จุดหมายปลายทางของหัวใจ (จบบ้างอะไรบ้าง)
พี่อาร์ม…..พี่อาร์มครับ….เจ้าวินกลับมาถึงหอพักราวสองทุ่มเพราะต้องไปล่งโยชิที่บ้านญาติ…แต่กลับมาก็ไม่เจออาร์ม
“พี่แชมป์ครับเห็นพี่อาร์มรึเปล่า”
“อ้าว…พี่ก็เห็นมันออกไปข้างนอกไล่ๆกะวินไม่ใช่หรอ…พี่คิดว่ามันรีบอาบน้ำแต่งตัวตามไปสมทบซะอีก...หรือว่า…”
“อะไรหรอครับพี่แชมป์” วินยิ่งร้อนรนกว่าเดิม
“หรือว่าไอ้อาร์มมันงอนแก…เล่นไปกะกิ๊กหล่อเกาหลีซะขนาดนั้น…แอบไปสวีทกันรึเปล่าไอ้อาร์มมันสะกดรอยตามไปแหงเลย…ท่าทางมันยิ่งลึกๆลับๆอยู่ตอนออกไป”
“โธ่!!พี่อาร์มนะพี่อาร์มไม่ไว้ใจกันบ้างเลยอะ…โยชิเค้าเป็นเพื่อนผมนะพี่แชมป์ไม่ใช่กิ๊กกั๊กอะไรทั้งนั้น”
“ไม่รู้โว้ย…อันนี้มันเป็นปัญหาภายในครอบครัวต้องเคลียร์กันเอง”
นาวินกลับไปรอที่ห้อง…เขาเริ่มรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นโทรเข้ามือถืออาร์ม…อาร์มก็ปิดเครื่อง
“ถ้าพี่อาร์มตามเราไปจริงๆจะต้องเข้าใจผิดแน่ๆเลย”ยิ่งวินนึกถึงตอนอยู่ในร้านไอศครีมและยิ่งเหตุการณ์ที่สวนสาธารณะก็ยิ่งเครียดเพราะหากมองแค่ภาพก็อาจจะเข้าใจไปอีกอย่างนึงได้อย่างง่ายดาย
นี่ก็สามทุ่มแล้ววินเริ่มนั่งไม่ติด
“โทรหาพี่เติ้ลดีกว่าเผื่อพี่อาร์มจะโทรไปคุยกับพี่เติ้ลก่อนจะปิดเครื่อง”วินเริ่มมีความหวังอีกครั้ง…รีบต่อสายหาพี่ชายทันที
“พี่เติ้ลครับ…พี่อาร์ม..เค้า..ฮือๆ”ไม่ทันที่จะพูดอะไรเจ้าวินก็ร้องไห้โฮ…เหมือนเขื่อนแตก…ความอ่อนแอที่เก็บกักเอาไว้ถูกปล่อยออกมาจนหมดสิ้น
“วิน…เกิดอะไรขึ้น…อาร์มเป็นอะไร”เติ้ลเองก็ตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงวินร้องไห้
“วินใจเย็นๆก่อน…แล้วบอกพี่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“พี่อาร์มหายไปไหนก็ไม่รู้….โทรไปก็..อึก!!..ปิดเครื่อง…อึก!!ฮือ…”วินยังคงสะอื้นเบาๆ
“แล้วเราทะเลาะกันหรอ”
“เปล่าครับ….แต่พี่อาร์มอาจจะเข้าใจผมผิด”วินเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้เติ้ลฟัง
“โธ่!!วินอย่าเพิ่งคิดมากเลย…อาร์มเค้าอาจจะอยากไปคิดอะไรเงียบๆคนเดียว เดี๋ยวก็กลับมา” เติ้ลปลอบใจน้องชาย
“คืนนี้วินมาค้างกับพี่ก่อนมั้ย เดี๋ยวพี่กับพี่เชาว์ไปรับ”
“ขอบคุณครับแต่ผมขอรอพี่อาร์มที่นี่นะครับเผื่อพี่อาร์มจะกลับมาดึกๆ” น้ำเสียงของหนุ่มน้อยยังคงแหบเครือ
“โอเค งั้นพี่กับพี่เชาว์จะช่วยขับรถดูแถวในเมืองละกัน..แล้วถ้าได้ข่าวอาร์มพี่จะรีบติดต่อมา…วินเองก็อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะ…พี่เชื่อว่าเดี๋ยวอาร์มก็กลับมา”
“ครับพี่เติ้ล”
หนุ่มน้อยยังกดโทรศัพท์หาอาร์ม ครั้งแล้ว ครั้งเล่า
<ไม่มีสัญญาณ ตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียก…..>
วินยังคงตามหาอาร์มอย่างไร้จุดหมาย….แม้คืนนี้ท้องฟ้ามืดครื้มเหมือนฝนใกล้จะตก…..แต่วินก็ยังตั้งหน้าตั้งตาตามหาอาร์มจนทั่วโรงเรียน ไม่ว่าที่โรงยิม..............โรงอาหาร.....สนามเทนนิส..และที่อื่นๆ ในโรงเรียน....ซึ่งตอนนี้ทุกที่ๆในโรงเรียนเงียบสงัด....มีเพียงวินที่ยังวิ่งกระหืดกระหอบตามหาอาร์มด้วยความร้อนรนใจ.
นี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว พี่อาร์มอยู่ไหนของเค้านะ…วินเดินจนไปถึงสระว่ายน้ำภาพความทรงจำวนเวียนเข้า
มาประหนึ่งว่ากำลังดูภาพยนตร์…ตั้งแต่วันแรกที่เค้าเจออาร์มที่นี่ และวันที่อาร์มสัญญากับเค้าว่า จะไม่หนีไปไหนอีก วินนั่งลงที่อัฒจันท์ และฟุบลงร้องไห้อย่างหมดอาลัย
“ไหนพี่อาร์มสัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนไง…ฮือๆ…พี่อาร์มโกหก..ฮือๆ…พี่อาร์มไม่รักษาสัญญา”
วินยังคงคร่ำครวญถึงคำสัญญาที่อาร์มเคยให้ไว้ ณ ที่แห่งนี้
“พี่ขอโทษ พี่ทำผิดสัญญา ยกโทษให้พี่นะ” มืออันอบอุ่นจับไหล่ชายหนุ่มที่กำลังฟุบลงร้องไห้ วินค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า ไม่ต้องมีคำอธิบายใดๆ วินโผเข้ากอดพี่ชาย
“พี่อาร์ม..พี่อาร์มจริงๆด้วย” น้ำตายของวินยังคงไหลพรั่งพรูอาร์มเองก็เช่นกัน
“วินรู้มั้ย แค่พี่คิดว่าจะเสียวินไป…ใจพี่มันก็แทบจะขาด” วินยิ้มทั้งน้ำตา และจับใบหน้าที่เปื้อนนน้ำตาของอาร์มให้เงยขึ้นสบตา
“พี่อาร์มครับ วินเกิดมาเพื่อจะรักพี่อาร์มคนเดียวเท่านั้น พี่จะไม่มีวันเสียวินไป” อาร์มยิ้มแล้วกอดวินแน่นขึ้น
สายฝนเริ่มโปรยปราย นี่คงจะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวอีกครั้ง….หยาดฝนที่อาบกายคนทั้งสองจนเปียกชุ่มไม่ได้ทำให้ร่างกายและหัวใจทั้งสองเหน็บหนาวเลยแม้แต่น้อย…ความรักยังคงเยียวยารักษาความเจ็บปวดของคนเราได้เสมอ และคงไม่มีสิ่งใดที่สุขยิ่งกว่าการได้พบจุดหมายปลายทางของหัวใจ แม้การเดินทางจะแสนยาก ลำบาก ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมายแค่ไหน แต่เมื่อเรามีจุดหมายปลายทางก็ยากที่จะย่อท้อต่ออุปสรรคเหล่านั้น…และแม้ในโลกนี้จะมีความรักซักกี่รูปแบบก็ตาม ขอแค่เพียงเรารักกันด้วยหัวใจ ก็ไม่มีสิ่งใดผิด จงยืนหยัดและมั่นคง จุดหมายปลายทางของหัวใจนั้นคงไม่ไกลที่จะไขว่คว้าได้อย่างแน่นอน
“พี่งี่เง่าใช่มั้ยที่เป็นแบบนี้”อาร์มถามน้องชายอย่างรู้สึกผิดและอาย
“ไม่หรอกครับ…พี่ก็แค่….ขี้หึงจนหน้ามืดตามัวแค่นั้นเอง” วินยิ้มเยาะพี่ชาย…อาร์มสะบัดแขนออกแล้วทำหน้าตุ่ย งอนตุ๊บป่อง
“โอ๋!!!ไม่งอนนะครับ วินไม่แกล้งแล้ว กลับไปหอกันนะครับ ฝนตกหนักใหญ่แล้วอ่าเดียวจะเป็นหวัดกันนะ”..วินเดินไปจับมือพี่ชาย…..
“เออ!!เดี๋ยวต้องโทรไปบอกพี่เติ้ลด้วยอะ ป่านนี้เป็นห่วงเราสองคนแย่แล้ว”วินอุทานขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นมาได้ เจ้าอาร์มทำตาโต
“เฮ้ยนี่โทรไปฟ้องพี่ชายด้วยหรอไอ้ตัวดี”เจ้าวินน้อยได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เดินนำหน้าไปเฉิบๆ
“เดี๋ยว อย่าเพิ่งไปดิ ไอ้ตัวดีมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน โห…งี้พี่เติ้ลก็ล้อเราแย่ดิ บ้าชะมัดเลยอะ วินอย่าหนีนะ มาให้ตีก้นซะดีๆ” อาร์มวิ่งไล่ตามเจ้าตัวดีที่เริ่มเพิ่มสปีตเร็วขึ้นเหมือนจะรู้ชะตากรรม
………………………………………………….end…………..
เพลงจุดหมายปลายทางของหัวใจ(เพราะมากมายไปหาฟังกันนะคะ)
เธอทำให้ฉันมีความสุข
เธอทำให้ฉันเข้าใจ
ว่าความรักนั้นเป็นยังไง
และใครคือคนที่ฉันรอ
จุดหมายปลายทางในหัวใจ
ชัดเจนในทันทีที่มีเธออยู่ รู้เลยว่าฉัน
เกิดมาเพื่อรักเธอ เพียงคนเดียวเท่านั้น
สิ่งอื่นใด มันก็ไม่สำคัญ
หากวันไหน เธอมองเห็นหัวใจฉัน
เธอจะรู้ว่ามันเกิดมาเพื่อรักเธอ
จะรอเธอ ไม่ว่านานเท่าไหร่
จะทำดีให้เธอด้วยหัวใจ
ชีวิตฉัน ฉันก็จะให้
เพียงเธอ สุขใจแค่นั้นพอ
จุดหมายปลายทางในหัวใจ
ชัดเจนในทันทีที่มีเธออยู่ รู้เลยว่าฉัน
เกิดมาเพื่อรักเธอ เพียงคนเดียวเท่านั้น
สิ่งอื่นใด มันก็ไม่สำคัญ
หากวันไหน เธอมองเห็นหัวใจฉัน
เธอจะรู้ว่ามันเกิดมาเพื่อรักเธอ
เกิดมาเพื่อรักเธอ เพียงคนเดียวเท่านั้น
สิ่งอื่นใด มันก็ไม่สำคัญ
หากวันไหน เธอมองเห็นหัวใจฉัน
เธอจะรู้ว่ามันเกิดมาเพื่อรักเธอ
เธอจะรู้ว่ามันเกิดมาเพื่อรักเธอ
จบเเล้วค่า คิ้วเเคนนี่ ขอโทษจริงๆนะคะที่ทิ้งเล้าไปซะนานด้วยภารกิจฟชโช่ที่เเสนหนักอึ้ง จนตอนนี้เรียบร้อยเเล้วค่ะ เลยรีบมาเคลียร์ตอนจบให้ได้อ่านกัน
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
