หัวข้อ: ❤❤ จากปลายหญ้าถึงก้อนเมฆ ❤❤ [Specail Part นพ&เว (2)]★ 09/09/19 ★ P:23

[weedear]

น่ารักกก

[river]

หวานตลอดเรื่อง น่าอิจฉาจริงๆ ถึงจะเข้าใจผิดกันไปมา ที่สุดแล้วก็คงไม่แคล้วถ้าคู่กัน

ขอบคุณกับเรื่องสนุกอีกเรื่อง

[Kelvin Degree]

สนุกมาเลยครับ. ขอบคุณครับ,,,

[sailom_orn]

  มีความหวานละมุน ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

[miikii]

ดีมากๆ 
 

[seaz]

หวานส่งท้าย ชอบบรรยากาศจัง

[JJAY.K]

เป็นเรื่องอบอุ่น ท่ามกลางบรรยากาศเย็น ๆ ฟีลกู๊ดเหมือนเดิมสไตล์คุณดาริน  

[suikajang]

สุดท้ายก็ได้คู่กัน     

[กุหลาบเดียวดาย]

 

[JokerGirl]

ขอบคุณสำหรับความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องของคุณคนเขียน

[khwanruen]

อบอุ่นมากจริงๆค่ะ อยากเป็นเหมือนหญ้ากับเมฆจัง อยากกลับไปเจอกับรักครั้งแรกอีกครั้ง จะบอกเขาว่าเราชอบเขามากขนาดไหน 

[PrimYJ]

น่ารักมากเลย ขอบคุณนะคะ

[Tsubamae]

โอยชอบนิยายคุณอ่ะ คือหลายเรื่องที่อ่านมันจะเหมือนหน่วงเล็กๆในช่วงแรกๆแต่สักพักมันจะหวานนนจนแบบเขิลลลอ่ะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

มีความสุขดีจัง

[labelle]

น่ารัก อบอุ่นหัวใจมากเลยค่ะ เป็นโชคชะตา เป็นพรหมลิขิต
เป็นทุกอย่างให้เมฆแล้ว ถึงเมฆกับหญ้าจะไม่เคยรู้ตัวเองกันเลยก็ตาม

พอทุกอย่างลงตัว หัวใจได้ทำงานหนัก ดอกรักได้ผลิบานเต็มที่
ก็สวีทกันมากค่ะ เหมือนปล่อยของน่ะ เก็บสะสมมานาน ถึงเวลาสักที

หญ้าน่ารักมาก เขินเก่งมาก และก็อ่อยเก่งไม่แพ้กัน
เมฆคือละมุนมาก อยากทำให้หญ้าทุกอย่างเลย

ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยายอบอุ่นแบบนี้ รอติดตามเรื่องต่อไปจ้า

[pamhicc]

ละมุนมากค่ะ ได้รักกันตอนนี้ก็เหมือนถูกที่ถูกเวลาอ่ะ ต้องขอบคุณพี่เชษฐ์นะถ้าไม่มีแกก็ไม่รู้จะไก้เจอกันอีกตอนไหน 

[mellowshroom]

ต้องขอบคุณพี่เชรดดดดดดดด 5555
ขอบคุณคนเขียนน้า สนุกมากๆๆๆ


Sent from my iPhone using Tapatalk

[snowboxs]

ไม่สบายเลยไม่ได้ตามอ่านทีล่ะตอนๆเหมือนทุกครั้ง
มาอ่านอีกทีก็จบไปอย่างมีความสุขกันซะแล้ว
ปลายหญ้ากับกัอนเมฆ

ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆค่ะ

[darin]

** เห็นมีคนอ่านหลายท่านอยากรู้ว่า พี่นพ&เว มายังไงไปยังไง เลยเอามาลงให้อ่านกันนะคะ มีทั้งหมด2 ตอนค่ะ
ปล.ในหนังสือ(เล่ม) และอีบุ๊คมีspecial part นะคะ จะเป็นตอนพิเศษคู่หลัก 7 ตอนกับpecial partพี่นพ&เว ค่ะ

Special Part

จากพี่ถึง(น้อง)เพื่อน
นพ&เว
(1)

“พี่มึงชอบไอ้หญ้าจริงเหรอวะ!” ผมเผลอแหกปากเสียงดังด้วยความตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่น็อตบอก
   
“มึงจะแหกปากทำไมวะ”
   
“มึงพูดจริงพูดเล่น” ผมยังไม่อยากเชื่อหูตัวเองอยู่ดี
   
“เรื่องแบบนี้ใครจะพูดเล่น แต่อย่าไปบอกไอ้หญ้าล่ะ”
   
“แล้วมึงไม่ช่วยพี่มึงเหรอ”
   
“กูยังไม่รู้ว่าพี่กูจะจีบไหม เหมือนแค่ชอบๆ เอาไว้ถ้าจะจีบจริงค่อยว่ากัน”
   
“กูไม่อยากจะเชื่อเลย”
   
“มึงจะตกใจทำไมวะเรื่องแบบนี้ปกติจะตายห่า” น็อตบ่นผมที่เอาแต่รำพึงรำพันไม่เลิก
   
“กูรู้ว่ามันปกติแต่พี่มึงเนี่ยนะ ไอดอลกูเลยนะเว้ย เมื่อก่อนโคตรแบดบอย สาวเพียบ”
   
“มึงคิดว่าเดี๋ยวนี้ลดลงเหรอ พี่กูมันได้หมดไม่ได้แบ่งเพศแค่ชอบก็พอ”
   
“ไอ้ห่าน็อตอย่าพูดสิวะกูขนลุก” ผมยกแขนขึ้นดู ขนทุกเส้นตั้งตรงเรียงตัวสวย
   
“เลิกพูดเถอะ กูไม่น่าเล่าให้มึงฟังเลย”
   
“กูเห็นด้วย มึงไม่น่าเล่าเลย” ผมส่ายศีรษะแล้วต่อไปจะมองหน้ายังไงวะ แค่คิดว่าพี่นพอยากจิ๊กจั๊กกับไอ้หญ้าก็ขนหัวลุกแล้ว

• • • • •

“เว”
   
ผมเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียก รีบขยับตัวขึ้นนั่งตัวตรง ยิ้มทักทายอีกฝ่าย
   
“สวัสดีครับพี่นพ”
   
“เพิ่งมาเหรอหรือว่ามาค้างตั้งแต่เมื่อคืน”
   
“เมื่อคืนครับ”
   
 “ตามสบายนะ”
   
“ครับ”
   
ผมมองร่างสูงก้าวออกไปจากห้องนั่งเล่น เผลอถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัว ได้แต่สงสัยตัวเองว่าผมจะเกร็งทำไม ผมเจอพี่นพนับครั้งไม่ถ้วน เพราะมาค้างบ้านน็อตบ่อยมาก ไม่เคยเกร็งแบบนี้มาก่อน เพราะไอ้น็อตเลยไม่น่าเล่าเรื่องนั้นให้ผมฟัง

• • • • •

ผมแตะมือกับขอบสระ หันไปมองน็อตที่ยังว่ายมาไม่ถึง ข้อดีของการมานอนบ้านเพื่อนคือความสบาย ห้องนอนแอร์เย็นฉ่ำ มีแม่บ้านทำอาหารให้สามมื้อ มีเครื่องเล่นเกมรุ่นใหม่ไม่เคยตกยุค และมีสระว่ายน้ำให้ออกกำลังกาย ผมมาบ่อยจนสนิทกับคนในบ้าน เว้นพี่นพเพราะอีกฝ่ายไม่ค่อยอยู่ เจอกันแป๊บๆ ก็หายไปแล้ว เพราะแบบนั้นพี่นพถึงเป็นไอดอลของผมมาตลอด แม้ว่าแม่ของน็อตจะบ่นให้ฟังบ่อยๆ ว่าลูกชายใช้ชีวิตเสเพลเกินไป ป่านนี้ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไม่ยอมแต่งงานสักทีก็ตาม
   
“มึงจะว่ายไปแข่งโอลิมปิกหรือไง” น็อตบ่นทันทีที่โผล่ศีรษะขึ้นมา
   
“ถึงจะแข่งเล่นๆ มันก็ต้องทำให้เต็มที่”
   
“ติดไอ้หญ้ามาหรือไงวะ”
   
“ถึงกูไม่ฉลาดเท่าไอ้หญ้าแต่กูก็ฉลาดโว้ย”
   
“หึ” น็อตลูบน้ำออกจากใบหน้าก่อนริมฝีปากจะคลี่ยิ้ม ผมจึงมองตามสายตาของเพื่อน
   
“วันนี้ไม่ไปไหนเหรอ”
   
“เบื่อ”
   
สายตาผมหยุดอยู่ที่คนตอบคำถาม พี่นพเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างสระ ร่างสูงมีเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียวปกปิด มองเห็นแผ่นอกกว้าง ซิกแพคแบบจัดเต็ม ต้นขาแข็งแรง
   
“ไอ้เว”
   
“หะ!” ผมหันไปมองหน้าน็อต
   
“กูถามมึงไม่ได้ยินเหรอวะ”
   
“ถามอะไร”
   
“กูถามว่าคืนนี้มึงจะค้างที่นี่ไหมกูจะชวนพี่นพดื่ม”
   
“อ๋อ..เออ” ผมตอบไปแบบมึนๆ และที่มึนยิ่งกว่าคือ...
   
ผมจะใจเต้นกับหุ่นพี่นพทำเหี้ยอะไร!! โว้ยยย ไปกันใหญ่แล้วกู ผมอยากจะทึ้งผมของตัวเองออกมา
   
“งั้นวันนี้ผมจองตัวนะพี่นพห้ามรับนัดซ้อน นานๆ ทีดื่มกับน้องชายหน่อย”
   
“ไม่มีปัญหา”
   
พี่นพลุกขึ้นยืน ผมเผลอกลืนน้ำลายลงคอ แม่งเอ๊ยหุ่นแบบนี้ไม่แปลกใจเลยที่สาวๆ จะชอบ
   
เสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้นเมื่อพี่นพพุ่งตัวลงมา ก่อนร่างสูงจะโผล่พ้นน้ำพร้อมกับสะบัดศีรษะไปมา ผมสงสัยว่าพี่นพคิดว่ากำลังถ่ายโฆษณาอยู่หรือเปล่า ทำไมต้องทำตัวเท่ขนาดนั้นด้วย
   
เดี๋ยวก่อน! ผมเรียกสติตัวเอง แล้วมึงไปเสือกอะไรกับเขาไอ้เว! เมื่อก่อนไม่เคยสนใจจะมองขนาดนี้ แม่งเอ๊ยใครก็ได้ช่วยเอาเรื่องพี่นพชอบผู้ชายออกไปจากหัวผมที
   
“พี่นพลองว่ายแข่งกับไอ้เวไหม”
   
ผมหันขวับไปมองน็อต หาเรื่องอะไรให้กูอีกกก
   
“เอาสิ”
   
“งั้นเพื่อความสนุกเราควรพนันอะไรสักอย่าง” สายตาของน็อตเจ้าเล่ห์อย่างเห็นได้ชัด
   
“ได้” ผมพยักหน้า “แต่มึงแข่งนะกูเป็นกรรมการเอง”
   
“ทำไม เรากลัวพี่เหรอ”
   
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อมือของพี่นพจับเข้าที่ต้นคอ ขนแขนสแตนอัพแทบไม่ทัน
   
“เปล่าครับ” ผมปฏิเสธพร้อมกับพยายามเบี่ยงตัวออกแต่มืออีกฝ่ายแข็งเหมือนคีบเหล็ก จะออกตัวมากก็ไม่ได้ผมเลยต้องยืนเฉยปล่อยให้จับไป
   
“งั้นก็แข่งกับพี่ เห็นว่าเราว่ายเร็วพี่ก็อยากรู้เหมือนกัน”
   
“ครับ” ผมยิ้มแห้ง แข่งก็แข่ง ผมไม่ได้กลัวการแข่งหรอกแต่กลัวความคิดของไอ้น็อตมากกว่า ไม่รู้ว่ามันจะพนันอะไร
   
น็อตมองหน้าผมกับพี่นพสลับกันก่อนพูดขึ้นมา
“เอาเป็นว่าใครแพ้..”

   
“เลี้ยงเหล้า” ผมพูดแทรกน็อตเพราะนึกอย่างอื่นไม่ออกจริงๆ พูดก่อนมีชัยไปกว่าครึ่ง
   
“เลี้ยงทำไมวะเหล้าของพ่อเต็มบ้าน” น็อตส่ายศีรษะ คิ้วขมวดเข้าหากัน สีหน้าเหมือนยังหาข้อสรุปที่ถูกใจไม่ได้
   
“ง่ายๆ ถ้าพี่แพ้เราพี่จ่ายให้เราห้าพัน ถ้าเราแพ้พี่..” พี่นพมองหน้าผม ริมฝีปากยกยิ้มร้ายกาจ
   
“พรุ่งนี้พี่ยืมตัวเราควงไปกินข้าวหน่อย”
   
“หะ!” ผมเลิกคิ้วขึ้น “ควง? ควงทำไมพี่”

“ให้ผมทายนะมีสาวที่ไหนล้ำเส้นอีกแล้วใช่ไหมพี่นพ”

“หึๆ” พี่นพหัวเราะในลำคอโดยไม่ตอบ สมกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ รู้ใจกันดีเหลือเกิน

“ไม่สนเหรอมึงห้าพันเหนาะๆ แต่ถ้าแพ้ก็ได้ไปกินข้าวฟรีอยู่ดี”

ไม่สน ไม่สนเลยสักนิด แต่ถามว่ามีใครฟังผมไหมตอบเลยว่าไม่มี พี่น้องตกลงกันเองเรียบร้อย ผมก็ได้แต่ภาวนาอย่างเดียวว่าขอให้ตัวเองชนะ มันต้องมีทางสิน่าผมถึกจะตาย อย่างพี่นพจะสู้ผมได้ยังไง ผมเหล่ตาไปมองอีกฝ่าย

ก็แค่สูงกว่า ก็แค่แขนขายาวกว่า ก็แค่ดูแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ก็แค่ซิกแพคเป็นมัดๆ ก็แค่วีเชฟขึ้นโคตรชัด

!!

เชี่ย! มึงจะมองต่ำลงไปทำไมวะ

“งั้นเริ่มเลยนะ” เสียงน็อตดังขึ้น ผมจึงเดินท่องน้ำไปยังขอบสระพร้อมกับพี่นพ

แค่เสียงน็อตให้สัญญาณออกตัวผมก็จะรู้ชะตากรรมตัวเอง เพราะพี่นพพุ่งตัวออกไปแล้วผมยังยืนอยู่เลย ระยะห่างจึงต่างกันไปแล้วหนึ่งช่วงตัว ถึงแม้ผมจะเร่งจนสุดกำลังจนเกือบไม่ได้หายใจ สุดท้ายผมก็แตะขอบสระหลังพี่นพอยู่ดี พอเงยหน้าขึ้นจากน้ำพี่นพก็มองผมอยู่ก่อนแล้วด้วยดวงตาเป็นประกาย

“พรุ่งนี้ก็ฝากด้วยนะ”

“แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง”

“ไม่ต้องแค่ไปกับพี่ก็พอ”

“ครับ” ผมยิ้มแห้งออกมา ก็แพ้แล้วจะให้พูดอะไร ยังไงก็ต้องทำถึงจะไม่เต็มใจก็เถอะ

ผมว่ายน้ำเล่นกับน็อตอยู่อีกเกือบชั่วโมง ขณะที่พี่นพว่ายไปกลับโดยพักน้อยครั้งมาก ผมเดาว่าอีกฝ่ายว่ายเพื่อออกกำลังกายและฟิตหุ่น มิน่าไหล่ถึงผึ่งผายแบบนั้น


หลังจากขึ้นจากสระน้ำ น็อตขึ้นไปอาบน้ำบนห้องนอน ส่วนผมใช้ห้องน้ำที่อยู่ติดกับสระเสร็จแล้วถึงตามขึ้นไป กลิ้งรอเพื่อนอยู่บนเตียง เรื่องอาบน้ำนานต้องยกให้น็อต

“กูเกือบหลับแล้ว” ผมอดบ่นเพื่อนไม่ได้ กว่าจะโผล่หัวออกมาจากห้องน้ำ

“กูไม่ได้โสโครกเหมือนมึงนี่หว่า ลุกได้แล้วกูหิว”

“เออ” ผมลุกขึ้นอย่างเกียจคร้าน รอน็อตแต่งตัวอีกครู่หนึ่งแล้วจึงลงไปชั้นล่างพร้อมกัน

พี่นพนั่งดื่มรออยู่แล้วในห้องอาหาร ผมนั่งลงข้างน็อตตรงข้ามกับพี่นพ แม่บ้านเริ่มทยอยเสิร์ฟอาหาร ผมกินไปดื่มไป เน้นหนักไปทางฟังพี่น้องคุยกันมากกว่า

หลังจากอิ่มแล้วน็อตชวนไปดื่มต่อที่ห้องนั่งเล่น เหล้ารสชาตินุ่มคอไม่บาดเหมือนยี่ห้อที่ผมดื่มเป็นประจำทำให้จำนวนแก้วมากกว่าที่เคยดื่ม เมื่อเวลาเข้าสู่เที่ยงคืนผมก็รู้ตัวว่าไม่ไหวแล้ว

“กูขึ้นไปนอนก่อนนะ” ผมหันไปบอกน็อต

“เออ”

“ฝันดีทุกคน” ผมลุกขึ้นยืนก่อนยกมือโบกให้ทั้งสองคน เดินเซๆ ขึ้นไปชั้นบน ผมเดินตรงไปยังห้องนอนของน็อต เปิดเข้าไปได้ก็ทิ้งตัวลงนอนกลางเตียง แอร์เย็นฉ่ำที่เปิดไว้ทำให้ต้องลุกขึ้นดึงผ้าห่มที่ปลายเตียงมาคลุม ไม่มีอะไรดีไปกว่าการซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่นๆ อีกแล้ว


มีบางอย่างหนักๆ พาดอยู่บนตัวของผมทำให้การพลิกตัวทำได้ลำบาก ผมปรือตาขึ้นมองก่อนดวงตาจะเบิกโพลงยิ่งกว่าไข่ห่าน

พี่นพ!!

ร่างกายผมซุกอยู่ในอ้อมแขนของพี่นพ อกแน่นๆ อยู่ตรงหน้า โดยไม่มีเสื้อผ้ากางกั้น

เชี่ย! ผมเผลออุทานออกมา รีบก้มลงมองตัวเองก่อนจะถอนหายใจโล่งอกเมื่อพบว่าเสื้อผ้าตัวเองยังอยู่ครบ ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดไปในทางนั้นแต่มันก็คิดไปแล้ว

ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อตั้งสติ สิ่งที่คิดอยู่ในหัวเป็นอย่างแรกคือพี่นพมานอนกับผมบนเตียงได้ยังไง แล้วไอ้น็อตไปไหน ก่อนจะได้คำตอบเมื่อมองไปรอบๆ ห้อง เชี่ยแล้วห้องนี้ผมไม่เคยเข้ามา ดูจากโทนสีที่ออกขรึมๆ น่าจะเป็นห้องพี่นพมากกว่า ซวยแล้วกูจะดีดดิ้นก็ไม่ได้เพราะคนที่ผิดน่าจะไม่ใช่พี่นพแล้ว อย่างเดียวที่ผมจะทำได้ตอนนี้คือหายตัวไปให้เร็วที่สุด

ผมค่อยๆ ยกแขนพี่นพออกจากเอว ได้แต่ภาวนาไม่ให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมา สาธุบุญที่ลูกช้างทำมาขอให้สำเร็จด้วยเถิดดดด

“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงงัวเงียที่ดังขึ้นปิดฉากชีวิตผมอย่างสมบูรณ์ ผมปล่อยมือจากแขนพี่นพ เงยหน้าขึ้นยิ้มแห้งให้คนที่กำลังมองมา

“ตื่นแล้วเหรอครับ”

“หึ” เสียงหัวเราะดังขึ้นในลำคออีกฝ่าย ดวงตาที่มองมาเป็นประกายขำ

“เตรียมพร้อมเป็นแฟนพี่ตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอ”

“แฟนอะไร้!” ผมขึ้นเสียงสูงปรี๊ด แต่เห็นดวงตาวิบวับของอีกฝ่ายถึงรู้ว่ากำลังโดนแหย่อยู่

“เมื่อคืนผมเข้าผิดห้องใช่ไหมครับ” ผมถามด้วยเสียงเจื่อนๆ

“ใช่”

“ปลุกไม่ตื่นใช่ไหมครับ”

“ใช่”

ถึงตอนนี้หน้าผมก็จืดยิ่งกว่านมสด

“ขอโทษครับ”

“ไม่เป็นไร พี่ชอบนะอุ่นดี”

!!!

“ฮ่าๆ” พี่นพหัวเราะเสียงดัง “จะตกใจอะไรหนักหนาเดี๋ยวตาก็หลุดออกมา”

ผมหลับตาลงทันที มันทำไปเองโดยอัตโนมัติก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าจะหลับทำไมวะจึงรีบลืมตาขึ้น เจอกับดวงตาลุ่มลึกที่มองมา ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มขำ ใบหน้าของผมกับพี่นพอยู่ใกล้กันมาก มากจนผมไม่กล้าหายใจ

“ผม..ผมกลับห้องน็อตดีกว่า ขอโทษที่กวนนะพี่” ผมลุกพรวดขึ้นนั่ง

“อืม”  พี่นพสอดมือเข้าไปใต้ศีรษะ สายตามองตรงมายังผมที่นั่งอยู่

“อย่าลืมนัดของเรา”

“นัด?” ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน เหมือนสมองมันตกใจจนเลิกทำงาน

“วันนี้เราต้องให้พี่ควง”

“อ๋อ” ผมพยักหน้า “แต่ผมไม่มีเสื้อผ้าอื่นมามีแค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์เก่าๆ ผมว่าคงไม่เหมาะมั้งครับเสียมาดพี่นพหมด” ผมพยายามหาทางออก

“ใส่ของน็อต”

“....”

จบข่าวครับ ผมจึงทำได้แค่พยักหน้า “ครับ” แล้วรีบเดินออกจากห้องพี่นพมา


“ไอ้น็อต” ผมตบหัวเพื่อนที่ยังหลับสนิทอยู่บนเตียง น็อตปรือตาขึ้นมองก่อนหลับลงเหมือนเดิม

“ทำไมมึงไม่ไปลากตัวกูมา”

“ลากทำไมยังกับมึงตัวเบาๆ”

“มึงก็ควรปลุกกู”

“ถ้ากูไม่เสียดายที่นอนพี่นพกูเอาน้ำราดมึงแล้ว”

คำตอบของเพื่อนทำให้ผมรู้ว่าน็อตคงพยายามทุกทางแล้ว ผมนั่งลงบนเตียงถอนหายใจออกมาเบาๆ ในเมื่อมันผ่านไปแล้วก็คงได้แต่ปล่อยให้มันผ่านไป

“ไอ้น็อตกูยืมเสื้อผ้ามึงนะ”

“อืม” น็อตรับคำในลำคอก่อนซุกหน้าลงกับหมอน ผมพ่นลมหายใจยาว เอาวะทำให้มันเสร็จๆ ไปก็แล้วกัน


:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[DrSlump]

 

[ืืnanana21]

แอร้ยยย รอตอนที่สองเลยค่ะ
 

[lune]

 

[somberness]

เซอร์ไพรส์มากกกำลังอยากรู้คู่นี้พอดี
ขอบคุณนะคะ 

[sailom_orn]

  พี่นพหว่งอะไรรึเปล่า

[Ac118]

ชอบบบบ พีนพดูเป็นเสือ แหย่กระต่ายด้วยความเอ็นดูน้องงงง

[JokerGirl]

คือดี อยากอ่านคู่นี้เหมือนกัน พี่นพต้องคิดอะไรกับเวแน่ๆ

[วายซ่า]

หวายๆ หรือว่าพี่ก็เล็งน้องเวไว้ล่ะสิ 

[mystery Y]

คู่นี้น่าสนุก

[arij-iris]

เวน่ารักนะ ตื่นตลอดดดดด 55555

[river]

น็อตหลอกเวหรือเปล่า