกหญ้าเอง”

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวเมฆง่วง”

“ผมไม่ง่วง”

“....”

เมฆเห็นผมเงียบไปจึงหันมามอง

“ผมรอว่าเมฆจะหาวไหม”

“หึๆ” เมฆยิ้มก่อนหันกลับไปมองถนน “งั้นถ้าหญ้าไม่นอน ผมมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้บอกหญ้าเลย”

“อะไรเหรอ” ผมแอบเกร็งนิดๆ บอกตามตรงว่าที่ผ่านมาความรักของเรามีเรื่องนั้นเรื่องนี้ตลอดจนผมไม่ค่อยไว้ใจ

“เรื่องไปน่าน”

นั่นไง!

“มีอะไรหรือเปล่า” น้ำเสียงของผมกังวลเมฆจึงหันมาส่งยิ้มให้

“อันที่จริงผมไม่ได้คิดจะไปน่าน”

“อ้าว!” ผมขยับตัวขึ้นนั่งหลังตรงทันที “เมฆไม่ได้จะไปเหรอ ไหนพี่เชษฐ์บอกว่าเมฆโทรถาม อย่าบอกว่าหลอกผมอีกแล้ว”

“เปล่าผมโทรถามพี่เชษฐ์จริง แต่ถามเพราะกำลังชั่งใจว่าจะไปที่ไหนดี สุดท้ายผมก็เลือกไปแม่ฮ่องสอน”

“แล้วทำไม....” ก่อนที่ผมจะถามจบ เมฆก็พูดต่อ

“ผมซื้อตั๋วเครื่องบินแล้ว แต่พี่เชษฐ์โทรมาถามว่าผมจะไปน่านเมื่อไหร่เพราะหญ้าก็จะไปเหมือนกัน แค่นั้นผมก็ตัดสินใจได้ทันทีว่าผมอยากไปไหน”

“แล้วตั๋วเครื่องบิน?”

“ผมเคยบอกหญ้าแล้วว่าถึงจะเสียดายเงินแต่ถ้าได้อยู่กับหญ้ามันก็คุ้มค่า”

ผมเม้มปากเข้าหากันเพราะกลัวว่าจะเผลอยิ้มจนออกนอกหน้า แค่นี้ก็รู้สึกเหมือนแก้มกำลังจะแตก

“สิ่งที่ผมคิดคือนี่อาจเป็นโอกาสสุดท้ายของผม และผมจะไม่ยอมเสียมันไปเป็นอันขาด”

“ขอบคุณนะ”

“ขอบคุณทำไม” เมฆหันมามองผมด้วยสายตาอบอุ่น ละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยมาเกาะกุมมือของผมเอาไว้

“เพราะผมตัดใจจากเมฆแล้ว ไม่อย่างนั้นเราคงไม่มีวันได้คบกัน”

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องขอบคุณพี่เชษฐ์ด้วย” เมฆพูดด้วยน้ำเสียงปนขำทำให้ผมพลอยหัวเราะตามไปด้วย

“บางทีผมก็ไม่แน่ใจว่าผมควรโกรธพี่เชษฐ์หรือควรขอบคุณพี่เชษฐ์ดี แต่ไม่ว่ายังไง....” ผมมองมือที่เกาะกุมมือของผมอยู่ ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง “ตอนนี้ผมก็มีความสุขที่สุดแล้ว”
   
“ผมคงไม่ต้องบอกหญ้าใช่ไหมว่าผมก็รู้สึกเหมือนกัน”
   
“แบบนั้นเขาเรียกว่าบอก” ผมหัวเราะขำอีกฝ่าย สายตามองตรงไปข้างหน้าถึงรู้ว่าเมฆขับมาถึงคอนโดที่ผมพักแล้ว  รถเลี้ยวเข้าไปจอดในที่จอดรถสำหรับจอดชั่วคราวด้านหน้าตึก
   
“เมฆ”
   
“ครับ”
   
“หิวหรือเปล่า”
   
พอเห็นดวงตาที่พราวระยับขึ้นมาของอีกฝ่าย ใบหน้าของผมก็แดงขึ้นทันที
   
“คิดอะไร! ก็ผมสัญญากับเมฆว่าจะเลี้ยงมาม่า ถ้าเจ้าของคอนโดเปลี่ยนไมโครเวฟให้แล้ว แล้วผมก็ซื้อเตาไฟฟ้ามาแล้วด้วย” ยิ่งเขินผมก็ยิ่งพูดรัวเร็ว
   
“หึๆ ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย แค่ดีใจที่จะได้อยู่ต่ออีกนิดเท่านั้นเอง”
   
“ผมเม้มปากเข้าหากัน เขินจนหน้าแดงแล้วแดงอีก
   
“ผมหมายถึงขึ้นไปกินมาม่าอย่างเดียวนะ” เสียงพูดเบาอยู่ในลำคอ ใบหน้าแดงเรื่อ
   
“ครับผม”
   
“กินแล้วต้องกลับเลย”
   
“ครับผม”
   
“ห้ามทำตัวเจ้าเล่ห์กับผมนะ”
   
“รับทราบครับ”
   
“ยิ้มแบบนี้ผมไม่ไว้ใจเลย” ผมบ่นเบาๆ
   
“ไว้ใจผมได้ ผมเป็นเด็กดีของหญ้า”    

เจอคำพูดแบบนี้ น้ำเสียงทุ้มนุ่มหูแบบนี้ ดวงตาอ้อนแบบนี้ ใครจะใจแข็งอยู่ได้
   
“ตกลง เดี๋ยวผมเลี้ยงมาม่าเอง อื้อ..” ผมเบิกตากว้างเมื่อริมฝีปากของเมฆประทับบนริมฝีปากของผมอย่างรวดเร็ว
   
“ขอบคุณครับ” ดวงตาที่มองมาเป็นประกาย ผมเลยได้แต่ถอนใจ ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเด็กดีของเมฆกับเด็กดีของผมมันเหมือนกันหรือเปล่า

ท่องไว้นะหญ้า ต้มมาม่าให้กินแล้วไล่กลับเลย!
   
:::: ♥ TBC ♥::::
**เรื่องนี้มี 23 ตอน อีก 3 ตอนจบแล้วนะคะ ^^
เผื่อท่านใดสนใจก้อนเมฆกับปลายหญ้าเหลือ 3 วันสุดท้ายค่า >>HAPPY WORDS BOOKS<<
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[HanATarO]

จะได้ไล่เมฆกลับห้องจริง ๆ หรอ หญ้า 555

[วายซ่า]

เมฆรุกแรงจริงมิน่าหญ้าถึงไม่ไว้ใจ แต่น่าจะกลัวใจตัวเองมากกว่ามั้ง. 

[arij-iris]

แหมมมมม แค่กินมาม่าจริงๆหรออออออ

[anterosz]

เสร็จแน่ๆ เพราะเมฆมันร้าย 555

[sailom_orn]

มาม่ารสอะไรหนูหญ้า คงไม่ต้องกินไปซี๊ดไปเน้อ

[O-RA DUNGPRANG]

ก็เป็นเด็กดีในแบบของเมฆใง เนอะเมฆเนอะ 

[JokerGirl]

เมฆไม่น่าจะอยากกินแค่มาม่านะ อาจต้องมีผักแกล้มเป็นหญ้า

[river]

จิ๊บๆนะ พี่เชษฐ์

[DrSlump]

 

[areenart1984]

ตั้งแต่มีแฟนนี้ พาผู้เข้าห้องบ่อยไปหรือเปล่า หนูหญ้า 

[HISY]

กรี๊ด ระวังนะคะปลายหญ้า
ก้อนเมฆมันร้ายยย

[A_Narciso]

สงสัยเมฆจะไม่ได้กินแค่มาม่า.. กินหญ้าด้วยรึเปล่าเอ่ยยยย 

[somberness]

กินมาม่าก็อย่าลืมใส่ผักใส่หญ้าเดี๋ยวจะไม่ครบ ห้า หมู่เอานะะ 

[miikii]

ยังไม่ทันขึ้นห้องเลยนายเมฆ