หัวข้อ: ...ขอเพียงอุ่นไอ..ในสายลมหนาว--

[จันทร์ผา]

  

           กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรักแรกพบนี้เอง   

[-~iK@iZ_KunG~-]

ขอกรี๊ดด้วยคนครับ


บอกรักกันแล้ว


น่ารักจังเลยครับ


แต่ว่าสั้นไปหน่อยนะ

[cutekanny]

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ...จิ้มๆๆจุ๊บๆๆให้คนละทีสองทีละนะคะ

ยังไงก็ให้กำลังใจกันต่อไปนะคะ
..................................................................

[cutekanny]

.........ขออภัยจริงๆที่ตอนที่ 3มันสั้นไปหน่อย...จึงรีบคลอดตอนที่ 4ให้เรยจ้า
ความหวานยังไม่ขาดตอน...อิอิ

ตอนที่..4...ภวังค์...

ภวังค์..........

ไม่เข้าใจว่าทำใมมันเป็นอย่างนี้
นับตั้งแต่ได้พบเธอ ก็เป็นอะไรไม่รู้

*มองอะไรก็สวยไปหมด โลกนี้ดูช่างสดใส
ก็เพิ่งเข้าใจเมื่อได้รู้ตัวว่าเธอมายืนอยู่ในใจฉัน


**ตกอยู่ในภวังค์แห่งความรัก
ตกอยู่ในชั่วโมงแห่งความรัก
เธอทำให้ฉันต้องมาเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่ได้พบเจอ
เธอก็เปลี่ยนคืนวันที่เงียบเหงา
ให้กลับกลายเป็นวันที่สดใส
เธอทำให้คนที่ไม่เคยรักใคร
ต้องเคลิบเคลิ้มล่องลอยไปกับ การรักเธอ

ภาพของเธอนั้นฝังใจ ไม่ลืมไม่เลือนไม่หาย
ฝังลงไปที่ข้างใน ในใจดวงนี้


*,**

*,**


ระยะเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่วัน........ตั้งแต่เด็กคนนั้นเข้ามาในชีวิตของอาร์ม.........ก็ทำให้หลายๆอย่างเปลี่ยนแปลงไป........โลกของอาร์มสดใส และมีชีวิตชีวาขึ้น.......นี่สินะที่เค้าเรียกกันว่าความรัก.......โลกมันช่างสว่างไสว..และอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก

“ยิ้มอะไรของเค้าเนี่ย”แจนโบกมือผ่านหน้าอาร์มหลายครั้งเพื่อจะดูว่าอาร์มยิ้มอะไรอยู่........แต่อาร์มซึ่งกำลังตกอยู่ในภวังค์จนไม่เห็นแจน.........แจนตกใจมาก.....เพราะไม่เคยเห็นอาร์มเป็นแบบนี้

“เฮ้ย!!!!!!!!อาร์มโดนของรึเปล่าวะเนี่ย........สงสัยมีสาวทำของใส่แน่เลย........ก็บอกแล้วว่าอย่าเล่นตัวนัก…ทำไงดีวะเรา”แจนตบไหล่อาร์มอย่างแรงเพื่อให้คืนสติ

“โอ้ย!!!!ทำไรหนะแจนเจ็บนะ”แรงตบของแจนทำให้อาร์มตกใจ...และหลุดจากภวังค์

….@_@....“นายเป็นอะไรไปรึเปล่า...ไม่สบายรึเปล่า”แจนใช่ฝ่ามือแตะหน้าผากอาร์ม
“ตัวก็ไม่ร้อนหนิ”แจนทำหน้างง…….อาร์มเห็นท่าทางของแจนก็อดหัวเราะไม่ได้…….

“บ๊องส์จริงๆ.....เธอหนะ.....ฉันไม่ได้เป็นอะไร........แค่คิดอะไรเพลินๆอยู่......ไปเข้าเรียนกันเถอะจะบ่ายโมงแล้ว”อาร์มเดินยิ้มนำหน้าแจนไป.......แจนเองก็ยังรู้สึกแปลกๆกับพฤติกรรมของอาร์ม.........ช่วงนี้อาร์มดูอารมณ์ดีผิดปกติ..........ยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ได้ทั้งวัน.......เกิดอะไรขึ้นกับเค้านะ

“แจนเดี๋ยวเรากลับก่อนนะ....”หมดชั่วโมงเรียนอาร์มก็รีบลาแจนกลับหอ.....

“อ้าว!!!!ไม่อยู่ทำการบ้านด้วยกันก่อนหรออาร์ม.....”

“ไม่อะ..........ตอนเที่ยงเราทำเสร็จแล้วหละ........เราไปก่อนนะแจน........ไว้เจอกันพรุ่งนี้”

“อาร์มเปลี่ยนไปจริง.....กับเราเองก็ดูห่างเหิน.......วันนี้ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเกิด......อะไรขึ้น”แจนแอบตามอาร์มไปที่หอ...โดยที่อาร์มไม่ทันได้สังเกต

...

“พี่อาร์มกลับมาแล้วหรอ.......”วินยิ้มดีใจเมื่อเห็นอาร์มพี่ชายกลับมา

“จ้า...แล้ววินกลับมานานแล้วหรอ”

“ผมเองก็เพิ่งมาถึงครับ......... วันนี้ซ้อมว่ายน้ำตั้ง 4 ชม. เหนื่อยชะมัดเลย……หิวข้าวด้วย”วินทำเสียงอ้อนพี่ชาย
“งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะ.........ขอพี่ล้างหน้าล้างมือแป๊บนึงนะ”

“ครับ.......ผม”วินยิ้มรับข้อเสนอ

ซักพักอาร์มและวินก็ลงมาจากหอพักด้วยกัน.........แจนเห็นอาร์มและวินกำลังเดินไปโรงอาหาร........เธอเลยตามไปดูเหตุการณ์..........

“คนนี้สินะ....น้องเมทคนใหม่ของอาร์ม.....น่ารักเป็นบ้าเลย…..+_^||....
ย้ายเข้ามาแค่ไม่กี่กันดูสนิทสนมกันจัง…ปกติอาร์มไม่ได้สนิทกับใครง่ายๆหนิ.....หมอนี่ต้องไม่ธรรมดาเน่ๆ..”

อาร์มและวินดูมีความสุขมาก......วินเองก็น่ารักทุกๆอิริยบท...อาร์มเองก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาก......แจนชักอยากจะรู้จักน้องเมทใหม่ของอาร์มแล้วหละ

“สวัสดีจ้า..........แหม!!มากินข้าวก็ไม่ชวนกันเลยนะอาร์ม”^_^

“แจน!!!”อาร์มตกใจที่เพื่อนสนิทเข้ามาทักโดยไม่ได้ตั้งตัว

“จะไม่แนะนำหนุ่มน้อยน่ารักคนนี้ให้แจนรู้จักหน่อยหรอ”แจนบุ้ยปากไปทางวิน....

“ผมชื่อนาวินครับ....จะเรียกวินก็ได้.........พี่เป็นเพื่อนพี่อาร์มหรอครับ”วินยิ้มให้แจนอย่างเป็นมิตร

“ใครบอก....พี่หนะเป็นแฟนอาร์มต่าง.........”
วินและอาร์มอึ้ง.....และช็อกกับคำพูดของแจน

“พี่ล้อเล่นจ้า.........”แจนหัวเราะเมื่อเห็นทั้งสองคนตกใจพร้อมกัน

“พี่เป็นเพื่อนห้องเดียวกันกับพี่อาร์ม....วินคงเป็นน้องเมทของอาร์มที่ย้ายเข้ามาใหม่ใช่มั้ย.....”

“ใช่ครับ....”วินยิ้มออก.....เมื่อรู้ว่าที่แท้โดนแจนอำ

“งั้นพี่นั่งด้วยคนนะ.......หิวข้าวเหมือนกันหนะ”แจนเอามือลูบท้อง

“กินกันไปก่อนเลยนะ....เดี๋ยวแจนไปซื้อข้าวก่อน”…….สองหนุ่มพยักหน้ารับ

“พี่แจนเค้าน่ารักดีนะครับ.......”วินหันมาคุยกับอาร์ม

“อืม.....แจนเค้าก็งี้แหละอัธยาศัยดี.........พูดจ้อทั้งวัน.....บางทีก็บ๊องส์ๆตลกดี.......”
สักครู่แจนก็เดินกลับมาที่โต๊ะ.........ในมือถือมีจานข้าว......จานลูกชิ้น......จานผลไม้....มาอย่างทุลักทุเล...............จนวินต้องรีบไปช่วยถือ

“ขอบใจจ้า....^_^”

”พี่แจนกินหมดนี่เลยหรอครับ.........” O_o……..วินตกใจที่เห็นแจนซื้ออาหารมาเยอะขนาดนั้น...............

“นี่แหละ...นิสัยแจนเค้าเลย........เวลาหิวหน้ามืดขึ้นมาก็ซื้อของมายังกะกินซัก..5....คน.......เดี๋ยวกินไม่หมด....คอยดูสิ”v_v..........อาร์มชินกับเหตุการณ์แบบนี้ซะแล้ว

“ก็ปกติ..ฉันก็บังคับให้นายช่วยกินอยู่แล้ว..............แถมวันนี้มีน้องวินอีกคน....เลยเบิ้ลเป็น 2 เท่าเลยไง.......อิอิ”

T_T||…วิน………T_T||…..อาร์ม

ทั้ง 3 กินข้าวก็แยกย้ายกันกลับหอของตน

“พี่อาร์มคงจะสนิทกับพี่แจนมากใช่มั้ยครับ”

“ใช่..........แจนเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของพี่........เรารู้จักกันตั้งแต่เข้า ม.4 แล้วหละ”

“แล้วพี่อาร์มเคยคิด.........ที่จะคบกับพี่แจนบ้างมั้ยครับ”....อาร์มหันมามองหน้าวิน....แปลกใจกับคำถามที่ได้ยิน

“ทำไมหรอวิน”........อาร์มยิ้มเจ้าเล่ห์......
“หรือว่า........วินหึงพี่กับพี่แจน”อาร์มยิ้มภูมิใจ

หนุ่มน้อยหลบสายตาทันที..........แก้มใสเป็นสีชมพูระเรื่อด้วยความเขินอายเมื่อโดนพี่ชายจับได้
“เปล่าซักหน่อย...........ก็แค่ถามเฉยๆ.....ก็เห็นเหมาะสมกันดี........พี่แจนก็ออกจะน่ารัก.......เหมาะกับพี่อาร์มจะตาย”

“คิดอย่างนั้นจริงหรอ”........อาร์มยังแกล้งน้องไม่เลิก

“วินจะนอนแล้วนะพี่อาร์ม........ดึกแล้ว”.........เด็กน้อยพลิกตัวหันหลังให้อาร์ม.......งอนพี่ชายที่แกล้งถามคำถามแทงใจดำ

อาร์มเขยิบเข้ามาใกล้....และโอบเอวของวินอย่างแผ่วเบา......ทะนุทะถอม......

“พี่กับพี่แจนเป็นแค่เพื่อนกัน........พี่ไม่เคยคบ.....หรือเคยรักใครหรอกนะ....นอกจากวิน”....อาร์มกระซิบที่ข้างหูวินเบาๆ
“ใจพี่มีแค่วินคนเดียว...เท่านั้น”........เมื่อหนุ่มน้อยได้ยินถึงกับน้ำตาคลอ........วินพลิกตัวหันมากอดอาร์ม


“วินเชื่อใจพี่ครับ........”

[okotba]

มาจิ้มให้คนแรกคับ

ชอบ

 

[insomniac]

หวานซะ
ช่วงนี้มีแต่เรื่องเครียดๆ มาอ่านเรื่องนี้ทำให้อมยิ้มได้
ขอบคุณครับ

[sakiko]

เพิ่ง เข้ามาอ่านอ่า

น่ารักจังเรยเรื่องนี้

รอตอนต่อไป นะค่ะ

 

[จันทร์ผา]

ขอ  กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  หน่อยน๊าค๊าบ

คือว่าชอบมากมาย ขอยาวๆๆๆๆ หน่อยนะคับป๋ม

[cutekanny]

  :L1:ขอบคุณที่ติดตามนะคะ...จิ้มให้เเระคนละที

แล้วจะมาอัพตอนใหม่ให้นะ...แต่อดใจรอเเป๊บนึงนะคะช่วงนี้งานเข้าๆ...เศร้ามากๆ

ขอบคุณทุกกำลังใจ...มามะกอดทีนึง

[mantdash]

วิน อาร์มน่ารักมากๆเลยคร้าบ ขอบคุณครับ 

[cutekanny]

:pig4:มากมายเรย...จิ้ม+1ให้ละนะรีบน...

ทนไม่ไหวต้องต่อให้อีตอน....แต่มันสั้นไปหน่อย...แบบว่าอยากลงให้มากมาย...ถึงจะสั้นเเต่ก็ซึ้งอย่าว่ากัน

นะ..

ตอนที่ 5 ถ้าวันนั้น..
................................................................................................
ถ้าวันนั้น..........
 
* ถามตัวเองอยู่ทุกที ว่าโชคดีมากเหลือเกิน
ที่วันนั้นได้เลือกเดิน บนทางเส้นนี้
ทางที่ได้พบกับเธอและรักดีๆ
ที่ไม่นึกฝัน ชีวิตฉันจะได้เจอ

**ลมหายใจที่เข้าออก มีค่าเพราะเธอรู้ไหม
ความรักจากเธอ มันหาจากใครไม่ได้

***ถ้าหากวันนั้น เราคลาดกันเพียงแค่เสี้ยวนาที
คงไม่รู้เลยปลายทางของฉัน จะไปลงเอยที่ไหน
ได้เข้าใจแล้ว ว่าสัมผัสของอ้อมกอดมันอบอุ่นเท่าไร
ขอบคุณจริงจริง กับรักที่เธอให้มา

ถามตัวเองอยู่ทุกวัน ถ้าเมื่อวานตัดสินใจ
ไม่ทำตามเสียงที่ใจมันสั่งให้ทำ
จะได้รู้สึกไหม ว่ารักสวยงาม
อบอุ่นรู้ไหม ที่ได้เป็นคนของเธอ
 
**,***,*,**,***
 
 
 
 
หลังจากที่วินเข้ามาอยู่ในชีวิตของอาร์ม.......แม้ระยะเวลาจะไม่นานนัก
แต่ทั้งสองก็มีความผูกพันต่อกันมาก....อาร์มใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับวิน...

ทุกๆวัน....เมื่อเลิกเรียนอาร์มจะรีบกลับมาหาวิน....เพื่อไปกินข้าวด้วยกัน......
ไปทำการบ้านด้วยกัน.......ไปอ่านหนังสือด้วยกัน.........ทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข.......ทำให้แต่ละวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
 
“พี่อาร์มอาทิตย์หน้าจะสอบมิดเทอมแล้วอ่า....”=T_T=……หนุ่มน้อยนั่งคอตกเมื่อเห็นหนังสือกองโตวางอยู่ตรงหน้า
 
“ใช่....ทำไมเหรอวิน…ขี้เกียจละสิ...เราหนะ”^_+ ..อาร์มอดขำท่าทางขี้เกียจของ
วินไม่ได้
 
“ก็วินไม่ได้เก่งเหมือนพี่อาร์มหนิ........แถมวันแรกสอบเลขอีกต่างหาก........เซ็งจิต”…วินซบหน้าลงบนหลังอาร์มอย่างอ่อนแรง....
 
“แหม....อยู่กับพี่ทั้งคน...เดียวพี่ติวให้เอง...อย่าเครียดไปเลยนะ”อาร์มหันไปลูบหัวน้องเบาๆ เพื่อเป็นกำลังใจ
 
“เอางี้....เดี๋ยวพี่จัดตารางอ่านหนังสือให้นะ...”อาร์มจัดแจงแยกหนังสือวิชาต่างๆ ให้วิน...ส่วนเด็กน้อยก็นอนเล่นอยู่ข้าง...ดูพี่ชายอย่างเพลิดเพลิน
 
“พี่อาร์มเนี่ย...ทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด...อิอิ”หนุ่มน้อยนอนอมยิ้ม...ชื่นชม...อาร์มที่กำลังง่วนอยู่กับการวางแผนการอ่านหนังสือของน้องชาย
 
“เฮ่อ!!..เสร็จแล้ว........วันนี้ก็อ่านภาษาอังกฤษไปก่อนนะวิน....”พูดจบอาร์มก็เหลือบไปเห็นน้องชายกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ
 
“อ้าว....หลับซะแล้วหรอ…คงจะเหนื่อยสินะ...ไหนจะซ้อมว่ายน้ำไหนจะต้องเรียน...แล้วนี่ยังต้องอ่านหนังสือสอบอีก”……..อาร์มนั่งมองหน้าวินที่กำลังหลับอยู่อย่างเอ็นดู....แล้วค่อยๆใช้มือลูบผมสีน้ำตาลอ่อน....ของวิน
อย่างอ่อนโยน..........
 
“วิน...พี่ยังมีบางอย่างติดค้างวินอยู่นะ.........ตอนนี้พี่มั่นใจแล้วว่าวินเป็นคนพิเศษของพี่....รอพี่นะ..วิน”อาร์มพูดกับวินที่กำลังหลับใหล........แล้วค่อยๆ...ประคองหนุ่มน้อยไปนอนบนเตียง...
 
...
 
“อาร์ม....ช่วงนี้หายตัวบ่อยจังนะ....ไม่ค่อยได้คุยกันเลย”แจนมองอาร์มเพื่อจับพิรุธ....
 
“ไม่หนิแจน...เราก็ทำตัวตามปกติ...คิดมากไปรึเปล่า”…….อาร์มตบไหล่แจนเบาๆเพื่อให้เลิกทำคิ้วผูกกัน
 
“นั่นแน่....มีอะไรไม่บอกแจนรึเปล่า.....เอ.......รึว่าแจนตกข่าวอะไรไป.....ใช่ป่ะเนี่ย”
 
“ไม่มีอะไรจริงๆ....ขี้สงสัยจริง.....ไปๆเข้าห้องเรียนกันดีกว่า”อาร์มลากแขนแจนเข้าห้องเรียนไปเพื่อตัดบท
 
………………………………………………………………………………………….
 
“o^_^o    น่ารักจริงๆเลยเนอะ!!……….กรี๊สสสสสสสสส...สู้ๆนะจ๊ะนาวิน.....
พี่กิ๊บเชียร์อยู่”
 
“กรี๊สสสสสสสส....พี่จอยก็เชียร์อยู่เหมือนกันจ้า........นาวินสู้ๆๆๆ”
 
เสียงสาวๆ พากันเชียร์นาวิน...แม้นาวินจะเป็นเด็กใหม่แต่ความ HOT ก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าอาร์มเลย........เพราะวินเป็นนักกีฬาว่ายน้ำที่เก่งกาจ......หน้าาตาน่ารัก และมนุษย์สัมพันธ์ดี....จึงไม่แปลกที่วินจะมีแฟนคลับมากมาย
 
“อาร์ม....นั่นไงๆ....น้องวิน” แจนตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นนาวิน ยืนเตรียมพร้อมที่ขอบสระ
 
“เท่ห์จังเลยน้องวิน......เนอะอาร์มเนอะ!...ดูสิกองเชียร์เพียบเลย...อย่างนี้ต้องชนะแน่ๆ”
แจนพูดพลางหันไปมองอาร์ม....อาร์มกับวินกำลังสบตากันซึ้ง.....อาร์มพยักหน้าให้
วิน...เพื่อให้กำลังใจ....วินเองก็พยักหน้ารับ...ทั้งสองทำราวกับโลกนี้มีกันอยู่เพียง 2 คน.......แจนเพ่งพิศญ์ถึงอากัปกิริยาของหนุ่มทั้งสอง....ด้วยความสงสัยและรู้สึกแปลกๆ
“แววตาที่เค้ามองกัน......มันแปลกๆอยู่นะ......หรือเราคิดมากไปนะ” แจนได้แต่เฝ้าสังเกตพฤติกรรมของอาร์มและวิน.......เราต้องรู้ความจริงให้ได้ว่า 2 คนนี้เค้าเป็นอะไรกันแน่....
ปัง!!!!!!!...เสียงปืนดังขึ้น...วินออกตัวอย่างรวดเร็ว...............เสียงกองเชียร์ยิ่งดังกึกก้อง........ตอนนี้นาวินหนุ่มน้อยในลู่ที่ 3 กำลังนำลิ่วตั้งแต่ออกตัว........และชนะเพื่อนๆอย่างขาดลอย..........เสียงเฮของกองเชียร์ดังสนั่นหวั่นไหว
 
หลังจากแข่งเสร็จบรรดากองเชียร์ก็เข้าไปแสดงความยินดีกับวินกันยกใหญ่...กว่าวินจะฝ่าฝูงกองเชียร์..มาถึงอาร์มและแจน..ก็ใช้เวลานานพอควร.............

“เก่งมากจ้า....วิน..พี่ดีใจด้วยนะ”แจนแสดงความยินดีกับวิน
 
“ขอบคุณครับพี่แจน...”วินยิ้มและขอบคุณแจน…ก่อนที่จะหันไปมองอาร์มอย่างเขินๆ..และโผเข้ากอดอาร์ม
 
“ขอบคุณมากนะครับสำหรับกำลังใจ”อาร์มตกใจ....จนพูดอะไรไม่ออก...หน้าของอาร์มแดงระเรื่อด้วยความเขิน....ไม่คิดว่าวินจะกล้ากอดเขาต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้......แจนเองก็ตกใจกับภาพที่เห็นเช่นกัน.....รู้สึกใจหวิวๆยังไงไม่รู้....สองคนนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่.....สายตาของเขาไม่เหมือนกับ...พี่..น้องธรรมดา....แต่เหมือนกับคนรัก....ที่รักกันมาก
 
“แจน..!!”แจนสะดุ้ง.....เมื่อได้ยินอาร์มเรียกเสียงดัง
 
“เป็นไรไปหรอแจน.......ใจลอยจัง.....ไปกินข้าวกันเถอะ”อาร์มและวินชวนแจนไปกินข้าวด้วยกัน
 
“มื้อนี้วินเลี้ยงเอง....ถือว่าฉลองชัยชนะแล้วกัน....พี่แจนอยากกินอะไรครับ” วินถามแจนเสียงใส
 
“อะไรก็ได้จ้า....แล้วแต่เจ้ามือละกัน”แจนยิ้มเจื่อนๆเพราะในใจยังคิดฟุ้งซ่านอยู่
 
เมื่อทานข้าวเย็นเสร็จทั้ง 3 ก็แยกย้ายกันกลับที่พัก
...

“วันนี้วินเก่งมากเลยนะ......พี่ภูมิใจในตัววินมาก”…..อาร์มพูดพลางลูบผมหนุ่มน้อยที่อยู่ในอ้อมกอด
“พี่อาร์มครับ...วันนี้วินขอโทษนะครับ”..........วินมองหน้าอาร์มซึ่งกำลังทำหน้าสงสัย

“ก็ที่วิน...กอดพี่อาร์มไงครับ.....คือวินดีใจไปหน่อยก็เลยลืมตัว”วินก้มหน้าหลบสายตาพี่ชายอย่างสำนึกผิด..

“ไม่เป็นไรหรอกวิน....พี่ก็แค่...........เขินหนะ”อาร์มจับหน้าน้องชายให้เงยขึ้นมาสบตา

“แต่...คนอื่นอาจจะเข้าใจพี่อาร์มผิดนะครับ........ผมไม่อยากให้ใครๆ...คิดไม่ดีกับพี่...”
อาร์มปิดปากของวินด้วยริมฝีปากอ่อนหนุ่มสีชมพู.....วินหลับตาพริ้มรับรสสัมผัสอันอ่อนหวานนั้น...อย่างซาบซึ้ง....และเนิ่นนาน
 
“พี่ไม่สนใจหรอกนะวิน...ว่าใครจะเข้าใจผิดหรือเข้าใจถูก.....ฟังนะ.........พี่รักวิน.....
วินเป็นคนพิเศษของพี่”อาร์มสบตาหนุ่มน้อยที่อยู่ในอ้อมกอด

“ขอบคุณครับพี่อาร์ม.....ผมก็รักพี่ครับ”น้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม และตื้นตันไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของวิน....จนต้องซบหน้ากับ...อกของอาร์ม........อาร์มกอดวินไว้แน่นขึ้น

“วินจะเป็นรักแรก และรักเดียวของพี่นะ..พี่สัญญา”
 
*ถ้าหากวันนั้น เราคลาดกันเพียงแค่เสี้ยวนาที คงไม่รู้เลยปลายทางของฉัน จะไปลงเอยที่ไหน
ได้เข้าใจแล้ว ว่าสัมผัสของอ้อมกอดมันอบอุ่นเท่าไร ขอบคุณจริงจริง กับรักที่เธอให้มา *…..จบตอน

[YO DEA]

 

[nai_nai]

วิน อาร์มน่ารักมากๆเลยคร้าบ ขอบคุณครับ


 

[mantdash]

ขยันจังเลยครับคนเขียนอิอิ ชอบมากมาย 

[จันทร์ผา]

 

                     ปลื้ม อยากอ่านยาวๆๆอ่าคับ   อิอิ

[cutekanny]

ตอนที่...6..ด้วยรักมิอาจห้ามใจ

“อาร์ม...มีข่าวดี...!!”แจนวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา..ท่าทางจะมีเรื่องน่าดีใจ

“มีไรหรอแจน...”อาร์มถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย...ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นไปกับเพื่อนด้วยเล้ย!!!กำ

“ก็ปิดเทอมนี้จะมีค่ายเยาวชนนะสิ...พวกพี่ๆนักศึกษาเค้าจะมาจัดค่ายกัน...ตื่นเต้นจังเลยอ่าอาร์ม...ต้องสนุกแน่ๆเลย”..อาร์มนึกเอ็นดูแจนที่เหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่....แต่อาร์มเองกลับรู้สึกเบื่อ..เพราะไม่ชอบกิจกรรมแบบนี้อยู่แล้ว......

“แหม....ไม่ดีใจเลยหรออาร์ม”แจนหน้าจ๋อยลง.....ชักผิดหวังที่เพื่อนท่าทางจะไม่เล่นด้วย........

“แจนก็รู้หนิว่าเรา..ไม่ค่อยชอบกิจกรรมแบบนี้...คนมันเยอะอ่า...วุ่นวาย”…ไม่ได้ช่วยให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้นมาเลย!!!!..พ่อคุ้ณ…..

“แต่ค่ายครั้งนี้เค้าให้ร่วมกิจกรรมเฉพาะม.ปลายนะ...คนไม่วุ่นวายนักหรอก...”แววตาที่มีความหวังของแจนยังไม่ละความพยายาม

“เออ....ใช่...ชวนน้องวินไปด้วยสิ....โชคดีนะเนี่ยที่อยู่ม.ปลายเหมือนกัน...ไปกันหลายๆคนสนุกจะตาย...นะ..นะ..อาร์มไปนะ...”...อาร์มชักใจอ่อนขึ้นมาแล้ว...ไม่ใช่เพราะลูกตื้อของแจนหรอกนะ....แต่เพราะนึกขึ้นได้ว่าค่ายครั้งนี้...เป็นโอกาสดีที่เค้ากับวินได้ไปเที่ยว...ได้ไปทำกิจกรรมร่วมกัน…อาร์มคิดแล้วอดเผลอยิ้มกรุ้มกริ่มออกมาไม่ได้

“อืม....ก็ไม่เลวนะ... เดี๋ยวเราลองถามวินดูละกัน.......แล้วปีนี้เค้าไปจัดค่ายที่ไหนหละ”อาร์มถามอย่างสนอกสนใจแต่ก็ยังสงวนท่าทีนิ่งเฉย...ไว้ตามสไตล์

“ปีนี้เค้าจะไปภูชี้ฟ้าจ้า....ได้เดินป่าด้วย...น่าตื่นเต้นชะมัด…ชักสนใจแล้วใช่มะ...” คำพูดของแจนทำให้อาร์มสะดุ้งจากภวังค์....หน้าแดงเป็นลูกตำลึงไปโดยไม่รู้ตัว....คงเป็นเพราะกำลังคิดถึงการได้อยู่ในบรรยายกาสโรแมนติกบนภูกะวิน.....อิอิ...ร้ายนะคุณอาร์มเดี๋ยวนี้หนะ
 
เมื่อเลิกเรียนอาร์มก็รีบกลับหอเหมือนเคย....กลับมาถึงก็เห็นหนุ่มน้อยหน้าใสกำลังง่วนอยู่กับการบ้านกองโต
“เย้........พี่อาร์มมาแล้ว....พอดีเลยครับ...ผลกำลังแก้โจทย์เลขอยู่เลย.....คิดจนสมองจะแตกอยู่แล้วครับ”วินอ้อนพี่ชายให้ช่วยทำการบ้าน...

“ได้ๆ...แต่ขอพี่ล้างหน้าล้างตาก่อนนะ...เดี๋ยวมาดูให้”อาร์มขยี้หัวน้องชายเบาๆ....ด้วยความหมั่นเขี้ยวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป....

อาร์มสอนการบ้านให้วินจนเสร็จ....ก็เกือบสองทุ่ม.......
คร๊อก!!!!!!เอะ.....อาร์มหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงท้องของน้องชายร้องลั่น.....วินเขินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

“พี่อาร์ม....หยุดหัวเราะเลยนะ....ก็ผมยังไม่ได้กินข้างตั้งแต่บ่ายโมงแล้ว..”วินเอามือปิดปากอาร์มที่กำลังหัวเราะร่วน........
คร๊อก!!!!!!อาร์มอึ้ง...และหยุดหัวเราะไปชั่วขณะ....คราวนี้เป็นทีของวินบ้าง

“โธ่!...ที่แท้พี่อาร์มก็หิวเหมือนกันนั่นแหละ...แล้วยังจะมาหัวเราะวินอีก..”ทั้งสองหัวเราะกันเสียงดัง...จนห้องข้างๆได้ยิน

“ไอ้แชมป์...นั่นเสียงไอ้อาร์มหัวเราะหรอวะ....หรือว่ากูหูฝาด”…นนท์เพื่อนข้างห้องถามแชมป์เพื่อนเมทด้วยความสงสัย

“ก็เออดิ.....ดังขนาดนั้นมึงยังคิดว่าหูฝาดอีกหรอวะ”แชมป์ตอบเชิงประชดนนท์

“มึงว่ามั้ย...ตั้งแต่ไอ้วินมันเข้ามาอยู่....ไอ้อาร์มมันเปลี่ยนไปเป็นคนละคน.....เมื่อก่อนหล่อซะเปล่าแต่ทำตัวเหมือนผีดิบเดินได้.....ใครพูดกะมันก็ถามคำตอบคำ.....รู้จักมันมาหลายปีกูยังไม่เคยได้ยินมันหัวเราะเลย”

“จริงของมึงหวะนนท์......กูเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันติดกันเป็นตังเม....แถมยังคุยกันกระหนุ่งกระหนิงยังกะคู่ข้าวใหม่ปลามัน”แชมป์เองก็สงสัย...และเห็นด้วยกับนนท์

“หรือว่าไอ้อาร์มกะไอ้วินจะป็น....เกย์”นนท์กระซิบเบาลงเมื่อชักเม้าท์ถึงจุด..Climax

“แหวะ...ฟังแล้วกูจะอ๊วกหวะ..พอเหอะไอ้นนท์กูว่ามึงเลิกแสดงความคิดเห็นได้แล้ว...”แชมป์ทำท่ารับไม่ได้เมื่อนึกภาพอาร์มกับวินเป็นแฟนกัน

“มึงคิดดูสิวะ...ไอ้วินอะ..หน้าตามันน่ารักยังกะผู้หญิง....ขาวใสซะขนาดนั้น...กูมองมันแล้วกูยังเคลิ้มเลย....แล้วไอ้อาร์มมันคลุกคลีอยู่ด้วยทุกวัน...มันจะเหลือเรอะ”….นนท์ทำท่าเคลิบเคลิ้มเมื่อนึกถึงหน้าของวิน

“แมร่ง....!!ไอ้นนท์นี่ตกลงไอ้อาร์มหรือมึงกันแน่วะที่เป็นเกย์....ไอ้เวรชื่นชมผู้ชายอยู่ได้...เดี๋ยวกูย้ายห้องเลย..หยะแหยงมึง”แชมป์หันไปมองนนท์อย่างสยองสุดๆ....เพราะหน้าตาอันดำถึกของมันด้วยยิ่งสยองคูณสอง

“เหรอมึงหึงกูวะไอ้แชมป์...ทำเป็นห่ามมามะมาให้กูจูจุ๊บทีนึง”นนท์ทำท่าจูจุ๊บไล่ตามแชมป์...จนแชมป์วิ่งพล่านไปทั่วห้อง....จนสะดุดขาเก้าอี้ล้มลงนอนหงานกะพื้น....ได้ที..นนท์รีบขึ้นคร่อมทันที..มือก็ล็อคแขนทั้งสองของแชมป์ไว้.....เยื่นหน้าเข้าไปใกล้เหมือนจะจูบปากจริง....ตัวเล็กอย่างแชมป์สู้แรงถึกของนนท์ไม่ไหว...ได้แต่หลับตาปี๋ด้วยความกลัวสุดขีด....

“ฮ่าๆๆๆกูไม่พิศวาสมึงหรอกไอ้บ้า....กูแกล้ง”นนท์หัวเราะสะใจที่เห็นแชมป์กลัวจนหน้าซีด

“ไอ้บ้านนท์....ไอ้เพื่อนทุเรศ...กูกลัวนะโว้ย...ทีหลังมึงอย่าเล่นอย่างนี้อีกนะ...กูไม่ชอบ..นี่กูไม่ต่อยหน้ามึงก็บุญแล้ว!!!”แชมป์ตะโกนด่านนท์ทั้งที่ยังหน้ายังซีดอยู่....
ไอ้นนท์ไม่สนใจยังหัวเราะชอบใจ.....

..........................................................................

เออ...วิน..ปิดเทอมนี้มีค่ายเยาวชนหนะ.......วินอยากไปรึเปล่า....พี่แจนเค้าชวนหนะ  อาร์มถามความเห็นจากน้องชาย....และรอคำถามอย่างใจจดใจจ่อ...

“น่าสนุกจังเลยครับ....แล้วพี่อาร์มอยากไปรึเปล่าครับ...”

“พี่ยังไงก็ได้....ถ้าวินไปพี่ก็ไป..เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่บอกพี่แจนละกันว่าเราไป..” อาร์มยิ้มให้น้องอย่างอ่อนโยน..ก่อนที่จะจูบที่น่าผากวินเบาๆ...
“งั้นก็นอนได้แล้วนะ..ดึกมากแล้ว”
วินขยับตัวเข้าไปกอดอาร์มแน่นขึ้น......”Good night ครับพี่อาร์ม”

…………………………………………………………………………………………

“แจนตกลงว่าค่ายครั้งนี้...เรากะวินไปนะ....”สีหน้ายังนิ่งเฉย...วางฟอร์มสุดๆ

“จริงเหรออาร์ม.....ดีใจจัง..เย้ๆๆ.ค่ายครั้งนี้ต้องสนุกสุดๆ...เพราะมีนายอาร์มสุดหล่อ....กะน้องวินผู้น่ารักไปด้วย”

“เว่อร์หนะแจน...”อาร์มอดขำกับท่าทางดีใจจนเว่อร์ของแจนไม่ได้.....ไม่ทันขาดคำทรโข่งตัวแม่ที่มีนามว่าแจนก็ไปกระจายข่าวทั่วโรงเรียน....ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าค่ายครั้งนี้คงมีสาวๆสมัครกันตรึมเป็นแน่นอน....

“พวกมึงสองคนสงสัยอะไรอย่างนี้วะ...เสียเชิงชายหมด”เสียงแจ๊คหัวโจกของห้องโวยวายข้อสงสัยของแชมป์ และนนท์

“จริงนะไอ้แจ็ค....พวกกูได้ยินกะหูเลย....มันหัวเราะต่อกระซิกกันใหญ่..”นนท์ยังยืนยันความคิดเดิม

“ก็แค่เพื่อน..เล่นกัน.....มึงไม่เคยหัวเราะเลยหรอวะ...”หลักฐานไม่เพียงพอให้แจ็ค..สนใจข้อกล่าวหา

“แต่นี่ไอ้อาร์มนะโว้ย...มันเหมือนคนอื่นซะที่ไหน”แชมป์ช่วยยืนยันอีกคน

“อืม...มันก็จริงของมึง..กูก็ไม่เคยเห็นไอ้อาร์มมันสนิทกะใครขนาดนี้.....ผู้หญิงก็ติดมันเยอะจะตาย..ไม่เห็นมันจะแลซักคน........เออ....งั้นแจนของกูก็เป็นอิสรภาพแล้วดิ...อิอิ…^O^…”ที่แท้แจ็คมันก็เหล่แจนมานาน...แต่คิดว่าแจนคบอยู่กับอาร์ม..ดูห่ามๆอย่างนี้เเต่เเจ็คก็ไม่เคยคิดเเย่งของของใคร

“แต่พวกมึงแน่ใจได้ไงวะ...ว่าไอ้อาร์มกะไอ้วินมันเป็นผัวเมียกัน....มันอาจจะสนิทกันเฉยๆก็ได้..ไม่งั้นมึงสองคนไม่เป็นผัวเมียกันไปแล้วหรอ...”แจ็คแกล้งยั่ว

“เฮ้ย!!ไอ้แจ็คมึงอย่าพูด..กูขนลุก...ทุเรศไอ้ควายธนูนี่จะตายอยู่แล้ว....”แชมป์โวยวายใหญ่..คงยังสยองกับเรื่องเมื่อคืนไม่หาย

“..โธ่!!!!!!ไอ้เชี่ยแชมป์...ถ้ากูคิดจะมีเมียเป็นผู้ชายกูก็ไม่เอามึงหรอก...ไปหาหน้าใสแบบไอ้อาร์มไอ้วินดีกว่าไอ้หน้าส้นตรีนอย่างมึงไม่ได้เห็นขาอ่อนกูหรอก...ไอ้สาดด”ไอ้นนท์กัดกะไอ้แชมป์ใหญ่

“เออ...ไปๆพวกมึงไปเคลียร์เรื่องในครอบครัวกันให้ลงตัวก่อนค่อยมาคุยกะกู...กูไปหาข้าวกินดีกว่า..มาฟังพวกมึงกัดกัน..ไร้สาระหวะ”แจ็คลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง...ทิ้งให้ไอ้นนท์กะไอ้แชมป์กัดกันต่อ

“อ้าว..แจ็คกินข้าวหรอ..ไมมาคนเดียวหละ...แล้วแชมป์กะนนท์ไม่มาด้วยหรอ”แจนทักทายแจ็คเสียงใส....ชั่งเป็นสาวสวยที่มีมนุษยสัมพันธ์ดีเยี่ยม

“แจ็ค...อ้าปากค้าง...กระอักกระอ่วมเมื่อโดนนางในฝันทักเข้าจังๆ”…ฟอร์มนักเลงขาโจ๋...หายเกลี้ยง...เหลือเพียงผู้ชายเฟอะฟะพูดอะไรไม่ถูก....ถึงกับสั่นเลยนะเนี่ย...อ่อนจริงๆเหอๆ

“เอ่อ...ใช่ๆเรากินข้าวๆ..นนท์..อ่อๆ...อยู่กะแชมป์..(พูดเพราะเป็นเทพบุษทันที..อิอิ).เราไปคนเดียว..อืมช่ายๆเราไปกินข้าวคนเดียว”กว่าจะพูดกันรู้เรื่อง.....แจนอดหัวเราะท่าทางของแจ็คไม่ได้

“ตัวร้อนป่าวเนี่ย...อิอิ...กินข้าวแล้วก็กินยาซะด้วยนะ”แจนอมยิ้มแล้วเดินผ่านไป.....ส่วนแจ็คก็พยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณที่เป็นห่วง...มึนอยู่สักพักก็นึกได้

“เอ...แจนหาว่ากูบ้าป่าววะเนี่ย........เฮ่อ!!ถึงบ้าก็บ้ารักโว้ย..........”แหมขันใหญ่เรยนะเวลาอยุ่นอกบ่อนหนะ..เเจ็คยิ้มเเป้นอย่างอิ่มเอมใจ..

แจ็ค....เข้ามาเรียนที่นี่ด้วยความสามารถพิเศษด้านกีฬา......แจ็คเป็นนักฟุตบอล....ถึงจะดูห่ามๆหน่อยแต่แจ็คก็ไม่ได้เกเรระรานใคร....แต่ถ้าใครมาหาเรื่องไอ้แจ็คก็สู้ไม่ถอย....เด็กม.ปลายด้วยกันเลยยกให้เป็นหัวโจก....แจ็คเป็นผู้ชายที่ไม่ได้หล่อใส..แต่ผิวออกแทนๆแนวนักกีฬา...แต่ก็มีเสน่ห์มัดใจสาวไม่น้อยก็เพราะเป็นนักฟุตบอลยอดเทพของโรงเรียน และหุ่นสูงใหญ่เหมือนนายแบบของมันก็เลยทำให้แจ็คเป็นหนึ่งในสิบขวัญใจสาวๆ...แต่น้องนางเดียวที่อยู่ในใจแจ็คมาตลอดก็คือ...สาวแจนคนสวยนี่เอง....ผู้ที่ทำให้เสืออย่างแจ็คเป็นแมวได้....

....................................................................

ปิดเทอม.....ช่วงเดือนตุลาคม

………………………

“พรุ่งนี้จะได้ไปค่ายแล้วตื่นเต้นจัง...อาร์มกะวินจัดของแล้วยังอ่า”แจนถามสองหนุ่มอย่างสนอกสนใจ หลังจากกินข้าวเสร็จ

“เรียบร้อยแล้วครับ”...วินหันมาส่งสายตาและยิ้มหวานกับอาร์ม
(ก็อาร์มเป็นคนจัดกระเป๋าให้นะสิ...หนุ่มน้อยเลยยิ้มภูมิใจใหญ่)…อาร์มหลบสายตาด้วยความเขินอาย

“อืม...รถออกหกโมงเช้าใช่มั้ยแจน”

“อืม..ใช่…กลัวตื่นสายจัง....เดี๋ยวจะตั้งนาฬิกาปลุกไว้หลายๆเรือนเลย...กันพลาดๆ”

“งั้นเรารีบกลับหอกันเถอะ...จะได้นอนตั้งเต่หัวค่ำ....พรุ่งนี้ตื่นตี 5 นะ..เราหนะยิ่งขี้เซาอยู่ด้วย...”อาร์มหันมาพูดกับวินอย่างเอ็นดูในความขี้เซาของหนุ่มน้อย

“พี่อาร์มก็ปลุกดิ....นะนะปลุกวินด้วย”วินอ้อนอาร์มซะ...เหอๆ..ต่อหน้าแจนเรยนะเนี่ย

“งั้นเราไปกันเถอะอาร์ม วิน...”แจนรีบตัดบท...ก่อนที่ทั้งสองจะหวีดกันมากไปกว่านี้…อาร์มละวินเดินไปส่งแจนที่หอหญิง..ก่อนกลับมาหอตัวเอง


“พี่อาร์มเป็นไรไปครับ.....อ่า..หรือว่าตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ..”วินแกล้งล้อพี่ชายที่ทำเหมือนไม่อยากไปนักในตอนแรก

“เปล่าหรอกวิน...พี่แค่รู้สึกไม่สบายใจยังไงไม่รู้”อาร์มยังคงทำหน้าครุ่นคิด...วินยังมองเห็นสีหน้าของอาร์มได้ชัด..เพราะแสงจากพระจันทร์ดวงโตสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง…วินขยับเข้าไปใกล้และกอดอาร์ม

“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่อาร์มอย่ากังวลเรย...พรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันนะ...คิดถึงเรื่องสนุกๆที่จะเกิดขึ้นดีกว่า”

“พี่รักวินนะ...”อาร์มพูดกับน้องชายเพื่อยืนยันความรู้สึกของตน

“วินก็รักพี่ครับ”วินพลิกตัวขึ้นเพื่อให้สายตาทั้งคู่สบประสานกัน....แล้วก้มลงจูบแก้มอาร์มอย่างอ่อนโยน..แล้วเลื่อนลงมาที่ปากชมพูระเรื่อของอาร์ม....บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยแสงจันทร์ และไออุ่นแห่งรัก...คงไม่มีสิ่งใดจะสุขไปกว่านี้..........อาร์มขยับตัวขึ้นไปพิงกับหัวเตียง วินเองก็ต้องขยับตามเพราะปากของทั้งคู่ยังดูดดื่มกับรสสัมผัสของกันละกัน...วินหายใจหอบ..และถี่ขึ้น...อาร์มเองก็เช่นกัน...ทั้งสองค่อยๆปลดกระดุมชุดนอนของกันเเละกัน.....

ตอนนี้อารมณ์ของทั้งสองได้กระเจิดกระเจิงไปแล้วเมื่อได้สนองความต้องการเบื้องลึกของจิตใจที่ถูกปิดกั้นมานาน

“วิน...พี่รักวินนะ...วิน..”อาร์มพร่ำบอกรักเมื่อปากทั้งสองได้ผละออกจากกันบ้าง…และเปลี่ยนตำแหน่งไปซอกไซ้ตรงจุดอื่นๆ...สลับกับเสียงครางเบาๆ ของทั้งคู่

วินพยักหน้า.... “ครับผมรู้”ทั้งสองกอดก่ายกันอย่างใคร่รัก....แม้อากาศจะหนาวแต่อารมณ์ที่เร่าร้อนตอนนี้ก็ทำให้ทั้งสองเหงื่อเปียกโชก...ผิวขาวเนียนของอาร์มและวินตอนนี้กลายเป็นสีแดงระเรื่อจากการกอดรัดที่เร่าร้อนและรุ่นแรงขึ้นทุกขณะ...ทุกๆอย่างดำเนินไปเรื่อยๆตามกฎเกณฑ์ของมัน

อ่ะ!!

"เจ็บหรอวิน.."....การเคลื่อนไหวของอาร์มค่อยๆ ช้าลงเมื่อวินร้องดังมากขึ้น....

"เปล่าครับ..ผมใกล้ถึงที่หมายแล้วต่างหาก"
วินพูดออกมาอย่างลืมตัว...เสียงหอบ..ครางก็ถี่ขึ้นเรื่อยๆ.....อาร์มอมยิ้มอย่างรู้หน้าที่....เพิ่มจังหวะการเคลื่อนไหวให้รวดเร็วและหนักหน่วงยิ่งขึ้น....วินร้องออกมาอย่างลืมตัว..จนอาร์มต้องรีบประกบปากสีชมพูที่เผยอเชิดท้าทายอยู่เพื่อไม่ให้เสียงดังเล็ดลอดออกมามากเกินไป...แล้วรีบจัดการตัวเองไปด้วย...ทำให้ทั้งสองถึงที่หมายพร้อมๆ...กัน
อาร์มปล่อยตัวคร่อมทับอยู่บนตัววินอย่างหมดแรง....ทั้งสองกอดก่ายกันอยู่ในท่านั้นครู่ใหญ่.....

“ไปอาบน้ำกันเถอะพี่อาร์ม...”

อาร์มยกหัวขึ้นมาจากซอกคอของวิน....สบตาน้องชาย.....หน้าใสๆ ของวินตอนนี้แดงระเรื่อ..

“นี่เป็นครั้งแรกของวินใช่มั้ย........วินพยักหน้าและหลบสายตาอาร์มด้วยความเขิน

“ก็ผมเพิ่งอายุ 16 จะไปเคยกะใครได้หละพี่อาร์ม”วินตอบอย่างอายๆ

"พี่ก็เหมือนกัน"

“วินมีความสุขมั้ย....พี่ทำให้วินเจ็บรึเปล่า”อาร์มถามอย่างเป็นห่วง

“ผมมีความสุขมากครับ.....ขอบคุณนะครับพี่อาร์ม”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก...วินเองก็ทำให้พี่มีความสุขมาก....สิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ...ความพลั้งเผลอ...หรือความผิดพลาดอะไรทั้งนั้น....มันเกิดจากความรัก..พี่รัก..วิน...และจะไม่ยอมเสียวินไป…วินอยู่กับพี่ตลอดไปนะ”.....วินจับหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของอาร์มแล้วจูบเบาๆที่แก้มของอาร์ม.........”นี่เป็นคำตอบครับ”หนุ่มน้อยยิ้มให้ชายตรงหน้าที่เเสนรัก

อาร์มยิ้มตอบแล้วก้มลงจูบวินอีกครั้ง......”อีกซักรอบดีมั้ยเนี่ย” อาร์มกระซิบเบาๆที่ข้างหูวิน

“ไม่ได้..พี่อาร์มพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้านะ.....ไปอาบน้ำได้แล้ว...”อาร์มทำหน้าเสียดาย....แต่ก็จำต้องพยักหน้าเห็นด้วยกับวินเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นตั้งแต่ตี 5

“งั้นฝากไว้ก่อนนะ..แล้วเดี๋ยวจะมาเอาคืน”อาร์มยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะอุ้มหนุ่มน้อยเข้าไปอาบน้ำ

“ทำไรอ่าพี่อาร์ม.....”หนุ่มน้อยดิ้นดุกดิกไปมาในอ้อมเเขนของอาร์ม

“ก็แค่อุ้มไปอาบน้ำด้วยกัน...อย่าดิ้นดิ..ไม่ได้ตัวเล็กๆเลยนะเราหนะ”


........................................................................................

กว่าจะคลอดตอนนี้ออกมาเเสนจะยากลำบากเนื่องจากผู้เขียนไม่เคยเขียนเเนวเรท...เหอๆพยายามอ่านของคนอื่นเพื่อเพิ่มประสบการณ์เชิงวรรณกรรม....อิอิ(ไม่สามารถปฏิบัติด้วยตนเองได้...อิอิ)..หากเขียนได้ไม่ดี...สื่ออารมณ์ได้ไม่ถึงเเก่นก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย....แบบไม่กล้าบรรยายละเอียด...เขิลล

[watermoonj]

ตามอ่านทันแล้ว 

เรื่องน่ารักดี จะไปแนวไหนน๊า เดาไม่ถูก

เป็นกำลังใจให้ 

[peemakarn]

และแล้วทั้งคู่ก็ร่วมหอลงโลง เอ้ยไมใช่ ลงโรง กันเรียบร้อยแล้ว
อิอิ ส่วนฉากเรทก็บรรยายได้โอเคค่ะ พยายามอีกนิด เดี๋ยวก็จะดีเอง
ตอนนี้ยาวได้ใจมากค่ะ ทดแทนกับตอนที่แล้วที่สั้นซะ
รอ รอ รอตอนไปค่ายค่ะ ต้องมีกุ๊ก มีกิ๊กบ้างแหละน๊า
ปล. กลัวความรักเรื่องที่คบกันแตกจังค่ะ เพราะว่ามีเพื่อนๆหลายคนเริ่มสงสัยแล้ว
ปล.ถัดมาเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ

[จันทร์ผา]

 

                น่ารักมากมายอาร์ม วิน 

                  สู้ๆๆๆนะคับคนเขียน  เป็นกำลังใจห้ายค๊าบ

[cutekanny]

 :impress3:ขอบคุณทุกกำลังใจอย่างมากมายเรย...

[okotba]

ซึ้งซ้า..................

ชอบวินกะอาร์ม

 

[cutekanny]

ตอนที่ 7 

ความรัก...ความเชื่อใจ?
 
“มากันแล้วหรอ 2 หนุ่ม....ขึ้นไปหาที่นั่งบนรถเถอะ.”......แจนทักอาร์มและวินเสียงใส....

“เอ...ดูวินตาคล้ำๆนะ...นอนไม่หลับละสิ..เหมือนพี่เรย...ตื่นเต้นอ่า”...แจนทักซะ..วินเสียศูนย์ไปเลย..(อิอิ...ขนาดไม่รู้นะเนี่ย)…….วินอายจนหน้าแดง...หันมอง..อาร์มนี่นั่งยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่...แถมยักคิ้วให้อีกที...(แกล้งน้องอีกแระคุณอาร์ม).........วินยิ้มแล้วล้วงมือเข้าในแจ็กเก็ตอาร์ม...หยิกที่แถวชายโครงไปทีนึง...แล้วยิ้มสะใจ
โอ๊ย!..อาร์มเผลออุทานออกมา
“เป็นไรหรออาร์ม”.......แจนถามอย่างสงสัย…จนอาร์มต้องรีบยิ้มกลบเกลื่อน..เอามือเกาหัวแกรกๆ
อ่อ...ปะป่าว..หนะ...แค่....มดกัดหนะ...อาร์มตอบไปพอเอาตัวรอด........พ่อน้องชายก็ทำหน้าไม่สนใจ....มองวิวที่หน้าต่างสบายใจเฉิบ....อาร์มเองก็ไม่สานต่อความแค้น....ขยี้ผมของวินเบาๆก่อนจะเอนตัว...และงีบหลับไป

“ยินดีต้อนรับน้องๆ...สู่ค่ายเยาวชนครั้งที่ 19  นะครับ”.....พี่ๆ นักศึกษาประจำค่ายซึงมาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงของจังหวัดกล่าวต้อนรับผู้เข้าร่วมค่าย..ซึ่งเป็นเด็กนักเรียน ม.ปลายราวๆ 50 คน (เค้ารับจำนวนจำกัด...อ่านะ)  มีการจัดเป็นกลุ่มย่อยกลุ่มละ 10 คน...โชคดีที่แจน อาร์ม และวินได้อยู่กลุ่มเดียวกัน....อ่อยังมีแจ็คอีกคน....(รีบสมัครตามแจนมาติดๆ) นอกนั้นก็จะเป็นสาวๆ..รุ่นน้องม.4 รุ่นเดียวกับวินซะเป็นส่วนใหญ่....มีการสันธนาการเพื่อละลายพฤติกรรม....และกิจกรรมอื่นจนกระทั่งหกโมงเย็นก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย........นั่นคือการพักกินข้าวเย็นด้วยกัน

“แหม...สาวๆกลุ่มอื่นคงอิจฉากลุ่มเราแย่เนอะ...ว่ามั้ยสาวๆ.........แจนพูดแซวน้องๆในกลุ่มขณะที่กำลังล้อมวงกินข้าวกัน....เพราะสายตาสาวๆแต่ละกลุ่มมันไม่ได้มองจานข้าวกันเล้ย....ต่างทำตาเยิ้ม..ตาหวาน...ใส่หนุ่มหล่อทั้ง 3 ที่จับฉลากมารวมตัวกันโดยไม่ได้นัดหมาย...เล่นเอาสามหนุ่ม อาร์ม วิน และแจ็คกินข้าวกันไม่ลงเลยทีเดียว แถมหนุ่มๆกลุ่มอื่นยังมองกันหมั่นไส้อีกต่างหาก........น้องๆในกลุ่มพากันหัวเราะชอบใจ...แจนเองก็ยังกินไป....เม้าท์ไปไม่หยุดหย่อน.....โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งยังคงมองด้วยความปลาบปลื้มตลอดเวลา..^_^

“น้องๆชาวค่ายครับ..ก่อนเราจะร่วมรับประทานอาหารกันพี่ขอรบกวนเวลาแป๊บนึงนะครับ”เสียงพี่วีหัวหน้าสันธนาการของค่ายดังขึ้น...เมื่อทุกคนจัดแจงอาหารวางพร้อมไว้ตรงกลางของแต่ละกลุ่ม
“พี่จะให้ประธานค่ายกล่าวแนะนำตัวซักหน่อยนะครับ.......พอดีว่าพี่เค้าติดธุระที่ใต้เพิ่งลงเครื่องมาสดๆร้อนเลยนะครับ......เสียงพี่แฮครองหัวหน้าสันทนาการเจื้อยแจ้วต่อขณะที่น้องๆยังนั่งตาใสแป๋ว...บ้างก็บ่นพึมพำด้วยความหิว..ขัดจังหวะจริงโว้ยคนกำลังหิวๆอยู่...ไม่ทันขาดคำหนุ่มหล่อหน้าใสก็ก้าว..เร็วมาจนถึงตรงกลางห้องโถง...ผมสีน้ำตาลอ่อนพลิ้วไหวมาตามจังหวะการเดิน...พร้อกับผิวที่ขาวจนโดดเด่นเมื่อตัดกับดวงตาที่เกือบชั้นเดียวแต่ไม่เล็กมาก..ดูน่ารักเข้ากับหน้าที่ออกเทรนเกาหลี....โห!!ยังกะแจจุง....เสียงน้องบางคนอุทานออกมาอย่างลืมตัว

“สวัสดีครับน้องๆทุก..ขอโทษนะครับทีมาขัดจังหวะทานข้าวของพวกเรา”…ทุกคนเงียบ...นิ่งฟังเสียงหล่อทุ้มของคนที่กำลังพูดอยู่ตรงหน้า
“พี่ชื่อ..เติ้ล...นะครับ..เป็นประธานของค่ายเยาวชนครั้งนี้....พี่เรียนอยู่คณะรัฐศาสตร์ปีที่ 2 พี่จะอยู่ดูแลพวกเราตลอดค่ายนี้...หากมีปัญหาอะไรก็บอกได้นะครับ....อืมงั้นพี่ไม่พูดมากเดี๋ยวเรามาทานอาหารเย็นพร้อมกันนะครับ เชิญพี่ๆ นักศึกษาทุกคน..กระจายกันเข้าไปร่วมวงกับน้องๆเลยนะครับ”สิ้นเสียงของเติ้ลก็มีเสียงปรบมือสนั่น...จากสาวๆชาวค่าย...บ้างก็แอบกรี๊สเบาๆด้วยความปลื้ม......น่ารักมากเลยแก....ยังกะดาราเกาหลี.....ใช่ๆ..เสียงก็เพราะยังกะดีเจ...กรี๊สสสส

“ท่าทางจะเสียเรตติ้งซะแล้วหนุ่ม...”แจนหัวเราะร่วนแซวหนุ่มๆในกลุ่ม...เมื่อเห็นสาวๆเบี่ยงเบนความสนใจไปยังเป้าหมายใหม่

“แหม...มองใหญ่เลยเรา....น้อยๆหน่อย”อาร์มตาขุ่น...หันมาดุวินเบาๆ...เมื่อเห็นวินจ้องเติ้ลไม่วางตา

“แหม...พี่อาร์ม...อย่าคิดมากดิ..ผมแค่รุ้สึกคุ้นหน้าพี่เค้า”หนุ่มน้อยอธิบาย....
เติ้ลเดินถือจานข้าวเปล่ารี่มายังกลุ่มน้องๆ....สาวๆก็เชียร์ให้มานั่งกลุ่มตัวเองกันใหญ่...แต่เติ้ลก็ได้แต่ยิ้มละพยักหน้ารับ...แล้วเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของอาร์มและวิน....

“ขอพี่นั่งด้วยคนนะ...”เติ้ลยิ้มอย่างเป็นมิตร....ทุกคนในกลุ่มก็พยักหน้าและยิ้มรับ...วินและอาร์มเงยหน้ามองตามเสียงของคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง....ก็เห็นเติ้ลนั่งยองๆอยู่ระหว่างที่อาร์มและวินนั่งอยู่...อาร์มหยุดนิ่งไม่ขยับ..และไม่มีรอยยิ้มตอบโต้ (ทำเหมือนไม่ได้ยิน)
วินจึงตัดสินใจขยับเอง..เพราะชักเสียมารยาท...สายตาคนรอบข้างก็มองกันเป็นตาเดียว…แจนเห็นท่าทางของอาร์มชักไม่ดีเลย...รีบชวนอาร์มไปเอาน้ำดื่ม....

“อาร์มไปเอาน้ำดื่มกันเถอะ..”แจนยิ้มเจื่อนๆกับเติ้ลและวินก่อนที่จะลากอาร์มให้ลุกขึ้นไปเอาน้ำด้วยกัน
“เป็นไรหนะอาร์ม....ไมเสียมารยาทอย่างงี้วะ”แจนซักฟอกทันทีเมื่อออกมาห่างไกลผู้คน
“อาร์มส่ายหน้า...และทำหน้าไม่สนใจ”จนแจนไม่อยากถามต่อ

“น้องครับ..เราเคยรู้จักกันรึเปล่าพี่คุ้นหน้าน้องจัง...”เติ้ลเริ่มหัวข้อสนธนาเพื่อลดบรรยากาศที่อึดอัดเมื่อซักครู่
วินหันมามองหน้าเติ้ลที่นั่งอยู่ข้างๆ..“อืม...ผมเองก็คุ้นหน้าพี่เหมือนครับ”ทั้งสองทำหน้าครุนคิด..(ไม่กินข้าวกันแล้วหรอคร๊าบบบพี่น้อง)

“เออ!นึกอกแล้ว..หนุ่มน้อยเสน่ห์แรงคนนั้นไง”พูดจบเติ้ลก็หัวเราะขึ้นเบาๆ..มาเหมือนนึกเรื่องอะไรออก
วินทำหน้าสงสัย
“น้องเคยรียนม.ต้นที่โรงเรียน....ใช่มั้ย”วินพยักหน้าอย่างงงๆ
“ก็ตอนเราเข้าม.1.หนะ..พี่เป็นรุ่นพี่ม.5..ที่นั่น”..วินยังไม่ถึงบางอ้อ
“แล้วพี่รู้จักผมด้วยหรอครับ....”
“ก็เราออกจะเนื้อหอมหนิ...เเค่เข้าม. 1 ก็ทำเอาสาวๆตบตีแย่งชิงกันมาไม่รู่กี่คู่ต่อกี่คู่ไม่รู้เลยหรอ”…วินยังตาใสแป๋วส่ายหัวยิกๆ
“ก็เพื่อนพี่หนะเค้าปลื้มเราไง...พี่เลยจำเราได้..พี่ยังเคยไปแอบถ่ยรูปเราเลยนะ..ถ่ายให้เพื่อนหนะ”เติ้ลก้มลงมองที่จานข้าวตัวเองแล้วใช้ช้อนเขี่ยข้าวสวยใจจาน....เขิลซะงั้น….วินเองก็รู้สึกแปลกๆ...เหอๆสาวตาทุกคนในกลุ่มที่เฝ้าดูทั้งคู่สนธนากันสิ...คงรู้สึกยิ่งกว่าแปลก....และแล้วอาร์มกับแจนก็มาพอดี..คงมาทันเห็นวินกับเติ้ลคุยกันอยู่

“เดินหน้างอเป็นจวักมาเลยนะไอ้อาร์ม”แจ็คแซวอาร์มเสียงดัง..คงหมั่นไส้อยู่ลึกๆ(ก็หายไปกะแจนตั้งนานสองนาน)..และชักสนใจคำพูดที่นนท์กับแชมป์เคยเล่าให้ฟัง
อาร์มจำต้องนั่งลงข้างๆเติ้ลที่กำลังก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อย…วินก็เหลือบไปมองอาร์มที่เขี่ยข้าวใจจานอย่างเซ็งๆ.....วินเองก็อึดอัดใจไม่น้อยกับอากัปกิริยาอย่างนี้ของอาร์ม

“อิ่มแล้วหรอพี่อาร์ม...กินน้อยจัง.....เดี๋ยววินเก็บจานให้นะ.”…วินพูดขึ้นเมื่อเห็นอาร์มลุกขึ้นถือจานข้าว...อารืมปัดมือวินออก

“ไม่เป็นไร...กินต่อเถอะ”อาร์มปฏิเสธสีหน้านิ่งก่อนจะเดินออกไปจากกลุ่ม....ตอนนี้บรรยากาศชักอึดอัดมากขึ้นเพื่อนๆชักจะกินข้าวกันไม่ลงซะแล้ว

“น้องคนนั้นเค้าไม่พอใจพี่รึเปล่า..ครับ”เติ้ลถามแล้วมองหน้าทุกคนในกลุ่มเพื่อหาคำตอบ...แต่ทุกคนก็ได้แต่เงียบจนมาหยุดที่วิน...วินได้แต่ย้มเจื่อนๆ..และบอกว่าอาร์มคงไม่สบาย..ทุกคนเลยคลายความอึดอัดลงบ้าง..เมื่อมีสาเหตุที่ฟังขึ้น...(ตรงไหน?)

“ผมขอตัวก่อนนะครับ..ทุกคน...”วินถือจานข้าวแล้วลุกออกไป...เพราะเป็นห่วงอาร์มที่กำลังเข้าใจผิด

วินรีบเอาจานเข้าไปเก็บ..แล้วตามอาร์มไปยังที่พัก...
“พี่อาร์ม..เป็นอะไรรึเปล่าครับ”วินถามพี่ชายเสียงอ่อย
“เปล่า..”น้ำเสียงเย็นชาจริงพ่อคุ้ณ….อาร์ทำท่าจะลุกเดินออกไป
“หันมาคุยกันก่อนดิพี่อาร์ม..อย่าทำอย่างงี้กับผม..ผมทำอะไรผิด...”หนุ่มน้อยน้ำตาคลอเบ้า...และดึงแขนของอาร์มไว้
“ไอ้พี่เติ้ลมันรู้จักกับวินด้วยหรอ...ท่าทางสนิทสนมกันดีหนิ”อาร์มประชด...และยังไม่หันมามองหน้าวิน

“เค้าก็แค่พี่โรงเรียนตอนม.ต้น...ไม่ได้มีอะไรซักหน่อย”หนุ่มน้อยเสียงแหบเครือ..น้ำตาเริ่มไหลเป็นทางอาบแก้ม..อาร์มหันมามองหน้าน้องที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา…อาร์มใช้มือปาดน้ำตาที่แก้มวินเบาๆ...วินปัดมืออาร์มออก

“ผมเพิงรู้วันนี้แหละว่าพี่ไม่เชื่อใจผมเลย...”วินตัดพ้อพี่ชาย...น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูมากขึ้น...เมื่อได้พูดในสิ่งที่เสียดแทงใจ......

“ความรักจะมีค่าอะไรหากเราไม่เชื่อใจกัน”...วินถอยออกมาจากอาร์มและหันหลังกลับ......อาร์มโผเข้ากอดนาวินจากด้านหลัง.....

“พี่ขอโทษ...”อาร์มเองก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่.....น้ำตาแห่งความรู้สึกผิด....ที่ทำให้คนที่รักเสียใจมากถึงเพียงนี้

“พี่ขอโทษ....พี่รักวินมากนะถึงได้เป็นอย่างนี้”อาร์มค่อยๆพลิกตัวของวินให้หันมาประจันหน้า.....ทั้งสองสบตากันครู่หนึ่ง....นี่สินะเค้าถึงบอกว่าดวงตาเป็นประตูสู่หัวใจ.....วินยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
“ครับ...ผมเข้าใจพี่…แต่พี่ต้องเชื่อใจผมให้มากกว่านี้นะ”
“ได้คร้าบที่รัก...”อาร์มเองก็ยิ้มออกมาทั้งที่น้ำตายังโชกแก้ม

“แต่ยังไงพี่ก็ไม่ค่อยชอบหน้าไอ้พี่เติ้ลนั่นเลย...มันมองวินแปลกๆอ่า...เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด”

“หึงเค้าละสิ.....อิอิ...ขี้หึงนะเราเนี่ย”วินยิ้มเจ้าเล่ห์...แซวพี่ชายซะอายม้วนเลย

“ใครหึง....เค้าเป็นห่วงต่างหาก...กลัวใครจะคิดไม่ดีกะตะเอง..ไม่รู้ตัวอีก”(…แอ๊บแบ๊วเชียวนะตะองเดี๋ยวนี้..อิอิ)

“แหม...ไม่ต้องมากลบเกลื่อนเลย....มีแฟนน่ารักก็ต้องทำใจหน่อยนะพี่อาร์ม..อิอิ”หนุ่มน้อยกอดอกแล้วยืดอย่างภูมิใจ…อาร์มอดเอามือขยี้หัวเจ้าตัวเเสบไม่ได้..

“ว่าแต่ว่า...วินหยิบขนมติดกระเป๋ามาบ้างป่าวอะ....หิวไส้จะขาดอยู่แล้ว”อาร์มทำหน้าแหยๆ

“ฮ่าๆๆ...สมน้ำหน้าทำฤทธิ์ไม่กินข้าวดีนัก...อดไปเลยพี่อาร์มหนะ”อาร์มคอตก..เมื่อน้องชายไม่สงสารแถมซ้ำเติมอีกต่างหาก…วินย้มแล้วเดินไปที่กระเป๋าหยิบแยมโรลของโปรดของอาร์มมายื่นให้...อาร์มถึงกับยิ้มออก...เพราะน้องชายรู้ใจเอาของโปรดมาให้ด้วย

“แหม...เห็นแยมโรลรสส้มของโปรดถึงกับยิ้มออกเลยนะ..เอ..หรือไม่ให้ดี”ทั้งคู่ยื้อยุดแยมโรลห่อนั้นอยู่จนในที่สุดมันก็มาอยู่ในมือของอาร์ม...

“เมียเราเนี่ยรู้ใจจริงๆ...อิอิ...อร่อยจัง”อาร์มแกล้งล้อจนวินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึง....

“ใครเมียใครพูดดีๆนะไอพี่อาร์มบ้า....ไม่อยากพูดด้วยแล้วไปอาบน้ำดีกว่า...เดี๋ยวคนเยอะ”…วินเก็บเสื้อผ้าที่จะใส่..ยัดใส่เป้พร้อมกับอุปกรณ์อาบน้ำแล้วหันมาแลบลิ้นใส่อาร์มทีนึงก่อนจะออกจากห้องไป....อาร์มโบกมือบ๊ายบ่ายวินแล้วก็กินขนมต่ออย่างมีความสุข

ทั้งสองไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์...และคำพูดทั้งหมดในห้องนี้...มีใครคนหนึ่งรับรู้และได้ยินมาโดยตลอด.....เขากำลังช็อคกับสิ่งที่รับรู้อย่างมาก......

[Zatan the devil]

  ค้างอย่างแรงอ่ะ

มาต่อเร็วๆนะคร้าบเป็นกำลังใจให้

[insomniac]

ใครอ่ะ
อยากรู้

[จันทร์ผา]

 

          ใครอ่าอยากรู้จิงๆๆๆ มาต่อไวๆๆนะค๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[peemakarn]

ต๊าย ตาย นายอาร์มของเราทำฤทธิ์แล้วมั้ยล่ะ
เห็นเงียบๆ ไม่คิดว่าพอออกอาการหึงจาเป็นได้ขนาดนี้
ส่วนนายเอกพ่อยอดชายนายวินก็ขี้แยซ้า เป็นใครก็คงงอนได้ไม่นาน อิอิ
ตอนนี้น่ากลัวว่านายอาร์มของเราจะมีคู่แข่งซะแล้ว
แว่วๆมาว่าหน้าตาคล้ายแจจุงด้วย โอ้โห
จาหันไปเชียร์พี่เติ้ลดีมั้ยเนี่ย (ล้อเล่นจ้า แต่แอบปันใจนิดๆ อิอิ)

ปล.เป็นกำลังในให้คนแต่งนะคะ สู้ๆค่ะ
ทิ้งท้ายคร่าาาาาาา อย่าลืมมาอัพบ่อยๆนะคะ
คนอ่านตาดำๆรออ่านอยู่คร่า

[mantdash]

อ้ะใครมันแอบฟังอยุ่กันห้ะ แจ็คแน่เลยใช่ไหม 

[-~iK@iZ_KunG~-]

ค้างครับค้าง

รีบ ๆ มาต่อโดยด่วนครับ

[cutekanny]

ขอบคุณทุกๆรีที่ติดตาม....
และขอโทดที่ทำให้ผู้อ่านอารมณ์ค้าง... :impress3:ขอเวลาผู้เขียนซักหน่อยนะ...เด๋วจะรีบเอามาลงให้....ตอนนี้ก็ลองเดาเหตูการณ์กันดูนะ..ว่าใคร...คือคนที่รู้เรื่องวินกะอาร์ม....อิอิ....

[cutekanny]

เเนะนำตัวเเสดงย้อนหลังให้ได้จิ้นกันนะจ๊ะ...


นายอาร์มสุดหล่อ..เงียบขรึมและมีความเหงาอยู่เต็มหัวใจ......



หนุ่มน้อยนาวินผู้สดใสน่ารัก..



เติ้ล...หนุ่มนักศึกษาหน้าใส...พี่โรงเรียนของนาวิน..หนุ่มที่ทำให้อาร์มเข้าใจคำว่า...หึงได้ดี..อิอิ



แจ็คนักฟุตบอลหล่อเทพของโรงเรียนที่หลงรักสาวเเจนเต็มหัวใจ



เเจนเพื่อนที่สนิทที่สุดของอาร์ม...สาวสวยนิสัยดีผู้นำสุขความร่าเริงมาสู่เพื่อนๆ