หัวข้อ: ❤❤ จากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ ❤❤ [Specail Part นพ&เว (2)]★ 09/09/19 ★ P:23

[HISY]

นี่แค่รำคาญน้าาา

[DrSlump]

 

ก็รู้ทั้งรู้ว่าเรื่องนั้นคงไม่เกิด แต่ก็รำคาญที่เธอคนนั้นชอบมาวอแว เลยแสดงโชว์ซะเลย

สมแล้วที่เมฆชอบพูดเสมอว่าหญ้าแสบ  คริคริ

[miikii]

อิมแพคมากหญ้า ทีเดียวจอด 555555555

[weedear]

น่ารักกกก

[หมอตัวเปียก]

ไม่หึงเล้ยยยย

[Wordslinger]

ทั้งเฆและหญ้าก็ขี้หึงแบบแสดงออกทั้งสองคนเลย 555+ เล่นเอาคนที่อยากมาจีบเมฆไปไม่เป็นทีเดียว อย่างนี้ต้องมองหญ้าใหม่แล้วนะคะ ไม่ใช่แค่เมฆแสบคนเดียวแล้ว หญ้าก็แสบด้วย

ขอบคุณคุณดารินสำหรับอัปเดตนี้นะคะ

[darin]

ตอนที่ 22
ปลายหญ้าของก้อนเมฆ

   

เป็นวันอาทิตย์ที่ผมตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อเตรียมตัวทำอาหารกลางวัน แม้ว่าเมื่อคืนผมจะเขินจนลืมถามเมฆไปว่าอยากทานอะไร แต่ข้อดีของการหลงรักอีกฝ่ายมานานทำให้รู้ว่าเมฆชอบทานอะไร
   
ผมเก็บห้องที่สะอาดอยู่แล้วให้สะอาดยิ่งขึ้น นำจานชาม แก้วน้ำที่ซื้อไว้แต่ไม่เคยนำมาใช้เพราะเสียดายออกมาล้าง ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวออกไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้คอนโดที่เปิดให้บริการตั้งแต่เช้า
   
ผมซื้อวัตถุดิบได้ครบตามที่ต้องการ แต่ก่อนจะกลับสายตาก็สะดุดเข้ากับร้านดอกไม้เล็กๆ ที่ตั้งอยู่ใกล้กับประตูทางออก ดอกไฮเดรนเยียสีฟ้าโดดเด่นอยู่ในตู้แช่ มันทำให้ผมนึกถึงช่อดอกไม้ที่เมฆซื้อให้
   
"ขอดอกไอเดรนเยียสีฟ้าดอกหนึ่งครับ" ผมบอกกับเจ้าของร้าน ถ้ามีมันอยู่บนโต๊ะอาหารด้วยก็คงดี

• • • • •

(ผมกำลังไป หญ้าจะเอาอะไรไหมเดี๋ยวผมแวะซื้อให้) เมฆโทรหาผมก่อนออกจากบ้าน
   
"ไม่เอา ผมออกไปซื้อมาหมดแล้ว"
   
(ไปวันนี้เหรอ)
   
"ใช่ ผมเพิ่งกลับเข้ามา"
   
(ทำไมไม่โทรบอก ผมจะได้ไปซื้อเป็นเพื่อน)
   
"ไม่เป็นไร ผมจะได้ทำอาหารสบายๆ"
   
(หญ้าเห็นผมเป็นตัวก่อกวนเหรอ) เมฆพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
   
"ใช่" ผมรับทันทีพร้อมกับหัวเราะออกมา
   
(หึๆ งั้นอีกสี่สิบนาทีเจอกันครับ)
   
"ครับ"
   
ผมกดวางสายก่อนเร่งมือทำงานที่ค้างอยู่ เหลืออีกแค่สี่สิบนาทีผมอยากทำให้เสร็จก่อนเมฆมาถึง

• • • • •

เมฆยืนรออยู่ที่รถพร้อมดอกไม้ช่อใหญ่ในมือมันทำให้ผมหัวเราะออกมา สีหน้าเจ้าของดอกไม้จึงเก้อกระดากขึ้นมาทันที
   
"ผมอยากมีอะไรติดมือมาให้หญ้า"
   
"เป็นรถยนต์หรือโฉนดที่ดินก็ได้นะผมไม่ขัดข้อง" ผมแซวอีกฝ่ายก่อนยื่นมือไปรับช่อดอกไม้มากอดไว้ เพราะมันใหญ่เกินกว่าจะถือด้วยมือข้างเดียว
   
"ของที่หญ้าพูดมาผมยังซื้อให้ไม่ไหว ขอเป็นแค่แหวนแทนก่อนได้ไหม"
   
เล่นเองเขินเองมันเป็นแบบนี้ผมถึงกับไปต่อไม่ถูก ได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเองในลำคอ "โดนอีกแล้ว"
   
"หึๆ" เมฆพาดมือลงบนไหล่ ขโมยหอมแก้มผมไปหนึ่งที คนหน้าแดงอยู่แล้วเลยกลายเป็นลูกมะเขือเทศชั่วคราว
   
   
"หญ้าทำเองหมดเลยเหรอ" น้ำเสียงและสายตาตื่นเต้นของร่างสูงทำให้ผมอดหมั่นไส้ไม่ได้ เล่นใหญ่เกินไปแล้ว
   
"เปล่า ไปซื้อมาแล้วบอกว่าทำเอง"
   
"ฮ่าๆ" เมฆหัวเราะเสียงดัง ดึงเก้าอี้ที่โต๊ะทานข้าวออกนั่ง ผมยืนรินน้ำดื่มอยู่ที่ตู้เย็นต้องรีบร้องบอก
   
"ล้างมือก่อน"
   
"ผมเพิ่งล้างมาก่อนออกจากบ้าน" เมฆยกสองมือให้ดู พอเห็นตาดุๆ ของผมก็รีบลุกขึ้นยืน
   
"ครับผมจะปฏิบัติตามเดี๋ยวนี้เลย"
   
จะให้โกรธหน้าตาอ้อนแบบนั้นลงได้ยังไง ผมเลยหลุดรอยยิ้มออกมา ดูเหมือนร่างสูงจะรู้แทนที่จะเดินตรงไปล้างมือกลับเดินตรงมาหาผมแทน สองแขนกอดรอบเอวจากทางด้านหลัง
   
"คิดถึง" ริมฝีปากอุ่นแตะลงบนต้นคอ
   
"ยี่สิบสี่ชั่วโมงยังไม่ถึงเลย"
   
"จริงเหรอผมนึกว่าอาทิตย์หนึ่ง"
   
แม้จะรู้ว่าเป็นมุกแป๊กแต่ผมก็ขำอยู่ดี
   
"ไปล้างมือได้แล้วจะทานหรือเปล่าข้าว"
   
"ถ้าไม่ทานข้าวทานอย่างอื่นแทนได้ไหม"
   
"มีดอกไม้ที่วางบนโต๊ะทานได้"
   
"หญ้าซื้อมาเหรอ"
   
"มันเดินมาเอง" ผมตอบหน้าตาย
   
"หึๆ" เมฆรัดผมแน่นขึ้นด้วยความมันเขี้ยว "ผมดีใจที่หญ้าชอบดอกไม้ที่ผมเลือก"
   
"ผมชอบสีฟ้า"
   
"ผมรู้"
   
"จะบอกว่าเลือกเก่งงั้นเถอะ"
   
"จะบอกว่าชอบหญ้าต่างหาก"
   
ผมหันไปมอง จ้องหน้าอีกฝ่าย "ได้ข่าวว่าจีบติดแล้วไม่ใช่เหรอ"
   
"ฮ่าๆ" เมฆขโมยหอมแก้มผมก่อนปล่อย ยอมเดินไปล้างมือแต่โดยดี


ดูเหมือนเมฆจะมีความสุขกับการกิน อาหารจานไหนก็ชมว่าอร่อยไปหมด แต่ผมรู้ดีว่าผมแค่คนทำอาหารได้ ไม่ได้ทำได้อร่อยมากอย่างที่อีกฝ่ายออกปาก แต่ถึงจะรู้อย่างนั้นคนทำก็มีความสุขอยู่ดี เขาถึงพูดกันว่าบางครั้งเราก็ไม่ได้อยากได้ของตอบแทนอะไรนอกจากสายตาหรือคำพูดที่บอกว่าอีกฝ่ายรับรู้ถึงความตั้งใจของเรา

   
เมฆเป็นคนล้างจานทั้งหมดโดยให้เหตุผลว่าเพราะผมเป็นคนทำ มันเป็นเรื่องเล็กๆ ที่ทำให้รู้สึกดี ทำให้ไม่เกิดความแคลงใจถึงอนาคตที่จะใช้ร่วมกัน

เดี๋ยวนะ! นี่ผมกำลังคิดถึงอนาคตที่จะใช้ร่วมกันแล้วเหรอ!!
   
"หญ้า" ผมชะงักมือที่กำลังเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ
   
"เป็นอะไรทำไมหน้าแดง" เมฆพูดด้วยเสียงปนขำ ไม่รู้โผล่มายืนตรงหน้าผมตั้งแต่เมื่อไหร่
   
"มันร้อน" ผมยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ไม่มีอยู่จริง
   
"งั้นผมเร่งแอร์ให้"
   
"อืม" แม้จะขี้หนาวแค่ไหนผมก็ทำได้แค่พยักหน้า


"เมฆจะกลับเลยไหม" ผมถามให้แน่ใจเพราะเมื่อวานเมฆบอกว่าจะแวะมาทานข้าวกลางวันด้วยเท่านั้น
   
"เย็นๆ ค่อยกลับ" เมฆเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวยาว พิงศีรษะกับพนักทำท่าเหมือนจะหลับ
   
"ง่วงเหรอ"
   
"นิดหนึ่ง" เมฆพูดโดยไม่ลืมตาขึ้นมา
   
"งั้นเมฆพักไปก่อนนะหรือจะดูทีวีก็ตามใจ ผมขอเข้าไปอาบน้ำหน่อยมันเหนียวตัว ไม่เกินยี่สิบนาที”
   
"หญ้าตามสบายเลย ผมสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี นั่งนิ่งๆ อยู่ตรงนี้ไม่ไปแอบดู" คนพูดลืมตาขึ้นมามองผมด้วยดวงตากรุ่มกริ่ม
   
"ผนังกับประตูห้องน้ำผมทึบ ถึงอยากแอบดูก็ไม่เห็นอยู่แล้ว"
   
"หมดกันว่าจะทำตัวเป็นเด็กดีซะหน่อย" เมฆแกล้งถอนหายใจก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
   
"หญ้าไปอาบน้ำเถอะ ไม่ต้องรีบนะผมรอได้"
   
"อืม" ผมพยักหน้า เดินตรงไปยังห้องนอน หยิบเสื้อผ้าที่ต้องใช้ออกมาจากตู้พร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ สายตาเหลือบไปเห็นเสื้อยืดที่ซื้อมาจากน่าน ทำให้อดคิดถึงช่วงเวลาที่ใช้ร่วมกันที่โน่นไม่ได้
   
คิดย้อนไปแล้วตอนนั้นผมมองว่าเมฆเป็นคนทำอะไรตามใจตัวเอง อยากจองห้องเดียวกันก็จอง อยากจะเข้ามานอนกอดก็ทำ แต่ตอนนี้เมื่อได้รู้ว่าที่ผ่านมาเมฆชอบผมมาตลอด ทำให้ความคิดของผมเปลี่ยนไป ผมสงสัยว่าเมฆต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหนที่จะใกล้ชิดกันแบบนั้น ผมเองยังหัวใจเกือบวายแล้วเมฆล่ะ
   
ผมหันกลับไปมองผู้ชายที่นั่งหลับตาอยู่บนโซฟาผ่านกระจกกั้นห้อง ผมเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งย่อมรู้ถึงความต้องการของผู้ชายดี ถึงผมจะดูเรียบร้อยแต่ไม่ได้แปลว่าผมไร้เดียงสา แค่เมฆเข้ามานอนแนบชิดด้านหลังท้องไส้ผมยังปวดมวน แล้วคนที่ต้องหยุดแค่กอดจะรู้สึกอย่างไร แม้เป็นเวลาไม่นานแต่มันก็พิสูจน์แล้วว่าเมฆรักผมมากพอ
   
"เมฆ" ผมเดินไปหยุดยืนตรงหน้าโซฟา เรียกเมฆด้วยเสียงแผ่วเบา
   
"ครับ" ดวงตายาวเรียวลืมขึ้นมองผม ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง
   
"อาบน้ำด้วยกันไหม"
   
สายตาของเมฆเปลี่ยนเป็นแปลกใจ ก่อนดวงตาคู่นั้นจะอ่อนแสงลง
   
"ผมตอบว่าตกลงได้ไหม"
   
คำถามของเมฆทำให้ผมยิ้ม มันเป็นความอบอุ่นอย่างหนึ่งที่อีกฝ่ายให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเรามากกว่าความรู้สึกของตัวเอง

แต่..เวลาเขินทีไรผมปากเสียทุกที!
   
"ถ้าไม่ได้ผมจะถามเหรอ"
   
ผมหันหลังกลับทันที เดินดุ่มๆ ไปเข้าห้องน้ำ ทั้งเขินทั้งอายจนเกือบเดินสะดุดขาตัวเอง
   
ผมหยุดยืนหน้ากระจกในห้องน้ำ หัวใจเต้นตึกตักราวกับมันจะทะลุออกมาจากอก เมฆเดินตามเข้ามาโดยไม่เร่งรีบหยุดยืนด้านหลังผม เราสบตากันผ่านกระจก
   
เมฆวางมือบนไหล่ของผมทั้งสองข้างก่อนหมุนตัวผมให้หันไปเผชิญหน้า ดวงตาที่มองมาทั้งอบอุ่นและอ่อนโยน
   
"เหนียวตัวไหม" เมฆถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ ผมพยักหน้าหัวใจเต้นตึกตัก
   
นิ้วยาวแตะที่กระดุมเสื้อเชิ้ตที่ผมใส่อยู่ เมฆแกะมันออกช้าๆ ไล่ไปทีละเม็ดจนถึงเม็ดสุดท้าย ผมรับรู้ถึงผิวผ้าที่เคลื่อนผ่านลำตัวผมจนตกลงไปกองที่พื้น  เมฆจับมือผมไปแตะที่กระดุมเสื้อของตัวเอง ผมมองมือก่อนเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเมฆ
   
 มือที่เงอะงะปลดกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายได้อย่างเชื่องช้า เมฆปล่อยให้ผมทำโดยไม่เร่งเร้า ผมเผลอกลืนน้ำลายลงคอเมื่อมัดกล้ามปรากฎให้เห็นตรงหน้า เมฆจับมือผมวางทาบทับลงไปบนแผ่นอกก่อนไล่ลงช้าๆ จนถึงท้องน้อย
   
"เมฆ" เสียงเรียกของผมแหบพร่า เมฆส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ ก่อนจะยกมือขึ้นจับใบหน้าของผมทั้งสองข้าง ริมฝีปากร้อนทาบทับลงมาหา ผมหลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้ริมฝีปากถูกบดเบียน
   
ปลายลิ้นอุ่นแทรกผ่านเรียวฟันเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นนุ่มภายใน มือหนาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังก่อนจะดันตัวของเราให้แนบชิด ผิวลื่นที่สัมผัสกับหน้าท้องทำให้ท้องไส้ผมปั่นป่วน ขาอ่อนแรง จนต้องใช้สองมือรั้งบ่าของเมฆเอาไว้
   
"อื้อ" ผมเผลอครางประท้วงเมื่อริมฝีปากของเมฆถอยห่าง จนต้องลืมตาขึ้นมองด้วยดวงตาพร่าเบลอ
   
"ผมรักหญ้าครับ" เสียงทุ้มอ่อนหวาน ก่อนริมฝีปากของเมฆจะเข้าครอบครองริมฝีปากของผมอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่าเราจูบกันนานแค่ไหน รู้ตัวอีกทีเมฆก็ยกผมขึ้นนั่งบนอ่างล้างหน้าก่อนแทรกตัวเข้ามายืนระหว่างขา ริมฝีปากแตะลงที่บ่า ก่อนขยับมาที่อกและเข้าครอบครองตุ่มไต ผมจับศีรษะของเมฆเอาไว้แหงนเงยหน้าขึ้นด้วยความเสียวซ่าน บิดตัวไปมาเพื่อลดความรู้สึกภายใน
   
"เมฆ อื้อ..เมฆ" ผมเรียกอีกฝ่ายเมื่อความรู้สึกปะทุขึ้นสูง
   
ตัวผมลอยขึ้นจากอ่างล้างหน้า ถูกอุ้มขึ้นราวกับเป็นเด็ก ผมซบหน้าลงกับบ่าของเมฆเพื่อซ่อนความอาย เพียงครู่เดียวหลังของผมก็แตะกับที่นอนนุ่ม
   
"หญ้าเป็นของผมนะ"
   
ผมหลุบตาลงได้แต่ผงกศีรษะแทนคำตอบ เครื่องปรับอากาศทำให้รู้สึกหนาวขึ้นมาเมื่อกางเกงทั้งสองชิ้นหลุดออกไปจากตัว แต่เพียงครู่เดียวความอบอุ่นจากร่างกายของเมฆก็เข้ามาแทนที่
   
ริมฝีปากจูบซับไปทั่วใบหน้า ซอกคอและแผ่นอก ร่างกายของผมอ่อนราวกับขี้ผึ้งถูกไฟรนจนเผลอบดเบียดร่างกายเข้าหาร่างสูง นั่นคงเป็นสัญญาณที่บอกเมฆว่าผมพร้อมแล้ว
   
ทุกอย่างดำเนินไปตามทางของมัน ผมได้แต่ปล่อยเสียงครางลอดผ่านลำคอครั้งแล้วครั้งเล่า รู้สึกเหมือนถูกเหวี่ยงขึ้นสูงก่อนร่วงหล่นลงมาพร้อมกับจังหวะหายใจหอบถี่เหมือนคนจะขาดใจ  ก่อนที่ร่างสูงจะกระตุกเกร็งและทาบทับลงมากกกอดผมไว้ เราหอบหายใจไปพร้อมกัน
   
“หญ้าเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากไหม” เสียงถามอ่อนโยน สายตาที่มองมาบอกว่าเจ้าตัวทั้งรักทั้งเป็นห่วงผม
   
“ผมไม่มีแรงแล้ว”
   
“หึๆ” เมฆยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบของผม มือไล้ไปรอบกรอบหน้าเพื่อเช็ดเหงื่อออกให้
   
“ขอบคุณครับผมมีความสุขที่สุด” ริมฝีปากของเมฆแตะลงที่หัวไหล่ ผมปรือตาขึ้นมอง
   
“ผมเลยไม่ได้อาบน้ำเลย” บอกแล้วว่าเขินทีไรผมพูดจาประหลาดทุกที
   
“เดี๋ยวผมอาบให้หญ้าเอง”
   
“อาบจริงๆ นะ”
   
“หึๆ”
   
“อาบอย่างเดียวนะ”
   
“หญ้าไม่ชอบเหรอ”
   
“เปล่า” ผมส่ายศีรษะไปมา “แต่วันนี้หมดแรงด้วย เจ็บก้นด้วย”
   
“ฮ่าๆ” เมฆหัวเราะเสียงดัง สายตาที่มองเต็มไปด้วยความเอ็นดู ผมเผลอกัดปากตัวเอง โธ่เอ๊ยยย พูดอะไรออกไปวะเนี่ย
   
“ผมสัญญาว่าจะไม่กวน มาเถอะ” เมฆลุกขึ้นยืนก่อนอุ้มผมลงจากเตียง เดินตรงไปยังห้องน้ำ วางผมลงในอ่างอาบน้ำและช่วยทำความสะอาดให้อย่างอ่อนโยน ในความรู้สึกครึ่งหลับครึ่งตื่น ผมรู้แค่ว่าผมรักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน
   
   
“หญ้า” เสียงเรียกแผ่วเบา ผมปรือตาขึ้นมอง รับรู้ถึงความนุ่มของผ้าห่มที่คลุมกาย
   
“หลับแล้วเหรอครับ”
   
“ผมง่วง” ผมพูดเสียงงัวเงีย
   
“งั้นก็หลับเถอะ”
   
ในความง่วงงัน ผมรู้สึกถึงริมฝีปากของเมฆที่แตะลงบนหน้าผาก และเสียงกระซิบแผ่วเบาที่ดังอยู่ข้างหู
   
“ฝันดีนะครับ ปลายหญ้าของผม”
   
ฝันดีเหมือนกันนะก้อนเมฆของผม
   

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[HISY]

กรี๊ดดด เขาร้ายทันกันจริงๆ

[หมอตัวเปียก]

ต้องมาสู่ขอแล้วนะแบบนี้

[Gokusan]

โอย...หวาน~~~
แต่พรุ่งนี้จะไปทำงานไหวมั้ย...นี่วันอาทิตย์ไง

สงสัยว่าจะมีคนลางาน อิอิ

[sompong]

เขินนน

[anterosz]

และแล้วก็โดนจับกิน 555

ขอบคุณครับ รอตอนต่อไปครับ

[arij-iris]

โดนกินซะแล้วนะหญ้า หุๆๆๆ

[river]

โอ้ย หวานกันซะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

จ้าาาาา ยอมล้าววว

[Ginny Jinny]

เหม็นความรัก

[วายซ่า]

จุดพลุฉลองเลยจ้า   

[areenart1984]

การออกกำลังกายตอนอาบน้ำก่อนเข้านอน มันจะทำให้หลับสบายยยยยยย 

[DrSlump]

 

[Ti0590]

หญ้าาาาาา มาให้ตีเดี๋ยวนี้นะ

[mystery Y]

เขินจ้า~

[van16]

ในที่สุด       

[Ac118]

กรี๊ดดด รักกันจนหมดแรง 

[HanATarO]

เขินแทน 

[O-RA DUNGPRANG]

  เขาเป็นมากกว่าแฟนกันแล้ว

[weedear]

โอ้บยยยอบากมีเใฆเป็นของตัวเอง

[miikii]

จีบกันเก่งงงงงงงงง 

[sailom_orn]

  หญ้าแอบร้าย ผู้ชายอาบน้ำ

[Yara]

หญ้าไปอ่อยแบบนี้ได้ไง ถึงเราจะชอบก็เถอะ 555

[JokerGirl]